ตอนที่ 335 กลับกลายเป็นคนบ้านเดียวกัน!
ตอนที่ 335 กลับกลายเป็นคนบ้านเดียวกัน!
เมื่อมองดูอีกฝ่ายที่แลบลิ้นออกมาด้วยความตื่นเต้น มันช่างดูเหมือนสุนัขเสียจริง!
แต่ถ้ามันเป็นลูกสุนัข มันคงจะเป็นลูกสุนัขที่ตัวใหญ่มาก!
สวี่หลิงอวิ๋นจ้องมองอีกฝ่ายแล้วไม่พูดไม่จา ก่อนจะหันไปหาโอคาซี
“มันคือศัตรูจริง ๆ เหรอคะ?” สวี่หลิงอวิ๋นพึมพำกับโอคาซี
“น่าจะใช่นะครับ?” โอคาซีไม่มั่นใจนัก!
สวี่หลิงอวิ๋นตัดสินใจที่จะออกไปถามเป็นการส่วนตัว
“เฮ้ ใครนะ! ทำไมถึงเรียกฉันว่านายท่านล่ะ?!” สวี่หลิงอวิ๋นใช้พลังจิตถามมัน
อสุรกายยักษ์กระดิกหางอย่างมีความสุขเมื่อได้ยินเช่นนั้น!
“โฮ่ง ๆ!”
เอาเป็นว่ามันคือโอลด์อิงลิชชีปด็อกแล้วกัน เจ้าโอลด์อิงลิชชีปด็อกหรืออสุรกายตัวนี้ได้ยินเสียงเมล็ดที่อยู่ในศีรษะของสวี่หลิงอวิ๋น!
“ฉันมาจากมหานทีแห่งดวงดาว!” อสุรกายยักษ์ทำให้สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกมั่นใจมากเมื่อมันตอบกลับมา เจ้าตัวนี้เป็นมิตรมากกว่าศัตรู!
เพราะมันบอกว่ามาจากมหานทีแห่งดวงดาว จี้หยกมิติที่นาตาชากล่าวถึงก็มาจากมหานทีแห่งดวงดาวเช่นนั้น และนั่นหมายถึงโลก!
ไม่คิดเลยว่าเจ้าตัวนี้จะเป็นคนบ้านเดียวกัน!
“อ่า! คนบ้านเดียวกัน! แกกินอะไรหรือยังล่ะ? ตัวแกใหญ่แค่ไหนเนี่ย?” สวี่หลิงอวิ๋นมองดูมันด้วยความประหลาดใจ “แกน้ำหนักเท่าไหร่? ถ้าแกอยากมาเป็นแขกที่บ้านเรา ฉันคิดว่าคงจะเลี้ยงอาหารแกไม่ไหวหรอก!”
เพราะจะต้องปันส่วนให้เยอะเลยน่ะสิ! แต่ถ้าเธอสามารถพิชิตอสุรกายยักษ์ได้ เธอก็จะทำตามอำเภอใจตัวเองได้!
ฮิฮิ! ถ้าราชาเอเลี่ยนเห็นเธอจะต้องวิ่งเตลิดไปแน่!
สุดยอดไปเลย! ลองจินตนาการดูสิ เธอทนไม่ไหวที่จะร้องเพลงออกไป!
อา! เธอรักโลกเป็นบ้าเลย รักคนรุ่นก่อนชะมัดที่หลงเหลือเจ้ากลุ่มพวกน่ารักให้เธอ!
อสุรกายยักษ์พูดออกมาอย่างเขินอาย “ฉันไม่ได้กินเยอะหรอก ฉันกินพืชผัก กินเอเลี่ยน กินปลาและอื่น ๆ แล้วตัวก็โตขึ้นมาได้ยังไงก็ไม่รู้!”
“คือว่านายท่าน! อย่ากลัวไปเลย ฉันไม่ได้กินตลอดเวลาหรอก แค่ออกไปหากินเองบ้างบางโอกาส ปกติแล้วฉันก็กินของเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น!” อสุรกายยักษ์บิดหน้าราวกับรู้สึกอาย
สวี่หลิงอวิ๋นถึงกับพูดไม่ออก ของเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างนั้นเหรอ? จะเลี้ยงเจ้าตัวเล็กนี้ได้อย่างไร?!
สิ่งของเล็กน้อยที่เธอให้มันได้ก็คือน่องไก่ แต่ว่านั่นอาจจะเติมเต็มช่องว่างของฟันมันไม่ได้ด้วยซ้ำ!
อสุรกายยักษ์รู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลของสวี่หลิงอวิ๋น เพื่อไม่ให้เจ้าหน้าที่ตักอึหนีไป มันจึงเขย่าร่างกายตัวเอง
ขณะที่สวี่หลิงอวิ๋นพบว่ามันกำลังหดตัวลง!
อ๊ะ! เป็นความคิดที่ดีทีเดียว!
อสุรกายยักษ์หดตัวครั้งแล้วครั้งเล่า จนกลายเป็นลูกสุนัขขนาดใหญ่ที่มีความสูงสองเมตร สวี่หลิงอวิ๋นมองดูภาพรวมทั้งหมดของมัน
มันตัวใหญ่เหมือนกับโอลด์อิงลิชชีปด็อก แต่พอหดตัวแล้วกลับดูคล้ายกับเจ้าแห่งรอยยิ้ม ‘ซามอยด์’!
น่ารักมาก! โดยเฉพาะใบหน้าที่ยิ้มแย้มของมันที่ทำให้ผู้คนรู้สึกดี!
“โฮ่ง ๆๆ!” สุนัขพันธุ์ซามอยด์ตัวน้อยที่มีชื่อว่าเสี่ยวอ้ายยืนอยู่บนประตูของยานอวกาศลำเล็ก เป็นผลให้…ประตูพัง!
โชคดีที่มีระบบป้องกันไม่ปล่อยให้ผู้คนเทกระจาดออกข้างนอก!
เสี่ยวอ้ายอ้าปากค้างด้วยความอับอาย มันกระโดดขึ้นไปยานอวกาศ และสามารถรับรู้ได้ทันทีที่ว่าสวี่หลิงอวิ๋นคือเจ้าหน้าที่ตักอึที่มันตามหา!
“โฮ่ง ๆๆ!” หลังจากที่เสี่ยวอ้ายเปิดปากพูดคำสองสามคำ มันก็ทำเสียงคล้ายกับเด็กน้อย “สวัสดีนายท่าน ฉันชื่อเสี่ยวอ้าย!”
เสียงของมันน่ารักมาก! คล้ายกับเสียงของเด็กทารก!
สวี่หลิงอวิ๋นตกหลุมรักทันทีที่ได้ยิน! เมื่อมองดูรูปร่างของมันอีกครั้ง!
คาวาอิจังเลย!
จากนั้นเธอก็ตั้งท่าจะกระโดดขึ้นไปบนหลังของซามอยด์ตัวนี้และลูบคลำขนของมัน!
โอคาซีคว้าตัวเธอออกมาและกระซิบ “มันไม่ได้อาบน้ำมานานเท่าไหร่แล้วครับ? ท่านกระโดดขึ้นไปแบบนั้นได้ยังไง?!”
เสี่ยวอ้ายกำลังเตรียมตอบรับอ้อมกอดของผู้เป็นนาย แต่แล้วผู้ชายคนนี้กลับพูดว่ายังไงนะ? บอกว่ามันสกปรกเหรอ?! ฮึ่ม!
“เสี่ยวอ้ายไม่สกปรก! เสี่ยวอ้ายถูกสุขอนามัยที่สุด!” เสี่ยวอ้ายเห่าใส่โอคาซีด้วยความขุ่นเคือง ก่อนจะหันไปหวีขนของตัวเองอีกครั้ง “เสี่ยวอ้ายจะกลับไปอาบน้ำที่ดวงดาวสายนที ไม่สกปรกหรอก!”
“แล้วท่านล่ะ! มนุษย์! ไม่ได้อาบน้ำนานแค่ไหนแล้ว!”
โอคาซีหน้าบึ้ง! เขาเพิ่งอาบน้ำเมื่อวานนี้!
สวี่หลิงอวิ๋นแทบจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นใบหน้าบูดบึ้งของโอคาซี! น่ารักเสียจริง!
เธอตบไหล่โอคาซีเบา ๆ “ท่านจะไปใส่ใจอะไรกับเด็กอย่างเสี่ยวอ้ายคะ? จริงเลยเชียว! ท่านเป็นผู้ใหญ่ก็ทำตัวให้เหมาะสมกับเป็นผู้ใหญ่หน่อยสิคะ!”
โอคาซีมองเธออย่างไม่พอใจ
ทุกครั้งที่เจอเจ้าพวกขนยาว แฟนสาวจะต้องทิ้งเขาไปสัมผัสกับเจ้าขนยาวพวกนี้ทุกที พวกมันมีดีตรงไหน?!
สวี่หลิงอวิ๋นหันไปพูดกับเสี่ยวอ้ายอีกครั้ง “โอคาซีแค่กังวลว่าแกจะยังเป็นศัตรูกับฉันน่ะ อีกอย่างเขาเป็นแฟนฉันเอง!”
เสี่ยวอ้ายเข้าใจได้!
มันพูดออกมาอย่างหดหู่ใจ “ฮึ! มนุษย์ก็เป็นกันแบบนี้! ก่อนจะมีแฟนก็พร่ำบอกว่าฉันทุกวันว่าฉันคือโลกทั้งใบของเธอ แต่พอมีแฟนแล้วก็ไม่ใช่ซะงั้น!”
“เอาแต่คิดถึงแฟนหนุ่ม! ฮึ่ม!”
เสี่ยวอ้ายพูดผิดตรงไหน! สวี่หลิงอวิ๋นกับโอคาซีต่างรู้สึกอาย
สวี่หลิงอวิ๋นก้าวไปข้างหน้าและลูบหัวของมัน เจ้าตัวนี้ตัวโตไปหน่อย!
สูงถึงสองเมตร! โชคดีที่เสี่ยวอ้ายให้ความร่วมมือด้วยการก้มหัวลง เธอจึงสัมผัสหัวของมัน
“เอาล่ะ เสี่ยวอ้าย!” สวี่หลิงอวิ๋นพูดเบา ๆ และยิ้มเล็กน้อย “แกกับเขาเป็นคนละประเภท แกจะเป็นคนสำคัญและคู่หูสุดโปรดของฉัน ส่วนเขาคือคู่ชีวิต”
เสี่ยวอ้ายตอบตกลงโดยไม่มีปัญหา!
สวี่หลิงอวิ๋นมองดูเสี่ยวอ้ายที่อยู่ตรงหน้าเธอ ว่ากันตามตรงเธอมีความสุขมาก ราวกับวิญญาณอ้างว้างได้พบกับเพื่อนที่รู้ใจ! เพื่อนตัวนี้มาจากที่นี่เดียวกันเธอ เป็นพวกพ้องที่มาจากบ้านเดียวกัน!
เสียดายอย่างเดียวคือพวกเขาไม่ได้มาจากยุคสมัยเดียวกัน
เสี่ยวอ้ายถูมือเธอ และทันใดนั้นท้องของมันก็ส่งเสียง ‘โครกคราก’ มันโน้มตัวลงด้วยความอับอาย “เอ่อ นายท่านที่รัก เสี่ยวอ้ายหิวนิดหน่อย!”
หิว?
สวี่หลิงอวิ๋นถึงกับพูดไม่ออกเมื่อมองดูดวงตากลมโตทั้งสองของเสี่ยวอ้ายที่กระพริบอยู่ด้านหน้าเธอ เจ้าตัวนี้มีแรงบันดาลใจแค่เรื่องกินอย่างนั้นเหรอ?!
เสี่ยวอ้ายมองเธอด้วยท่าทางไร้เดียงสา
สวี่หลิงอวิ๋นถอยหายใจ หยิบเนื้ออบแห้งชิ้นใหญ่ออกมาจากปุ่มมิติกักเก็บ และยื่นไปที่ปากขนาดใหญ่ของมัน “ลองกินก่อนสิ! แต่ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ ถ้าแกกินเป็นพันตันในมื้อเดียว ฉันคิดว่าฉันคงจะเลี้ยงแกไม่ไหว”
หากสวี่เทียนอวี๋ได้ยินคำพูดของสวี่หลิงอวิ๋น เขาคงจะโกรธจัดและใช้ค้อนทุบเธอแน่นอน!
นี่คืออสุรกายยักษ์ระดับ 10 ดาวไม่ใช่เหรอ?! พันตันในมื้อเดียว? เธอล้อเล่นหรือเปล่า! จะกี่หลายพันตันก็เลี้ยงได้!
นี่คือขุมสมบัติ! สมบัติที่สามารถควบคุมได้ทั่วทั้งห้วงดาว! และบางทีพวกเขาอาจจะไม่ต้องเผชิญหน้ากับเอเลี่ยนในอนาคตอีก ถ้ามันหิวก็แค่เอามันไปปล่อยไว้บนดาวเคราะห์ที่มีเอเลี่ยน และเอเลี่ยนจะไม่กล้าบุกรุกเข้ามาอีกแน่นอน!
เสี่ยวอ้ายฉลาด เมื่อกินเนื้ออบแห้งชิ้นใหญ่ ดวงตาของมันก็เปล่งประกาย ก่อนจะส่ายหัว “จะเป็นไปได้ยังไง? ปกติเสี่ยวอ้ายกินแค่ครั้งเดียว แล้วก็อยู่ได้โดยไม่ต้องกินอีกนานเลย!”
‘งั่มงั่มงั่มงั่ม’
เสี่ยวอ้ายกินหมดหลังจากกัดไปเพียงไม่กี่ครั้ง มันกำลังจะก้มไปเลียเศษที่เหลือค้างบนพื้น ทว่าสวี่หลิงอวิ๋นกลับห้ามมันไว้