ประตูถูกปิดลง เฉินฮวนฮวนลุกขึ้นนั่ง แล้วหันหน้าไปมองนอกหน้าต่าง
มองผ่านหน้าต่างกระจกไป ด้านนอกเป็นอาคารสูงใหญ่ ตรงนี้เป็นที่ที่เจริญที่สุดในเมือง
เพียงแต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีจิตใจจะชื่นชมความเจริญรุ่งเรืองเหล่านี้ เมื่อหัวถึงหมอนก็หลับไปเลย
ก่อนหลับไป เธอพูดพึมพำประโยคหนึ่ง ถ้ารู้แต่แรกจะไม่ดื่มไวน์เยอะขนาดนี้เลย คิดไม่ถึงว่าจะออกฤทธิ์แรงขนาดนี้
…
เฟิงหานชวนนั่งอยู่คนเดียวในห้องประชุม
บนจอคอมที่อยู่ด้านหน้า เป็นใบหน้าที่กำลังหลับใหลของเฉินฮวนฮวน เธอหายใจสม่ำเสมอ แก้มแดงระเรื่อ ปากเผยอเล็กน้อย ดูแล้วยั่วยวนคนยิ่งนัก
เฟิงหานชวนพับหน้าจอคอมลง เขากลัวว่าถ้าดูต่อไป การควบคุมตัวเองที่เหลือเพียงเล็กน้อย ก็สามารถพังทลายลงได้
จากนั้นเขาก็รีบจัดแจงเอกสาร
เบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง
…
ตกกลางคืน
เฟิงหานชวนเปิดประตูลับ เดินเข้าไปในห้องพัก เฉินฮวนฮวนนอนหลับสนิท
เขาเดินย่องเข้าไป นั่งลงข้างเตียง จ้องมองผู้หญิงคนนี้
“อาสาม…” เฉินฮวนฮวนพึมพำ
เฟิงหานชวนคิดว่าเธอตื่นแล้ว จึงพูดเสียงเบา “อืม ตื่นแล้วเหรอ? ลุกขึ้นเถอะ”
แต่เมื่อเขาพูดจบ หญิงสาวก็ยังคงปิดตาอยู่ ไม่มีการตอบสนองใด ๆ ทั้งสิ้น และก็ไม่ได้ตอบเขา
เฟิงหานชวนมองดูเฉินฮวนฮวน พบว่าเธอไม่ได้ตื่นมา งั้นทำไมเมื่อกี้เธอเรียกชื่อเขา?
หรือว่าผู้หญิงคนนี้ฝันเห็นเขาเหรอ?
“อาสาม อาสาม ทำแบบนี้ไม่ได้นะ!” เฉินฮวนฮวนร้องเบา ๆ
เธอพูดพึมพำ ทำให้เฟิงหานชวนตัวแข็งทื่อ
ให้ตายเถอะ!
ผู้หญิงคนนี้กำลังฝันอะไรกันอยู่แน่?
เฉินฮวนฮวนกำลังฝันอยู่จริง ๆ เธอฝันถึงฉากก่อนหน้านี้ที่เฉินนานาพบเจอเหตุการณ์ในคืนนั้น เฟิงหานชวนบังคับจูบเธอ เธอต่อต้านไม่หยุด
จู่ ๆ ภาพก็เปลี่ยนไป ด้านหน้าเธอมืดสนิท ร่างกายที่อบอุ่นของชายหนุ่มโอบรัดเธอไว้
เมื่อคืนเฟิงเฉินเหยี่ยนอยู่กับเธอ
“อาเยี่ยน…” เฉินฮวนฮวนหัวเราะคิกคัก ใบหน้าเขินอาย “ถึงแม้ฉันรู้ว่าคุณไม่มีน้ำยา แต่ฉันก็ไม่ได้รังเกียจคุณ”
เฟิงหานชวนเดิมทีมีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม จู่ ๆ สีหน้าก็เคร่งขรึมในทันที
คำพูดละเมอของเฉินฮวนฮวน เขาสามารถเดาได้ว่าเธอกำลังฝันอะไรอยู่
ตอนนี้เขาโมโหมาก
เดิมทีคิดว่าเฉินฮวนฮวนฝันเห็นแค่เขา แต่คิดไม่ถึงว่าคนสำคัญที่เธอฝันถึงก็คืออาเยี่ยน!
เฟิงหานชวนควบคุมตัวเองไม่ไหวอีกต่อไป เขาก้มหน้าลง แล้วประทับจูบลงอย่างร้อนแรงบนริมฝีปากของเฉินฮวนฮวน
“อู้…”
เธอรู้สึกสมจริงมาก
เฉินฮวนฮวนคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ เธอยื่นมือออกไปโอบลำคอของชายหนุ่ม แล้วตอบรับจูบแบบนี้
ในฝันของเธอ เฟิงเฉินเหยี่ยนสามีของเธอกำลังจูบเธออยู่ เธอที่เป็นภรรยาก็ต้องจูบกลับ
เพียงแต่โลกของเธอว่างเปล่า เธอรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามคือเฟิงเฉินเหยี่ยน แต่ด้านหน้ากลับมืดมิดไปหมด ไม่ได้ปรากฏใบหน้าของเฟิงเฉินเหยี่ยน
เฟิงหานชวนไม่คิดว่าเฉินฮวนฮวนจะตอบสนองต่อตัวเองในความฝัน เขารู้สึกดีใจ จนจูบล้ำลึกยิ่งกว่าเดิม
เฉินฮวนฮวนแทบจะหายใจไม่ออก เธอผลักชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าออก เฟิงหานชวนจึงปล่อยเธอออกอย่างไม่เต็มใจ
“อาเยี่ยน” เฉินฮวนฮวนพึมพำ
เหมือนกับน้ำเย็นกะละมังหนึ่งสาดลงบนหัวของเฟิงหานชวน ความร้อนแรงในตอนแรก ถูกดับสนิท
ผู้หญิงคนนี้เห็นเขาเป็นอาเยี่ยน เมื่อกี้ยังจูบเขากลับอย่างกระตือรือร้น
คิดได้ถึงตรงนี้ เฟิงหานชวนรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เขาเลิกผ้าห่มออก ฝ่ามือใหญ่สอดขึ้นไปด้านบนจากบริเวณเอวของหญิงสาว…
สัมผัสที่เยือกเย็น ทำให้เฉินฮวนฮวนสะดุ้ง เธอลืมตาขึ้นอย่างแรง แต่กลับพบแสงสว่างตรงหน้า
วินาทีต่อมา เธอก้มหน้ามอง แล้วก็ถลึงตาโตในทันที
เธอเธอเธอ…เธอเห็นมือของเฟิงหานชวน วางไว้อยู่บน…ของเธอ
“ว้าย!!!”
เฉินฮวนฮวนกรีดร้อง เธอลุกขึ้นนั่ง ง้างมือออก ตบลงบนแก้มของเฟิงหานชวนอย่างแรง
เฟิงหานชวนไม่คิดว่าเฉินฮวนฮวนจะตื่นขึ้นมากะทันหัน เขาอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอามือออก สีหน้าไม่ดีเป็นอย่างมาก
ความเจ็บปวดบนฝ่ามือแผ่ความแสบร้อนออกมา เฉินฮวนฮวนมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างหวาดกลัว เธอหดตัวในทันที
“คุณ…ทำไมคุณถึงได้…” เธอตกใจจนพูดไม่ออก
เธอคิดไม่ถึงเลยว่า ตอนที่ตัวเองตื่นมานั้น จะได้เห็นภาพแบบนั้น
อีกอย่างเฉินฮวนฮวนคิดถึงความฝันที่สมจริงเมื่อครู่ แล้วมองดูริมฝีปากของเฟิงหานชวนภายใต้แสงเงา
ทันใดนั้นเธอตกใจจนเหงื่อออกหน้าผาก
ถ้าหากเมื่อกี้เธอไม่ตื่นขึ้นมา เฟิงหานชวนจะทำแบบนั้นกับเธอใช่ไหม…เธอไม่กล้าคิดต่อ
ท่าทางหวาดกลัวของหญิงสาว ทำให้เฟิงหานชวนรู้สึกไม่ดี เขาก้มหน้า แล้วพูดอย่างเย็นชา “ขอโทษ”
“เฟิงหานชวน นี่ไม่ใช่ปัญหาของการขอโทษ แต่เป็น…เป็น…” เฉินฮวนฮวนสับสนวุ่นวาย เธออ้าปาก แต่ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง
“เป็นคุณที่ยั่วยวนผมก่อน” เฟิงหานชวนโต้กลับ
“อะไรนะ!?” เฉินฮวนฮวนงงไปหมด เธอชี้ตัวเอง แล้วพูดอย่างตกใจ “ฉันยั่วคุณ?”
ตอนนี้เธอไม่ได้แค่โดนแหย่เล่น แต่ยังถูกผู้ชายคนนี้ใส่ความอีก
เฉินฮวนฮวนคิดไม่ถึงเลยว่า เฟิงหานชวนจะไร้ยางอายขนาดนี้!
“คุณมันคือสัตว์เดรัจฉานวางมาด” เฉินฮวนฮวนกลั้นน้ำตาพูดขึ้น
เฟิงหานชวนลุกขึ้นยืน หันหลังให้กับเฉินฮวนฮวน สองมือเท้าเอว จากนั้นก็จับผม สีหน้าหงุดหงิดแต่เฉินฮวนฮวนมองไม่เห็น
“ผมมาปลุกคุณ เป็นคุณที่โอบคอผมไว้ แล้วจูบผม” เฟิงหานชวนหันหน้ากลับมา เขาพูดอย่างเต็มปาก
ถ้าหากเขายอมรับว่าตัวเองทำอะไรเฉินฮวนฮวน เดาว่าต่อไปเฉินฮวนฮวนคงไม่สนใจเขาอีกต่อไป
ดังนั้นเขาจำเป็นต้องปัดความรับผิดชอบ
“ไม่…เป็นไปไม่ได้!” เฉินฮวนฮวนไม่ค่อยแน่ใจ แต่เธอก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ใช่คนแบบนี้
เธอก็กระโดดลงจากเตียง ยืนคุมเชิงอยู่ข้างเตียงกับเฟิงหานชวน แล้วพูดขึ้น “ถึงฉันจะยั่วคุณก่อน คุณก็ควรจะผลักฉันออก ฉันกำลังฝันอยู่ ฉันไม่รู้ว่านี่มันคือความจริง แต่คุณรู้…”
ตอนนี้เฉินฮวนฮวนสับสนไปหมด เธอไม่สามารถนึกถึงข้อมูลที่เป็นประโยชน์ได้เลย
“ผมเป็นผู้ชาย อดกลั้นไม่ไหว” เฟิงหานชวนพูดได้เต็มปากเต็มคำ
“คุณ…” เฉินฮวนฮวนโมโหอย่างมาก
“ไป กลับกันเถอะ” เฟิงหานชวนกลับมาแสดงท่าทางเฉยเมย
แต่ว่าเฉินฮวนฮวนเฉยเมยไม่ได้
เมื่อกี้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น เธอจะเฉยเมยได้ยังไง แต่เฟิงหานชวนกลับเฉยเมยเป็นอย่างมาก!
เฉินฮวนฮวนกุมขมับจับผมเป็นมัด ๆ จากนั้นก็ชี้ไปที่เฟิงหานชวน แล้วพูดขึ้นอย่างจริงจัง “อาสาม คุณรีบหาแฟนเถอะ!”
“ห้ะ?” เฟิงหานชวนเลิกคิ้ว
“ฉันเข้าใจความวู่วามของคุณ เรื่องนี้พวกเราถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น แต่ครั้งหน้าห้ามทำแบบนี้อีก!” เฉินฮวนฮวนไม่มีวิธีอื่นแล้วจริง ๆ
นอกจากทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอยังสามารถไปฟ้องนายท่านหรือเฟิงเฉินเหยี่ยนได้เหรอ?
เธอจึงทำได้แค่กลืนความคับข้องใจลงท้องไป
“ยังมีอีก ถ้าหากคุณรู้สึกวู่วาม และก็หาแฟนที่เหมาะสมไม่ได้ ก็สามารถพิจารณาความสัมพันธ์แบบข้ามคืนหรือสาวบริการก็ได้!” เฉินฮวนฮวนพูดอย่างโมโห “ฉันเป็นหลานสะใภ้ของคุณ คุณไม่สามารถทำแบบนี้กับฉันได้!”
“นี่มันไม่ยุติธรรม!”
เฟิงหานชวนหัวเราะเบา ๆ หมุนตัวกลับเดินเข้าไปใกล้เฉินฮวนฮวน เฉินฮวนฮวนรีบก้าวถอยหลัง เขาก็ยิ่งเข้าใกล้ไปอีก สุดท้ายบีบบังคับจนเฉินฮวนฮวนชนเข้ากับมุมกำแพง
“รู้ไหม? ผมเป็นคนที่ไม่ยุติธรรมตั้งแต่ไหนแต่ไร” เขายื่นนิ้วมือออกมา เสยคางของเฉินฮวนฮวน น้ำเสียงเลื่อนรอยมาก
“เฟิงหานชวน คุณ…” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าตัวเองถูกหยอกล้อแล้ว เธอโมโหอย่างมาก จึงง้างมือขึ้นอีกครั้ง
แต่ว่าข้อมือทั้งสองข้างถูกจับไว้ในทันที จากนั้นก็ถูกประกบไว้ด้านบนหัว
วินาทีต่อมา ชายหนุ่มจูบลงอย่างเผด็จการยิ่งกว่าเดิม