“หยางหยาง ฉัน ฉัน…”เฉินฮวนฮวนลังเลและพูดไม่ออก
เมื่อนึกถึงฉากเมื่อคืนนี้ ทำให้ตอนนี้เธอหน้าแดงและหัวใจเต้นรัว เธอส่ายหัวด้วยความเสียใจที่ทำลงไป
เธอไม่น่าเริ่มไปยั่วยุเฟิงหานชวนก่อนเลย ถึงอย่างไรเธอก็อายุน้อยกว่า ส่วนเฟิงหานชวนก็อายุมากกว่า เขาเลยใช้หลายวิธีเพื่อลงโทษเธอ และพวกเขาทั้งสองคนก็ไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน
เขามีเล่ห์เหลี่ยมมากเกินไป คืนนั้นเธอสงสัยจริงๆว่าเฟิงหานชวนไม่ใช่ผู้ชายที่บริสุทธิ์ สรุปคำตอบของเฟิงหานชวนคือเขาเป็นคนที่เก่งได้โดยไม่ต้องมีครู
คำว่าเก่งได้โดยไม่ต้องมีครูนั้น เธอคงจะไม่กล้ายั่วโมโหเฟิงหานชวนอีกต่อไป!
อย่างไรเสียเธอก็ถูกบังคับให้ยอมรับในบทเรียน
“เอ้า พูดไม่ออกเหรอ? เหมือนฉันจะเดาถูกนะ พวกเธอทั้งสองคงไม่มีอะไรกันมาครึ่งเดือนแล้ว เมื่อคืนคงทั้งคืน…ฮิฮิฮิ….”หลินอวี่หยางพูดติดตลกในขณะที่หัวเราะไปด้วย
เฉินฮวนฮวนรีบปฏิเสธ: “ไม่ ไม่ หยางหยาง ประจำเดือนของฉันมา เรามีไม่ได้มีอะไรกัน…”
เธอเกาผมของเธอด้วยความหงุดหงิด
เมื่อคืนพวกเขาไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ แต่ก็ไม่ได้ดีไปกว่านั้นมากเท่าไหร่นัก
“โอ้~~~ ได้ใกล้ชิดกันใช่ไหมล่ะ? จริงๆตามนาฬิกาชีวิตปกติของคนเรา เราควรตื่นอย่างน้อย 7 หรือ 8 โมงเช้า”นิสัยของหลินอวี่หยางเป็นคนตรงไปตรงมา และเธอไม่อายเลยที่จะพูดหรือทำในสิ่งต่างๆ
เฉินฮวนฮวนพูดไม่ออก เธอถูกหลินอวี่หยางเดาออกได้หมดจริงๆ เธอตอบได้เพียงเบาๆว่า “อืม” เท่านั้น
“จริงเหรอ? บ้าจริง ฉันเดาถูกจริงๆด้วย! วันนี้อยากชวนเธอออกไปหาอะไรทำ พลังงานของเธอจะหมดหรือยัง? หรือต้องการที่จะพักผ่อนอยู่ที่บ้าน? “หลินอวี่หยางรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกตื่นเต้นและพูดต่อว่า: “ฮวนฮวน เธอรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน?”
“เธออยู่ที่บ้านเหรอ?”เฉินฮวนฮวนถามกลับไปโดยไม่รู้ตัว
“ผิด ฉันกำลังไปบ้านตระกูลเฟิง”หลินอวี่หยางหัวเราะคิกคักและพูดว่า: “เธอไม่รับสาย ฉันเลยถามที่อยู่กับเฟิงเฉินเหยี่ยน และตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ในรถ”
“ฮวนฮวน ถ้าเธอเหนื่อยก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านเถอะ ฉันจะได้ให้คนขับรถพาฉันกลับ”หลินอวี่หยางรีบพูดเสริม
“เธอไม่ต้องกลับ หยางหยาง ไหนๆเธอก็มาแล้ว งั้นพวกเราออกไปหาอะไรทำกันไหม? ฉันไม่ได้เหนื่อยสักหน่อย!”ในขณะที่พูดเฉินฮวนฮวนก็ลุกออกจากเตียงและบิดขี้เกียจ
“จริงเหรอ? งั้นสักพักเจอกัน! “หลินอวี่หยางพูดอย่างตื่นเต้นและวางสายทันที
เมื่อมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์สีดำ เฉินฮวนฮวนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ตอนนี้เธอรู้สึกสบายใจ
ในเวลาเพียงครึ่งเดือน เธอกับหลินอวี่หยางกลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันและพูดคุยกันทุกเรื่อง หลินอวี่หยางดูเหมือนจะมีพลังเวทมนตร์พิเศษซึ่งทำให้เธอรู้สึกสบายใจเสมอ
เมื่อวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะข้างๆเตียง เฉินฮวนฮวนก็เหลือบมองลงที่ตัวเองอย่างไม่รู้ตัว และพบว่าแม้แต่แขนของเธอก็ยังคงเต็มไปด้วยรอยแดง
เธอคิดได้ว่าหลินอวี่หยางกำลังจะมาในไม่ช้า เธอจึงรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและรีบเข้าไปในห้องน้ำ เธอรีบเข้าไปยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้าและรีบแปรงฟันล้างหน้าของเธอทันที
ในขณะที่แปรงฟัน เธอส่องกระจกอีกครั้งแล้วเธอก็ตกใจ
เพราะชุดนอนที่เธอใส่เป็นชุดกระโปรงสายเดี่ยว ทำให้เธอเห็นคอ กระดูกไหปลาร้า ไหล่ แขน หลัง ขา…เกือบทั้งตัวถูกปกคลุมไปด้วยรอยประทับ
เมื่อเฉินฮวนฮวนเห็นรอยเหล่านี้ ก็ทำให้เธอนึกถึงตอนที่เฟิงหานชวนทำรอยเหล่านี้ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้จริงๆ ราวกับว่าผิวของเธอถูกจุดไฟ
เธอหน้าแดงอีกครั้งและหันกลับมาอย่างรวดเร็ว เธอแปรงฟันโดยหันหลังให้กระจกและไม่กล้ามองตัวเองอีก
หลังจากรีบแปรงฟันและล้างหน้า เฉินฮวนฮวนกำลังจะเปลี่ยนผ้าอนามัยแต่กลับพบว่าไม่มีเลือดบนผ้าอนามัยที่ใส่ไว้เมื่อคืนนี้
แปลกจัง คราวก่อนประจำเดือนของเธอยังมาปกติอยู่เลย ทำไมครั้งนี้วันแรกถึงมาน้อยจัง?
อีกสักพักเธอต้องออกไปหาอะไรทำแล้ว หลังจากจัดการกับเรื่องผ้าอนามัยเรียบร้อยแล้วเธอก็ออกมาและเปลี่ยนเป็นชุดลำลอง
เธอไม่ได้ออกไปซื้อของมาหลายปีแล้ว ยกเว้นแค่กระเป๋านักเรียนเก่าๆใบหนึ่ง เฉินฮวนฮวนเดินไปที่ห้องถัดไปและพบกับถุงช้อปปิ้งสีม่วงอ่อน
เธอสวมเสื้อยืดแขนสั้นสีขาวและกางเกงยีนส์ และสะพายกระเป๋าแบบผู้หญิงๆ ซึ่งดูไม่เหมาะเลยสักนิด
ดังนั้นเฉินฮวนฮวนจึงพลิกดูพวกถุงช้อปปิ้งอีกครั้งและพบกับชุดเดรสสีเบจ ส่วนกระโปรงทำจากเส้นด้ายและส่วนบนก็เป็นแบบถัก
หลังจากที่เฉินฮวนฮวนเปลี่ยนชุด และหลังจากที่ลงไปข้างล่าง เธอก็บังเอิญไปเจอหลิวอวี่ถงที่กำลังถูพื้นอยู่ในห้องนั่งเล่น
เมื่อนึกถึงผ้าอนามัยสองห่อเมื่อคืนนี้ เธอรีบเดินไปข้างหน้าและยิ้มและขอบคุณ: “หลิวอวี่ถง ขอบคุณที่ให้ผ้าอนามัยสองห่อเมื่อคืนนี้ ฉันจะโอนเงินให้คุณ เท่าไหร่เหรอ? ฉันไม่สามารถเอาของคุณมาเปล่าๆได้หรอก”
หลิวอวี่ถงหันกลับมามองเฉินฮวนฮวนอย่างมึนงง
ตอนที่เฉินฮวนฮวนเพิ่งเข้ามาในบ้านตระกูลเฟิงเธอแต่งตัวธรรมดาๆ และตอนนี้เธอแทบจะจำเฉินฮวนฮวนไม่ได้เลย
วันนี้เฉินฮวนฮวนสวมชุดเดรสสีเบจ ชุดนี้ช่วงบนเป็นแบบรัดรูปและฟูฟ่อง ทำให้รูปร่างของเฉินฮวนฮวนดูดีมาก
อย่างกับสะใภ้สาวที่มาจากตระกูลที่ร่ำรวย!
เธอคิดในใจ ตราบใดที่เธอมีเงิน บุคลิกและสไตล์ของเธอก็จะเปลี่ยนไป เธอเองก็อยากใส่เสื้อผ้าแบบนี้เหมือนกัน!
“หลิวอวี่ถง สองห่อน่าจะ 30 หยวนใช่ไหม? ฉันเพิ่มวีแชทของคุณและจะโอนเงินคุณให้นะ”เฉินฮวนฮวนเห็นหลิวอวี่ถิงอึ้งไปเลยถามอีกครั้ง
จากนั้นหลิวอวี่ถงก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง เธอพบว่าทัศนคติของเฉินฮวนฮวนนั้นดีมาก เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่น่าอับอายเมื่อคืนนี้คุณชายสามต้องไม่ได้บอกเฉินฮวนฮวนแน่ๆ
ทำไมคุณชายสามถึงไม่บอกเฉินฮวนฮวนล่ะ?
คุณชายสามน่าจะไว้หน้าเธอหรือเปล่า? หรือเป็นเพราะคุณชายสามกำลังปิดบังเฉินฮวนฮวน หรือมีความหมายอื่น?
“คุณนายสาม ฉันเป็นสาวใช้ในบ้านตระกูลเฟิง ฉันกินอยู่ที่บ้านตระกูลเฟิง อย่างไรก็ตามผ้าอนามัยแค่สองห่อมันราคาไม่เท่าไหร่ ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอกค่ะ”
แม่บ้านมาหาเธอเมื่อเช้านี้และบอกเธอว่าเงินเดือนของเธอเพิ่มขึ้นแล้ว เธอรู้ว่าคุณชายสามต้องทำตามสัญญาของเธอ แล้วเธอจะรับเงินหลายสิบหยวนจากเฉินฮวนฮวนได้อย่างไร?
“ถ้าอย่างนั้นขอโทษจริงๆ หรือว่า…ฉันให้อะไรให้คุณดี? ฉันยังมีขนมอยู่เยอะนะ ฉันให้คุณสักสองสามห่อเถอะ? “เฉินฮวนฮวนไม่ต้องการเอาของของคนอื่นไปเปล่า ๆ นี่คือความจริงที่คุณยายสอนเธอเสมอ
เธอหันเพื่อขึ้นไปชั้นบน แต่หลิวอวี่ถงก็ดึงเธอไว้ก่อน หลิวอวี่ถงพูดด้วยน้ำเสียงไม่อดทน: “คุณนายสาม คุณต้องไม่ทำเช่นนี้ มันจะส่งผลร้ายต่อฉัน คุณชายสามได้ขึ้นเงินเดือนให้ฉันแล้ว ถ้าคุณชายสามรู้ว่าฉันยังรับเงินคุณอยู่ ฉันจะโดนไล่ออกหรือเปล่า?”
“อ่อ เป็นอย่างนี้นี่เอง ขอโทษจริงๆ…”เฉินฮวนฮวนรู้สึกอาย เธอเกาหัวและพูดว่า: “ฉันไม่รู้ว่าอาหานจะเพิ่มเงินเดือนให้คุณ ฉันคิดว่าเขาเอาของของคุณไปเปล่าๆ ฉันขอโทษ”
หลิวอวี่ถงแอบกลอกตา
เมื่อคืนดูเหมือนว่าคุณชายสามจะกังวลเรื่องของเฉินฮวนฮวนมาก แต่เธอก็ไม่ได้บอกเฉินฮวนฮวนเกี่ยวกับรายละเอียดเหล่านี้ หรือว่าเธอคิดผิดหรือเปล่า หรือว่าคุณชายสามไม่ได้ใส่ใจเฉินฮวนฮวนขนาดนั้น?
ท้ายที่สุดแล้ว ทั้งสองคนรู้จักกันไม่ถึงหนึ่งเดือน และมันเป็นการแต่งงานที่ถูกจัดโดยนายท่านเฟิง ดังนั้นความรู้สึกของคุณชายสามที่มีต่อเฉินฮวนฮวนไม่น่าจะลึกซึ้งขนาดนั้น