บทที่280 คิดไม่ออกไม่ได้
วันที่สอง เรื่องในงานแต่งของลี่จุนถิงกับส้งหวั่นหวั่นก็ถูกปิดเอาไว้
ตอนแรกประกาศออกไปอย่างยิ่งใหญ่ ว่าจะจัดงานแต่งอย่างโอ่อ่า แต่ว่าวันที่สอง กลับเงียบกริบ เหมือนไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลย
ถึงแม้ว่าคนทั่วไปจะไม่มั่นใจว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นในงานแต่งกันแน่ แต่คนมีหน้ามีตาในเมืองจิ่งเฉิงต่างรู้เรื่องนี้กันหมด ข่าวลือต่างๆ ในเรื่องเมื่อวานก็เริ่มแพร่กระจายต่อไปเรื่อยๆ
ลูกรักของตระกูลส้งอย่างส้งหวั่นหวั่น ถูกเจ้าบ่าวทิ้งกลางคันในวันแต่งงาน ไม่ร้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
เรื่องนี้น่าจะถูกแพร่ไปทั่วเมือง แต่ตอนนี้ทั้งเมืองจิ่งเฉิงกลับเงียบจนน่ากลัว มีคนมากมายคิดว่าเป็นเหมือนความเงียบสงัดก่อนที่พายุจะเข้า เกรงว่าอีกไม่นาน เมืองจิ่งเฉิงจะมีพายุโหมกระหน่ำเข้ามา
สำหรับคนในแวดวงนั้น สิ่งที่แปลกที่สุดก็คือก่อนจัดงานแต่งใครๆ ก็รู้แต่หลังจากนั้นกลับเงียบเป็นเป่าสาก
ขนาดภาพบรรยากาศในงานแต่ง ภาพของเจ้าบ่าวเจ้าสาวยังไม่มีออกมาเลย
คนในอินเทอร์เน็ตเริ่มถกเถียงกันขึ้นมา
ผักกาดที่น่ารัก：นี่มันอะไรกัน？การต่างแต่งงานของตระกูลส้งกับตระกูลลี่ ทำไมถึงไม่มีการรายงานหลังจากนั้นล่ะ？
ตีไม่แตก：เห็นด้วยกับข้อความข้างบนเลย หรือว่าจู่ๆ มีความลับอะไรที่เปิดเผยไม่ได้งั้นเหรอ？
คนหล่อ：จะไปมีความลับอะไรกัน ก็แค่งานแต่งงานของสองครอบครัวไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่เรื่องที่แท้จริงสักหน่อยไม่ใช่หรือไง？
หรือว่าเกิดอะไรขึ้นในงานแต่งงาน แล้วถูกปิดเอาไว้งั้นเหรอ？
……
มีการคาดเดาเรื่องราวไปต่างๆ นานามากมาย
แต่ตระกูลส้งในตอนนี้ มันวุ่นวายเป็นอย่างมาก
เรื่องในงานแต่งเมื่อวานนั้นทำให้คนของตระกูลส้งอับอายและโกรธเป็นอย่างมาก
ลูกสาวถูกปฏิเสธการแต่งงาน แถมยังถูกปฏิเสธต่อหน้าคนในเมืองจิ่งเฉิงมากมายขนาดนั้น ไม่ใช่แค่เป็นการตบหน้าส้งหวั่นหวั่น แต่ยังเป็นการตบหน้าตระกูลส้งอีกด้วย
ข่าวลือต่างๆ นานามากมาย คำพูดไม่น่าฟังแค่ไหนก็มีหมด พ่อส้งกับแม่ส้งนั้นมีสีหน้าที่ดูไม่ได้เลยทีเดียว
เรื่องแบบนี้ จะให้พวกเขาอดทนง่ายๆ ได้อย่างไร？
พวกเขาตระกูลส้งนั้นไม่ได้มีอำนาจมากไปกว่าตระกูลลี่เลย แต่ยังดีที่เป็นตระกูลใหญ่ทั้งสอง เลยต้องกล้ำกลืนความไม่พอใจนี้เอาไว้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ？
ขณะที่คนของตระกูลส้งไม่พอใจกับเรื่องนี้ ส้งหวั่นหวั่นก็หายตัวไปอย่างประหลาด
ส้งหวั่นหวั่นหายตัวไปตั้งแต่ในงานแต่งวันนั้น ทั้งตระกูลส้ง ต่างพยายามอย่างสุดความสามารถ แต่ก็หาไม่เจอ
แม่ส้งห่วงมากจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ ร้องไห้จนเป็นสายเลือด： “ฉันมีแค่ลูกสาวสุดที่รักเพียงคนเดียว ถ้าหาเธอไม่เจอแล้วฉันจะทำอย่างไร ถ้าเกิดว่าเกิดอะไรขึ้นมา ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วล่ะ”
พ่อส้งเห็นภรรยาของตัวเองมีท่าทีเจ็บปวดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้แบบนั้น เขาเองก็ร้อนใจขึ้นมา
แม่ส้งจับมือของพ่อส้ง： “ปล่อยตระกูลลี่ไปไม่ได้นะ ไม่ได้เด็ดขาดเลย ไม่ได้นะ！ฉันจะให้พวกเขาชดใช้ลูกสาวฉันด้วยชีวิต”
ตอนที่แม่ส้งพูดคำนี้ออกมา มีแววตาของความโหดร้ายสาดออกมาด้วย
พ่อส้งจับมือของแม่ส้ง จากนั้นก็ตบไหล่ของเธอเบาๆ พลางปลอบ： “โอเค คุณอย่าทำแบบนี้เลย ไปพักผ่อนเถอะ อารมณ์ไม่ดีสุขภาพจะไม่ดีตามไปด้วยนะ”
“คุณสัญญากับฉันสิ！” แม่ส้งต้องตาของพ่อส้งด้วยความโกรธแค้น
“คุณไม่ต้องพูดฉันก็ไม่มีทางปล่อยตระกูลลี่อยู่แล้ว” พ่อส้งกัดฟัน “ตั้งแต่เล็กจนโตหวั่นหวั่นถูกพวกเราเลี้ยงมาอย่างดี ตระกูลลี่โหดร้ายเกินไปแล้ว จะปฏิเสธการแต่งงานก็ทำเลย แถมยังทำต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้นด้วย ทำให้ลูกสาวของพวกเราเสียหน้า และยิ่งทำให้ตระกูลของพวกเราเสียหน้าเข้าไปใหญ่”
“ไม่ผิดเลย ตระกูลลี่นั้นกลั่นแกล้งกันชัดๆ จริงด้วย พวกเขาเป็นที่หนึ่งในเมืองจิ่งเฉิง หรือว่าพวกเราตระกูลส้งจะไม่ใช่คนมีหน้ามีตาอะไรเลยงั้นเหรอ หวั่นหวั่นของพวกเราเคยโดนใครทำให้น้อยใจแบบนี้ที่ไหนกัน ตอนนี้ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกคุณหญิงคุณนายจะหัวเราะเยาะฉันอย่างไร ก่อนหน้านี้ที่พวกเรามีอำนาจ ต่อหน้าก็ทำดีด้วย พอลับหลังกลับจ้องจะทิ่มแทงกัน ตอนนี้ยิ่งโหดร้ายเข้าไปใหญ่ คุณเห็นที่เขาพูดกันบนอินเทอร์เน็ตหรือยัง？คนพวกนั้นตาบอดหรือไง？เห็นได้ชัดเลยว่าพวกเราตระกูลส้งโดนทำร้าย” แม่ส้งคิดถึงคำพูดของคนอื่นๆ แม่ส้งก็โกรธขึ้นมา
“ฉันเห็นแล้วล่ะ” พ่อส้งมีสีหน้าจริงจัง “ตอนนี้สิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือตามหาหวั่นหวั่น ตอนนี้หวั่นหวั่นอยู่ที่ไหนกันแน่”
เมื่อเทียบกันแล้ว พ่อส้งเป็นห่วงความปลอดภัยของลูกสาวมากกว่าอีก
“ใช่ๆ ฉันจะจัดคนออกไปตามหาหวั่นหวั่น” แม่ส้งพูดไปก็หยิบโทรศัพท์ออกมาจัดคนไปตามหา
พ่อส้งกำหมัดแน่น ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องหาหวั่นหวั่นให้เจอ
พ่อส้งเกลียดคนของตระกูลลี่เป็นอย่างมาก ความสัมพันธ์ที่มีมาก่อนหน้านี้มันหายไปหมดแล้วในตอนนี้
แต่แค่อำนาจของตระกูลส้งเพียงอย่างเดียวนั้นทำอะไรตระกูลลี่ไม่ได้
แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะเขาจะต้องคิดหาวิธีเพื่อให้ตระกูลลี่ชดใช้ให้ได้
บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป
เรื่องทั้งหมดของตระกูลส้งนั้นลี่จุนถิงได้ยินหมดแล้วในวันนี้ แต่สำหรับเขานั้นมันไม่มีผลกระทบอะไรเลย
ลี่จุนถิงยังลุ่มหลงอยู่กับความหวานชื่นเมื่อคืนอยู่
หลายวันมานี้ที่ไม่ได้เจอเจียงหยุนเอ๋อ เธอผอมลงมาก ตัวเบาไปเลย และก็เพราะไม่ได้เจอกันนาน ลี่จุนถิงเลยคิดถึงกลิ่นของเธอจนแทบบ้าแล้ว
ดังนั้นเมื่อวานเลยอดไม่ได้ที่จะทำมากกว่าเดิมเสียหน่อย
ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาตอนเข้า ลี่จุนถิงก็อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก
ประตูของห้องทำงานถูกเคาะ
“เข้ามา” ลี่จุนถิงหุบยิ้ม ถ้าตอนนี้ถูกคนอื่นมาเห็นท่าทีของตัวเอง คงจะหัวเราะตัวเองแน่เลย
“คุณชายลี่ เกี่ยวกับตระกูลส้ง” ซู่จี้งยี้ผลักประตูเข้ามา จากนั้นก็เห็นลี่จุนถิงนั่งหน้านิ่งอยู่บนเก้าอี้
“บอกมาสิ”
ซู่จี้งยี้มองเห็นลี่จุนถิงไม่ค่อยชัด น่าจะมีความสุขมากไม่ใช่เหรอ?
“ส้งหวั่นหวั่นหายตัวไปแล้ว ตระกูลส้งส่งคนไปตามหาเธอมากมาย คุณว่าพวกเราเองก็จัดคนออกไปตามหาดีไหม？” ซู่จี้งยี้ถามออกมา
เขากลัวว่าส้งหวั่นหวั่นอยู่ภายนอก แล้วจะลงมือกับเจียงหยุนเอ๋อ ถ้าเกิดให้เธอทำได้อีก งั้นลี่จุนถิงจะต้องเป็นบ้าไปอีกครั้งไม่ใช่เหรอ？
ลี่จุนถิงส่ายหัว： “ไม่ต้องไปหาหรอก ส้งหวั่นหวั่นน่าจะหายไปแค่ช่วงหนึ่ง ผู้หญิงอย่างเธอ ไม่มีทางคิดไม่ออกแบบนั้นหรอก”
“แล้วถ้าเกิดว่าเธอลงมือกับคุณผู้หญิงอีกล่ะ？” ซู่จี้งยี้เงยหน้ามองอารมณ์ของลี่จุนถิง
ลี่จุนถิงมองด้วยสายตาเย็นชา พลางพูดเสียงเย็นชาออกมา： “คุณคิดว่าฉันยังอยากจะให้โอกาสแบบนั้นกับเธอเหรอ? ”
ซู่จี้งยี้ก้มหน้าลง อันที่จริง เสียไปแต่ก็ได้กลับคืนมา ลี่จุนถิงจะต้องปกป้องเจียงหยุนเอ๋อเป็นอย่างดี อีกอย่างตอนนี้เจียงหยุนเอ๋อกำลังเผชิญอันตราย ถ้าเกิดไม่ดูดีๆ แล้วถ้าคนของตระกูลส้งทำร้ายเจียงหยุนเอ๋อก็คงจบเห่เลย
“ทางตระกูลส้งมีเรื่องอะไรหรือเปล่า? ” ลี่จุนถิงเปิดปากพูด
“ตระกูลส้งเหมือนจะยังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร” ซู่จี้งยี้เอาผลที่ตัวเองหามาได้นั้นบอกกับลี่จุนถิง
ลี่จุนถิงยังสงบนิ่ง： “คนของตระกูลส้งนั้น ทำเหมือนกับส้งหวั่นหวั่นเลย ฉันหักหน้าพวกเขาขนาดนั้น จะช้าหรือเร็วพวกเขาก็ต้องลงมือกับพวกเรา นี่มันเป็นปัญหาด้านเวลาเท่านั้นเอง”
ในสถานการณ์แบบนี้ตระกูลส้งนั้นมักจะประกาศชัดเลยว่าจะต้องประกาศศึก
“งั้นพวกเราต้องทำอะไร？” ซู่จี้งยี้คิดว่ามีเหตุผลไม่เบา
ลี่จุนถิงส่ายหัว： “ไม่ต้อง พวกเรานั่งดูอยู่เงียบๆ ก็พอแล้ว ฉันอยากรู้ว่าเขาจะทำเริ่มก้าวแรกอย่างไร แล้วจะแก้แค้นพวกเราอย่างไร”
ลี่จุนถิงมีความคิดดีๆ อยู่ในใจ