บทที่ 388 ไร้ซึ่งหนทาง
การร่วมมือกันระหว่างตระกูลส้งกับสตีเฟนกรุ๊ปล้วนเป็นฝีมือของส้งหวั่นหวั่นทั้งนั้น
เนื่องจากส้งหวั่นหวั่นมักจะพูดชื่นชมAnthonyต่อหน้าพ่อแม่ของเธอเสมอ เพราะงั้นพวกเขาจึงไม่เคยสงสัยอะไรในตัวAnthonyเลย พวกเขาเพียงแค่รู้สึกว่าเด็กคนนี้แม้จะยังอายุไม่มากแต่ก็สามารถประสบความสำเร็จได้แล้ว คิดไปคิดมาก็ถือว่าเป็นคนที่มีความสามารถโดดเด่นมากเลยทีเดียว
ตอนแรกที่ส้งหวั่นหวั่นถูกลี่จุนถิงทำร้ายจนเจ็บช้ำใจอย่างหนัก พ่อแม่ของเธอก็กังวลมากว่าส้งหวั่นหวั่นจะเดินออกมาจากความสัมพันธ์นี้ไม่ได้ ทว่าตอนนี้พอเห็นว่ามีชายอีกคนคอยอยู่ข้างๆ เรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้หรอก พวกเขาจึงคอยสนับสนุนส้งหวั่นหวั่นเป็นอย่างดีแทน
“หวั่นหวั่นถ้าลูกต้องการอะไรก็บอกมาได้เลยนะ พวกเรายินดีทำให้เสมอ”
แม่ซ่งแตะฝ่ามือส้งหวั่นหวั่นเบาๆ แล้วพูดด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
ส้งหวั่นหวั่นกลับรู้สึกแปลกๆขึ้นมาในใจนิดหน่อย
ถึงแม้ตอนนี้เธอกับAnthonyจะลงเรือลำเดียวกันแล้ว แต่เธอก็ไม่มีใจให้เขาอยู่ดี หรือนี่อาจเป็นเพราะ……เธอถูกลี่จุนถิงย่ำยีหัวใจจนแหลกสลาย เธอจึงไร้หัวใจไปแล้ว
เธอยอมรับว่าAnthony นั้นดีกับเธอมาก แต่ถึงยังงั้นก็เถอะ เธอไม่อาจทำใจยอมรับเขาเข้ามาในหัวใจได้
และแม้Anthony จะเป็นคนบอกให้เธอชักชวนพ่อกับแม่ของเธอมาร่วมมือด้วย แต่ในใจส้งหวั่นหวั่นจะยอมรับเหรอ?
ถ้าให้พูดจริงๆละก็ เธอก็แค่รู้สึกว่าการที่ได้ร่วมมือกับAnthony มันสามารถเพิ่มฐานกำไรให้บริษัทเธอได้ก็แค่นั้นเอง
นี่เป็นความคิดก่อนหน้าที่จะถูกลี่จุนถิงเล่นงาน
หลังจากที่Anthony ก่อเรื่องไว้มากมาย แถมยังเคยทำงานร่วมกับสตีเฟนกรุ๊ปอีก เขาจึงถูกลากเข้าไปพัวพันด้วยทันที และแน่นอนว่าตระกูลส้งก็พลอยโดนไปด้วย
หลังจากพบว่าบริษัทของครอบครัวถูกลี่จุนถิงเล่นงาน พ่อกับแม่ของส้งหวั่นหวั่นก็เริ่มกระวนกระวายขึ้นมา
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น？ลี่จุนถิงไม่รู้สึกละอายใจต่อพวกเราบ้างเหรอ？ทำไมตอนนี้ถึงต้องมาขัดขวางโครงการที่เราเป็นหุ้นส่วนอยู่ด้วย？”
พ่อซ่งพูดออกไปด้วยความช็อก
เมื่อส้งหวั่นที่นั่งอยู่ข้างๆได้ยินที่พ่อเธอพูด เธอก็รู้สึกใจหายวาบขึ้นมาแวบหนึ่ง
ช่วงนี้Anthony ถูกกดดันอย่างหนัก เธอเข้าใจและรับรู้มาโดยตลอด ในใจก็ได้แต่กังวลว่าครอบครัวของเธอจะถูกลี่จุนถิงแก้แค้นจนตกอยู่ในสภาพแบบเดียวกับเขาไหมนะ
แต่ไม่นึกเลยว่า ทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้
“จะเป็นเพราะอะไรไปได้ล่ะ？ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้สตีเฟนกรุ๊ป บริษัทที่เราเป็นหุ้นส่วนอยู่ไปทำให้ใครไม่พอใจ ตอนนี้เลยเละไม่เป็นท่าไปละ ส่วนทางด้านลี่จุนถิง…….” แม่ของส้งหวั่นหวั่นเริ่มบ่นออกมาเพราะไม่พอใจ แต่พอพูดถึงตรงนี้จู่ๆก็หยุดลง
ทันใดนั้นเธอก็แสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา “หรือว่า…….คนที่Anthonyไปทำให้ไม่พอใจก็คือลี่จุนถิง！ ”
แม่ซ่งหันขวับไปทางส้งหวั่นหวั่นทันที ทว่าส้งหวั่นหวั่นกลับเบือนหน้าหนีออกไป ดูเหมือนไม่เต็มใจที่จะบอกอะไร
ด้วยเหตุนี้พ่อซ่งแม่ซ่งจึงเข้าใจทุกอย่างทันที ดูเหมือนว่าเรื่องทุกอย่างจะเป็นเพราะAnthony สินะ
จู่ๆความประทับใจของทั้งสองที่มีต่อAnthony ก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว แถมพวกเขายังพูดต่อว่าออกมาด้วยความโมโหอีกด้วย
“ไอ้Anthony！ก่อนหน้านี้พวกเรามองคนผิดไปจริงๆ！”
ส้งหวั่นหวั่นนั่งฟังอย่างเงียบๆ เนื่องจากเธอไม่กล้าบอกพวกเขาว่าที่จริงแล้วเธอเองนั่นแหละที่เป็นคนขอให้Anthony ไปจัดการลี่จุนถิง ตอนนี้Anthonyก็เลยต้องแบกรับความผิดทุกอย่างไว้
แต่ถึงยังไงพวกเขาก็คงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้วแหละ ฉะนั้นให้พ่อกับแม่บ่นๆด่าๆออกมาซักหน่อยก็คงไม่เป็นไรหรอก
พ่อซ่งแม่ซ่งได้แต่หวังอยู่ในใจว่าลี่จุนถิงจะเห็นแก่มิตรภาพของทั้งสองตระกูลที่มีต่อกัน แล้วเหลือทางออกให้พวกเขา
แต่ไม่นานพวกเขาก็พบว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น ดูเหมือนว่าลี่จุนถิงจะไม่ปล่อยพวกเขาเลย แถมยังเริ่มจัดการพวกเขาอย่างจริงจังขึ้นมาแล้วด้วย
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ของบริษัทเลวร้ายลงทุกวัน ในที่สุดพ่อของส้งหวั่นหวั่นก็เริ่มสติแตก เขาเรียกส้งหวั่นหวั่นเข้ามาคุยต่อหน้าทันที
“หวั่นหวั่น ทั้งหมดนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”
ส้งหวั่นหวั่นรู้ว่าครั้งนี้เธอทำผิดมหันต์ แต่พอเห็นใบหน้าที่ดูเคร่งขรึมของพ่อตัวเอง เธอก็ไม่กล้าเอ่ยปากยอมรับผิด
“คือ……Anthony ทำบางอย่างให้ลี่จุนถิงไม่พอใจ ทำให้ลี่จุนถิงหัวเสีย แล้วบริษัทของเราก็เป็นหุ้นส่วนกับเขา เพราะงั้น……พวกเราก็เลยถูกโยงเอี่ยวเข้าไปด้วยแค่นั้น” พูดจบ ส้งหวั่นหวั่นก็กลัวว่าพ่อจะไม่เชื่อ เธอเลยรีบพูดเสริมเข้าไปอีก “บริษัทอื่นก็โดนด้วยไม่ใช่หรอคะ?”
พ่อซ่ง ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ที่ส้งหวั่นหวั่นพูดมามันก็มีเหตุผลอยู่
แต่ว่า……ลี่จุนถิงไม่ได้กดดันบริษัทอื่นหนักขนาดนี้นี่นา
ในที่สุดพ่อซ่งก็ทนไม่ไหว เขาอยากจะพาส้งหวั่นหวั่นไปขอโทษต่อหน้าลี่จุนถิง
“หวั่นหวั่น แกไปที่ตระกูลลี่กับฉัน”
“พ่อจะไปทำอะไรที่ตระกูลลี่？”ส้งหวั่นหวั่นเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจเมื่อได้ยินการตัดสินใจของพ่อ
พ่อซ่ง ถอนหายใจออกมา แล้วพูดขึ้น“ไปขอโทษลี่จุนถิง เพราะถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปเราแย่แน่ๆ” “หนูไม่ขอโทษ！” ส้งหวั่นหวั่นปฏิเสธคำขอร้องของพ่อทันควัน “เขาทำร้ายหนูก่อนแท้ๆ แล้วทำไมตอนนี้หนูจะต้องไปขอโทษเขาด้วย！”
พ่อซ่ง มองเธออย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยขึ้น“ได้ ไม่ไปก็ได้ แต่แกต้องไปตามAnthonyมาให้ฉัน ”
เมื่อได้ยินแบบนี้ ส้งหวั่นหวั่นก็กัดริมฝีปากแน่น
ไปตามAnthony มางั้นเหรอ？
ตลกน่า ถ้าตามเขามาจริงๆ แล้วถ้าเขาได้ยินพ่อสั่งให้ทำเรื่องแบบนี้ จากนิสัยของAnthonyแล้ว เขาคงได้พังบ้านแตกก่อนพอดี?
“ตอนนี้หนูยังติดต่อเขาไม่ได้” ส้งหวั่นหวั่นพูดด้วยท่าทีเย็นชา
พ่อซ่งชี้ไปที่เธอด้วยความโมโห“นี่แกยังจะปกป้องมันอีกหรอ ไม่สนใจเลยใช่ไหมว่าครอบครัวของตัวเองจะเป็นยังไง？
เมื่อเห็นท่าทีอันร้อนรนของพ่อ ส้งหวั่นหวั่นจึงทนไม่ได้ เธอเลยบอกความจริงออกไป“พ่อคะ！พ่อก็เห็นหนิว่าAnthonyมีอิทธิพลมากกว่าเราแค่ไหน แล้วคนแบบนั้นจะยอมไปขอโทษหรอคะ อีกอย่างถ้าเราทำเขาหัวเสียขึ้นมาอีก พวกเราก็จะตกอยู่ในสภาพย่ำแย่แบบนี้เหมือนเดิมนั้นแหละ”
พ่อซ่ง สงบลงมานิดหน่อย ก่อนหน้านี้เขาก็มีโอกาสได้สัมผัสรู้จักกับAnthony เขารู้ว่าคนๆนี้ไม่ใช่คนกระจอกๆหรอก แต่……ไม่คิดเลยว่าเรื่องทุกอย่างมันจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้
ตามหาAnthony มาก็ไม่ได้ พยายามยืดเยื้อออกก็ไม่ใช่ทางออกอีก……
คิดไปคิดมา พ่อซ่งก็รู้สึกท้อใจ ปากก็ได้แต่พูดพึมพำไปมา “หรือว่า……พวกเราจะจบเห่แล้วจริงๆ？”
ส้งหวั่นหวั่นรู้สึกผิดอยู่ในใจ ตอนแรกเธอก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้นี่นา
เธอเตือนAnthonyไปแล้วแท้ๆว่าให้ทำอะไรระวังตัวด้วย แต่Anthony ก็ไม่ฟัง แล้วจะให้เธอทำยังไงได้ล่ะ!
พอเรื่องมันมาถึงตอนนี้ ส้งหวั่นหวั่นก็ไม่รู้ว่าทั้งหมดนี่ควรจะโทษใครดี!