ตอนที่ 216 ผู้เห็นเหตุการณ์

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

คนที​่​โผล่​ออกมา​เป็น​สตรี​วัยกลางคน​นาง​หนึ่ง​ ​เดิม​ท่าทาง​ขี้ขลาด​ ​ทว่า​เวลานี้​กับ​แตกต่าง​โดยสิ้นเชิง​ ​ราวกับ​มี​ไฟ​ลุกโชน​ใน​ดวงตา​ ​ทุกคน​มอง​สตรี​ผู้​นั้น​ ​บรรยากาศ​เงียบกริบ

นี่​มัน​อี๋​เหนียง​ของ​นายท่าน​ไม่ใช่​หรือ​ ​ทำไม​ถึง​ปรากฏตัว​ขึ้น​ที่นี่​ได้

ซู​ชิง​เสวี​่​ยสี​หน้า​แย่​ลง​กว่า​เดิม​อีก​ ​ริมฝีปาก​กระตุก​ขึ้น​มา​เบา​ๆ​ ​เหมือนกับ​มี​อะไร​จะ​พูด​กับ​อี๋​เหนียง​ ​ทว่า​กลับ​ไม่​พูด​อะไร​ออกมา

สตรี​นาง​นั้น​พุ่งพรวด​เข้ามา​ตรงหน้า​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​แล้ว​คุกเข่า​ลง​กับ​พื้น​ ​“​ข้า​เป็นผลั​กลง​ไป​เอง​ ​เรื่อง​นี้​ไม่เกี่ยว​กับ​คุณหนู​รอง​”

“​คน​ผู้​นี้​คือ​…​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​มอง​ไป​ที่นาย​ท่าน​ซู

นายท่าน​ซูม​อง​สตรีที​่​นั่งคุกเข่า​อยู่​กับ​พื้น​ด้วย​สีหน้า​ดำทะมึน​ ​พลาง​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​ความ​อึดอัด​ ​“​นาง​เป็น​อนุ​ของ​ข้า​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​เข้าใจ​ทันที​ ​“​เป็น​แม่​ผู้ให้กำเนิด​คุณหนู​รอง​งั้น​รึ​”

นายท่าน​ซู​พยักหน้า

ปกติ​อนุ​ผู้​นี้​แทบจะ​ไม่มี​ตัวตน​อยู่​เลย​แม้แต่​นิดเดียว​ ​เขา​เกือบจะ​ลืม​ไป​แล้ว​ว่ายั​งมี​นาง​อยู่

เจิน​ซื่อ​เฉิง​มอง​พินิจพิเคราะห์​สตรี​ผู้​นี้​อย่าง​เย็นชา​ ​จู่ๆ​ ​คน​ผู้​นี้​ก็​เข้ามา​สารภาพ​ ​คน​ปกติ​อาจจะ​คิด​ว่า​อี๋​เหนียง​ร้อนใจ​เพราะ​รัก​ลูก​ ​จึง​รับ​ความผิด​แทน​ลูกสาว​ ​ทว่า​เขา​ไม่เคย​ตัดสิน​ใคร​จาก​แวบ​แรก​ที่​เห็น​อยู่​แล้ว​ ​ไม่ว่า​จะ​ใน​ทาง​ที่​ดี​หรือไม่​ดี​ก็ตาม

“​อี๋​เหนียง​อธิบาย​เรื่อง​ทั้งหมด​มา​ให้​ชัดเจน​เถอะ​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​พูดเสี​ยง​เรียบ

สตรี​ผู้​นั้น​เงยหน้า​ขึ้น​อย่างรวดเร็ว​ ​พลัน​มอง​ไป​ที่​โหยว​ซื่อ​ ​สีหน้า​ที่​หวาดกลัว​สงบ​ลง​อย่าง​ไม่​คาดคิด​ ​ยืดตัว​ตรง​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​ไม่นาน​มานี​้​ข้า​เจอ​คุณหนู​รอง​ ​เดิม​อยาก​จะ​คุย​กับ​คุณหนู​รอง​ ​ทว่า​คุณหนู​รอง​รีบ​เดิน​ออก​ไป​ ​ปกติ​น้อยมาก​กว่า​ที่จะ​ได้​เจอ​คุณหนู​รอง​ ​ข้า​คิดถึง​นาง​มาก​จริงๆ​ ​มัน​ไม่​ง่าย​เลย​ที่จะ​ได้​เจอ​ ​ทว่า​กลับ​ได้​พูดคุย​แค่​ไม่​กี่​คำ​ ​ข้า​ทุกข์ใจ​มาก​ก็​เลย​เดิน​ไป​ข้างหน้า​อย่าง​ล่องลอย​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​จะ​เดิน​มาถึง​ทะเลสาบจ​วีส​ยา​และ​เห็น​คุณชาย​รอง​กับ​คุณหนู​เจียง​ซื่อ​…​“

น้ำเสียง​พูด​ของ​นาง​ทั้ง​นิ่ง​และ​ช้า​ ​ผู้คน​ที่อยู่​ใน​เหตุการณ์​เงียบ​ฟัง​ ​มี​เพียงแค่​เสียง​ลม​ผ่าน​ ​เสียง​เสียดสี​กัน​ของ​ใบไม้​ที่​ร่วงโรย​และ​เสียง​คลื่น​น้ำ​กระเพื่อม​ใน​ทะเลสาบ​ที่​ดัง​ขึ้น

สตรี​ผู้​นั้น​หยุด​มอง​ลง​ที่​ใบหน้า​ของ​เจียง​ซื่อ

เด็กสาว​ใบหน้า​สะสวย​ ​อ่อนเยาว์

สตรี​ผู้​นั้น​สายตา​อ่อนโยน​ลง​ ​พลาง​เอ่ย​ขึ้น​ช้าๆ​ ​“​คุณชาย​รอง​เข้าไป​ขวาง​คุณหนู​เจียง​ซื่อ​เพื่อให้​นาง​เล่น​ด้วย​ ​คุณหนู​ไม่ได้​สนใจ​ ​จากนั้น​รีบ​พาสา​วรับ​ใช้​เดิน​ออก​ไป​อย่างรวดเร็ว​ ​ข้า​เห็น​คุณชาย​รอง​ยืน​อยู่​ที่นั่น​ท่าทาง​ไม่พอใจ​เอา​มาก​ๆ​ ​ก็​เลย​เดิน​เข้าไป​ ​แล้ว​บอก​กับ​เขา​ว่าที่​จริง​คุณหนู​ยัง​เดิน​ไป​ได้​ไม่​ไกล​ ​หาก​ไม่เชื่อ​ก็​ให้​เขามอง​ไป​ใน​ทะเลสาบ​ ​ข้างใน​มี​เงา​ของ​คุณหนู​…​”

เจียง​จั้น​ได้ยิน​ถึง​ตรงนี้​ก็​โมโห​จน​ต้อง​ก่น​ด่า​ออกมา​ ​“​นี่​คือ​สิ่ง​ที่​คน​เขา​พูด​กัน​งั้น​รึ​”

บอกว่า​ใน​ทะเลสาบ​มี​เงา​ของ​น้อง​ซื่อ​ ​นี่​มัน​แช่ง​ให้​น้อง​ซื่อ​ตกน้ำ​ชัดๆ​!

เจียง​อัน​เฉิง​ตี​เจียง​จั้น​ด้วย​ฝ่ามือ​ ​พลัน​พูด​ตำหนิ​ออก​ไป​ ​“​อย่า​พูดแทรก​!​”

กำลัง​ถึง​จุดสำคัญ​อยู่​เลย​เชียว​!

“​จากนั้น​ล่ะ​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ถาม​เสียงอ่อน

สตรี​ผู้​นั้น​หัวเราะ​ออกมา​ ​“​คุณชาย​รอง​เป็น​คน​สติ​ไม่ดี​ ​พอ​เขา​ได้ยิน​ ​แน่น​อก​ว่า​ต้อง​เข้าไป​ดู​ใกล้​ๆ​ ​ทะเลสาบ​อยู่​แล้ว​ ​พอคุณ​ชาย​รอง​บอกว่า​ไม่เห็น​ ​ข้า​จึง​พูด​กับ​เขา​ว่า​ให้​ก้ม​มองดู​ดี​ๆ​ ​จากนั้น​ก็​อาศัย​จังหวะ​ที่​เขา​ก้มลง​มองออก​แรง​ผลัก​เขา​ลง​ไป​ใน​ทะเลสาบ​…​”

เมื่อ​พูดถึง​ขั้นตอน​ต่อไป​ ​สีหน้า​ของ​สตรี​ผู้​นั้น​ก็​ยิ่ง​เยือกเย็น​ ​พลาง​ฉีก​ยิ้ม​ออกมา​อย่าง​เย็นชา

“​เหตุใด​เจ้า​ถึง​ทำ​เช่นนี้​”​ ​นายท่าน​ซู​ถาม​ขึ้น​อย่าง​อด​ไม่ได้

“​ทำไม​่​น่ะ​หรือ​”​ ​สายตา​ของ​สตรี​ผู้​นั้น​ค่อยๆ​ ​เลื่อน​ออก​ไป​ ​รอยยิ้ม​ที่​มอง​นายท่าน​ซู​เยือกเย็น​ยิ่งกว่า​เดิม​ ​“​นายท่า​นลืม​ไป​แล้ว​หรือว่า​หลิน​เกอ​เอ๋อร​์​ตาย​อย่างไร​”

เมื่อ​สตรี​ผู้​นั้น​พูด​จบ​เสียง​กระซิบกระซาบ​ของ​ผู้คน​ก็​ดัง​ขึ้น​มา

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ได้ยิน​ผู้คน​พูดคุย​กัน​เรื่อง​ตัวตน​ของ​หลิน​เกอ​เอ๋อร​์​ ​ที่แท้​หลิน​เกอ​เอ๋อร​์​ก็​เป็น​ลูกชาย​ของ​สตรี​นาง​นี้​ ​เพียงแต่ว่า​ตาย​ไป​ตั้งแต่​เยาว์วัย​ ​ซึ่ง​ไม่ได้​ถูก​จัดอันดับ​เป็น​บุตร​คน​สุดท้าย​ ​และ​ไม่​ถูก​นับ​เข้า​อยู่​ใน​ตระกูล​ด้วยซ้ำ​

สตรี​ผู้​นั้น​ลุก​พรวด​ขึ้น​มาตะ​โกน​ดังลั่น​ ​“​หลิน​เกอ​เอ๋อร​์​ถูก​เด็ก​ปัญญาอ่อน​นั่น​ผลัก​ลงมา​จา​ภูเขา​จำลอง​จนตาย​!​ ​หลิน​เกอ​เอ๋อร​์​ผู้​น่าสงสาร​ของ​ข้า​ยัง​อายุ​ไม่​ถึง​สาม​ขวบ​เลย​ ​ทั้ง​ฉลาด​และ​น่ารัก​เช่นนั้น​ ​ทุกครั้ง​เขา​จะ​โผ​เข้ามา​ใน​อ้อมกอด​ข้า​แล้ว​เรียก​เสียงหวาน​ว่า​อี๋​เหนียง​ๆ​ ​ทว่า​กลับ​ถูก​เจ้า​เด็ก​ปัญญาอ่อน​นั้น​ทำร้าย​จนถึง​แก่​ชีวิต​”

สตรี​ผู้​นั้น​พูด​ไป​ ​น้ำตา​ก็​ไหล​พราก​ไป​ด้วย​ ​“​สุดท้าย​ก็​เป็น​เพราะ​เจ้าปัญญา​อ่อน​ที่​คลาน​ออกมา​จาก​ท้อง​ของ​ไท่​ไท่​ ​เขา​จึง​ไม่เป็นอะไร​เลย​แม้แต่​นิดเดียว​ ​และ​ไม่​แม้แต่​จะ​ถูก​ดุด่า​ด้วย​!​”

“​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​เหตุใด​อี๋​เหนียง​จึง​ต้อง​รอ​ให้​ถึง​วันนี้​ค่อย​ลงมือ​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ถาม​ขึ้น​น้ำเสียง​ไร้​ซึ่ง​ความรู้สึก

สตรี​ผู้​นั้น​ยิ้มเยาะ​ออกมา​ ​“​ก็​เพราะ​ข้า​เป็น​คนรับใช้​ผู้​ต้อยต่ำ​ยังไง​เล่า​ ​ลูกชาย​แท้ๆ​ ​ของ​ตนเอง​ถูก​คน​ทำร้าย​จนตาย​ ​แต่​ก็​ยัง​มีลูก​สาว​ ​เพื่อให้​ลูกสาว​ได้​ใช้ชีวิต​ที่​ดี​ต่อไป​ ​จึง​ทำได้​เพียง​กัดฟัน​อดทน​”

“​ตอนนี้​ไม่​ทน​แล้ว​รึ​”

“​ไม่​ทน​แล้ว​”​ ​สตรี​ผู้​นั้น​เช็ด​คราบ​น้ำตา​ออก​อย่างแรง​ ​“​เด็ก​ปัญญาอ่อน​นั่น​ทำร้าย​คน​อีกแล้ว​ ​เขา​ผลัก​คุณชาย​สาม​ลงมา​จา​ภูเขา​จำลอง​ ​คุณชาย​สาม​โชคดี​ที่​ไม่​ตาย​ ​แต่​ใคร​จะ​รู้​ว่า​จากนี้ไป​เด็ก​สติ​ไม่​สมประกอบ​คน​นั้น​จะ​ไป​ทำร้าย​ใคร​อีก​กี่​คน​ ​เช่นนั้น​ ​ให้​เขา​ตาย​ไป​น่ะ​ดี​แล้ว​”

พอ​พูดถึง​ตอน​สุดท้าย​ ​สีหน้า​ของ​สตรี​ผู้​นั้น​ก็​เด็ดขาด​ดั่ง​คม​มีด

เอ้อร​์​ไท่​ไท่​สวี​่​ซื่อ​เอา​มือ​ป้อง​ปาก​ ​ขอบตา​แดงก่ำ​ขึ้น​มา​ภายใน​พริบตาเดียว

นาง​แต่งงาน​มาตั​้ง​นาน​หลาย​ปี​มีลูก​ชาย​หนึ่ง​คน​ก็​คือ​เป่า​เกอ​เอ๋อร​์​ ​นาง​รัก​และ​เอ็นดู​ดุจ​ไข​มุก​อัน​ล้ำค่า​ ​ทว่า​กลับ​ถูก​คน​ทำร้าย​จน​ตก​อยู่​ใน​สภาพ​นั้น​ ​ตอนนี้​เพียงแค่​หลับตา​ลง​ใบหน้า​ที่​เปื้อน​เลือด​ของ​เป่า​เกอ​เอ๋อร​์​ก็​ปรากฏ​ขึ้น​มาตรง​หน้า​ ​ทำให้​นาง​ราวกับ​ตก​อยู่​ใน​ฝันร้าย​ตลอดเวลา

แต่​นาง​ไม่มี​วิธี​อื่น​ ​คนอื่น​อาจจะ​พูด​กัน​ว่า​ ​‘​นี่​เจ้า​คิดเล็กคิดน้อย​กับ​เด็ก​ไม่​สมประกอบ​คน​หนึ่ง​หรือ​’

นาง​ไม่ได้​มี​จิตใจ​ที่​อยาก​จะ​ทำร้าย​ใคร​ ​แต่​ถ้าหาก​ให้​พูดว่า​ไม่​แค้น​เลย​นั้น​เป็นไปไม่ได้​ ​ไม่​คิด​เลย​ว่า​จะ​มี​คน​เอ่ย​คำ​ชั่วร้าย​นี้​ออกมา​แทน​นาง

เจิน​ซื่อ​เฉิง​มอง​สตรี​ผู้​นั้น​เงียบๆ​ ​สักพัก​หนึ่ง​แล้ว​ถอนหายใจ​ออกมา​ ​“​วันนี้​อี๋​เหนียง​ใจร้อน​เช่นนี้​ ​มัน​เกี่ยวข้อง​กับ​คุณหนู​ซู​เอ้อร​์​หรือไม่​”

สตรี​ผู้​นั้น​อด​มอง​ไป​ที่​ซู​ชิง​เสวี​่ย​ไม่ได้

ซู​ชิง​เสวี​่​ยก​้​มห​น้า​ลง​ ​ไม่​เหลียว​มอง​สตรี​ผู้​นั้น

จู่ๆ​ ​สตรี​ผู้​นั้น​ก็​หัวเราะ​ออกมา​ ​“​ใช่​ ​ใคร​ใช้​ให้​คุณหนู​รอง​ไม่สน​ใจ​ที่จะ​พูด​กับ​แม่​แท้ๆ​ ​อย่าง​ข้า​ผู้​นี้​กัน​ล่ะ​ ​ลูกชาย​ข้า​ตาย​แล้ว​ ​แถม​ลูกสาว​ยัง​ไม่เห็น​ข้า​อยู่​ใน​สายตา​อีก​ ​เช่นนั้น​เหตุใด​ข้า​จะ​ต้อง​ใช้ชีวิต​ที่​คับอกคับใจ​เช่นนี้​ต่อไป​ ​ข้า​แก้แค้น​ให้​ลูกชาย​ข้า​ไม่ดี​กว่า​หรือ​”

วันนี้​เป็น​วัน​ครบรอบ​การตาย​ของ​หลิน​เกอ​เอ๋อร​์​ ​นาง​เจ็บปวด​ราวกับ​ถูก​เจาะ​เข้าไป​ใน​หัวใจ​ ​อยาก​จะ​คุย​กับ​ลูกสาว​มาก​ ​ทว่า​สิ่ง​ที่​ได้​กลับมา​กลับเป็น​คำ​ดูถูก​เหยียดหยาม​จาก​ลูกสาว

ซู​ชิง​เสวี​่ย​เงยหน้า​ขึ้น​มาทัน​ควัน​ ​เห็น​ความแค้น​ของ​สตรี​ผู้​นั้น​แวบ​ผ่าน​นัยน์ตา​ไป

“​นาง​สารเลว​!​”​ ​โหยว​ซื่อ​ชี้​ไป​ที่ส​ตี​ผู้​นั้น​ ​พลัน​โกรธ​จน​หน้า​เขียว

เวลานี้​ ​นาง​อยาก​จะ​สั่ง​ให้​คน​นำ​ตัวนาง​สารเลว​ตรงหน้า​มา​หั่น​เป็น​ชิ้นๆ​ ​ทว่า​สติ​ที่​มีอยู่​ทำให้​นาง​ไม่​บุ่มบ่าม​ ​ทว่า​สตรี​ผู้​นั้น​กลับหัว​เราะ​ออกมา​อย่าง​ไม่​เกรงกลัว​ ​“​ไท่​ไท่​จะ​ว่า​ข้า​เป็น​นาง​สารเลว​ก็​ว่า​ไป​เถอะ​ ​เดิม​ชีวิต​ข้า​ก็​ต้อยต่ำ​อยู่​แล้ว​ ​หึหึ​หึ​ ​ตาย​ไป​ก็​ไม่​เสียดาย​หรอก​”

​“​เจ้า​ ​เจ้า​มัน​บ้า​ไป​แล้ว​!​”​ ​โหยว​ซื่อ​คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​ ​อนุชั​้น​ต่ำ​จะ​พูด​กับ​นาง​เช่นนี้​ ​นาง​โกรธ​จน​ตัวสั่น

เจิน​ซื่อ​เฉิง​กลับ​มอง​จ้อง​ไป​ที่​ซู​ชิง​เสวี​่ย​ ​เอ่ย​ขึ้น​อย่าง​ชัดถ้อยชัดคำ​ ​“​คุณหนู​ซู​เอ้อร​์​ ​ขณะที่​อี๋​เหนียง​ผลัก​คุณชาย​ซูตก​น้ำ​ ​เจ้า​อยู่​ที่​ศาลา​เฉา​หยาง​ดู​อยู่​ใช่​หรือไม่​”

แม้​จะ​อาศัย​แค่​ประสบการณ์​เขา​ก็​แน่ใจ​ได้​ว่า​อี๋​เหนียง​ไม่ได้​โกหก​ ​เพียงแค่​ว่า​ไม่มี​พยานบุคคล​ ​จบ​คดี​เช่นนี้​มัน​ยาก​ที่จะ​น่าเชื่อถือ

ซู​ชิง​เสวี​่ย​ตัว​โอนเอน​ไปมา​ ​ความแค้น​ที่​มีต​่​อส​ตรี​ผู้​นั้น​พุ่ง​ขึ้น​ถึง​ขีดสุด​ ​ทำไม​จะ​ต้อง​ดึง​นาง​เข้ามา​เกี่ยว​ ​คน​พวก​นี้​ปล่อย​นาง​ไป​ไม่ได้​เลย​หรือ

เจิน​ซื่อ​เฉิง​สีหน้า​เคร่งขรึม​ ​เอ่ย​เสียง​หนักแน่น​ ​“​มี​ผ้าเช็ดหน้า​เป็นหลัก​ฐาน​ ​จนถึง​ตอนนี้​หาก​คุณหนู​ซู​เอ้อร​์​ยัง​ไม่​พูดความจริง​ ​เช่นนั้น​ข้า​ทำได้​เพียง​ตัดสิน​ว่า​เจ้า​กับ​อี๋​เหนียง​ร่วมมือ​กัน​ทำร้าย​คุณชาย​ซู​…​”

ซู​ชิง​เสวี​่​ยพูด​ขัดจังหวะ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ขึ้น​มาทัน​ควัน​ ​“​ข้า​ไม่ได้​ทำ​นะ​!​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​มอง​นาง​ด้วย​สีหน้า​ไรซึ​่​งค​วาม​รู้สึก

ซู​ชิง​เสวี​่​ยสา​รภาพ​ทุกอย่าง​ออกมา​ทันที​ ​นาง​พูด​พลาง​เอา​มือ​ปิดหน้า​ ​“​ใช่​ ​ตอนนั้น​ข้า​อยู่​ที่​ศาลา​เฉา​หยาง​ ​เห็น​อี๋​เหนียง​ผลัก​พี่​รอง​ลง​ไป​ใน​ทะเลสาบ​…​”