บทที่ 453 สิ้นเหม่ยชิง
บทที่ 453 สิ้นเหม่ยชิง
ฉู่เหินระวังเหม่ยชิงอยู่นานแล้ว เขารู้ว่าสิ่งที่ต้องระวังมากที่สุดไม่ใช่อายุของเธอ หากแต่เป็นการแทงข้างหลัง! ตอนที่ต่อสู้กับเธอสิ่งที่จำเป็นที่สุดก็คือการระวังตัว คาดไม่ถึงว่าทันทีที่เหม่ยชิงพุ่งร่มมาทางตัวเอง ฉู่เหินจะสัมผัสได้ถึงอันตรายบางอย่าง! ด้วยเหตุนี้ชายหนุ่มจึงรีบใช้ก้าวนภาหลบอย่างไม่ลังเล!
ฉู่เหินที่เพิ่งจะหายตัวมายืนที่ใหม่ได้ไม่ทันไร จู่ ๆ หนามแหลม ๆ ก็ได้ถูกซัดเข้ามาห่าใหญ่ หนามเหล่านี้เหมือนกับกรงเหล็กก็ไม่ป่าน พวกมันตรงมาจุดที่ฉู่เหินหยุดอยู่ ราวกับว่าต้องการจะขังชายหนุ่มไว้ไม่ให้หนีไปไหน! โชคยังดีที่ฉู่เหินเร็วกว่าเพียงเสี้ยววินาที ซึ่งถ้าเขาช้ากว่านี้อีกนิดน่ากลัวว่าคงถูกหนามนี้ขังร่างเอาไว้แน่!
อย่าเพิ่งดูถูกหนามเหล่านี้ แม้ว่าหนามจะเป็นพืชชนิดหนึ่ง ทว่าดาบธรรมดา ๆ ก็ไม่สามารถตัดให้ขาดได้ง่าย ๆ แม้ว่าดาบของคุณจะคมมากจนสามารถตัดขาดได้ แต่มันก็จะงอกออกมาใหม่ทุกครั้ง สร้างความรำคาญให้คุณไม่จบสิ้น!
หนามแบบนี้ในโลกนี้ถือว่าเป็นของวิเศษล้ำค่าอย่างหนึ่ง ไม่รู้จริง ๆ ว่าเหม่ยชิงไปหามาไว้ในมือได้ยังไง! พอเห็นการโจมตีของตัวเองไม่อาจทำอะไรฉู่เหินได้ เหม่ยชิงก็ขมวดคิ้วแน่น เธอรู้สึกว่าเจ้าหนุ่มนี้ช่างลื่นเป็นปลาไหลเสียจริง! แต่ถึงจะเป็นยังงั้นเธอก็ยังคงไม่ลามือ หญิงสาวตั้งท่าเตรียมโจมตีอีกครั้ง
เห็นเพียงเหม่ยชิงโบกมือครั้งหนึ่ง ก่อนที่ร่มในมือของเธอจะพาร่างลอยขึ้นไป ก่อนที่ร่มนั่นจะขยายใหญ่ราวกับต้องการครอบคลุมท้องฟ้าไว้ทั้งหมด! เกิดแรงดูดมหาศาลขึ้นจากตัวร่ม ราวกับว่ามันต้องการที่จะดูดเอาทุกสิ่งทุกอย่างในโลกเข้าไปในนั้น
ฉู่เหินที่เพิ่งจะหลบหนามไม่นาน ในขณะที่เขากำลังตั้งท่าโจมตีเหม่ยชิง! มันกลับเกิดแรงดูดอันรุนแรงขึ้นเสียก่อน แรงดูดดังกล่าวมันกำลังดูดพลังภายในกายของฉู่เหิน ส่วนร่างกายของชายหนุ่มนั้นก็ราวกับว่าถูกอะไรบางอย่างตรึงเอาไว้ แม้แต่ปลายก้อยเขาก็ไม่สามารถขยับได้
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเห็นเพียงร่มที่กางออกเต็มท้องฟ้า ตัวร่มนั้นทำจากวัสดุที่ไม่สามารถอธิบายได้ ดูคล้ายจะไม่สามารถทำลายได้เลย ฉู่เหินขมวดคิ้ว ในใจของเขาคิดหาวิธี ร่มนี้ให้ความรู้สึกถึงพลังงานสักอย่างหนึ่ง แม้ว่าตัวเองจะไม่ได้เข้าใกล้ แต่ฉู่เหินก็สัมผัสได้ว่าถ้าเขาเข้าไปเมื่อไร น่ากลัวว่าจะตายศพไม่สวยแน่!
ฉู่เหินกลอกตาไปมา จู่ ๆ เขาก็เกิดความคิดขึ้นมาอย่างหนึ่ง ว่าแล้วก็เห็นเพียงชายหนุ่มยื่นแขนออกมาข้างหนึ่ง ก่อนที่ในมือของเขาจะปรากฏหม้อเซียน! ฉู่เหินค่อย ๆ เปิดฝาหม้ออย่างระมัดระวัง ทันทีฝาหม้อถูกเปิด น้ำหนึ่งหยดที่อยู่ภายในก็ถูกดูดออกไปทันที
หลังจากเห็นฉากนี้ฉู่เหินก็รีบหมุนฝาปิด น้ำหยดนั้นที่เพิ่งหลุดลอยไปก็ทำให้ให้เขาปวดใจมากแล้ว ถ้าหายไปอีกหยดล่ะก็ เขาคงคลั่งตายแน่ ๆ !
ทางด้านร่มคันนั้น มันกลับไม่มีความลังเลเลยที่จากกลืนกินน้ำหยดนั้นไป อย่างไรก็ตามทันทีที่มันกลืนน้ำหยดนั้นเข้าร่าง ร่มทั้งคันก็พลันเกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรง! ก่อนร่มที่เคยพองใหญ่จะค่อย ๆ เล็กลงอย่างช้า ๆ ผลลัพธ์ที่เปลี่ยนไปนั้นทำให้ฉู่เหินราวกับได้ยินเสียงร้องโหยหวนสองเสียงส่งออกมา!
และแล้วทั่วสนามประลองก็เต็มไปด้วยเสียงโหยหวนถึงสองเสียง หนึ่งในนั้นไม่ใช่ใครอื่นเธอก็คือเหม่ยชิง ร่มคันนี้กับเธอได้ทำการเชื่อมต่อเอาไว้ คิดไม่ถึงว่าเพียงพริบตา ร่มคันนี้กับเธอก็ถูกตัดขาดสิ่งที่เชื่อมโยงนั้น
พลังวิญญาณที่ไม่ทราบที่มาได้สะท้อนไปหาเหม่ยชิง นี้เองที่เป็นสาเหตุของเสียงร้องเมื่อครู่ กระทั่งในปากของเธอยังเต็มไปด้วยเลือดสด ๆ ทั้งหมดนี้เกิดจากการที่เธอบำเพ็ญเพียรสั้นไป ไม่งั้นคงไม่เกิดผลกระทบที่รุนแรงขนาดนี้
แต่อีกคนที่ได้รับบาดเจ็บก็คือมิยาโมโตะ อิจิโร่ เพราะร่มนี้เขาเป็นคนให้เธอเองกับมือ เดิมทีร่มคันนั้นเขากะจะให้เหม่ยชิงยืมครู่เดียว วันหน้าค่อยเอามาคืน! คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น นี้ทำให้ทั้งคู่อดไม่ไหวกระอักเลือดออกมา
เดิมทีฉู่เหินนึกว่าพอหยดน้ำนั้นเข้าไปในร่มแล้วจะระเบิดเลย แต่คิดไม่ถึงว่าร่มคันนั้นเพียงเล็กลงมา ก่อนจะฟื้นกลับมาเป็นปกติ! กระทั่งตอนนี้พลังของมันยังดูจะมากกว่าของเหม่ยชิงหลายส่วนอีกด้วย ฉู่เหินไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมน้ำหยดนั้นถึงไม่สามารถทำลายอาวุธชิ้นนี้ได้
แต่ทำที่ให้ชายหนุ่มประหลาดใจก็คือ หลังจากที่ร่มหดตัวแล้ว มันกลับมาตกอยู่ที่ข้างตัวของฉู่เหินเสียอย่างงั้น! ว่าแล้วเขาก็ยื่นมือออกไปถือร่มคันนั้น ก่อนจะพบว่ามันไม่ได้แปลกประหลาดอะไร ดังนั้นเขาจึงใส่มันไว้ในหม้อทองคำสามขาและไม่สนใจมันอีก
“นี่ป้า มีแผนการอะไรอีกไหม? หรืออยากจะใช้อาวุธวิเศษกับฉันอีกละ ขอบอกแกไว้ก่อนว่าฉันน่ะไม่ใช่คนที่แกจะกำจัดได้ง่ายหรอกนะ!” เหม่ยชิงได้ยินดังนั้นก็พลันกระอักเลือดออกมาเพราะความโกรธ การที่ร่มนั้นถูกขโมยทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก ไม่ต้องรอให้ฉู่เหินพูดจากระทบกระเทียบ เพียงแค่ภาพตรงหน้าก็ทำให้เธออดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
“หนุ่มน้อย อย่าได้ใจไปหน่อยเลย แม้ว่าจะไม่มีร่มนั้นแล้ว แต่การจัดการกับแกก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร!” สิ้นเสียงเหม่ยชิงก็ปลดปล่อยพลังวรยุทธ์ของเธอออกมา ในตอนนี้เธอฝึกฝนพลังถึงขั้นราชันดาราระดับสูง! ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเป็นขั้นพลังที่ค่อนข้างน่ากลัว
หลังจากเห็นขั้นพลังของเหม่ยชิง ฉู่เหินก็พลันทำใจให้เย็นลง เหม่ยชิงตรงหน้า เขาไม่เคยเห็นอยู่ในสายตาอยู่แล้ว! แต่ทว่าต้องเข้าใจว่าการที่พลังวรยุทธ์ของเหม่ยชิงมาถึงขั้นนี้ได้ นั่นก็แสดงให้เห็นว่าพลังวรยุทธ์ของมิยาโมตะ อิจิโร่ในตอนนี้นั้นจะต้องสูงมากกว่านี้แน่! ดูเหมือนว่าการต่อสู้ของเขากับมิยาโมโตะ อิจิโร่จะดุเดือดใช่เล่น!
ฉู่เหินทราบดีว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องพวกนี้ เขาต้องจัดการเหม่ยชิงก่อนค่อยว่ากัน! ต่อมาก็เห็นเพียงฉู่เหินโคจรพลังกิเลนมารวมไว้ในมือเพื่อที่จะใช้ดัชนีกิเลน พลังปราณไหลอาบทั้งสิบนิ้ว จะว่าไปแล้วดัชนีกิเลนนั้นก็ดูจะคล้ายกับวิชาโบราณหกปราณกระบี่สังหารไม่น้อย
ฉู่เหินพุ่งตัวออกไปจนเห็นเป็นแสงสีทอง ทั้งยังรวดเร็วราวสายฟ้า！ เหม่ยชิงที่มีการเตรียมพร้อมป้องกันไว้นั้น ตอนนี้กลับรับมือไม่ทัน ยังไม่ทันที่เธอจะหลบ นิ้วทั้งสิบก็ได้ทะลุหน้าอกของเธอไปแล้ว! เดิมทีใบหน้าของเหม่ยชิงนั้นแฝงไว้ด้วยความหยามเหยียด เพราะร่างของเธอสวมชุดเกราะที่ออกแบบมาพิเศษจากมิยาโมโตะ อิจิโร่
เธอนึกว่าอีกฝ่ายจะไม่สามารถทะลวงชุดเกราะเธอเข้ามาได้ แต่เธอไม่คิดว่าดัชนีกิเลนจะมีพลังเจาะเกราะแบบนี้ พลังของดัชนีกิเลนนั้นสามารถเจาะเกราะได้แทบทุกสิ่ง อีกทั้งฉู่เหินยังโคจรพลังถึงขีดสุด มันเลยยิ่งทำให้ดัชนีกิเลนทั้งสิบนิ้วเจาะทะลุร่างของเธอได้อย่างง่าย ๆ
แม้ว่าร่างกายจะทะลุเป็นรู ทว่าก็ยังไม่ตาย เหม่ยชิงรู้ดีว่าท้องของตัวเองนั้นได้รับความเสียหายไม่น้อย ดังนั้นจึงตั้งท่าเตรียมที่จะโจมตี แต่ทว่าในมือของฉู่เหินอีกข้างกลับปรากฏกระจกแปดเหลี่ยมอันหนึ่ง เจ้ากระจกนั่นลอยออกไปจากฝ่ามือ ก่อนจะเคลื่อนไหวไปอยู่บริเวณเหนือศีรษะของเขา
เหม่ยชิงรู้สึกเห็นท่าไม่ดีเตรียมจะหนี ทว่าในตอนที่เธอคิดจะหนีนั้นกลับไม่ทันเสียแล้ว กระจกแปดเหลี่ยมบานนี้ฉู่เหินหาเจอจากในแหวนมิติของเซียวเฟิง! มันเป็นของที่เอาไว้ใช้จับศัตรู เจ้าสิ่งนี้จะทำการจับทั้งดวงจิตและร่างกายของอีกฝ่าย!
ซึ่งถ้าอีกฝ่ายเร็วเกินไป พวกเขาก็คงพอจะหนีจากมันไปได้ ถือได้ว่ากระจกแปดเหลี่ยมเป็นของที่ไม่ควรเอามาใช้ในการประลองเท่าไร! แต่เนื่องจากเธอตกใจไปครู่หนึ่ง เลยทำให้เสียโอกาสทำความเร็วที่ดีที่สุดไป!
และแล้วเจ้ากระจกแปดเหลี่ยมก็เข้าคลุมร่างของเหม่ยชิงเอาไว้ทั้ง เมื่อเห็นดังนั้นฉู่เหินพลันใช้สองมือผสานอินอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้กระจกแปดเหลี่ยมเปล่งแสงสว่างสีขาวออกมา หลังจากนั้นแสงสีขาวก็เปลี่ยนเป็นสีม่วง เมื่อมันเปลี่ยนแสงสีม่วง ร่างของเหม่ยชิงที่อยู่ภายในก็พลันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด!
หลังจากผู้ชมด้านนอกเห็นฉากนี้ ต่างก็รู้สึกตกใจไปตาม ๆ กัน มีไม่น้อยที่แอบคิดวางแผนในใจ พวกเขาเคยได้ยินมาว่าวิชาค่ายกลของฉู่เหินนั้นแข็งแกร่งมาก ตอนนี้ในที่สุดก็ได้มาเห็นกับตา ดูเหมือนว่าต้องบอกลูกศิษย์ของตัวเองแล้วล่ะว่าถ้าเจอกับชายหนุ่มคนนี้เมื่อไร อย่าเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายใช้ค่ายกลเด็ดขาด ไม่งั้นอันตรายแน่