บทที่ 351 พี่ชายและน้องสาว
กู้หวนจิ่นนั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง เขาจ้องถังหลี่ไม่เข้าใจว่านางหมายถึงอะไร?
“ท่านพี่ ให้ข้าเล่าเรื่องราวบางอย่างให้ท่านฟังสักเรื่องหนึ่งเถิด”
ถังหลี่พูด กู้หวนจิ่นพยักหน้ารับ
“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ หมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขา มีเด็กหญิงคนหนึ่งได้รับการเลี้ยงดูโดยพ่อแม่บุญธรรมเป็นอย่างดี ทำให้นางเป็นเด็กไร้เดียงสาไม่ทันคน และมีเด็กหญิงอีกคนหนึ่งเติบโตมาพร้อมกับนาง ทั้งสองคนเป็นเสมือนพี่น้องกัน นางเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่สาวฟัง ให้ทุกอย่างที่เด็กผู้หญิงคนนั้นขอ วันหนึ่งนางกับเด็กผู้หญิงคนนั้นไปเล่นกันในเมือง น่าเสียดายที่พวกเขาถูกพวกค้ามนุษย์จับได้ เมื่อนางรู้ว่าตนเองหนีไม่พ้น นางจึงให้เด็กคนนั้นหนีเอาตัวรอดไป”
ถังหลี่หยุดพูดถอนหายใจ …ช่างเป็นเด็กหญิงที่โง่งม
“ฟังแล้วน่าซาบซึ้งใจหรือไม่? แต่ที่จริงแล้ว ผู้ที่นางคิดว่าเป็นเสมือนพี่สาวกลับกลายเป็นคนวางอุบายเช่นนั้นขึ้นมา นางตั้งใจเข้าหาเด็กหญิงเพียงเพราะต้องการขโมยจี้หยกที่บิดามารดาผู้ให้กำเนิดของเด็กหญิงสวมเอาไว้ให้ ซ้ำยังขายนางให้กับพวกค้ามนุษย์อีกด้วย!” ยามที่ถังหลี่เล่าความโกรธประทุขึ้นในดวงตา
ทุกครั้งที่นางนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ก็ยิ่งเกลียดชังกู้อิ๋นมากขึ้นเท่านั้น!
นางเป็นเพียงเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่แสนใจดี แต่กลับถูกหลอกใช้ กู้อิ๋นถึงกับต้องการให้นางตายอย่างอนาถในซ่อง! ต่ำช้ามาก!
“พวกรู้หน้าไม่รู้ใจ ชั่วร้ายจริงๆ!”
ร่องรอยความโกรธปรากฏในน้ำเสียงของกู้หวนจิ่น ทันใดนั้นเองเขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ชายหนุ่มมองถังหลี่อย่างครุ่นคิด เป็นไปได้ไหมว่า…
ถังหลี่คลี่ยิ้มบางๆ ให้กับกู้หวนจิ่น
“ใช่ ข้าคือเด็กโง่คนนั้น จี้หยกและตัวตนของข้าถูกนางขโมยไป โชคดีที่ข้าได้พบกับคนใจดีจึงรอดชีวิตมาได้…”
หัวใจของกู้หวนจิ่นเต้นไม่เป็นจังหวะ เป็นไปได้ไหมว่าถังหลี่คือน้องสาวของเขา?!
“น้องสาว?” กู้หวนจิ่นเรียกขึ้นมาอย่างลังเล
ชายหนุ่มเชื่อในสิ่งที่ถังหลี่พูดเพราะตอนนี้มีเพียงนางเท่านั้นที่เชื่อในสิ่งที่เขาพูดออกมา
“เจ้าค่ะ ข้าคือน้องสาวของท่านเอง” ถังหลี่พยักหน้า
กู้หวนจิ่นยังคงมองถังหลี่เช่นเดิม เขาตื่นเต้นลอบกลืนน้ำลาย ไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดในตอนที่เขาเจอเสี่ยวถังหลี่ครั้งแรก เขาจึงรู้สึกผูกพันกับนาง
เพราะความเป็นจริงแล้วกู้อิ๋นไม่ใช่น้องสาวเขา แต่เป็นถังหลี่!
เขาเพิ่งพูดไปว่าคนสกุลกู้มีแต่คนมือสะอาด พวกเขาจะมีลูกสาวที่ชั่วร้ายแบบนั้นได้อย่างไร?! กู้อิ๋นใช้ชีวิตสุขสบายอยู่ในบ้านของเขา แต่น้องสาวที่แท้จริงของเขา กลับต้องทนทุกข์ทรมานอยู่นอกจวนนั่น!
กู้หวนจิ่นมองใบหน้าของถังหลี่เขาเห็นถังหลี่ผอมบางตัวเล็ก เขาไม่รู้เลยว่าก่อนหน้าที่นางจะเข้าเมืองหลวงและสามารถมายืนต่อหน้าเขาได้เช่นนี้ ถังหลี่จะลำบากสักเพียงไหน?
“เสี่ยวถังหลี่…” เขายื่นมือสั่นเทาไปหานางอย่างควบคุมไม่อยู่ ไปหา นางจับมือเขาเอาไว้
“พี่ชาย!” ถังหลี่เรียกเขาโผเข้ากอดกู้หวนจิ่น พี่ชายของนางไว้แน่น คำว่าพี่ชายที่ออกจากปากของนางมีความหมายเปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่ทำเรียกแต่นั่นคือสถานะพี่ชายน้องสาวของนาง
ถังหลี่รู้สึกแสบจมูก นี่เป็นพี่ชายทางสายเลือดของนาง คนแรกที่รับรู้ถึงตัวตนนาง
“เสี่ยวถังหลี่ ขอโทษ พี่ขอโทษที่ไม่ได้ตามหาเจ้า พี่แค่…”
พี่แค่ไม่รู้มาก่อนว่ามีเจ้าอยู่…
เขาคิดว่ากู้อิ๋นคือน้องสาวของเขามาตลอด เหตุใดเขาจึงโง่ถูกนางหลอกใช้มาทั้งชีวิต! กว่าจะรู้ความจริง เขาก็รักและปกป้องนางอย่างสุดหัวใจ เขามันโง่!
ไม่แม้แต่จะสังเกตถึงความผิดปกติ!
“พี่ชาย มันเป็นเรื่องอดีต ตอนนี้ข้ากลับมาแล้ว” นี่ไม่ใช่ความผิดของกู้หวนจิ่น
ครอบครัวสกุลกู้ทุกคนเป็นคนฉลาด พวกเขาถูกกู้อิ๋นหลอกใช้ เพราะนางคือนางเอกของเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นคนฉลาดสักเพียงใด ก็ต้องเสียรู้เมื่อเผชิญหน้ากับนาง
ตอนนี้พี่ชายรู้เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้ว รัศมีความเป็นนางเอกของกู้อิ๋นจะค่อยๆ หายไปเอง
“ใช่แล้ว ดีมากที่เจ้ากลับมา” กู้หวนจิ่นแสบจมูกดวงตาเป็นสีแดง
ความผิดที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาคือการคิดว่ากู้อิ๋นเป็นน้องสาว เขาไม่เคยเข้าใจว่าทำไมกู้อิ๋นถึงได้โหดร้ายนัก เสี่ยวถังหลี่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ ทำให้เขารู้ว่ากู้อิ๋นไม่ใช่น้องสาว นางไม่ใช่คนสกุลกู้ด้วยซ้ำ
“เสี่ยวถังหลี่ ไปบอกท่านพ่อกับท่านแม่กันเถอะ” กู้หวนจิ่นตื่นเต้นมาก แต่ในไม่ช้ารอยยิ้มของเขาก็จางหายไปจากใบหน้า
“ไม่..พวกท่านจะไม่เชื่อ”
เขาเป็นบุตรชายของตระกูลกู้ แต่ทั้งมารดาและพี่ชายก็ยังไม่เชื่อเขา การที่ถังหลี่จะไปบอกว่ากู้อิ๋นไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลกู้คงจะไม่มีใครเชื่อเป็นแน่
ในมุมของพวกเขา ถังหลี่เป็นเพียงคนนอก กู้อิ๋นเป็นบุตรสาวที่เขาเลี้ยงดูมาถึงหกปี พวกเขาย่อมเชื่อกู้อิ๋นมากกว่า อีกทั้งจี้กู้อิ๋นก็ยังขโมยหยกเพียงชิ้นเดียวที่สามารถพิสูจน์ตัวตนของถังหลี่ได้ วิธีที่ง่ายที่สุดคือการสังหารนางที่เป็นต้นเหตุของภัยพิบัติทั้งหมด!
ดวงตาของกู้หวนจิ่นเต็มไปด้วยความอาฆาตมาดร้าย ถังหลี่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดจะทำอะไร จึงรีบพูดทันที
“ท่านพี่ อย่าหุนหันพลันแล่น” น้ำเสียงของนางมีความดูถูกเหยียดหยาม
“กับกู้อิ๋นแล้ว…มันไม่คุ้มหรอก”
“ครอบครัวของเรายังไม่ได้กลับมาพร้อมหน้ากัน ข้าไม่อยากให้ท่านมีปัญหา”
กู้หวนจิ่นสงบลง ถูกต้องแล้วถ้าเขาฆ่ากู้อิ๋น เขาจะเป็นปรปักษ์กับสกุลกู้ทันที เขาไม่ต้องการทำพลาดเช่นนั้นอีกแล้ว
ชายหนุ่มเริ่มมีความคิดที่อยากจะฆ่านาง แต่อย่างไรก็ตามหากมีวิธีที่ได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าเหตุใดจึงจะไม่ใช้วิธีนั้นเล่า! นอกจากนี้เขาอยากจะชดเชยหนี้ให้น้องสาวอีกด้วย
กู้หวนจิ่นสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เขาตั้งสติ ต้องมีทางออกที่ดีกว่านี้
ในขณะนั้นเองมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เป็นฮูหยินกู้นั่นเอง
“ถังหลี่?”นางเป็นห่วงถังหลี่
“ฮูหยิน ข้าขอคุยกับคุณชายสามอีกสองสามคำ แล้วข้าจะออกไปเจ้าค่ะ” ถังหลี่ตอบรับให้นางหายกังวล
“พี่ชาย ข้าเกือบจะจัดการเรื่องนี้ได้แล้ว อีกไม่นานข้าจะได้ตัวตนของข้าคืนมาในไม่ช้า”
“เจ้าจะทำอย่างไร?” ถังหลี่ขยิบตาให้เขา กู้หวนจิ่นมีทีท่าพอใจ
“ข้ากลับมายังเมืองหลวงทั้งยังกล้าเผชิญหน้ากับนาง นั่นเป็นเพราะข้ามีความมั่นใจ พี่ชาย ท่านรอเวลาอีกสักหน่อยเถิด”
กู้หวนจิ่นจำได้ว่าในตอนที่พวกเขาเจอกันครั้งแรก หญิงสาวคนนี้เป็นคนที่ฉลาดมากขนาดไหน เขาจึงพยักหน้ารับ
“พี่ชาย..ท่านอย่าพูดเรื่องฆ่ากู้อิ๋นล่ะ อย่าให้มารดาเป็นกังวล”
ในสายตาของฮูหยินกู้แล้ว กู้อิ๋นคือบุตรสาวของนาง ในเมื่อบุตรสาวและบุตรชายกลายเป็นศัตรูกัน บิดามารดาย่อมทุกข์ใจเป็นธรรมดา กู้หวนจิ่นพยักหน้ารับ ก่อนที่ถังหลี่จะเปิดประตูก้าวออกไป ที่หน้าประตูมีฮูหยินกู้ยืนรออยู่อย่างเป็นกังวล เมื่อเห็นถังหลี่นางรีบเข้ามาจับมือทันที
ฮูหยินกู้ชะเง้อมองเข้าไปในห้องด้วยความกังวลอย่างปิดไม่มิด
“ฮูหยิน คุณชายสามแค่ฝันร้าย…ข้าเกลี้ยกล่อมเขาได้แล้ว ตอนนี้อารมณ์ของเขาสงบลงแล้วเจ้าค่ะ”
ถังหลี่กล่าว ฮูหยินกู้ยังไม่ค่อยวางใจดีนัก ใบหน้ายังมีความวิตกกังวลอยู่
แต่เด็กคนนี้เป็นเด็กดีจริงๆ เมื่อเห็นนางไม่สบายใจ ก็อาสาคลายความกังวลของนาง