“ขอโทษ ดังนั้นที่ฉันพูดเมื่อกี้ ถือว่าเราสองคนเสมอกันแล้ว ห้ามใครตำหนิตัวเองอีก”
เฉินฮวนฮวนก้มหน้าลงอย่างหดหู่ใจ ประเด็นหลักคือเธอไม่กล้าที่จะสบตาของเฟิงหานชวนโดยตรงต่างหาก เธอรู้สึกว่าความคิดเมื่อสักครู่ของตัวเอง ดูไม่มีจริยธรรมเอาเสียเลย
“ฮวนฮวน เมื่อกี้คุณคิดว่า…..ผมจะถูกผู้หญิงคนอื่นปอกลอกเหรอ?” หลังจากที่ผู้ชายคนนี้ได้สติกลับมา สีหน้าก็เคร่งขรึมลงทันที
เฉินฮวนฮวนชำเลืองตามองผู้ชายคนนี้ด้วยท่าทางระมัดระวัง หัวใจของเธอเต้นแรงจนไม่อาจควบคุมได้ สีหน้าของเฟิงหานชวนในตอนนี้ดูน่ากลัวมาก บรรยากาศที่เย็นยะเยือกรอบตัวก็สร้างความน่ากลัวให้ไม่น้อย
“ไม่ ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้หมายความว่าอยากจะให้คุณถูกผู้หญิงคนอื่นปอกลอกหรอกนะ ฉันคิดว่ารูป …… รูปร่างคุณดีมาก…..” หลังจากที่พูดประโยคสุดท้ายออกไป เนื่องจากขาดความมั่นใจ เฉินฮวนฮวนจึงพูดตะกุกตะกักไปโดยปริยาย
“คิดว่ารูปร่างของผมดีเหรอ?” ผู้ชายคนนี้บีบเข้าไปใกล้ตัวเธอ แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นกลับเย็นเยียบอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
เฉินฮวนฮวนรู้สึกเหมือนโดนคุกคามอย่างบอกไม่ถูก เธอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว แต่ผู้ชายคนนี้กลับก้าวตามมาทีละก้าว สุดท้ายเธอก็หนีไม่พ้น
หลังจากที่แผ่นหลังของเธอติดกับผนัง ในขณะที่กำลังคิดจะหนีออกไปทางประตูนั้น เธอก็ถูกผู้ชายคนนี้ดักทางเอาไว้แล้ว
“ใช่ ใช่ รูปร่างของคุณดูดีมาก ดีชนิดที่ว่าไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาอธิบาย ความสมบูรณ์แบบนั้นมัน……ไร้ที่ติจริง ๆ ” เฉินฮวนฮวนขวัญหนีดีฝ่อและพยายามที่จะพูดประจบประแจงเฟิงหานชวนในเวลาเดียวกัน เนื่องจากสมองในตอนนี้ว่างเปล่า จึงสรรหาคำอื่นมาอธิบายไม่ได้
แต่หลังจากที่เธอชื่นชมจบ และเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเฟิงหานชวน สีหน้าของผู้ชายคนนี้ไม่ได้ดูผ่อนคลายลงแต่อย่างใด เฉินฮวนฮวนตกใจจนขาไร้เรี่ยวแรง
เธอได้ล่วงเกินเฟิงหานชวนเข้าแล้วใช่ไหม?
“อาหาน คุณ……คุณโกรธเหรอ? ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะ ฉันคิดว่ารูปร่างของคุณดีจริง ๆ ถ้าผู้หญิงคนอื่นเห็นรูปร่างแบบนี้ของคุณ คงจะพากันโผเข้าหาคุณอย่างแน่นอน ฉันแค่เดาเท่านั้น ฉัน……..”
ยังไม่ทันที่เธอจะอธิบายจบ ก็ถูกนิ้วชี้ของผู้ชายยื่นมาแตะที่ปาก เธอจึงหยุดพูดในทันที
ทันทีที่เฉินฮวนฮวนเงยหน้าขึ้น ก็สบเข้ากับนัยน์ตาสีดำทมิฬยากหยั่งถึงคู่นั้นของเฟิงหานชวนอย่างฉับพลัน เพราะเธอพูดไม่ได้ ทำได้เพียงแค่จ้องมองผู้ชายตรงหน้าด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาเท่านั้น
“ในเมื่อคิดว่ารูปร่างของผมดูดีแล้ว ทำไมถึงไม่คิดจะมาปอกลอกผมล่ะ แต่กลับคิดว่าเป็นผู้หญิงคนอื่น?” น้ำเสียงของเฟิงหานชวนนั้นแข็งทื่ออย่างชัดเจน
ทันทีที่เขาพูดประโยคนี้ออกมา เฉินฮวนฮวนถึงกับเบิกตากว้าง พร้อมกับแสดงสีหน้าตกใจ เธอนึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าเฟิงหานชวนจะถามคำถามนี้ออกมา
อีกทั้งเธอถึงกับไปไม่ถูก และกำลังคิดว่ามันสมเหตุสมผลแล้วเหรอ?
“ฉัน ….. ฉันตัวคนเดียว ไม่มีทางหลอกลวงคุณได้หรอก ดังนั้น……” เฉินฮวนฮวนพูดตะกุกตะกัก พร้อมกับสีหน้าที่แดงระเรื่ออย่างไม่มีเหตุผล
“ดังนั้น คุณก็เลยคิดแบบนั้นใช่ไหม?” สีหน้าของเฟิงหานชวนเคร่งขรึมลงยิ่งกว่าเดิม
“ก็แค่คิด ไม่ได้จะทำจริง ๆ สักหน่อย ฉัน….. อาหาน คุณหยุดจู้จี้คำถามนี้ได้ไหม? ต่อไปฉันจะไม่คิดแบบนั้นอีกแล้ว” เฉินฮวนฮวนตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก รู้อย่างนี้เธอไม่พูดเรื่องที่คิดอยู่ในใจออกมาเสียยังดีกว่า
ทันทีที่พูดประโยคนี้ออกมา กลับกลายเป็นการหาเรื่องใส่ตัวซะงั้น เฟิงหานชวนไม่สามารถพาตัวเองออกจาเรื่องนี้ได้
“ถึงจะเป็นความคิด ก็ไม่ควรคิดแบบนี้” ครั้งนี้เฟิงหานชวนโกรธจริง ๆ
ผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงได้คิดเรื่องแบบนั้นได้?
“ขอโทษค่ะ ต่อไปฉันจะไม่คิดอีกแล้ว” เฉินฮวนฮวนเม้มปากเล็กน้อย ด้วยท่าทางเหมือนจะร้องไห้
“คุณไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตาเลย ดังนั้นถึงได้คิดเรื่องแบบนี้ตามใจชอบ” เฟิงหานชวนปล่อยตัวเธอ จากนั้นก็เท้าสะเอวด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างก็ยกขึ้นมานวดขมับ แสดงท่าทางปวดหัวอย่างชัดเจน
“ไม่ใช่ ไม่ใช่จริง ๆ ทำไมฉันจะไม่เห็นคุณในสายตาล่ะ คุณอย่าเข้าใจฉันผิดสิ…….” เฉินฮวนฮวนรีบร้อนอธิบาย ด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
เมื่อเห็นท่าทางน่าสงสารของเธอ เฟิงหานชวนก็เพิ่งตระหนักได้ว่าท่าทางของตัวเองคงจะดูใจร้ายเกินไป เขาโอบรอบเอวของเธอ และดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด
จากนั้นก็ค่อย ๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำว่า : “เอาละ ไม่โทษเธอแล้วก็ได้ แต่ต่อไปอย่าคิดเรื่องไร้สาระแบบนี้อีกนะ”
ผ่านไปชั่วครู่ เฉินฮวนฮวนจึงพยักหน้าอยู่ในอ้อมกอดของเฟิงหานชวน จากนั้นก็พูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : “อื้อ ฉันจะไม่คิดแบบนี้อีกแล้ว”
เธอจะไม่คิดแล้วจริง ๆ เพราะเธอไม่กล้าอีกแล้ว
เวลาที่เฟิงหานชวนโกรธ น่ากลัวมากจริง ๆ ถึงแม้จะไม่ได้โมโหออกมา ถึงแม้จะไม่ได้ทำอะไร แต่ก็ทำให้รู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย
“ผมจะออกไปข้างนอก คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ” เมื่อเห็นผู้หญิงตรงหน้าเงียบลง เฟิงหานชวนจึงปล่อยตัวเธอ จากนั้นก็หมุนตัวเตรียมเดินจากไป
แต่ในตอนที่เขากำลังจะก้าวพ้นประตูไป เสียงที่อ่อนโยนของผู้หญิงก็ดังขึ้น : “อาหาน เดี๋ยวก่อน”
“เป็นอะไรไป?” เฟินหานชวนหันกลับมา
“เอ่อ คือว่า ….. คุณ คุณ….. อยู่ต่ออีกหน่อยสิ…….” เฉินฮวนฮวนกลืนน้ำลายด้วยความกังวล จากนั้นก็พูดตะกุกตะกักออกมาไม่เป็นประโยค
ทว่า เฟิงหานชวนกลับเข้าใจ ดวงตาที่ยากหยั่งถึงคู่นั้น ได้เปล่งประกายขึ้นมาฉับพลัน เขาก้าวเท้าเข้าไปหาเฉินฮวนฮวนทันที จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาวางบนไหล่ทั้งสองข้างของเธอด้วยความตื่นเต้น
“ฮวนฮวน คุณพูดจริง ๆ ใช่ไหม?” เฟิงหานชวนพูดด้วยสีหน้าดีใจสุดขีด
ถ้าเฉินฮวนฮวนยอมให้เขาอยู่ต่อจริง ๆ ก็พิสูจน์ได้ว่าเธอเต็มใจที่จะยอมรับตัวเอง
การยอมรับนี้ ไม่ได้มีแค่ร่างกายเท่านั้น แต่ยังหมายถึงจิตใจด้วย ยอมรับว่าทั้งสองคนคือสามีภรรยากันจริง ๆ
“อื้อ” เฉินฮวนฮวนก้มหน้าลง ก่อนจะพยักหน้าในขอบเขตที่จำกัด
เธออายจนตัวม้วน ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อ
เฟิงหานชวนนึกไม่ถึงว่าหลังจากที่ผ่านเรื่องราวความขัดแย้งไปเมื่อสักครู่ เฉินฮวนฮวนจะเป็นคนเอ่ยเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เขาก้มหน้าลง แล้วพรมจูบบนหน้าผากของเธอด้วยความตื่นเต้น
“ไหน ๆ คุณก็ยอมให้ผมอยู่ต่อแล้ว คุณเองก็ห้ามออกไปก่อนเหมือนกัน” เฟิงหานชวนพูดเสริม
“อื้อ” เฉินฮวนฮวนทำได้แค่พยักหน้าอีกครั้ง
ต่อจากนั้น ในห้องน้ำที่เต็มไปด้วยไอน้ำ
ทั้งสองคนอยู่ในพื้นที่เดียวกัน แต่ต่างคนต่างทำเรื่องของตัวเอง ไม่มีใครรบกวนใคร
เฟินหานชวนอาบน้ำเร็วมาก จากนั้นก็นุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมาจากห้องอาบน้ำ ในขณะที่เฉินฮวนฮวนยังแปรงฟันอยู่เลย
กลิ่นมินต์ที่แผ่ขยายออกมา ได้แฝงไปด้วยกลิ่นอายของฮอร์โมน ทำให้เฉินฮวนฮวนอึ้งงันไปชั่วขณะ ถึงกับลืมวิธีใช้แปรงสีฟันที่ถืออยู่ในมือไปเลยทีเดียว
จนกระทั่งเฟิงหานชวนเดินมาตรงหน้าของเธอ เอื้อมมือมาหยิบแปรงสีฟันของเขา เฉินฮวนฮวนจึงค่อย ๆ ได้สติกลับมา
เมื่อตระหนักได้ถึงความบ้าผู้ชายเมื่อสักครู่ของตัวเอง เธอก็รีบหมุนตัวทันที จากนั้นก็มองไปยังตัวเองที่กำลังหน้าแดงระเรื่ออยู่ในกระจก และเริ่มแปรงฟังอย่างคลุ้มคลั่ง
เมื่อเฟิงหานชวนเห็นท่าทางที่ทำอะไรไม่ถูกของผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มุมปากก็ได้กระตุกยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็ทำการบีบยาสีฟันอยู่เงียบ ๆ และแปรงฟันโดยไม่ได้รีบร้อนอะไร
เฉินฮวนฮวนรู้สึกได้ถึงฟันที่ปวดระบม จึงรีบบ้วนทิ้ง และบ้วนน้ำตามอีกครั้ง ก่อนจะใช้ผ้าขนหนูเช็ดหน้า จากนั้นก็หันหน้าไปพูดกับเฟิงหานชวนว่า : “ฉันเสร็จแล้ว ขอออกไปก่อนนะ”
ในขณะที่เธอกำลังจะหมุนตัวนั้น แขนยาวของผู้ชายคนนี้ก็ยื่นออกมาโอบเอวของเธอ จากนั้นก็ดึงกลับมา ให้เธออิงแอบอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง
“อยู่เป็นเพื่อนผมก่อน” ถึงแม้ว่าเขาจะกำลังแปรงฟัน แต่สุ้มเสียงที่ดังลอดออกมาตามรอยฟันนั้นชัดเจนมาก
เฉินฮวนฮวนเข้าใจทันที ใบหน้าเล็ก ๆ นั้นแดงระเรื่อขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
เธอยืนอยู่ข้างกายของเฟิงหานชวนอย่างเงียบ ๆ รอให้เขาแปรงฟันเสร็จ เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น เฉินฮวนฮวนก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก จากนั้นก็หันไปถามเฟิงหานชวนว่า : “เราออกไปกันได้รึยัง?”
“อื้อ” เฟิงหานชวนพยักหน้า จากนั้นก็จูงมือของเฉินฮวนฮวนเดินออกจากห้องน้ำ
หลังจากที่เฉินฮวนฮวนเอนตัวลงนอนแล้ว กลับพบว่าเฟิงหานชวนไม่ได้เดินไปยังอีกด้านหนึ่งของเตียง แต่กลับยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า และหยิบชุดนอนออกมาหนึ่งชุด
เธอเพิ่งตระหนักได้ ว่าเฟิงหานชวนนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
ในเวลานี้ เฟิงหานชวนได้ดึงผ้าขนหนูออก และหยิบกางเกงบ็อกเซอร์ออกมาจากลิ้นชักด้านล่างของตู้เสื้อผ้า
เฉินฮวนฮวนรีบยกมือขึ้นมาปิดตาของตัวเองทันที
และคิดในใจว่า : อนาจารห้ามดู อนาจารห้ามดู…..
เมื่อเห็นท่าทางแบบนี้ของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนจึงได้แค่กลั้นหัวเราะ จากนั้นก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วรีบเดินมาข้างเตียง ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างกายของผู้หญิงคนนี้
เฉินฮวนฮวนยังคงปิดตา จนกระทั่งพบว่าเฟิงหานชวนนอนลงบนเตียงแล้ว เธอจึงได้เลื่อนมือออก จากนั้นก็หันมาสบตาของเฟิงหานชวน
“ฝันดีนะ” หน้าของเธอแดงระเรื่อ และไม่รู้ว่าจะพูดอะไร จึงพูดแค่ประโยคนี้ออกมา
“ถ้าครั้งต่อไปยังปิดตาอีก ผมจะทำโทษคุณจริง ๆ แล้วนะ” เฟิงหานชวนโอบกอดเธอ ตามมาด้วยลมร้อนที่ปะทะอยู่ข้างหูของเธอ
เฉินฮวนฮวนรีบมุดหน้าเข้าในอ้อมกอดของผู้ชายตรงหน้า จากนั้นก็เอื้อมมือไปกอดเอวของเขา และกระชับกอดให้แน่นขึ้น
เฟิงหานชวนอึ้งงันไปในทันที
เดิมทีเขาต้องเป็นฝ่ายรุกก่อน แต่ตอนนี้กลับเป็นเฉินฮวนฮวนที่รุกก่อน เขาถูกกระทำ?
อีกทั้งเฉินฮวนฮวนไม่ค่อยกอดเขาก่อนด้วย
“ตกใจเหรอ?” ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดไม่พูดอะไร เฟิงหานชวนจึงได้ถามขึ้น
ถึงอย่างไร เฉินฮวนฮวนที่เป็นฝ่ายรุกก่อนก็ดูผิดปกติอยู่แล้ว
“คุณนี่น่าเอะอะ ๆ ก็จะทำโทษอย่างเดียว ฉันก็เลยต้องทำโทษคุณบ้างไง” เฉินฮวนฮวนทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยความไม่พอใจ
“อือ?” เฟิงหานชวนไม่เข้าใจความหมายของเฉินฮวนฮวน
วินาทีต่อจากนั้น เฉินฮวนฮวนก็พลิกตัว และกดเฟิงหานชวนให้อยู่ใต้ร่างของตัวเอง………….