บทที่241 ถูกผู้หญิงคนหนึ่งปั่นหัวเล่น
เวลานี้ลี่จุนซินกำลังจัดการรายการความร่วมมือในช่วงนี้ที่บริษัท จู่ๆก็ได้รับสายของแม่บ้าน
ลี่จุนซินขมวดคิ้ว เจียงหยุนเอ๋อแม่บ้านของทาวน์เฮาส์ถ้าเกิดไม่มีเรื่องอะไรก็จะไม่โทรหาตัวเอง ตอนนี้โทรมาไม่แน่ว่าอาจจะมีอะไรเกิดขึ้น
เป็นเช่นนั้นจริงๆ พอลี่จุนซินรับสาย แม่บ้านก็พูดออกมาจากปลายสายด้วยเสียงร้อนใจและหวาดกลัว：“คุณหนูลี่ ลูกของคุณหนูเจียงหายไป”
“คุณพูดอะไร？”ลี่จุนซินได้ยินรายงานของแม่บ้านก็ตกใจจนยืนขึ้นจากเก้าอี้
“คุณหนูลี่ เด็กคนนั้นหายไป”แม่บ้านก็เหงื่อออกที่หน้าผาก
สีหน้าของลี่จุนซินหม่นลง：“ไม่เจอได้ไง？ไม่ใช่บอกว่าให้พวกคุณดีๆเหรอ？”
แม่บ้านที่ปลายสายไม่รู้จะทำอย่างไร：“คุณหนูลี่ พวกเราดูพวกเขาอย่างรอบคอบตามที่คุณกำชับมา แต่วันนี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น จู่ๆก็มีคนมารายงานว่าไม่เจอเด็ก จากนั้นคุณหนูเจียงก็จะออกไปหาลูก ฉันโน้มน้าวยังไงก็ไม่อยู่”
คิ้วของลี่จุนซินขมวดเข้าหากัน เรื่องเปลี่ยนไปจนควบคุมไม่อยู่แล้ว ไม่ง่ายเลยที่จะขังพวกเขาสองคนแม่ลูกไว้ด้วยกันได้ คิดไม่ถึงว่าจะเกิดขึ้นได้
“งั้นคุณหนูเจียง ตอนนี้จะทำอย่างไร？”ตอนนี้แม่บ้านเหมือนคนหัวหมุน ได้แต่โทรขอความช่วยเหลือจากลี่จุนซิน
“คุณส่งคนออกไปหาเด็กเยอะๆ ต้องหาเด็กให้เจอ！ฉันจะไปที่นั่นทันที”ลี่จุนซินพูดจบจึงวางสาย
เธอรีบเก็บทันทีแล้วเตรียมไปที่ทาวน์เฮาส์ของถวนจื่อกับเจียงหยุนเอ๋อ
ลี่จุนซินยอมรับว่าตัวเองไม่ได้ชอบเจียงหยุนเอ๋อนัก เพราะว่าเธอควบคุมน้องชายของตัวเองเกินไป ตอนนี้ลี่จุนถิงแทบจะแตกคอกับคนในครอบครัวเพราะว่าเธอแล้ว
ผู้หญิงแบบนี้เป็นได้แค่บ่อเกิดของความหายนะ น้องชายของเธอเป็นอะไรกัน ทำไมถึงได้ถูกผู้หญิงคนหนึ่งปั่นหัวได้
แต่ลี่จุนซินต้องยอมรับว่า ถวนจื่อนั้นเธอชอบสุดๆ
ถวนจื่อนั้นมีไหวพริบและฉลาดมาก หน้าตาก็หล่อเหลา เหมือนกับดาราตัวน้อย
ที่สำคัญคือถวนจื่อนั้นปากหวาน และยังมีมารยาท บางครั้งลี่จุนซินก็ถูกถวนจื่อชมจนยิ้มปากกว้าง
ถึงเจียงหยุนเอ๋อตัวเองจะไม่ชอบนัก แต่สำหรับถวนจื่อนั้นเธอเบื่อไม่ลง
อีกอย่าง เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์ จะเป็นเพราะแบบนี้แล้วไม่สนใจไยดีเด็กได้ไงกัน
ถ้าถวนจื่อเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ ลี่จุนซินไม่ให้อภัยตัวเองแน่
ลี่จุนซินสะพายกระเป๋าขึ้นมา ออกไปจากบริษัทอย่างร้อนใจ
ลี่จุนซินเพิ่งออกไปจากบริษัทไม่นาน ถวนจื่อนั่งรถปรากฏตัวที่บริษัท
“เด็กน้อย พ่อของคุณอยู่ที่นี่เหรอ？”สาวสวยคนนั้นชี้ไปที่อาคารของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป
ถวนจื่อมองอีกครั้ง จึงพยักหน้า：“ใช่ครับพี่ อยู่ที่นี่”
“แน่ใจไหม？ถ้าครั้งนี้หายไปอีก พี่ช่วยไม่ได้แล้วนะ”สาวสวยมองถวนจื่อด้วยความชอบ เด็กคนนี้น่ารักจริงๆ
“อือ ผมเคยมาตั้งหลายหนึ่ง พี่วางใจได้ ความจำผมดีมากๆ ไม่จำผิดแน่ ของคุณพี่สาวที่พาผมมานี่นะครับ”ถวนจื่อพูดแล้วเปิดประตูรถ
“โอเค ระวังหน่อยนะ”สาวสวยคนนั้นยังเป็นห่วงว่าเด็กคนหนึ่งจะเกิดเรื่องได้
“อือ บ๊ายบายครับพี่”ถวนจื่อโบกมือให้สาวสวยที่นั่งในรถ
“บ๊ายบาย”
ถวนจื่อวิ่งกระโดดโลดเต้นไปที่บริษัท คิดว่าเดี๋ยวจะได้เจอแด๊ดดี้ หม่ามี้ก็จะมีทางรอดแล้ว
สาวสวยมองถวนจื่อเข้าไปในบริษัท จึงโล่งอก ให้คนขับรถขับรถออกไป
ถวนจื่อเข้าไปในบริษัท มาตรงเคาน์เตอร์
“พี่ครับ พี่ครับ”ถวนจื่อเรียกผู้หญิงที่เคาน์เตอร์สองคนด้วยเสียงหวาน เนื่องจากเคาน์เตอร์สูงกว่าเขาหน่อย ถวนจื่อจึงต้องเขย่ง จึงจะเผยให้เห็นดวงตาได้
เดิมทีผู้หญิงสองคนนั้นกำลังคุยกันอยู่ หันหน้าไปพบว่าคนที่เรียกตัวเองเป็นเด็กคนหนึ่ง
“หือ？”ผู้หญิงที่สูงหน่อยตอบถวนจื่อก่อน“หนูน้อย คุณมาทำอะไรที่นี่？”
ถวนจื่อเอนหัวตัวเองเข้าไป เอามือเล็กของตัวเองพิงไว้ที่เคาน์เตอร์ ตาทั้งคู่มองผู้หญิงที่เคาน์เตอร์อย่างแวววาว：“ผมอยากรบกวนพี่สาวสุดสวยช่วยหาพ่อให้ผมหน่อย”
ปากของถวนจื่อหวานมาก ทำให้ผู้หญิงสองคนนั้นหัวเราะ：“พ่อคุณคือใครล่ะ？”
บางครั้งวันที่เทำงานน่าเบื่อ จู่ๆก็มีเด็กน่ารักคนหนึ่งมาแบบนี้ ก็รู้สึกว่าน่าสนใจ
ถวนจื่อเงยหน้าขึ้น มองตาผู้หญิงที่เคาน์เตอร์：“พ่อผมชื่อลี่จุนถิง”
ได้ยินสามคำนี้ ผู้หญิงสองคนที่เคาน์เตอร์ก็ตะลึงไป อ้าปากหน่อยๆ มองตากันและกัน แววตาเต็มไปด้วยความช็อก
นี่ไม่ใช่ท่านประธานเหรอ?
แต่ไม่ใช่ว่าเมื่อหลายวันก่อนท่านประธานเพิ่งประกาศแต่งงานไปเหรอ อีกอย่างแฟนสาวก็คือส้งหวั่นหวั่นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลส้ง จะมีลูกโตขนาดนี้ได้ไงกัน？
ช่วงนี้ตามสื่อก็มักจะปั้นน้ำเป็นตัวเกี่ยวกับพวกเขา ถึงจะปกปิดยังไงก็ไม่มีทางปกปิดเด็กที่โตขนาดนี้ได้
ผู้หญิงที่เคาน์เตอร์คนสูงๆหัวเราะ：“น้องชาย อย่าล้อเล่นสิ พ่อของคุณจะเป็นคุณชายลี่ได้ไง？”
ถวนจื่อตอบอย่างจริงจัง：“ผมไม่ได้ล้อเล่นครับ มาหาพ่อผมจริงๆ”
ผู้หญิงเคาน์เตอร์ที่อยู่ข้างๆมองเด็กน้อยแล้วก็มองผู้หญิงเคาน์เตอร์คนสูงๆอีกครั้ง พูดไปว่า：“หรือว่าชื่อสกุลเดียวกัน？”
เธอเห็นถวนจื่อน่ารักขนาดนี้ อีกอย่างแววตาก็ดูจริงจัง ไม่เหมือนคนโกหก
ผู้หญิงสูงๆจ้องผู้หญิงอีกคน：“จะเป็นไปได้ไง คุณคิดดูนามสกุลลี่ในเมืองจิ่งเฉิงของเราก็มีแค่ตระกูลนี้ อีกอย่าง ถ้ามีคนชื่อสกุลเดียวกันบริษัทเราจะไม่วุ่นวายอื้อซ่าไปหมดเหรอ？ปกติคุณได้ยินมีใครล้อเล่นไหม?”
ถ้ามีคนชื่อสกุลเหมือนกัน เหมือนลี่จุนถิงที่เป็นคนเพอร์เฟคแบบนี้จะต้องเอามาเปรียบเทียบกับคนนั้นแน่ เอามาล้อเล่น เพิ่มความสนุกสนานในที่ทำงาน แต่ว่าแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยได้ยินว่ามีคนนี้ในบริษัท
“คุณพูดแบบนี้ก็มีเหตุผลดี”ผู้หญิงเคาน์เตอร์คนข้างๆพยักหน้า“งั้นคุณว่าจะทำไงล่ะตอนนี้？เด็กคนนี้ก็บอกคุณชายลี่คือพ่อเขา”
“ฉันจะไปรู้ได้ไง เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอเรื่องแบบนี้เช่นกัน คุณว่าพวกเราต้องพาเขาไปเจอประธานไหมล่ะ？”ผู้หญิงสูงๆก็กำลังสับสน
“คุณว่าถ้าเด็กคนนี้ใช่ล่ะก็ ก็ยังดี ถ้าไม่ใช่ล่ะก็ คุณชายลี่จะต้องบอกว่าพวกเราไม่ต้องใจทำงาน ประพฤติตัวไม่ดีแน่”
ทำงานที่บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปมีมาตรฐานสูงมาก แค่พนักงานมีจุดที่ไม่ผ่านหรือฝ่าฝืนวินัย ก็จะถูกหักเงินเดือนหรือไล่ออก ดังนั้นพวกเธอก็ไม่กล้าเสี่ยง
เวลานี้เอง ร่างของส้งหวั่นหวั่นก็ปรากฏที่หน้าประตูบริษัท
สองสาวที่หน้าเคาน์เตอร์มองไปที่หน้าประตู พอจำคนที่เข้ามาได้ ก็เหมือนกับมองเห็นผู้ช่วยชีวิต