บทที่ 350 กู้อิ๋นไม่ใช่น้องสาวของเจ้า
หลังจากที่กู้หวนเนี่ยนปลอบโยนกู้อิ๋นเรียบร้อยแล้ว เขาจึงไปหากู้หวนจิ่น ซึ่งตอนนี้ฟื้นขึ้นมาและต้องการฆ่ากู้อิ๋นอย่างบ้าคลั่ง จนกู้หวนเนี่ยนต้องทำให้เขาสลบไปอีกครั้ง จากนั้นจึงได้เชิญหมอมาดูเขา
การเคลื่อนไหวใหญ่โตเช่นนี้ย่อมรู้ไปถึงฮูหยินกู้ ทำให้นางถึงกับตกใจ ฮูหยินกู้และกู้หวนเนี่ยนมาเฝ้าอยู่ข้างเตียง โดยมีหมอมาจับชีพจรของเขา
หมอผู้นั้นจับชีพจรอยู่ชั่วครู่ เขาส่ายหน้ากล่าวว่า
“นายน้อยสามมีสุขภาพดี ร่างกายแข็งแรงไม่ได้เจ็บไข้ได้ป่วยที่ตรงไหน”
“ขอบคุณท่านหมอมาก คงต้องคอยดูยามที่เขาตื่นขึ้นมาก่อน” ฮูหยินกู้กล่าวตอบ
ต่อมาเมื่อกู้หวนจิ่นตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขายังไม่หายจากอาการคลุ้มคลั่ง
“กู้อิ๋น จะทำร้ายสกุลกู้ ข้าจะฆ่านางก่อนที่นางจะทำร้ายพวกเรา นางมาทวงหนี้แค้นให้พวกเราชำระต้องฆ่านางก่อน!”
เพียะ! กู้หวนเนี่ยนตบใบหน้าน้องชายอย่างแรง
“กู้หวนจิ่นเจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือ? นางเป็นน้องสาวของพวกเรา กว่าจะได้นางกลับคืนมาช่างลำบากยากเข็ญเพียงไหน ! หากเจ้ายังไปเลิกบ้าคลั่นเช่นนี้ อย่าโทษที่ข้าจะหักขาเจ้า!” กู้หวนเนี่ยนพูดอย่างเย็นชา
กู้หวนจิ่นมองพี่ชายอย่างสับสน
พี่ชาย …เมื่อคิดถึงชะตากรรมของพี่ใหญ่ ดวงตาเขาแดงก่ำมากขึ้น เขาเริ่มจะเป็นบ้าสูญเสียการควบคุมอารมณ์อีกครั้ง
“น้องสาว? น้องสาวที่ปล่อยให้พี่ชายทรยศต่อหลักการ ความยุติธรรม เพียงเพื่อความมั่งคั่งและเกียรติยศชื่อเสียงของตนเองนะหรือ? นางจะทำลายชีวิตของพี่ชายทำให้เขาเสียใจไปตลอดชีวิต?”กู้หวนจิ่นพูดเสียงดัง
กู้หวนเนี่ยนไม่เชื่อเขาเลย ไร้สาระ! หวนจิ่นเป็นบ้าไปแล้ว!
กู้หวนจิ่นหันไปมองมารดา
“ท่านแม่ ท่านต้องเชื่อข้านะกู้อิ๋นจะทำร้ายสกุลกู้”
ฮูหยินกู้พูดไม่ออก ดวงตาของกู้หวนจิ่นแดงราวกับเขาเสียสติไปแล้ว สิ่งที่เขาพูดแทบจะเป็นไปไม่ได้ ยากที่จะรับฟัง แม้อาอิ๋นจะเป็นคนไม่ดี แต่นางไม่สามารถจะทำร้ายสกุลกู้ได้
เกิดอะไรขึ้นกับหวนจิ่นกันแน่?
“ท่านแม่อย่าได้ฟังเรื่องไร้สาระของเขาเลย ข้าจะเชิญท่านหมอคนอื่นมาดูเขา” กู้หวนเนี่ยนว่าแล้วก็รีบพามารดาออกไปจากห้อง จากนั้นเขาได้เชิญท่านหมอหลายคนมาดูอาการของน้องชาย แต่ทว่ากลับไปพบความผิดปกติใดๆ หัวใจของฮูหยินกู้เต็มไปด้วยความกังวล ลูกชายที่แสนดีของนางกลายเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?
…………..
วันถัดมา
เมื่อถังหลี่มาที่จวนสกุลกู้ จึงได้เห็นสีหน้าที่ไม่ดีของฮุหยินกู้ ถังหลี่เป็นกังวลขึ้นมา
“ฮูหยิน ท่านพักผ่อนนอนหลับไม่ดีหรือเจ้าคะ ท่านปวดศีรษะอีกหรือ?”
นางรักษาอาการของฮูหยินกู้มานานพอสมควรแล้ว อาการปวดหัวของนางน่าจะดีขึ้นแล้วสิ..
ฮูหยินกู้จับมือของถังหลี่พูดว่า
“อาการปวดหัวของข้าดีขึ้นมากแล้ว แต่เป็นเรื่องอื่นน่ะ”
“มีอะไรหรือเจ้าคะ ท่านพูดให้ข้าฟังได้ไหม?” ฮูหยินกู้ถอนหายใจ นางคิดถึงกู้อิ๋น แต่เรื่องของลูกสามทำให้บ้านไม่สงบจริงๆ
“หวนจิ่นทำท่าเหมือนคนเสียสติ เรียกหมอมาดูอาการหลายคนแล้วแต่ยังหาสาเหตุไม่ได้”
“ทำไมจู่ๆ เขาถึงเป็นเช่นนี้ได้ ก่อนหน้านี้มีอาการอะไรมาก่อนหรือเปล่าเจ้าคะ?”
“เขา..เขาอยากฆ่าอาอิ๋น” ฮุหยินกู้เอ่ยออกมา
ถังหลี่อดคิดถึงเมื่อครั้งที่กู้หวนจิ่นถามนางเรื่องความฝันจะเป็นจริงได้หรือไม่ จะเป็นเรื่องนี้เปล่านะ?
“เขาพูดอะไรอีกบ้างหรือไม่?”
“เขาพูดว่าอาอิ๋นจะทำร้ายสกุลกู้ นางเป็นบุตรสาวสกุลกู้ นางจะทำร้ายสกุลเดิมของนางได้อย่างไร?
ในนิยายดั้งเดิมนั้น สกุลกู้ถูกทำร้ายโดยกู้อิ๋นจริงๆ ถังหลี่เริ่มมีความมั่นใจขึ้นมาว่ากู้ห่วนจิ่นอาจจะรู้อนาคตโดยความฝันก็เป็นได้
“ฮูหยิน ขอให้ข้าได้พบกับนายน้อยสามได้หรือไม่เจ้าคะ?”
“ไม่ได้นะ ตอนนี้เขาเป็นบ้าไปแล้ว เขาจะทำร้ายเจ้าได้” ฮูหยินไม่เห็นด้วย
“ฮูหยินข้าจะยืนห่างๆ แล้วพูดคุยกับเขาเท่านั้น จะไม่ให้เขาทำร้ายข้าได้”
เมื่อฮูหยินกู้เห็นว่าถังหลี่มีความเป็นห่วงกู้หวนจิ่นอย่างจริงใจ นางถึงกลับคิดในใจว่าถังหลี่ช่างเป็นคนดีจริงๆ นางลังเลอยูชั่วครู่จากนั้นจึงพยักหน้า
“ข้าจะไปกับเจ้าด้วย”
ฮูหยินกู้พาถังหลี่ไปที่ลานของกู้หวนจิ่น เมื่อเปิดประตูและเห็นรูปลักษณ์ของเขาแล้วถังหลี่ก็ตกใจมาก ท่าทางของเขาดูราวกับคนเสียสติจริงๆ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ตาแดงก่ำ ฮูหยินกู้ขมวดคิ้วแน่น เมื่อนางมองสำรับอาหารที่ไม่มีใครแตะต้อง
“หวนจิ่น ทำไมเจ้าไม่กินอะไรเลย?” นางถามลูกชาย
“ท่านแม่ ข้าไม่ได้เป็นบ้า ท่านปล่อยข้าก่อนเถอะ”
“แล้วเรื่องที่เจ้าพูดเมื่อวาน…”
“เรื่องที่ข้าพูดเมื่อวานเป็นความจริง ต่อไปท่านจะได้เห็นเอง”
ฮูหยินกู้ขมวดคิ้วตั้งท่าจะดึงถังหลี่ออก หากนางกลับไม่ชยับตัว
“ฮูหยิน ขอข้าคุยกับนายน้อยสามตามลำพังจะได้หรือไม่?” ฮูหยินกู้มองถังหลี่อย่างกังวล หากเขาเกิดคลั่งขึ้นมาอีก…นางไม่กลัวหรือ?
“ฮูหยิน ข้าจะยืนคุยกับเขาตรงนี้ ขอให้ข้าได้เกลี้ยกล่อมเขาสักหน่อยเถิด” ถังหลี่ยืนกราน
กู้หวนจิ่นถูกมัดเอาไว้ ส่วนถังหลี่ยืนที่หน้าประตูดูไปแล้วมีความปลอดภัยสูง
ในที่สุดฮูหยินกู่จึงได้พยักหน้ายินยอมก่อนจะออกจากห้องไป
ถังหลี่ปิดประตู มองกู้หวนจินอย่างไม่กลัวเกรง
“พี่ชาย” ถังหลี่เรียกเขา หากู้หวนจิ่นซึ่งมองนางอยู่เช่นนั้นโดยไม่พูดอะไรออกมา
“พี่ชาย ท่านฝันเรื่องอะไรหรือ?” นางเอ่ยปากถามเขาพลางเดินเข้าไปใกล้อย่างนุ่มนวล แม้ว่ากู้หวนจิ่นจะมีความทรงจำเดิมเหลืออยู่ แต่เมื่อมองหญิงสาวคนนี้เขากลับรู้สึกใกล้ชิดกับนางอย่างบอกไม่ถูก
เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบเครือ
“มันไม่ใช่ความฝัน มันเป็นเรื่องจริง กู้อิ๋นจะทำร้ายสกุลกู้…”
ทุกอย่างจะเกิดขึ้นตามที่เขาฝันแต่ไม่มีใครเชื่อเขาเลย…กู้หวนจิ่นรู้สึกว่าเขาไม่มีอำนาจที่จะทำหรือควบคุมเรื่องนี้ไม่ให้เกิดขึ้นได้ เขาจำต้องหาโอกาสฆ่ากู้อิ๋นให้ได้
“พี่ชาย ข้าเชื่อท่าน” ถังหลี่พูดออกมา
กู้หวนจิ่นชะงัก
“ที่จริงแล้วข้าก็มีความฝันคล้ายกับท่านเช่นกัน”
ถังหลี่ไม่ได้พูดว่านี่เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในหนังสือเล่มหนึ่งเพราะมันดูน่าเหลือเชื่อมากเกินไป นางจึงเลือกวิธีที่ง่ายกว่านั้น
“ข้าฝันว่ากู้อิ๋นได้เป็นฮองเฮา ช่างน่าเจ็บใจนัก นางทำลายชื่อเสียงของพี่ใหญ่ของท่าน ทำให้บิดาและพี่รองของท่านตายในสนามรบ”
ใช่! เป็นอย่างที่นางพูดทุกประการ
อารมณ์ของหวนจิ่นพลุ่งพล่าน
“เสี่ยวถังหลี่..” ท่านแม่กับพี่ใหญ่ไม่เชื่อเขา
เมื่อวานเขาควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ได้ เขาจึงได้กระทำการหุนหันพลันแล่น แต่เมื่อนึกถึงว่า กู้อิ๋นเป็นลูกสาวที่ทำให้จะทำให้สกุลอิ๋นพบกับความยากลำบาก ทั้งพี่ชายและมารดาจะโดนนางทำร้ายอย่างสาหัส พวกเขาจะเชื่อในคำพูดของกู้หวนจิ่นได้อย่างไร แน่นอนว่าทั้งมารดาและพี่ชายย่อมเข้าข้างกู้อิ๋นอยู่แล้ว เรื่องนี้กู้หวนจิ่นเข้าใจเป็นอย่างดีแต่ก็อดคิดเสียใจไม่ได้
พวกเขาถูกกู้อิ๋นหลอก
แต่เขาตัดสินใจฆ่ากู้อิ๋น แม้ว่าจะทำให้คนในครอบครัวเกลียดชังเขามากก็ตามแต่เขาต้องฆ่านาง! ตอนนี้มีคนเข้าใจในความรู้สึกของเขาแล้ว
“เสี่ยวถังหลี่ เจ้าคิดหรือไม่ว่าทำไมคนสกุลกู้จึงได้มีบุตรสาวที่เห็นแก่ตัวและชั่วร้ายเช่นนี้ได้” กู้หวนจิ่นพูดออกมาอย่างสับสน ถ้านางไม่ใช่น้องสาวเขา เขาคงไม่อยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้
ถังหลี่มองเขาอย่างจริงจังก่อนจะพูดขึ้นว่า
“พี่ชาย แท้จริงแล้วกู้อิ๋นไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ของท่าน”