ตอนที่ 318 มิได้ฝันไป

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

​วินาที​ที่​หันไป​เห็น​เจียง​อี​ ​แววตา​ของ​จู​จื่อ​อวี​้​เป็นประกาย​โดยพลัน​ ​แต่​แล้วก็​สงบ​ลง​อย่างรวดเร็ว

​เจียง​อี​ดัน​เจียง​ซื่อ​ที่​เข้ามา​พยุง​ออก​ไป​ ​และ​ค่อยๆ​ ​ก้าว​ทีละ​ก้าว​ไป​หยุด​ตรงหน้า​จู​จื่อ​อวี​้

​ภายใต้​ความ​เงียบงัน​ ​นาง​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​“​ท่าน​พี่​ ​เมื่อ​ครู่​ที่​ท่าน​พูดว่า​ท่าน​และ​คุณหนู​ชุย​ต่าง​ก็​ชอบพอ​กัน​ ​เป็นเรื่อง​จริง​งั้น​หรือ​”

​จู​จื่อ​อวี​้​ไม่​ตอบ

​“​เป็นเรื่อง​จริง​หรือ​เจ้า​คะ​”​ ​เจียง​อี​ถาม​ซ้ำ

​นาง​พยายาม​ข่ม​กลั้น​ขน​ตา​ที่​สั่น​ระริก​ ​อดทน​มิ​ให้​น้ำตาไหล​ออกมา

​“​บอก​ข้ามา​ ​เป็นเรื่อง​จริง​งั้น​หรือ​”​ ​การ​ถาม​ครั้ง​ที่สาม​ ​น้ำเสียง​ของ​เจียง​อี​ไม่​อาจ​ควบคุม​ให้​เป็นปกติ​ได้​อีกต่อไป

​เมื่อ​ผู้​เป็น​ภรรยา​เอ่ย​ถามถึง​สาม​ครั้ง​ ​ในที่สุด​จู​จื่อ​อวี​้​ก็​พยักหน้า​เบา​ๆ​ ​พลาง​ตอบ​อ้อมแอ้ม​ ​“​ข้า​ขอโทษ​…​”

​เท้า​ของ​เจียง​อี​พลัน​ก้าว​ถอยหลัง​ ​ใบหน้า​ของ​นาง​เริ่ม​คล้าย​คน​เสียสติ​ ​“​ไม่​จริง​ ​ข้า​ไม่เชื่อ​ ​ข้า​ไม่เชื่อ​…​”

​นาง​จะ​เชื่อได้​อย่างไร​ ​ทั้งคู่​แต่งงาน​อยู่กิน​กัน​มานาน​แรมปี​ ​เขา​เอาใจใส่​นาง​เป็น​อย่างดี​ ​อีกทั้ง​ยัง​ไม่เคย​ขึ้นเสียง​ใส่​นาง​สักครั้ง

​แม่​สามี​จะ​ดุด่า​นาง​อย่างไร​ ​ผู้​เป็น​สามี​ก็​ออกตัว​ปกป้อง​นาง​เสีย​ทุกครั้ง​ไป​ ​ทั้ง​ยัง​คอย​ปลอบโยน​และ​เป็น​แรง​สนับสนุน​ที่​แข็งแกร่ง​ให้​แก่นาง​เสมอมา

​จวบจน​บัดนี้​ ​ผู้​เป็น​สามี​บอก​กับ​นาง​ว่า​เขา​และ​หญิง​อื่น​ต่าง​ก็​ชอบพอ​ถูกใจ​กัน​ ​หนำซ้ำ​ยัง​ขอให้​ผู้ใหญ่​อนุญาต​…

​เขา​เห็น​นาง​เป็น​อะไร​กัน

​ใบหน้า​ของ​เจียง​อี​เริ่ม​หมอง​หม่น

​นาง​เพิ่ง​เข้าใจ​ความรู้สึก​ว่ายา​มที​่​ฟ้า​ถล่ม​โลก​มลาย​นั้น​เป็น​เช่นไร

นี่​คง​เป็น​เพียง​ฝันร้าย​ ​นี่​ต้อง​เป็นความ​ฝัน​อย่างแน่นอน​ ​หาก​ตื่นขึ้น​มา​ ​ทุกอย่าง​จะ​ยัง​ปกติ​ดี.​..

​เจียง​อี​หันหลัง​กลับ​และ​สาวเท้า​เตรียม​เดิน​ออก​ไป

​แต่ทว่า​เจียง​ซื่อ​คว้า​มือ​ของ​นาง​เอาไว้

​ดวงตา​ของ​เจียง​อีสั​่น​ไหว​ ​นาง​ส่ง​ยิ้ม​ให้​เจียง​ซื่อ​พลาง​บอก​ ​“​น้อง​สี่​ ​ข้า​ฝัน​ถึง​เจ้า​ด้วย​หรือ​นี่​…​”

​เจียง​ซื่อ​บีบ​มือ​ของ​นาง​แรง​ขึ้น​ ​“​พี่ใหญ่​ ​ตื่น​เถิด​นะ​ ​พี่​มิได้​ฝัน​ไป​ ​ทั้งหมด​เป็นเรื่อง​จริง​!​”

​ในเมื่อ​เรื่อง​ดำเนิน​มาถึง​ขั้น​นี้​แล้ว​ ​นาง​จะ​ไม่​ปล่อย​ให้​พี่ใหญ่​ต้อง​ถูก​คน​รังแก​อีกต่อไป

​“​จริง​หรือ​”

​เจียง​ซื่อ​ผงกหัว​รับ​ ​“​เรื่อง​ที่​จู​จื่อ​อวี​้​และ​คุณหนู​ชุย​แอบ​นัดพบ​กัน​เป็นเรื่อง​จริง​ ​เรื่อง​ที่​จู​จื่อ​อวี​้​ยอมรับ​ว่า​เขา​ทั้งคู่​ชอบพอ​กัน​เป็นเรื่อง​จริง​ ​เรื่อง​ที่​จู​จื่อ​อวี​้​ขอให้​ท่าน​พ่อ​อนุญาต​ให้​ทั้งคู่​แต่งงาน​กัน​ก็​เป็นเรื่อง​จริง​ ​พี่​มิได้​ฝัน​ไป​ ​เรา​ทุกคน​ไม่ได้​อยู่​ใน​ความฝัน​ ​พี่ใหญ่​ลองดู​ว่าที่​ข้า​พูด​จริง​หรือไม่​”

​ดวงตา​ของ​นาง​กลับมา​สุกใส​ ​แต่​เมื่อ​ความ​สุกใส​จางหาย​ไป​แล้วจึง​หลงเหลือ​เพียง​ความเจ็บปวดรวดร้าว​และ​ความตกใจ

​ทว่า​ด้าน​เจียง​ซื่อ​กลับ​เบาใจ

​นาง​มิได้​หวั่น​ต่อ​ความเศร้า​โศก​ ​ชาติ​นี้​นาง​ยัง​มิได้​ออกเรือน​ ​นาง​ก็​จะ​อยู่​เป็นเพื่อน​พี่ใหญ่​เอง​ ​เพราะ​นาง​เชื่อ​ว่า​ ​จะ​ช้า​หรือ​เร็ว​พี่สาว​ของ​นาง​ก็​จะ​ก้าว​ผ่าน​เรื่อง​นี้​ไป​ได้

​“​อี​เอ๋อร​์​ ​เจ้า​มานี​่​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​ออกปาก

​เจียง​ซื่อ​เดิน​ไป​พร้อมกับ​เจียง​อี

​ใบหน้า​ของ​เจียง​อัน​เฉิง​สงบเงียบ​ ​ทว่า​ดวงตา​กลับ​มี​เปลวไฟ​ลุกโชน​ ​เขา​หันไป​หา​ลูกสาว​คนโต​พลาง​บอก​ ​“​มายื​นข​้าง​หลัง​พ่อ​”

​เจียง​อี​ติดจะ​งุนงง​ทว่า​เดิน​ไป​ตามคำสั่ง​ ​ใจ​ของ​นาง​เหมือน​จะ​แตกสลาย​ ​เหลือ​เพียง​ความว่างเปล่า​กลวง​โบ๋​และ​ความเจ็บปวด​เกิน​ทนทาน

​เจียง​อัน​เฉิง​หันไป​หา​จู​จื่อ​อวี​้​ ​“​เมื่อ​ครู่​เจ้า​พูดว่า​เจ้า​ทำให้​ข้า​ผิดหวัง​?​”

​จู​จื่อ​อวี​้​อยู่​ใน​ท่าที​นอบน้อม​ ​น้ำเสียง​รู้สึก​ผิด​จาก​ใจจริง​ ​“​เป็น​เพราะ​ข้า​ผิด​เอง​ ​แต่​ในเมื่อ​เรื่อง​มาถึง​ขั้น​นี้​ ​ข้า​ก็​ไม่​อยาก​ทำผิด​ต่อ​คุณหนู​ชุย​ด้วย​อีก​คน​ ​ขอ​ท่าน​พ่อตา​ช่วย​ทำตาม​คำขอ​ของ​ข้า​ด้วย​เถิด​…​”

​“​ข้า​จะ​ฆ่า​เจ้า​ให้​ตาย​ไอ้​คนชั่ว​!​”​ ​เจียง​จั้น​พุ่งตัว​เข้าไป​ชก

​เมื่อ​เห็น​จู​จื่อ​อวี​้​ถูก​ต่อย​หลาย​ต่อ​หลายครั้ง​ ​เจียง​ซื่อ​จึง​เข้าไป​ห้าม​ ​“​พี่​รอง​ ​ข้าว​่า​รอฟัง​ท่าน​พ่อ​ก่อน​จะ​ดีกว่า​ ​การ​ลง​ไม้​ลงมือ​มิ​อาจ​แก้ปัญหา​ได้​หรอก​เจ้าค่ะ​”

​เจียง​จั้น​ชัก​หมัด​กลับ​ด้วย​ใบหน้า​บึ้งตึง

​เจียง​อัน​เฉิง​หัวเราะ​พรืด​ ​“​ทำตาม​คำขอ​?​ ​ข้า​อยู่​มาสี​่​สิบ​ปี​ ​เมตตากรุณา​แก่​เพื่อนมนุษย์​เสมอมา​ ​ทว่า​ข้ามิ​รู้​เลย​ว่าการ​จะ​ทำตาม​คำขอ​ของ​สัตว์เดรัจฉาน​ต้อง​ทำ​อย่างไร​”

​จู​จื่อ​อวี​้​ไม่​คิด​ว่าวา​จา​หยาบคาย​เช่นนี้​จะ​หลุด​ออกจาก​ปาก​เจียง​อัน​เฉิง​ ​สีหน้า​ของ​เขา​จึง​ค่อยๆ​ ​เปลี่ยนไป

​แม้​สอง​สามีภรรยา​จู​เส้า​ชิง​จะ​รัก​บุตรชาย​เพียงใด​ ​แต่​ทั้งคู่​ก็​เป็น​คน​เคร่งครัด​ใน​ขนบธรรมเนียม​ ​ต่าง​ก็​ไม่​นึก​ไม่​ฝัน​ว่า​ลูกชาย​ที่​แสน​น่าภาคภูมิใจ​จะ​ก่อเรื่อง​เช่นนี้​ ​ทำให้​ในขณะนั้น​ไร้​ซึ่ง​คำ​ทัดทาน​จาก​ทั้งสอง

​เสียงหัวเราะ​ของ​เจียง​อัน​เฉิง​ดังก้อง​ไป​ทั่ว​ห้อง​ ​ใน​เสียง​นั้น​แฝง​ไป​ด้วย​ความ​เยาะเย้ย​และ​ความโกรธแค้น​ ​ทำให้​คนฟัง​รู้สึก​ว่า​หัวใจ​ของ​พวกเขา​กำลัง​ถูก​หิน​ขนาด​มหึมา​กด​ทับ​เอาไว้

​เมื่อ​เสียงหัวเราะ​นั้น​หยุด​ลง​ ​เจียง​อัน​เฉิง​ก็​หันไป​มอง​จู​จื่อ​อวี​้​ด้วย​สายตา​ดูถูก​ ​“​บุตรสาว​ของ​ข้า​อยู่​ใน​ร่อง​ใน​รอย​เสมอมา​ ​ไฉน​ถึง​มา​อยู่กิน​กับ​เดรัจฉาน​เยี่ยง​เจ้า​ได้​ ​วางใจ​เสียเถิด​ ​ข้า​ไม่มีทาง​ปล่อย​ให้​นาง​อยู่​ใน​ถ้ำ​สัตว์ร้าย​นี้​อีกต่อไป​ ​ข้ามิ​ได้​ตั้งใจ​จะ​ทำตาม​คำขอ​ของ​เจ้า​ ​เพียงแต่ว่า​คน​มิ​อาจ​อยู่ร่วม​กับ​สัตว์​!​”

​เจียง​จั้น​ปรบมือ​ ​“​ท่าน​พ่อ​พูด​ถูก​อย่างยิ่ง​!​”

​เมื่อก่อน​เขา​เคย​คิด​ว่า​บิดา​โหดร้าย​กับ​เขา​เกินไป​ ​ทว่า​ตอนนี้​เขา​เข้าใจ​แล้ว​ว่า​ ​บิดา​โหดร้าย​กับ​ผู้อื่น​ยิ่งกว่า

​จู​เส้า​ชิง​ปาดเหงื่อ​บน​หน้าผาก​ครั้งแล้วครั้งเล่า​ ​“​ชิ่งจ​ยา[1] ​เป็น​เพราะ​ไอ้​ลูก​ตัวดี​ประมาท​เลินเล่อ​เท่านั้น​ ​ทว่า​เรา​เอง​ก็​มิค​วร​ให้​เรื่อง​บานปลาย​เช่นนี้​”

​“​ประมาท​เลินเล่อ​?​ ​ข้า​ไม่เห็น​ว่า​จะ​เป็น​เช่นนั้น​เลย​เจ้าค่ะ​”​ ​เจียง​ซื่อ​กล่าว​ค้าน​ด้วย​น้ำเสียง​เย็นชา

​จู​เส้า​ชิง​ขมวดคิ้ว​และ​หันไป​มอง​นาง​ ​ภายในใจ​ของ​เขา​เริ่ม​ปะทุ​ ​“​คุณหนู​เจียง​ ​เจ้า​ยัง​เด็ก​นัก​ ​อย่า​เพิ่ง​เข้ามา​ยุ่ง​เรื่อง​ของ​ผู้ใหญ่​จะ​ดีกว่า​”

​ยอม​รื้อถอน​วัด​ยังดี​กว่า​ล่ม​งาน​วิวาห์​ ​คน​อย่าง​พวกเขา​จะ​ยอม​ตกเป็น​ขี้ปาก​เพราะ​เรื่อง​หย่าร้าง​ได้​อย่างไร​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​ ​จาก​ยศศักดิ์​ของ​คุณหนู​ใหญ่​ชุย​แล้ว​ ​ต่อให้​ทั้งคู่​หย่าร้าง​กัน​จริง​ ​นาง​ก็​ไม่มีทาง​มา​แต่งงาน​กับ​บุรุษ​มือสอง​อย่างแน่นอน

​ลูกชาย​เขา​ช่าง​เลินเล่อ​เสีย​จริง​!

​เจียง​ซื่อ​ได้ยิน​ดังนั้น​ก็​ผุด​ยิ้ม​เย็นเยียบ​ ​“​ใต้เท้า​จู​พูด​ผิด​แล้ว​กระมัง​ ​จู​จื่อ​อวี​้​อายุ​อานา​มมา​กก​ว่า​ข้า​ไม่เท่าไหร่​ยัง​วางแผน​ลอบฆ่า​ภรรยา​ ​และ​นัดพบ​สตรี​สูงศักดิ์​ที่​ยัง​ไม่​ออกเรือน​อย่าง​ลับ​ๆ​ ​ได้​เลย​นะ​เจ้า​คะ​”

​จู​เส้า​ชิง​สูด​ลมหายใจ​เข้า​ปอด​ ​“​วางแผน​ลอบฆ่า​ภรรยา​อะไร​กัน​ ​เจ้า​อย่า​พูด​มั่ว​ๆ​!​”

​เจียง​ซื่อ​เบะ​ปาก​ ​“​ใต้เท้า​จู​คงจะ​ลืม​ไป​แล้ว​ว่า​ ​ไม่นาน​มานี​้​ ​ขณะที่​พี่สาว​ของ​ข้า​ไป​ที่​วัด​ไป๋​อวิ​๋น​เกิด​อุบัติเหตุ​ม้า​พยศ​จน​นาง​เกือบ​เอาชีวิต​ไม่รอด​ ​ตัว​คนขับรถ​ม้านั​่​นก​็​ยัง​หาไม่​พบ​ ​การ​ที่​ข้า​จะ​สงสัย​เช่นนี้​ก็​เพราะ​มีเหตุผล​เพียงพอ​ว่า​จู​จื่อ​อวี​้​คือ​ผู้​ที่​บงการ​อยู่​เบื้องหลัง​!​”

​เมื่อ​เจียง​ซื่อ​ยก​เรื่อง​นี้​ขึ้น​มา​พูด​ ​ใบหน้า​ของ​เจียง​อัน​เฉิง​ก็​เปลี่ยนไป​โดยพลัน

​เดิมที​เพราะ​เห็นแก่​เยียน​เยียน​ผู้​เป็น​หลานสาว​ ​เขา​จึง​คิด​เพียง​ว่า​แค่​หย่า​กัน​ไป​ก็​เพียงพอ​ ​แต่​ในเมื่อ​จู​จื่อ​อวี​้​วางแผน​จะ​ทำร้าย​ลูกสาว​คนโต​เช่นนี้​ ​เขา​คง​ปล่อย​สัตว์เดรัจฉาน​ตัว​นี้​ไป​ง่ายๆ​ ​ไม่ได้​อีกแล้ว​!

​เขา​ต้องการ​ให้​จู​จื่อ​อวี​้​พังยับเยิน​ ​อย่า​ได้คิด​ว่า​ชีวิต​นี้​จะ​ได้​เป็นใหญ่เป็นโต​ได้​อีก​เลย​!

​“​พวกเรา​กลับ​!​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​หันหลัง​กลับ

​เจียง​อี​ยังคง​ไม่​ขยับตัว

​เจียง​อัน​เฉิง​หยุดชะงัก​พลาง​หันไป​มอง​ที่​บุตรสาว​คนโต

​ใบหน้า​ของ​นางใน​ยาม​นี้​ขาวซีด​เสีย​ยิ่งกว่า​สี​ของ​กระดาษ​ ​มือ​ภายใต้​แขน​เสื้อ​กำ​แน่น​ ​ความเจ็บปวด​จาก​ปลาย​เล็บ​ส่งผ่าน​ไป​ถึง​หัวใจ

​ทว่า​นาง​กลับ​ไม่​รับรู้​ถึง​ความเจ็บปวด​นั้น​เลย​ ​เพราะ​ความรู้สึก​เหล่านี้​ไม่​อาจ​ถม​ช่องว่าง​ภายใน​จิตใจ​ให้​เต็ม​ได้​

​เจียง​ซื่อ​เริ่ม​ร้อนใจ

​หาก​ชีวิต​ของ​จู​จื่อ​อวี​้​พังยับเยิน​และ​เขา​ยืนกราน​ที่จะ​แต่งงาน​ใหม่​ ​นาง​จะ​ทำ​อย่างไร​หาก​พี่ใหญ่​ยัง​ดึงดัน​จะ​อยู่​กับ​ชาย​ผู้​นี้​ต่อ

​สอง​สามีภรรยา​จู​เส้า​ชิง​มองหน้า​กัน​และ​รู้สึก​โล่งใจ​ขึ้น​เล็กน้อย

​หาก​ลูกสะใภ้​ไม่ยอม​ไป​ ​ทุกอย่าง​ก็​จะ​กลับ​เข้าที่​เข้า​ทาง

​“​อี​เอ๋อร​์​ ​เจ้า​ว่า​อย่างไร​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​ถาม​ด้วย​ใบหน้า​ย่ำแย่​ไม่​แพ้​กัน

​เมื่อ​ต้อง​เผชิญหน้า​ผู้​เป็น​บิดา​ ​น้ำตา​ที่​อุตส่าห์​ข่ม​กลั้น​เอาไว้​ของ​นาง​ก็​พรั่งพรู​ออกมา​ทันที​ ​นาง​ตอบ​แผ่วเบา​ ​“​ท่าน​พ่อ​ ​ข้า​จะ​ไป​กับ​ท่าน​พ่อ​”

​เจียง​อัน​เฉิง​อด​ยิ้ม​ไม่ได้​ ​“​ดี​ ​งั้น​เรา​กลับบ้าน​กัน​เถอะ​”

​แต่​แล้ว​เจียง​อีก​็​ก้มหน้า​พลาง​ถาม​ ​“​แล้ว​เยียน​เยียน​ล่ะ​เจ้า​คะ​”

​ในเมื่อ​เขา​ขอให้​บิดา​ของ​นาง​ทำตาม​คำขอ​แล้ว​ ​นาง​ก็​ไม่มี​หน้า​อยู่​ต่อ​อีกแล้ว​ ​แต่​เยียน​เยียน​ลูกสาว​ของ​นาง​เล่า​?

​เยียน​เยียน​เพิ่งจะ​สาม​ขวบ​ปี​เท่านั้น​ ​จะ​อยู่​ห่าง​จาก​ผู้​เป็นมา​รดา​ได้​อย่างไร

​ครั้น​นึกถึง​ลูกสาว​ ​เจียง​อีก​็​รู้สึก​ว่า​มี​มีด​คมกริบ​ปัก​ลงมา​กลาง​หัวใจ​ของ​นาง

​ใน​ทันใดนั้น​ ​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ก็​เอ่ยปาก​ออกมา​ในที่สุด​ ​“​ฟัง​ทุกท่าน​กล่าว​มามาก​มาย​เช่นนี้​แล้ว​ ​ข้า​ยัง​มิได้​ฟัง​ความเห็น​จาก​ลูกสาว​ข้า​เลย​ ​หมิง​เย​่ว​์​ ​เจ้า​และ​จู​จื่อ​อวี​้​ชอบพอ​กัน​งั้น​หรือ​ ​แล้ว​ถ้า​เขา​ไม่​แต่งงาน​กับ​เจ้า​เล่า​”

​ทั้งหมด​หันไป​มอง​ชุย​หมิง​เย​่ว​์​เป็น​ตาเดียว

​ชุย​หมิง​เย​่ว​์​เม้มปาก​ ​ยกมือ​ขึ้น​ปิดหน้า​แล้ว​ร้องไห้​ออกมา

————————-

[1] ​ชิ่งจ​ยา ​คำ​ที่​บิดา​มารดา​ใช้​เรียก​บิดา​มารดา​ของ​ลูกเขย​หรือ​ลูกสะใภ้​ตน