ดวงตาที่เปล่งประกายของเฉินฮวนฮวน จ้องไปที่ชายตรงหน้าด้วยดวงตาที่สดใส
“ฮวนฮวน คุณรู้ไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่” ชายหนุ่มกลืนน้ำลายหลายครั้ง
“ฉันรู้ ฉันกำลังยั่วยวนคุณ” เฉินฮวนฮวนกลอกตาไปมาพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
เฟิงหานชวนยังไม่ตอบ เธอก้มศีรษะลงและปิดปากของชายหนุ่ม
เฟิงหานชวนประหลาดใจยิ่ง เฉินฮวนฮวนในขณะนี้ ราวกับถูกวิญญาณชั่วร้าย ถึงได้กลายเป็นคนริเริ่มเรื่องแบบนี้เอง
เฉินฮวนฮวนพยายามที่จะใช้เทคนิค แต่มันซุ่มซ่ามมาก แต่ว่าความซุ่มซ่ามดังกล่าวกลับจุดไฟทั้งหมดในตัวของเฟิงหานชวน
เฟิงหานชวนตระหนักว่าเขาควบคุมตัวเองไม่ได้กะทันหัน เขาผลักเฉินฮวนฮวนออกในทันที ลุกขึ้นนั่งและหลับตาลงแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ
เฉินฮวนฮวนล้มลงด้านข้างโดยไม่คาดคิด เธอนอนตะแคงยันศีรษะด้วยมือข้างหนึ่งหันหน้าไปทางเฟิงหานชวน เฝ้าดูการกระทำของเฟิงหานชวนโดยไม่กระพริบตา
เฟิงหานชวนหันศีรษะไปก็เห็นหญิงสาวยิ้มอย่างมีเสน่ห์ไม่อายเหมือนเมื่อก่อน
“ฮวนฮวน เธอ……” เฟิงหานชวนสงสัยว่าเฉินฮวนฮวนถูกปีศาจจิ้งจอกเข้าสิง
“อาหาน~~ทำไมคุณถึงผลักฉันออกไป~~” เฉินฮวนฮวนกระพริบตาอีกทั้งยังแกล้งเลียริมฝีปาก
เฟิงหานชวนรู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังจะระเบิด
“เฉินฮวนฮวน! คุณรู้หรือไม่ว่าตัวเองกำลังทำอะไร!” เขาขู่กระซิบ
จะบ้าตาย!
เขาถูกแหย่จนควันออกหู
เมื่อเห็นท่าทางของเฟิงหานชวนที่สูญเสียการควบคุม เฉินฮวนฮวนมีความรู้สึกพอใจอยู่เงียบๆ
ทุกครั้งเป็นเฟิงหานชวนที่เป็นผู้ครอบงำ เธอจะต้องไม่ยอมแพ้และปล่อยให้เฟิงหานชวนลิ้มรสฤทธิ์เดชของเธอบ้าง
อย่างนี้แล้ว เฟิงหานชวนก็จะไม่กล้ารังแกเธออีกต่อไป
“ฉันรู้ เมื่อครู่ฉันได้ตอบคุณแล้วไม่ใช่หรือ?” เฉินฮวนฮวนทำหน้าบึ้งและตอบด้วยใบหน้าแบบผู้บริสุทธิ์
“……” เฟิงหานชวนเกือบลืมไปว่าเมื่อครู่เฉินฮวนฮวนได้ตอบไปแล้ว
คำตอบของเธอคือเธอกำลังดื่มด่ำในตัวเขา
“คุณถูกสิงหรือเปล่า” เฟิงหานชวนมองไปที่แววตาของเฉินฮวนฮวนและถามด้วยเสียงทุ้ม
“เปล่าสักหน่อย” เฉินฮวนฮวนวางฝ่ามือลงบนผ้าปูที่นอนแล้วลุกขึ้นนั่ง หลังจากนั้นพุ่งตัวไปข้างหน้า
มือทั้งสองข้างคล้องที่คอของชายหนุ่ม เธอรอแทบไม่ไหวที่จะยึดติดกับร่างกายของเขา เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า “อาหาน คิดไม่ถึงว่าคุณจะเชื่อเรื่องผีสางเทวดาด้วย……”
“เฉินฮวนฮวน คุณพอได้แล้ว!” เฟิงหานชวนสูดหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง เซลล์ประสาททั่วร่างกายของเขาส่งเสียงโห่ร้อง
มองดูท่าทีอดทนอดกลั้นของเฟิงหานชวน เฉินฮวนฮวนกลั้นหัวเราะไว้ เธออยากหัวเราะจริงๆ แต่ก็ไม่กล้าที่จะหัวเราะมากเกินไป
เธอทำได้เพียงยิ้มเล็กน้อยแล้วถามอย่างนุ่มนวลว่า: “อาหาน คุณบอกว่าจะลงโทษฉันไม่ใช่เหรอ? งั้นคุณก็มาลงโทษฉันตอนนี้สิ~”
“เฉินฮวนฮวน นี่คุณจงใจใช่ไหม?” เฟิงหานชวนคว้าข้อมือหญิงสาวแล้วตะโกนอย่างโกรธเคือง: “คุณก็รู้สถานการณ์ของตัวเองตอนนี้ดี ผมจะลงโทษคุณได้ยังไง?”
“เสียงหัวเราะ–”
ในที่สุดเฉินฮวนฮวนก็อดไม่ได้เลยหัวเราะออกมา
เฟิงหานชวนดูออกว่าเธอหมายถึงอะไร เขาโกรธจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดขึ้นมา เขาบีบที่ข้อมือของเธอด้วยแรงเพียงเล็กน้อย
“โอ๊ย เจ็บ!” เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้ว พยายามจะดึงมือกลับ แต่ดึงยังไงก็ดึงกลับไม่ได้
เฟิงหานชวนคลายมือ แต่ไม่ได้ปล่อย เฉินฮวนฮวนค่อยๆคลายคิ้วที่ขมวดอยู่ รู้สึกว่าแหย่เฟิงหานชวนแบบนี้ก็ไม่ค่อยสนุก แถมยังทำให้เฟิงหานชวนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“ฉันไม่แกล้งคุณแล้ว คุณปล่อยมือฉันเถอะ ฉันจะไปนอนแล้ว” เฉินฮวนฮวนขี้ขลาดขึ้นมา เธอไม่สามารถเอาชนะเฟิงหานชวน พลางเม้มริมฝีปากและพึมพำว่า “ข้อมือเจ็บมาก……”
“เฉินฮวนฮวน แกล้งผมเล่นสนุกไหม?” ใบหน้าของเฟิงหานชวนเคร่งขรึม ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หญิงสาวอ่อนแอตรงหน้าเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ฉัน……ฉันไม่ได้ตั้งใจแกล้งคุณ คุณบอกเองว่าอยากลงโทษฉัน ฉันเลยคิดว่าฉันก็สามารถลงโทษคุณได้…..” เฉินฮวนฮวนกัดปากตัวเองแล้วพูดว่า “ผู้ชายและผู้หญิงเท่าเทียมกัน แบบคุณเรียกว่าให้เพียงเจ้าหน้าที่จุดไฟ แต่ไม่ให้ประชาชนจุด”
ให้เพียงเจ้าหน้าที่จุดไฟแต่ไม่ให้ประชาชนจุด?
เฟิงหานชวนกระตุกมุมปากหลายครั้ง
“เฉินฮวนฮวน คุณคิดว่านี่คือความหมายหรือ?” เขารู้สึกปวดหัว รู้สึกว่าปวดหัวจริงๆ
หญิงสาวด้านหน้าที่ตอนนี้สวมชุดนอนกระโปรงอยู่ เป็นชุดนอนกระโปรงผ้าไหมสายเดี่ยว และยังมีใบหน้าที่มีเสน่ห์ เสียงของเธอออดอ้อนมากเกิน และเขาควบคุมมันไม่ได้จริงๆ
แต่ว่า เขารู้ดีว่าตอนนี้มีญาติพี่น้องอยู่ติดตัวเฉินฮวนฮวน เขาจึงไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้เลย คนที่รู้สึกไม่สบายก็คือตัวเขาเอง
“แน่นอนว่ามันมีความหมายเดียว!” เฉินฮวนฮวนมองเฟิงหานชวนอย่างจริงจัง จากนั้นพยักหน้าอย่างจริงจังและกล่าวว่า “คุณได้รับอนุญาตให้ลงโทษฉัน ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ลงโทษคุณ อย่างนี้ไม่ใช่เพียงอนุญาตให้เจ้าหน้าที่จุดไฟ แต่ไม่อนุญาตให้ประชาชนจุดไฟ ”
“……” ปากของเฉินหานชวนกระตุกแล้วแล้วกระตุกอีก
“การลงโทษฉันของคุณ คือกินฉัน ส่วนการลงโทษคุณของฉันคือ……ทำให้คุณไม่สามารถกินได้ ฮิฮิ!” เฉินฮวนฮวนเอียงตัวไปกระซิบที่ข้างหูของชายหนุ่ม
หลังจากพูดจบ เธอยังยิ้มเจ้าเล่ห์เปิดเผยฟันขาวสะอาดที่เรียงเป็นแถว ดูแล้วรู้สึกอยากต่อยเป็นพิเศษ
ดังเสมือนหนูตัวน้อยที่ได้ใจ
“ฮวนฮวน” ชายหนุ่มพูดอย่างเย็นชา ลดเสียงลงแล้วถามว่า “เธอรู้หรือเปล่าว่าเธอกำลังเล่นกับไฟอยู่?”
“ฉันรู้!” เฉินฮวนฮวนพยักหน้าอย่างดุดัน ยังคงมีรอยยิ้มได้ใจอยู่บนใบหน้าของเธอ
ตอนนี้เธอสามารถเล่นได้มากเท่าที่เธอต้องการ เพราะเธอรู้ว่าๆเฟิงหานชวนไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินฮวนฮวนก็หัวเราะจนปากฉีก
ก่อนที่เธอจะภูมิใจมากจนพอ ชายหนุ่มก็พลิกตัวและกดเธอให้อยู่ภายใต้ตัวเขา
“เฟิงหานชวน คุณ……คุณต้องการทำอะไร?” ดวงตาของเฉินฮวนฮวนเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว
เพราะเธอรู้สึกถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามาโดยสัญชาตญาณ
“ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะแตะต้องคุณไม่ได้ แต่……ผมจะทำให้คุณรู้ว่ามีอีกมากมายหลายวิธีที่จะลงโทษคุณได้”
เสียงของชายหนุ่มทุ้มและหนักแน่น มีแรงดึงดูดที่อธิบายไม่ได้ แต่มันทำให้รู้สึกร้อนรนกระวนกระวายใจ
“มากมายหลายวิธี…” เฉินฮวนฮวนยิ่งสับสนและกังวลมากขึ้น
ยังมีวิธีลงโทษอะไร?
“ผมจะให้คุณได้ลิ้มรสตอนนี้” เฟิงหานชวนขดริมฝีปากและยื่นมือไปจับข้อมือของหญิงสาว
เขาจะทำให้เฉินฮวนฮวนรู้ว่าการหยอกล้อเขาจะต้องลงเอยอย่างไร
……
เมื่อเฉินฮวนฮวนตื่นขึ้น เห็นดวงอาทิตย์ที่เจิดจ้าข้างนอก
เธอรีบเอื้อมมือออกไปที่โต๊ะบนหัวเตียง หยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองขึ้นมา วางไว้ตรงหน้าแล้วดู ปรากฏว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบเอ็ดนาฬิกาแล้ว!
เธอนอนถึงช่วงเวลาเที่ยง!
เดี๋ยวก่อน เธอยังเห็น 55 สายที่ไม่ได้รับบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ทั้งหมดเป็นสายที่โทรมาจากหลินอวี่หยาง
ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเช้าวันนี้ จนถึงเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว มีสายเรียกเข้ามากมายขนาดนี้
เฉินฮวนฮวนรีบโทรกลับและสายก็เชื่อมต่อได้อย่างรวดเร็ว
“ฮวนฮวน ทำไมคุณเพิ่งรับสาย? ฉันคิดว่าคุณถูกลักพาตัวไป!” หลินอวี่หยางตะโกน
“ขอโทษนะหยางหยาง โทรศัพท์ของฉันดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นโหมดปิดเสียง และฉันก็ไม่ได้ดูโทรศัพท์เลย ฉันเพิ่งตื่นนอนเลยพึ่งเห็น” เฉินฮวนฮวนอธิบายตามความจริง
“เธอไม่มีเวลาดูโทรศัพท์มือถือเลยหรือ?” เสียงของหลินอวี่หยางเปลี่ยนจากกังวลเป็นคลุมเครือ หัวเราะและถามว่า: “ฮวนฮวน เมื่อคืนเธอกับเฟิงหานชวน สายฟ้าสวรรค์ชักนำพสุธาไฟหรือ?”