ตอนที่ 447 โมยาตปรากฎตัว
ตอนที่ 447 โมยาตปรากฎตัว
องค์ชายใหญ่หรี่ตาลง พลังของเอลฟ์ที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ธรรมดา เขาไม่สามารถมองทะลุผ่านได้และน่าจะอยู่ในระดับสิบสี่ดาวขึ้นไป “ชายรอง? ชายรอง…?! เจ้าออกมาได้ยังไง? ไม่ได้อยู่ในคุกหรอกเหรอ?!!”
องค์ชายใหญ่หันไปมองและพูดกับองค์ชายรอง…
เมื่อจักรพรรดิเฒ่าได้ยินเสียงของชายรอง ดวงตาที่ขุ่นมัวก็จับจ้องไปที่องค์ชายทั้งสองซึ่งยืนอยู่ตรงประตู และร้องตะโกนว่า “เอาเจ้าชั่วสองคนนี้ออกไปที พวกมันวางยาข้า!!”
ซินหยามองดูจักรพรรดิเฒ่า และหันไปพูดกับองค์ชายใหญ่และองค์ชายสามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ทำไมพวกเจ้าถึงวางยาพิษท่านพ่อ? เจ้ายังคู่ควรกับการเป็นลูกอยู่ไหม?”
“โย่ พวกเรากลายเป็นลูกอกตัญญูซะงั้น!” ชายสามพูดประชดประชัน “ทำไม ถ้าเจ้ามีความสามารถนักก็เข้ามาช่วยสิ! อย่าลืมสิว่าพลังดวงดาวของเจ้ามีแค่สิบสองสิบสามดาวเท่านั้น จะเอาชนะพวกเราได้เหรอ? ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าท่านพ่อไปเสียท่าชอบอะไรในตัวเจ้า?”
“ลงมือ!” โอคาซีไม่สนใจเรื่องไร้สาระ เขาเร่งรัดเข้าไปหาชายใหญ่ ขณะที่ซินหยาบุกเข้าไปหาชายสาม
ดวงตาขององค์ชายใหญ่เปลี่ยนเป็นดุดันขึ้นมา ความแข็งแกร่งของเอลฟ์ที่อยู่ตรงหน้าไม่ธรรมดา อย่างน้อยก็อยู่ในระดับสิบสี่ดาว!
ชายรองไปเชิญยอดฝีมือที่ไหนมา ทำไมถึงไม่เคยได้ยินมาก่อน?
เขาหลบหลีกกลยุทธ์ของโอคาซี รีบร้องตะโกนออกไปด้านนอก “เข้ามาพาตัวนักโทษออกไป!”
“ร้องเรียกไปก็เปล่าประโยชน์ ไม่มีใครอยู่ข้างนอกทั้งนั้น!” ซินหยาโพล่งขึ้นขณะต่อสู้กับชายสาม
องค์ชายทั้งสองรู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ กลยุทธ์ของคนที่อยู่ตรงหน้าแตกต่างจากกลยุทธ์ของชายรอง!
“เอาล่ะชายรอง! ที่ผ่านมาเจ้าเสแสร้งและปกปิดพลังของตัวเองมาตลอดเลยสินะ? ความแข็งแกร่งของเจ้าไม่ใช่สิบสามดาว แต่เป็นสิบสี่ดาวใช่ไหม?!” ชายสามร้องตะโกนขณะต่อสู้
ความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในระดับสิบสี่ดาวเท่านั้น จะสามารถเอาชนะซินหยาที่ก้าวเข้าสู่สิบห้าดาวได้อย่างไร!
เขากัดฟันแน่นขณะก่นด่าและต่อสู้ หันไปตะคอกใส่พ่อเฒ่าที่นอนอยู่บนเตียงว่า “ดูซะก่อน ลูกชายคนดีของท่าน! เสแสร้งเก่งยิ่งกว่าข้ากับพี่ชายใหญ่อีก! ยังจะบอกว่ามันเป็นคนดีอยู่ไหม! บางทีลูกชายคนดีของท่านอาจจะกำลังรอให้พวกข้าลงมือ ส่วนท่านก็คิดว่ามันเป็นคนดีต่อไป!”
หลังจากนั้นไม่นาน โอคาซีก็ทุบตีชายใหญ่จนล้มลงไปกองกับพื้น ก่อนจะกระซิบซินหยาว่า “รีบจัดการ!”
ซินหยาพยักหน้าและตอบรับ “โอเค!”
ชายสามเริ่มหมดแรงและถูกซินหยาโค่นล้มลง และหันไปก่นด่าชายรอง “เจ้าชั่วชายรอง นอกจากจะร่วมมือกับชาวต่างด้าวแล้ว เจ้ายังปิดบังอะไรพวกข้าอยู่อีก?!!”
ซินหยาครุ่นคิด ฉันปิดบังอะไรจากพวกแกไว้เยอะแยะเลยล่ะ ตัวอย่าง เช่น ฉันไม่ใช่องค์ชายจากจักรวรรดิเคทเลอร์ แต่เป็นมนุษย์!
จักรพรรดิเฒ่ารู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นชายรองพาตัวชายใหญ่กับชายสามออกไป
เขาจ้องมองชายสอง และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “เด็กดี มาให้พ่อดูหน้าเจ้าหน่อยซิ!”
ซินหยาคล้อยตามจักรพรรดิเฒ่าและเดินเข้าไปหา มองดูจักรพรรดิเฒ่าที่กำลังร่อแร่จับมือของเขาเอาไว้ “ท่านพ่อ ท่านมีอะไรจะพูดกับลูกงั้นหรือ?”
“พ่อขอโทษ ขอโทษสำหรับเรื่องแม่ของเจ้า!” จักรพรรดิเฒ่าพูด “แต่พ่อก็อยากจะขอร้องเจ้า ลูกห้ามติดต่อกับแม่ของเจ้า ห้ามติดต่อกับดาวโจรสลัดเด็ดขาด!”
ซินหยาตกใจมาก นี่มันหมายความว่าอะไร? แม่ของโมยาตมีสายสัมพันธุ์โดยตรงกับดาวโจรสลัดงั้นเหรอ?
เสียงที่สั่นเครือของจักรพรรดิเฒ่ายังพูดต่ออีกว่า “ถ้าเจ้าเข้าไปพัวพันกับดาวโจรสลัด ราชวงศ์ของเราจะถูกระราน เมื่อไหร่ก็ตามที่คนพูดถึงดาวโจรสลัด พวกเขาจะนึกถึงเคทเลอร์เสมอ!”
จักรพรรดิเฒ่าพูดต่อ “เจ้าอย่าได้ฆ่าแกงชายใหญ่กับชายสามเลย ยังไงซะพวกนั้นก็คือสายเลือดของพ่อ เนรเทศพวกเขาไปต่างดาวก็พอ!”
เขาจ้องมองชายรองและพูดว่า “สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือแผนที่ทางทหาร พ่อวางแผนที่ทางทหารไว้บน…”
จักรพรรดิเฒ่ากำลังจะบอกสถานที่เก็บแผนที่ทางทหาร แต่ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็ดังลอดเข้ามาจากด้านนอก!
“ท่านพ่อหยุดก่อน! นั่นเป็นองค์ชายรองตัวปลอม ข้าต่างหากโมยาตตัวจริง!”
ท่ามกลางช่วงเวลาวิกฤต ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนเอลฟ์ในชุดคลุมก็เดินเข้ามาจากทางประตู เขาถอดหน้ากากบนใบหน้าออก จ้องมองซินหยาอย่างเย็นชา และนั่งลงตรงหน้าจักรพรรดิ
“เจ้าตัวปลอม ทีนี้ดูซิว่าฉันเป็นใคร?”
ซินหยามองดูโมยาตที่อยู่ตรงอย่างเฉยเมย “เจ้าเป็นใคร? ทำไมถึงแอบอ้างเป็นข้า?”
จักรพรรดิเฒ่าตกตะลึง! คนทั้งสองที่อยู่ตรงหน้ามีหน้าตาเหมือนกันไม่มีผิด!
“เกิดอะไรขึ้น? ใครจะบอกข้าได้บ้างว่าทำไมมีชายรองถึงสองคน?” จักรพรรดิเฒ่าพึมพำกับตัวเอง ขณะจ้องมองลูกชายทั้งสองที่หน้าตาเหมือนกัน
ความเจ็บปวดบนร่างกายเริ่มแผลงฤทธิ์อีกครั้ง สภาพจิตใจของเขาเริ่มตกอยู่ในอาการโคม่า
ซินหยามองดูจักรพรรดิเฒ่า รีบหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋า วางไว้บนจมูกของจักรพรรดิเฒ่าเพื่อให้เขาหายใจได้สะดวก ก่อนจะหมดสติลงไป
“ไม่น่าเชื่อว่าแกจะหนีออกมาได้ พลังดวงดาวของแกถูกผนึกไว้ไม่ใช่เหรอ?” โอคาซีขมวดคิ้ว ก่อนจะหันไปมองโมยาตที่อยู่ตรงหน้า
เขาไม่รู้สึกถึงพลังดวงดาวและพลังจิตของของโมยาตที่อยู่ตรงหน้าเลยสักนิด
อีกฝ่ายหนีออกมาได้ยังไง?
โมยาตมองดูคนสองคนตรงหน้าและพูดว่า “ก็เพราะข้ามีพลังจากสายเลือดพิเศษไง!”
ปรากฎว่าเขาสามารถกลายร่างเป็นมังกรทมิฬได้!
โอคาซีกับซินหยาหรี่ตาลง คนคนหนึ่งจะกลายร่างเป็นมังกรทมิฬได้อย่างไร?
น่าเหลือเชื่อมาก!
“แกคือตัวอะไร? ทำไมถึงกลายร่างเป็นมังกรได้?” ซินหยาจำคำพูดของจักรพรรดิเฒ่าก่อนหน้านี้ได้ แม่ของเขามาจากดาวโจรสลัด เป็นไปได้ไหมว่าแม่ของเขาจะเป็นสายพันธุ์พิเศษ?
เผ่าพันธุ์พิเศษบางเผ่าพันธุ์หาเจอได้ยาก และสามารถเปลี่ยนรูปร่างจากมนุษย์ให้เป็นอสุรกายได้!
โมยาตมีความสามารถแบบนี้หรือเปล่า?
“งั้นก็ดูให้เต็มตา!”
โมยาตกลายร่างเป็นอสุรกายร้าย พลังดวงดาวกับพลังจิตของเขาถูกปลดล็อกอย่างเต็มพิกัด!
ยิ่งไปกว่านั้น พละกำลังการต่อสู้ในร่างอสุรกายยังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ไต่ระดับขึ้นไปถึงสิบห้าดาว และยังมีความสามารถป้องกันตัวเอง!
โอคาซีกับซินหยาไม่กล้าชะล่าใจ ขณะที่ทั้งสามกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือน ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องตะโกนออกมาจากข้างนอก “พระเจ้า? นั่นมันอะไร? เรือรบของดาวโจรสลัดหรือเปล่า?”
ดวงตาของซินหยาจับจ้องไปทางโมยาต “แม่ของแกที่อยู่ในดาวโจรสลัดคือใคร? แกระดมเรือรบของดาวโจรสลัดมาที่นี่ได้ยังไง?”
โมยาตแสยะยิ้ม “แม่ของข้าคือใครงั้นเหรอ? แม่ของข้าก็คือองค์หญิงแห่งดาวโจรสลัดยังไงล่ะ ทำไมพวกเจ้าถึงคิดว่าข้าจะระดมเรือรบดาวโจรสลัดมาไม่ได้?”
“ข้าไม่เคยคิดข้องเกี่ยวกับดาวโจรสลัด เพราะเห็นแก่บัลลังก์แห่งเคทเลอร์ คอยอดทนต่อความอัปยศอดสูมานานหลายปี แต่กลับถูกพวกมนุษย์รังแก จนถึงตอนนี้ถ้าข้าไม่คิดที่จะเอาคืน ทุกอย่างที่ข้าทำมามันจะไม่เปล่าประโยชน์หรือ?”