ตอนที่ 364 เฝิงเหล่าฮูหยินตกใจ

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

อวี​้​จิ​่น​ดีใจ​ยกใหญ่​ ​“​ขอบ​พระทัย​เสด็จ​พ่อ​ ​และ​เสด็จ​แม่​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​!​”

พอ​เห็น​เขา​ตื่นเต้น​ดีใจ​ ​พูดจา​อย่าง​มีมา​รยา​ทอ​อก​มา​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​อมยิ้ม​ ​พลาง​ยก​เท้า​เหยียด​ออก​ไป​แล้ว​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​ไม่ได้เรื่อง​!​”

จากนั้น​ก็​ชำเลือง​มอง​เสียน​เฟย

เสียน​เฟย​ฝืนยิ้ม​ ​“​เรื่องใหญ่​ขนาด​นี้​ ​เวลานี้​ยัง​ไม่มี​พระราชประสงค์​อย่า​เพิ่ง​เอะอะ​ปล่อยข่าว​ลือ​ออก​ไป​”

“​ลูก​เข้าใจ​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​ไป​เถอะ​ ​ไป​เถอะ​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​โบกมือ​ไล่

เมื่อ​เห็น​อวี​้​จิ​่น​เดิน​ออก​ไป​อย่างรวดเร็ว​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จึง​ส่ายหน้า​แล้ว​ยิ้ม​พูด​กับ​เสียน​เฟย​ ​“​ทำ​เจ้า​เจ็ด​ดีใจ​ยกใหญ่​เลย​ ​ช่าง​เป็น​คนซื่อ​ดี​เสีย​จริง​ ​ไม่​เก็บ​อารมณ์​เลย​สักนิด​”

“​ใช่​เพ​คะ​ฝ่า​บาท​”​ ​นี่​เป็น​ครั้ง​ที่สาม​ที่​เสียน​เฟ​ยกัด​ฟัด​พูด​คำ​นี้​ออกมา

“​เอาอย่าง​นี้​ ​รอคัด​เลือก​พระ​ชายา​ของ​สู่​อ๋อง​เสร็จ​แล้ว​ ​ข้า​จะแจ้ง​พระ​ประสงค์​ออก​ไป​ ​แล้ว​หลังจากนั้น​เจ้า​ก็​เป็น​คน​จัดการ​”​ ​เมื่อ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มอบหมาย​งาน​เสร็จ​ ​พระ​หัตถ์​ไขว้หลัง​เดิน​ออก​ไป​ข้างนอก

พาน​ไห่​เดิน​นำ​ไป​ก่อน​หนึ่ง​ก้าว​แล้ว​เปิดม่าน​กัน​ลม​ออก

ทั้ง​ลมหนาว​ ​และ​กลิ่นหอม​ของ​ดอก​เหมย​โจมตี​เข้ามา

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เงยหน้า​มอง​ท้องฟ้า​ที่​มืดครึ้ม​ ​รู้สึก​กลุ้มใจ​ขึ้น​มา​เล็กน้อย

พระราชวัง​ที่​ยิ่งใหญ่​แห่ง​นี้​ยิ่ง​อยู่นาน​เข้า​ก็​ยิ่ง​น่าเบื่อ​ ​หาก​คุณหนู​เจียง​กลายเป็น​ลูกสะใภ้​ของ​เขา​ ​จะ​ได้​ดู​นาง​แสดง​กล​หรือไม่​นะ

……

เจียง​ซื่อ​ที่อยู่​ใน​รถม้า​จาม​ออกมา

“​คุณหนู​เป็นหวัด​รึ​เจ้า​คะ​!​”​ ​อาหมา​นก​ระ​วน​กระ​วาย​ขึ้น​มาทัน​ที​ ​แล้ว​รีบ​หยิบ​ผ้าเช็ดหน้า​ส่ง​ให้​เจียง​ซื่อ

เจียง​ซื่อ​รับ​ผ้าเช็ดหน้า​มา​ ​พร้อมกับ​โบกมือ​ปัด​ ​“​ข้า​ไม่ได้​เป็นหวัด​ ​อย่า​ได้​ทำตัว​เป็น​กระต่ายตื่นตูม​ไป​”

อยู่ดีๆ​ ​ทำไม​ถึง​จาม​ออกมา​ได้​นะ​ ​รู้สึก​เหมือน​มี​คน​กำลัง​นินทา​อยู่​เลย

อาหมาน​ยื่นหน้า​เข้ามา​ใกล้​ ​สีหน้า​ลับ​ๆ​ ​ล่อ​ๆ​ ​“​คุณหนู​เจ้า​คะ​ ​ใน​วัง​เป็น​อย่างไรบ้าง​”

ใน​วัง​ก็​ไม่​ต่าง​จาก​ที่อื่น​หรอก​ ​สาว​รับใช้​อย่าง​อาหมาน​ไม่มี​แม้แต่​คุณสมบัติ​จะ​ได้​เข้าไป​ข้างใน​ได้​ ​จึง​ได้​แต่​รอ​อยู่​ใน​ตัวเมือง

อาหมาน​ทน​รอ​จน​นาง​ออกมา​จาก​พระราชวัง​ ​และ​ในที่สุด​ก็​อด​ที่จะ​ถาม​ออก​ไป​ไม่ได้

“​ก็ได้​อยู่​”​ ​เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​พลาง​ตอบกลับ​สั้น​ๆ

“​คุณหนู​!​ ​ก็ได้​อยู่​ที่​แปล​ว่า​…​”

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​อย่าง​อ่อนโยน​ ​“​แปล​ว่า​…​ได้​อยู่​”

นาง​ไม่ได้​ขายหน้า​ ​ไม่ได้​เสียเปรียบ​ ​แถม​ยัง​ได้รับ​ดอก​เหมย​ที่​สวยงาม​จาก​อวี​้​ชีตั​้​งมา​กมาย​ ​แน่นอน​ว่า​ก็​พอใช้ได้​อยู่

ส่วน​เรื่อง​ที่จะ​ได้​เป็น​พระ​ชายา​ของ​เยี​่​ยน​อ๋อง​นั้น​ ​นาง​ไม่​สามารถ​ตัดสินใจ​ได้​ ​และ​ไม่จำเป็น​ต้อง​มา​เป็นทุกข์เป็นร้อน​ใน​เรื่อง​ผลได้​ผลเสีย​ด้วย

“​เช่นนั้น​คุณหนู​ได้รับ​ดอก​เหมย​จาก​องค์​ชาย​หรือไม่​เจ้า​คะ​”​ ​อาหมาน​เอา​มือ​ปิดหน้า​พร้อมกับ​ถาม​ขึ้น

นาง​ไป​สืบถาม​มา​แล้ว​ ​งานเลี้ยง​ชมดอกไม้​ใน​วันนี้​ ​หาก​องค์​ชาย​ทั้งสอง​ถูกใจ​สตรี​นาง​ไหน​ก็​จะ​มอบ​ดอก​เหมย​ให้​สตรี​ผู้​นั้น​หนึ่ง​ดอก

คุณหนู​ของ​พวก​นาง​สวย​ขนาด​นี้​ ​การ​ที่จะ​ได้รับ​ดอก​เหมย​สัก​ดอก​สอง​ดอก​คง​ไม่ใช่​เรื่อง​ยาก​ ​องค์​ชาย​ทั้งสอง​ก็​ไม่ได้​ตาบอด​สักหน่อย

หึ​ ​พูด​ไป​ก็​น่า​โมโห​ ​ตอนนั้น​สาว​รับใช้​ของ​สตรี​ชั้นสูง​พวก​นั้น​ดูถูก​คุณหนู​เจียง​ของ​นาง​ว่า​ทำไม​ถึง​ถูก​เชิญ​ไป​ได้​ ​เจ้า​พวก​โง่​ตา​ไม่​ถึง

เจียง​ซื่อ​อมยิ้ม​พูด​ขึ้น​ ​“​ได้รับ​สิ​”

“​กี่​ดอก​เจ้า​คะ​”​ ​อาหมาน​ตา​เป็นประกาย

เจียง​ซื่อ​ไม่ได้​แกล้ง​ปั่นหัว​เด็กสาว​รับใช้​ ​แล้ว​ยิ้ม​พูด​ออก​ไป​ ​“​หก​ดอก​”

“​หา​?​”​ ​อาหมา​นกะ​พริบตา​ปริบๆ

เจียง​ซื่อ​หลับตา​ลง​ ​ไม่​พูด​อะไร​ออกมา​อีก

อาหมาน​เขย่า​แขน​เจียง​ซื่อ​อย่างแรง​ ​“​คุณหนู​ได้​หก​ดอก​จริง​หรือ​เจ้า​คะ​ ​บ่าว​ไม่ได้​ฟัง​ผิด​ไป​ใช่ไหม​เจ้า​คะ​”

“อื​้ม​ ​หก​ดอก​”​ ​เจียง​ซื่อ​ลืมตา​ขึ้น​อย่าง​เลี่ยง​ไม่ได้

อาหมาน​เอา​มือจับ​หน้า​พร้อมกับ​พูดเสี​ยง​แหลม​ออกมา​ ​“​สุดยอด​ไป​เลย​เจ้าค่ะ​คุณหนู​!​”

ยังไง​คุณหนู​ก็​ไม่​ด้อย​กว่า​ใคร​ ​รอ​ได้​มีโอกาส​เจอ​บ่าว​พวก​นั้น​ก่อน​ ​นาง​จะ​คุยโม้​สวน​กลับ​ให้​รู้แล้วรู้รอด​ไป​เลย​ ​ใคร​ใช้​ให้​พวก​นาง​ดูถูก​คนอื่น​กัน​!

เมื่อ​สงบ​ลง​ ​อาหมา​นก​็​หยิก​หน้า​ตัวเอง​ที​หนึ่ง​ ​“​แต่ว่า​มี​องค์​ชาย​แค่​เพียง​สอง​ท่าน​ ​ทำไม​คุณหนู​ถึง​ได้​ดอก​เหมย​หก​ดอก​ล่ะ​เจ้าค่ะ​”

“​เยี​่​ยน​อ๋อง​มอบ​ดอกไม้​ทั้งหมด​ให้​ข้า​”

“​คุณหนู​สุดยอด​มาก​จริงๆ​ ​เจ้าค่ะ​!​”​ ​นัยน์ตา​อาหมาน​เปล่งประกาย​เต็มไปด้วย​ความชื่นชม​

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​สั่ง​ให้​คน​ออก​ไป​เฝ้า​ที่​หน้า​ประตู​ตั้ง​นาน​แล้ว​ ​เมื่อ​เห็น​รถม้า​ของ​จวนปั​๋​วก​ลับ​มา​ ​ก็​รีบ​วิ่ง​เข้าไป​รายงาน​ใน​เรือน​ฉือ​ซิน

“​เหล่าฮู​หยิน​ ​คุณหนู​สี่​กลับมา​แล้ว​ขอรับ​!​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ลุก​พรวด​ขึ้น​มา​ ​“​เชิญ​คุณหนู​สี่​ไป​ที่​เรือน​ฉือ​ซิน​!​”

เมื่อ​เห็น​บ่าว​รับใช้​เดิน​ออก​ไป​ข้างนอก​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ก็​เรียก​ไว้​อีก​ ​“​นายท่าน​ใหญ่​กลับมา​รึ​ยัง​”

“​นายท่าน​ใหญ่​ยัง​ไม่​กลับมา​ขอรับ​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​โล่งอก​ไป​ที

แต่​เมื่อ​นึกถึง​เจียง​อัน​เฉิง​ ​นาง​ก็​ปวดหัว​ขึ้น​มาทัน​ที

โชคดี​ที่สอง​วันก่อน​ตอนที่​เจียง​ซื่อ​ได้รับ​เทียบ​เชิญ​เหล่า​ต้า​ได้​ออกเดินทาง​ไป​แล้ว​ ​ไม่เช่นนั้น​เขา​ต้อง​วุ่นวาย​แน่ๆ

เป็น​แม่​ลูก​กัน​มาตั​้ง​หลาย​ปี​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ถือว่า​เข้าใจ​นิสัย​ของ​ลูกชาย​คนโต​ได้​เป็น​อย่างดี​ ​นาง​รู้​ว่า​ลูกชาย​คนโต​จะ​ต้อง​รู้สึก​ไม่​ชอบใจ​ใน​เรื่อง​ที่​น่า​เบิกบานใจ​สำหรับ​นาง​แน่นอน

ไม่รู้​เหมือนกัน​ว่า​เจ้า​ลูกชาย​คน​นี้​เหมือน​ใคร​ ​ช่าง​ไม่มี​ความเอาใจใส่​อะไร​เสีย​เลย​!

ขณะที่เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​กำลัง​ตำหนิ​อยู่​ใน​ใจ​ ​ก็​เห็น​เด็กสาว​ใน​ชุด​เสื้อคลุม​สีเขียว​อ่อน​เดิน​เข้ามา

นาง​อดทน​ไม่​ลุก​พรวดพราด​ยืน​ขึ้น​ ​แล้ว​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ ​“​กลับมา​แล้ว​หรือ​”

เจียง​ซื่อ​ถอด​ผ้าคลุม​ออก​แล้ว​ส่ง​ให้​สาว​รับใช้​ที่​ยืน​อยู่​ด้าน​ข้าง​ ​จากนั้น​เดิน​ไป​ข้างหน้า​แล้ว​ย่อ​ถอนสายบัว​เล็กน้อย​ ​“​ท่าน​ย่า​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​มอง​สำรวจ​เด็กสาว​ที่​เดิน​เข้ามา​อย่างละเอียด​ ​ทว่า​เห็น​เพียงแต่​สีหน้า​ราบเรียบ​ของ​อีก​ฝ่าย​ ​ไม่​อาจ​เดา​ความคิด​ของ​นาง​ได้​เลย

จึง​ทำได้​เพียง​เอ่ย​ถาม​ออก​ไป​ ​“​ใน​วัง​เป็น​อย่างไรบ้าง​”

“​ก็ดี​เจ้าค่ะ​”​ ​เจียง​ซื่อ​ตอบ

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ขมวดคิ้ว

ก็ดี​มัน​หมายความว่า​อย่างไร​กัน

“​ได้​ทำ​เรื่อง​อะไร​นอก​กรอบ​จน​ทำให้​คนชั้นสูง​ไม่พอใจ​หรือไม่​”

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​จางๆ​ ​“​ข้า​เพียงแต่​แสดงความสามารถ​ตามที่​เหนียง​เหนียง​ชี้แนะ​เจ้าค่ะ​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​พยักหน้า​รับ

ฟัง​ดูก​็​เหมือน​จะ​ดี

“​เอาล่ะ​ ​ทำตาม​กฎ​ตามระเบียบ​ใน​วัง​ก็ดี​แล้ว​ ​เจ้า​ออก​ไป​ตั้งแต่​เช้า​ ​กลับ​ไป​พัก​เถอะ​”​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​อยาก​จะ​ถาม​หลานสาว​ว่า​ได้รับ​ดอกไม้​จาก​องค์​ชาย​หรือไม่​ ​แต่​พอ​เห็น​เจียง​ซื่อ​ท่าทาง​นิ่งเฉย​เช่นนี้​ ​จึง​ล้มเลิก​ความคิด​นั้น​ไป

แค่​ได้รับ​เทียบ​เชิญ​จาก​ใน​วัง​นั้น​ก็​ถือว่า​โชคดี​มาก​แล้ว​ ​เจียง​ซื่อ​ที่​เป​รีบ​เหมือน​บุปผา​มี​รอย​ช้ำ​จะ​ได้รับ​ดอก​เหมย​จาก​องค์​ชาย​ได้​อย่างไร

ถาม​เรื่อง​นี้​ไป​ ​มัน​ก็​ทำให้​ตัวเอง​รู้สึก​อึก​อัด​เปล่าๆ

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​หลับตา​พักผ่อน

เสียง​ฝีเท้า​อัน​เร่งรีบ​ดัง​ขึ้น

“​มี​อะไร​”​ ​เมื่อ​เห็น​อาฝู​สาว​รับใช้​คนโต​พาสา​วรับ​ใช้​ที่​ดูแล​หน้าเตา​ใน​ห้อง​ที่​ติดกับ​เรือน​ใหญ่​ทั้งสอง​ห้อง​เข้ามา​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​จึง​เอ่ย​ถาม​ขึ้น

“​เหล่าฮู​หยิน​ ​ชุ่ย​เอ๋อร​์​ได้ยิน​อาหมา​นพูด​ถึง​เรื่อง​คุณหนู​สี่​มา​เจ้าค่ะ​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​มอง​ไป​ที่​สาว​รับใช้

“​พูด​ออกมา​สิ​”​ ​อาฝู​ตีสา​วรับ​ใช้​ไป​หนึ่ง​ที

สาว​รับใช้​รู้สึก​ตื่นเต้น​นิดหน่อย​ ​“​เรียน​เหล่าฮู​หยิน​เจ้าค่ะ​ ​เมื่อ​ครู่​อาหมา​นพู​ดกั​บบ​่าว​ใน​ห้อง​ว่า​…​คุณหนู​สี่​ได้รับ​ดอก​เหมย​ตั้ง​หก​ดอก​ใน​งานเลี้ยง​ชมด​อก​เหมย​!​”

“​เหลวไหล​!​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​เอ่ย​ตำหนิ​ ​เด็กสาว​รับใช้​ปิดปากเงียบ​ทันที

“​ไป​เชิญ​คุณหนู​สี่​กลับมา​!​”

เจียง​ซื่อ​ยัง​ไม่ทัน​ได้​เดิน​กลับ​ถึง​เรือน​ไห่​ถัง​ก็​ถูก​เรียก​กลับ​ไป​เรือน​ฉือ​ซิน​อีก

“​ไม่ทราบ​ว่า​ท่าน​ย่ามี​อะไร​จะ​รับสั่ง​หรือ​เจ้า​คะ​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​มอง​สำรวจ​เจียง​ซื่อ​ขึ้น​ลง​โดย​ไม่พูดไม่จา

การ​ที่​เงียบ​ไม่​พูด​อะไร​ออกมา​เช่นนี้​บางที​อาจจะ​ทำให้​คุณหนู​จำนวน​ไม่น้อย​ตกใจกลัว​ได้​ ​ทว่า​เจียง​ซื่อ​กลับ​ไม่

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ตบ​ฉาด​ลง​บน​โต๊ะ​ ​“​เจียง​ซื่อ​ ​เจ้า​รู้​หรือไม่​ว่า​เรื่อง​ที่​เกี่ยวข้อง​กับ​ราชวงศ์​ทั้งหมด​ ​หาก​พูด​ซี้ซั้ว​หัว​จะ​หลุด​ออกจาก​บ่า​เอา​!​”

เจียง​ซื่อ​งงงัน​ ​“​ไม่ทราบ​ว่า​ข้า​ได้​พูดจา​เหลวไหล​เรื่อง​อะไร​กัน​”

“​อาหมาน​สาว​รับใช้​ของ​เจ้า​บอกว่า​เจ้า​ได้รับ​ดอก​เหมย​หก​ดอก​”

“​ใช่​เจ้าค่ะ​”

รอยตีน​กา​ของเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ตึงเปรี๊ยะ​ขึ้น​มาทัน​ที​ ​“​เจ้า​ว่า​อะไร​นะ​!​”

“​ข้า​บอกว่า​…​ใช่​เจ้าค่ะ​”

“​เจ้า​ ​เจ้า​ได้​ดอก​เหมย​หก​ดอก​จริง​รึ​”

​เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ ​“​ท่าน​ย่า​ ​หาก​ท่าน​ไม่เชื่อ​ก็​ลอง​ไป​สืบถาม​ดู​ ​เท่านี้​ก็​รู้เรื่อง​แล้ว​ ​เรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​ใน​งานเลี้ยง​ชมดอกไม้​ปิดบัง​กัน​ไม่ได้​หรอก​เจ้าค่ะ​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​มองตาไม่กะพริบ

เจียง​ซื่อ​พูด​ขนาด​นี้​แล้ว​ ​เรื่อง​นี้​ก็​คงจะ​เป็นความ​จริง​แล้ว​ล่ะ

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ผ่อน​ลมหายใจ​ออก​ช้าๆ​ ​พลาง​ขมวดคิ้ว​แน่น​ ​“​ทำไม​เมื่อ​ครู่​ถึง​ไม่​พูด​”

เจียง​ซื่อ​พูด​อย่าง​เต็มปากเต็มคำ​ ​“​ท่าน​ย่า​ไม่ได้​ถาม​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ไม่ได้​ถือโทษ​โกรธ​นาง​ ​แล้ว​รีบ​เอ่ย​ถาม​ขึ้น​ ​“​เจ้า​ได้มา​ได้​อย่างไร​หก​ดอก​”

“​เยี​่​ยน​อ๋อง​เป็น​คน​ให้​ทั้งหมด​เจ้าค่ะ​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​เงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​แล้ว​กระทืบเท้า​พลาง​ถอนหายใจ​ยาว​ ​“​เป็นเรื่อง​แล้ว​ล่ะ​!​”