มุมมองบุคคลที่สาม :
ภายในห้องที่ตกแต่งอย่างสวยงามมีผู้หญิงน่ารักคน 1 นั่งอยู่บนเก้าอี้โดยจดจ่ออยู่กับแผนการที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาสีเขียวที่เหมือนอัญมณีส่องประกายเมื่อความเจ้าเล่ห์ในตัวเธอถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
“ฮิฮิฮิฮิ…..ในที่สุดแผนการของฉันก็เสร็จสมบูรณ์”
เธอหรือพูดให้ถูกคือเอมิลี่ มองแผนการที่เธอสร้างขึ้นด้วยรอยยิ้มที่อิ่มเอมใจ โดยมีความคลั่งไคล้ฉายลึกอยู่ภายในดวงตาของเธอ ความน่ารักของเธอไม่มีอีกแล้ว ตอนนี้นี่คือตัวตนที่แท้จริงของเธอ ซึ่งมีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ และตอนนี้เธอก็กำลังจะเริ่มดำเนินการตามแผนที่ดีที่สุดที่เธอเคยทำมา ตอนนี้เธอไม่มีทางให้ถอยกลับอีกแล้ว เธอต้องชนะและชนะเท่านั้น
“เห้อออ…..คุณดูน่าทึ่งมากเลยนะคะ”
เอมิลี่พูดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ในขณะที่ดวงตาชวนฝันของเธอจ้องมองไปยังลูกแก้วแห่งความทรงจำในมือ ซึ่งกำลังฉายฉากการต่อสู้ของออสตินหลายฉากระหว่างเทศกาลล่าเซธ
ส่วนต่างๆ ของเขาที่เปียกน้ำถูกจับภาพและบันทึกไว้เป็นพิเศษ เอมิลี่เพลิดเพลินกับแต่ละส่วนของมันขณะที่มือของเธอถูกับความทรงจำเหล่านั้น ในขณะที่ความรักในดวงตาของเธอทวีความรุนแรงขึ้น
“ฉันจะชนะอย่างแน่นอน ฉันไม่แพ้”
เธอพูดด้วยเสียงที่เข้มขึ้นในตอนท้ายเมื่อนึกได้ว่าเธออาจจะต้องแข่งขัน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าของเธอขณะที่คิดถึง ‘การแข่งขัน’ ของตัวเอง มันไม่สำคัญสำหรับเธอหรอกว่าศัตรูจะเป็นมังกรหรืออะไร เธอจะไม่มีทางถอย.…อย่างแน่นอน
เอมิลี่ประทับจูบบนลูกแก้วที่แสดงภาพของออสติน ขณะที่สายตาของเธอหันกลับไปหาแผนการที่เธอเขียนไว้พร้อมกับหูเอลฟ์ของเธอที่เริ่มสั่นขึ้นลงด้วยความคาดหวังในสิ่งที่เธอกำลังจะทำ การแข่งขันจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อมีคู่แข่ง
และถ้าพวกคู่แข่งหายไปหล่ะ?
คิดตามนั้นแล้วก็มีรอยยิ้มอันมืดมิดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเอมิลี่…
“นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกันวะ?”
รอนถามในขณะมองลูกน้องปีศาจที่เขาไว้ใจที่สุด เป็นเวลา 1 สัปดาห์แล้วนับตั้งแต่ที่ออสตินพูดถึงการตอบโต้ และตอนนี้ปัญหาของรอนมีแต่จะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
มันเริ่มจากการที่มาร์ลีนประกาศว่าเธอจะสนับสนุนกลุ่มของออสติน
รอนไม่แปลกใจกับเรื่องนี้เพราะเขาคาดหวังว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นและเขามีแผนตอบโต้อยู่แล้ว แต่สิ่งที่เกิดขึ้นถัดมาทำให้เขาและคนของเขางุนงง สมาชิกที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาเริ่มถูกโค่นลงทีละคน คนที่เคลื่อนไหวเป็นกลุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดของออสติน
แต่ละคนเหมือนหมาบ้าที่โจมตีพวกเขาโดยปราศจากการยับยั้ง พวกเขาไม่ได้พักผ่อนเลย พวกเขาดูเหมือนบ้าที่ว่องไวที่จะกัดทุกคน และรอนเข้าใจว่าพวกเขาเคลื่อนไหวตามความปรารถนาของออสติน แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะยอมสละทุกอย่างเพื่อออสตินแบบนี้
ในฐานะปีศาจรอนทำได้เพียงรู้สึกริษยา ปีศาจมักจะเคลื่อนไหวเพื่อผลประโยชน์ เขาแน่ใจว่าอย่างน้อยครึ่งหนึ่งของผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเองจะทิ้งเขาไปหากเขาสูญเสียพลังไป นั่นคือสิ่งที่พวกเขาเป็น
หลังจากนั้นสิ่งต่างๆ ก็แย่ลง ในขณะที่เขาคาดคิดไว้อยู่แล้วว่ามาร์ลีนจะสนับสนุนออสติน แต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะตัดเสบียงของกลุ่มทะเลให้กับกลุ่มของเขา!
นี่เป็นการตัดการเชื่อมต่อทั้งหมดกับเขาและเขาแน่ใจว่ามาร์ลีนไม่ได้ทำสิ่งนี้เพียงเพราะความขอบคุณ หลังจากทั้งหมดนี้จะสร้างความขัดแย้งครั้งใหญ่แม้กระทั่งในทางการเมือง และในกรณีนี้รอนก็คิดถูก
จากนั้นการโจมตีด้วยยารักษาก็มาถึง ด้วยเหตุผลบางอย่างทางเลือกทั้งหมดที่ควรมอบให้กับคนในกลุ่มของเขาใช้เวลามากเกินไป แม่มดที่ปล่อยยารักษาออกมานั้นล่าช้า, ‘ไม่อยู่’ หรือแม้แต่บอกตรงๆ ว่าไม่มีเวลา!
เนื่องจากหน้าที่สำคัญหลายอย่างที่เกิดขึ้นในกลุ่มของเขาถูกหยุดลง ท้ายที่สุดแล้วยารักษาคือเส้นเลือดใหญ่ของนักรบและนักสู้ และหากไม่มีมันการฟื้นฟูก็ยิ่งยากขึ้น
แน่นอนว่าคนบางคนสามารถใช้เวทมนตร์รักษาได้ แต่คนแบบนั้นหายากมาก และไม่ใช่ว่าจะรักษาได้ตลอด แถมด้วยเวทมนตร์รักษายังเจ็บเหมือนตกนรกด้วย เว้นแต่จะมีศาสตร์รักษาแห่งความมืด การใช้การรักษาที่แท้จริงหมายความว่าคุณจะต้องผ่านความเจ็บปวดจากการรักษาซ้ำ
สิ่งนี้ทำให้เกิดปัญหาใหญ่สำหรับสมาชิกระดับล่างของเขา สมาชิกระดับล่างของออสตินกำลังท้าทายพวกเขาและดูเหมือนว่าพวกเขาจะเต็มไปด้วยยารักษา เนื่องจากการฟื้นฟูมานาและการรักษานั้นเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกออสติน เช่นนี้พวกเขาจะค่อยๆ สูญเสียพลังไป มันช้าเนื่องจากรอนมีจำนวนมาก แต่ก็ยังมีประสิทธิภาพ
ขวัญกำลังใจตอนนี้แย่ที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการรบแบบรายบุคคล, การต่อสู้แบบกลุ่ม, การต่อสู้ทางปัญญา ทุกอย่างและทุกที่ถูกโจมตี
ส่วนที่เลวร้ายที่สุดคือเมื่อใดก็ตามที่รอนแก้ปัญหาเสร็จก็จะมีปัญหาต่อไปรออยู่ ราวกับว่าแผนการของเขาถูกมองออกล่วงหน้าแล้ว และสิ่งต่างๆ กำลังรอให้เขาลงมือ
ตอนนั้นเองที่เขานึกถึงอเล็กซ์ปีศาจจอมวางแผน เมื่อก่อนเขาไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าการต้องมารับมือกับคนที่วางแผนระดับนั้นลำบากแค่ไหน ปัญหาคือปัญหากำลังเกิดขึ้นข้างนอกด้วย สมาชิกที่รับภารกิจและออกจากสถาบันกลับพ่ายแพ้กันหมด
ทุกคนเล่าว่ามีใครบางคนเข้ามาแทรกระหว่างการทำภารกิจพวกเขา ซึ่งนั่นทำให้ภารกิจของพวกเขาล้มเหลว แต่ไม่ว่ารอนจะมองหาเท่าไหร่เขาก็ไม่สามารถหาตัวผู้กระทำผิดได้ เขาแทบกลั้นทรัพยากรมหาศาลที่เขาสะสมไว้แทบไม่ได้ แต่นั่นจะดำเนินไปไม่นาน ทุกๆ วันใหม่จะมีปัญหาใหม่ๆ ระดังเข้ามาไม่เว้นวัน
มันเหมือนสึนามิที่ถาโถมเข้ามาทุกวัน ไม่มีแม้แต่เวลาหายใจ
“บอกฉันมาว่าสถานการณ์เป็นยังไง?”
รอนถามด้วยใบหน้าที่ดูเหนื่อยเล็กน้อย แต่ความภาคภูมิและความสง่างามของเขายังคงอยู่
สมาชิกคนหนึ่งของเขาเดินขึ้นมาข้างหน้าก่อนจะรายงานออกมา
“ตอนนี้ประมาณ 60% ของสมาชิกของเรากลับมาด้วยความล้มเหลวในการเดินทางของพวกเขาครับ เราสูญเสียทรัพยากรจำนวนมากเนื่องจากเจ้าหญิงมาร์ลีนปิดกั้นการเข้าถึงผลิตภัณฑ์จากทะเล สมาชิกของเราบาดเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากพวกเขาไม่มียารักษาและสมาชิกที่แข็งแกร่งของเราหลายคนก็สูญเสียตำแหน่งไปแล้วครับ”
ความเงียบเกิดขึ้นในห้องหลังจากได้รับรายงาน ทุกคนที่นี่รู้ว่านี่ยังไม่จบ ปัญหาหลักของพวกเขายังคงต้องถูกพูดถึงอีก ไม่มีปีศาจตนไหนชอบการอดทน และถ้าสิ่งต่างๆ ยังคงดำเนินไปในลักษณะนี้อยู่ สักวันหนึ่งสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดจะระเบิด และเมื่อมันระเบิด เลือดจำนวนมากจะหลั่งไหล
“เขาใจแล้ว…..”
รอนพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ ทุกอย่างดูสับสนและวุ่นวายไปหมด แต่สัญชาตญาณของเขากำลังบอกเขาว่าท้ายที่สุดแล้วทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับออสติน และเมื่อความคิดของเขาไปถึงความคิดนี้ รอนก็รู้สึกหนาวเหน็บที่สันหลัง
‘เจ้านั่นมีทรัพยากรเท่าไหร่กัน?’
จำนวนการคอนเนคชั่นที่จำเป็นในการทำเช่นนี้นั้นสูงกว่ารอนที่เป็นเจ้าชายแห่งอาณาจักรปีศาจเสียอีก ตอนนี้แผนส่วนใหญ่ของเขาถูกจัดการแล้ว เขาสามารถหยุดสิ่งนี้ได้ด้วยการไปพบออสติน แต่เหตุการณ์นั่นจะไม่เกิดขึ้น
แสงที่เฉียบขาดฉายผ่านดวงตาของรอนก่อนเขาจะหันไปหาสมาชิกที่พึ่งรายงานเสร็จและพูดขึ้นขึ้น
“ติดต่อแองเจลิน่าและบอกเธอว่าฉันยินดีทำตามสัญญาฉบับปัจจุบัน ถ้าพวกมันต้องการนรก ฉันจะให้นรกแก่พวกมันเอง…”
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต