บทที่ 429 ไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่ง
Anthony ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ใบหน้าก็ปรากฏความหวัง :“อาเหลียน นายกลับไปที่อังกฤษ ไปหาพี่ชายฉัน แล้วให้พี่ชายฉันช่วย”
เมื่ออาเหลียนได้ยิน ก็ดีใจขึ้นมา ：“ได้ครับ ลูกพี่ ผมจะจัดการตามนี้ ”
“จำไว้ ต้องพูดให้ฉันดูแย่และดูน่าสงสารที่สุด แบบนี้พี่ชายฉันเขาจะได้ร้อนรนกระวนกระวายใจ ”Anthony ยกยิ้มมุมปาก พี่ชายเขาอันซีหนีเป็นที่พึ่งของเขาในยามนี้
“ครับ ผมเข้าใจ งั้นผมไปก่อนนะครับ ลูกพี่ พี่ต้องดูแลตัวเองให้ดีนะครับ”อาเหลียนมองไปยัง Anthonyด้วยความเป็นกังวล
“วางใจเถอะ รีบไปซะ คงใกล้หมดเวลาเยี่ยมแล้วละ ”Anthony แทบจะเก็บอาการดีใจเอาไว้ไม่อยู่ พอคิดว่าจะได้ออกไปจากที่นี่ในเร็ววันนี้ ไม่ต้องทนมองดูคนพวกนี้อีกต่อไปแล้ว ในใจก็เป็นสุขขึ้นมา
อาเหลียนได้รับคำสั่งของAnthony หลังออกจากเรือนจำ ก็จองเที่ยวบินไปอังกฤษทันที เพื่อจะไปที่บ้านของ Anthony
ตระกูลกื๋อหลินที่ Anthony อาศัยอยู่เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงมากในอังกฤษ
เดิมทีครอบครัวตระกูลกื๋อหลินนั้นเติบโตมากับการทำธุรกิจ ในช่วงหลายปีมานี้ ตระกูลกื๋อหลินได้เริ่มใกล้ชิดกับตระกูลของชนชั้นสูงและค่อยๆมีบทบาทในประเทศอังกฤษมากขึ้น ถึงแม้ว่ายศถาบรรดาศักดิ์จะไม่ได้สูงอะไรนัก แต่ก็ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง
ตอนที่อาเหลียนมาถึงอันซีหนีก็กำลังเล่นกอล์ฟอยู่ในปราสาทของเขา
“คุณชายใหญ่ครับ ลูกน้องของนายน้อยอาเหลียนต้องการขอเข้าพบครับ ”พ่อบ้านเดินมารายงานด้วยความเคารพ
ไม้กอล์ฟในมือของอันซีหนีหยุดลงชั่วขณะ ：“อ้อ？ได้บอกหรือเปล่าว่ามีเรื่องอะไร？”
เพราะชื่อของน้องชายที่ไม่ได้ยินใครพูดถึงมานานมากแล้ว
ครอบครัวชายหนุ่มมีธุรกิจมากมาย เลยปล่อยให้ Anthony ได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย
“ไม่ครับ”
“อืม ให้เขาเข้ามา ”
ผ่านไปสักพัก อาเหลียนก็วิ่งเข้ามาด้วยอาการหืดหอบ และเมื่อเจอเข้ากับอันซีหนี ก็เอ่ยทักทายไปว่า：“สวัสดีครับคุณชายใหญ่”
“อืม ว่ามา ธุระอะไร”วงสวิงที่สวยงามของอันซีหนี พัตต์ลูกกอล์ฟสีขาวตกไปยังบนหญ้าที่เขียวขจี และลงหลุมไปพอดี
“เป็นเรื่องของนายน้อยครับ”
“ฉันรู้แล้ว พูดมาเถอะ”อันซีหนีถอดถุงมือออก คนรับใช้ก็ยื่นผ้าขนหนูมาให้
“นายน้อยเขา……”อาเหลียนนิ่งไปชั่วขณะ “ถูกจับคุมขังอยู่ในคุกครับ”
อันซีหนีไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร เพราะน้องชายของเขามักชอบก่อเรื่องอยู่เสมอ ถูกจับเข้าห้องขังก็เป็นเรื่องปรกติธรรมดาไปเสียแล้ว
“ก่อเรื่องอีกแล้ว？” อันซีหนีหยิบเหล้าที่คนใช้ส่งมาให้ จิบไปคำหนึ่ง “ไปคุยกับเจ้าหน้าที่ หากเขาต้องการอะไรก็จัดหาให้เขาซะ แล้วก็ให้เขาปล่อยคนออกมา”
อาเหลียนพูดต่อไปว่า“ คุณชายครับ เรื่องคราวนี้อาจจะยุ่งยากสักหน่อย นายน้อยถูกคนแจ้งจับ และคนคนนี้ก็ได้สั่งกำชับเน้นย้ำอย่างเข้มงวด เจ้าหน้าที่ยังไงก็ไม่ยอมปล่อย นายน้อยถูกขังอยู่ด้านในใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก กว่าผมจะหาวิธีเข้าไปเยี่ยมนายน้อยได้ก็ลำบากยากเย็น พอเข้าไปได้แล้วสภาพของนายน้อยที่เห็นทั้งผอมโซน่าสงสารมากครับ”
อันซีหนีขมวดคิ้ว：“รุนแรงขนาดนั้นเชียว？”
“ไม่เพียงเท่านั้น ก่อนที่จะจับนายน้อยขังเข้าไปในคุก นายคนนั้นยังได้ทรมานนายน้อยอีกด้วย ตามร่างกายนายน้อยยังมีบาดเจ็บตามตัวและไม่รู้ว่าได้รับการรักษาอะไรบ้างไหม”
อาเหลียนทำตามที่ Anthonyได้สั่งเอาไว้ พูดให้ตัวเองมีสภาพที่อเนจอนาถให้มากที่สุด
สีหน้าของอันซีหนีดูแย่ลง :“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ ใครกันที่ช่างกล้าได้ขนาดนี้ ? :“
“คนที่ชื่อลี่จุนถิงครับ”
“คนจีน？”
“ใช่ครับ ตัวเขาเองมีอำนาจอยู่พอสมควร นายน้อยถูกนายคนนี้แจ้งจับครับ”
“แล้วทำไมนายไม่มาส่งข่าวให้เร็วกว่านี้？”อันซีหนีเมื่อรู้ว่าน้องชายถูกทำร้ายสาหัสแบบนี้ ก็รู้สึกแค้นเคืองไม่น้อย
ต้องรู้ว่า ในประเทศอังกฤษนี้ต่อให้ Anthony จะทำตัวอันธพาลแค่ไหนก็ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขา แต่ที่ประเทศจีนกลับมีคนกล้าทำร้ายเขาถึงขนาดนี้
“พวกเราไม่รู้ว่าต้องทำยังไงกันแล้ว นายน้อยจึงให้ผมมาหาคุณ”
“อืม ฉันรู้ละ ฉันจะหาวิธีเอง นายกลับไปบอกAnthony ให้เขาดูแลตัวเอง ฉันจะหาทางช่วยเขาออกมาเอง”อารมณ์ในวันนี้ของอันซีหนีถูกทำลายไปหมดสิ้นแล้ว
เมื่ออาเหลียนได้ยิน ก็ดีใจขึ้นมาทันทีเอ่ยขอบคุณแล้วขอตัวกลับไป
อันซีหนีก็นั่งแทบไม่ติด รีบเรียกผู้ช่วยเข้ามาทันที
“ซาติง นายช่วยไปสืบหาคนคนหนึ่งที่ชื่อลี่จุนถิงเป็นคนจีนมาให้ฉันหน่อย ขอข้อมูลทั้งหมดของเขา แล้วจองตั๋วไปประเทศจีนให้ฉันใบหนึ่ง ตอนนี้ ขอแบบด่วนนะ ” อันซีหนีพูดพลางเดินเข้าห้องไป แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเก็บข้าวของเตรียมเดินทาง
ซาติงทำงานได้รวดเร็วมาก เขาเก็บข้าวของต่างๆของอันซีหนี แล้วใช้เวลาไม่นานก็มาถึงเมืองจิ่งเฉิง
พอมาถึงเมืองจิ่งเฉิง อันซีหนีก็เข้าพักในโรงแรมแห่งหนึ่ง หลังจากนั้นก็ติดต่อหาอาเหลียน และสอบถามเกี่ยวกับสถานที่ที่ Anthony ถูกคุมขังเอาไว้
ไม่ว่ายังไงก็ขอให้ได้เจอหน้าน้องชายก่อน
ในบ่ายวันนั้นอันซีหนีก็เดินทางไปยังสถานที่กักกัน
Anthony พอรู้ว่าพี่ชายมาถึง ก็ตื่นเต้นดีใจจนพูดไม่ออก :“พี่ผม ผม ……”
อันซีหนีที่เห็นน้องชายตัวเองมีสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าหนวดเครารุงรังและดวงตาก็มีรอยคล้ำดำอย่างเห็นได้ชัด ร่างกายผอมโซไปไม่น้อย เห็นแล้วก็ปวดใจยิ่งนัก
เห็น Anthony พูดไม่ได้ศัพท์แบบนี้ ยิ่งคิดไปว่า Anthony คงถูกรังแกอยู่ไม่น้อย :“ไม่เป็นไรนะ พี่อยู่นี่แล้ว นายค่อยๆพูด
วางใจเถอะ พี่จะทวงความยุติธรรมให้นายเอง ”
เมื่อ Anthonyพบกับพี่ชายก็รู้ว่าตัวเองนั้นมีความหวังแล้ว :“พี่ครับ พี่ต้องช่วยผมออกไปให้ได้นะ ผมจะไปฆ่าไอ้สารเลวลี่จุนถิงนั้น เพราะมัน ผมถึงต้องมีสภาพแบบนี้ ”
อันซีหนีพยักหน้ารับ ：“พี่รู้แล้ว อาเหลียนบอกพี่แล้ว นายวางใจเถอะ นายดูแลตัวเองให้ดี พี่กลับไปแล้วจะหาทางช่วยนายออกมาให้ได้ ”
Anthony พยักหน้ารับตอบ
เวลาเยี่ยมหมดลง อันซีหนีก็กลับไปยังโรงแรมที่พัก แล้วตามผู้ช่วยมาพบ
“ซาติงนายจัดการทีสิ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน วันนี้ต้องเอาตัว Anthony ออกมาจากในนั้นให้ได้” อันซีหนีร้อนใจมีความต้องการที่อยากจะช่วยน้องชายออกมา กลับมาถึงโรงแรมได้ก็แทบจะหัวเสียเป็นบ้า
“ได้ครับ นายอย่าห่วงไปเลยครับ”เมื่อได้รับคำสั่ง ซาติงก็เริ่มลงมือทันที
ใช้เส้นสายต่างๆ และความสัมพันธ์กับคู่ค้าที่มีทั้งหมดในเมืองนี้ ล่วงเลยไปแล้วทั้งคืน ก็ยังไม่มีผลลัพธ์ใดๆ
ในเช้าวันรุ่งขึ้น ซาติงก็มารายงานว่า：“นายครับ หากจะใช้เส้นสายที่มีเพื่อช่วยนายน้อยออกมาเกรงว่าคงจะยากครับ”
“อะไรนะ ?”อันซีหนีไม่อยากจะเชื่อ หรือมันจะเป็นอย่างที่อาเหลียนได้พูดไว้Anthonyไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรไปยุ่งเข้า ?
ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร ยังไงก็ต้องช่วยน้องชายออกมาให้ได้
“เพราะมีคนคอยขัดขวาง พวกเขาจึงไม่กล้าปล่อยตัวออกมาครับ”นี่ถือเป็นครั้งแรกที่ซาติงเองก็ยากที่จะรับมือได้
“ใช่เพราะคนที่ชื่อลี่จุนถิงหรือเปล่า？”
“ใช่ครับ”ซาติงพยักหน้ารับ “เพราะเขาได้สั่งกำชับไว้ล่วงหน้า เลยไม่มีใครกล้าให้ความช่วยเหลือเราเลยครับ”
“ให้นายไปเช็คประวัติเขา นายเช็คมารึยัง？”อันซีหนีสายตามืดมน ครั้งนี้คงเจอตอเข้าให้แล้ว ?
“นี่เป็นเพียงบางหนึ่งที่ผมหามาได้ในตอนนี้ครับ” ซาติงยื่นเอกสารไปให้กับอันซีหนี