เด็กหนุ่ม​รูปงาม​ ​บุคลิก​สูงโปร่ง​ ​เขา​สวม​เสื้อคลุม​สีฟ้า​อ่อน​ ​ที่​เอว​ผูก​ด้วย​เข็มขัด​หยก​สีขาว​ ​รอยยิ้ม​จาง​ ​ๆ​ ​ปรากฏ​ขึ้น​ที่​หาง​ตา​และ​ริมฝีปาก​ของ​เขา​ ​เกรง​ว่า​แม้​จะ​ยืน​นิ่ง​ๆ​ ​อยู่​ตรงนั้น​ก็​ดู​โดดเด่น​เป็น​สง่า​ ​ขนาด​แม่เล้า​ที่​มีประสบการณ์​เห็น​คน​มามาก​มาย​ ​ชำเลือง​มองดู​ก็​ยัง​ยาก​ที่จะ​ดูออก​ว่า​เป็น​สตรี

แม่เล้า​ทั้ง​เสียใจ​ทั้ง​โกรธ​ ​หญิงสาว​คน​หนึ่ง​ปลอมตัว​เป็น​ชาย​ยัง​ดูดี​กว่า​แขกเหรื่อ​มากมาย​ที่มา​เรือ​บุปผา​เสียอีก​ ​นี่​มัน​แทงใจดำ​เสีย​จริง

แทงใจดำ​ก็​แทงใจดำ​ไป​เถอะ​ ​ทว่า​ถาม​เสร็จ​แล้ว​กลับ​ไม่​รีบ​ไป​ ​แถม​ยัง​คิด​จะ​ดื่ม​ชากับ​คณิกา​อันดับ​ต้น​อีก​ ​ช่างทำ​อะไร​ไม่​ดูตัว​เอง​เลย​เสีย​จริง

แม่เล้า​แอบ​เบ้​ปาก​ ​จากนั้น​ก็​สะบัด​ผ้า​ ​“​โชคไม่ดี​เสีย​จริง​ ​วันนี้​แม่นาง​อิง​อิง​มี​แขก​”

พูดถึง​ตรงนี้​ ​แม่เล้า​ก็​ลูบ​จอน​ผม​อย่าง​ลำพองใจ

หอ​เยี​่​ยน​ชุน​ไม่​ใหญ่​ก็​จริง​ ​ตัว​เรือก​็​เทียบ​ไม่ได้​กับ​นาวา​ใหญ่​ที่​กว้างขวาง​สวยงาม​หรูหรา​เป็นอัน​ดับ​ต้น​ใน​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​ ​คณิกา​ก็​ไม่​สวย​เท่า​ของ​เขา​ ​เช่นนั้น​แขก​ที่มา​เที่ยว​หอ​เยี​่​ยน​ชุน​ปกติ​จึง​ไม่​นับว่า​เป็น​แขก​ที่​มีเกียรติ​สูงศักดิ์

แต่ว่า​วันนี้​ผิดปกติ​เล็กน้อย​ ​ไม่เพียงแต่​หญิงสาว​ที่​แปลกประหลาด​ผู้​นี้​เท่านั้น​ ​ก่อนหน้านี้​ยัง​มีคุณ​ชาย​เอ่ยปาก​ว่า​อยาก​เจอ​อิง​อิง​ ​เขา​ไม่เพียงแต่​หน้าตา​ดี​ ​แถม​ยัง​ใช้​เงิน​มือเติบ​อีกด้วย​ ​แค่​ดูก​็​รู้​แล้ว​ว่า​ไม่ธรรมดา​ ​อาศัย​ที่​อิง​อิง​เป็น​เสาหลัก​ของ​หอ​เยี​่​ยน​ชุน​ ​ปกติ​จึง​ใช้​นาง​เป็น​สะพาน​ ​เพียง​ขยิบตา​ส่ง​ให้​นาง​จาก​ชั้นบน​ ​นาง​ก็​ออกมา​ต้อนรับ​แล้ว

หาก​ให้​พูด​จริงๆ​ ​ก่อนหน้า​นี่​ที่​พบ​ว่า​เจียง​ซื่อ​เป็น​สตรี​ ​ความคิด​แรก​เลย​ก็​คือ​สงสัย​ว่า​มาที​่​นี่​เพราะ​คุณชาย​ท่าน​นั้น​รึเปล่า

ส่วน​พวก​ตาแก่​พุงพลุ้ย​หรือ​ปัญญาชน​ที่​อ่าน​กวี​ได้​บ้าง​ไม่ได้​บ้าง​พวก​นั้น​ ​กว่า​ภรรยา​ที่​บ้าน​จะ​นึก​กังวล​ก็​คง​กิน​อิ่ม​นอนหลับ​ไป​แล้ว

เจียง​ซื่อ​ขมวดคิ้ว​มอง​แม่เล้า

การ​ที่​คณิกา​อันดับ​หนึ่ง​ใน​เรือ​จะ​มี​แขก​นั้น​เป็นเรื่อง​ปกติ​ ​นาง​ก็​ไม่​อาจ​โทษ​แม่เล้า​ที่​ทำตัว​ขายผ้าเอาหน้ารอด​ได้​ ​แต่ว่า​ไหน​ๆ​ ​ก็​มา​แล้ว​ ​หาก​ไม่เห็น​ลำดับ​ต้น​สักหน่อย​ก็​คง​ไม่สบายใจ

เจียง​ซื่อ​ไม่ใช่​ว่า​ไม่​สงสัย​ลำดับ​ต้น​ของ​หอ​เยี​่​ยน​ชุน

ในเมื่อ​คนที​่​ไถ่ตัว​อวี​่​เอ๋อร​์​แอบ​ลอบทำร้าย​พี่สาว​คนโต​ ​และ​อวี​่​เอ๋อร​์​เป็น​เด็กสาว​ที่​คอย​ปรนนิบัติ​รับใช้​ลำดับ​ต้น​ของ​หอ​เยี​่​ยน​ชุน​ ​ใคร​จะ​รู้​ว่าความ​สัมพันธ์​ระหว่าง​คน​ผู้​นั้น​กับ​โฉมงาม​อันดับ​หนึ่ง​ของ​หอ​เยี​่​ยน​ชุน​ไม่ได้​มี​อะไร​กัน

หรือว่า​จู​จื่อ​อวี​้​กับ​หอ​เยี​่​ยน​ชุน​มีส่วน​เกี่ยวข้อง​กันตั​้ง​แต่ต้นจนจบ​ ​โดย​มี​การไถ่​ตัว​ฉิง​เอ๋อร​์แ​แล้ว​ส่ง​ไป​ไว้​ข้าง​กาย​ของ​พี่สาว​คนโต​ ​เพื่อ​วางแผน​ทำร้าย​พี่สาว​คนโต​แล้ว​จะ​ได้​มีตำ​แหน่ง​ว่าง​ให้​กับ​อิง​อิง​โฉมงาม​อันดับ​หนึ่ง

เจียง​ซื่อ​ส่าย​หัว​เงียบๆ

หาก​จู​จื่อ​อวี​้​วางแผน​อย่างนี้​จริงๆ​ ​เอ้อร​์​หนิว​คงจะ​มีส​มอง​มากกว่า

แต่​ไม่ว่า​อย่างไร​ก็​ต้อง​ได้​เห็น​หญิง​งาม​อันดับ​หนึ่ง​ของ​หอ​เยี​่​ยน​ชุน

“​คุณชาย​เจ้าขา​ ​กลับ​ไป​ก่อน​เถอะ​นะ​เจ้า​คะ​”​ ​แม่เล้า​ทำเป็น​ยิ้ม​ออกมา​พลาง​พูด​เกลี้ยกล่อม

คิ้ว​ที่​ขมวด​แน่น​ของ​เจียง​ซื่อ​ค่อยๆ​ ​ผ่อนคลาย​ลง​ ​พลาง​ส่ง​ยิ้ม​จางๆ​ ​ให้​แม่เล้า​ ​“​ในเมื่อ​วันนี้​ไม่มี​วาสนา​ได้​เจอ​กับ​แม่นาง​อิง​อิง​ ​เช่นนั้น​พรุ่งนี้​ยามดึก​ข้ามา​ใหม่​ก็ได้​”

แม่เล้า​ส่ายหน้า​ทันที​ ​แป้ง​ที่​หนาเตอะ​ร่วง​ลงมา​ไม่น้อย​ ​นาง​ยิ้ม​ทื่อ​ๆ​ ​ออกมา​ ​“​พรุ่งนี้​ยามดึก​ ​แม่นาง​อิง​อิง​มี​คน​นัด​ไว้​แล้ว​…​”

เจียง​ซื่อ​พิง​ราว​จับ​พลาง​ยิ้ม​จางๆ​ ​ออกมา​ ​“​เช่นนั้น​วัน​มะรืน​ก็ได้​ ​ข้าว​่า​งมาก​”

แม่เล้า​พ่นลม​หายใจออก​มา​เงียบๆ​ ​พลาง​สะบัด​ผ้าเช็ดหน้า​ ​“​ข้า​ไป​ส่ง​คุณชาย​ลงเรือ​นะ​เจ้า​คะ​”

ตอนนี้​ยัง​เช้า​อยู่​ ​เรือ​บุปผา​ส่วนใหญ่​จะ​จอด​อยู่​บริเวณ​ใกล้ฝั่ง​เพื่อ​รอ​แขก​ขึ้น​เรือ​ ​ตัว​เรือ​โคลงเคลง​เล็กน้อย​ ​เงา​โคมไฟ​สีแดง​บน​ราว​จับ​ที่​สะท้อน​ลง​ไป​บน​ผิวน้ำ​สั่น​ไหว​ ​แสงทอง​ที่รวม​ตัว​กัน​แตกสลาย​ ​ทำให้​ผิวน้ำ​ที่​นิ่ง​สงบ​เปลี่ยนเป็น​ยาก​ที่จะ​คาดเดา​ได้​ ​แถม​ยัง​มีเสน่ห์​เฉพาะตัว​ของ​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย

เจียง​ซื่อ​รู้​ว่า​ถึง​อยู่​ต่อไป​ก็​ไม่ได้​อะไร​อีก​ ​จึง​พยักหน้า​ลง​เบา​ๆ​ ​แล้ว​เดินตาม​แม่เล้า​ออก​ไป​ข้างนอก

แม่เล้า​แอบ​โล่งใจ

ถือว่า​พา​หญิงสาว​ผู้​นี้​ออก​ไป​ได้​สักที

ทั้งสอง​คน​เดินตาม​กัน​ออกมา​ ​คน​หนึ่ง​อยู่​ด้านหน้า​ ​คน​หนึ่ง​ตามหลัง​ ​เหล่า​ฉิน​เดิน​อยู่​หลัง​สุด​ ​เมื่อ​ใกล้​จะ​ถึง​บริเวณ​ใกล้​ปาก​ประตู​บันได​ไม้​ ​ทันใดนั้น​เอง​ที่​บันได​ไม้​ก็​มีเสียง​ฝีเท้า​ดัง​ขึ้น​เบา​ๆ

เจียง​ซื่อ​เงยหน้า​ขึ้น

มัน​ไม่ได้​สว่างจ้า​เหมือน​ใน​ห้องโถง​ใหญ่​ ​แสง​บริเวณ​บันได​ค่อนข้าง​ริบหรี่​ ​ใบหน้า​ของ​คน​ผู้​นั้น​ซ่อน​อยู่​ใน​ความมืด​ครึ่งหนึ่ง​ ​จึง​เห็น​แค่​ภาพราง​ๆ

ทว่า​แค่​เจียง​ซื่อ​ชายตามอง​ออก​ไป​เพียง​ปราด​เดียว​ก็​ตะลึง​ไป​เลย

ไม่​นึก​เลย​ว่า​คนที​่​กำลัง​เดินลง​บันได​คือ​อวี​้​ชี​!

ทำไม​เขา​ถึง​มา​อยู่​ที่นี่​ได้

ทว่า​มัน​เป็น​แค่​ช่วงเวลา​พริบตาเดียว​ ​ทั้งสอง​อยู่​ห่าง​กัน​เพียงแค่​ไม่​กี่​ก้าว​

เจียง​ซื่อ​ก้มหน้า​ลง​ทันที​ ​พร้อมกับ​เร่งฝีเท้า​เดิน

เสียง​ของ​แม่เล้า​ดัง​ขึ้น​มา​พอดี​ ​ทั้งป​็​นมิ​ตร​และ​อบอุ่น​ ​“​อ้าว​ ​ทำไม​คุณชาย​ถึง​ไป​แล้ว​ล่ะ​เจ้าค่ะ​ ​อิง​อิง​ของ​พวกเรา​ดูแล​ท่าน​ไม่ดี​หรือ​”

อิง​อิง​?

เจียง​ซื่อ​ก้าว​ขา​ไม่​ออก​ ​เงยหน้า​มองออก​ไป

บริเวณ​ราว​จับ​ชั้นสอง​ ​สตรี​สวม​ชุด​แดง​นาง​หนึ่ง​จ้อง​ไป​ที่​แผ่น​หลัง​ของ​อวี​้​จิ​่น​ด้วย​ความคับแค้นใจ​ ​และ​ตัดใจ​ไม่​ลง

หญิงสาว​อายุ​ราวๆ​ ​ยี่สิบ​ปี​ ​มี​จอน​ผม​ปล่อย​สบาย​ลงมา​ ​ชุด​กระโปรง​ยาว​จรด​เท้า​รัด​หน้าอก​ ​เนิน​อก​ที่​ขาว​เป็น​ยองใย​อวบ​อิ่มอุดม​สมบูรณ์

เจียง​ซื่อ​สายตา​ดีมาก​ ​จน​สามารถ​เห็น​เล็บเท้า​ของ​หญิงสาว​ที่​ทาสี​แดงสด

เทียบ​กับ​ชุด​ที่​สวมใส่​ ​ใบหน้า​จึง​ดู​จืดชืด​ไป​เล็กน้อย​ ​แต่​เรียก​ได้​ว่า​สวย​แน่นอน​ ​ทว่า​ก็​แค่​สวย​แบบ​ธรรมดา​เท่านั้น

อย่างน้อย​จาก​ที่​เจียง​ซื่อ​ดู​หน้าตา​อิง​อิง​…​หญิง​งาม​อันดับ​หนึ่ง​ของ​หอ​เยี​่​ยน​ชุน​นั้น​เทียบ​ไม่​ติดกับ​พี่ใหญ่​เลย

สตรี​ใน​ตระกูล​เจียง​หลาย​คน​ ​รูปร่างหน้าตา​ผิวพรรณ​ไม่​เป็นรอง​ใคร

แน่นอน​ว่า​เจียง​ซื่อ​ไม่ได้​มอง​เพียงแค่​หน้าตา​แล้ว​ตัดสิน​ว่าความ​สัมพันธ์​ระหว่าง​จู​จื่อ​อวี​้​กับ​อิง​อิง​นั้น​บริสุทธิ์​ใสสะอาด​ ​เพราะ​อย่างไรก็ตาม​นาง​ไม่ใช่​คน​ขี้เหร่​ ​จี้​ฉง​อี้​ก็​มิได้​เป็น​เช่นนั้น​หรอก​หรือ​ ​ใน​ใจ​มี​แต่​หญิงสาว​จาก​ครอบครัว​เล็ก​ๆ

ไม่นาน​เด็กหนุ่ม​ก็​เดินลง​มาจาก​บันได​ ​ดวงตา​สีดำ​ขลับ​มองผ่าน​เนิน​อก​ที่​กระเพื่อม​อยู่​ตรงหน้า​ของ​แม่เล้า​ไป​แล้ว​มอง​เจียง​ซื่อ

แม้ว่า​เจียง​ซื่อ​จะ​แต่งตัว​เป็น​ชาย​ ​แถม​ยัง​แต่งหน้า​แต่ง​ผิว​อย่างละเอียด​ ​แต่ว่า​สายตา​อัน​เยือกเย็น​ที่​ดูเหมือน​จะ​มองผ่าน​ทะลุ​ทุกสิ่ง​ได้​มอง​มาที​่​นาง​ ​นาง​จึง​เสีย​ความมั่นใจ​ไป​ชั่วขณะหนึ่ง​ ​พลาง​ดึง​แม่เล้า​เข้ามา​ใน​อ้อมอก​อย่าง​ไม่มี​ปี่​ไม่มี​ขลุ่ย

แม่เล้า​ตะลึง​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​ตะลึง​ ​ที่จริง​เจียง​ซื่อ​เอง​ก็​ตะลึง

แต่​ดีที​่​หน้าหนา​พอ​ ​ปฏิกิริยาตอบโต้​จึง​ค่อนข้าง​เร็ว​ ​นาง​เลียนแบบ​บุรุษ​ที่​คุ้นเคย​กับ​การ​มา​หอนาง​โลม​ ​มือหนึ่ง​โอบ​ไหล่​แม่เล้า​ ​ส่วน​อีก​มือหนึ่ง​วาง​ลง​ที่​เอว​ของ​แม่เล้า​ ​แล้ว​พูดเสี​ยง​ใหญ่​ ​“​เจ้า​เป็น​ของ​หายาก​ ​เจ้า​มา​อยู่​เป็นเพื่อน​ข้า​เถอะ​ ​พวกเรา​ไป​ที่​เดิม​กัน​”

แม่เล้า​กระตุก​มุม​ปาก​ขึ้น​มาทัน​ที

ที่​เดิม​?​ ​เด็ก​นี่​จะ​ทำ​อะไร​กัน​แน่

“​ไป​กัน​เถอะ​”​ ​เจียง​ซื่อ​แอบ​ออกแรง​ผลัก​แม่เล้า​ไป​ข้างหน้า

แม่เล้า​รู้สึก​ว่า​ไม่​ถูก​ ​แต่​เห็นแก่​เงิน​กอง​นั้น​จึง​ไม่ได้เรื่อง​มาก

ไป​ที่​เดิม​แล้วยัง​ไง​ ​อีก​ฝ่าย​เป็น​หญิงสาว​บอบบาง​จะ​รุนแรง​กับ​นาง​ได้​อย่างไร

เจียง​ซื่อ​ทำท่า​โอบ​ครึ่ง​กอด​ครึ่ง​กับ​แม่เล้า​ ​แล้ว​เดิน​ไป​ข้างใน​เพื่อ​หลบสายตา​ของ​อวี​้​จิ​่น​ ​แม่เล้า​หันหน้า​กลับ​ไป​พลาง​ยิ้ม​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​ต้อง​ขอโทษ​ด้วย​เจ้าค่ะ​คุณชาย​ ​ข้ามี​แขก​ ​ครั้งหน้า​ถ้า​ท่าน​มา​ข้า​จะ​ดูแล​ท่าน​อย่างดี​เอง​…​”

“​ช้าก่อน​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ตะโกน​ออกมา​ ​พลาง​สาวเท้า​เดิน​เข้าไป

แม่เล้า​เลิก​ทำตา​เยิ้ม​ ​“​หาก​คุณชาย​ไม่ได้​มีธุระ​อย่าง​อื่น​ ​ก็​ให้​อิง​อิง​ดูแล​ท่าน​เถอะ​ ​ท่าน​ก็​เห็น​ว่า​ข้า​ไม่​อาจ​แยกร่าง​ได้​…​”

อวี​้​จิ​่น​ยื่นมือ​ออกมา​ดึง​แม่เล้า​ที่อยู่​ใน​อ้อมกอด​ของ​เจียง​ซื่อ​ออก​ ​แล้ว​วางมือ​ลง​บน​ไหล่​เจียง​ซื่อ

“​จะ​พูด​อย่างไร​ดี​ ​คุณชาย​ทั้งสอง​ทะเลาะ​กัน​เพื่อ​ข้า​นั้น​มัน​ไม่​คุ้มค่า​หรอก​เจ้าค่ะ​”​ ​แม่เล้า​ยิ้ม​พร้อมกับ​เข้าไป​ไกล่เกลี่ย

สายตา​เด็กหนุ่ม​นิ่ง​สุขุม​ ​แถม​ยัง​ฉายแวว​อันตราย​บางอย่าง​มอง​มาที​่​เจียง​ซื่อ​ ​จากนั้น​ก็​หันหลัง​เดิน​ออก​ไป

ไม่​นึก​เลย​ว่า​เขา​จะ​เจอ​อา​ซื่อ​ที่นี่​ ​นี่​มัน​คิดไม่ถึง​เลย​จริง​!

ไม่​โกรธ​ ​ไม่​โกรธ​ ​รอ​ถาม​ให้​เข้าใจ​ก่อน​ค่อย​พูด

องค์​ชาย​อวี​้​ชี​แอบ​ปลอบใจ​ตัวเอง​อยู่​เงียบๆ​ ​ครู่หนึ่ง​ ​ถึง​ได้ใจ​เย็น​ลง