ฆาตกร​มีประสบการณ์​โชกโชน​อย่างนั้น​หรือ

เมื่อ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​เอ่ยปาก​เช่นนี้​แล้ว​ ​ทั้งหมด​ก็​ตก​อยู่​ใน​ความ​หวาดผวา

เว้น​ก็​แต่​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ที่​กลับ​รู้สึก​โมโห​เสีย​อย่างนั้น​ ​ที่แท้​ก็​พวก​ทำผิด​ซ้ำซาก​!

“​แล้ว​จะ​เป็น​ผู้ใด​ไป​ได้​”

สายตา​ที่​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ไล่​มอง​ไป​ยัง​ฝูงชน​คล้าย​แสงแดด​ลาม​เลีย​ไป​ทีละ​นิด​ ​เขา​กล่าว​ต่อ​ ​“​คน​ผู้​นี้​น่าจะ​มีทั​กษะ​ใน​การต่อสู้​ ​เพราะ​รู้​ว่า​จะ​ต้อง​โจมตี​ที่​อวัยวะ​ใด​ ​หาก​ตอนที่​เกิดเรื่อง​เขา​มิได้​ยืน​อยู่​ใกล้​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ ​ก็​หมายความว่า​ต้อง​เป็น​ผู้​ที่​เคย​ฝึก​เคลื่อนไหว​ใน​ที่​มืด​มา​อย่าง​ช่ำชอง​…​”

ผู้คน​จินตนาการ​ภาพ​ตาม​อรรถาธิบาย​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​แม้ว่า​ภาพ​ที่​ได้​จะ​ยัง​คลุมเครือ​ ​คล้าย​มี​ม่าน​กระดาษ​บัง​อยู่​ ​แต่​ถึงกระนั้น​ ​หาก​ได้​แสงสว่าง​อีกหน่อย​ ​ภาพ​ทั้งหมด​ก็​จะ​ปรากฏชัด​แจ่มแจ้ง

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​รีด​เค้น​สมอง​สุดฤทธิ์​ ​ที่​เจิน​ซื่อ​เฉิง​กล่าว​มา​จะ​เป็น​ผู้ใด​ไป​ได้

แต่ทว่า​ใน​หัว​ยังคง​ขาวโพลน​ไร้คำ​ตอบ​ ​สุดท้าย​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​ปล่อย​ให้​เป็น​หน้าที่​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ตามเดิม

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ยกมือ​ขึ้น​ใน​ท่า​คารวะ​ ​“​กระหม่อม​เพียงแต่​คาดเดา​เท่านั้น​ ​หาก​มี​ข้อผิดพลาด​ประการ​ใด​ ​ขอ​ฝ่า​บาท​โปรด​ประทาน​อภัย​ด้วย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ยกมือ​พลาง​บอก​ ​“​ไม่ว่า​เจิน​อ้าย​ชิง​จะ​ว่า​อย่างไร​ ​ข้า​ก็​เชื่อ​ว่า​ข้อสันนิษฐาน​ของ​เจ้า​ย่อม​มีเหตุผล​มาร​อง​รับ​เสมอ​”

ทันทีที่​ได้ยิน​เช่นนั้น​ ​ต่าง​ก็​สะดุ้งโหยง​กัน​ถ้วนหน้า

ฝ่า​บาท​มิสม​ควร​ตรัส​เช่นนี้​ ​หาก​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ใช้อำนาจ​หน้าที่​มา​แก้แค้น​จะ​ทำ​อย่างไร

ใน​สมอง​แต่ละคน​เริ่ม​ค้นหา​ความทรงจำ​ว่า​ ​ใน​อดีต​เคย​ทำผิด​ต่อ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​มาก​่อน​หรือไม่

แต่​แล้ว​กลับ​มี​ความ​เงียบ​แปลกประหลาด​เข้าปก​คลุม​ทั่วทั้ง​ห้อง

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​พระพักตร์​เคร่งเครียด​ ​ทำให้​ฝูงชน​ใน​ห้อง​ต่าง​หลุบ​ตาม​อง​ต่ำ​ ​ทว่า​มุม​ปาก​ยังคง​ไว้​ซึ่ง​ความ​เย้ยหยัน

การ​ลงมือ​ฆาตกรรม​ต่อหน้า​เขา​ซ้ำแล้วซ้ำเล่า​ ​คิด​ว่า​เขา​จะ​ใจดี​ปล่อยไป​งั้น​หรือ

คราวนี้​ไม่มีทาง​รอดตัว​ไป​ได้​เป็นอันขาด​!

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​คิด​ ​ข้า​ก็​โกรธ​เป็น​เหมือนกัน​ ​วันนี้​จะ​สำแดง​ให้​คนชั่ว​พวก​นั้น​ได้​ชม​เป็น​ขวัญตา

เมื่อมี​แรง​สนับสนุน​จาก​ฮ่องเต้​ ​เครา​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ก็​กระตุก​วูบ​ก่อน​จะ​ชี้นิ้ว​ออก​ไป​ ​“​กระหม่อม​คิด​ว่า​ ​ฆาตกร​จะ​ต้อง​เป็นหนึ่ง​ใน​หน่วย​องครักษ์​อย่างแน่นอน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​!​”

คำกล่าว​นั้น​ทำให้​ผู้คน​ตะลึงพรึงเพริด​ไป​ตาม​ๆ​ ​กัน

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ที่​ได้ยิน​ก็​แทบ​กระเด้ง​ตัว​ออกจาก​ที่ประทับ

เพราะ​รอบ​ๆ​ ​ตัว​เขา​มี​องครักษ์​ล้อม​อยู่​ ​หรือว่า​ฆาตกร​จะ​แฝงตัว​อยู่​ใน​กลุ่ม​นี้

นอกจาก​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​จะ​ทำหน้าที่​เป็นหูเป็นตา​ให้​ฮ่องเต้​แล้ว​ ​ยัง​ทำหน้าที่​เป็นกอง​ทหาร​รักษา​พระองค์​ยาม​เสด็จ​ประพาส​ตามที่​ต่างๆ​ ​ซึ่ง​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​ส่วนหนึ่ง​จะ​ทำหน้าที่​คุ้มกัน​ฮ่องเต้​ยาม​เสด็จ​ออก​นอก​วัง​ด้วย​เช่นกัน

ดังนั้น​ ​ในขณะนี้​ ณ​ ​ที่เกิดเหตุ​จึง​มีทั​้ง​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​ ​และ​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​ ​เมื่อ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​เอื้อน​เอ่ย​วาจา​เช่นนั้น​ก็​เท่ากับ​ว่า​กำลัง​ผลัก​คน​ทั้งสอง​กลุ่ม​ไป​ที่​ปาก​เหว

ส่วน​คนที​่​หลุดพ้น​จาก​ข้อกล่าวหา​ก็​พากัน​ถอนหายใจ​ออกมา​อย่าง​โล่งอก​ ​แต่​ถึงกระนั้น​จำต้อง​นับถือ​ความ​ใจกล้า​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง

ขนาด​ไม่มี​หลักฐาน​ชี้ชัด​ยัง​กล้า​กล่าวหา​ผู้บังคับบัญชา​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​และ​ผู้บัญชาการ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​ ​กล้าหาญ​สม​เป็น​เจิน​ซื่อ​เฉิง

“​กระหม่อม​สังเกตเห็น​ว่า​ ​ขณะที่​ตำหนัก​สว่าง​ขึ้น​ ​ข้าง​กาย​ของ​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ไม่มี​องครักษ์​ใด​อยู่​ใน​บริเวณ​ใกล้​ๆ​ ​ดังนั้น​กระหม่อม​ต้อง​ขออนุญาต​ตรวจสอบ​องครักษ์​ทุก​ผู้​ทุก​นาย​ที่อยู่​ภายใน​ตำหนัก​นี้​ ​เพราะ​การ​พบ​รอย​เลือด​ตามตัว​จะ​เป็นหลัก​ฐาน​ชี้​ว่า​ ​รอย​เลือด​นั้น​กระเด็น​มาถูก​ขณะที่​ลงมือ​ฆาตกรรม​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ไม่สน​ใจ​ว่า​เรื่อง​นี้​จะ​กระทบ​ใคร​บ้าง​ ​ยังคง​กล่าว​ขออนุญาต​ไป​ตามจริง

ความหมาย​ของ​ถ้อยคำ​นั้น​ชัดเจน​ใน​ตัวเอง​ ​ในเมื่อ​ตอนที่​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​เสียชีวิต​ ​ไม่มี​องครักษ์​อยู่​ใน​บริเวณ​ใกล้เคียง​เลย​สัก​คน​ ​นั่น​ก็​แสดงว่า​องครักษ์​ที่​มี​รอย​เลือด​เปื้อน​อยู่​คือ​ฆาตกร​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย

“​แล้ว​ถ้า​องครักษ์​ทั้งหมด​ไม่มีใคร​มี​รอย​เลือด​บน​ตัว​เล่า​”​ ​วัง​ไห่​ ​ผู้บังคับบัญชา​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​ถาม​ขึ้น

“​ถึง​อย่างนั้น​ ​ก็​ไม่​อาจ​ตัด​ข้อสันนิษฐาน​ที่ว่า​ฆาตกร​เป็นหนึ่ง​ใน​องครักษ์​ไป​ได้​อยู่ดี​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ลูบ​เครา​พลาง​คิด​ว่า​ ​การ​ที่​วัง​ไห่​กล่าว​ถาม​เช่นนั้น​ช่าง​โง่เขลา​ ​“​เพราะ​หาก​องครักษ์​หลุด​จาก​ข้อกล่าวหา​ไป​แล้ว​ ​นั่น​หมายความว่า​จะ​ต้อง​กลับ​ไป​เริ่มใหม่​ตั้งแต่​ต้น​ ​ฉะนั้น​ตอนนี้​ ​จำเป็นต้อง​เริ่ม​จาก​จุด​ที่​มี​ความเป็นไปได้​มาก​ที่สุด​”

วัง​ไห่​มิได้​กล่าว​ต่อ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กวาดตา​ไปหา​หัน​หราน​แวบ​หนึ่ง

หัน​หรา​นรี​บอ​อก​คำสั่ง​ให้​ทหาร​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​ตั้งแถว​เรียง​หนึ่ง​เพื่อ​อำนวยความสะดวก​ให้​แก่​เจิน​ซื่อ​เฉิง

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ค่อยๆ​ ​เดินผ่าน​องครักษ์​หนุ่ม​ร่าง​สูงชะลูด​ที่​มีสี​หน้า​เคร่งขรึม​ไป​ทีละ​นาย​ ​และ​กลับมา​เริ่ม​สำรวจ​อย่างละเอียด​ตั้งแต่​ต้น​แถว​อีกครั้ง

ในขณะนั้น​เขา​แอบ​คิด​ว่า​ ​หาก​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​อยู่​ด้วย​ก็​คงดี​ ​เพราะ​นาง​คงได้​กลิ่นคาว​เลือด​จาก​ตัว​นายทหาร​เป็นแน่​ ​หรือ​ต่อให้​เป็น​เยี​่​ยน​อ๋อง​ก็​คงดี​ ​แม้​จะ​ดู​ทึ่ม​ทื่อ​ไป​เสียหน่อย​ ​แต่กระนั้น​ก็​เป็น​คน​เอาจริงเอาจัง​ไม่น้อย​…

ครั้น​ขาด​ลูกมือ​เช่นนี้​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ก็ได้แต่​ถอนหายใจ​เพียงลำพัง​ ​และ​พยายาม​รวบรวม​สติ​ตั้งใจ​สืบหา​เบาะแส​ต่อไป

ท่ามกลาง​สายตา​ทุก​คู่​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ตรวจสอบ​มา​จนถึง​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​คน​สุดท้าย​ก่อน​จะ​กล่าวว่า​ ​“​ขณะนี้​ยัง​ไม่​พบ​เบาะแส​ใดๆ​”

หัน​หราน​ ​ผู้บังคับบัญชา​การ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​ถอนหายใจ​อย่าง​โล่งอก​ ​ถึงคราว​ลุ้น​ระทึก​ของ​วัง​ไห่​ ​ผู้บังคับบัญชา​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋

องครักษ์​จิน​อู๋​เข้ามา​ยืน​เรียงแถว​เพื่อ​รอกา​รต​รวจ​ค้น

เจิน​ซื่อ​เฉิง​เดิน​ตรง​มา​ ​สายตา​หันไป​หยุด​อยู่​ที่​ใบหน้า​อ่อนเยาว์

เจียง​จั้น​ดึง​มุม​ปาก​เล็กน้อย​เป็น​เชิง​ทักทาย

เจิน​ซื่อ​เฉิง​พยักหน้า​เล็กน้อย​ก่อน​จน​ละสายตา​กลับ​ไป​ที่​ต้น​แถว

เขา​ตรวจค้น​องครักษ์​ทีละ​นาย​ ​แต่​แล้วก็​ชะงัก​ฝีเท้า​อยู่​ที่​หน้า​เจียง​จั้น

เจียง​อัน​เฉิง​แทบ​กระเด้ง​ตัว​ออกจาก​ที่นั่ง

ผู้​เป็น​บิดา​หวั่นวิตก​เหนือ​คณา​ ​แม้​เขา​จะ​เชื่อ​สุดใจ​ว่า​บุตรชาย​ไม่มีทาง​ฆ่า​คน​ ​แต่​ใน​วินาที​นั้น​ก็​ไม่​อาจ​เก็บ​ซ่อน​ความ​หวั่นกลัว​ไว้​ได้

แม้​เขา​จะ​เชื่อ​ว่า​ลูกชาย​ไม่มีทาง​เป็น​ฆาตกร​ ​แต่​ก็​ใช่​ว่า​ไอ้​ลูกชาย​หาเรื่อง​มา​ให้​เขา​แค่​ครั้ง​สองครั​้ง​ที่ไหน​กัน

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ก้าว​เท้า​ถอย​ ​และ​กล่าว​แก่​องครักษ์​ที่อยู่​ด้านหน้า​เจียง​จั้น​ ​“​ก้าว​ออกมา​ซิ​”

หัวใจ​ที่​เต้น​โครมคราม​ของ​เจียง​อัน​เฉิง​พลัน​สงบ​ลง​ ​เขา​แอบ​ยกมือ​ขึ้น​ปาดเหงื่อ

พี่​เจิน​ก็​เล่น​เอา​จน​เขา​ตกใจ​แทบ​แย่​ ​คอย​ดูก​ลับ​ไป​จะ​ลงโทษ​ให้​ดื่ม​ให้​เข็ด

เจิน​ซื่อ​เฉิง​เดิน​วนรอบ​ๆ​ ​องครักษ์​จิน​อู๋​นาย​นั้น​ ​พลาง​ถาม​ด้วย​สีหน้า​เรียบ​เฉย​ ​“​เหตุใด​เครื่องแบบ​ของ​เจ้า​ ​ถึง​ไม่​เหมือน​คนอื่นๆ​”

องครักษ์​ที่​ถูก​ถาม​ก้มหน้า​ลง​มอง​เครื่องแบบ​ประจำ​กาย​สีน้ำเงิน​ดำ​บน​ตัว​ ​พร้อม​ถาม​ด้วย​สีหน้า​งุนงง​ ​“​ผู้น้อย​มิท​ราบ​ว่า​ชุด​ของ​ตัวเอง​ต่าง​จาก​ผู้อื่น​อย่างไร​…​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​คว้า​หมับ​เข้าที่​ข้อมือ​ของ​องครักษ์​นาย​นั้น​ ​พลาง​กล่าว​ฉาดฉาน​ ​“​สี​บน​แถบ​แขน​เสื้อ​ของ​เจ้า​แตกต่าง​จาก​คนอื่นๆ​”

เสื้อผ้า​ของ​คน​ปกติ​จะ​ค่อนข้าง​กว้าง​และ​มี​แขน​เสื้อ​ขนาดใหญ่​ ​ทว่า​เครื่องแต่งกาย​ของ​องครักษ์​จะ​เป็น​ชุด​พอดี​ตัว​และ​มี​แขน​เสื้อ​แคบ​เพื่อให้​สะดวก​แก่​การเคลื่อนไหว

เครื่องแต่งกาย​ของ​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​โดยหลัก​จะ​ประกอบไปด้วย​สีน้ำเงิน​และ​สีดำ​ ​แต่​จะ​มีบ​ริ​เวณ​แถบ​บน​แขน​เสื้อ​เท่านั้น​ที่​เป็น​สีน้ำเงิน​ขน​อีกา

จริงอยู่​ที่​แถบ​บน​แขน​เสื้อ​ของ​องครักษ์​ผู้​นั้น​จะ​เป็น​สีน้ำเงิน​ขน​อีกา​ ​แต่​หาก​พิจารณา​อย่างละเอียด​จะ​เห็น​ว่า​สี​ของ​มัน​อ่อน​กว่า​ปกติ​เล็กน้อย

การยืนกราน​ถึง​ความต่าง​ของ​ใต้เท้า​เจิน​ ​ทำให้​ผู้คน​ตก​อยู่​ใน​สภาวะ​สับสน​งงงวย

สายตา​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ฉายแวว​คม​ปลาบ​ ​เขา​ปล่อยมือ​จาก​ข้อมือ​นั้น​ ​พลาง​หันไป​ถาม​อง​องครักษ์​จิน​อู๋​อีก​นาย​ที่​มีสี​หน้าแตก​ต่าง​ออก​ไป​ ​“​เจ้า​มี​อะไร​จะ​พูด​งั้น​หรือ​”

องครักษ์​ผู้​นั้น​เอาแต่​บื้อ​ใบ้

“​ใต้เท้า​เจิน​ถาม​เจ้า​ ​เจ้า​ก็​ตอบ​สิ​”​ ​วัง​ไห่​คาดคั้น​ด้วย​น้ำเสียง​เย็นชา

องครักษ์​นาย​นั้น​ลังเล​ชั่ว​อึดใจ​ก่อน​จะ​กล่าว​ ​“​สี​ของ​แถบ​แขน​เสื้อ​เหมือนกับ​เครื่องแบบ​เมื่อ​ปี​ที่แล้ว​…​”

เหมือนกับ​วัง​ไห่​จะ​นึก​บางอย่าง​ขึ้น​มา​ได้​ ​เขา​พุ่งตัว​ไปหา​องครักษ์​นาย​นั้นแล​้ว​พลิก​ชาย​เสื้อ​ของ​เขา​ขึ้น​ดู

ด้านใน​ชาย​เสื้อ​มีตัว​เลข​ ​“​18​”​ ​ปัก​อยู่

“​ชุด​นี้​ถูก​ทำ​ขึ้น​เมื่อปีกลาย​”​ ​วัง​ไห่​ใบหน้า​คร่ำเคร่ง

เจิน​ซื่อ​เฉิง​เหลือบ​ไปหา​องครักษ์​นาย​นั้น​พลาง​ลูบ​เครา​ ​“​ไหน​บอก​มาซิ​ว่า​ ​ใน​พิธี​สักการะ​ฟ้า​ดิน​เช่นนี้​ ​เหตุใด​เจ้า​ถึง​เลือก​ใส่​ชุด​เก่า​กาล​”

“​เพราะ​ขณะที่​กำลังจะ​ออกมา​ ​ผู้น้อย​บังเอิญ​ทำ​ชุด​เปื้อน​ ​จึง​รีบ​กลับ​เข้าไป​เปลี่ยนเป็น​ชุด​นี้​ขอรับ​”​ ​องครักษ์​กล่าวตอบ​ฉะฉาน

ฝูงชน​ลอบ​ส่าย​ศีรษะ

ดูเหมือน​เจิน​ซื่อ​เฉิง​จะ​คิดมาก​ไป​เอง​ ​สวม​ชุด​เก่า​จะ​กลายเป็น​ปัญหา​ได้​อย่างไร​กัน

ในขณะนั้น​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​สังเกตเห็น​ว่า​เจียง​จั้น​กำลัง​ส่งสายตา​ให้​เขา