ตอนที่ 553 ศิลาดำลึกลับ (10) / ตอนที่ 554 ผาสุดขอบฟ้า (1)
ตอนที่ 553 ศิลาดำลึกลับ (10)
แต่จวินอู๋เสียกลับพยักหน้าด้วยท่าทางนิ่งเฉย โดยรู้สึกว่าคำพูดของตัวเองนั้นน่ากลัวแค่ไหน
“ชิ้นเล็กๆ ก็พอ”
มู่เชียนฟานชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเพราะเหตุใดชายหนุ่มร่างเล็กและผอมบางคนนี้ถึงกล้าได้ขนาดนี้ ดูมือที่เน่าเปื่อยของเขายังไม่พอยังต้องการตัดเนื้อเขาด้วย…
นางไม่รู้สึกขยะแขยงหรือ
“ข้าจะให้เงินเจ้า” จวินอู๋เสียกล่าวอีก
มู่เชียนฟานรีบโบกมือทันที “ไม่ต้อง เพราะไม่ว่าอย่างไรข้าก็อยู่ได้อีกไม่นาน ถ้าเจ้า…ต้องการจริงๆ …” มู่เชียนฟานกัดฟันแล้วหยิบมีดสั้นออกมาจากเอวของเขา ยังไงเขาก็ใกล้เสียชีวิตแล้ว บาดแผลบนตัวของเขามันทำให้เขาเจ็บจนนอนไม่หลับ ฉะนั้นการที่ตัดออกมาบางส่วนมันไม่ทำให้เขารู้สึกเจ็บไปกว่านี้ การที่จวินอู๋เสียซื้อหยกดำก็เป็นพระคุณกับเขามากแล้ว เขาจะเอาเงินของนางเพิ่มได้อย่างไร
หลังจากพูดอย่างนั้น มู่เชียนฟานก็กำลังจะตัดชิ้นเนื้อออกมา แต่จวินอู๋เสียยกมือขึ้นห้ามเขาไว้
มู่เชียนฟานมองจวินอู๋เสียอย่างไม่เข้าใจ
“ข้าทำเอง” จวินอู๋เสียกล่าว
มู่เชียนฟานตกตะลึงอีกครั้งแล้วยื่นมีดสั้นในมือให้จวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียถือมีดสั้นอย่างชำนาญเหมือนกับภาพที่นางถือมีดผ่าตัดในชาติก่อน
เมื่อเห็นท่าทางการถือมีดที่แปลกของจวินอู๋เสีย มู่เชียนฟานก็ไม่ได้พูดอะไร
จวินอู๋เสียมองบาดแผลของมู่เชียนฟานอย่างละเอียด ในขณะที่มู่เชียนฟานคิดว่านางไม่กล้าตัด นางก็ยกมีดขึ้นแล้วตัดเนื้อชิ้นเล็กๆ จากฝ่ามือของมู่เชียนฟานทันที
ความเร็วนั้นทำให้มู่เชียนฟานต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะรู้สึกถึงความเจ็บปวด
จวินอู๋เสียตัดเนื้อชิ้นหนึ่งด้วยมีดเล่มหนึ่งโดยไม่กะพริบตา นางใช้มีดสั้นตักเนื้อชิ้นนั้นขึ้นมา ส่วนมืออีกข้างหนึ่งนางหยิบขวดเปล่าออกมาจากเสื้อแล้วใส่เนื้อชิ้นนั้นลงไป
“…” มู่เชียนฟานไม่รู้จะบรรยายเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างไร
ตัดเนื้อชิ้นนั้นยังไม่พอ นางยังจะเก็บมันไว้อีก
นางต้องการเก็บเป็นที่ระลึกหรือ
หลังจากเก็บขวดที่มีชิ้นเนื้อแล้ว จวินอู๋เสียก็หยิบขวดโอสถวิเศษอีกขวดออกมาจากแขนเสื้อ จวินอู๋เสีย วางขวดโอสถวิเศษขนาดเท่าฝ่ามือไว้ตรงหน้ามู่เชียนฟาน
“วันละสามครั้ง ครั้งละหนึ่งเม็ด ตามด้วยน้ำอุ่น” นางสั่งอย่างรวดเร็ว
มู่เชียนฟานยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขามองไปที่จวินอู๋เสียแล้วมองไปที่ขวดโอสถวิเศษนั้น
เมื่อรู้นิสัยที่ไม่ค่อยพูดของจวินอู๋เสีย เฉียวฉู่จึงกระแอมแล้วอธิบายให้มู่เชียนฟานอย่างอ่อนโยน “โอสถวิเศษนี้ดีต่อบาดแผลของเจ้า เจ้าก็ทานตามที่นางบอกก็พอ”
มู่เชียนฟานจึงจะรู้สึกตัว แล้วรีบส่ายหัวทันที “ไม่ต้อง โอสถวิเศษนี้ใช้บนตัวข้าก็สิ้นเปลืองเปล่าๆ สำหรับข้า แค่เจ้าซื้อศิลาดำก้อนนั้นไปข้าก็รู้สึกขอบคุณมากแล้ว”
จากนั้นเขาก็คืนขวดโอสถวิเศษให้จวินอู๋เสีย
แต่จวินอู๋เสียแค่เหลือบมองขวดโอสถวิเศษขวดนั้น แล้วเขย่ากระดิ่งทองแดงในห้องส่วนตัว พนักงานที่เฝ้าอยู่ข้างนอกก็เดินเข้ามาทันที
“น้ำอุ่น” จวินอู๋เสียกล่าว
พนักงานนั้นก็ฉลาด หลังจากได้ยินสิ่งที่จวินอู๋เสียพูด เขาก็รีบไปหยิบหม้อน้ำอุ่นเข้ามาแล้วเดินออกไปทันที
“เจ้าโง่เฉียว”
“ได้”
“’ง้างปากเขา”
“…”
มู่เชียนฟานตกใจเป็นอย่างมาก แต่หลังจากที่เฉียวฉู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็รีบวิ่งไปหามู่เชียนฟานแล้วง้างปากของเขาออก เฟยหยานที่อยู่ด้านข้างก็รีบหยิบโอสถวิเศษในขวดออกมาหนึ่งเม็ดแล้วโยนเข้าไปในปากมู่เชียนฟาน หรงรั่วก็เทน้ำอุ่นลงไปในปากของมู่เชียนฟานทันที
ตอนที่ 554 ผาสุดขอบฟ้า (1)
อึก…อึก…
มู่เชียนฟานถูกชายหนุ่มกลุ่มนี้บังคับให้ทานโอสถวิเศษที่เขาไม่รู้จักเข้าไป
เมื่อน้ำอุ่นที่ผสมกับโอสถวิเศษเข้าไปในท้องของเขาแล้วเฉียวฉู่จึงจะปล่อย
มู่เชียนฟานเกือบสำลักน้ำตาย เขามองชายหนุ่มกลุ่มนี้อย่างจนใจ ในขณะที่เขากำลังจะพูด เขาก็รู้สึกว่ามีลมเย็นกระจายไปทั่วร่างกายของเขา ความเจ็บปวดรวดร้าวทั่วร่างกายของเขาค่อยๆ ลดลงภายใต้ความเย็นนั้น ความเจ็บปวดที่แสนทรมานนั้นก็ค่อยๆ หายไป
เขาเบิกตากว้างแล้วมองไปที่จวินอู๋เสีย
“โอสถวิเศษนี้…”
“แค่ช่วยบรรเทาเท่านั้น” จวินอู๋เสียกล่าวด้วยน้ำเสียงเบาๆ ตอนนี้นางยังไม่แน่ใจว่าพิษในร่างกายของมู่เชียนฟานนั้นคืออะไร ต้องรอให้นางทดลองก่อนจึงจะทำโอสถแก้พิษที่แท้จริงออกมาได้
ดวงตาของมู่เชียนฟานเต็มไปด้วยความตกใจ ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าเพราะเหตุใดจวินอู๋เสียจึงต้องการชิ้นเนื้อของเขา เด็กน้อยคนนี้ตั้งใจจะรักษาเขา
มู่เชียนฟานลุกขึ้นยืนแล้วโค้งคำนับจวินอู๋เสียทันที
“ขอบคุณมาก! หากข้าสามาถมีชีวิตต่อไปได้ ต่อไปนี้ชีวิตของข้าก็จะเป็นของคุณชาย!”
จวินอู๋เสียไม่ตอบ นางแค่มองมู่เชียนฟานเล็กน้อย
มู่เชียนฟานขอบคุณอยู่พักหนึ่ง จวินอู๋เสียและคนอื่นๆ ก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากไป พวกเขายังมีอย่างอื่นที่ต้องทำ
หยกดำถูกส่งกลับไปที่โรงเตี๊ยมแล้ว เมื่อจวินอู๋เสียและคนอื่นๆ กลับไปถึง พวกเขาก็ถามเถ้าแก่ร้านทันทีว่าที่ไหนสามารถตีเหล็กได้ หลังจากถามเสร็จแล้ว ฟ่านจัวก็จ้างรถม้าแล้วไปที่นั่นทันที เพราะอยากหลอมหยกดำออกมาให้เร็วที่สุดและเพราะร่างกายของเขาหรงรั่วจึงไปกับเขาด้วย
ตอนนี้ในห้องของจวินอู๋เสียเหลือเพียงแค่นาง เฉียวฉู่ เฟยเยียน และฮวาเหยา
“พี่ฮวา พี่คิดอย่างไรกับคำพูดของมู่เชียนฟาน” เฟยเยียนนั่งลง สีหน้าที่ยิ้มแย้มของนางกลายเป็นสีหน้าจริงจังทันที
ฮวาเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ข้าสงสัยว่าสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิอยู่ที่ผาสุดขอบฟ้า”
“เพราะเหตุใด” จวินอู๋เสียเริ่มสนใจ
“ในมือของพวกข้ามีแผนที่อยู่หนึ่งแผ่น น้องเสียเจ้าก็รู้ เราได้มันมาจากสำนักชิงอวิ๋น ช่วงนี้พวกข้าอยู่ที่ตึกรองของสำนักศึกษาเฟิงหัว เพื่อตามหาแผนที่แผ่นที่สองไปด้วย แล้วดูภาพในแผนที่แผ่นที่หนึ่งไปด้วย ในช่วงนี้เฟยเยียนก็พยายามหาจุดที่เรารู้จักในแผนที่ออกมา เมื่อเปรียบเทียบกันแล้วก็พบว่าเราไม่เห็นจุดคล้ายคลึงกับแผนที่ในปัจจุบันแม้แต่จุดเดียว ดูอย่างละเอียดแล้ว ภูมิประเทศราบ ไม่มีภูเขาเลย ตอนแรกพวกข้าคิดว่ามันอาจเป็นพื้นที่ราบกว้าง แต่หลังจากฟังที่มู่เชียนฟานพูดแล้ว ข้าก็สงสัยว่าที่ตั้งที่ระบุในแผนที่นี้คือภูมิประเทศด้านล่างผาสุดขอบฟ้า” ฮวาเหยาหรี่ตาลง
สุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิตั้งอยู่ในสามโลกเบื้องล่าง เรื่องนี้พวกเขารู้แล้ว และก่อนที่พวกเขาได้แผนที่พวกเขาก็เตรียมความพร้อมมามากพอแล้ว เฟยเยียนออกเดินทางไปทุกที่แล้วใช้ความสามารถของเขาวาดทุกจุดที่เขาเคยไปออกมา เพื่อรอวันที่พวกเขาหาแผนที่จนครบ พวกเขาสามารถหาสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิเจอในเวลาอันสั้น
แต่แผนที่แรกไม่มีจุดไหนที่ตรงกับแผนที่ในมือของเฟยเยียนแม้แต่จุดเดียว เดิมทีพวกเขาคิดว่าแผนที่ไม่สมบูรณ์หรือตำแหน่งที่ระบุในแผนที่เป็นที่ที่พวกเขาไม่เคยไป
โดยไม่เคยคิดว่านี่อาจเป็นแค่แผนที่ภูมิประเทศด้านล่างหน้าผานั้น
ตามคำพูดของมู่เชียนฟาน ด้านล่างผาสุดขอบฟ้ามีพื้นที่กว้างขวาง เต็มไปด้วยหมอก ไม่สามารถสำรวจได้ และเขายังนำหยกดำที่มีในสามโลกชั้นกลางเท่านั้นกลับมาจากด้านล่างหน้าผาด้วย