บทที่349 ถูกทำร้ายจนป่นปี้แล้ว
จู่ๆ ลี่จีถองก็มีท่าทีโหดร้ายขึ้นมา เหมือนกับว่าคิดถึงเรื่องบางอย่างที่ทำให้เธอเจ็บปวด ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้น
“ตอนแรกที่คุณหาคนมาเพื่อทำมิดีมิร้ายฉัน ไม่เคยคิดเลยใช่ไหมว่าฉันจะกลับมาแก้แค้นน่ะ？”
หลังจากที่ท่านปู่ลี่ได้ยินลี่จีถองพูดแบบนั้น ก็รู้สึกสะเทือนใจเป็นอย่างมาก
ตอนแรกลี่จีถองก่อเรื่องเป็นแบบนี้แล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะดูเหมือนผ่านมันไปไม่ได้ แต่ก็อยากจะหาวิธีมาบังแทนลี่จีถองให้ได้
เพียงแต่ว่า……เขาคิดไม่ถึงเลย ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ คือเจียงหยุนเอ๋องั้นเหรอ？
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อได้ยินลี่จีถองพูดแบบนี้ก็อึ้งไปเหมือนกัน เพราะเธอไม่รู้เลยว่าลี่จีถองกำลังพูดถึงอะไร
“ขอโทษด้วย ฉันไม่ค่อยเข้าใจว่าคุณหมายความว่าอะไร”
เจียงหยุนเอ๋อเป็นคนเปิดเผยตรงไปตรงมา ในเมื่อตัวเองไม่ได้ทำเรื่องนี้ เธอเองก็ไม่มีทางยอมรับมัน
ในสถานการณ์แบบนี้ นี่เป็นจุดบอดที่ใหญ่พอตัวเลยล่ะ เธอไม่อยากจะเอามันมาแบกเอาไว้อยู่แล้ว
ลี่จีถองหัวเราะเสียงเย็นชา สำหรับการไม่ยอมรับของเจียงหยุนเอ๋อนั้นเธอไม่มีทางเชื่ออยู่แล้ว
“เรื่องมันมาถึงจุดนี้แล้ว คุณยังจะมาเสแสร้งอะไรอีก？อย่าคิดว่าฉันดูไม่ออกนะ เรื่องนี้ต้องเป็นคุณที่บอกไปแน่นอน ใช่ไหมล่ะ？”
สีหน้าของท่านปู่ลี่เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะเดินมาอยู่ตรงหน้าของเจียงหยุนเอ๋อ พลางถามขึ้นด้วยแววตามืดมัว： “คุณทำเรื่องนี้จริงๆ เหรอ？”
ถึงแม้ว่าลี่จีถองจะทำเรื่องผิดพลาดมากมาย แต่ในใจของท่านปู่ลี่ เองก็ยังเห็นเธอเป็นลูกสาวอยู่ดี
ยิ่งไปกว่านั้น ลี่จีถองทำอะไรผิดไป ก็จะมีพวกคนของตระกูลลี่คอยจัดการให้ ทำไมถึงมาเป็นเจียงหยุนเอ๋อที่ใช้วิธีเลวร้ายแบบนี้ได้นะ？
เจียงหยุนเอ๋อขบริมฝีปากเบาๆ และก็ยังปฏิเสธอยู่ดี： “ฉันไม่เคยทำเรื่องแบบนั้นจริงๆ”
ท่านปู่ลี่หรี่ตาลงเล็กน้อย พลางมองเจียงหยุนเอ๋ออย่างตั้งใจ
ในด้านความรู้สึกนั้น เขายังเอนเอียงไปทางลี่จีถองอยู่ดี แต่ว่า……เมื่อเห็นแววตาที่จริงจังของเจียงหยุนเอ๋อ เขาไม่รู้ว่าทำไม ถึงได้คิดว่าเจียงหยุนเอ๋อไม่น่าจะทำเรื่องแบบนี้ได้
“คุณปู่ ฉันเชื่อว่าเจียงหยุนเอ๋อๆ ไม่มีทางที่จะทำเรื่องแบบนั้น”
จู่ๆ ลี่จุนถิงเลยเปิดปากพูดขึ้น
แววตาของลี่จีถองมีความแดกดันขึ้นมา พลางพูดขึ้นด้วยความโหดร้าย： “คุณถูกนังแพศยานั่นหลอกเข้าแล้ว เรื่องอะไรก็เชื่อเธอไปหมดเลย ฉันน่าสงสารจริงๆ ……ที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้”
“ถ้าเกิดปกติคุณใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังเสียหน่อย จะถูกคนมาฉวยโอกาสแบบนี้ได้อย่างไร？” จู่ๆ ลี่จุนถิงก็พูดขึ้นมาเพื่อขัดคำพูดของเธอ
สีหน้าของลี่จีถองซีดลงทันที ก่อนจะหันไปมองท่านปู่ลี่ เพื่อขอให้เขาปกป้องสักหน่อย
ท่านปู่ลี่คิดอยู่สักพัก แต่ก็ยังพูดขึ้น： “ลี่จุนถิง คุณเองก็พูดให้น้อยๆ หน่อย”
เมื่อได้ยินดังนั้น ลี่จีถองก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างภาคภูมิให้ลี่จุนถิง แต่ไม่เท่าไหร่ ก็ได้ยินท่านปู่ลี่พูดขึ้นอีก： “แต่ว่า จีถอง ต้องมีหลักฐานด้วยนะ คุณเอาหลักฐานอะไรมาพูดว่าเจียงหยุนเอ๋อเป็นคนทำเหรอ？”
ในตอนนั้นเอง ลี่จีถองกลับพูดอะไรไม่ออกเลย เพราะไม่รู้เลยว่าจะพูดอะไรออกไปดี
เมื่อเห็นท่าทีของเธอ ท่านปู่ลี่เองก็เข้าใจได้ทันที ดูๆ ไปแล้ว ลี่จีถองคงจะไม่มีหลักฐานอะไรเลย แค่อยากจะพูดอะไรก็พูด ไม่แน่อาจจะพาลไปหาคนอื่นด้วยก็ได้
อารมณ์ของท่านปู่ลี่นั้นหนักใจขึ้นมาทันที เขาคิดไม่ถึงเลย ว่าลูกสาวที่ตัวเองใช้แรงกายแรงใจในการเลี้ยงมามากขนาดนี้จะเป็นคนแบบนี้
“พ่อ หรือคุณไม่เชื่อฉันเหรอ？” ลี่จีถองเห็นท่านปู่ลี่ ก่อนจะเปิดปากถามขึ้นอย่างระมัดระวัง
ท่านปู่ลี่หายใจเข้าเบาๆ ： “ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อคุณ แต่ฉันเชื่อในหลักฐาน”
ใบหน้าของลี่จีถองนั้นเหมือนจะไม่พอใจเท่าไหร่ และจะพูดอะไรออกมา แต่ลี่จุนถิงหลังตัดบทของเธอ： “คุณปู่ เรื่องนี้คุณไม่ต้องยุ่ง ได้ไหม？”
“พ่อ！” ลี่จีถองมองท่านปู่ลี่ด้วยความตกใจ แถมยังหวังว่าเขาจะช่วยตัวเองด้วย
“เห้อ……” สุดท้ายท่านปู่ลี่ก็หายใจอย่างหนัก จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ดูแล้วเหมือนจะไม่อยากเข้ามายุ่งจริงๆ
เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้ อารมณ์ของลี่จีถองก็รู้สึกสิ้นหวังกว่าเดิม แต่ลี่จุนถิงกลับโล่งใจขึ้นไม่น้อยเลย
เพียงแค่ท่านปู่ลี่ไม่เข้ามายุ่ง เรื่องนี้ก็จะจัดการได้ง่ายขึ้น
ลี่จีถองทำเรื่องแบบนี้ไปแล้ว เขาจะปล่อยไปง่ายๆ ได้อย่างไร？
เพียงไม่นาน ลี่จุนถิงก็แจ้งตำรวจ ก่อนจะบังคับลี่จีถองไปที่สถานีตำรวจ
ในช่วงนี้นั้น ลี่จีถองคงไม่มีทางออกมาจากที่นั่นง่ายๆ ได้แน่นอน
ในสถานีตรวจ ลี่จีถองยังก่อเรื่องอีก
“พวกคุณไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร？พวกคุณกล้ามาทำอะไรฉัน ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้พวกคุณมีชีวิตดีๆ แน่นอน！”
ไม่ใช่ว่าคนในสถานีตำรวจจะไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน เลยไม่มีทางกลัวเพราะคำพูดของลี่จีถองแน่นอน แถมยังไม่มีอารมณ์หวั่นไหวอะไรด้วย
ลี่จีถองกัดฟัน จากนั้นก็หันไปมองลี่จุนถิง
“ลี่จุนถิง คุณบังคับให้ฉันไม่มีทางไปเองนะ จะมาไม่ไว้หน้าญาติสนิทอย่างฉันแบบนี้เลยเหรอ？”
เมื่อเห็นลี่จีถองแกล้งทำเป็นอ่อนแอ ลี่จุนถิงก็รู้สึกขยะแขยง
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าลี่จีถองเป็นญาติสนิทอะไร แค่ทำเหมือนไว้หน้าไปก็เท่านั้นเอง
ลี่จีถองนั้นโหดร้ายไม่เบา แต่ได้การปกป้องจากท่านปู่ลี่ ในเมื่อมีเรื่องเช่นในวันนี้ ลี่จุนถิงทนต่อไปไม่ได้แล้ว ถ้าไม่หยุดยั้งเอาไว้ เธอคงจะต้องเสียคนไปทั้งแบบนี้แน่นอน
เมื่อเห็นลี่จีถองน้อยใจ ท่านปู่ลี่กลับรู้สึกทนไม่ได้ เลยเปิดปากขอร้องให้เธอ： “ลี่จุนถิง เรื่องนี้ฉันจะสั่งสอนเธอเอง น่าจะไม่ต้องทำถึงขนาดนี้นะ”
ลี่จุนถิงไม่เห็นด้วยกับความเห็นของท่านปู่ลี่ เลยจ้องลี่จีถองพลางพึมพำด้วยความเย็นชา： “เธอกล้าฆ่าคนแล้วนะ ปกติ จะไปช่วยหยุดเธอได้อย่างไร？”
คำพูดนี้ของลี่จุนถิงทำให้ท่านปู่ลี่พูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว เมื่อมองแววตาของลี่จีถองแววตาก็เต็มไปด้วยความไร้ทางเลือก
นั่นสิ ถ้าเกิดลี่จีถองไม่ทำเรื่องแบบนี้ เรื่องมันจะมาถึงจุดนี้ได้อย่างไรกัน？
ตอนที่ลี่จีถองถูกพามาที่สถานีตำรวจ ก็เอาแต่ส่งเสียงร้องตลอดทาง เรื่องนี้มันไม่มีทางอื่นแล้ว เลยตะโกนใส่พวกเขาด้วยความร้ายกาจ： “ฉันไม่มีทางปล่อยเจียงหยุนเอ๋อไปแน่！”
ถึงแม้ว่าจะมีตระกูลลี่อยู่ ทำให้ลี่จีถองคงไม่ถึงกับต้องถูกตัดสินประหารชีวิต แต่ตายก็จบถ้าไม่ตายก็มีแต่จะทรมาน ถ้าชีวิตนี้อยากจะออกมาอย่างง่ายๆ เหมือนจะไม่ง่ายอย่างที่คิด
เมื่อเห็นลี่จีถองถูกพาตัวไป ใบหน้าของท่านปู่ลี่ก็เหมือนจะเหนื่อยใจ เขายืนอยู่ที่เดิมสักพักก่อนจะถอนหายใจแล้วออกไป
ในโรงพยาบาล ถวนจื่อค่อยๆ พักฟื้นร่างกาย ในช่วงนี้ เจียงหยุนเอ๋อไม่กล้าห่างไปไหนเลย เอาแต่อยู่ข้างๆ เขา เพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก