ตอนที่ 377 กะทันหัน

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เมื่อ​เจียง​ซื่อ​เห็น​สตรี​ผู้​นั้น​ ​ก็​อุทาน​ขึ้น​ด้วย​ความตกใจ​ ​“​พี่​สาม​!​”

อวี​้​จิ​่​นรั​บรู​้​ได้​ถึง​ความกังวล​ใน​น้ำเสียง​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​เพียง​สะบัด​มือ​ถ้วย​ชาก​็​ปลิว​ออก​ไป​กระทบ​เข้ากับ​หอก​ยาว​ของ​ผู้คุม​ที่​กำลัง​แทง​ออก​ไป​ที่​เจียง​เชี่ยว

ภายใต้​เหตุการณ์​อัน​ไม่​คาดคิด​ ​ฝูงชน​ต่าง​ชุลมุน​วุ่นวาย​ขึ้น​มา​อย่างรวดเร็ว​ ​เสียงร้อง​โหวกเหวก​โวยวาย​ด้วย​ความ​ตื่นตระหนก​ดัง​ขึ้น​อย่างไม่ขาดสาย

แสง​สะท้อน​สว่างจ้า​เส้น​หนึ่ง​พุ่งตรง​มาที​่​เจิน​เหิง

อวี​้​จิ​่น​หรี่​ตาลง​ ​เขา​หยิบ​ถ้วย​ชา​อีก​อัน​เขวี้ยง​ออก​ไป​ ​พร้อมทั้ง​กระโดด​ออกจาก​ทาง​หน้าต่าง​อย่างรวดเร็ว​เมื่อ​คน​ลงมา​ถึง​พื้น​ ​ถ้วย​ชา​ที่​ถูก​เขวี้ยง​ออก​ไป​ปะทะ​เข้ากับ​อาวุธ​ลับแล​้ว​ตกลง​บน​พื้น​เช่นกัน

เหตุการณ์​ยิ่ง​วุ่นวาย​ไป​กัน​ใหญ่

“​ปกป้อง​จอ​หงวน​หลาง​!​”​ ​เสียง​ตะโกน​ดัง​ขึ้น

เสียง​ม้า​รูปงาม​ร้อง​ลั่น​ ​ฝีเท้า​สับสน​ยุ่งเหยิง​ ​เสียงร้อง​แหบ​และ​แหลม​สูง​ดัง​ขึ้น​ไม่​หยุด

คน​สวม​งอบ​บังหน้า​สู้​กับ​อวี​้​จิ​่​นอยู​่​พัก​หนึ่ง​ก็​รู้​ว่า​ฝีมือ​ตน​สู้​เขา​ไม่ได้​ ​จึง​ถอย​หนี​ไป​อย่างรวดเร็ว

อวี​้​จิ​่น​ชัก​เท้า​วิ่งไล่​ตาม​ไป​ทันที​ ​ไม่นาน​ก็​หายวับ​ตาม​กัน​เข้าไป​ใน​ฝูงชน

เจียง​ซื่อ​ชะโงกหน้า​ออก​ไปดู​นอก​หน้าต่าง​ ​เมื่อ​เห็น​หลง​ต้าน​นำ​ตัว​เจียง​เชี่ยว​ออกมา​จาก​กลุ่มคน​ตามคำสั่ง​ของ​นาง​ ​ถึง​ได้​โล่งอก​ ​ทว่า​ในขณะเดียวกัน​ก็​รับรู้​ได้​ว่า​มีสาย​ตา​คู่​หนึ่ง​จ้องมอง​มา

เมื่อ​สบตา​กัน​ ​เจียง​ซื่อ​พยักหน้า​ลง​เล็กน้อย​เป็นการ​ทักทาย​ ​จากนั้น​ก็​รีบ​ปิดหน้า​ต่าง

เจิน​เหิง​ยัง​ไม่ทัน​ได้​โต้ตอบ​อะไร​ก็​ถูก​ผู้คุ้มกัน​ล้อม​ตัว​ปกป้อง​ไว้​อย่าง​แน่นหนา​ ​ขบวน​อวด​โฉม​ขุนนาง​จบ​ลง​อย่างรวดเร็ว

หลง​ต้าน​เดิน​ขึ้นไป​บน​โรงน้ำชา​พร้อมกับ​เจียง​เชี่ยว​ที่​ดิ้น​ขัดขืน​ไม่​หยุด

เจียง​ซื่อ​ปรี่​เข้ามา​จับมือ​เจียง​เชี่ยว​ไว้​ ​“​พี่​สาม​ ​ไม่เป็นไร​ใช่​หรือไม่​”

เมื่อ​เห็น​เจียง​ซื่อ​ ​เจียง​เชี่ยว​ก็​หยุด​ดิ้น​ขัดขืน​ ​แล้ว​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​ความประหลาดใจ​ ​“​น้อง​สี่​ ​เจ้า​นี่เอง​ ​เจ้า​มา​อยู่​ที่นี่​ได้​อย่างไร​”

เจียง​ซื่อ​พูด​ออก​ไป​เสียง​เรียบ​ ​“​ท่าน​อ๋อง​นัด​ข้า​ออกมา​ดู​ขบวน​จอ​หงวน​ด้วยกัน​ ​แล้ว​พี่​สาม​ล่ะ​”

เจียง​เชี่ยว​ถือ​ชายกระโปรง​ที่​ไม่รู้​ว่า​ขาด​รุ่ย​ไป​เมื่อไหร่​ขึ้น​ ​พลาง​กัดฟัน​พูด​ ​“​ข้า​ก็ตาม​น้อง​ห้า​กับ​น้อง​หก​มาร​่วม​สนุก​ครึกครื้น​ ​ใคร​จะ​รู้​ว่า​เกือบ​เอาชีวิต​มาทิ​้ง​ไว้​ที่นี่​เสีย​แล้ว​!​”

“​ผู้คน​บน​ท้องถนน​มี​เยอะแยะ​มากมาย​ ​เมื่อ​ครู่​พี่​สาม​ตกอยู่ในอันตราย​มาก​จริงๆ​”​ ​พอนึก​ถึง​ฉาก​ที่​หอก​ยาว​แทง​มายัง​เจียง​เชี่ยว​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​รู้สึก​หวาดกลัว​เล็กน้อย

ตั้งแต่​เข้าไป​พัก​ค้างแรม​ที่​จวน​ฉัง​ซิง​โหว​ ​ความสัมพันธ์​ของ​สอง​พี่น้อง​ก็​ยิ่ง​สนิทสนม​กลมเกลียว​กัน​มากขึ้น​ ​เช่นนั้น​นาง​จึง​ไม่​อยาก​เห็น​เจียง​เชี่ยว​เป็น​อะไร​ไป

​จู่ๆ​ ​เจียง​เชี่ยว​ก็​ทำ​หน้า​ขรึม​ ​ตบ​ฉาด​ลง​บน​โต๊ะ​ ​“​มี​คน​ผลัก​ข้า​!​ ​และ​ตั้งใจ​ผลัก​แน่ๆ​ ​ไม่ใช่​เพราะ​ถูก​เบียด​”

เจียง​ซื่อ​ตะลึง​ ​ความคิด​แรก​ที่​แล่น​เข้ามา​ก็​คือ​เจียง​เพ่​ยน​้​อง​หก​

สาม​คน​พี่น้อง​ออกมา​ด้วยกัน​ ​หาก​มี​คน​ตั้งใจ​ผลัก​เจียง​เชี่ยว​จริงๆ​ ​ล่ะ​ก็​ ​ความเป็นไปได้​ที่​เจียง​เพ่ย​จะ​เล่น​สกปรก​นั้น​สูง​มาก

เจียง​เชี่ยว​ก็​คิด​เช่นนี้​ ​จึง​พุ่งตัว​ไป​ที่​หน้าต่าง​แล้ว​เปิด​ออก​เพื่อ​ดู​สถานการณ์​ข้างนอก

ด้านล่าง​มี​ผู้คน​เบียด​กัน​แน่นขนัด​ ​ชุลมุน​วุ่นวาย​มาก

ด้วย​สายตา​อัน​เฉียบแหลม​ของ​นาง​ที่​มอง​กวาด​ออก​ไป​เพียง​ครู่เดียว​ก็​เห็น​เจียง​ลี่​เกาะ​ที่​ต้นไม้​พลาง​หายใจ​หอบ

“​น้อง​สี่​ ​พวก​นาง​อยู่​ตรงนั้น​”

เจียง​ซื่อ​รีบ​ออกคำสั่ง​ให้​หลง​ต้าน​ไป​นำ​ตัว​เจียง​ลี่​และ​อีก​คน​ขึ้น​มา

ไม่นาน​เจียง​ลี่​และ​เจียง​เพ่​ยก​็​ขึ้น​มาที​่​ชั้นบน

จาก​สถานการณ์​ชุลมุน​วุ่นวาย​เมื่อ​ครู่​ ​ทั้งสอง​คนดู​แย่​ยิ่งกว่า​เจียง​เชี่ยว​เสียอีก​ ​คน​หนึ่ง​ผมเผ้า​ยุ่งเหยิง​ ​อีก​คน​รองเท้า​หลุด​ไป​ข้าง​หนึ่ง

เมื่อ​เห็น​เจียง​ซื่อ​ ​เจียง​เพ่ย​คุณหนู​หก​ก็​เดิน​ตรง​เข้ามา​อย่างรวดเร็ว​ ​พลาง​พูด​ด้วย​น้ำเสียง​น่าสงสาร​ ​“​พี่​สี่​ ​โชคดี​ที่​ได้​พบ​ท่าน​ ​ท่าน​ดู​สิร​อง​เท้า​ข้า​หาย​ไป​ข้าง​หนึ่ง​ ​กลับ​เรือน​ไม่ได้​แล้ว​”

เจียง​ซื่อ​เม้ม​ริมฝีปาก​ลง

แม้​เจียง​เพ่​ยมัก​จะ​ประจบสอพลอ​ผู้​ที่​เหนือกว่า​ตน​ ​และ​ขู่​เข่น​ผู้​ที่​ด้อย​กว่า​ ​ทว่า​หาก​เทียบ​กับ​เจียง​เชี่ยน​ที่​คร่า​เอาชีวิต​คน​นี่​มัน​ถือว่า​เป็นเรื่อง​เล็กน้อย

แต่​หาก​เมื่อ​ครู่​นาง​เป็น​คน​ผลัก​ ​นั่น​มัน​ก็​อีก​เรื่อง​หนึ่ง

เจียง​เชี่ยว​มอง​เจียง​เพ่​ยด​้ว​ยสี​หน้า​เคร่งขรึม​ ​“​เมื่อ​ครู่​ข้า​ถูก​คน​ผลัก​ออก​ไป​ ​น้อง​ห้า​ ​น้อง​หก​เห็น​หรือไม่​ว่า​เป็น​ผู้ใด​”

เจียง​ลี่​คุณหนู​ห้า​ส่าย​หัว​เบา​ๆ

เจียง​เพ่​ยพูด​ตามหลัง​ ​“​ไม่เห็น​”

เมื่อ​เห็น​เจียง​เชี่ยว​ยังคง​จ้อง​นาง​ไม่​วางตา​ ​เจียง​เพ่ย​จึง​รู้สึก​หงุดหงิด​เล็กน้อย​ ​“​พี่​สาม​มอง​ข้า​เช่นนี้​หมายความว่า​อย่างไร​ ​ข้า​ไม่​ใช้​คน​ผลัก​ท่าน​สักหน่อย​!​”

เจียง​เชี่ยว​ยิ้มเยาะ​ ​“​มัน​พูด​ยาก​น่ะ​”

เจียง​เพ่​ยพูด​ประชด​ออก​ไป​ ​“​พี่​สาม​อย่า​คิด​นะ​ว่า​สนิท​กับ​พี่​สี่​แล้ว​จะ​พูดจา​ว่าร้าย​ผู้อื่น​ได้​ ​เรื่อง​ที่​ไม่ได้​ทำ​ ​ไม่ว่า​อย่างไร​ข้า​ก็​ไม่ยอมรับ​หรอก​!​”

เจียง​เชี่ยว​โมโห​จน​หน้า​ไร้​ซึ่ง​เลือดฝาด​ ​“​ข้า​ถาม​เจ้า​ว่า​ได้ผลัก​ข้า​หรือไม่​ ​เจ้า​จะ​โยง​ไป​เรื่อง​อื่น​ทำไม​กัน​”

พอ​เห็น​ทั้งสอง​ทะเลาะ​กัน​อย่างรุนแรง​ ​เจียง​ลี่​จึง​เอ่ย​พูด​ออกมา​เบา​ๆ​ ​“​พี่​สาม​ ​ไม่ใช่​น้อง​หก​นะ​เจ้า​คะ​”

เจียง​เชี่ยว​หันมา​มอง​เจียง​ลี่​อย่าง​ไม่รู้​ตัว

เจียง​ลี่​กัด​ริมฝีปาก​เบา​ๆ​ ​พลาง​พูด​อธิบาย​ ​“​ตอนนั้น​น้อง​หก​ถูก​เบียด​ไป​ข้างหน้า​ ​อีก​นิดเดียว​จะ​ชน​เข้ากับ​สตรี​นาง​หนึ่ง​ ​ข้า​เลย​ดึง​นาง​ไว้​ ​และ​ช่วง​นั้น​พี่​สาม​ก็​ถูก​เบียด​ออก​ไป​พอดี​ ​เช่นนั้น​ข้า​จึง​เห็น​ได้​อย่างชัดเจน​ ​น้อง​หก​ไม่ได้ผลัก​พี่​สาม​…​”

“​พี่​สาม​ ​ท่าน​ได้ยิน​หรือไม่​ ​ไม่ใช่​ข้า​!​”

เจียง​เชี่ยว​หน้าแดง​ระเรื่อ​ ​จากนั้น​จู่ๆ​ ​ก็​พูด​อย่าง​มีมา​รยาท​ต่อ​เจียง​เพ่ย​ ​“​เช่นนั้น​ข้า​ขอโทษ​เจ้า​ด้วย​ที่​ข้า​เข้าใจผิด​เจ้า​ไป​”

เจียง​เพ่ย​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​เจียง​เชี่ยว​จะ​ยอมรับ​ตรงๆ​ ​จึง​ไม่ได้​โต้กลับ​ทันที​ ​แต่​สุดท้าย​ก็​พูด​ออ​อก​ไป​ด้วย​น้ำเสียง​เย็นชา​ ​“​ช่างเถอะ​ ​จากนี้ไป​หาก​มีเรื่อง​ไม่ดี​อะไร​ท่าน​ก็​อย่า​ได้คิด​ว่า​เป็น​ข้า​ก็​พอแล้ว​ ​ตัวเอง​โชคร้าย​เอง​ ​จะ​โทษ​ใคร​ได้​”

เจียง​เชี่ยว​กัดฟัน​กรอด​ ​ต้อง​ยอมรับ​จริงๆ​ ​ว่านาง​โชคร้าย

สถานการณ์​วุ่นวาย​เช่นนั้น​ ​ถูก​คน​ผลัก​ออกมา​ ​แล้ว​จะ​หา​ตัว​คนร้าย​ออกมา​ได้​อย่างไร

เจียง​ซื่อ​มองออก​ไป​ด้านนอก​ ​แล้ว​ดึง​สายตา​กลับมา​ ​“​หลง​ต้าน​ ​เจ้า​ช่วย​ส่ง​พวก​ข้า​กลับ​จวนปั​๋​วที​”

ด้านล่าง​มี​รถม้า​จอด​อยู่​ ​เดิม​มี​เหล่า​ฉิน​ขับรถ​มา​ให้​จึง​ไม่​กังวล​อะไร​ ​แต่​เหตุการณ์​ที่​เจิน​เหิง​พบ​เจอ​อันตราย​เมื่อ​ครู่​ทำให้​เจียง​ซื่อ​ไม่กล้า​ประมาท

“​คุณหนู​เจียง​ไม่​รอ​เจ้านาย​แล้ว​หรือ​ขอรับ​”

“​ไม่​ล่ะ​ ​เขา​ไป​ตาม​มือสังหาร​ ​หาก​ไม่มี​อะไร​คง​กลับมา​ตั้ง​นาน​แล้ว​”

เลือก​ที่จะ​ลอบสังหาร​จอ​หงวน​หลาง​ระหว่าง​เดินขบวน​งั้น​รึ​ ​เจียง​ซื่อ​เหมือน​จะ​รับรู้​ได้​ถึง​ความผิดปกติ​บางอย่าง

ขณะที่​กำลัง​พูด​ ​เสียง​ฝีเท้า​อัน​เร่งรีบ​ก็​ดัง​ขึ้น

อวี​้​จิ​่น​ผลัก​ประตู​เดิน​เข้ามา​ ​“​อา​ซื่อ​…​”

เมื่อ​เห็น​ว่า​ใน​ห้อง​มีพ​วก​เจียง​เชี่ยว​อยู่​จึง​ปิดปากเงียบ​ลง​ทันที​ ​พลาง​ขมวดคิ้ว​เล็กน้อย​พร้อมกับ​กวาดตา​มอง​สำรวจ​ ​จากนั้น​สาวเท้า​ก้าวเดิน​ไปหา​เจียง​ซื่อ

“​เป็น​อะไร​หรือไม่​”​ ​เมื่อ​เดิน​มาถึง​ตรงหน้า​เจียง​ซื่อ​ ​เขา​ก็​เอ่ย​ถาม​อย่าง​อ่อนโยน​ ​ทว่า​ยัง​หอบ​หายใจ​ถี่

เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ขึ้น​ ​“​ข้า​จะ​เป็น​อะไร​ได้​ ​จับตัว​มือสังหาร​ได้​แล้ว​หรือ​”

อวี​้​จิ​่​นพ​ยัก​หน้า​ลง​เบา​ๆ​ ​แล้ว​พูด​กับ​หลง​ต้าน​ออก​ไป​ตรงๆ​ ​“​เจ้า​เชิญ​คุณหนู​ทั้ง​สาม​ออก​ไป​ก่อน​”

หลง​ต้าน​ผาย​มือ​เชิญ​เจียง​เชี่ยว​และ​อีก​สอง​คน​ ​“​เชิญ​คุณหนู​ทั้ง​สาม​ออก​ไป​ก่อน​ขอรับ​”

เจียง​เชี่ยว​เหลือบมอง​เจียง​ซื่อ​ ​แล้ว​เดิน​ออก​ไป

เจียง​ลี่​ก้มหน้าก้มตา​ย่อ​ตัว​ลง​ ​แล้ว​เดินตาม​ออก​ไป

มี​เพียงแค่​เจียง​เพ่ย​ที่​เดิน​ไป​ถึง​ปาก​ประตู​แล้วก็​อด​ไม่ได้​ที่จะ​หันขวับ​กลับมา​ชำเลือง​มอง​อวี​้​จิ​่น​ ​จากนั้น​ถึง​ได้​เดิน​ออก​ไป

หลง​ต้าน​หันหลัง​กลับมา​มอง​คุณหนู​ทั้ง​สาม​ ​“​คุณหนู​ทั้ง​สาม​ท่าน​ไปรอ​ที่นั่น​นะ​ขอรับ​”

เจียง​เพ่​ยพิง​ราว​จับ​ด้วย​ความรู้สึก​ร้อนรน​ทรมาน​ราวกับ​น้ำมัน​ที่​เดือด​ปุด​ปุด​อยู่​ใน​หม้อ

นั่น​คือ​เยี​่​ยน​อ๋อง​คู่หมั้น​ของ​พี่​สี่​สินะ

ทั้ง​เยาว์วัย​ ​รูปงาม​ ​และ​มีเกียรติ​…​เหตุใด​เจียง​ซื่อ​ถึง​ได้​โชคดี​เช่นนี้​!

……

ภายใน​ห้อง​

อวี​้​จิ​่น​ยื่นมือ​ออก​ไป​วาง​ลง​ที่​ไหล่​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​“​อา​ซื่อ​ ​เรื่อง​นี้​มีบา​งอย​่าง​ผิดปกติ​เล็กน้อย​ ​มือสังหาร​ผู้​นั้น​เป็น​คนต่างถิ่น​”

“​เจ้า​หมายความว่า​…​”

“​เรื่อง​นี้​อาจ​ทำให้​เสด็จ​พ่อ​ตก​พระทัย​ได้​ ​แถม​พี่​สาม​ของ​เจ้า​ยัง​ถูก​ดึง​เข้าไป​เกี่ยวข้อง​ด้วย​ ​ถึง​เวลา​นั้น​บางที​อาจ​ต้อง​ออกหมายเรียก​พี่​สาม​ของ​เจ้า​มา​ไต่ถาม​”

และ​นี่​ก็​เป็น​เหตุผล​ว่า​ทำไม​เข้าถึง​ตัดสินใจ​กระโดด​ออก​ทาง​หน้าต่าง​เพื่อ​ไป​ช่วย​จอ​หงวน​หลาง​อย่างรวดเร็ว​

อย่าง​แรก​คือ​มี​หญิงสาว​คน​หนึ่ง​พุ่ง​ออก​ไป​กลาง​ถนน​ทำให้​กองกำลัง​เดิน​ช้า​ลง​ ​และ​เบี่ยงเบน​ความสนใจ​ของ​ผู้คุ้มกัน​ ​จากนั้น​จอ​หงวน​หลาง​ก็​ถูก​ลอบสังหาร​ ​เขา​ตัดสินใจ​ตาม​สัญชาตญาณ​ได้​เลย​ว่าการ​ที่​มีส​ตรี​พุ่ง​ออกมา​กลาง​ถนน​นั้น​ต้อง​มีเหตุผล​แน่​ ​หาก​ไม่ใช่​ผู้สมรู้ร่วมคิด​ของ​มือสังหาร​ ​ก็​ต้อง​ถูก​ทำร้าย​โดย​ไม่มีมูล​เหตุ

หาก​เป็น​ผู้อื่น​ ​เขา​คง​ขี้เกียจ​ที่จะ​ไป​สนใจ​ว่า​หญิงสาว​พวก​นั้น​จะ​เป็น​อะไร​ ​แต่ทว่า​หญิงสาว​พวก​นี้​เป็น​พี่สาว​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​จึง​จำเป็นต้อง​เอาใจใส่​เรื่อง​นี้​ ​และ​ยิ่งไปกว่านั้น​คือ​ไม่​อาจ​ให้​เกิดเรื่อง​กับ​จอ​หงวน​หลาง​ได้

หาก​จอ​หงวน​หลาง​ที่​ถูก​มองว่า​เป็น​นิมิต​มงคล​ถูก​สังหาร​ ​แน่นอน​ว่า​อา​ซื่อ​ที่​เตรียม​จะ​เป็น​พระ​ชายา​อ๋อง​จะ​ต้อง​เข้าไป​พัวพัน​กับ​เรื่อง​นี้​ด้วย

อวี​้​จิ​่​นครุ​่​นคิด​เรื่อง​พวก​นี้​อยู่​ ​พลาง​ลูบ​คาง​ไปมา

เขา​รู้สึก​นับถือ​ตัวเอง​มาก​ที่​ใน​ช่วงเวลา​วิกฤต​เช่นนี้​กลับ​มี​ความคิด​มากมาย​ผุด​ขึ้น​มา​ ​มิน่าล่ะ​อา​ซื่อ​ถึง​ไม่​รัก​ใคร​ ​และ​ถูกอกถูกใจ​เขา​แต่เพียง​ผู้เดียว

“​…​”