บทที่438 คุณทำเกินไปแล้ว
เมื่อได้ยินดังนั้น เคธี่ก็มองลี่จุนซินด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมามากกว่านี้แล้ว
“จริงสิ คุณป้า ช่วงนี้มีผลิตภัณฑ์ออกใหม่ไม่น้อยเลย พวกเราพักกันสักหน่อย แล้วไปเดินดูด้วยกันไหม？” จู่ๆ เคธี่ก็พูดขึ้นด้วยความกระตือรือร้น
โม่เสี่ยวฮุ่ยคิดอยู่สักพัก แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ตอนนี้เธอถูกชะตากับเคธี่เหลือเกิน การได้รู้จัดให้มากกว่านี้สักหน่อยก็คงไม่เลวเลย
“ได้สิ ลี่จุนซินเองก็ไปด้วยกันสิ”
ลี่จุนซินพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะมองไปทางเจียงหยุนเอ๋อด้วยความเป็นห่วง พลางพูดขึ้น： “ฉันไปได้ แล้วเจียงหยุนเอ๋อ……”
เจียงหยุนเอ๋อฝืนยิ้มขึ้นมา： “ฉันต้องกลับก่อน ไม่เป็นไรนะ พวกคุณไปเดินเล่นกันเถอะ”
จากนั้น เคธี่จะปล่อยโอกาสที่ดีขนาดนี้ไปได้อย่างไรกัน เลยรีบพูดขึ้น： “เห้อ คุณหนูเจียงเองก็ไปกับพวกเราด้วยสิ ฉันว่าคุณเองก็คงไม่ได้ซื้อเสื้อผ้ามานานแล้วใช่ไหมล่ะ？ตอนนี้ชุดที่คุณใส่ไม่นิยมแล้วล่ะ”
พูดจบ เคธี่ก็มองเจียงหยุนเอ๋อด้วยความลึกซึ้ง ก่อนจะพูดเสริม： “ตอนนี้คุณเป็นภรรยาของจุนถิงเลยนะ จะทำให้ตระกูลลี่เสียหน้าไม่ได้ ใส่เสื้อผ้าแบบนี้ คนอื่นรู้เข้าคงจะโดนเอาไปนินทาแน่นอนเลย”
เจียงหยุนเอ๋อลำบากใจขึ้นมา เพราะอันที่จริงเธอไม่ได้สนใจรูปลักษณ์ภายนอกของตัวเองเท่าไหร่ แต่เมื่อตอนนี้ถูกเคธี่พูดขนาดนี้ เธอเองก็คิดว่าไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่
เมื่อได้ยินเคธี่พูดจาเสียดสีเจียงหยุนเอ๋อ โม่เสี่ยวฮุ่ยก็ยิ้มมุมปากขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะพูดกับเจียงหยุนเอ๋อเหมือนเป็นการเชิญชวน： “งั้นคุณก็ไปกับพวกเราเลยสิ”
สุดท้าย ทุกคนเลยไปที่ห้างสรรพสินค้า
ระหว่างทาง โม่เสี่ยวฮุ่ยดูสนิทสนมกับเคธี่เป็นอย่างมาก จนเมินเจียงหยุนเอ๋อไปหมดเลยล่ะ
มันไม่ง่ายเลยที่จะให้โม่เสี่ยวฮุ่ยหันมาสนใจเจียงหยุนเอ๋อบ้าง แต่เธอก็ให้เจียงหยุนเอ๋อช่วยถือกระเป๋าให้
ลี่จุนซินทนดูสถานการณ์นี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว เลยแย่งกระเป๋ามาจากมือของเจียงหยุนเอ๋อด้วยความไม่พอใจ เพื่อเอามาถือด้วยตัวเอง
“คุณไม่ต้องสนใจหรอกนะ” ลี่จุนซินพูดกับเจียงหยุนเอ๋อเบาๆ
เจียงหยุนเอ๋อส่ายหัวเล็กน้อย ถึงแม้ว่าว่าจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ก็ต้องรู้สึกแย่อยู่ไม่มากก็น้อย
หลังจากกลับถึงบ้านตอนกลางคืนแล้ว เรื่องนี้ก็ลอยเข้าหูของลี่จุนถิงในที่สุด เขาไม่พอใจกับการกระทำของโม่เสี่ยวฮุ่ยเป็นอย่างมาก เลยเริ่มปลอบใจเจียงหยุนเอ๋อ
“เจียงหยุนเอ๋อ เรื่องนี้แม่ทำเกินไปแล้วนะ”
ลี่จุนถิงพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ
ตอนแรกเจียงหยุนเอ๋อน้อยอกน้อยใจเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเห็นท่าทีของลี่จุนถิงที่ปกป้องตัวเองขนาดนี้ เธอก็อารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย
“อันที่จริง…ที่แม่พูดนะ ก็มีเหตุผลนะ ฉันช่วยอะไรคุณไม่ได้จริงๆ แถมยังทำให้คุณเหนื่อยเปล่าด้วย” เจียงหยุนเอ๋อพูดขึ้นเสียงเบา
“ไม่” ลี่จุนถิงส่ายหัวอย่างหนักแน่น ก่อนจะโอบเจียงหยุนเอ๋อเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง “ฉันไม่ให้คุณว่าตัวเองแบบนี้”
เมื่อได้ยินเสียงหัวใจเต้นของลี่จุนถิง เจียงหยุนเอ๋อก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นอย่างประหลาด ภายใต้การปลอบโยนของลี่จุนถิง ทำให้ในที่สุดอารมณ์ก็ดีขึ้นไม่น้อยเลย
เคธี่กำลังหาโอกาสอย่างขะมักเขม้นเพื่อลงมือ ส่วนทางโม่เสี่ยวฮุ่ยก็พยายามสร้างโอกาสให้เคธี่กับลี่จุนถิงได้รู้จักกันมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ทว่าความพยายามของโม่เสี่ยวฮุ่ยนั้นไม่เพียงแค่ไม่เป็นผล แต่ยังทำให้ลี่จุนถิงเริ่มเกลียดเคธี่ขึ้นมาอย่างรวดเร็วอีกด้วย
เขารับไม่ได้ที่ไม่ว่าไปที่ไหนก็ต้อง “บังเอิญ” เจอผู้หญิงคนนี้อยู่ตลอดเวลา มันไม่ใช่แค่มีผลกระทบกับชีวิตของเขา แต่มันกระทบต่อเจียงหยุนเอ๋อไม่น้อยเหมือนกัน
ลี่จุนถิงคิดอยู่สักพัก จากนั้นก็หาผู้ชายที่เอาไว้โต้ตอบกับผู้หญิงคนนี้มาโดยเฉพาะ
ช่วงนี้บริษัทกำลังจะจัดงานเลี้ยงยามค่ำคืนอยู่พอดี แต่ก่อนงานเลี้ยงแบบนี้ ลี่จุนถิงจะไม่ไปร่วมด้วย แต่ว่าครั้งนี้เพื่อให้ผู้ชายคนนั้นได้เข้าใกล้เคธี่มากขึ้น ลี่จุนถิงเลยทำเป็นยอมรับการเชิญของเคธี่ แล้วเข้าร่วมงานเลี้ยงยามค่ำคืน
ครั้งนี้เคธี่ดีใจเป็นอย่างมาก เพราะสิ่งที่ลี่จุนถิงทำกับเคธี่นั้น มีแต่ท่าทีที่เย็นชา ถ้าจะพูดให้แย่หน่อย ก็คือเขาแทบจะไม่เคยชายตามองเคธี่เลย ดังนั้นการที่ลี่จุนถิงตอบตกลงเธอในครั้งนี้ เลยเป็นความน่ายินดีเป็นอย่างมาก
อันที่จริงงานเต้นรำนี้เคธี่ไม่สนใจว่าจะต้องเข้าร่วมหรือไม่ เพราะมันไม่สำคัญเลย ตอนแรกเธอทำเพื่อหาเรื่องคุยกับลี่จุนถิงเท่านั้น แต่ตอนนี้อีกฝ่ายตอบรับแล้ว เธอเลยเห็นความสำคัญขึ้นมา
เพื่องานเลี้ยงยามค่ำคืนนี้ เคธี่ไปเลือกชุดเข้างานตอนบ่ายเป็นพิเศษ จากนั้นก็ไปแต่งหน้าแต่งตา เมื่อส่องกระจกแล้วคิดว่าสวยเพียงพอแล้ว เธอก็ยิ้มขึ้นมาด้วยความมั่นใจ
โลกนี้ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ไม่ชอบหญิงที่หน้าตาสวย เก่ง และหุ่นดีหรอก
ดังนั้นสำหรับเคธี่แล้ว การที่ลี่จุนถิงไม่ชอบตัวเองก็ไม่เป็นไร แต่สักวันหนึ่ง เธอจะแย่งเขามาให้ได้
เคธี่ไปถึงงานเต้นรำตรงเวลา แต่สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจ ก็คือลี่จุนถิงมาถึงงานเต้นรำก่อนเธอเสียอีก
ผู้หญิงที่หลงอยู่ในความรักมักจะคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เมื่อเห็นลี่จุนถิงมาถึงงานเต้นรำก่อน เคธี่ก็อดคิดไม่ได้ ว่าอีกฝ่ายมาเร็วขนาดนี้เพื่อเธอหรือเปล่านะ？
การที่เคธี่คิดแบบนี้ก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล ถึงอย่างไรมันเป็นแค่งานเต้นรำเล็กๆ ของบริษัท ปกติงานเต้นรำแบบนี้ลี่จุนถิงไม่มีท่าทีจะมาด้วยซ้ำ แต่ครั้งนี้กลับมาเร็วเป็นอย่างมาก
ทั้งหมดนี้ ขึ้นอยู่กับคำเชิญที่เคธี่เชิญลี่จุนถิงมาทั้งนั้น
ยิ่งเคธี่คิดแบบนี้ ก็ยิ่งมั่นใจได้ว่าลี่จุนถิงมองตัวเองเปลี่ยนไปแล้ว
แต่อันที่จริง ลี่จุนถิงเองก็มางานเต้นรำเร็วเพราะเคธี่จริงๆ แต่ว่ามันไม่เหมือนกับที่เคธี่คิดเลย
ที่ลี่จุนถิงมาเร็วขนาดนี้ ก็เพราะอยากจะกลับไปให้เร็วขึ้นเท่านั้นเอง
ตอนที่เคธี่มาถึงงานเต้นรำ ลี่จุนถิงกำลังอยู่กับฟั่นเพ่ยพอดี
ฟั่นเพ่ยเป็นชายที่ลี่จุนถิงหามา เพื่อให้เขาได้เข้าหาเคธี่อย่างไม่มีพิรุธ ลี่จุนถิงเลยให้ตำแหน่งหนึ่งเขาในบริษัท
ตอนที่เคธี่เข้ามา เพราะฐานะและหน้าตาที่สะสวยของเธอ เลยมีแต่คนให้ความสนใจ
มันยิ่งทำให้ความมั่นใจของเคธี่เพิ่มมากขึ้นไปอีก เธอเชิดหน้าขึ้น พลางเดินตรงดิ่งไปหาลี่จุนถิง
บางทีสำหรับคนอื่นในตอนนี้ เคธี่อาจจะดูสวยสะดุดตา จนมีคนอยากได้มาครอบครอง แต่ในสายตาของลี่จุนถิงนั้น กลับเป็นตัวปัญหาที่กำลังเดินเข้ามาหาตัวเอง
แต่สิ่งที่ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาหน่อยก็คือ กำลังจะสลัดตัวปัญหานี้ออกไปได้แล้ว