หลินอวี่หยางดีกับเฉินฮวนฮวนมาก ทำให้เด็กฝึกผู้หญิงคนอื่น ๆที่อยู่ในเหตุการณ์เกิดความอิจฉามากอยู่ในใจ
เพราะหลินอวี่หยางดีกับเพื่อนทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉินฮวนฮวนเพื่อนที่หลินอวี่หยางยอมรับ ต่อไปคงจะไม่มีใครกล้ารังแกเฉินฮวนฮวนอย่างโจ่งแจ้งเป็นแน่
“หลินอวี่หยาง คุณมีหลายบุคลิกเหรอ?” เฉินฮวนฮวนมองไปยังเด็กฝึกผู้หญิงผมสั้นที่ยืนอยู่ตรงหน้าของตัวเอง ก่อนจะถามออกไปด้วยความอึดอัดใจ
เด็กฝึกผู้หญิงผมสั้นตรงหน้าคนนี้มีประสาทสัมผัสทั้ง 5 ที่โดดเด่นมากบนใบหน้า ถึงแม้จะไม่ถึงกับดูดีมาก แต่กลับเผยให้เห็นถึงความเชื่อมั่นในตัวเองอย่างรุนแรง
แต่ความรู้สึกของเฉินฮวนฮวนในตอนนี้ คิดว่าสมองของหลินอวี่หยางต้องมีปัญหา หรือไม่ก็ความคิดมีปัญหาอย่างแน่นอน?
“ฉันไม่มีอยู่แล้ว! ฉันเป็นแค่คนธรรมดานะ!” หลินอวี่หยางรีบปฏิเสธทันใด
“คุณเป็นคนธรรมดา?” เฉินฮวนฮวนแสดงสีหน้ารังเกียจอยู่เล็กน้อย จากนั้นก็ถามกลับไปว่า : “ฉันทำแบบนั้นกับคุณ คุณ…….คุณยังอยากเป็นเพื่อนกับฉันอีกเหรอ?”
ความหมายก็คือเธอเตะหลินอวี่หยาง แล้วใช้ไม้ถูพื้นในห้องน้ำมาละเลงหน้าของหลินอวี่หยางอีกด้วย
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ หลินอวี่หยางยังอยากเป็นเพื่อนกับเธอ ตอนแรกเฉินฮวนฮวนคิดว่าหลินอวี่หยางนั้นตั้งใจ แล้วหาโอกาสเข้ามาแก้แค้น แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่าหลินอวี่หยางอยากเป็นเพื่อนกับเธอจริง ๆ
แต่ เธอกลับเกิดสงสัยในความคิดของหลินอวี่หยางเสียอย่างนั้น
“ฮวนฮวน คุณผิดแล้ว!” หลินอวี่หยางชูนิ้วชี้ส่ายไปมา ก่อนจะปฏิเสธออกไปว่า : “เพราะคุณทำแบบนั้นกับฉัน ฉันก็เลยอยากเป็นเพื่อนกับคุณ คุณเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย!”
เฉินฮวนฮวน : “………….”
โชคดีที่หลินอวี่หยางเป็นผู้หญิง ไม่อย่างนั้นเฉินฮวนฮวนคงคิดว่าตัวเองกำลังยั่วโมโหผู้ชายโรคจิตนิสัยหยาบช้าอย่างแน่นอน
“คุณนี่ก็แปลกพิลึกคนจริง ๆนะ” เฉินฮวนฮวนบ่นพึมพำกับตัวเอง
“ไม่ ๆ ฮวนฮวน คุณอย่าเพิ่งเข้าใจผิดสิ ฉันไม่ได้แปลกพิลึกคนแบบนั้นนะ!” หลินอวี่หยางนั้นฉลาดมาก เธอเข้าใจความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของเฉินฮวนฮวนทันใด
เธอรีบอธิบายต่อว่า : “ความหมายของฉันก็คือ คุณไม่กลัวฉัน กล้าต่อต้านฉันอย่างกล้าหาญ ถ้าเปลี่ยนเป็นคนรอบตัว แล้วฉันต้องไปต่อกรกับคุณ คุณคงจะยอมให้ฉันทำร้ายคุณอย่างว่าง่ายไปแล้ว ไม่เหมือนแบบนี้…..ดังนั้น ฉันจึงรู้สึกว่าคุณพิเศษ!”
“ขอโทษนะ คนแบบนี้ ไม่มีค่ามากพอจะเป็นเพื่อนของฉัน”
เมื่อเฉินฮวนฮวนได้ยินคำพูดของหลินอวี่หยาง ก็รีบตัดบททันที สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม แล้วพูดสั่งสอนว่า : “คุณมีภูมิหลังครอบครัวที่ดี รังแกคนอื่นไปกี่คนแล้วล่ะ? คุณเคยคิดถึงใจของคนอื่นบ้างไหม? คนที่ชอบทำร้ายคนอื่นโดยตามใจชอบแบบคุณ ไม่เหมาะจะมีเพื่อนด้วยซ้ำ!”
เดิมทีเธอแค่ไม่ชอบในความจุ้นจ้านของหลินอวี่หยางเท่านั้น แต่สำหรับในตอนนี้ ถ้าตอนนั้นตัวเองไม่กล้าจะต่อต้านหลินอวี่หยาง ก็คงจะถูกหลินอวี่หยางพร้อมด้วยเด็กฝึกผู้หญิงอีก 3 คนเข้ามารุมทำร้ายจนหน้าปูดบวมอยู่ในห้องน้ำไปนานแล้ว?
“คุณมันก็เป็นพวกขยะสังคม!” เฉินฮวนฮวนโกรธฉุนเฉียวทันใด จากนั้นก็ตำหนิหลินอวี่หยางออกไปตรง ๆ
ทันทีที่เธอโพล่งออกมา เด็กฝึกผู้หญิงที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ต่างไม่มีใครกล้าส่งเสียงใด ๆ ส่วนหลินอวี่หยางก็ยืนนิ่งไม่ไหวติ่ง พร้อมกับสายตาที่จ้องเขม็งไปยังเฉินฮวนฮวนอย่างไม่ลดละ
เมื่อหลิวเฟยเฟยเห็นสถานการณ์แบบนี้ ก็รู้สึกดีอยู่ในใจ เธอแทบอยากจะให้เฉินฮวนฮวนยั่วโมโหหลินอวี่หยางจนเกลียดมองหน้าไม่ติดไม่ไหว ถ้าเป็นแบบนี้หลินอวี่หยางไม่มีทางเอาเฉินฮวนฮวนมาเป็นเพื่อนอย่างแน่นอน
ไม่มีเพื่อนใหม่ เธอก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหลินอวี่หยาง และยังได้รับผลประโยชน์ที่หลินอวี่หยางให้กับเธอเหมือนเดิม
ไม่เพียงแค่หลิวเฟยเฟยเท่านั้น แม้แต่เด็กฝึกผู้หญิงคนอื่นก็ไม่คิดแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเธอก็ยังอยากเห็นเฉินฮวนฮวนถูกหลินอวี่หยางเฉดหัวทิ้งแทบจะอดใจไม่ไหว รอดูเฉินฮวนฮวนอับอายขายขี้หน้า
“ฮวนฮวน คุณรู้ไหมว่าการที่คุณพูดแบบนี้เป็นการล่วงเกินฉัน?” หลินอวี่หยางมองไปยังเฉินฮวนฮวน แล้วเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ทันทีที่หลินอวี่หยางโพล่งคำนี้ออกมา เหล่าเด็กฝึกผู้หญิงด้านหลังของเธอก็มองหน้ากัน ก่อนจะเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวัง หวังจะให้เฉินฮวนฮวนถูกทำร้าย
“ฉันล่วงเกินคุณในห้องน้ำขนาดนั้น คุณคิดว่าฉันกลัวไหมล่ะ?” เฉินฮวนฮวนยิ้มบาง ๆ แล้วพูดว่า : “ตอนนี้ ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ฉันแค่ไม่ชอบคนที่ชอบรังแกคนอื่นแบบนี้!”
เฉินฮวนฮวนเกลียดคนแบบนี้ที่สุด เพราะตอนที่อยู่ในตระกูลเฟิง เธอถูกกลั่นแกล้งมาโดยตลอดเช่นกัน
เมื่อเด็กฝึกผู้หญิงเหล่านั้นเห็นเฉินฮวนฮวนไม่ได้แสดงท่าทางเสียใจแต่อย่างใด แต่ละคนจึงเยาะเย้ยอยู่ในใจว่าเธอรนหาที่ตายเอง
ในเวลานี้ หลินอวี่หยางก็ร้องไห้ออกมา : “ฮวนฮวน ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ได้รังแกใครเลยจริง ๆนะ ฉันให้ความเคารพครูกู้ ไม่อยากให้เขาหลงรักใครจนหัวปักหัวปำ ฉันได้ยินมาว่าคุณตั้งใจหลอกล่อเขา ที่ฉันบีบบังคับคุณเข้าไปในห้องน้ำ ก็เพื่อจะตักเตือนคุณเท่านั้น”
“เพราะสถานะของฉัน คนอื่นก็เลยไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งฉัน แต่ฉันไม่เคยไปยุ่งใครก่อนเลยนะ ไม่เชื่อคุณก็ไปถามเฟยเฟยได้เลย ปกติแล้วฉันไม่ได้รังแกใครเลย แถมฉันยินดีที่จะช่วยเหลือคนอื่นด้วย ถึงแม้ว่าฉันจะดูโหดร้ายมากก็ตาม แต่จิตใจของฉันดีมากเลยนะ!”
เฉินฮวนฮวนมองไปยังหลินอวี่หยางที่นั่งร้องไห้ไร้คาบน้ำตามาครึ่งค่อนวัน พร้อมกับเครื่องหมายคำถามที่ผุดขึ้นมาบนหน้าผาก
“ใช่ ๆ หยางหยางเป็นคนดีจะตายไป ปกติแล้วเธอไม่เคยรังแกใครเลยนะ ไม่เคยรังแกใครเลยจริง ๆ ” หลิวเฟยเฟยได้สติกลับมา จากนั้นก็รีบคล้อยตามคำพูดของหลินอวี่หยางทันที ก่อนจะอธิบายให้กับเฉินฮวนฮวน
แต่เธอกลับหมดคำพูดอยู่ในใจ นึกไม่ถึงว่าหลินอวี่หยางไม่เพียงแต่จะไม่ตำหนิเฉินฮวนฮวนแล้วเท่านั้น อีกทั้งยังอธิบายไปร้องไห้ไปให้กับเฉินฮวนฮวนฟังอีกด้วย
หลินอวี่หยางตกหลุมพรางของเฉินฮวนฮวนแล้วใช่ไหม?
เด็กฝึกคนอื่น ๆ ก็คิดแบบนี้เช่นกัน ก่อนจะพากันแสดงสีหน้าไม่อยากจะเชื่อออกมา
เฉินฮวนฮวนเล่นมายากลอะไรกันแน่เนี่ย? ถึงขนาดทำให้จอมเผด็จการตระกูลหลินก้มหัวยอมรับผิดได้?
“ช่างเถอะ ๆ ฉันไม่เข้าใจความจริงเอง แค่ไม่อยากให้คุณไปรังแกคนอื่น” เฉินฮวนฮวนโบกมือไปมา ขี้เกียจจะจัดการเรื่องนี้แล้ว
เธอส่งเสียงเหอะเล๋กน้อย แล้วพูดว่า : “ฉันง่วงแล้ว พวกคุณก็รีบไปนอนกันได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปเรียนแต่เช้า”
“ฮวนฮวน งั้นพรุ่งนี้ฉันไปหาคุณแต่เช้านะ พวกเราจะได้ไปกินโจ๊กที่โรงอาหารด้วยกัน?” หลินอวี่หยางมองไปยังเฉินฮวนฮวนด้วยแววตาเปล่งประกาย
เฉินฮวนฮวนอยากปฏิเสธ ประกอบกับที่เธอไม่มีแรงจะจู้จี้กับหลินอวี่หยางอีกแล้ว จึงได้แต่พยักหน้า จากนั้นก็ทิ้งตัวลงบนหมอน
“อ๊าก! ฮวนฮวน คุณตกลงที่จะเป็นเพื่อนกับฉันแล้ว ถือว่าพวกเราตกลงกันแล้วนะ เจอกันพรุ่งนี้!” หลินอวี่หยางเองก็ไม่อยากได้ยินคำตอบของเฉินฮวนฮวน จึงรีบกระโดดออกจากหอพักของพวกเธออย่างมีความสุขทันที
เฉินฮวนฮวน :???
เธอตอบรับที่จะไปกินอาหารเช้ากับหลินอวี่หยาง แต่ไม่ตอบตกลงจะเป็นเพื่อนกับเธอ！
เมื่อเสียงประตูปิดลง ภายในหอพักกลับสู่ความเงียบสงบอีครั้ง ได้ยินเพียงแค่ “ชิ” อย่างเยาะเย้ยเท่านั้น
เฉินฮวนฮวนยังไม่หลับ ย่อมฟังออกว่านี่เป็นเสียงเยาะเย้ยที่มาจากจ้าวซี เลยขี้เกียจจะอธิบาย
เมื่อเห็นเฉินฮวนฮวนไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ จ้าวซีจึงเอ่ยปากพูดตีวัวกระทบคราดออกไปตรง ๆ ว่า : “บางคนอ่านะ ปากบอกปฏิเสธ แต่ในความเป็นจริงคงจะดีใจจนตัวสั่น! อย่างที่คาดคิดไว้ไม่มีผิด อันธพาลตัวน้อยยอมให้คนอื่นจับเหมือนดั่งลูกไก่ในกำมือไปแล้ว!”
เฉินฮวนฮวนรู้ในทันที ว่าอันธพาลตัวน้อยในที่นี่ก็คือหลินอวี่หยาง ส่วนคนที่จ้าวซีด่าก็คือเธอเอง
“ไอหยา วิธีการนี้โคตรฉลาดไปเลย แถมยังได้เรียกใช้เหล่าเด็กฝึกตามใจตัวเองได้อีกด้วย แต่ก็ไม่รู้นะว่าเคยใช้ผู้ชายมาก่อนหน้านั้นแล้วกี่คน? พวกคุณว่าไงล่ะ?” จ้าวซีเห็นเฮวนฮวนไม่พูด จึงยังคงแสดงท่าทางรังเกียจเธอต่อ
“จ้าวซี คุณพอได้แล้ว! นอกจากฉันจะเป็นรุ่นน้องของเกาเหวินแล้ว ฉันไปล่วงเกินเธอตรงไหนไม่ทราบ? ถึงได้พูดจาใส่ร้ายคนอื่นเขาแบบนี้?” เฉินฮวนฮวนลุกขึ้นมานั่งด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะใช้สายตาที่แสนดุร้ายกวาดมองไปทางจ้าวซี