ตอนที่ 322 ไม่เกี่ยงชายหญิง
เวลาบ่ายสามโมงอาจารย์อาเล็กก็มาเปลี่ยนมู่เถาเยา
“เสี่ยวเยาเยา คนไข้ไม่มีอะไรผิดปกติใช่ไหม”
“ไม่มีค่ะ สถานการณ์เป็นไปด้วยดี นักเจรจาฝานเข้มแข็งพอสมควรเลยนะคะ ผ่านไปได้แน่”
“อืม งั้นหนูไปนอนสักหน่อยนะ”
“หนูไม่เหนื่อยค่ะอาจารย์อาเล็ก”
“ไม่เหนื่อยก็ต้องนอนหน่อย เดี๋ยวคุณพ่อกับคุณอาของหนูมาเห็นจะปวดใจเอานะ”
“…ก็ได้ค่ะ” เธอกลัวพ่อจะร้องไห้
มู่เถาเยาไปงีบสามชั่วโมง เมื่อกลับมาอีกครั้งเหลียงจีก็เอาอาหารเย็นมาให้พอดี
“เสี่ยวเยาเยาจ๊ะ พ่อกับอาของเธอรวมถึงพวกอาสะใภ้กลับมากันแล้วนะ”
“ค่ะ เดี๋ยวเย็นหน่อยพวกเราก็กลับได้แล้วค่ะ”
คนครอบครัวฝานพูดกับมู่เถาเยาด้วยความรู้สึกขอบคุณและเกรงใจ “ทำพวกคุณเสียเวลาแย่เลย”
“หนูไม่ได้มีเรื่องสำคัญอะไรมากค่ะ”
อาจารย์อาเล็กก็พยักหน้า “ตอนนี้อยู่ในช่วงปิดเทอมหน้าร้อน ผมเองก็ไม่ต้องทำงานอะไร พวกคุณไปกินข้าวกันก่อน คนแก่คนเฒ่าอดหลับอดนอนมานานขนาดนี้ กินข้าวแล้วกลับไปพักผ่อนเถอะครับ”
แม่ของนักเจรจาฝานพูด “พวกเรานั่งงีบตรงนี้หน่อยก็พอแล้วค่ะ”
ลูกชายยังไม่พ้นขีดอันตราย พวกเขากลับไปก็นอนไม่หลับ
ฝานซิงอยากเกลี้ยกล่อม แต่ก็พูดไม่ออก
ปู่ย่าก็อารมณ์เดียวกับแม่ของเธอ พูดไปก็ไม่มีประโยชน์
อาจารย์อาเล็กกับมู่เถาเยาไม่พูดอะไรอีก แค่บอกให้ไปกินข้าวกัน
ซังชั่วกับตำรวจที่บาดเจ็บเล็กน้อยไปกันหมดแล้ว อย่างไรเสียพวกเขาก็ยังมีงานสำคัญต้องทำ
ตอนนี้คนที่เฝ้าอยู่ที่นี่ไม่ใช่คนในหน่วยเดียวกัน แต่เป็นคนที่ทางสำนักงานจัดมา
ไปๆ มาๆ มู่เถาเยากับอาจารย์อาเล็กก็อยู่เฝ้ากันจนกระทั่งเช้าวันจันทร์
“เอาล่ะ ตอนนี้นักเจรจาฝานก็พ้นช่วงอันตรายแล้ว ต่อไปแค่รักษาตัวให้ดีก็พอแล้วครับ ถ้าพวกคุณมีอะไรก็โทรหาผมได้ ระยะนี้ผมจะอยู่ที่เมืองเย่ว์ตูไปก่อน” รออีกไม่กี่วันค่อยไปหาศิษย์พี่ใหญ่
ครอบครัวฝานซาบซึ้งใจมาก บอกว่าพอคนเจ็บหายดีจะขอนัดกินข้าว
อาจารย์อาเล็กส่ายมือ “ผมเป็นหมอ และก็เป็นอาจารย์ด้วย ทำในสิ่งที่ควรทำ ยิ่งไปกว่านั้นนักเจรจาฝานก็บาดเจ็บเพื่อช่วยสังคม พวกเราควรขอบคุณเขาถึงจะถูกครับ”
คราวนี้ไม่ใช่แค่ครอบครัวฝานที่ซาบซึ้ง แม้แต่ตำรวจที่อยู่ก็รู้สึกตื้นตันขึ้นมา
ถ้าทุกคนมีความตระหนักรู้แบบนี้ แบบนั้นเจ้าหน้าที่ของรัฐจะทำงานง่ายขนาดไหน!
มู่เถาเยากับอาจารย์อาเล็กไม่รู้ว่าเวลานี้หัวใจของพวกเขาตื้นตันขนาดไหน ทั้งสองคนเดินออกจากประตูโรงพยาบาล เจอหยางหยางหัวหน้าแผนกประสาทวิทยาพอดี
“อาจารย์ ศิษย์น้องเล็ก มาทำอะไรที่โรงพยาบาลกันครับ อาจารย์ไม่สบายตรงไหนเหรอครับ”
นอนหลับไม่สบายมาสองคืนติด อาจารย์อาเล็กดูอิดโรย มองปราดเดียวก็ดูออก
“เปล่าไม่สบาย อาจารย์กับเสี่ยวเยาเยามาผ่าตัดคนไข้ อาจารย์อายุมากแล้ว พออดนอนสีหน้าก็เลยดูแย่”
“งั้นอาจารย์รีบกลับไปพักผ่อนเถอะครับ ไว้วันหลังผมจะไปเยี่ยมอาจารย์กับอาจารย์แม่นะครับ”
“ได้ นายไปทำงานเถอะ พวกเราจะกลับกันเดี๋ยวนี้แหละ”
“ครับ แล้วเจอกันครับอาจารย์ ศิษย์น้อง”
“แล้วเจอกัน”
ทั้งสองคนเดินไปที่ลานจอดรถ เหลียงจีมารออยู่ก่อนแล้ว
“พี่เหลียงจีไปส่งอาจารย์อาเล็กกลับบ้านพักผ่อนก่อนนะคะ”
“ไม่ล่ะ ไปตำหนักพระจันทร์เจอพ่อกับอาของหนูก่อน วันนี้บ่ายพวกเขาก็จะกลับเผ่ากันแล้ว”
“แต่อาจารย์เหนื่อยแล้ว…”
“ไม่เป็นไร ยังไหว ตอนเที่ยงกินข้าวกับทุกคนเสร็จอาจารย์ค่อยกลับไปพัก”
“อาจารย์อาเล็กคะ พวกเราคนกันเอง พ่อกับอาไม่มีทางถือสาเรื่องแค่นี้หรอกค่ะ”
“เข้าใจ แต่ก็ยังอยากเจอหน่อย พ่อกับอาของหนูงานยุ่งขนาดนั้น มาบ่อยๆ ไม่ได้”
“…ก็ได้ค่ะ งั้นกินข้าวกลางวันเสร็จก็กลับไปพักเลยนะคะ”
“อืม”
ตอนนี้ยังเป็นช่วงเวลาเร่งด่วนของคนทำงาน แต่ถนนเส้นนี้แต่ไหนแต่ไรรถไม่ค่อยติด เพราะใกล้เซิ่งซื่อฉางอัน เป็นย่านคนรวย พวกเศรษฐีไม่จำเป็นต้องรีบร้อนไปเข้างาน
ถนนโล่งตลอดเส้นทาง ไม่นานก็กลับถึงตำหนักพระจันทร์
เย่ว์เลี่ยงกับเย่ว์หลั่งอยู่ทั้งคู่
พอเห็นพวกเขากลับมาก็รีบไล่ให้ไปพักผ่อน
“อาจารย์อาเล็กไปนอนห้องพักแขกก่อนนะคะ”
เย่ว์หลั่ง “ลูกพ่อ ลูกก็ไปพักด้วย”
“หนูไม่รู้สึกเหนื่อยค่ะ”
“ไม่เหนื่อยก็ต้องนอนหน่อย พ่อกับอากลับกันช้าหน่อยก็ไม่เสียการเสียงานเท่าไรหรอก”
“งั้นหนูขอโทรบอกอาสะใภ้กับพวกศิษย์พี่ใหญ่ก่อนนะคะ”
เย่ว์เลี่ยงพูด “พวกเรานัดกันตอนกลับมาแล้ว หลานไม่ต้องโทรไปหรอก”
“แล้วศิษย์พี่ห้ากับศิษย์พี่หกล่ะคะ”
“ขอให้อาสะใภ้ของหลานนัดพวกเขาให้แล้ว”
“ค่ะ งั้นหนูกับอาจารย์อาเล็กไปพักสักหน่อย”
“รีบไปเถอะ”
“ค่ะ”
มู่เถาเยาไปส่งอาจารย์อาเล็กที่ห้องพักแขกเสร็จก็กลับห้องตัวเอง
นอนไปได้สองชั่วโมงกว่าก็ตื่นมาอาบน้ำล้างหน้าแล้วลงไปชั้นล่าง
เหลียงจีกับเชฟของบ้านตระกูลตี้ทำอาหารอยู่ในครัว เย่ว์หลั่งกับน้องสาวคุยกับอาจารย์อาเล็กอยู่ในห้องรับแขก
“เสี่ยวเยาเยา” พวกเขาเรียกพร้อมกัน
“อาจารย์อาเล็กไม่ได้นอนเหรอคะ”
“นอนไปสองชั่วโมง รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว” เขาตั้งนาฬิกาปลุกไว้
“ลูกพ่อ มานั่งสิ พ่อจะไปทำน้ำผลไม้ปั่นให้”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ หนูดื่มน้ำชาก็พอค่ะ”
“ก็ได้ นี่เป็นชาจากยอดเขาสูงที่ดีที่สุดของเผ่าเรา”
“ค่ะ หนูชอบมาก” มีกลิ่นหอมนมอ่อนๆ แบบธรรมชาติ
มู่เถาเยาพบว่าตัวเองชอบกลิ่นนมมากจริงๆ ไม่ว่าจะเข้มหรืออ่อนบราวนี่ออนไลน์
เมื่อชาติก่อนไม่เห็นรู้สึกว่านมอร่อยขนาดนี้!
พวกเขาคุยกันอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง ครอบครัวศิษย์พี่ใหญ่กับอาสะใภ้ก็ถูกบอดี้การ์ดของตระกูลตี้ไปรับมา
หลี่อวี้เสวี่ยวางกระเป๋าลงแล้วพูดขึ้น “เหลียงจีทำอาหารอยู่เหรอ เดี๋ยวพวกเราไปช่วย”
มู่เถาเยาดึงเธอไว้ “พี่สะใภ้คะ มีเชฟของตระกูลตี้อยู่ค่ะ พี่สะใภ้กับศิษย์พี่ใหญ่นั่งดื่มชาดีกว่าค่ะ”
เย่ว์เลี่ยง “อืม ในครัวมีคนของบ้านตระกูลตี้อยู่สามคน ไหนจะเหลียงจีแล้วก็นักบินของฉันอีกหนึ่งคน ทั้งหมดก็ห้าคนแล้ว เดี๋ยวก็เสร็จ”
ทั้งสามคนจึงนั่งลง
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาครอบครัวศิษย์พี่หญิงห้ากับครอบครัวศิษย์พี่หกก็มาถึง
มู่เถาเยาเข้าไปหาศิษย์พี่หญิงห้าทันทีแล้วจับชีพจร
ศิษย์พี่หญิงห้ายิ้มพูด “เสี่ยวเยาเยา เยี่ยจั๋วสบายดีจ้ะ นอกจากวันก่อนที่แพ้ท้องเล็กน้อย ตอนนี้ไม่กวนใจพี่เลยสักนิด ดูสิพี่กินจนอ้วนแล้ว! เยี่ยจั๋วต้องเป็นเด็กน่ารักว่านอนสอนง่ายเหมือนเธอแน่ๆ!”
พี่เขยห้าเยี่ยหนานเฉินพยักหน้ารัวๆ
เขาเองก็คาดหวังว่าจะเป็นลูกสาว
มู่เถาเยายิ้มพลางพูด “เดี๋ยวอายุครรภ์มากกว่านี้หน่อยก็ตรวจได้แล้วค่ะว่าเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง”
เธอไม่ได้รักเด็กผู้ชายมากกว่าเด็กผู้หญิง หรือรักเด็กผู้หญิงมากกว่าเด็กผู้ชาย ก็แค่อยากตรวจดูให้รู้ว่าเป็นเพศไหนจะได้เตรียมของใช้สำหรับเด็กได้ถูก
เย่ว์เลี่ยงถามด้วยความสนใจ “ชิงหลิน ตั้งท้องลำบากไหม”
“พอไหวค่ะ สุขภาพของฉันแข็งแรงมาตลอด เพราะตั้งแต่ตอนฝากตัวเป็นศิษย์ก็มีเงื่อนไขให้ต้องออกกำลังกายอยู่ตลอด เลยไม่ได้มีปัญหาเยอะแบบคนที่ท้องตอนอายุมาก”
เย่ว์เลี่ยงพยักหน้า
เธอฝึกยุทธ์มาตลอด สุขภาพยิ่งดีกว่า
หลี่อวี้เสวี่ยยิ้มพูด “ตอนนี้เทคโนโลยีเจริญก้าวหน้า มนุษย์ก็ดูอ่อนเยาว์แข็งแรง คนตั้งท้องตอนอายุสี่สิบห้าสิบมีเยอะมาก”
กู่ย่ายิ้มตาโค้งพูดต่อ “นั่นสิ ชีวิตความเป็นอยู่สมัยนี้ดีแล้ว ผู้คนหันมาใส่ใจดูแลตัวเอง แต่งงานมีลูกตอนอายุสี่สิบห้าสิบไม่ใช่ปัญหาใหญ่”
พูดตามตรง เธอก็แอบอยากให้ลู่จือฉินน้องสาวสามีแต่งงานมีลูก
ถึงแม้เธอจะไม่ถือสาให้น้องสาวสามีมาอยู่ด้วยกัน แต่ประสบการณ์ชีวิตที่น้องสาวสามีเจอมา…ทำให้เธอรู้สึกว่ามีครอบครัวเล็กๆ จะดีกว่า
เย่ว์เลี่ยงชักสนใจ แต่ก็แอบกังวล
เธอกลัวว่าเกิดเธอตั้งท้องจะเป็นการบีบให้เยี่ยนหังที่อยู่แผ่นดินจงโจวต้องมา…
ถ้าเป็นแบบนั้น เยี่ยนหังที่อยู่ที่นั่นอาจต้องปลิดชีพตัวเอง
เธอทำไม่ลง!