ตอนที่ 366 พระราชโองการ

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เจียง​อัน​เฉิง​เดิน​ออกมา​อย่างรวดเร็ว​ ​เจียง​ซื่อ​เดินตาม​อยู่​ข้างหลัง​

เจียง​อัน​เฉิง​หยุดกึก​พลาง​เหลือบมอง​ลูกสาว​ ​ความโกรธ​คุกรุ่น​ราวกับ​เปลวไฟ​ท่ามกลาง​สายลม​ ​ที่​บางเวลา​ก็​ลุกโชติช่วง​ ​บางเวลา​ก็​มอด​ลง

เป็น​เช่นนี้​ซ้ำไปซ้ำมา​อยู่​หลายครั้ง​ ​เขา​เอ่ย​สะบัด​น้ำเสียง​ออกมา​ ​“​ตาม​ข้ามา​”

ไม่นาน​สอง​พ่อ​ลูก​ก็​มาถึง​ห้อง​หนังสือ

เจียง​อัน​เฉิง​นั่งลง​แล้ว​มอง​ไป​ยัง​ลูกสาว​ที่​เอาแต่​เงียบ​ไม่พูดไม่จา​ ​จากนั้น​ก็​ชี้​ไป​ที่​เก้าอี้​ ​“​นั่งลง​สิ​”

เจียง​ซื่อ​นั่งลง​ ​พลาง​จับ​เสื้อ​ที่​เปียก​จาก​น้ำชา​เมื่อ​ครู่​ไป​ไว้​ข้างๆ

เจียง​อัน​เฉิง​เห็น​สภาพ​แล้ว​ได้​แต่​ถอนหายใจ​ออกมา​ ​เอา​มือ​กุม​หัว​ด้วย​ความ​กลุ้มใจ​ ​“​ซื่อ​เอ๋อร​์​ ​เหตุใด​เจ้า​ถึง​ไม่​บอก​พ่อ​สัก​คำ​เขา​ว่า​เจ้า​ได้รับ​เทียบ​เชิญ​จาก​พระราชวัง​ ​ถึงแม้ว่า​พ่อ​จะ​ไม่อยู่​ที่​เรือน​ ​เจ้า​ก็​ให้​คน​ไป​ส่งข่าว​บอก​พ่อ​ก็ได้​นี่​นา​”

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ ​“​ข้า​รู้สึก​ว่า​มัน​ไม่ใช่​เรื่องใหญ่​โต​อะไร​”

“​ไม่ใช่​เรื่องใหญ่​งั้น​รึ​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​เบิกตา​โพลง​ ​“​งานเลี้ยง​พิลึกพิลั่น​แบบนี้​ควรจะ​เรียกว่า​ความผิดพลาด​มากกว่า​ ​ไม่เช่นนั้น​คง​ไม่​ถูก​เยี​่​ยน​อ๋อง​ที่​ไร้ยางอาย​คน​นั้น​ดึง​เข้าไป​พัวพัน​หรอก​!​”

พอ​เจียง​อัน​เฉิง​พูดถึง​ตรงนี้​ ​จู่ๆ​ ​ก็​ชะงัก​ไป​ ​“​ซื่อ​เอ๋อร​์​ ​เจ้า​เคย​เจอ​เยี​่​ยน​อ๋อง​แล้ว​หรือ​”

“​เจ้าค่ะ​”

“​เช่นนั้น​…​”

“​นึกไม่ถึง​เลย​ว่า​เยี​่​ยน​อ๋อง​ก็​คือ​คุณชาย​อวี​๋​”​ ​เจียง​ซื่อ​เอ่ย​พูด​ออกมา​ก่อน

เจียง​อัน​เฉิง​ทุบ​กำปั้น​ลง​บน​โต๊ะ​หนังสือ​ ​“​เจ้า​เด็ก​นั่น​ ​เห็นที​คงจะ​สนใจ​เจ้า​ตั้งแต่แรก​!​”

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​อย่าง​อ่อนโยน​พลาง​พูด​โน้มน้าวใจ​ ​“​ท่าน​พ่อ​ ​ท่าน​อย่า​เพิ่ง​รีบร้อน​ไป​ ​ฮ่องเต้​กับ​เหนียง​เหนียง​เป็น​คน​ตัดสิน​เรื่อง​การ​เลือก​พระ​ชายา​อ๋อง​…​”​

เจียง​อัน​เฉิง​ถอนหายใจ​ด้วย​ความ​โล่งอก​ ​“​หาก​ไม่​เป็น​เช่นนั้น​ ​ข้า​จะ​นั่ง​อยู่​เฉยๆ​ ​ได้​อย่างไร​กัน​เล่า​!​ ​เอาเถอะ​ ​เจ้า​ก็​ไม่ต้อง​กังวล​ไป​ ​กลับ​ไป​เปลี่ยนเสื้อ​ผ้า​ซะ​ ​ส่วน​เรื่อง​ท่าน​ย่า​…​ช่วงนี้​ก็​อย่า​ได้​เป็น​เพ่นพ่าน​ตรงหน้า​นาง​ก็​พอ​”

“​เช่นนั้น​ลูก​ขอตัว​ลา​เจ้าค่ะ​”

เจียง​ซื่อ​เดิน​ออกมา​จาก​ห้อง​หนังสือ​ ​พลาง​เงยหน้า​มอง​ท้องฟ้า

ท้องฟ้า​เริ่ม​ปลอดโปร่ง​ ​แสงอาทิตย์​สีทอง​ลอดผ่าน​กลุ่ม​เมฆหมอก​สาดส่อง​ลงมา​ ​แผ่​กระจาย​ทองอร่าม​ปกคลุม​หลังคา​กระเบื้อง​สีเขียว​ของ​เรือน

แม้​เดือน​แรก​ใน​ฤดูใบไม้ผลิ​อากาศ​จะ​หนาวเย็น​ ​ทว่า​อย่างไรก็ตาม​มัน​ก็​มาถึง​แล้ว

ท่าน​พ่อ​เหมือน​จะเข้า​ใจ​อะไร​ผิด​ไป​ ​กังวล​ว่า​หาก​นาง​ถูก​เลือก​จะ​ร้องไห้​จน​เป็นลม​ไป​งั้น​หรือ

เจียง​ซื่อ​รวบ​ผ้าคลุม​เข้ามา​หากัน​ ​จากนั้น​ก็​เร่งฝีเท้า​เดิน​ไป​เรือน​ไห่​ถัง

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ไม่​อาจ​ทำใจ​ให้​สงบ​ลง​ได้​ ​จึง​สั่ง​ให้​คน​ออก​ไป​สืบ​ข่าว​เรื่อง​งานเลี้ยง​ชมด​อก​เหมย

ไม่นานเฝิ​งมา​หม่า​แม่บ้าน​คนสนิท​ก็​คาบข่าว​กลับมา

เมื่อ​เห็น​สีหน้า​ของเฝิ​งมา​หม่า​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ก็​หัวใจ​กระตุก​วาบ​ขึ้น​มา​ ​รีบ​เอ่ย​ถาม​ออก​ไป​ ​“​ได้ข่าว​มา​หรือไม่​”

เฝิ​งมา​หม่า​พยักหน้า​ลง​อย่างแรง​ ​“​ตอนนี้​เรื่อง​แพร่งพราย​ออก​ไป​ถึง​ข้างนอก​แล้ว​ ​คุณหนู​สี่​ได้รับ​ดอก​เหมย​จาก​เยี​่​ยน​อ๋อง​หก​ดอก​จริงๆ​ ​และ​ไม่​เพียงเท่านี้​ ​ว่า​กัน​ว่า​ดอก​เหมย​ดอก​แรก​ของ​สู่​อ๋อง​ก็ได้​มอบให้​กับ​คุณหนู​สี่​เช่นกัน​…​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ได้ยิน​ถึงกับ​มอง​ตาขวาง​ ​กัดฟัน​กรอด​ก่น​ด่า​ออก​ไป​ ​“​มารยา​ร้อย​เล่ม​เกวียน​!​”

เสียดาย​ที่​คิด​ว่า​ในอนาคต​บางที​เจียง​ซื่อ​อาจจะ​อาศัย​รูปลักษณ์​หน้าตา​ได้รับ​โชคดี​บ้าง​ ​ทว่า​คิด​เกินตัว​ไป​แล้ว​จริงๆ

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ยิ่ง​คิด​ก็​ยิ่ง​โมโห

“​ข้างนอก​ว่า​กัน​ว่า​อย่างไรบ้าง​”

พอ​เห็นเฝิ​งมา​หม่า​ลังเล​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ก็​ทำ​หน้า​ขรึม​ ​“​ได้ยิน​อะไร​ก็​พูด​ออกมา​อย่างนั้น​ ​ตอนนี้​ยัง​มี​อะไร​ที่​พูด​ไม่ได้​อีก​!​”

“​ข้างนอก​ต่าง​พากั​นนิน​ทา​เหน็บแนม​เรื่อง​คุณหนู​ซื่อ​เป็นตัว​ปัญหา​ ​แถม​ยัง​บอกว่า​บอกว่า​ไร้ประโยชน์​เสีย​จริง​ ​คนชั้นสูง​ใน​วัง​ล้วน​ออกปาก​พูด​แล้ว​ว่า​ไม่ถือสา​การ​มอบ​ดอก​เหมย​นั่น​ ​หาก​คุณหนู​แห่ง​จวน​ตง​ผิงปั​๋​วอ​ยาก​จะ​บินขึ้น​ไป​กลายเป็น​หงส์​ ​มัน​ก็​แค่​ฝันกลางวัน​…​”​ เฝิ​งมา​หม่า​พูด​ไป​พลาง​สังเกต​สีหน้าเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ไป​ ​ก็​เห็น​ว่า​ใบหน้า​ที่​มีอายุ​เริ่ม​ขรึม​ลง​ ​ขรึม​ลง​เรื่อยๆ

“​ไอ้​พวก​ปาก​สวะ​!​”​ ​พอเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ได้ยิน​ก็​รู้สึก​กระวนกระวายใจ​ ​จึง​กำชับเฝิ​งมา​หม่า​ออก​ไป​ ​“​แจ้ง​คน​เฝ้า​ประตู​ให้​ดี​ ​ห้าม​ปล่อย​ให้​คุณหนู​ซื่อ​ออก​ไป​เด็ดขาด​”

ตามคำสั่ง​ที่เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​แจ้งออก​มา​ ​บ่าว​รับใช้​ภายใน​จวน​ต่าง​ก็​ทำตาม​รับสั่ง​อย่าง​เชื่อฟัง​ทันที

ในเวลาเดียวกัน​เอ้อร​์​ไท่​ไท่​เซียว​ซื่อ​ก็​มีคำ​สั่ง​ออกมา​ ​“​เช่นนั้น​เรือน​เย็บผ้า​ที่​ทำ​เสื้อผ้า​ใหม่​ให้​คุณหนู​ซื่อ​โดยเฉพาะ​ก็​หยุด​ทำงาน​ก่อน​เถอะ​ ​ในเมื่อ​ไม่ได้​ออก​ไป​ไหน​ก็​ไม่จำเป็น​ต้องเต​รี​ยม​เสื้อผ้า​เยอะ​ขนาด​นั้น​ ​ไม่มีเหตุผล​ที่จะ​ต้อง​ทำ​เกินหน้า​เกิน​ตา​คุณหนู​คนอื่น​…​”

เมื่อถึง​เวลาอาหาร​ค่ำ​ ​อาหมาน​เหลือบมอง​เด็กรับใช้​จาก​ห้องครัว​ที่​ยก​อาหาร​เข้ามา​แล้ว​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​ความโกรธ​ ​“​นี่​มัน​กิน​ได้​รึ​ ​ซุป​กุ้ง​ก็​เย็นชืด​ ​ไก่​กรอบ​ชุบ​พริก​เกลือก​็​มี​เพียงแค่​หัว​ไก่​ ​แล้ว​เนื้อไก่​ล่ะ​!​ ​ข้า​จะ​ไป​จัดการ​เรือน​ครัว​ใหญ่​ ​ไอ้​พวก​สารเลว​นั่น​จงใจ​ทำ​แน่​!​”

“​ไม่จำเป็น​หรอก​”​ ​เจียง​ซื่อ​ชำเลือง​มอง​กับข้าว​ที่​ไม่​เหมือนกับ​ข้าว​ ​นี่​มัน​น่าขำ​เสีย​จริง

ท่าน​ย่า​เปลี่ยนหน้า​เร็ว​ราวกับ​พลิก​หน้า​หนังสือ​ ​พวก​บ่าว​รับใช้​ก็​ทำตาม​คำสั่ง​ได้​อย่างรวดเร็ว​ดี​เสีย​จริง​ ​แสดงให้เห็น​ว่าการ​ตัดสินใจ​ของ​นางใน​ตอนแรก​เฉียบแหลม​มาก​แค่ไหน

ในเมื่อ​อยู่​ที่ไหน​ก็​ไม่​สงบสุข​ ​เช่นนั้น​เหตุใด​นาง​ต้อง​เกลือกกลั้ว​อยู่​ใน​บ่อ​โคลน​แห่ง​จวน​ตง​ผิงปั​๋​วอีก

“​คุณหนู​ ​พวกเรา​จะ​ต้อง​ทน​อยู่​อย่างนี้​หรือ​เจ้า​คะ​”

เจียง​ซื่อ​ไม่​หัน​มอง​กับข้าว​พวก​นั้น​อีก​ ​นาง​กลับ​ไป​นั่งลง​ที่​เตียง​ที่​มีพู​่​ระย้า​ห้อย​ลงมา​จาก​ผ้าม่าน​ ​“​ถ้าหาก​ต้อง​อดทน​ทั้งชาติ​ ​เช่นนั้น​ก็​ไม่จำเป็น​ต้อง​ทน​ ​แต่​ถ้า​ให้​ทน​เพียงแค่​ชั่วขณะหนึ่ง​ ​มัน​จะ​เป็น​อะไร​ไป​”

หาก​นาง​อาศัย​อยู่​ที่​จวนปั​๋ว​ต่อไป​นานๆ​ ​แล้ว​เอ้อร​์​ไท่​ไท่​คิด​จะ​ทรมาน​นาง​เหมือน​ใน​ตอนแรก​ ​นาง​ก็​คง​ไม่​ทน​แม้แต่​วินาที​เดียว​ ​ไม่เช่นนั้น​หาก​ลูกน้อง​ใน​จวน​เห็น​ว่านาง​รังแก​ได้​ง่าย​เพียงนี้​ต่าง​ก็​ต้อง​พากั​นมา​เหยียบย่ำ​นาง​เป็นแน่

แต่​ตอนนี้​ ​เหตุใด​ถึง​จะ​ไม่​ทน​เล่า​!

ยิ่ง​เหล่าฮู​หยิน​ทำ​เกิน​เหตุ​มาก​เท่าไหร่​ ​ในอนาคต​หาก​นาง​ร้ายกาจ​ขึ้น​มาบ​้าง​ ​ก็​จะ​พูด​ได้​อย่าง​เต็มปาก​ว่า​ไม่มี​ผู้ใด​มีสิทธิ์​มาตำ​หนิ​ได้

อาหมาน​ฟัง​แล้วก็​รู้สึก​งุนงง​ ​“​อดทน​หนึ่ง​ชาติ​ ​อดทน​ชั่วขณะหนึ่ง​ ​คุณหนู​ ​บ่าว​งง​ไป​หมด​แล้ว​เจ้าค่ะ​”

“​เจ้า​แค่​รู้​เอาไว้​ว่า​สอง​สาม​วันนี้​อย่า​ไป​สนใจ​อะไร​พวก​นั้น​ก็​พอแล้ว​ ​หาก​ข้าว​ปลา​อาหาร​ไม่​ถูกใจ​ ​ก็​ออก​ไป​ซื้อ​”

“​แต่ว่า​…​”

อา​เฉี่ยว​ดึง​แขน​อาหมาน​เป็นการ​สะกิด​เบา​ๆ​ ​“​คุณหนู​พูด​ออกมา​แล้ว​ ​ทำตาม​นั้น​เถอะ​ ​คุณหนู​ต้อง​มีเหตุผล​ของ​คุณหนู​อยู่​แล้ว​”

อาหมา​นคิด​ไป​คิดมาก​็​เห็นด้วย​ ​จึง​พยักหน้า​ลง​อย่าง​สมัครใจ​

หึ​ ​หาก​ไม่ใช่​เพราะ​คุณหนู​พูด​ออกมา​เอง​ ​นาง​คงจะ​ไป​จัดการ​เรือน​ครัว​ใหญ่​ให้​มัน​รู้แล้วรู้รอด​ไป​แล้ว​!

ท้องฟ้า​มืด​เริ่ม​ลง​เรื่อยๆ​ ​อา​เฉี่ยว​จุด​ตะเกียง​เพิ่ม​อีก​อัน​ ​ภายใน​ห้อง​สว่าง​ขึ้น​มาทัน​ที

พอ​เจียง​ซื่อ​อาบน้ำ​เสร็จ​ก็​เปลี่ยนไป​ใส่​ชุด​สีขาว​ ​นั่งลง​ที่​ริม​ขอบ​เตียง

มัน​ไม่ใช่​ฤดูหนาว​แล้ว​ ​หลังจาก​อาบน้ำ​ร่างกาย​จึง​อบอุ่น​ ​แม้แต่​กระดิก​ปลายเท้า​ยัง​เริ่ม​รู​สึก​ขี้เกียจ​เลย

เมื่อ​เห็น​เจียง​ซื่อ​ดู​เพลีย​เหมือน​อยาก​จะเข้า​นอน​ ​อา​เฉี่ยว​ก็​เอ่ย​ขึ้นเสียง​เบา​ ​“​คุณหนู​ ​ข้าว​่า​ท่าน​พักผ่อน​เถอะ​เจ้าค่ะ​”

“​ข้า​ไม่​รีบ​”​ ​เจียง​ซื่อ​พูด​ขึ้น​พลาง​ชำเลือง​มอง​ไป​ที่​หน้าต่าง​อย่าง​ไม่รู้​ตัว

นาง​เข้าใจ​อวี​้​ชีดี​ ​คืนนี้​เขา​จะ​ต้อง​มาหา​แน่ๆ

ความคิด​นี้​เพิ่งจะ​ผ่าน​ไป​ ​ไม่ทัน​ไร​ก็​มีเสียง​ดัง​ขึ้น​ที่​หน้าต่าง

“​คุณหนู​?​”​ ​อา​เฉี่ยว​ถาม​เจียง​ซื่อ​ว่า​มัน​หมายความว่า​อย่างไร

เจียง​ซื่อ​พยักหน้า​ลง​เบา​ๆ​

อา​เฉี่ยว​หยิบ​แจกัน​ดอกไม้​ขึ้น​มา​อย่าง​ชำนาญ​แล้ว​เดิน​ไป​ถาม​ขึ้น​ ​“​ใคร​”

ไม่ว่า​จะ​เวลา​ไหน​ก็​ต้องห้าม​ประมาท​ ​ถ้า​เกิด​ว่า​ข้างนอก​ไม่ใช่​คุณชาย​อวี​๋​จะ​ได้​เขวี้ยง​แจกัน​ดอกไม้​ออก​ไป​ ​แล้ว​ตะโกนเรียก​คน

ณ​ ​ข้างนอก​หน้าต่าง​ ​โฮ่ง​!

อา​เฉี่ยว​รีบ​เปิด​หน้าต่าง​ออก​ ​สุนัข​ตัว​โต​ตัว​หนึ่ง​กระโจน​เข้ามา

เมื่อ​เห็น​เอ้อร​์​หนิว​ ​เจียง​ซื่อ​ก็ดี​อก​ดีใจ​ ​รีบ​เดิน​ไป​ลูบ​หัว​มัน​อย่างแรง​ ​แล้ว​ปลด​ห่อ​ผ้าไหม​ที่​คอ​ของ​มัน​ออกมา​เปิด​ดู

บน​กระดาษ​มี​รูปวาด​หยก​เขียว​หนึ่ง​อัน

เจียง​ซื่อ​เห็น​แล้วก็​เม้มปาก​ยิ้ม​ออกมา​ ​ในที่สุด​ก็​สบายใจ​ได้​สักที

…..

เช้า​วัน​ต่อมา​ขันที​จำนวน​หนึ่ง​ก็​แอบ​ออกมา​จาก​พระราชวัง​เงียบๆ​ ​แบ่ง​ออก​เป็น​สอง​กลุ่ม​ขี่ม้า​แยก​ออก​ไป​คนละ​ทาง

ปากทาง​เข้า​ตรอก​ซอย​อี้​เฉียน​ที่​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​ตั้งอยู่​มี​ผู้คน​มา​ล้อมรอบ​ตั้ง​แผง​ขาย​อาหารเช้า​กัน​เป็น​จำนวนมาก​ ​ทั้ง​กลิ่นหอม​ของ​ซาลาเปา​ ​ปาท่องโก๋​ลอย​ตลบอบอวล​เข้ามา​ใน​เรือน

อาหมาน​เอา​มือ​เท้าสะเอว​เถียง​กับ​นาย​ประตู​ ​“​ข้า​แค่​จะ​ออก​ไป​ซื้อ​ซา​เลา​เปา​เนื้อที่​ตรอก​สัก​สอง​สาม​อัน​ ​เหตุใด​ถึง​ไม่ยอม​ให้​ข้า​ออก​ไป​”

คน​เฝ้า​ประตู​แทบ​ไม่ลืม​ตาดู​ด้วยซ้ำ​ ​“​เหล่าฮู​หยิน​สั่ง​ไว้​ ​ไม่มี​ธุระ​อัน​ใด​ห้าม​ออก​ไป​”

“​ซื้อ​ซาลาเปา​เนื้อ​ไม่ใช่​ธุระ​หรือ​”

“​หาก​มีธุระ​จะ​ต้อง​มี​ป้าย​ขอ​ออก​ไป​ทำ​ธุระ​”

“​ป้าย​บ้าบอ​อะไร​กัน​ ​ว่าง​มาก​นัก​ใช่​หรือไม่​”​ ​อาหมาน​เห็น​ว่า​คงจะ​พูด​ด้วยดี​ๆ​ ​ไม่รู้​เรื่อง​ ​จึง​จับ​คน​เฝ้า​ประตู​โยน​ออก​ไป​ข้างนอก

ขันที​ที่​นำพระ​ราชโองการ​มอง​ตา​เฒ่า​ที่​ล้มกลิ้ง​อยู่​ตรงหน้า​ ​อึ้ง​ไป​ชั่วขณะ