ตอนที่ 298 คนไร้สัจจะ

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ฉู​ฉู่​ไม่​อาจ​เชื่อ​ว่า​อวี​้​จิ​่น​จะ​ช่วย​นาง​ด้วย​ความบริสุทธิ์ใจ

เมื่อ​เป็น​เช่นนั้น​สาเหตุ​ที่​เขา​ช่วย​นาง​คือ​อะไร​กัน​ ​คง​มิได้​เป็น​เพราะ​ความงาม​ของ​นาง​?

ครั้น​มอง​ไป​ที่​ใบหน้า​คมคาย​หล่อเหลา​ของ​อวี​้​จิ​่น​แล้ว​ ​นาง​ก็ได้แต่​ลูบ​คาง​ตนเอง

นาง​ไม่มี​คุณสมบัติ​เช่นนั้น​จริงๆ​…

“​แม่นาง​ฉู​ฉู่​คิดมาก​เกินไป​แล้ว​ ​คง​ไม่​อาจ​เรียกว่า​เป็นการ​ช่วย​เจ้า​ ​ในเมื่อ​เจ้า​พา​ปัญหา​มา​ให้​ ​หาก​ข้า​ไม่​ขจัด​ให้​สิ้นซาก​ก็​คง​มิ​อาจ​วางใจ​ได้​ ​เอาล่ะ​ ​เรื่อง​ข้อเสนอ​ของ​ข้า​ ​แม่นาง​ฉู​ฉู่​จะ​ว่า​อย่างไร​”

“​ข้ามี​สิทธิ์​ปฏิเสธ​ด้วย​หรือ​”

อวี​้​จิ​่น​ยก​มุม​ปาก​พลาง​หัวเราะ​ ​“​แน่นอน​ว่า​มี​ ​ข้า​ดู​เป็น​คน​ไร้​มนุษยธรรม​ขนาด​นั้น​เลย​หรือ​”

ฉู​ฉู่​หัวเราะ​ ​ดูเหมือนว่า​นาง​ยังคง​ไม่​ปักใจ​เชื่อ

“​ข้า​ตกลง​”

มี​เหตุ​อัน​ใด​ที่จะ​ไม่​ตกลง​เล่า​ ​เป็น​เหยื่อ​ล่อ​แล้ว​อย่างไร​ ​ตราบใดที่​สามารถ​ลาก​คอ​หมา​บ้า​พวก​นั้น​ออกมา​ได้​ ​ต่อให้​ทำ​อะไร​นาง​ก็​ยอม​ทั้งนั้น

“​แม่นาง​ฉู​ฉู่​เป็น​พวก​ถึงไหนถึงกัน​จริงๆ​!​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ปรบมือ​เชยชม​พร้อมกับ​ดวงตา​เปื้อน​รอยยิ้ม​ ​“​ความลับ​นี้​ห้าม​ให้​คู่หมั้น​ข้า​รู้​โดย​เด็ดขาด​”

ฉู​ฉู่​กระตุก​มุม​ปาก​ ​ครั้น​อยู่​ใต้​ชายคา​บ้าน​คนอื่น​ ​จำต้อง​ยอม​ก้มหัว​ ​นาง​จะ​ทน​!

ฉู​ฉู่​ออกจาก​ตรอก​ซง​จื่อ​ใน​ช่วง​รุ่งสาง

ตาม​ถนนหนทาง​เริ่ม​มีชีวิตชีวา​ ​มี​รถม้า​สัญจร​ไปมา​ ​เสียง​โห่ร้อง​ของ​พ่อค้า​หาบเร่​ดัง​ขึ้น​ไม่ขาดสาย​ ​ความเจริญรุ่งเรือง​ของ​เมืองหลวง​ยาก​จะ​หา​ที่ใด​เปรียบ​ได้

ฉู​ฉู่​หยุด​ยืน​อยู่​ที่​ริมถนน​ ​เฝ้ามอง​ฝูงชน​ที่​พลุกพล่าน​แล้ว​ได้​แต่​นึก​โกรธเคือง​อยู่​ใน​ใจ

นาง​แสน​จะ​โชคร้าย​ ​ถึง​ได้​เข้าไป​พัวพัน​กับ​ปัญหา​ยุ่งยาก​เช่นนี้

ไม่​สิ​ ​ตั้งแต่​เล็ก​จน​โต​ ​นาง​เป็น​พวก​อับโชค​มาตั​้ง​นาน​แล้ว​ ​คนอื่น​สร้าง​ปัญหา​ ​นาง​ต้อง​คอย​ตาม​เช็ด​ตาม​ล้าง​ ​แม้​คนอื่น​มีโชค​ ​นาง​กลับ​มีเคราะห์​…

ฉู​ฉู่​สลัด​ความคิด​ร้าย​ๆ​ ​ใน​หัว​ออก​ไป​ ​แล้ว​เดิน​เข้าไป​ใน​ฝูงชน​ท่ามกลาง​แสงแดด​ยามเช้า

ช่วงเวลา​รุ่งสาง​บริเวณ​ริมฝั่ง​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​เงียบสงบ​เป็นพิเศษ​ ​ราวกับว่า​นาวา​เหล่านั้น​กำลัง​เข้าสู่​นิทรา​ ​แต่ละ​ลำ​เอนกาย​แน่นิ่ง​อยู่​ริมตลิ่ง​ ​มี​เพียง​ผิวน้ำ​ที่​สะท้อน​แสงตะวัน​เป็นประกาย​ ​ริ้ว​น้ำ​กระเพื่อม​พลิ้วไหว​เป็น​ระลอกคลื่น​ไป​ตาม​สายลม​โชย​ ​บรรยากาศ​นั้น​แฝง​ไป​ด้วย​กลิ่นอาย​สุด​ละเมียดละไม

ชาย​เครา​ครึ้ม​กระโดด​ออกมา​จาก​เรือ​ลำ​น้อย​ของ​หอ​ฟู่​ฟาง​ ​ก่อน​จะ​พุ่งตัว​เข้าไป​ใน​ป่า​เล็ก​ๆ​ ​ซึ่ง​อยู่​ไม่​ไกล​จาก​ฝั่ง​ ​และ​หายตัว​เข้าไป​ ​ไม่​เหลือ​ไว้​แม้กระทั่ง​เงา

ชาย​เครา​ครึ้ม​หัน​ซ้ายหัน​ขวาก​่อน​จะ​เดิน​เข้าไป​ใน​เรือน​ร้าง​เพื่อ​พบ​กับ​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว

“​ว่า​อย่างไรบ้าง​”

ชาย​เครา​ครึ้ม​ส่าย​ศีรษะ​ ​“​ไม่สำเร็จ​ ​ปลา​ไม่​กิน​เบ็ด​”

“​ไม่​กิน​เบ็ด​งั้น​หรือ​”​ ​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​ประหลาดใจ​ ​“​เป็นไปได้​อย่างไร​”

ชาย​เครา​ครึ้ม​เล่า​สิ่ง​ที่​ได้ยิน​จาก​ชิง​ชิง​ให้​คนตรง​หน้า​ฟัง

ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​ยกมือ​ขึ้น​นวด​คิ้ว​ที่​ขมวด​เป็น​ปม​ ​ใบหน้า​เคร่งขรึม​กล่าว​ ​“​พิกล​”

“​มีสิ​่ง​ใด​พิกล​งั้น​หรือ​”

ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​มอง​อีก​ฝ่าย​พลาง​ถาม​ ​“​เจ้า​ไม่​คิด​ว่า​ปฏิกิริยา​ของ​องค์​ชาย​เจ็ด​ดู​เฉยเมย​เกินไป​หรือ​ ​หาก​เป็น​เจ้า​ ​ได้​พบ​สาวงาม​หน้าตา​เหมือน​นาง​ที่รัก​อย่าง​กับ​แกะ​เช่นนี้​ ​เจ้า​ยัง​นิ่ง​เช่นนี้​อยู่​ได้​?​ ​หรือ​แม้แต่​เมื่อ​เห็น​นาง​ถูก​ชาย​อื่น​ทำให้​เสื่อมเสีย​เกียรติ​ต่อหน้าต่อตา​ ​เจ้า​ยัง​เฉย​อยู่​ได้​?​”

ชาย​มี​เครา​ครึ้ม​ครุ่นคิด​พลาง​พยักหน้า​หงึกๆ​ ​“​พิกล​จริง​ด้วย​ ​บุรุษ​มิ​อาจ​ทำ​เรื่อง​เช่นนั้น​”

“​ต้อง​มีบา​งอย​่าง​ผิดพลาด​อย่างแน่นอน​”​ ​ครั้น​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​นึก​ขึ้น​ได้​ ​ใบหน้า​ของ​เขา​ก็​พลัน​เปลี่ยนไป​ทันที​ ​“​เมื่อคืน​หญิง​นาง​นั้น​หายตัว​ไป​ ​หรือว่า​นาง​พยายาม​หาทาง​ติดต่อ​กับ​องค์​ชาย​เจ็ด​ ​องค์​ชาย​เจ็ด​ถึง​ได้​รู้​แผน​ของ​พวกเรา​”

ชาย​เครา​ครึ้ม​ปรบมือ​หนึ่ง​ฉาด​ ​“​เป็นไปได้​!​ ​เมื่อคืน​คน​ของ​พวกเรา​ไล่ตาม​ไป​จนถึง​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​ ​แต่ทว่า​คลาด​กับ​นาง​ ​หนำซ้ำ​องค์​ชาย​เจ็ด​ก็​ไป​ปรากฏตัว​อยู่​ที่นั่น​พอดี​”

“​สมควร​ตาย​จริงๆ​ ​กว่า​จะ​จัดฉาก​ให้​องค์​ชาย​เจ็ด​ได้​พบ​ชิง​ชิง​ได้​ ​นาง​ทำ​เสีย​เรื่อง​แท้ๆ​!​”​ ​ใบหน้า​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​พลัน​หมอง​คล้ำ

“​ในกรณีนี้​ ​หมาก​อย่าง​ชิง​ชิง​ก็​หมด​ประโยชน์​แล้ว​หรือ​”

ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​ลุกขึ้น​พลาง​บอก​ ​“​ไม่ว่า​จะ​ยังไง​รีบ​ไป​ตาม​จับตัว​สตรี​นาง​นั้น​ให้​ได้​ก่อน​ ​แล้ว​ค่อย​ว่า​กัน​ ​รอบ​นี้​จับเป็น​เท่านั้น​ ​หาก​นาง​มิได้​ติดต่อ​กับ​องค์​ชาย​เจ็ด​ ​แผน​นี้​ก็​ยังคง​ดำเนินต่อไป​ ​แต่​หาก​นาง​ติดต่อ​แล้ว​ไซร้​ ​คง​ต้อง​มา​วางแผน​กัน​ใหม่​”

ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​และ​ชาย​เครา​ครึ้ม​เดิน​ลัด​สนามหญ้า​รกร้าง​ ​และ​แยกกัน​ไป​คนละทิศคนละทาง

แต่ทว่า​ในขณะนั้น​ ​ทั้งคู่​ไม่รู้​ตัว​เลย​ว่า​มี​ชายหนุ่ม​อีก​สอง​คน​สะกดรอย​ตาม​พวกเขา​อยู่

ไม่​ช้า​อวี​้​จิ​่​นก​็​ได้รับ​ข่าว​นั้น​ ​เขา​ยืน​อยู่​ริม​หน้าต่าง​บน​ชั้นสอง​ของ​อาคาร​พลาง​ครุ่นคิด​เพียงลำพัง​ก่อน​จะ​หันไป​กำชับ​เหลิง​อิ่ง​ ​“​อย่า​เพิ่ง​แหวก​หญ้า​ให้​งู​ตื่น​ ​หารัง​พวก​มัน​ให้​พบ​ก่อน​แล้ว​ค่อย​ว่า​กัน​อีกที​”

ศัตรู​จำต้อง​กำจัด​ให้​สิ้นซาก​ ​คิด​จะ​มา​เล่นงาน​คน​อย่าง​เขา​ ​ย่อม​มีราคา​ที่​ต้อง​จ่าย​เป็นธรรมดา

เหลิง​อิ่ง​คำนับ​ ​แล้ว​ถอย​ตัว​ออก​ไป​อย่างไร​้​สุ้มเสียง

ช่วงเวลา​ดำเนิน​มา​ใกล้​ถึง​ยาม​อู่​ ​หลง​ต้าน​เดิน​ขึ้นไป​ยัง​ชั้นบน​ ​“​เจ้านาย​ขอรับ​ ​ตอนนี้​แม่นาง​ฉู​ฉู่​ตกเป็น​เป้า​แล้ว​ขอรับ​”

โถง​ด้านล่าง​เนืองแน่น​ไป​ด้วย​ผู้คน​ ​ฉู​ฉู่​นั่ง​กิน​อาหาร​อยู่​ที่​ริม​หน้าต่าง​พร้อม​สอดส่อง​สายตา​อย่าง​ระแวดระวัง

นาง​หวนนึก​ถึง​คำพูด​ของ​อวี​้​จิ​่น​ ​‘​เจ้า​เคย​ลุกลี้ลุกลน​ฉันใด​ ​ก็​จง​แสดง​ต่อไป​ฉันนั้น​ ​เพราะ​ท่าที​สงบนิ่ง​ไม่แยแส​จะ​บอกเป็นนัย​ว่า​ ​รีบ​เข้ามา​เถอะ​ ​ข้า​รอ​ซุ่ม​โจมตี​อยู่​’

แม้ว่า​นาง​จะ​ถูก​สบประมาท​ ​แต่​นาง​กลับ​รู้สึก​ว่า​คำพูด​ของ​บุรุษ​ผู้​นั้น​มีเหตุผล​ ​เพียงแต่ว่า​นาง​มิได้​ช่ำชอง​ใน​การเล่นละคร​ตบตา​นัก

อีก​ฝ่าย​จะ​ติด​เบ็ด​หรือเปล่า​นะ

ฉู​ฉู่​เริ่ม​อยู่ไม่สุข​ ​ทันใดนั้น​หาง​ตาของ​นาง​ก็​เหลือบ​ไป​เห็น​คน​สอง​คน​ ​หัวใจ​ของ​นาง​สั่นระรัว

มา​แล้ว​!

ช่วง​สาม​สอง​วัน​มานี​้​นาง​เป็น​เหมือน​นก​ที่​ตื่นกลัว​อยู่​ตลอดเวลา​ ​ถึง​สัมผัส​กลิ่น​ของ​คน​พวก​นั้น​ได้​อย่างรวดเร็ว

มา​แล้วก็​ดี​ ​จะ​ได้​ให้​คุณชาย​อวี​๋​จัดการ​ให้​สิ้นซาก​ ​และ​เมื่อ​เป็น​เช่นนั้น​นาง​ก็​จะ​เป็นอิสระ​เสียที

อวี​้​จิ​่น​จะ​แก้ปัญหา​ทั้งหมด​ได้​เรียบร้อย​หรือไม่​นั้น​ ​ฉู​ฉู่​ไม่​คิด​ว่า​เป็นปัญหา

ครั้น​จะ​ให้​บอก​เหตุผล​ก็​คง​เป็น​เพราะ​…​ชาย​ที่​พา​คู่หมั้น​ที่​แต่งตัว​เป็น​บุรุษ​ไปเที่ยว​หอ​โคม​เขียว​ได้​ก็​ต้อง​เป็น​พวก​มี​ของ​ด้วย​เหมือนกัน​จริง​ไหม

มี​คน​สอง​กลุ่ม​ลุกขึ้น​จาก​โต๊ะ​ ​และ​ค่อยๆ​ ​เข้าไป​ประชิดตัว​ฉู​ฉู่​ช้าๆ​ ​ใน​ชั่ว​อึดใจ​นั้น​ ​ฉู​ฉู่​เผลอ​บีบ​ถ้วย​ชา​ใน​มือ​โดยไม่รู้ตัว

ใน​โถง​ใหญ่​นั้น​คึก​ครื้น​เป็นปกติ​ ​แขก​ที่มา​ทานอาหาร​ที่​โรง​เตี้ยม​หัวเราะ​พูดคุย​กัน​อย่าง​ออกรส​ ​ลูกน้อง​ใน​ร้าน​ตะโกน​บอก​รายการอาหาร​ ​ทั้ง​ยัง​มีเสียง​กระทะ​หม้อ​ไห​ปน​เสียง​ก่น​ด่า​ของ​พ่อครัว​ดัง​มาจาก​ด้านใน​

คน​สอง​กลุ่ม​เข้ามา​ล้อม​ฉู​ฉู่​ไว้​พลาง​ส่งสายตา​ให้​กัน​ไปมา​ ​หญิงสาว​ที่นั่ง​อยู่​ริม​หน้าต่าง​กลายเป็น​เหยื่อ​ที่​ไร้​ซึ่ง​ทางรอด

หึๆ​ ​แม่นาง​นี่​คิด​ว่า​มานั​่​งอยู​่​ใน​ร้าน​คน​เยอะ​ๆ​ ​แล้ว​พวกเรา​จะ​ไม่กล้า​ลงมือ​งั้น​หรือ​ ​ช่าง​ไร้เดียงสา​เสีย​จริง

ฉู​ฉู่​วาง​ถ้วย​ชาล​งบน​โต๊ะ​ ​และ​สับ​เท้า​วิ่งหนี​ไป​อย่างรวดเร็ว

คน​ทั้งสอง​กลุ่ม​ตกตะลึง​ไป​ชั่วขณะ​ก่อน​จะ​รีบ​วิ่ง​ตาม​ไป

คนงาน​ใน​ร้าน​ก็​รีบ​วิ่ง​ตาม​ออก​ไป​ด้วย​ ​“​เดี๋ยว​ๆ​ ​ยัง​ไม่​จ่าย​เงิน​…​”

ฉู​ฉู่​วิ่ง​ออก​ไป​ด้านนอก​ได้​ไม่นาน​ก็​ตก​อยู่​กลาง​วงล้อม​ของ​คน​กลุ่ม​นั้น​ ​พวกเขา​รีบ​คล้อง​แขน​เป็น​วง​เพื่อ​ไม่​ให้​นาง​หนีรอด​ไป​ได้

เพราะ​นาง​ถูก​ไล่​ล่า​อยู่​หลาย​วัน​จึง​มีบาด​แผล​ตาม​เนื้อตัว​ ​บวก​กับ​อีก​ฝ่าย​มีมาก​กว่า​ ​อย่างไร​เสีย​สอง​หมัด​ก็​ยาก​ที่จะ​สู้​สี่​มือ​ ​ไม่นาน​นาง​ก็​พ่าย​ให้​แก่​ฝ่ายตรงข้าม

แม้ว่า​กฎหมาย​ใน​เมืองหลวง​จะ​อยู่​ใน​ขั้น​พอใช้​ ​แต่​ก็​มักจะ​มี​เหตุ​ทะเลาะวิวาท​ตาม​ท้องถนน​เกิดขึ้น​เป็นระยะ​ ​หรือ​แม้แต่​การ​ที่​สตรี​ถูก​รุม​ลวนลาม​กลางวันแสกๆ​ ​ก็​เป็นเรื่อง​ที่​หา​พบ​ได้​ไม่ยาก​ ​เมื่อ​เจอ​เหตุการณ์​ตรงหน้า​ ​บางคน​จึง​เลือก​เดินหนี​ไป​เพื่อ​เลี่ยง​ปัญหา​ ​แต่ทว่า​คน​ส่วนใหญ่​ ​มักจะ​ยืน​ล้อมวง​เฝ้าดู​เหตุการณ์​อยู่​อย่างนั้น​ ​มีน​้อ​ยนัก​ที่จะ​ใจดี​รีบ​ไป​ตาม​เจ้าหน้าที่​ทางการ

“​นายท่าน​ ​ให้​คน​ฝั่ง​เรา​ลงมือ​เลย​ไหม​ขอรับ​ ​ดูเหมือน​แม่นาง​ฉู​ฉู่​จะ​สู้​ไม่ไหว​แล้ว​ขอรับ​”

อวี​้​จิ​่น​ส่าย​หัว​ ​“​ไม่ต้อง​ ​ปล่อย​ให้​พวกเขา​จับตัว​นาง​ไป​นั่นแหละ​”

ฮะ​?

หลง​ต้าน​มอง​อวี​้​จิ​่น​ด้วย​สีหน้า​ประหลาดใจ

เจ้านาย​…​เหมาะสม​แล้ว​หรือ​ที่จะ​ส่ง​หญิง​ไร้​ทาง​สู้​ไป​ตาย​เช่นนี้

อวี​้​จิ​่น​จับ​ขอบ​หน้าต่าง​ยืน​ดู​เหตุการณ์​นิ่ง​ๆ​ ​“​เจ้า​ยัง​ดู​ไม่​ออก​อีก​หรือว่า​ฝ่ายตรงข้าม​ไม่กล้า​ลงมือ​ ​คราวนี้​พวกเขา​ตั้งใจ​จะ​จับเป็น​”

“​ฉะนั้น​แล้ว​?​”

อวี​้​จิ​่​นม​อง​หลง​ต้าน​ด้วย​สายตา​เดียวกัน​กับ​ยาม​ที่​มอง​คนโง่​ ​“​ฉะนั้น​แล้วก็​ปล่อย​ให้​พวก​นั้น​จับ​แม่นาง​ฉู​ฉู่​ไป​ ​เรา​จะ​ได้​ตาม​เถา​เพื่อ​ไป​เจอ​ผล​องุ่น​อย่างไร​ล่ะ​”

ที่​ชั้นล่าง​ ​ฉู​ฉู่​ที่​พลาดท่า​ถูก​ปิดปาก​เอาไว้​ ​นาง​ครวญคราง​เสียงต่ำ​ ​แต่กลับ​ไม่มี​ผู้ใด​ออกมา​ช่วย

สายตา​ของ​นาง​จ้องเขม็ง​ไป​ที่​โรง​เตี้ยม​พลาง​สบถ​อยู่​ใน​ใจ​ ​นาง​ช่าง​โง่เง่า​เสีย​จริง​ ​สู้​นาง​ยอม​เชื่อ​ว่า​แม่​หมู​ปีน​ต้นไม้​ได้​ ​ยังดี​กว่า​ไป​เชื่อ​คน​ไร้​สัจจะ​พรรค์​นั้น​!