“แล้วพวกเธอเป็นยังไงบ้าง?”
ผมถามมาร์ลีนขณะที่นั่งลง ซึ่งเธอมีสีหน้าจริงจังในขณะที่มองมาที่ผม ตอนนี้เรากำลังประชุมกันอย่างลับๆ ในห้องของเธอ ถัดจากที่นั่งของมาร์ลีนนั้นเป็นแคทเธอรีนที่นั่งอยู่ด้วยสีหน้าจริงจังคล้ายกัน พวกเธอกำลังมองผมราวกับว่ากำลังรอที่จะกลืนกินผม
“หยุดเล่นได้แล้ว บอกฉันมาว่าตอนนี้คุณเต็มใจที่จะบอกสถานที่นั้นให้พวกเรารึยัง”
มาร์ลีนถามผมด้วยน้ำเสียงจริงจังผิดปกติ แคทเธอรีนเองก็ไม่มีรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุขขณะที่เธอเอาแต่จ้องมาที่ผม อาจจะเพื่อรอจังหวะที่จะใช้พลังพิเศษของเธอกับผมอยู่ แต่การทำเช่นนั้นจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่ ซึ่งผมแน่ใจว่าแคทเธอรีนจะทำมันอย่างใจจดใจจ่อ
ผมเอนตัวไปข้างหลังขณะที่เริ่มรู้สึกสบายใจก่อนจะพูด
“อ่า ผมจะบอกตำแหน่งของตรีศูลแห่งท้องทะเลให้พวกเธอทราบ แต่ว่า….”
เมื่อพูดคำแรกออกมาจากปากผม ใบหน้าของทั้งมาร์ลีนและแคทเธอรีนก็ผ่อนคลายลง แต่พอได้ยินผมพูดประโยคต่อมา ทั้งคู่ก็กลับมาแข็งทื่ออีกครั้ง และสีหน้าของพวกเธอก็แย่ลงไปอีก
“ผมต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติม”
“นี่คุณ!”
ใบหน้าของแคทเธอรีนเปลี่ยนเป็นสีเลือดฝาด ในขณะที่ใบหน้าของมาร์ลีนดูเคร่งขรึมขึ้น เป็นเรื่องปกติหลังจากตรีศูลที่ผมพูดถึงคือสิ่งที่สูญหายไปในท้องทะเลมาช้านาน ตรีศูลที่ซาเวียร์ใช้ในขณะที่เขาเข้าร่วมกับทุกคนที่อาศัยอยู่ใต้ทะเล อาวุธในตำนานที่คล้ายกับดูแรนดัลซึ่งเป็นตัวแทนของทะเล
ในยุคปัจจุบันไม่มีใครรู้ตำแหน่งของมัน มันจมหายไปในทะเลอย่างน่าขันหรือถูกซ่อนโดยซาเวียร์ เขาควรจะส่งต่อตำแหน่งนั้นให้ลูกหลานของตัวเอง คนเดียวที่รู้ตำแหน่งของตรีศูลคือ..…ผม
นี่เป็นส่วนผสมของความรู้ในเกมและความรู้ที่ซาร์เวียส่งต่อให้ผม ผมรู้เรื่องนี้เพราะมันเป็นช่วงเนื้อเรื่องที่ผู้เล่นมุ่งหน้าสู่ทะเลกับมาร์ลีนเพื่อช่วยเธอหาอาวุธก่อนที่จะได้หัวใจของเธอมาครอบครอง ปัญหาเดียวคือตำแหน่งของมันค่อนข้างยากสำหรับผมที่จะระบุ และการถามระบบนั้นก็มีราคาที่สูงเกินไปสำหรับตำแหน่งของมัน
โชคดีที่ซาร์เวียส่งตำแหน่งของตรีศูลมาให้ผมก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเป็นอนุภาคสีทอง ดังนั้นมันจึงช่วยแก้ปัญหาของผมได้ และผมก็ใช้สิ่งนั้นเป็นพลังให้ตัวเอง
ทำไมมาร์ลีนถึงต่อสู้กับปีศาจครึ่งหนึ่งเพื่อฉัน? อาวุธนี้จำเป็นต่อเธอและด้วยเหตุนี้ผมจึงสามารถควบคุมเธอได้
เพียงเพราะมาร์ลีนดูดีในตอนนี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเวลาที่อยู่ในทะเลจะไม่เป็นไร การแย่งชิงอำนาจครั้งใหญ่กำลังเกิดขึ้นใต้น้ำและราชวงศ์ก็รู้เรื่องนี้ ถ้ามาร์ลีนจับอาวุธได้ ปัญหาทั้งหมดนี้จะหายไป ตอนนี้ตำแหน่งของอาวุธนั้นสำคัญกับเธอมากกว่าสิ่งใด
“อย่าใช้กำลังกับผม ผมสัญญาเลยว่าเธอจะต้องเสียใจ”
ผมพูดพลางมองไปที่แคทเธอรีนซึ่งมานาค่อนข้างจะยุ่งเหยิง พอเห็นแบบนั้นผมก็เข้าใจว่าเธอกำลังใช้เสียงของเธอเพื่อหว่านเสน่ห์ใส่ผม และผมก็ไม่ชอบเลยสักนิด
“คุณต้องการอะไรอีก?”
มาร์ลีนถามขณะที่แคทเธอรีนสงบลง
ผมยิ้มให้กับความใจเย็นของเธอ ปกติแล้วผมควรจะบอกเธอถึงตำแหน่งของตรีศูลเพื่อที่จะได้รับค่าความชอบจากเธอมากกว่านี้ แต่ทำไมผมต้องทำแบบนั้นด้วยหล่ะ? ผมมีเหยื่อชิ้นโตอยู่ในมือ ไม่ใช่ว่าผมควรใช้มันเพื่อรับรางวัลเพิ่มเติมสำหรับตัวเองงั้นเหรอ? ผมไม่ปัญญาอ่อนพอที่จะละทิ้งโอกาสที่ดีเช่นนี้เพื่อความรักหรอกนะ
การเป็นคนตี๋หิด(simp)ตลอดเวลานั้นไม่ได้ช่วยอะไร แถมยังไม่ใช่ว่าตอนนี้พวกเธอเกลียดผมซักหน่อย แต่ผมแน่ใจว่าตอนนี้มาร์ลีนประเมินผมได้ดีขึ้นแล้ว เหตุผลง่ายๆ ก็คือเธอชอบผู้ชายที่แข็งแกร่งและตรงไปตรงมา ถ้าคุณแค่พวกตี๋หิดก็ขอแสดงความยินดีด้วย คุณก็เป็นได้แค่เพื่อนของเธอเท่านั้นแหละ แต่ถ้าผมเป็นผู้ชายที่กล้าหาญและทะเยอทะยาน ผมก็จะเป็นที่น่าสนใจสำหรับเธอ
เธอเป็นคนประเภทที่จะเป็นแนวหน้าในการต่อสู้ ซึ่งบ้าการต่อสู้เหมือนไนล่า ยิ่งคุณแข็งแกร่งมากเท่าไหร่คุณก็ยิ่งได้รับความสนใจมากเท่านั้น สำหรับแคทเธอรีน ผมมีแผนพิเศษสำหรับเธออยู่แล้ว
“ก็ไม่มีอะไรมาก ก่อนอื่นผมต้องการความช่วยเหลือของทะเล”
“คุณรู้น้ำหนักคำขอของคุณใช่ไหม?”
มาร์ลีนถามกลับด้วยสายตาที่หรี่ลง
ความช่วยเหลือที่ผมขอนั้นมาจากทะเล หมายความว่าเมื่อถึงเวลาทะเลทั้งทะเลก็ต้องเคลื่อนไปตามคำร้องขอของผม
ผมยิ้มให้กับการจ้องมองของมาร์ลีน
“ไม่ต้องห่วงเพราะมันจะมีข้อจำกัดอยู่ในนั้น เช่นความจริงที่ว่าผมจะไม่ขอสงคราม ความช่วยเหลือที่ผมขอนั้นจะไม่ถูกกำหนดให้กับทะเลและสิ่งของ”
“ฉันขอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อน”
“แน่นอน ตามสบายเลย”
มาร์ลีนพยักหน้า
“และก็…แค่นี้แหละ”
ผมพูดพร้อมกับขยิบตาให้ทั้งคู่ที่ตกตะลึงอยู่
พอเห็นแบบนั้นผมก็หัวเราะซึ่งมีแต่ทำให้พวกเธอหงุดหงิดมากขึ้น
“คุณแน่ใจนะว่าต้องการแค่นี้?”
คราวนี้เป็นแคทเธอรีนที่ถามขึ้นมา ซึ่งผมก็พยักหน้า
“ใช่ บางทีผมอยากจะได้มากกว่านี้ แต่จะดีกว่าถ้าผมได้อย่างอื่นแทน”
“มันคืออะไรกัน?”
มาร์ลีนถาม
ผมแสยะยิ้มให้กับคำถามขณะที่ชี้ไปที่ทั้งแคทเธอรีนและมาร์ลีน
“มิตรภาพของพวกเธอทั้งคู่ไง”
คำตอบของผมทำให้พวกเธอตกใจ แต่แล้วพวกเธอก็สงบลง ในไม่ช้าพวกเธอก็เริ่มมองมาที่ผมด้วยความเคารพมากขึ้น พวกเธอเข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นของคำพูดของผม
“เห้อออ…..จริงๆ เลย คนธรรมดาที่ไหนจะกระโดดมาให้ข้อมูลนั้นกับเรากันนะ”
แคทเธอรีนพูดด้วยรอยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้พร้อมกับส่วนหนึ่งของความสุขของเธอที่กลับคืนมา
“ผมไม่ใช่คนธรรมดาซักหน่อย ผมค่อนข้างทะเยอทะยานเลยนะจะบอกให้”
“ก็เห็นอยู่แหละ”
แคทเธอรีนพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ
“คุณรู้ไหม คุณเป็นคนแรกที่ทำให้เราทั้งคู่กลืนความโกรธและใช้ประโยชน์จากเราเลยนะ”
แคทเธอรีนพูดด้วยแววตาระยิบระยับ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอวางแผนจะสร้างปัญหาให้ผม
“ดูเหมือนผมมีอะไรให้อวดไปตลอดชีวิตซะแล้วสิ”
“ใช่แล้ว!”
แคทเธอรีนพูดด้วยหน้าอกที่พองขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงของเธอที่ดูจริงใจมากขึ้น แม้ว่ามาร์ลีนจะผ่อนคลายมากขึ้น แต่ผมก็ไม่ได้ลดการป้องกันลง เพราะผมทำให้พวกเธอต้องทนทุกข์ทรมานอยู่บ้าง โดยเฉพาะกับปัญหากับพวกปีศาจ
ผมแน่ใจว่าจะมีการแก้แค้นบางอย่าง ซึ่งไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเกินไป แต่เป็นสิ่งที่ผมจะรู้สึกอย่างได้แน่นอน
“ที่นี่เป็นที่ตั้งของตรีศูล มีเพียงสายเลือดราชวงศ์ที่แท้จริงเท่านั้นที่จะเข้าไปข้างในได้ ผมเองก็จะไปด้วย”
“คุณจะไปด้วยงั้นเหรอ?”
มาร์ลีนถามผมด้วยความสงสัย ขณะที่สายตาของเธอท่องไปในแผนที่ที่ผมให้เธอ แม้แต่แคทเธอรีนเองก็ยังมองแผนที่อย่างตั้งใจ
“ใช่ เธอเข้าใจไหมว่าผมไม่ได้ให้แค่แผนที่แต่ยังได้รับสิทธิ์บางอย่างด้วย ถ้าเธออยากประสบความสำเร็จจริงๆ เธอต้องให้ผมไปที่นั่นด้วย”
“เข้าใจแล้ว…”
มาร์ลีนพยักหน้าเห็นด้วยกับตรรกะของผมซึ่งเป็นเรื่องเหลวไหลแท้ๆ ก็แค่ว่าตอนนี้ผมอยากจะเลื่อนการเดินทางออกไปก่อนเท่านั้นแหละ
“เราจะออกเดินทางได้เมื่อไหร่?”
“เราจะไปกันในช่วงที่ทางสถาบันพาไปทะเล”
“นานจังเลยนะ.…”
มาร์ลีนพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลงเล็กน้อย
เมื่อเห็นแบบนั้นผมก็รู้ว่าเธอต้องการไปตอนนี้ แต่ผมปล่อยให้มันเกิดขึ้นไม่ได้ การเดินทางไปพร้อมกับตอนที่ทางสถาบันจัดนั้นเป็นสิ่งสำคัญ
“งั้นผมไปก่อนหล่ะ ขอให้เป็นวันที่ดีนะ”
พูดจบผมก็ออกจากห้องไป โดยทิ้งผู้หญิง 2 คนไว้ข้างหลัง
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต