“นี่…บอกหน่อยสิว่าเราอยู่ที่ไหนกัน?”
เซเลสทีเนียตะโกนขณะเดินไล่ตามคนที่ช่วยชีวิตตัวเองเอาไว้ มือของเธอเอื้อมไปที่ไหล่ของเขาซึ่งก็ถูกเบี่ยงหลบ
“ไม่มีคนอื่นให้กวนแล้วเหรอไง?”
ร่างที่สวมเสื้อคลุมถามด้วยท่าทีเบื่อหน่ายกับหญิงสาวตรงหน้า เซเลสทีเนียซึ่งในที่สุดก็ได้รับความสนใจที่ต้องการก็พูดขึ้น
“ทำไมนายถึงช่วยฉัน?”
เธอถามขึ้นมา ซึ่งคนๆ นั้นก็ส่ายหัว
“ก็แค่อยากช่วย”
“ถ้าอย่างนั้น นายช่วยนำทางให้ฉันหน่อยได้ไหม?”
“เธอต้องการให้ฉันช่วยงั้นเหรอ?”
ร่างที่สวมเสื้อคลุมถามด้วยความประหลาดใจ
“ใช่”
เซเลสทีเนียพยักหน้าด้วยดวงตาที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความหยิ่งทะนงอันสูงส่งของเธอในขณะที่เธอพูด
“ฉันจะตอบแทนนายอย่างดีและฉันจะใช้หนี้คืนให้”
เธอพูดด้วยดวงตาที่พยายามมองเข้าไปในความมืดที่อยู่ตรงหน้าเธอ ซึ่งก็ไม่สำเร็จเนื่องจากผู้ถูกถามยังคงนิ่งเงียบอยู่
“ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันจะช่วยเธอหล่ะ?”
เขาถามขึ้นมา
“อย่างแรกเลยคือความจริงที่ว่านายยังไม่ได้โจมตีฉันเลย เด็กสาวผู้สิ้นหวังท่ามกลางสถานที่แห่งนี้ จากการสังเกตเลยทำให้ฉันคิดว่านายเป็นคนมีนิสัยดี”
“อะไรทำให้เธอพูดอย่างนั้นกัน?”
ร่างที่สวมเสื้อคลุมถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างแท้จริง ด้วยเหตุนี้รอยยิ้มจึงปรากฏขึ้นที่ใบหน้าที่ซ่อนอยู่ของเซเลสทีเนีย ขณะที่เธอชี้ไปที่ใบหน้าของตัวเอง
“ง่ายๆ ด้วยเหตุผลที่นายไม่คิดจะโจมตีฉันหรือมีคำถามว่าฉันเป็นใคร แค่รูปลักษณ์ของฉันก็รับประกันได้แล้วว่าฉันมีสถานะสูงส่ง การลักพาตัวฉันจะทำให้นายได้รับรางวัลที่ดี”
“นั่นสินะ”
ร่างที่สวมเสื้อคลุมพยักหน้าบอกเซเลสทีเนียให้พูดต่อ
“แต่ฉันไม่เห็นการกระทำเช่นนี้จากนายเลย นายไม่อยากรู้อยากเห็นหรือไม่อยากรู้จักฉัน ซึ่งหมายความว่านายเคยอยู่กับคนสวยๆ มากมาย”
“คงงั้น”
ร่างในเสื้อคลุมเสริม ซึ่งมีความหมายที่ซ่อนเร้นอยู่ในน้ำเสียง
รอยยิ้มอันภาคภูมิใจบนใบหน้าของเซเลสทีเนียกว้างขึ้นขณะที่เธอพูดต่อ
“ความจริงที่ว่านายสามารถจัดการกับสัตว์ร้ายที่มีระดับต้นกำเนิดขั้น 4 ได้อย่างง่ายดายและตระเวนไปรอบๆ ที่นี่ หมายความว่าความแข็งแกร่งของนายไม่ได้น้อยเลย และสำหรับนายที่มีชีวิตรอดมาจนถึงที่นี่ก็หมายความว่านายมีความรู้เกี่ยวกับสถานที่นี้จึงทำให้นายเป็นทางออกที่ดีที่สุดของฉัน”
“ช่างน่าประทับใจ”
ร่างที่สวมเสื้อคลุมพูดขึ้น ตอนนี้เซเลสทีเนียดึงความสนใจจากเขาได้แล้ว
“เห็นได้ชัดว่าที่เธอทำตัวเหมือนเด็กเหลือขอเอาแต่ใจก่อนหน้านี้นั้นเพื่อประเมินตัวตนและการตอบสนองของฉัน”
ร่างที่ซ่อนอยู่พูดเป็นนัยด้วยความชื่นชมในน้ำเสียงของเขา
“ถูกต้อง”
เซเลสติเนียพูดโดยที่ตอนนี้สีหน้าของเธอดูสงบและสงบมากขึ้น ดวงตาของเธอคำนวณถึงอันตรายรอบตัวเองเอาไว้แล้ว
“เป็นไปตามคาดของเจ้าหญิงมังกร”
คำพูดของบุคคลนั้นทำให้ดวงตาของเซเลสทีเนียเบิกกว้าง ในขณะที่แววตาของเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น โดยไม่รู้สึกถึงความกลัวใดๆ จากเธอเลย
เธอจะกลัวทำไมถ้าคนตรงหน้าเธอรู้สถานะที่แท้จริงของเธอ? เธอเป็นมังกรและพ่อของเธอคือจักรพรรดิมังกร แม้ว่าเธอจะถูกฆ่า พ่อของเธอก็คงจะพลิกแผ่นดินหาคนทำ ไม่ใช่ว่าใครจะกล้า
“นายรู้จักฉัน แต่นายกลับปฏิบัติกับฉันแบบนี้งั้นเหรอ?”
เธอถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นในน้ำเสียง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเผชิญหน้ากับคนที่ไม่กลัวหรือต้องการบางสิ่งบางอย่างจากเธอ
สำหรับตัวตนของเธอนั้นมักจะมีความหวาดกลัวและความโลภอยู่เสมอ ความโลภที่จะเข้าใกล้เจ้าหญิงมังกร เพื่อไปถึงจุดสูงสุดในก้าวเดียว
“สถานะของเธอเกี่ยวอะไรกับฉันหล่ะ? ฉันสนใจแค่คนที่ฉันรู้จักเท่านั้น คนที่เหลือก็เหมือนกันหมดสำหรับฉัน พวกเขาก็เป็นแค่คนแปลกหน้า…”
เมื่อพูดเช่นนั้นจบร่างนั้นก็เริ่มเดินไปข้างหน้า ขณะที่เซเลสทีเนียผู้อยากรู้อยากเห็นเริ่มเดินตามหลังเขาด้วยดวงตาที่เป็นประกาย
“แล้วนายเป็นใคร?”
เธอถามขึ้นมา
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ”
เขาตอบ ทำให้ความอยากรู้อยากเห็นของเธอเปล่งประกายเจิดจ้ายิ่งขึ้น
“ฉันจะตอบแทนนายได้ยังไง ในเมื่อฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร”
เธอถามขึ้นมา ซึ่งก็ได้รับการตอบกลับมาในไม่ช้า
“ฉันไม่สนใจของตอบแทนหรือความช่วยเหลือของเธอหรอกนะ ฉันช่วยเธอก็เพราะแค่อยากทำ และฉันก็ไม่ต้องการที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงด้วย”
“ถ้านายพูดอย่างนั้นหล่ะก็”
เธอยักไหล่โดยไม่ใส่ใจ แต่ลึกๆ แล้วเธอวางแผนจะรู้ให้ได้ว่าใครคือผู้ที่ช่วยของเธอไว้ ถ้าเธอถามแล้วไม่ได้คำตอบ เธอก็ยังสามารถรู้ได้ด้วยกำลังเมื่อพลังของตัวเองกลับคืนมาแล้ว
“ว่าแต่นายมาทำอะไรที่นี่กัน?”
เธอถามโดยพยายามคลายบรรยากาศที่ปิดกั้นระหว่างตัวเองกับเขา
“ฉันอยู่ที่นี่เพื่อค้นหาโลกที่ซ่อนอยู่”
“โอ้? น่าสนใจนะ”
เธอตอบขณะที่สายตาเพ่งไปที่แผนที่ในมือของบุคคลนั้น โดยได้รับรู้ว่าสถานที่ที่ร่างนั้นกำลังมุ่งหน้าไปคือพื้นที่ทดสอบของเทพมังกร
‘หมอนี่ตายแน่’
เธอตั้งข้อสังเกตขณะที่มองแผนที่ เมื่อรู้ว่าไม่ว่าใครก็ตามไม่สามารถรอดจากเทพมังกรได้
“นายรู้ไหมว่าฉันรู้จักที่นี่นะ”
เธอพูดขึ้นมาเพื่อเรียกความสนใจ
“อยู่ไหน?”
นั่นคือทั้งหมดที่เขาถาม
“นายจะตายเอานะ”
นั่นทั้งหมดที่เธอพูด หัวข้อการทดสอบของเทพมังกรนั้นเป็นความลับ
“นั่นไม่ใช่เรื่องของเธอ แค่บอกฉันมาว่ามันอยู่ที่ไหนก็พอ ฉันจะถือว่าสิ่งนั้นเป็นค่าตอบแทนในการช่วยเธอ”
เขาพูดทำให้เซเลสทีเนียไม่พอใจเล็กน้อย
‘ดี…ตายๆ ไปซะเถอะ’
เธอคิดขณะที่จิตใจของเธอสับสนเล็กน้อย ทำให้ประสาทสัมผัสตามธรรมชาติและจิตใจสูงของเธอลดลง ในไม่ช้าเธอก็รู้สึกได้ว่ามีร่างหนึ่งเข้ามาพยุงเธอให้ลุกขึ้น มือของเธอไม่สามารถขยับได้และสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกได้คือคนที่พยุงตัวเองไว้ที่กำลังมองมาที่เธออยู่
‘เกิดอะไรขึ้น?’
“เธอติดพิษ”
ร่างที่สวมเสื้อคลุมพูดทำให้เธอเข้าใจได้ว่าสถานที่ทั้งหมดเป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยพิษ เมื่อก่อนมันถือว่าไร้ค่าสำหรับเธอ แต่ดูเหมือนว่าการถูกปิดกั้นพลังของเธอนั้นจะมีผลมากกว่าที่เธอคิด
“นี่ดื่มนี่ซะ”
เสียงแหบห้าวพูดอีกครั้งโดยจ่อขวดบางอย่างลงบนริมฝีปากเธอ เธอไม่ลังเลเลยขณะเริ่มดื่มมัน และไม่นานของเหลวบางอย่างก็เข้าไปในร่างกายเธอ
“คงต้องใช้เวลาสักระยะกว่าเธอจะฟื้นตัว แต่เราไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ อีกไม่นานใกล้จะมืดแล้วและมันคงจะอันตรายยิ่งกว่านี้ ดังนั้นขออนุญาตนะเจ้าหญิง”
เขาพูดขณะใช้แขนของเขาโอบรอบร่างกายของเธอเบาๆ แล้วเหวี่ยงเธอไปที่ไหล่ของเขาราวกับกระสอบมันฝรั่ง!
‘ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน?’
ความรู้สึกสับสนปกคลุมเซเลสทีเนียขณะที่ริมฝีปากของเธอกระตุก เมื่อเห็นว่าตัวเองถูกปฏิบัติอย่างไร เธอเริ่มคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงความฝัน แต่เธอก็ไม่ได้คิดมากอีกต่อไป เมื่อร่างเริ่มเคลื่อนไหวอย่างเร่งรีบไปยังสถานที่หนึ่ง จนในไม่ช้าเขาก็พาเธอมาถึงยังถ้ำแห่งหนึ่ง
เมื่อเข้าไปในถ้ำแล้วเขาก็วางเซเลสทีเนียลงบนพื้นเบาๆ ก่อนจะเดินไปปิดถ้ำด้วยหินทำให้ถ้ำตกอยู่ในความมืด แต่ก็อยู่ได้ไม่นานเมื่อมีไฟถูกจุดขึ้น เซเลสทีเนียนั่งเอนตัวพิงผนัง ขณะที่คนที่พาเธอมาที่นี่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ
“นายปฏิบัติต่อผู้หญิงทุกคนแบบนี้งั้นเหรอ?”
เซเลสทีเนียถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“เปล่า เฉพาะคนที่ฉันไม่ค่อยสนใจมากนักหน่ะ”
“คุณนี่น่าสนใจนะ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้พบกับคนที่เป็นกันเองกับฉันขนาดนี้”
“ก็ฉันเป็นคนแบบนี้หนิ”
ร่างนั้นตอบกลับ ทำให้เซเลสทีเนียยิ้มเล็กน้อยภายใต้ผ้าคลุมหน้าของเธอ รอยยิ้มที่หากใบหน้าของเธอปรากฏจะขโมยหัวใจของใครก็ตามที่เห็นมัน
“นายอยู่ที่นี่มานานเท่าไหร่แล้ว?”
เธอถามด้วยความอยากรู้
“ประมาณ 1 เดือน สถานที่ที่ฉันกำลังหาอยู่นั้นหาไม่ได้ง่ายเลย”
“มันก็ยากจริงๆ นั่นแหละนะ ในเมื่อนายช่วยฉันไว้ ฉันจะบอกเหตุผลที่ฉันปฏิเสธไม่ให้นายเข้าไปแล้วกัน”
พูดดังนั้นแล้วเธอก็เริ่มอธิบายทั้งหมดเกี่ยวกับการทดสอบที่เกิดขึ้นในโลกของเทพมังกร
“เพราะนายไม่ใช่มังกร นายไม่จำเป็นต้องต่อสู้ แต่โอกาสที่นายจะประสบความสำเร็จก็มีแค่ 1 ในพัน”
เธอพูดจบในขณะที่รอให้คนแยกแยะข้อมูลที่เธอให้ไป แต่คำตอบก็พาเธอกลับมา
“ไม่เป็นไร ยังไงฉันก็จะลองดู”
“นาย! นายไม่เข้าใจงั้นเหรอ?”
เธอถาม แต่ก็ได้รับคำตอบอย่างสงบจากบุคคลนั้นขณะที่เขาจ้องมองไปที่เปลวไฟ
“ฉันเข้าใจเหตุผลของเธอ แต่ฉันก็ยังอยากลองอยู่ดี นั่นเป็นเพียงความปรารถนาของฉัน”
เมื่อเห็นว่าร่างนั้นยืนกรานเพียงใดเซเลสทีเนียก็ยังคงเงียบและพักผ่อน แต่ไม่นานก็มีเสียงคำรามจากท้องทำให้เธอเขินอาย
“มีคนหิวแล้วงั้นเหรอ?”
เสียงหยอกล้อถามขึ้นมา แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะตอบ
ฝากเพจเฟสบุ๊กหน่อยครับ : Translarator
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต