บทที่ 573 ตายสามบาดเจ็บหนึ่ง
บทที่ 573 ตายสามบาดเจ็บหนึ่ง
แม้ว่าจะตัดขาคนคนนั้นขาดไปข้าง ! หากแต่เจ้าเสือก็ยังน่าสงสารยิ่งกว่า เมื่ออีกสองคนก่อนหน้าโจมตีใส่ร่างของมันอย่างไม่ลังเล ทำให้ร่างกายของมันเกิดบาดแผล และมีเลือดไหลทะลักออกมา !
หลังจากได้แผลมาถึง 3 รอย ก็ทำให้เสือขั้นจอมปราชญ์ระดับสูงสุดตัวนี้คำรามด้วยความโกรธ ! หากแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้พี่หวังหวาดกลัวแต่อย่างใด เขาโบกสะบัดกระบี่ในมือ เรียกสายฟ้าขึ้นมาที่ตัวกระบี่ ก่อนที่จะฟาดฟันออกไป !
เสือขั้นจอมปราชญ์ระดับสูงสุดเหมือนจะคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะโหดเหี้ยมเพียงนี้ ! ผลสุดท้ายมันก็เลยโดนสายฟ้าเผาจนร่างกลายเป็นสีดำ ถึงกับต้องปล่อยควันดำออกมา หากแต่โชคดีที่มันยังไม่ตาย
หลังจากที่มันได้รับบาดเจ็บ ก็ทำให้พลังวรยุทธ์ในร่างกายถดถอยอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาก็ลดลงมาอยู่ที่ขั้นจอมปราชญ์ธรรมดา !
เมื่อมองดูร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส เจ้าเสือจึงเร่งรีบใช้พลังในร่างกายฟื้นฟูบาดแผล ด้วยมีแต่ต้องทำเช่นนี้เขาจึงจะสามารถรักษาชีวิตนี้ไว้ได้ ซึ่งก็ถือว่าไม่เลวแล้ว
ทว่าจะยืนขึ้นมาอีกครั้งดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลย อย่างน้อย ๆ ในเวลาสั้น ๆ ก็ไร้หนทางที่จะยืนขึ้นมาอีกได้แล้ว ซึ่งฉู่เหินก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าทั้งสามจะทำได้ ! ถึงกับทำให้ขั้นจอมปราชญ์สูงสุดล้มลงได้ !!!
แต่ไม่ว่ายังไงของวิเศษในนี้เขาก็ได้หมายตาไว้แล้ว ! ดังนั้นมีหรือที่ชายหนุ่มจะพลาดโอกาสนี้ไป หากแต่ยังไม่ทันที่ฉู่เหินจะได้ลงมือ ทั้งสามคนนั้นก็เริ่มแตกคอกันเองแล้ว !
“โชคของพี่หวังดีจริง ๆ สถานที่ดี ๆ แบบนี้พี่หาเจอได้ยังไง ?” คนที่อายุน้อยที่สุดหลุดยิ้มออกมา ใบหน้าราวกับตื่นเต้นสุด ๆ ทำให้ใคร ๆ ก็ดูออกว่าเด็กน้อยคนนี้คิดจะแอบลงมือกระทำบางอย่าง !
“พี่หวัง ครั้งนี้พี่ได้ของไปเยอะทีเดียว ขาฉันขาดไปข้างหนึ่งแล้ว ออกไปไหนมาไหนต้องโดนคนอื่นหัวเราะเยาะแน่เลย” ชายอีกคนพูดขึ้นพร้อมกับซ่อนดวงตาบ้าคลั่งไว้ภายใน ที่ไม่ว่าใครก็มองไม่เห็น !
“ไม่ต้องห่วง ของภายในถ้ำนี้ไม่ว่าจะเป็นของอะไรพวกเราจะแบ่งกันอย่างเท่าเทียม ถ้าเก็บพวกมันไปก็น่าจะได้วัตถุดิบฝึกฝนพลังไปไม่น้อย พลังของพวกเราก็จะก้าวหน้าขึ้นอีกขั้น !” พี่หวังหัวเราะ นัยน์ตาแสดงออกอย่างเยาะหยัน !
“แย่ละ ตรงนั้นยังมีสัตว์อีกตัว !” 1 ใน 2 คนตะโกนชี้นิ้วไปอีกทาง พอพี่หวังได้ยินดังนั้นก็รีบหันหน้าไปมองทางนั้น ทว่าเขากลับไม่เห็นสัตว์ที่ไหนสักตัว และในตอนที่กำลังสงสัยอยู่นั้น เขาก็ได้ยินเสียงลมวาดผ่านมาจากด้านหลัง !
ไม่ทันรอให้ได้หันกลับไปมอง มันก็สายไปเสียแล้ว เพราะกระบี่ 2 เล่มแทงทะลุหัวใจของเขาจากทางด้านหลังเข้าเต็ม ๆ ก่อนที่ใบหน้าของคนทั้งสองจะเผยรอยยิ้มชั่วร้าย อีกทั้งเสียงหัวเราะนั้นก็หายไปนานแล้ว เหลือไว้เพียงใบหน้าเหี้ยมเกรียม !
“ต้องขอโทษพี่หวังแล้วจริง ๆ ไว้ไปแก้แค้นในนรกแทนแล้วกัน ! ส่วนแบ่งของพวกเรา 3 คน ฉันว่าไม่สู้แบ่งกันแค่ 2 คนจะไม่ดีกว่าหรือ ! ต้องขอโทษพี่ด้วยนะ !” พูดจบทั้ง 2 คนนั้นก็หัวเราะขำขันยกใหญ่ !
ร่างกายของพี่หวังอ่อนแออย่างถึงที่สุด หากแต่สายตาก็ยังไม่ละไปจากทั้งสอง ก่อนพูดอย่างแค้นเคืองว่า “แก…พวกแกนึกว่าพวกแกชนะแล้วใช่ไหม ? ฮ่า ๆๆ! ช่างน่าขำนัก ข้าจะบอกพวกแกไว้อย่าง ว่าถ้าใครยังไม่อยากตายก็ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ ! ฮ่า ๆๆๆๆ!”
พอพี่หวังพูดจบก็หักคอตนเอง และก็เป็นตอนนี้เองที่ทั้งสองรู้สึกว่าภายในร่างกายตัวเองมีบางอย่างผิดปกติ ก่อนที่จะตามมาด้วยความรู้สึกเหมือนถูกไฟเผาไหม้ร่างจนเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส !
พิษ โดนยาพิษเข้าแล้ว ตอนนี้ทั้งสองเพิ่งจะรู้ตัวว่าพวกเขาถูกพิษเสียแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าเมื่อไร เมื่อหวนคิดดูก็น่าจะเป็นตอนที่พี่หวังเรียกพวกเขาไปกินข้าว ดื่มเหล้า ! เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทั้งสองก็อยากจะกัดลิ้นตายว่าทำไมต้องไปบ้ากินข้าวดื่มเหล้านั่นด้วย !
อย่างไรก็ตาม ไม่รู้ว่าเมื่อครู่พี่หวังใช้วิธีอะไร ทำให้พิษในร่างกายของพวกเขาทำงาน ที่เป็นแบบนี้เพราะพี่หวังตายพิษในร่างกายของพวกเขาจึงเริ่มทำงานหรือเปล่า ? โดยไม่สนใจสิ่งใด ทั้งสองรีบนั่งลง พยายามหาทางถอนพิษอย่างเร่งรีบ ลองแม้กระทั่งกินยาถอนพิษเข้าไป
อย่างไรก็ตาม มาทำเอาตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว ด้วยยาพิษในร่างของพวกเขาทำงานอย่างรวดเร็ว เพียงไม่กี่ชั่วลมหายใจ ใบหน้าของทั้งสองก็กลายเป็นสีดำ หายใจติดขัด ! ทำให้พวกเขารู้แล้วว่าตัวเองจบสิ้นแล้ว คิดไม่ถึงว่าพี่หวังจะโหดแบบนี้ ถึงกับให้พวกเขากินยาพิษ !
ว่าแล้วก็บังคับร่างกายให้ยืนขึ้น กำกระบี่ไว้ในมือแน่น และฟันที่ร่างของพี่หวังอย่างบ้าคลั่ง ! ราวกับว่ามันสามารถระบายความโกรธในใจได้ เพียงแต่น่าเสียดายที่เมื่อกระบี่ของพวกเขาแทงลงไป ร่างกายก็รู้สึกอ่อนแรงอย่างถึงที่สุด !
ต่อมาทั้งสองก็ค่อย ๆ ล้มลงไปนอนกับพื้น คายลิ่มเลือดสีดำออกมา และไม่หายใจอีก ! ฉู่เหินที่ซ่อนตัวอยู่เมื่อเห็นฉากนี้ ก็รู้สึกราวกับกำลังดูหนังอยู่ เขานึกในใจว่านี่มันยิ่งกว่าที่คิดไว้เสียอีก พวกมันทั้ง 3 คนนี้สมแล้วที่คบหากัน สารเลวพอ ๆ กันเลย !
ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างปลง ๆ และเตรียมพร้อมออกไป ! อย่างไรก็ตามตอนที่เขาเดินออกไป ก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้น “คิดจะสู้กับฉันยังเร็วไปร้อยปีวะ ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่าจิตใจพวกแกมันสกปรกเพียงไหน” พูดจบร่างของคนคนนี้ก็ค่อย ๆ เดินออกมา
เมื่อเห็นร่างนั้นปรากฏกาย ดวงตาของฉู่เหินก็เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ด้วยคนคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาก็คือพี่หวังคนนั้น ! เรียกได้ว่าอีกฝ่ายนั้นเหมือนกับพี่หวังที่นอนอยู่ตรงนั้นมาก ทว่าแท้ที่จริงแล้ว ร่างที่นอนอยู่ก็เพียงแค่หุ่นเชิดของพี่หวัง !
ฉากนี้ทำให้ฉู่เหินนับถือแผนการของพี่หวังคนนี้มาก ! ถึงว่าทำไมพลังของพี่หวังก่อนหน้านี้ถึงไม่ได้ดูสูงเท่าไร อีกทั้งการเคลื่อนไหวยังช้ามากอีกด้วย ตอนนี้ถึงได้รู้ว่านั่นคือหุ่นเชิด ! แผนการนี้ของพี่หวังไม่รู้ว่าต้องเสียเวลาคิดนานไหม ! คนเช่นนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว
จากนั้นก็เห็นเพียงพี่หวังเดินผ่านร่างหุ่นเชิดตัวเองไป เก็บของดี ๆ ทั้งหมดของทั้งสองคนมา ก่อนที่ดวงตาจะหันไปมองเสือที่นอนหมดแรงอยู่อีกฝั่ง และเมินหน้านี้ราวกับว่าเสือนั่นมีค่าไม่ต่างอะไรกับแมวป่วยตัวหนึ่ง !
ยังไงเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือของวิเศษในถ้ำ ! ที่อีกฝ่ายไม่ลังเลเลยที่จะเดินเข้าไปในถ้ำที่มีควันดำนั่น ! อย่างไรก็ตาม หลังจากเขาเข้าไปในถ้ำ ฉู่เหินก็พลันได้ยินเสียงร้องโหยหวนดังออกมา เพียงได้ยินเท่านี้ก็รู้แล้วว่าพี่หวังนั่นลาโลกไปแล้ว เหลือไว้เพียงเถ้ากระดูกขาว !
ฉากนี้ทำให้ฉู่เหินคลั่งเหงื่อเย็นเต็มแผ่นหลังอย่างอดไม่อยู่ เขารู้สึกว่าตัวเองได้มาเจอกับของอันตรายเข้าให้แล้ว ไม่ว่าใครก็ถูกฆ่าตามหมดไม่เหลือสักคน ! แม้กระทั่งสมบัติธรรมดายังถูกทำลาย ฉู่เหินถอนหายใจอย่างจนปัญญา คิดไม่ถึงว่าการค้นหาสมบัติบนสรุปสุดท้ายจะออกมาเป็นแบบนี้ !
เดิมทีเขาคิดจะหมุนตัวกลับ ด้วยตอนนี้ชายหนุ่มไม่อยากได้ของวิเศษหรือสมบัติอะไรแล้ว เพราะเขามองตั้งแต่ต้นจนจบก็ไม่เห็นเลยว่าสิ่งที่อยู่ภายในนั้นมีจริงหรือเปล่า ! อย่างไรก็ตามตอนที่เขาเพิ่งจะออกเดินนั้น หูก็พลันได้ยินเสียงของเสือตัวนั้นคำรามเสียงต่ำออกมา !