ตอนที่ 402 ความแตกต่างของภาพนั้น

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

​“​ถวายบังคม​พระ​ชายา​”

​“​ท่าน​อ๋อง​อยู่​หรือไม่​”​ ​เจียง​ซื่อ​ถาม​พลาง​เดิน​อ้อม​เด็กรับใช้​ผู้​นั้น

​เด็กรับใช้​รีบ​ตอบ​ ​“​กราบทูล​พระ​ชายา​ ​ท่าน​อ๋อง​มิได้​อยู่​ใน​ห้อง​ตำรา​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

​“อื​้ม​”​ ​เจียง​ซื่อ​เอื้อมมือ​ไป​ผลัก​ประตู

​เด็กรับใช้​ผงะ​ไป​ชั่วขณะ

ก็​เขา​บอก​ชัด​แล้ว​ว่า​ท่าน​อ๋อง​มิได้​อยู่​ที่นี่​ ​เหตุ​ไฉน​พระ​ชายา​ถึง​ดึงดัน​จะเข้า​ไป​อีก

​ห้อง​ตำรา​ถือเป็น​สถานที่​ต้องห้าม​ ​เดิมที​ที่นี่​มิได้​เป็น​เพียง​ห้องนอน​ของ​ท่าน​อ๋อง​เท่านั้น​ ​แต่​ยัง​เป็น​ที่​พบปะ​ยาม​ที่​มี​แขก​มา​เยี่ยมเยือน​ ​ในเมื่อ​ไม่ได้​รับ​การอนุญาต​จาก​ท่าน​อ๋อง​แล้ว​ ​พระ​ชายา​จะ​บุ่มบ่าม​เข้าไป​ก็​มิบังควร​ ​ถ้าหาก​ท่าน​อ๋อง​ทรง​ทราบ​ ​อีกทั้ง​พระ​ชายา​ยัง​ถูก​คาดโทษ​ ​คน​ทำหน้าที่​เฝ้า​ประตู​อย่าง​เขา​คง​มิวาย​ถูก​ลงโทษ​เป็นแน่

​ ​เด็กรับใช้​รีบ​ก้าว​เท้า​เข้าไป​ขวาง​เจียง​ซื่อ​พลาง​บอกอ​ย่าง​อาจหาญ​ ​“​พระ​ชายา​ ​ท่าน​อ๋อง​มิได้​อยู่​ที่นี่​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

​เจียง​ซื่อ​ชะงัก​ฝีเท้า​ก่อน​จะ​กล่าว​แผ่วเบา​ ​“​ข้า​รู้​แล้ว​”

​“​เช่นนั้น​ ​เช่นนั้น​เชิญ​พระองค์​กลับ​ไป​เถิด​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

​เจียง​ซื่อ​ยัง​ไม่ทัน​เกริ่น​กล่าว​ ​มือ​ข้าง​หนึ่ง​ของ​อาหมา​นก​็​เท้า​เข้าที่​เอว​ ​ส่วน​อีก​ข้าง​ก็​ชี้​ปราด​ไป​ที่​ปลายจมูก​ของ​เด็กรับใช้​นาย​นั้น​ ​พร้อม​แผดเสียง​ ​“​บังอาจ​ ​เจ้า​กล้า​ดี​อย่างไร​!​”

​เด็กรับใช้​ตะลึง​ตาค้าง​ ​เท้า​พลัน​ก้าว​ถอย​เพื่อ​หลบหลีก​การ​โจมตี​ของ​สาว​รับใช้​ตรงหน้า

​อาหมา​นก​ล่าว​ตำหนิ​ด้วย​สีหน้า​เย็นชา​ ​“​ใน​จวน​แห่ง​นี้​ ​พระ​ชายา​ของ​พวก​ข้ามี​อำนาจ​สิทธิ์ขาด​ ​หาก​พระ​ชายา​ใคร่​จะเข้า​ไป​ใน​ห้อง​ตำรา​ ​บ่าว​อย่าง​เจ้า​กลับมา​ขวาง​ไม่รู้​ว่า​เพราะ​ไป​กิน​หัวใจ​หมี​หรือ​ดี​เสือ​มา​หรือ​อย่างไร​ ​ถึง​ได้ใจ​กล้า​เช่นนี้​”

​มุม​ปากของ​เด็กรับใช้​กระตุก​วูบ

​เขา​เป็น​บ่าว​อย่างนั้น​หรือ

เห็นชัด​ๆ​ ​ว่านาง​ต่างหาก​ที่​เป็น​บ่าว​ ​ข้า​ไม่เคย​พบ​เคย​เห็น​หญิง​รับใช้​ที่ไหน​เหี้ยมโหด​เท่านี้​มาก​่อน​เลย​จริงๆ​!

​เด็กรับใช้​เริ่ม​มีน​้ำ​โหด​้ว​ยอี​กคน​ ​เขา​ถลก​แขน​เสื้อ​ขึ้น​พลาง​บอก​ ​“​ท่าน​อ๋อง​เคย​รับสั่ง​ไว้​ว่า​ ​สถานที่​ต้องห้าม​อย่าง​ห้อง​ตำรา​ ​ไม่​อนุญาต​ให้​ผู้ใด​เข้าไป​ยุ่มย่าม​เป็นอันขาด​!​”

​อาหมาน​ถ่มน้ำลาย​ ​“​เข้าไป​ยุ่มย่าม​งั้น​หรือ​ ​บ่าว​อย่าง​เจ้า​นี่​มัน​พูดจา​ภาษาคน​มารู​้​เรื่อง​เลย​จริงๆ​…​”

​ขณะที่​ทั้งสอง​กำลัง​ทำสงคราม​น้ำลาย​กัน​อย่าง​ดุเดือด​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​ผลัก​ประตูเข้า​ไป​ด้านใน​ ​ทั้ง​ยัง​ปิดประตู​แน่​สนิท

​เสียง​ปิดประตู​ชวน​ให้​เด็กรับใช้​ได้สติ​ ​เขา​รีบ​วิ่ง​ไป​ดัน​ประตู​พลาง​บอก​ ​“​พระ​ชายา​เสด็จ​เข้าไป​ด้านใน​มิได้​นะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”

​อาหมา​นที​่​ยืน​อยู่​ด้าน​ข้าง​กลอกตา​มอง​บน​ ​“​ในเมื่อ​เข้าไป​แล้ว​ ​เจ้า​จะ​พล่าม​ให้​ได้​อะไร​ขึ้น​มา​ ​อยาก​ให้​คนอื่น​รู้​หรือไง​ว่า​เจ้า​เฝ้า​ประตู​ไม่ได้เรื่อง​ ​ถ้า​เกิดมี​ผู้ใด​รู้​เข้า​ ​ข้า​รับรอง​เลย​ว่า​เจ้า​ตกงาน​แน่​ ​บ่าว​อย่าง​เจ้า​นี่​โง่เง่า​เสีย​จริง​…​”

​เด็กรับใช้​ยกมือ​กุม​อก​ด้วย​ความคับ​แค้น

คำ​ก็​บ่าว​ ​สอง​คำ​ก็​บ่าว​ ​ถ้า​มิใช่​เพราะ​นาง​เอาแต่​เรียก​เขา​ว่า​บ่าว​ ​เขา​จะ​พลาดพลั้ง​เช่นนี้​หรือ

​เด็กรับใช้​ลูบ​หน้า​พลาง​ตัดพ้อ​ ​“​หาก​ข้า​ตกงาน​ก็​เป็นความ​ผิด​ของ​เจ้า​”

​อาหมาน​เบะ​ปาก​ ​“​เป็น​บ่าว​ยัง​รู้จัก​หาคำ​แก้ตัว​เสียด​้วย​”

​เด็กรับใช้​ ​:​ ​“​…​”​ หาก​เขา​ฆ่า​สาว​รับใช้​ข้าง​กาย​พระ​ชายา​จะ​เป็น​อะไร​หรือเปล่า​นะ

​ห้อง​ตำรา​ของ​อวี​้​จิ​่​นมี​ขนาดใหญ่​กว่า​ห้อง​ตำรา​ทั่วไป

​เป็น​ห้อง​ขนาดใหญ่​โดย​เชื่อม​ทั้ง​สาม​ห้อง​ไว้​ด้วยกัน​ ​หาก​เดินผ่าน​เข้ามา​ทาง​ประตู​จะ​พบ​บริเวณ​ที่​เป็นพื้น​ที่​ต้อนรับ​แขก​เป็นอัน​ดับ​แรก​ ​ด้าน​ฝั่ง​ตะวันออก​ที่​มี​ฉาก​กั้น​เป็นพื้น​ที่​สำหรับ​นอนหลับ​พักผ่อน​ ​ส่วน​บริเวณ​ฝั่ง​ตะวันตก​เป็นพื้น​ที่​เปิด​โล่ง​ ​เมื่อ​เดิน​เข้าไป​จะ​พบ​ชั้น​วาง​ตำรา​ ​และ​โต๊ะ​ตัว​หนึ่ง​พร้อม​แท่น​วาง​พู่กัน​ ​แท่น​ฝน​หมึก​ ​รวมถึง​อุปกรณ์​สำหรับ​เขียน​อื่นๆ​ ​บริเวณ​นี้​ถูก​ใช้​เป็น​ที่​สำหรับ​อ่าน​และ​เขียน

​เป้าหมาย​ของ​เจียง​ซื่อ​ก็​คือ​พื้นที่​ตรง​ที่ว่า​นี้

​นาง​กวาดสายตา​ไปร​อบ​ๆ​ ​แล้วไป​หยุด​ๆ​ ​บริเวณ​หนึ่ง​ซึ่ง​ตรง​กับ​ภาพ​ใน​ความทรงจำ

ที่​ตรงนั้น​มี​ช่อง​ลับ​ ​และ​ด้านใน​ช่อง​ลับ​นั้น​ก็​มี​ภาพเหมือน​วาง​อยู่​ด้วย

​แน่นอน​ว่านี​่​เป็น​เพียง​เค้า​ลาง​จาก​ภาพ​เมื่อ​ชาติที่แล้ว​ ​ส่วน​ใน​ชาติ​นี้​เป็น​อย่างไร​ ​นาง​เอง​ก็​ไม่แน่ใจ​นัก

​เจียง​ซื่อ​เดิน​ตรง​ไป​ ​เอื้อมมือ​ไป​แล้วก็​หยุด​ข้าง​กลางอากาศ​ ​หัวใจ​ของ​นาง​แทบ​หยุด​เต้น

​แม้ว่า​นาง​จะ​บอกว่า​นาง​ไม่สน​ใจ​ ​แม้ว่า​นาง​จะ​บอกว่า​นาง​ยอมรับ​ได้​ ​หรือ​แม้ว่า​นาง​จะ​ปลอบใจ​ตัวเอง​ว่า​ ​ไม่ว่า​ชาติ​นี้​หรือ​ชาติที่แล้ว​ ​คนที​่​อาจิ​่​นรั​กก​็​คือ​นาง

​แต่​ใน​เสี้ยว​นาที​นั้น​ ​นาง​ก็​อด​หวั่นใจ​ไม่ได้

​ไม่ว่า​นาง​จะ​หลอกตัวเอง​อย่างไร​ ​สุดท้าย​แล้ว​ภาพ​นั้น​ก็​ยัง​เป็น​ปม​ค้างคา​อยู่​ใน​ใจ​นาง​อยู่ดี

​เพราะ​นาง​ยัง​ไม่ได้​คำตอบ

​หาก​ใน​ชาติที่แล้ว​อาจิ​่น​ไม่ได้​ชอบ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​แล้ว​เหตุใด​ใน​ภาพ​นั้น​ถึง​เป็น​รูป​อา​ซัง

​เด็กสาว​ใน​ภาพ​น่าจะ​อายุ​ราว​สิบ​ต้นๆ​ ​ซึ่ง​ก็​ไม่มีทาง​เป็น​นาง​อย่างแน่นอน​

​แต่​ไม่ว่า​นาง​จะ​เลือก​กังวลใจ​ต่อไป​ ​หรือ​เลือก​ที่จะ​หลีกหนี​ความจริง​ ​นั่น​ก็​หมายความว่า​ปม​นี้​จะ​ติดค้าง​อยู่​ใน​ใจ​ของ​นาง​ตลอดไป​อย่างนั้น​หรือ

​หาก​นาง​ยัง​หา​ภาพ​นั้น​ไม่​พบ​ ​นาง​ก็​ไม่มีเหตุผล​ให้​เอ่ย​ชื่อ​ของ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​เผ่า​อู​เหมียว​ ​แต่​หาก​นาง​เจอ​ภาพ​นั้นแล​้ว​ ​นาง​ถึง​สามารถ​ถาม​ได้​อย่างตรงไปตรงมา​มิใช่​หรือ

​แล้วยัง​ต้อง​กลัว​อะไร​อีก​เล่า​ ​หาก​ถาม​ออก​ไป​ก็​จะ​ได้​ทราบ​ความจริง​ ​อย่างน้อย​ตอนนี้​นาง​ก็​มั่นใจ​ได้​ว่า​คนที​่​ครอบครอง​หัวใจ​อวี​้​ชี​ใน​ตอนนี้​ก็​คือ​นาง

​เจียง​ซื่อ​กลั้นใจ​เอื้อมมือ​ไป​เปิดช่อง​ลับ​พร้อมกับ​หลับตา​ปี๋

​ผ่าน​ไป​ชั่ว​อึดใจ​ ​นาง​ก็​ค่อยๆ​ ​ลืมตา​ขึ้น​ดู​ ​เมื่อ​นาง​เห็น​สิ่งของ​ที่อยู่​ใน​ช่อง​ลับ​นั้นแล​้ว​ ​นาง​ก็​หรี่​ตาลง​เล็กน้อย

มี​ภาพเหมือน​นั้น​อยู่​จริง​ด้วย​!

​เจียง​ซื่อ​ยื่นมือ​ไป​หยิบ​ม้วน​ภาพ​ออกมา​ ​เส้นเลือด​สีเข้ม​ที่​หลัง​ฝ่ามือ​ปูด​โปน​จน​เห็น​ได้​อย่างชัดเจน​อันเนื่องมาจาก​ความประหม่า​ที่อยู่​เหนือ​การควบ​คุม

​ภายใน​ห้อง​เงียบสงัด​ ​ไร้​แม้กระทั่ง​เสียง​ลม​หวีดหวิว

​ใน​ห้อง​ตำรา​อบอ้าว​ไป​ด้วย​ไอ​ร้อน​ของ​คิมหันตฤดู

​เม็ด​เหงื่อ​ผุด​พราย​บน​หน้าผาก​ ​แล้ว​ไหล​ลง​อาบ​ข้าง​แก้ม​ก่อน​จะ​ร่วง​แหมะ​ลง​บน​แผ่น​กระดาษสี​เหลือง​หม่น​ ​และ​แผ่​เป็น​วง​อย่างรวดเร็ว

​เจียง​ซื่อ​ลอบ​สูด​ลมหายใจ​แล้ว​ค่อยๆ​ ​คลี่​ม้วน​ภาพ​นั้น​ ​ภาพ​ของ​เด็กสาว​วัยแรกรุ่น​ปรากฏ​แก่​สายตา​ของ​นาง

​เจียง​ซื่อ​รับรู้​ได้​ถึง​เสียง​หึ่ง​ที่​กังวาน​ขึ้น​ใน​หัว​ ​ร่างกาย​ของ​นาง​ไร้​ปฏิกิริยา​ตอบสนอง​ไป​ชั่วขณะ

​กาลเวลา​คืบ​เคลื่อน​ผันผ่าน​ ​นาง​ค่อยๆ​ ​เอื้อมมือ​ไป​ลูบ​หน้าผาก​ของ​เด็กสาว​ใน​ภาพ

ตรงนี้​…​ไม่มี​ปาน​สีแดง​…

​ใน​เสี้ยว​นาที​นั้น​ ​ความสุข​ล้น​ดุจ​ต้นกล้า​อ่อนนุ่ม​ใน​ฤดูใบไม้ผลิ​แตกหน่อ​ออกมา​จาก​ก้นบึ้ง​หัวใจ​ของ​นาง​ ​และ​พวก​มัน​ก็​เจริญเติบโต​ขึ้น​อย่างเร็ว​รี่​จน​ทะลุ​แทรก​ออกมา​จาก​ใจ

​เจียง​ซื่อ​ทรุดตัว​ลง​บน​พื้นที่​ทำ​จาก​ไม้​ ​นาง​หายใจ​หอบ​คล้าย​คนที​่​เพิ่ง​รอดชีวิต​มาจาก​ภัยพิบัติ

ไม่มี​ปานแดง​ ​ไม่มี​ปานแดง​!

แต่ว่า​อา​ซัง​มี​ปานแดง​…

หรือว่า​คนใน​ภาพ​คือ​นาง

​ความฉงนสนเท่ห์​ก่อตัว​หนักหน่วง​ แล้ว​อาจิ​่​นรู​้​ได้​อย่างไร​ว่านาง​ตอน​อายุ​สิบ​ต้นๆ​ ​หน้าตา​เป็น​เช่นไร

​เรื่อง​นี้​มิจำ​เป็น​ต้อง​ลังเล​อีกแล้ว​ ​นาง​จะ​ต้อง​ไป​ถาม​เจ้าตัว​!

​เจียง​ซื่อ​ม้วน​ภาพ​นั้น​อย่างเบามือ​ ​แล้ว​กำ​ไว้​แน่น​ ​นาง​ปิด​ช่อง​ลับ​เรียบร้อย​ก่อน​จะ​เดิน​ไป​ที่​ประตู

​ครั้น​เดิน​ไป​ถึง​ประตู​แล้ว​ ​นาง​ได้ยิน​เสียง​ใครคนหนึ่ง​กำลัง​เอ่ย​ถาม​ขึ้น​จาก​ด้านนอก​ ​“​เหตุใด​สาว​รับใช้​ถึง​มา​อยู่​ที่นี่​”

​เด็กรับใช้​อ้อมแอ้ม​ทำตัว​ไม่​ถูก

​เจียง​ซื่อ​จึง​เปิด​ประตู

​ที่​หน้า​ประตู​ ​นอกจาก​เด็กรับใช้​และ​อาหมาน​ ​ยัง​มี​ชาย​ชรา​อีก​คน​ยืน​อยู่​ด้วย

​ชาย​ชรา​รูปลักษณ์​คมคาย​ ​หนวดเครา​บน​หน้า​ได้รับ​การ​ดูแล​มา​อย่างดี​ ​รอย​ขมวด​ลึก​ที่​หว่าง​คิ้ว​แสดงให้เห็น​ว่า​เขา​เป็น​คนจริง​จัง​เพียงใด​ ​ชาย​ผู้​นั้น​คือ​จั่ง​สื่อ​แห่ง​จวน​อ๋อง

​“​พระ​ชายา​?​”​ ​จั่ง​สื่อ​ประหลาดใจ​ทันทีที่​เห็น​เจียง​ซื่อ

​แม้​เขา​จะ​ไม่เคย​เห็น​โฉมหน้า​ของ​พระ​ชายา​มาก​่อน​ ​แต่​จาก​การ​แต่งกาย​แล้ว​ ​ใน​จวน​หลัง​นี้​ไม่มีทาง​เป็น​ใคร​อื่น​ไป​ได้

​จั่ง​สื่อ​เป็น​ผู้​เคร่ง​ขรัด​ใน​กฎระเบียบ​ ​ทันทีที่​ทราบ​สถานะ​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​เขา​ก็​รีบ​ก้ม​ศีรษะ​ลง​ต่ำ​ทันใด​ ​แต่​เพราะ​ก้มหน้า​ลง​ถึง​ได้​เห็น​ม้วน​ภาพ​ใน​มือ​เจียง​ซื่อ

​ใบหน้า​ของ​จั่ง​สื่อ​แปรเปลี่ยน​ฉับพลัน

นี่​พระ​ชายา​หยิบ​ของ​จาก​ห้อง​ตำรา​ของ​ท่าน​อ๋อง​ออกมา​งั้น​หรือ

นี่​ ​นี่​มัน​ระเบียบแบบแผน​อะไร​กัน​นี่​!

​ใน​ชั่วขณะ​นั้น​ ​จั่ง​สื่อ​ไม่สน​ใจ​กฎระเบียบ​ใดๆ​ ​อีกแล้ว​ ​เขา​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​พร้อมกับ​หนวดเครา​ที่​สั่น​ระริก​ด้วย​ความโมโห​ ​“​พระ​ชายา​ ​กระหม่อม​จำต้อง​ขอ​ถาม​ว่า​ท่าน​อ๋อง​ประทับ​อยู่​ด้านใน​หรือไม่​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

​“​ก็​ไม่อยู่​น่ะ​สิ​”

​“​เช่นนั้น​ ​เช่นนั้น​แล้ว​ของ​ใน​พระ​หัตถ์​ของ​พระองค์​คือ​สิ่งใด​กัน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

​“​ก็​แค่​ภาพ​ๆ​ ​หนึ่ง​”

​จั่ง​สื่อ​กล่าว​เสียงแหลม​ ​“​พระ​ชายา​ ​ถึงแม้​ท่าน​อ๋อง​จะ​มิได้​ทรง​ดำรงตำแหน่ง​ใดๆ​ ​ใน​ราชสำนัก​ ​แต่​ถึงกระนั้น​ห้อง​ตำรา​ก็​ถือเป็น​สถานที่​ต้องห้าม​ ​พระองค์​ไม่​ควร​เข้าไป​หยิบ​ของ​ออกมา​สุ่มสี่สุ่มห้า​นะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ได้​โปรด​นำ​กลับ​ไป​วาง​คืน​ที่​เดิม​ด้วย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​!​”

​เดิมที​เขา​คิด​ว่า​หาก​พระ​ชายา​ย้าย​เข้ามา​อยู่​ใน​จวน​แล้ว​จะ​ช่วย​ควบคุม​ท่าน​อ๋อง​ที่สุด​แสน​จะ​ดื้อดึง​ ​แต่​ไม่​คิด​เลย​ว่า​พระ​ชายา​จะ​ไม่สน​กฎระเบียบ​หนัก​ยิ่งกว่า​!

​เจียง​ซื่อ​เอี้ยว​ตัว​หลบ​ฟองน้ำ​ลาย​ของ​จั่ง​สื่อ​ ​พลาง​เผย​สีหน้า​ลำบากใจ​ ​“​แต่ว่า​ท่าน​อ๋อง​เป็น​คน​วาน​ให้​ข้ามา​หยิบ​สมุด​ใต้​หมอน[1]นี้​…​”

​จั่ง​สื่อ​ตัวสั่น​ค้าง​คล้าย​ถูก​ฟ้าผ่า​ลง​กลาง​หัว​จน​ด้วย​คำพูด

​เด็กรับใช้​ที่​ยืน​อยู่​ด้าน​ข้าง​ก็​แทบ​ล้มพับ​ไม่​ต่างกัน

​มี​เพียง​อาหมาน​เท่านั้น​ที่​ดูเหมือน​จะเข้า​ใจ​แต่​ติด​อยู่​เรื่อง​เดียว

​สมุด​ใต้​หมอน​คือ​อะไร

​อวี​้​จิ​่​นที​่​ได้​ทราบ​ความ​จาก​บ่าว​รับใช้​ว่า​พระ​ชายา​เสด็จ​มาที​่​เรือน​หน้า​รีบรุด​มายัง​ที่เกิดเหตุ​ ​ประโยค​ของ​เจียง​ซื่อ​เมื่อ​ครู่​เล่น​เอา​ชายหนุ่ม​ก้าว​ขา​ไม่​ออก

ลับหลัง​เขา​ ​อา​ซื่อ​ทำให้​เขา​ดู​แย่​เพียงนี้​เลย​รึ

———————-

[1]สมุด​ใต้​หมอน​ เป็น​บันทึก​ชนิด​หนึ่ง​ที่​ประกอบไปด้วย​ท่วงท่า​การ​ร่วมรัก​หลากหลาย​แบบ