ทุกอย่างเสร็จสิ้นลงแล้ว ซูสือจิ่นเห็นตัวเองนั่งอยู่บนอ่างล้างหน้าในห้องน้ำ โดยมีหยานชิงเจ๋ออยู่ตรงหน้าเธอ หัวใจของเธอเต้นระรัวเล็กน้อย และเมื่อเธอลืมตาขึ้น เธอเห็นท่าทางที่พวกเขามีสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันผ่านกระจกหลัง
ซูสือจิ่นหลับตาลง มองไปที่เอวของหยานชิงเจ๋อและพูดเบา ๆว่า： “ฉันจะไปล้างเนื้อล้างตัว!”
หยานชิงเจ๋อไม่ได้รอให้เธอขยับเอง แต่เขาอุ้มเธอขึ้นมาและวางเธอลงตรงใต้ฝักบัว
ทั้งสองล้างเหงื่อออก หยานชิงเจ๋อหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วยื่นให้ซูสือจิ่น เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะสวมชุดนอน เขากลับอุ้มเธอขึ้นและเดินเข้าไปในห้องนอน
“ฉันยังไม่ได้ใส่ชุดนอนเลย……” ซูสือจิ่นส่ายขาขาวของเธอ
“ผมก็ไม่ใส่เหมือนกัน” หยานชิงเจ๋อพูดอยู่ตรงเหนือหัวของเธอ
ตรรกะไหนของเขากัน? เขาไม่ใส่ ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องใส่ด้วยอย่างนั้นเหรอ?
ซูสือจิ่นกลืนไม่เข้าคายไม่ออก หยานชิงเจ๋อซุกกายของเธอเข้าไปใต้ผ้าห่ม จากนั้นเขาก็เอนตัวนอนลงบนเตียงข้างเธอ
เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขนกำยำ เกยคางลงบนศีรษะทุยของซูสือจิ่น และกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น
ความเงียบเข้าปกคลุมในห้อง ซูสือจิ่นขยับสองครั้งและไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ ดังนั้นเธอจึงนอนอยู่ในอ้อมแขนของหยานชิงเจ๋ออย่างเชื่อฟังและพาดแขนข้างหนึ่งไว้ที่เอวของเขา
เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก หยานชิงเจ๋อได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอซูสือจิ่นที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาค่อยๆปล่อยเธอเล็กน้อยแล้วมองดูเธอด้วยผ่านแสงสลัว
เธอนอนหลับสนิท ไม่รู้ว่าเธอกำลังนอนฝันเรื่องที่มีความสุขอยู่หรือเปล่า ริมฝีปากของเธอยกยิ้มเล็กน้อย และดูเหมือนเธอกำลังมีความสุข
เขาก้มศีรษะลงโดยไม่รู้ตัว โน้มตัวลงมาและจูบที่หน้าผากเธอ
ทันใดนั้น หยานชิงเจ๋อก็นึกถึงเรื่องวันนี้ที่อยู่ในห้างสรรพสินค้า
เจียงซีหยู่ดูเหมือนจะเศร้าเสียใจอย่างมาก เพราะความรับผิดชอบเขาจะต้องไม่สนใจเธอ
อย่างไรก็ตาม ในเวลานั้นเขาต้องการทำหน้าที่เพื่อรับผิดชอบแค่นั้นจริง ๆหรือ?
ดูเหมือนว่าเขาไม่อยากทำให้ซูสือจิ่นเข้าใจผิดซะมากกว่า
เขาเริ่มสนใจความรู้สึกของซูสือจิ่นตั้งแต่เมื่อไหร่? เริ่มสนใจและใส่ใจความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขามากขึ้นเรื่อย ๆงั้นเหรอ ?
เขาหรี่ตาและทวบทวนอยู่ในใจ
วันรุ่งขึ้น เมื่อซูสือจิ่นตื่นขึ้นมา หยานชิงเจ๋อพูดกับเธอว่า “เสี่ยวจิ่น วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ เรากลับไปบ้านของคุณหรือบ้านคุณพ่อคุณแม่ของผมดีไหม ไปเยี่ยมพวกท่านหน่อย!”
ตั้งแต่แต่งงานกันมา ซูสือจิ่นไม่เคยกลับไปกับหยานชิงเจ๋อเลยสักครั้ง
แม้ว่าสิ่งนี้จะไม่สมเหตุสมผล แต่ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าหยานชิงเจ๋อเดินทางบ่อย ดังนั้นจึงไม่มีใครใส่ใจนัก
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดเช่นนี้ หัวใจของซูสือจิ่นก็เต็มไปด้วยความสุขแล้วพยักหน้า： “ค่ะ ถ้าเช่นนั้นเรานัดคุณพ่อของฉันและคุณพ่อคุณแม่ของคุณออกมาทานอาหารร่วมกันดีไหม!”
“ตกลง” หยานชิงเจ๋อพยักหน้าและลุกขึ้นเพื่อเตรียมการ
ตอนเที่ยง เขาได้โทรจ้องห้องอาหารส่วนตัวที่ร้านอาหาร
เมื่อทุกคนมากันครบแล้ว หยานชิงเจ๋อและซูสือจิ่นทั้งสองคนยกสุราขึ้นมาเพื่อแสดงความเคารพ หยานชิงเจ๋อพูดกับซูเผิงฮวาว่า: “คุณพ่อครับ ก่อนหน้านี้เรื่องงานแต่งของผมกับเสี่ยวจิ่นเวลาค่อนข้างกระชันชิด และเนื่องจากความเร่งรีบ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำ ประจวบเหมาะที่ในตอนนี้ตระกูลซูและตระกูลลั่วได้ทำสัญญาและลงนามแล้ว ถ้าเช่นนั้นเราหาฤกษ์แต่งงานเพื่อจัดงานแต่งงานระหว่างผมกับซูจิ่นดีไหมครับ?”
ซูสือจิ่นไม่คาดคิดว่าเขาจะพูดถึงเรื่องนี้ เธอตกใจมากและจ้องมองหยานชิงเจ๋ออย่างเหลือเชื่อ
เธอจำได้ว่า พวกเขาไปจดทะเบียนสมรสในวันนั้น และเขาบอกกับเธอว่า เรือนหอก็ใช้ก่อนหน้านั้นที่เขาเคยซื้อไว้แล้ว แต่ไม่ว่าจะเป็นการจัดงานแต่งงานหรือแหวนแต่งงาน เลิกฝันซะเถอะ!
ดังนั้นในขณะนี้เมื่อหยานชิงเจ๋อพูดข้อเสนอนี้ออกมา ซูสือจิ่นไม่กล้าเชื่อหูของตัวเอง
เมื่อซูเผิงฮวาฟังคำพูดของหยานชิงเจ๋อแล้ว สองสามีภรรยาต่างก็พยักหน้า: “ดี ทั้งสองตระกูลอยู่ในหนิงเฉิงใช่ว่าจะเป็นตระกูลเล็ก ๆซะที่ไหนกัน ดังนั้นถ้าหากต้องการจัดงานแต่งงานก็ต้องจัดให้มันยิ่งใหญ่หน่อย! แต่ว่ามาวางแผนตอนนี้ อย่างไรเสียก็คงต้องรอจัดกลางปีหน้าหรือปลายปีหน้าแล้วล่ะ”
เมื่อพูดเช่นนั้น หลู่หยุนเซียงเหมือนคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และถามหยานชิงเจ๋อว่า： “ชิงเจ๋อ เสี่ยวจิ่นยังไม่ได้ตั้งท้องใช่ไหม？”
เมื่อสือจิ่นได้ยินเช่นนั้น แก้มของเธอก็แดงระเรื่อขึ้น
หยานชิงเจ๋อส่ายหัว: “สือจิ่นยังอายุน้อยอยู่ครับและเราก็เพิ่งแต่งงานกัน รอหลังช่วงฮันนีมูนผ่านไปค่อยว่ากันอีกทีนะครับ”
“อืม ถ้าเช่นนั้นก็ไม่มีปัญหา” หลู่หยุนเซียงกล่าว： “ถ้าเช่นนั้นเรื่องงานแต่งงาน พวกลูกทั้งสองก็ไม่ต้องกังวลแล้วล่ะ เดี๋ยวปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราจัดการให้ทั้งหมดเอง!”
“ตกลงครับ” หยานชิงเจ๋อพยักหน้าพร้อมพูดกับซูสือจิ่นว่า: “เสี่ยวจิ่น คุณมีข้อเสนอแนะอะไรไหม？”
ซูสือจิ่นส่ายหัวและฉีกยิ้ม: “ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณพ่อและคุณแม่จัดการให้ก็พอแล้วค่ะ”
หลังจากที่ทุกคนรับประทานอาหารเสร็จแล้ว หยานชิงเจ๋อก็ส่งผู้ใหญ่ทั้งสองตระกูลกลับบ้าน จากนั้นจึงพาซูสือจิ่นไปที่ร้านขายเครื่องประดับ
เมื่อพนักงานเห็นทั้งสองคน ก็ต้อนรับอย่างอบอุ่นว่า： “ยินดีต้อนรับ คุณทั้งสองต้องการดูประมาณไหนคะ？”
หยานชิงเจ๋อตอบว่า: “แหวนแต่งงาน”
“ได้ค่ะ ท่านทั้งสองได้โปรดลองดูทางฝั่งนี้ค่ะ มีแบบที่สั่งทำออกแบบด้วยตัวเอง และมีแบบที่เป็นที่นิยมของทางร้านเรา” หลังจากที่พนักงานพูดอธิบายอยู่นั้นก็พาทั้งสองมาถึงบริเวณที่ตั้งโชว์แหวนแต่งงาน
เมื่อเห็นแสงระยิบระยับจากเพชรบนตู้โชว์นั้น ซูสือจิ่นรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก เธอเงยหน้าขึ้นพร้อมพูดกับหยานชิงเจ๋อว่า：“ชิงเจ๋อ คุณกำลังเลือกแหวนแต่งงานของเราอยู่หรือคะ?”
หยานชิงเจ๋อขมวดคิ้วพร้อมหยิกหน้าของเธอเบาๆ: “ถ้าไม่ใช่ของเรา แล้วจะเป็นใครได้อีกล่ะ？”
เธอตกตะลึงมากจนใจเต้นแรงถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เธอรีบหันไปมองที่เคาน์เตอร์อย่างรวดเร็ว และค่อย ๆ มองอย่างจริงจัง ในที่สุดเธอก็ถูกแหวนคู่หนึ่งที่สะดุดตาเธอ
สำหรับแหวนผู้หญิง ส่วนรองรับด้านล่างเป็นรูปใบไม้ แต่ตรงกลางใบไม่มีรูปหัวใจ
แต่เพชรด้านบนกลับเป็นรูปหัวใจที่หายไป
ส่วนสำหรับแหวนผู้ชายนั้นเป็นแหวนแพลทินัมที่เรียบง่ายมาก โดยมีลวดลายเป็นโพรงตรงกลาง ซึ่งเป็นรูปทรงของแหวนสำหรับผู้หญิงพอดี
“แหวนคู่นี้มีเอกลักษณ์จังค่ะ!” ซูสือจิ่นชี้ไปที่แหวนคู่นั้น แล้วพูดกับหยานชิงเจ๋อว่า：“ชิงเจ๋อ คุณชอบไหมคะ?”
หยานชิงเจ๋อเห็นว่าดวงตาของเธอเต็มไปด้วยแสงสว่างแห่งความสุขและหัวใจของเขาดูเหมือนจะสว่างขึ้นด้วยแสงสว่างแห่งความสุขดังกล่าว เขาพูดกับพนักงานว่า: “หยิบแหวนคู่นี้ออกมาดูหน่อยครับ”
พนักงานรีบหยิบแหวนออกมาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าทันที： “ทั้งสองตาถึงจริง ๆเลยนะคะ นี่คือรูปแบบใหม่ที่ออกแบบโดยดีไซเนอร์ของเราในปีนี้ เรียกว่า ‘รักเดียวตลอดกาล’ มีคู่เดียวในโลกเลยค่ะ ”
เมื่อซูสือจิ่นได้ยินชื่อเรียกที่แสนโรแมนติกของแหวนคู่นั้นเธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่หยานชิงเจ๋อ
บังเอิญเขาก็หันมามองเธอเช่นกัน
ทั้งสองสบตากัน และชั่วขณะหนึ่ง โลกก็เหมือนดูเงียบสงัด
หยานชิงเจ๋อมองไปที่ซูสือจิ่น และผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอซึ่งเขาเคยมองเธอเป็นเหมือนน้องสาวของตัวเองมาก่อน เผลอแป๊บเดียวเธอก็โตเป็นสาวแล้ว และเวลานี้เธอได้กลับกลายมาเป็นภรรยาของไปซะแล้ว
และในขณะนี้เธอจ้องลึกเข้ามาในตาเขา และรูปลักษณ์ของเขาที่สะท้อนในดวงตาของเธอ เธอรู้สึกว่าวันนี้เขาดูหล่อเหลากว่าปกติ
เขาพบว่าเสน่ห์ของตัวเองดึงดูดเธออย่างควบคุมไม่ได้ ทำให้หัวใจของเขาเต้นเร็วถี่ขึ้นโดยไม่รู้ตัว และการหายใจของเขาติดขัดเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม โดยปกติไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามเขาจะสามารถควบคุมสติของตัวเองได้ดี แต่ในขณะนี้เขาไม่สามารถควบคุมได้ ราวกับว่าเธอเป็นขุมนรก แต่เขาไม่อาจห้ามตัวเองให้ตกลงไปในเหวได้
“ว้าว พวกคุณ ทั้งหล่อทั้งสวย เหมาะสมกันมากค่ะ!”
“ใช่สิ โรแมนติกจัง!” ข้าง ๆ มีความเห็นของใครบางคนดังก้องอยู่ในหูของเขา และหยานชิงเจ๋อก็ได้สติคืนกลับมา
เขาเห็นว่าซูสือจิ่นยังคงมองเขาอยู่ในความงุนงง เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มและเอื้อมมือไปบีบจมูกของเธอ จากนั้นจึงหยิบแหวนของผู้หญิงมาสวมบนนิ้วนางของซูสือจิ่น
ซูสือจิ่นรู้สึกว่านิ้วมือของเธอเย็นเล็กน้อย และเมื่อเธอมองลง เธอก็เห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ
มันอยู่บนนิ้วเรียวขาวของเธอ ทำให้ดูสวยขึ้นไปอีก เพชรสะท้อนความสว่างไสว เจิดจ้า และความระยิบระยับ ส่องสะท้อนแสงที่บาดตาบาดใจเหลือเกิน
เธอเงยหน้าพร้อมพูดกับขึ้นพร้อมพูดกับหยานชิงเจ๋อว่า： “สวยมาก”
ในขณะที่พูดอยู่นั้นจู่ ๆ เธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ว่าเมื่อเขาสวมแหวนให้เธอ ถ้าเช่นนั้น ……
เมื่อคิดถึงนี่ ซูสือจิ่นก็หยิบแหวนผู้ชายขึ้นมา ยกมือซ้ายหยานชิงเจ๋อขึ้น และสวมไปที่นิ้วนางของเขา
หัวใจของหยานชิงเจ๋อรู้สึกสั่นและนิ้วขยับเล็กน้อย ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้น เขาเห็นศีรษะของซูสือจิ่นและใบหน้าเล็กๆ ของเธอ
เขารู้สึกว่าหัวใจเต้นในอกของเขาเต้นเร็วถี่ขึ้นเรื่อย ๆอีกครั้ง ในขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ซูสือจิ่นได้แนบนิ้วนางของเธอไปข้างๆ เขาและยิ้มอย่างสดใสให้กับเขา: “ชิงเจ๋อ เหมาะสมมาก ๆเลยล่ะ!”
หยานชิงเจ๋อรู้สึกเหนียวที่บริเวณคอ เขามองไปที่ซูสือจิ่นสักครู่ก่อนที่จะมองลงมาที่มือของพวกเขาเคียงข้างกัน
มือของเขาเรียวยาวและสวยงาม และหลายคนบอกว่ามือของเขาดูเหมือนมือผู้หญิง แต่เมื่อมือของเธอวางไว้ข้างๆ เขา เขาพึ่งรู้ว่ามือของผู้หญิงจริง ๆนั้นเป็นอย่างไร
เขาค่อนข้างขาว แต่มือของเธอขาวนุ่มละเอียดอ่อนและสวยกว่า มือของเธอเล็กกว่าเขามากและนิ้วเรียวยาวขาวนั้น เหมือนกับความแตกต่างที่เธอยืนอยู่ข้างเขา
“อืม สวยมาก ตกลงซื้อคู่นี้แล้วกัน!” หยานชิงเจ๋อกล่าว ：“แต่แค่รู้สึกว่าแหวนใหญ่ไปหน่อย และจำเป็นต้องแก้ไข”
พนักงานรีบพูดว่า: “คุณผู้ชายและคุณผู้หญิงไม่ต้องกังวลนะคะ ทางร้านของเราจะวัดขนาดของนิ้วของท่านทั้งสองเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!”
ทั้งสองวัดขนาดและจ่ายเงินมัดจำ หยานชิงเจ๋อเห็นซูสือจิ่นยืนอยู่ข้างหลังของตัวเอง หัวใจของเขาเต้นแรงและเขาก็ยื่นมือออกไปกุมมือของเธอ
เมื่อมือของเธอวางอยู่บนฝ่ามือเขาอย่างอ่อนแรง เขารู้สึกว่าในหัวใจของเขาดูเหมือนจะพังทลายลงด้วยความนุ่มนวลนั้น
ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของเขา และการหายใจของเขาก็ติดขัดขึ้นเล็กน้อย
เขาพยายามยอมรับการแต่งงานครั้งนี้ ดังนั้นเขาจึงมีความรู้สึกแบบนี้ หรือว่าเขาตกหลุมรักเธอเข้าแล้วจริงๆ? ตกหลุมรักสาวคนนี้คนที่เขาคิดแค่ว่าเธอเป็นเหมือนน้องสาวมาโดยตลอด?
เป็นไปได้เหรอ? เขาสามารถตกหลุมรักผู้หญิงที่เขาไม่เคยคิดที่จะชอบเลยอย่างนั้นเหรอ? หยานชิงเจ๋อรู้สึกสับสนเล็กน้อย
ซูสือจิ่นเห็นหยานชิงเจ๋อใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เธอมองลงไปที่มือที่พวกเขาจับมือกันอยู่ มุมของริมฝีปากของเธอยกขึ้นแล้วดึงเขา: “ชิงเจ๋อ ตอนนี้พวกเราจะไปไหนกัน?”
หยานชิงเจ๋อกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง แล้วมองไปที่ซูสือจิ่น เขาเพียงรู้สึกว่าการที่เขามองเธอมันทำให้เขารู้สึกสบายใจ ดังนั้น น้ำเสียงของเขาจึงอ่อนโยนผิดปกติ: “เสี่ยวจิ่น วันจันทร์ผมจะบินไปอเมริกาพร้อมกับพี่เฉินแล้ว สองสามวันนี้คุณอยากไปที่ไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า เดี๋ยวผมพาคุณไป？”
*
ก่อนหน้านั้นหลายวันหลานเสี่ยวถางไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเธอจะร่วมมือกับมั่วหลิงชวน
อย่างไรก็ตาม หลังจากวันนี้ พบว่าความร่วมมือระหว่างทั้งสองเป็นไปอย่างราบรื่น
การแข่งขันในรอบที่สามกำลังเริ่มขึ้น คู่แข่งล้วนจับคู่กันทั้งหมด ภารกิจเหมือนต่อสู้กับสัตว์ประหลาดยังไงอย่างงั้นแหละ ในเครือข่ายสาธารณะ พวกเขาโจมตีกันเอง จนสามในสี่ของคู่ต่อสู้ถูกกำจัด
ชื่อ ID ของทั้งสองก็ค่อนข้างน่าสนใจเช่นกัน คนหนึ่งใช้ชื่อว่าเป็นผู้พิทักษ์ และอีกคนใช้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อวินาศกรรม
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากชื่อทั้งสองคนที่ใช้นี้ ภายในวันเดียว ซอฟ์แวร์นี้ได้รับความนิยมในพันธมิตรซอฟต์แวร์ระดับโลก
ในสตูดิโอเล็กๆ ในอิตาลี ชายหนุ่มคนหนึ่งขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะดูหน้าจอ
ข้าง ๆ เขา คู่หูถามเธอว่า “นีโอ เป็นอะไรไป？”
เขาดูเคร่งขรึมเล็กน้อย: “ผมคิดว่าคนจากประเทศจีนสองคนนี้ จะเป็นอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดในการแข่งขันของผมเพื่อคว้าแชมป์!”
เมื่อเห็นความนิยมบนอินเทอร์เน็ตค่อยๆ หายไป และในที่สุด ข้อความร่วม “แสดงความยินดี” ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ดวงตาหลานเสี่ยวถางก็สว่างขึ้น และเธอก็ได้รับเรเวลสูงขึ้น!