“ห้องของพวกเราสองคนอยู่ชั้นเดียวกัน ที่นั่งก็ติดกัน ตอนเย็นกลับด้วยกัน ไม่ได้เหรอ?”
ท่าทางของเฟิงหานชวนอ่อนโยนมาก ถึงแม้สีหน้าจะยังเย็นชา แต่ก็ยังแฝงไปด้วยความอบอุ่น ไม่ได้แสดงออกว่าเย็นชาเหมือนภูเขาน้ำแข็งแบบนั้น
เป๋าฮวนกระตุกมุมปากแล้วตอกกลับ “ไม่ได้!”
เฟิงหานชวน “…”
เขารู้แล้วว่าสามปีมาแล้ว เฉินฮวนฮวนก็ยังไม่สามารถให้อภัยเขาได้
ไม่อย่างงั้นคงไม่แยกไปสามปี ไม่อย่างงั้นคงไม่แกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขา
ไม่อย่างงั้นคงไม่ทำเป็นฆ่าตัวตาย เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุล หายไปอย่างไร้วี่แวว
“นายคงได้ยินที่ฉันคุยกับจอห์นที่ฟิตเนตแล้วใช่ไหม? คืนนี้ฉันจะทดสอบเนื้ออ่อนนั่นของเขา สำหรับผู้ชายแก่อย่างคุณ ฉันไม่สนใจ”
ได้ยินแบบนี้ เฟิงหานชวนสีหน้าค่อย ๆ เปลี่ยนไป เขาตัวแข็ง รอบตัวแผ่ซ่านไปด้วยรังสีอำมหิต
“ผู้ชายบริการแบบนั้น คุณชอบเหรอ?” เขาข่มความโมโห พูดเสียงต่ำ แล้วถามย้ำ
“ผู้ชายบริการอะไร? นายไม่มีการศึกษาจริงเลยนะ? ถึงเขาจะเป็นผู้ชายบริการแล้วยังไง เขาเป็นผู้ชายบริการที่น่ารักน่าหลงใหล!” พูดจบ เป๋าฮวนก็ทำเอามือปิดแก้ม ดวงตาเปล่งประกาย ดูท่าทางรอคอยเป็นอย่างมาก
เฟิงหานชวนหน้าดำหน้าเขียว เขาคว้าข้อมือของเป๋าฮวนไว้ เตรียมจะลากเธอออกไป ต่อหน้าสามีอย่างเขา เธอยังจะชมผู้ชายบริการแบบนั้นอีก?
เขาทนไม่ได้อีกต่อไป!
จะไม่ทนอีกต่อไป!
ในช่วงเวลาสำคัญ จู่ ๆ เสียงที่มีความตื่นเต้นก็ดังขึ้น “ไฮ Joy ไม่ได้เจอกันนานเลย!”
เฟิงหานชวนกับเป๋าฮวนหันหน้ามองไปทางซ้ายพร้อมกัน เป็นด้านที่มีเสียงดังขึ้น
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ผมสีบลอนด์ดวงตาสีฟ้าเดินเข้ามา สายตาจ้องมองไปที่เป๋าฮวน ขณะเดียวกันก็นั่งลงที่ด้านซ้ายของเป๋าฮวน
ตำแหน่งที่เดิมทีว่างอยู่
เป๋าฮวนจำเขาได้ เธอยิ้มอ่อน ๆ ตอบรับเขาอย่างสุภาพ “ไฮ Alex!”
Alex ลูกชายคนที่สองของตระกูลอเล็กซานเดอร์ในสหรัฐอเมริกาพวกเขาเคยเจอกันในงานเลี้ยงการกุศลในสหรัฐอเมริกา ตอนนั้น Alex เป็นฝ่ายชวนเธอเต้นรำ ดังนั้นถือว่ารู้จักกันแล้ว
“Joy คนนี้คือ?” สายตาของAlexมองไปที่มือของเป๋าฮวนข้างที่เฟิงหานชวนจับไว้แน่น แล้วขมวดคิ้วในทันที
ดูแล้วไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่
เป๋าฮวนถึงได้นึกได้ว่าเฟิงหานชวนยังจับมือตัวเองไว้อยู่ จึงรีบสะบัดออก มุมปากกระตุก แล้วตอบ “ผู้ชายน่ารำคาญคนหนึ่ง”
พวกเขาใช้ภาษาอังกฤษคุยกัน แต่เฟิงหานชวนฟังรู้เรื่องทั้งหมด แล้วก็ฟังอย่างเข้าใจมาก เข้าใจเป็นอย่างมาก
เขาหน้าตาเคร่งขรึม มองหน้าด้านข้างของเป๋าฮวน แล้วถามขึ้น “ฮวนฮวน เขาคือใคร?”
เฟิงหานชวนรู้สึกได้ว่า สายตาที่ผู้ชายที่ชื่อ Alex คนนี้มองเฉินฮวนฮวน เต็มไปด้วยความร้อนระอุ เห็นได้ชัดว่าคิดอะไรบางอย่างกับเฉินฮวนฮวน ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ
ไม่ได้เจอกันสามปี ผู้ชายรอบตัวเฉินฮวนฮวนทำไมถึงเยอะขนาดนี้!
“เกี่ยวอะไรกับนาย?” เป๋าฮวนหันหน้าไปมองเฟิงหานชวน แล้วเผยยิ้ม ค่อย ๆ ตอบกลับสี่คำ
เฟิงหานชวน “…”
Alex ถามขึ้นอย่างสงสัย “Joy เธอพูดอะไรน่ะ? เกี่ยว อะ ไร กับ นาย แปลว่าอะไร?”
เขาตั้งใจเรียนแบบเสียงของเป๋าฮวน
“อ๋อ เกี่ยวอะไรกับนาย แค่บอกเขาว่าอย่าเสือก” เป๋าฮวนหันหน้ามามอง Alex อีกครั้ง แล้วอธิบายอย่างใจเย็น
Alex พยักหน้าอย่างเข้าใจ เขาเหลือบมองเฟิงหานชวน แล้วเผยสีหน้าดูถูกออกมา
ตอนนี้ในสายตาของเขา เฟิงหานชวนก็คือผู้ชายคนที่สร้างความรำคาญให้เป๋าฮวน แต่กลับถูกเป๋าฮวนรังเกียจ
ความโมโหของเฟิงหานชวน “ปรี๊ดขึ้น” จนควันออกมา
ในสายตาของเขา ความดูหมิ่นของAlex ที่มีต่อเขา คือตั้งใจหาเรื่องเขา!
“เธอเป็นภรรยาของฉัน นายหลีกไปไกล ๆ หน่อย!” เฟิงหานชวนพูดเสียงต่ำ ตะคอกออกมา
เพื่อเป็นการไม่ให้กระทบต่องานประมูล เขาทำได้เพียงเท่านี้ ไม่อย่างงั้นเขาแทบอยากจะต่อย Alex สักยก!
เขาใช้ภาษาอังกฤษ Alexฟังออก
“ภรรยา?” Alexแผ่มือออก สีหน้าแสดงออกว่าไม่อยากจะเชื่อ จึงรีบถามเป๋าฮวน “เขาพูดจริงเหรอ?”
“จะเป็นไปได้ยังไง? เขามีอาการหลงผิด ไม่ต้องสนใจเขา!” เป๋าฮวนตอบกลับอย่างไม่ลังเล
Alex ถึงบางอ้อในทันที เขามีสีหน้าดูถูกมากกว่าเดิม แล้วพูดอย่างเย่อหยิ่ง “ผู้ชายจีน หน้าด้านขนาดนี้เลยเหรอ?”
เฟิงหานชวนลุกขึ้นยืน เดินอ้อมเป๋าฮวนไปด้านหน้า Alex แล้วจับคอเสื้อของเขาไว้
สีหน้าของเขาน่ากลัวอย่างมาก
“นายจะทำอะไร!” Alexตะคอกเสียงดัง
สถานการณ์ด้านนี้ ดึงดูดสายตาของทุกคนในงานในทันที
เป๋าฮวนรู้สึกขายขี้หน้า จึงรีบลุกขึ้น จับแขนของเฟิงหานชวนไว้ แล้วพูดเสียงต่ำ “นายรีบปล่อย Alex! ตอนนี้กำลังอยู่ในงานประมูลนะ!”
“บอกฉันมา ว่าเธอกับเขาเป็นอะไรกัน?” เฟิงหานชวนไม่ได้ปล่อยมือ แต่กลับหันหน้ามาถามเป๋าฮวน
เป๋าฮวนกัดฟันตอบกลับ “เพื่อนเฉย ๆ”
เธอกลัวจริง ๆ ว่าถ้าหากตัวเองโกหกอีก เฟิงหานชวนจะลงไม้ลงมือกับ Alex!
“แค่เพื่อน?” เฟิงหานชวนถามยืนยัน
“ใช่ ฉันกับ Alex เคยเจอกันแค่ครั้งเดียว จะเป็นเพื่อนแบบไหนได้ล่ะ?” เป๋าฮวนถามเขากลับอย่างโมโห
ได้ยินแบบนี้ เฟิงหานชวนปล่อยมือออกจาก Alex
Alex ที่ถูกจับคอเสื้อไว้เมื่อกี้ ก็ถูกรัดคอไปด้วย แทบจะหายใจไม่ออก จึงรีบสูดหายใจอย่างแรงเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์
“นายรีบกลับไปที่นั่งของนาย!” เป๋าฮวนออกแรงลากแขนของเฟิงหานชวน
ตอนนี้พวกเขาสามคน ถูกคนทั้งงานรู้จักหมดแล้ว ขายขี้หน้าจนถึงตระกูล!
เห็นท่าทางของเป๋าฮวน เฟิงหานชวนหัวเราะเบา ๆ แล้วไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้นก็ใช้สายตาส่งสัญญาณเตือน Alex แล้วกลับไปนั่งที่ของตัวเองอย่างเชื่อฟัง
ตลอดเวลา เป๋าฮวนไม่กล้าพูดคุยอะไรกับ Alex อีก
ถึงแม้ Alex จะไม่พอใจ แต่เขาก็เหมือนกับเป๋าฮวน ที่ไม่กล้าพูดอะไรอีก เกรงว่าเฟิงหานชวนจะหาเรื่องตนเอง แล้วทำให้ตนเองขายขี้หน้า
นั่งข้างเฟิงหานชวนทุกนาทีทุกวินาที เป๋าฮวนรู้สึกทรมานอย่างที่สุด กลับกัน เฟิงหานชวนกลับสีหน้าเรียบเฉย เขามุ่งมั่นอยู่กับการประมูลของเก็บสะสม
เป๋าฮวนแอบกัดฟัน เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนยิ่งอยู่ยิ่งไร้ยางอาย ยิ่งอยู่ยิ่งหน้าหนา
ถ้ารู้ตั้งแต่แรก เธอไม่ควรจะกลับมาประเทศจีน ไม่ควรเข้าร่วมงานประมูลในครั้งนี้
ตอนนี้เป็นแบบนี้ เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนต้องตามติดเธอแน่ งั้นความตายจอมปลอมในตอนนั้น ไม่ถือว่าเสียแรงเปล่าเหรอ?
ไม่มีทาง!
แบบนี้ไม่ได้นะ เธอต้องแกล้งโง่ให้จนจบ!
“ต่อไป ของประมูลชิ้นที่ 47 คืออัญมณีสีฟ้าของราชินีซีซาร์แห่งประเทศเฉินในยุคกลางตอนต้น…”
เป๋าฮวนจับชอบอัญมณีสีฟ้านี้มาเป็นเวลานานแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่เธอรีบมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการประมูล
เธอจ้องไปที่โต๊ะประมูลโดยไม่กะพริบตา ดูกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก จนดึงดูดความสนใจของเฟิงหานชวน
เฟิงหานชวนดูออกว่าเป๋าฮวนชอบอัญมณีสีฟ้าชิ้นนี้มาก
ในไม่ช้า การประมูลอัญมณีสีฟ้าก็เริ่มขึ้น ราคาประมูลเริ่มต้นที่ห้าสิบล้านหยวน
“ห้าสิบเอ็ดล้าน!” หญิงวัยกลางคนแถวหน้าชูป้ายขึ้น
“ห้าสิบห้าล้าน!” ผู้หญิงอเมริกันที่มีชื่อเสียงที่นั่งอยู่ตรงกลางก็ยกป้ายขึ้นเช่นกัน
“หกสิบล้าน!”
“หกสิบแปดล้าน!”
“แปดสิบล้าน!”
“แปดสิบห้าล้าน!”
…
คนที่แย่งชิงอัญมณีสีฟ้านี้ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง ผู้ชายแค่ส่วนน้อย คิดว่าคงซื้อให้สมาชิกหญิงในครอบครัว
อัญมณีสีฟ้านี้เป็นของสะสมของราชินีซีซาร์ และราชินีซีซาร์เป็นราชินีที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก ไม่เพียงโดดเด่นในด้านรูปลักษณ์และสง่าราศีเท่านั้น เธอยังมีส่วนสำคัญต่อคุณประโยชน์ของผู้คน และยังเป็นไอดอลที่ผู้หญิงหลายคนชื่นชอบอีกด้วย
ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงดิ้นรนเพื่อแย่งชิงอัญมณีชิ้นนี้
เป๋าฮวนไม่ได้ยกป้าย เพราะเธอต้องการรอรวบแห รอจนกว่าคนอื่นๆ จะประมูลจบ แล้วเธอค่อยประมูล
แต่ว่ราคาถูกเรียกยิ่งอยู่ยิ่งสูง เธอรอจนแทบจะทนไม่ไหว
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่วิตกกังวลของเป๋าฮวน เฟิงหานชวนก็มั่นใจยิ่งขึ้น เขาจึงถามขึ้น “เธออยากประมูลอัญมณีชิ้นนี้จริงๆ เหรอ?”
“ไม่เกี่ยวกับนาย!” เป๋าฮวนตอบอย่างหงุดหงิด
สำหรับเรื่องที่เฟิงหานชวนที่จับคอเสื้อของ Alex เธอไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อเฟิงหานชวนจริง ๆ
ไม่อยากจะสนใจเขาสักนิด!
ท่าทางแบบนี้ของเป๋าฮวน เฟิงหานชวนเคยชินแล้ว แล้วก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ เขาก็เดาได้ว่าเป๋าฮวนในตอนนี้ไม่อยากจะสนใจเขา
แต่เขาก็ไม่ใส่ใจ เขาจะให้เธอเป็นฝ่ายสนใจตัวเอง
เป๋าฮวนเห็นเฟิงหานชวนไม่ได้พูดอะไรอีก ก็รู้สึกว่าข้างหูสงบลงไม่น้อย แล้วจ้องมองไปที่พวกหญิงวัยกลางคนที่กำลังแย่งชิงอัญมณีกันอยู่
สุดท้ายได้ยินผู้ประมูลตะโกน “”หนึ่งแสนห้าพันหยวนครั้งที่หนึ่ง มีใครเพิ่มราคาไหม?”
“หนึ่งแสนห้าพันหยวนครั้งที่สอง!”
หญิงวัยกลางคนในชุดสีน้ำเงินแถวหน้าดูมั่นอกมั่นใจ นัยน์ตาของเธอมีรอยยิ้ม ไม่มีใครจะแย่งชิงอัญมณีชิ้นนี้กับเธอได้
“สุดท้ายยังมีคนประมูลอีกไหม?”
ในงานเงียบสงบ
ในตอนที่หญิงวัยกลางคนคนนั้นกำลังคิดว่าชนะ เป๋าฮวนก็ยกป้ายขึ้น
เสียงที่ละเอียดอ่อนทำลายความเงียบในห้องทันที
“สองร้อยล้าน!”
ฝูงชนอยู่ในความโกลาหล
ในตอนที่ทุกคนหันกลับมามองไปที่เป๋าฮวน จากนั้นก็เริ่มพูดคุยกันเป็นการส่วนตัว
หญิงวัยกลางคนคนนั้นก็หันหน้ามา ถลึงตาใส่เป๋าฮวน หน้าเขียวหน้าดำ แล้วยกป้ายต่อ ตะโกนออกมาอย่างมั่นใจ “สองแสนห้าพันหยวน!”
เป๋าฮวนเผยรอยยิ้มอ่อน ๆ แต่ไม่ได้ยกป้ายขึ้น
เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ทำต่อ สายตาของหญิงวัยกลางคนคนนั้นเริ่มผยองขึ้น แล้วเชิดคางอย่างภูมิใจ
“คุณผู้หญิงหมายเลข 88 ท่านนั้น จะประมูลต่อไหม?” นักประมูลขึ้นเสียงดัง
เป๋าฮวนไม่ตอบ ในตอนนี้เอง ก็มีอีกคนชูป้ายขึ้นตะโกน “สามร้อยล้าน!”
ทุกคนเริ่มเกิดความโกลาหลอีกครั้ง
อัญมณีชิ้นนี้ ถูกประมูลราคาสูงถึง 300 ล้านหยวน ทุกคนตะลึงถึงขนาดนี้ ก็เพราะมูลค่าของอัญมณีชิ้นนี้ ไม่ได้สูงขนาดนั้น
ก็แค่อัญมณีสีฟ้าธรรมดาแค่นั้นแหละ ลูกเล่นเดียวก็คืออัญมณีนี้เคยเป็นของราชินีซีซาร์
อัญมณีถูกเพิ่มราคา หญิงกลางคนโมโหจนกัดฟัน แต่ถ้าเพิ่มไปอีก ก็เกินขอบเขตที่เธอจะสามารถรับไหวแล้ว
เธอกัดฟัน จึงทำได้เพียงเลือกยอมแพ้
ในทางกลับกัน สตรีที่มีชื่อเสียงชาวอเมริกันที่เรียกร้อง 300 ล้านคนเริ่มเชิดหน้าชูตา
“สามร้อยล้าน สามร้อยล้าน อัญมณีสีฟ้าสะสมของราชินีซีซาร์ ราคาประมูลปัจจุบันคือสามร้อยล้าน มีใครให้เพิ่มไหมอีกไหม?” เสียงของผู้ประมูลดังขึ้นเรื่อยๆ
ในงานเงียบไปอีกครั้ง
“สามร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง สามร้อยล้านครั้งที่สอง…”
เป๋าฮวนยิ้มมุมปาก แล้วชูป้ายขึ้นอีกครั้ง แล้วพูดด้วยเสียงกระฉับกระเฉง “พันล้าน!”
วินาทีต่อมา ทั้งงานก็เงียบสงบลง
ราคาหนึ่งพันล้านเป็นราคาสูงสุดในการประมูลคืนนี้
อีกอย่างสิ่งที่ถูกประมูลราคาสูงที่สุด ก็แค่อัญมณีสีฟ้าเม็ดเล็ก ๆ แค่นั้น
เฟิงหานชวนที่นั่งอยู่ด้านข้างเป๋าฮวน มองใบหน้าที่มีความมั่นใจของเป๋าฮวน เขาถึงกับตะลึงไปเลย
จู่ ๆ เขาก็เข้าสู่ความสงสัย ความสงสัยที่ลึกมาก
สามปีมานี้ เฉินฮวนฮวนทำอะไรกันแน่?
เฉินฮวนฮวนที่ยากจน แม้แต่ค่าสุสานของคุณยายของเธอหนึ่งแสนหยวน เฉินฮวนฮวนร้องไห้และขอร้องให้เขายืมเงินแก่เธอ ตอนนี้กลับประมูลออกมา“หนึ่งพันล้าน?”ได้อย่างเรียบเฉย