ตอนที่ 473 การค้นพบของเจียงจั้น

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ละสายตา​กลับมา​โดย​ไม่ได้​ส่อพิรุธ​ใด​ ​พร้อม​หันไป​พูด​กับ​องครักษ์​จิน​อู๋​ที่​กำลัง​ยืน​เรียงแถว​ในขณะนั้น​ว่า​ ​“​ขอให้​ทุกคน​ย้อน​นึกดู​และ​บอกอ​อก​มา​ว่า​ ​ขณะที่​ตำหนัก​ตก​อยู่​ใน​ความมืด​ ​มีสิ​่ง​ใด​ต่าง​ไป​หรือไม่​ ​ต้น​แถว​จะ​เป็น​คน​เริ่ม​พูด​ก่อน​ ​จำไว้​ว่า​ ​ขอ​เพียงแค่​รู้​ว่า​สิ่ง​นั้น​แปลก​ไป​จาก​เดิม​ก็​บอกอ​อก​มา​ได้​เลย​ ​ต่อให้​ความจริง​อาจ​ไม่​เป็น​เช่นนั้น​ก็​ไม่เป็นไร​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กล่าว​เสริม​ ​“​วัง​ไห่​ ​สั่ง​ทุกคน​ให้​ทำตาม​ที่​ใต้เท้า​เจิน​บอก​”

เมื่อ​ได้รับ​การอนุญาต​จาก​ฮ่องเต้​แล้ว​ ​องครักษ์​จิน​อู๋​คน​แรก​ของ​แถว​ก็​เริ่ม​ค้น​ความทรงจำ​ว่า​มีส่วน​ใด​ที่​เขา​รู้สึก​แปลก​ไป

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ตั้งใจฟัง​ ​แต่ทว่า​ยัง​ไม่ได้​เบาะแส​ที่​เป็นประโยชน์​ต่อ​การ​สืบ​คดี

ไม่นาน​ก็​ถึงคราว​ของ​เจียง​จั้น

เจียง​จั้น​ยกมือ​ขึ้น​คารวะ​ ​“​ใต้เท้า​ ​ผู้น้อย​ประจำการ​อยู่​ที่​บริเวณ​ประตู​ตำหนัก​ ​ขณะที่​ตำหนัก​มืดมิด​ยาก​แก่​การ​มองเห็น​ ​ฉะนั้น​สิ่ง​ที่​ผู้น้อย​รับรู้​อาจ​คลาดเคลื่อน​…​”

จาก​คุณสมบัติ​ของ​เจียง​จั้น​ ​เขา​ยัง​ไม่​สามารถ​เข้าไป​ประจำ​อยู่​ใน​ตำหนัก​ ​ทว่า​วัง​ไห่​ทราบ​ดี​ว่า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​โปรดปราน​คน​หน้าตา​ดี​ ​โดยเฉพาะ​ใน​โอกาสพิเศษ​เช่นนี้​ ​การ​เห็น​ลูก​แตง​บิดเบี้ยว​หรือ​เม็ด​พุทรา​แตก​ไม่สมบูรณ์​อาจ​ทำให้​ฮ่องเต้​รู้สึก​ขัดหู​ขัดตา​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​จับ​เจียง​จั้น​สลับ​ตำแหน่ง​กับ​องครักษ์​อีก​นาย​หนึ่ง

“​ว่า​มา​เถอะ​ ​ไม่​ถือเป็น​ความผิด​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​กล่าว​เสียง​เรียบ​ ​พลาง​คิดในใจ​ ​ตั้ง​เวที​รอ​เป็น​ชาติ​แล้วยัง​จะ​ลีลา​อยู่​อีก

สีหน้า​ของ​เจียง​จั้น​ติดจะ​ลังเล​ ​“​ในขณะที่​ตำหนัก​ตก​อยู่​ใน​ความมืด​ ​เกิดเหตุ​ชุลมุน​วุ่นวาย​ ​ผู้น้อย​รู้สึก​ว่า​สหาย​นายทหาร​ที่อยู่​ใกล้​กัน​มิได้​ยืน​ประจำ​อยู่กับที่​…​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​เอ่ย​แทรก​ ​“​ในเมื่อ​เจ้า​บอกว่า​มองไม่เห็น​ ​เหตุใด​เจ้า​ถึง​ยืนยัน​ว่า​สหาย​นายทหาร​ที่อยู่​ใกล้​กันหาย​ตัว​ไป​ช่วง​หนึ่ง​”

เสียง​หนึ่ง​เอ่ย​แผ่วเบา​ ​“​ว่า​กัน​ว่า​ ​เหล่า​นัก​รับ​สามารถ​รับรู้​ลมหายใจ​ของ​คนที​่​อยู่​ใกล้​ๆ​ ​ได้​ ​ไม่​อยาก​จะ​เชื่อ​ว่า​องครักษ์​จิน​อู๋​จะ​ฝีมือ​ร้ายกาจ​เพียงนี้​”

เจียง​อัน​เฉิง​ลูบ​คาง​เพียร​คิด​ ​บุตรชาย​ของ​เขา​มิน่า​เก่งกาจ​ปาน​นั้น

เจียง​จั้น​แถลงไข​อย่าง​ไม่​รอช​้า​ ​“​เนื่องจาก​ผู้น้อย​เข้ามา​ประจำการ​ใน​ตำหนัก​เป็นครั้งแรก​ ​ยัง​ไม่มี​ประสบการณ์​ ​พอทั​้ง​ตำหนัก​มืดมิด​จึง​ร้องเรียก​ชื่อ​สหาย​นายทหาร​ที่อยู่​ใกล้​ๆ​ ​ทว่า​ไร้​เสียง​ตอบรับ​ ​ผู้น้อย​เลย​คิด​ว่า​เขา​น่าจะ​ไม่อยู่​ที่นั่น​แล้ว​ ​เพราะ​มิฉะนั้น​คง​ขานรับ​ไป​แล้ว​”

ทุกคน​ ​“​…​”​ ​มีเหตุผล​มาก​แม​๊

“​สหาย​นายทหาร​ผู้​นั้น​คือ​ใคร​กัน​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ถาม

เจียง​จั้น​หันไป​หา​องครักษ์​จิน​อู๋​ที่​สวม​เครื่องแบบ​ของ​ปีก่อน

เจิน​ซื่อ​เฉิง​หัน​ตาม​พลาง​ถาม​ ​“​เขา​รึ​”

เจียง​จั้น​พยักหน้า​รับ

“​บอก​มาซิ​ว่า​ ​ตอนนั้น​เจ้า​หาย​ไป​ไหน​”

องครักษ์​นาย​นั้น​เผย​สีหน้า​ใส​ซื่อ​ ​“​ผู้น้อย​ยืน​อยู่​ที่​เดิม​ ​มิได้​เดิน​ไป​ไหน​ขอรับ​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ชี้นิ้ว​ไป​ที่​เจียง​จั้น​ ​“​ในเมื่อ​เจ้า​บอก​เช่นนี้​ ​แล้ว​ตอนที่​เขา​เรียก​เจ้า​ ​เหตุ​ไฉน​เจ้า​ถึง​ไม่​ขานรับ​”

องครักษ์​จิน​อู๋​กล่าวตอบ​ด้วย​ท่าที​เคารพ​อย่าง​สุดซึ้ง​ ​“​ผู้น้อย​เพียงแต่​ปฏิบัติหน้าที่​อย่างเคร่งครัด​ ​หาก​ตก​อยู่​ใน​สถานการณ์​ฉุกเฉิน​ ​องครักษ์​จิน​อู๋​วิ่ง​พล่าน​ไปมา​จะ​รักษา​ความปลอดภัย​ของ​เหล่า​พระองค์​ท่าน​ได้​อย่างไร​ ​ผู้น้อย​เกรง​ว่า​คนร้าย​อาจ​อาศัย​จังหวะ​ที่​สถานการณ์​ชุลมุน​ก่อเหตุ​ร้าย​ ​ดังนั้น​ผู้น้อย​จึง​ไม่กล้า​แม้แต่​จะว​่​อก​แว​่ก​เลย​สัก​วินาที​เดียว​ ​อีก​อย่าง​ผู้น้อย​ไม่​อาจ​บอก​ให้​ผู้ใด​ทราบ​ได้​ว่า​ ​ผู้น้อย​ยืน​อยู่​ใน​ตำแหน่ง​ใด​ ​จะ​ได้​สะดวก​ต่อ​การ​สังเกต​สิ่งผิดปกติ​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ดึง​มุม​ปาก

องครักษ์​จิน​อู๋​นาย​นี้​วาจา​คมคาย​เสีย​เหลือเกิน

เขา​พิศ​มอง​องครักษ์​นาย​นั้น​ ​องครักษ์​มอง​กลับมา​ที่​เขา​ ​ทั้งคู่​สบตา​กัน​แวบ​หนึ่ง

ชุด​เมื่อปีก่อน​ ​และ​การคาด​คะเน​ของ​สหาย​นายทหาร​อีก​คน​ ​ยัง​ไม่​อาจ​เรียกว่า​หลักฐาน

ในขณะนั้น​เจียง​จั้น​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​ที่แท้​เจ้า​ไม่​ขานรับ​เป็น​เพราะ​สาเหตุ​นี้​?​”

องครักษ์​นาย​นั้น​พยักหน้า​ ​“​เจียง​เอ้อร​์​เจ้า​ยัง​ใหม่​ ​ไม่ทราบ​เรื่อง​นี้​คง​ไม่​แปลก​”

เจียง​จั้น​เลิก​คิ้ว​พลาง​บอก​ ​“​จริงอยู่​ที่​ข้า​ยัง​ใหม่​ ​เพียงแต่​เมื่อกี้​ข้า​ยัง​พูด​ไม่​จบ​”

องครักษ์​มอง​เจียง​จั้น​ด้วย​ใบหน้า​ไร้อารมณ์

“​ใต้เท้า​เจิน​ ​เนื่องจาก​ไร้​เสียง​ขานรับ​ ​ผู้น้อย​จึง​ค่อยๆ​ ​ขยับตัว​ไป​ยัง​ทิศ​ที่​สหาย​นาย​นี้​ยืน​อยู่​ ​แต่​หลังจากนั้น​ผู้น้อย​สัมผัส​ได้​ว่า​มี​วัตถุ​บางอย่าง​แฉลบ​เข้าที่​ขากาง​เกง​ ​และ​ไม่นาน​ตำหนัก​ก็​สว่าง​ขึ้น​”

“​เหตุการณ์​ตอนนั้น​มัน​เป็น​อย่างไร​”

“​หาก​เขา​ยืน​อยู่​ที่​เดิม​จริงๆ​ ​เขา​จะ​ยืน​ห่าง​ออก​ไป​เพียง​สอง​ก้าว​ ​สิ่ง​ที่​ทำให้​ผู้น้อย​รู้สึก​แปลกใจ​คือ​ ​วัตถุ​ที่​แฉลบ​มาถูก​ขากาง​เกง​…​”​ ​เจียง​จั้น​ชายตามอง​สหาย​ผู้​นั้น​พร้อม​คิ้ว​ที่​ขมวด​เล็กน้อย​ ​“​มัน​เป็น​ก้อน​กลม​ๆ​ ​นุ่ม​ๆ​…​ ​ใต้เท้า​ ​ผู้น้อย​ขอ​ไป​ตรวจสอบ​ดู​ที่​ประตู​ได้​หรือไม่​ขอรับ​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ผงกศีรษะ​แล้ว​ ​เจียง​จั้น​ถึง​จะ​เดิน​ไป

ทุก​สายตา​เคลื่อน​ตาม

ในขณะนั้น​ประตู​ตำหนัก​ถูก​ปิด​เอาไว้​ ​ทั้งสอง​ด้าน​มี​ม่าน​ห้อย​ลงมา​เป็นชั้นๆ​ ​และ​มี​องครักษ์​เฝ้า​อยู่​ที่นั่น​อีก​จำนวน​หนึ่ง​เพื่อ​ป้องกัน​คน​เข้าออก

เจียง​จั้น​เดิน​ไป​แล้ว​กวาดสายตา​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​เขา​เอื้อมมือ​ไป​ที่​ม่าน​ที่​ทิ้งตัว​ลง​ถึง​พื้น

ลูบ​ๆ​ ​คลำ​ๆ​ ​ชั่วครู่​ ​ชายหนุ่ม​ยืดตัว​ขึ้น​พร้อม​วัตถุ​บางอย่าง​ใน​มือ

เมื่อ​ทั้งหมด​เห็น​สิ่งของ​ใน​มือ​เจียน​จั้น​แล้ว​ ​สีหน้า​ทุกคน​ก็​เปลี่ยนไป​โดยสิ้นเชิง​ ​มัน​คือ​ชุด​ที่​ถูก​ม้วน​เป็น​ก้อน​อย่าง​ลวกๆ​ ​มีสี​น้ำเงิน​ดำ​เป็นหลัก​ ​และ​ลาย​สีทอง​แซม​บาง​จุด

เจียง​จั้น​ถือ​ก้อน​ผ้า​นั้น​เดิน​ไปหา​เจิน​ซื่อ​เฉิง

“​นี่​คือ​เครื่องแบบ​ของ​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​ใช่​หรือไม่​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​หันไป​ถาม​วัง​ไห่

ใน​ตอนนั้น​วัง​ไห่​ไม่สน​ใจ​ว่า​ผู้ร้าย​จะ​เป็นหนึ่ง​ใน​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​หรือไม่​ ​เพราะ​สิ่ง​ที่​สำคัญ​ที่สุด​ใน​ตอนนี้​คือ​การ​หา​ตัว​ฆาตกร

เขา​พยักหน้า​โดยพลัน​ ​“​นี่​คือ​เครื่องแบบ​ของ​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​”

“​นี่​ก็​หมายความว่า​ ​มี​คนใช้​จังหวะ​ที่​ทั้ง​ห้อง​ตก​อยู่​ใน​ความมืด​นำ​ชุด​นี้​ไป​ซ่อน​…​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​แก้ม​้​วน​ผ้า​ ​ตรวจตรา​อย่าง​ถี่ถ้วน​ ​และ​พบ​ว่า​มี​รอย​เลือด​เปื้อน​อยู่เล็ก​น้อย

เนื่องจาก​ชุด​เป็น​สีน้ำเงิน​ดำ​ ​แม้​มี​รอย​เลือด​ก็​มิได้​ดู​สะดุดตา​ ​แต่​เพราะ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​สืบ​คดี​ฆาตกรรม​มานับ​ไม่​ถ้วน​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​สังเกตเห็น​ได้​ในทันที

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ชู​ชุด​นั้น​ขึ้น​พลาง​กล่าว​ ​“​ฆาตกร​ช่าง​รอบคอบ​ยิ่งนัก​ ​แม้​รู้​ว่าการ​ยืน​ใน​ตำแหน่ง​ด้าน​ข้าง​จะ​สามารถ​หลบ​เลือด​ที่​กระเซ็น​มาจาก​ร่าง​ของ​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ได้​ ​แต่​ถึงกระนั้น​ก็​กังวล​ว่า​อาจมี​เลือด​บางส่วน​กระเด็น​มาถู​กตัว​ ​เขา​จึง​สวม​ชุด​ที่​เหมือนกัน​สอง​ตัว​ ​ครั้น​ลงมือ​ฆาตกรรม​เสร็จ​แล้วก็​ถอด​ชุด​แรก​และ​นำ​ไป​ซ่อน​ ​เท่านี้​การ​ฆาตกรรม​ก็​สมบูรณ์แบบ​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​หันไป​หา​องครักษ์​จิน​อู๋​นาย​นั้น​พลาง​ส่ายหน้า​ ​“​ทว่า​น่าเสียดาย​ ​เพราะ​โลก​นี้​ไม่มี​คดี​ฆาตกรรม​ที่​สมบูรณ์แบบ​ ​หาก​ลงมือ​แล้ว​ย่อม​ทิ้งร่องรอย​เอาไว้​…​”

ใบหน้า​ของ​องครักษ์​ย่ำแย่​เข้าขั้น​ ​เขา​พุ่ง​ปราด​ไปหา​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​แต่​จู่ๆ​ ​เท้า​ของ​เขา​ก็​ลอย​ขึ้น​กลางอากาศ​ ​และ​ถูก​ลาก​ตัว​กลับ​ไป

เจียง​จั้น​นั่ง​คร่อม​อยู่​บน​ร่าง​ของ​องครักษ์​นาย​นั้น​ ​พร้อม​ต่อย​เขา​อย่างแรง​อีก​สอง​หน​พลาง​กล่าว​อย่าง​เดือดดาล​ ​“​ฆ่า​คนจน​ติดเป็นนิสัย​แล้ว​รึ​ ​ถึง​ได้​กล้า​ลงมือ​กับ​ใต้เท้า​เจิน​!​”

แม้ว่า​ความสามารถ​ของ​เจียง​จั้น​ไม่​อาจ​สู้​องครักษ์​นาย​นั้น​ ​แต่​อาศัย​จังหวะ​ชิง​ลงมือ​ก่อน​ ​หมัด​หนัก​เล่น​เอา​องครักษ์​นาย​นั้น​เบลอ​ไป​ชั่วขณะ

กลุ่ม​องครักษ์​จิน​อู๋​เข้า​ล้อมวง​เตรียม​โจมตี​ ​คม​ดาบ​นับไม่ถ้วน​ตรึง​แขนขา​องครักษ์​นาย​นั้น​เอาไว้

“​ช้าก่อน​!​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ตะโกน​สุดเสียง​จน​กลบ​เสียงร้อง​โอดครวญ

กลุ่ม​องครักษ์​หันไป​มอง​วัง​ไห่​ผู้บังคับบัญชา​ ​ส่วน​วัง​ไห่​ก็​หันไป​มอง​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มอง​ไป​ที่​เจียง​จั้น​ชั่ว​อึดใจ​ก่อน​จะ​กล่าว​ ​“​พาตัว​ไป​สอบสวน​เสียก่อน​”

กว่า​จะ​จับตัว​ได้​ช่าง​ยากเย็น​ ​จะ​ฆ่า​ตาย​เสีย​เดี๋ยวนี้​คง​ไม่​เกิด​ประโยชน์​อัน​ใด​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​สัมผัส​ประสบการณ์​นี้​มา​โดยตรง

วัง​ไห่​เดิน​ไป​และ​สั่ง​ให้​นำ​ตัว​องครักษ์​นาย​นั้น​ขึ้น​มา

“​พาตัว​ไป​สอบ​ที่​ตำหนัก​หลัง​ ​เจิน​อ้าย​ชิง​ ​ผู้บังคับบัญชา​วัง​ไห่​ ​ผู้บัญชาการ​หัน​หรา​น.​..​ตาม​ข้ามา​ ​ส่วน​คนอื่นๆ​ ​ให้​อยู่​ใน​ตำหนัก​นี้​ไป​ก่อน​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กล่าว​เสร็จ​แล้วก็​เดิน​ไป​ด้านหลัง

คนที​่​ถูก​เรียกชื่อ​เดินตาม​ไป​ ​ทิ้ง​ให้​คนที​่​เหลือ​ยืน​อ้าปากค้าง

พวกเขา​ก็​อยากรู้​เหตุผล​ว่า​ทำไม​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ถึง​ถูก​ฆ่า​ ​ฝ่า​บาท​นี่​ช่าง​ใจร้าย​จริงๆ​!

ครั้น​มาถึง​ตำหนัก​หลัง​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​ส่งสัญญาณ​ให้​วัง​ไห่​เริ่ม​ไต่สวน​ได้​ ​ส่วนตัว​เขา​ก็​เข้าไป​ที่​ห้อง​ด้านใน

เสียง​การ​ทรมาน​ดัง​ขึ้น​เป็นระยะ​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​หมวด​คิ้ว​มุ่น​รอคำ​ตอบ

ผ่าน​ไป​กว่า​สอง​ชั่ว​ยาม​ ​วัง​ไห่​เข้ามา​รายงาน​ด้วย​สีหน้า​ละอายใจ​ ​“​ฝ่า​บาท​ ​นาย​คน​นี้​ปากแข็ง​ยิ่งนัก​ ​เกรง​ว่า​อาจ​ต้อง​ใช้เวลา​อีกหน่อย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”