ตอนที่ 284 เจ้าอย่าได้อคติต่อข้าเลย

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เจียง​ซื่อ​เขยิบ​ไป​ด้าน​ข้าง​หนึ่ง​ก้าว

ใกล้​กัน​เกินไป​ ​มัน​อาจ​ทำลาย​สติสัมปชัญญะ​ของ​นาง​ได้

แต่งงาน​กับ​เขา​น่ะ​หรือ​…​หาก​ใน​ชาติ​ภพ​ที่แล้ว​และ​ชาติ​ภพ​นี้​ใน​ใจ​ของ​เขา​ล้วน​เป็น​เจียง​ซื่อ​ ​การ​แต่งงาน​กับ​เขา​ก็​เป็นเรื่อง​ที่​น่ายินดี​มากกว่า​แต่งงาน​กับ​ชาย​อื่น​แน่นอน

ทว่า​ตอนนี้​นาง​ไม่ใช่​สตรีที​่​ใครๆ​ ​ก็​พากัน​เรียกว่า​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​และ​เขา​ก็​ถูก​พระราชทาน​ยศ​เป็น​เยี​่​ยน​อ๋อง​ก่อนกำหนด​ ​เดิม​เรื่อง​ระหว่าง​พวกเขา​ทั้งสอง​มัน​เป็นไปไม่ได้​อยู่​แล้ว

อีก​อย่าง​ ​การ​ที่จะ​บากบั่น​เข้าไป​อยู่​ใน​พระราชวัง​ได้​จะ​ต้อง​มี​ความสามารถ​ ​ชาติ​ภพ​ที่แล้ว​นาง​ตาย​อย่าง​น่าเวทนา​ใน​แผน​ลอบทำร้าย​ทรยศ​ราชวงศ์​ ​ถ้า​แต่งงาน​กับ​เขา​ไป​ก็​ต้อง​ใช้ชีวิต​ด้วย​ความหวาดกลัว​พร้อมกับ​หวาดระแวง​อีกครั้ง​งั้น​หรือ

วัน​เวลา​แบบ​นั้น​มัน​ช่าง​เหน็ดเหนื่อย​เหลือเกิน​ ​เมื่อ​เทียบ​กับ​การ​ที่​ต้อง​ผ่าน​อันตราย​ที่​อาจ​เกิดขึ้น​ได้​ทุกเมื่อ​กับ​เขา​ ​นาง​ยอม​อยู่​แบบ​ตอนนี้​ดีกว่า​ ​อย่างน้อย​ก็​ไม่ต้อง​กังวล​ว่าวัน​ใด​วันหนึ่ง​จะ​ต้องตาย​จาก​โลก​นี้​ไป​โดย​พิลึกพิลั่น

“​ระวัง​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ดึง​เจียง​ซื่อ​ไว้​อย่างรวดเร็ว​ ​เพื่อ​ป้องกัน​ไม่​ให้​นาง​เหยียบ​โดน​เศษ​กระเบื้อง​ที่​ตก​แตก

ใน​ช่วง​ปลาย​ฤดูใบไม้ร่วง​ ​เจียง​ซื่อ​ออกมา​ข้างนอก​ยังคง​สวม​รองเท้า​ปัก​พื้น​นุ่ม​อยู่​ ​หาก​เหยียบ​โดน​เศษ​กระเบื้อง​แตก​เข้า​อาจจะ​บาด​เท้า​นาง​ได้

เจียง​ซื่อ​ก้ม​มองดู​เศษ​กระเบื้อง​แตก​ที่​พื้น​ครู่หนึ่ง​ ​แล้ว​เอ่ย​ขอบคุณ​อวี​้​จิ​่น

อวี​้​จิ​่น​ยิ้ม​พลาง​บีบ​มือ​นาง​ไว้​ ​“​เจียง​ซื่อ​…​ยอม​ข้า​ได้​หรือไม่​”

เจียง​ซื่อ​เงยหน้า​ขึ้น​สบตา​กับ​เขา​ ​แล้ว​ดึง​มือ​ออกมา​ช้าๆ​

ชั่วขณะ​นั้น​ใน​ใจ​อวี​้​จิ​่​นรู​้​สึก​ว่างเปล่า​ ​ไม่มี​แม้แต่​ความกล้า​ที่จะ​คว้า​มือ​นาง​ไว้​อีกครั้ง​ ​ช่วงเวลา​ที่​สำคัญ​เช่นนี้​ ​แน่นอน​ว่า​เขา​ต้อง​ประพฤติ​ตัวดี​ๆ​ ​เพื่อที่จะ​ได้ยิน​คำตอบ​ที่​เขา​อยากได้​ยิน

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ออกมา​เล็กน้อย

หาก​เทียบ​กับ​ตอนที่​โกรธ​ ​สีหน้าท่าทาง​เช่นนี้​ทำให้​อวี​้​จิ​่​นกัง​วล​ขึ้น​มา

ยอม​เขา​เถอะ​ ​เพียงแค่​รับปาก​ตกลง​เท่านั้น​ ​เขา​จะ​ปฏิบัติ​ต่อนา​งอย​่า​งดี​ ​ทั้ง​ชีวิต​นี้​ ​ภพหน้า​ ​หรือ​ทุก​ภพ​ชาติ​ต่อ​ๆ​ ​ไป​เลย

หาก​เขา​เป็น​สตรี​ ​แล้ว​พบ​เจอ​กับ​ชายหนุ่ม​เยี่ยง​นี้​คง​ถวาย​ทั้งกายและใจ​ให้​ไป​แล้ว​ ​หรือว่า​นาง​จะ​ใจร้าย​ใจดำ​ ​ผลักไสไล่ส่ง​ให้​เขา​ไปหา​ผู้อื่น

หาก​ชีวิต​ที่​เหลืออยู่​ไม่มี​อา​ซื่อ​ ​เขา​คง​ไม่มีทาง​มีความสุข

ทันใดนั้น​ลม​ใน​ฤดูใบไม้ร่วง​จาก​นอก​ห้อง​ก็​พัด​เข้ามา​ ​แม้ว่า​จะ​มี​ประตู​กั้น​อยู่​ ​แต่​ลมหนาว​ก็​ยัง​เล็ดลอด​ผ่าน​ตาม​ซอก​หลืบ​เข้ามา​ได้​ ​ชุด​ของ​ทั้งสอง​ปลิว​ไสว​ขึ้น​ตาม​สายลม​ ​จิตใจ​ก็​เริ่ม​นิ่ง​ขึ้น

ในที่สุด​เจียง​ซื่อ​ก็​ถาม​ออก​ไป​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ทราบ​ตัวตน​ของ​ตัวเอง​หรือไม่​”

นาง​ถือว่า​ตัวเอง​เข้าใจ​อวี​้​ชีดี​ ​พูดถึง​บาง​ด้าน​ของ​เขา​ก็​มีนิ​สัย​เหมือนกับ​นาง​ ​ทั้งสอง​ล้วน​เป็น​คน​หัวแข็ง​ ​เมื่อ​แน่ใจ​อะไร​แล้ว​จะ​ไม่มีทาง​ถอยหลัง

ดูเหมือนว่า​หาก​วันนี้​พูด​ไม่ชัด​เจน​เขา​ก็​คง​ไม่ยอม​วางมือ

“​ตัวตน​งั้น​หรือ​”​ ​อวี​้​จิ​่​นขมวด​คิ้ว​แน่น​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​‘​ท่าน​อ๋อง​’​ ​เมื่อ​ได้ยิน​คำ​นี้​มัน​ช่าง​ขัดหู​เสีย​จริง

ที่แท้​อา​ซื่อ​ก็​กังวล​เรื่อง​นี้

เขา​กลับ​มีท​่า​ที​สงบ​ลง​ ​ดวงตา​สีดำ​มอง​จ้อง​นาง​เป็นประกาย​ ​ฉายแวว​ความแน่วแน่​และ​มั่นใจ​ส่งผ่าน​ออกมา​ ​แล้ว​เอ่ย​ขึ้นเสียง​ดัง​ฟัง​ชัด​ ​“​ข้า​ต่างหาก​ที่​ควรจะ​กังวล​ถึง​การ​แก้ไขปัญหา​นี้​ ​ไม่ใช่​เจ้า​”

เขา​หยุด​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​แล้ว​พูด​ออกมา​โดย​แฝง​ความ​กวน​ไว้​ ​“​อีก​อย่าง​ ​เจ้า​กังวล​ไป​ก็​ไร้ประโยชน์​”

เพียงแค่​อา​ซื่อ​ยอม​แต่งงาน​กับ​เขา​ ​ส่วน​จะ​กล่อม​เสด็จ​พ่อ​เรื่อง​การ​แต่งงาน​อย่างไร​นั้น​เป็นปัญหา​ที่​เขา​ต้องหา​ทาง​เอง

ความจริง​ที่​เขา​พูด​ออกมา​ทำ​เจียง​ซื่อ​อึ้ง​ไป​เลย

ปัญหา​นี้​หาก​นาง​อยาก​จัดการ​ก็​ทำไม​่​ได้​จริงๆ

“​อา​ซื่อ​ ​เจ้า​แค่​คิด​ให้​ดี​ว่า​จะ​แต่งงาน​กับ​ข้า​หรือไม่ก็​พอ​ ​เพียง​เจ้า​ตอบ​ตกลง​ ​ปัญหา​อื่นๆ​ ​ข้า​จะ​จัดการ​เอง​”​ ​อวี​้​จิ​่น​เอ่ย​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ ​แฝง​ไป​ด้วย​การหลอก​ล่อ​เล็กน้อย

เขา​สามารถ​ใช้​กลอุบาย​เพื่อ​กำหนด​งานแต่งงาน​ได้​ ​และ​เมื่อ​อา​ซื่อ​ไม่​ยินยอม​ ​เขา​สามารถ​ทำให้​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​และ​อา​ซื่อ​ล้วน​ไม่มี​โอกาส​ได้​เอ่ย​คำ​ว่า​ ​‘​ไม่​’​ ​แต่​หาก​ไม่จำเป็น​จริงๆ​ ​เขา​ก็​ไม่​อยาก​ใช้​วิธี​นั้น

แน่นอน​ว่า​ถ้าหาก​จวน​จง​ผิงปั​๋ว​ต้องการ​ยก​อา​ซื่อ​ให้​ผู้อื่น​ ​เช่นนั้น​เขา​ก็​คง​ไม่​อาจ​นั่ง​งอมืองอเท้า​นิ่งเฉย​อยู่​ได้​เขา​ต้อง​แย่ง​มาก​่อ​นค​่อย​ว่า​กัน​ ​ก่อนหน้านี้​เขา​เคย​ชะล่าใจ​มาก​่อน​ ​อา​ซื่อ​จึง​เกือบ​ได้​แต่งงาน​กับ​จวน​อันกั​๋​วกง​ไป​แล้ว​ ​ความรู้สึก​อัดอั้น​และ​เจ็บปวด​ทุกข์ระทม​เช่นนั้น​จะ​ต้อง​ไม่​เกิดขึ้น​กับ​เขา​อีก

อืม​ ​ขณะที่​ยัง​ไม่มีใคร​มา​แย่ง​ ​เขา​ก็​จะ​อดทน​รอ​จนกว่า​อา​ซื่อ​จะ​พยักหน้า​ยอมรับ​ ​แต่​หาก​มี​คน​มา​แย่ง​เขา​ ​เขา​จะ​รีบ​ชิง​ลงมือ​ก่อน​…​อะไร​นะ​ ​ทำ​เช่นนี้​มัน​ช่าง​ไร้ยางอาย​งั้น​หรือ​ ​ไร้สาระ​น่า​ ​เขา​มียา​งอาย​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​กัน

​เจียง​ซื่อ​ส่ายหน้า​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ ​ข้า​เป็น​เพียง​สตรี​ธรรมดา​ของ​จวนปั​๋ว​ ​อยาก​จะ​ใช้ชีวิต​ที่​เรียบง่าย​ธรรมดา​ ​ข้า​ไม่​เหมาะกับ​การ​ใช้ชีวิต​ใน​วัง​หรอก​”

“​ไม่​เหมาะ​อย่างไร​กัน​ ​ข้า​เป็น​เพียง​ท่าน​อ๋อง​ที่​เอ้อระเหย​ลอยชาย​ไป​เรื่อยๆ​ ​พวกเรา​ไม่​โผล่​หน้า​หรือ​หาเรื่อง​อะไร​กับ​ผู้ใด​ ​ส่วน​เรื่อง​ที่จะ​ต้อง​ใช้ชีวิต​อยู่​ใน​วัง​นั้น​ไม่ต้อง​พูดถึง​เลย​ว่า​จะ​สะดวกสบาย​ใจ​เพียง​ไหน​”

การต่อสู้​แย่งชิง​ใน​วัง​นั้น​เป็นเรื่อง​ที่​โหดร้าย​จริงๆ​ ​ทว่า​เขา​ไม่ได้​จะ​ไปร​่ว​มวง​ด้วย​สักหน่อย​ ​พวก​คนที​่​มี​ความคิด​เช่นนั้น​ต่าง​ก็​ยินดี​ที่​เขา​จะ​อยู่​ห่าง​จาก​เรื่อง​นี้​ ​คง​ไม่​อยาก​จะ​ดึง​เขา​เข้าไป​เป็น​ศัตรู​เพิ่ม​หรอก

เจียง​ซื่อ​ยังคง​ส่ายหน้า

องค์​รัชทายาท​ถูก​ปลด​จาก​ตำแหน่ง​ ​เมื่อ​พายุ​แห่ง​การแย่งชิง​บัลลังก์​เกิดขึ้น​ ​คิด​ว่าการ​วางตัว​ออกห่าง​ ​ไม่​เข้าไป​ยุ่งเกี่ยว​ด้วย​เช่นนี้​จะ​พอ​หรือ

จู่ๆ​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​ยื่นมือ​อก​มาป​ระ​คอง​หน้า​เจียง​ซื่อ​ ​พลาง​เอ่ย​ขึ้น​น้ำเสียง​โมโห​ ​“​หาก​เจ้า​ยัง​ไม่​คิด​พิจารณา​ให้​ดี​ๆ​ ​แล้ว​ส่ายหน้า​ออกมา​ตามอำเภอใจ​อย่าง​ไม่รับผิดชอบ​ ​ข้า​จะ​กัด​เจ้า​นะ​!​”

เจียง​ซื่อ​กลอกตา​ใส่​เขา​อย่าง​ไม่รู้​ตัว

ทว่า​จู่ๆ​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​เอาจริงเอาจัง​ขึ้น​มา​ ​เขา​วางมือ​กลับ​ลง​ไป​ที่​โต๊ะ​ ​เอ่ย​ถาม​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​ไม่สบอารมณ์​ ​“​เจียง​ซื่อ​ ​เจ้า​คิด​ว่า​อะไร​คือ​วัน​ธรรมดา​ที่​แสน​เรียบง่าย​กัน​ ​การ​แต่งงาน​กับ​ชายหนุ่ม​ธรรมดา​งั้น​หรือ​ ​ข้า​จำได้​ว่า​ตอนที่​พี่​รอง​ของ​เจ้า​แต่งงาน​กับ​ฉัง​ซิง​โหว​ซื่อ​จื่อ​ ​ถ้าหาก​ดู​จาก​ฐานะ​ทาง​ครอบครัว​ของ​ทั้งสอง​แล้วก็​ถือว่า​เป็น​ชายหนุ่ม​ธรรมดา​ ​แต่​แล้ว​สุดท้าย​เป็น​อย่างไร​ล่ะ​”

เจียง​ซื่อ​ถูก​ถาม​จน​นิ่งอึ้ง​ไป

แน่นอน​ว่า​ใน​สายตา​ของ​ผู้คน​ทั่วไป​ฉัง​ซิง​โหว​ซื่อ​จื่อ​ไม่​นับว่า​เป็น​ชายหนุ่ม​ธรรมดา​ ​แต่​สำหรับ​ตระกูล​แบบ​พวกเขา​แล้ว​ ​ชาย​หญิง​ที่​เหมาะสม​กัน​ดั่ง​กิ่งทองใบหยก​นั้น​ไม่ใช่​เรื่อง​แปลก​ ​ซึ่ง​หาก​เทียบ​กับ​ตัวตน​ท่าน​อ๋อง​แน่นอน​ว่า​เขา​ก็​เป็น​แค่​คนธรรมดา

และ​ใน​สายตา​ของ​ผู้​ที่​มั่งมี​ทั้งหลาย​ ​ใน​ฐานะ​ลูกเขย​ที่​น่า​ภูมิใจ​ของ​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​ ​ชาย​ธรรมดา​คน​นี้​กลับเป็น​ฆาตกร​ต่อเนื่อง​ฆ่า​หญิงสาว

“​พวก​พ่อค้า​หาบเร่​ตาม​ตรอก​ซอกซอย​ถนน​ ​และ​ชาวไร่ชาวนา​พวก​นั้น​ต่างหาก​ที่​เป็น​ชายหนุ่ม​ธรรมดา​ ​ทว่า​ชาย​ธรรมดา​เช่นนี้​แหละ​ที่​พอ​มีเงิน​ใน​มือ​เพียง​เล็กน้อย​ก็​ไปเที่ยว​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​ ​อีกทั้ง​พอ​ดื่มเหล้า​เข้าไป​สักหน่อย​ก็​ทะเลาะ​ตบ​ตี​ภรรยา​…​”​ ​น้ำเสียง​ของ​อวี​้​จิ​่​นอัด​แน่น​ไป​ด้วย​ความจริงใจ​ ​ทว่า​รอยยิ้ม​มุม​ปาก​กลับ​แสดง​ความ​เหยียดหยาม​ออกมา​ ​“​อา​ซื่อ​ ​ชีวิต​คนเรา​บน​โลก​นี้​ไม่ว่า​จะ​เลือก​ทาง​ไหน​ล้วน​มี​ความเสี่ยง​ทั้งนั้น​ ​สิ่ง​ที่​เรียกกันว่า​ช่วงเวลา​ที่​แสน​สงบ​เรียบง่าย​ธรรมดา​นั้น​มัน​ไม่แน่​หรอก​ว่า​จะ​ดี​ ​บางที​อาจจะ​แสนสา​หัส​ยิ่งกว่า​ ​และ​น่ากลัว​ยิ่งกว่า​ก็ได้​”

เจียง​ซื่อ​นิ่งเงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง

อวี​้​จิ​่น​เห็นท่า​ที​เช่นนี้​จึง​พูดเส​ริม​เข้าไป​อีก​ ​“​เจ้า​คิดดู​สิ​ ​อย่างน้อย​ข้า​เป็น​คน​เช่นไร​เจ้า​ก็​รู้​ ​หาก​เทียบ​กับ​การ​ไป​แต่งงาน​กับ​คนแปลกหน้า​ที่​ไม่รู้​จัก​เลย​ ​ความเสี่ยง​มัน​น้อยกว่า​นะ​”

อวี​้​จิ​่​นรู​้​สึก​ว่า​ตัวเอง​เป็น​เหมือนกับ​พ่อค้า​ขาย​ผัก​ที่​กำลัง​ตะโกนเรียก​ลูกค้า​ ​เร่​เข้ามา​ ​เร่​เข้ามา​ ​หัวไชเท้า​สีขาว​สด​ใหม่​ ​ลูก​โต​ๆ​ ​เปลือก​บาง​ ​รสชาติ​เยี่ยม​ ​คุณภาพดี​กว่า​แตง​ที่​บิดเบี้ยว​ ​หวาน​กว่า​ลูก​พุทรา​ที่​แตก​ของ​ร้าน​อื่น​เยอะ​เลย

ภายใต้​คำพูด​เกลี้ยกล่อม​ของ​เขา​ราวกับ​มีส​วรรค​์​มาช​่วย​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​จะ​ทำให้​เจียง​ซื่อ​รู้สึก​ว่า​เขา​มีเหตุผล​เล็กน้อย

พี่ใหญ่​กับ​พี่​รอง​ที่​แต่งงาน​ไป​ล้วนแต่​งกับ​คนธรรมดา​ที่​มี​ฐานะ​เท่าเทียมกัน​ ​แต่​ชีวิต​ของ​พวก​นาง​ก็​ไม่ได้​น่าเบื่อ​ไป​กว่านาง​ใน​ชาติ​ภพ​ที่แล้ว​สัก​เท่าไหร่​…

นาง​เงียบ​ไป​นาน​ ​ในที่สุด​ก็​พูด​ออกมา​ด้วย​ความลังเล​ ​“​ท่าน​ไม่ต้อง​พูด​แล้ว​ ​ข้า​ขอ​คิด​ให้​ดี​ก่อน​”

อวี​้​จิ​่น​ดีใจ​ยกใหญ่

นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​เจียง​ซื่อ​ไม่ได้​ปฏิเสธ​เขา​แบบ​เด็ดขาด​ ​แถม​ยัง​บอกว่า​ขอ​คิดดู​ก่อน​ด้วย

“​เจ้า​ค่อยๆ​ ​คิด​ ​ตั้งใจ​คิด​ ​อย่า​คิด​โดย​มีอคติ​อะไร​ทั้งสิ้น​”

ใน​ใจ​อา​ซื่อ​แค่​ฐานะ​ที่​เป็น​โอรส​ของ​ฮ่องเต้​ ​เขา​ก็​แพ้​ไป​ก่อน​แล้ว​ ​เป็น​เขา​มัน​ง่าย​หรือ

“​ข้า​อาจจะ​ต้อง​คิด​นาน​สักหน่อย​”

“​คิด​นาน​เท่าไหร่​ก็​ไม่เป็นไร​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ถอนหายใจ​ยาว​ออกมา​ด้วย​ความ​โล่งอก​ ​ความดีใจ​จาก​นัยน์ตา​เอ่อล้น​ออกมา​จนถึง​มุม​ปาก