ตอนที่ 474 ข้อสันนิษฐานอันอุกอาจ

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ใน​ตอนนั้น​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​คร้าน​จะ​ไว้หน้า​วัง​ไห่​เต็มทน​จึง​บอก​ ​“​ให้​หัน​หราน​ไป​ไต่สวน​แทน​”

ในแง่​ของ​การ​สอบสวน​และ​ลงทัณฑ์​ทรมาน​ ​ดูเหมือนว่า​ ​หัน​หราน​ผู้​ดำรงตำแหน่ง​ผู้บัญชาการ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​จะ​ชำนิชำนาญ​มากกว่า

ทว่า​ใน​ตอนนั้น​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​กล่าว​แทรก​ ​“​ฝ่า​บาท​ ​กระหม่อม​มีคำ​ถาม​อยาก​จะ​ถาม​องครักษ์​นาย​นั้น​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เมื่อ​เป็น​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กลับ​มีท​่า​ที​อ่อน​ลง​อย่างเห็นได้ชัด​ ​เขา​เพียง​พยัก​ศีรษะ​เป็น​เชิง​อนุญาต

เจิน​ซื่อ​เฉิง​เดิน​ออก​ไป

ในขณะนั้น​ ​เนื้อตัว​ของ​องครักษ์​นาย​นั้น​มี​รอย​เลือด​เปรอะเปื้อน​ไป​ทั่ว​ร่าง​ ​เขา​ลืมตา​ดู​เล็กน้อย​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​ผู้มาเยือน​คือ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​เขา​จึง​หลับตา​ลง​อีกครั้ง

เจิน​ซื่อ​เฉิง​หยุด​ยืน​ตรงหน้า​เขา​เงียบงัน​ชั่วนิรันดร์

ความ​เงียบ​ปกคลุม​อยู่นาน​จน​องครักษ์​นาย​นั้น​ต้อง​ลืมตา​ขึ้น​มาดู​ ​เขา​จ้องมอง​ไป​ที่​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ด้วย​สายตา​งุนงง

ครั้น​เจิน​ซื่อ​เฉิง​เห็น​ว่า​เป็นไปตาม​แผน​จึง​หัวเราะ​ออกมา

เสียงหัวเราะ​ของ​เขา​ทำให้​อีก​ฝ่าย​งงงัน

“​ข้า​ไข​คดี​มานับ​ร้อย​จึง​ได้​ข้อสรุป​อยู่​ข้อ​หนึ่ง​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​เริ่ม​กล่าว​คล้าย​ผู้อาวุโส​กำลัง​ให้โอวาท

ชาย​ผู้​นั้น​กระตุก​เปลือกตา​เล็กน้อย​ก่อน​จะ​มอง​ตรง​มา

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ลูบ​เครา​ให้​เข้าที่​ ​“​การ​จะ​ฆ่า​คน​ ​มีสา​เหตุ​อยู่​ไม่​กี่​อย่าง​ ​หาก​ไม่ใช่​เพื่อ​ความมั่งคั่ง​ ​เพื่อ​อำนาจ​ ​เพื่อ​เรื่อง​ชู้สาว​ ​ก็​เพื่อ​แก้แค้น​…​”

เขา​ไล่​กล่าว​ทีละ​เหตุผล​พร้อม​สังเกต​ปฏิกิริยา​ของ​คนตรง​หน้า​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ขณะที่​เขา​เอ่ยถึง​ ​‘​เรื่อง​ชู้สาว​’​ ​หนังตา​ของ​ชาย​ผู้​นั้น​กระตุก​วูบ​สองครั​้ง

ในขณะนั้น​เจิน​ซื่อ​เฉิง​เริ่ม​จับ​ทางได้

ใน​สายตา​คน​รอบข้าง​อาจ​คิด​ว่า​ ​การ​ด่วน​สรุป​จาก​พฤติกรรม​ที่​ผิดแปลก​ไป​เพียง​เล็กน้อย​ไม่น่าเชื่อ​ถือ​ ​มี​เพียง​คนที​่​คร่ำหวอด​อยู่​ใน​วงการ​นี้​มา​อย่าง​ยาวนาน​เท่านั้น​ที่​สัมผัส​เรื่อง​มหัศจรรย์​นี้​ได้

ใน​วินาที​นั้น​คล้าย​กับ​มีแสง​สว่าง​วาบ​ปรากฏ​ขึ้น​ ​และ​จุดสำคัญ​ของ​คดี​นี้​ก็​ถูก​เผยอ​อก​มา

เจิน​ซื่อ​เฉิง​กล่าว​ต่อ​ ​“​เมื่อ​ครู่​ข้า​ไป​สืบ​ข้อมูล​ส่วนตัว​ของ​เจ้า​มา​ ​ได้ยิน​มา​ว่า​เจ้า​เป็น​บุตรชาย​คน​สุดท้อง​ของ​ชิ่ง​ชุนปั​๋ว​ ​หลังจากที่​บิดา​มารดา​เสียชีวิต​ ​จวน​ของ​เจ้า​ก็​กระจาย​กัน​ไป​คนละทิศคนละทาง​ ​โดยมาก​แล้ว​เจ้า​มิได้​ติดต่อ​ผู้​เป็น​พี่ชาย​ที่​สืบทอด​ตำแหน่ง​ต่อ​จาก​บิดา​เท่าใด​นัก​ ​นั่น​ก็​หมายความว่า​ ​ตลอด​ช่วง​หนึ่ง​ปี​ที่ผ่านมา​เจ้า​ใช้เวลา​ส่วนใหญ่​ทำงาน​อยู่​ใน​วัง​หลวง​ ​ฉะนั้น​ข้า​จึง​ยัง​สรุป​ไม่ได้​ว่า​เจ้า​จะ​มี​ความแค้น​ใด​กับ​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​”

คน​ผู้​นั้น​หลับตา​นิ่ง​ไร้​ปฏิกิริยา​ตอบสนอง

“​เจ้า​ไม่ได้​เป็น​พวก​ผี​พนัน​ ​หรือ​ติดสุรา​เมรัย​จน​หัวราน้ำ​ ​เวลาพักผ่อน​ก็​มิได้​มากมาย​ถมเถ​ ​ดังนั้น​ก็​ไม่น่า​ใช่​เหตุผล​เพราะ​เรื่อง​เงิน​…​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​จดจ้อง​ไป​ที่​ชาย​ตรงหน้า​ ​พร้อม​กล่าว​อย่างมั่นใจ​ ​“​งั้นก็​คง​เป็น​เพราะ​เรื่อง​ชู้สาว​สินะ​”

ชาย​ผู้​นั้น​ลืมตา​โดยพลัน​ ​นัยน์ตา​ฉายแวว​ตื่นตระหนก

ปฏิกิริยา​ของ​ชายหนุ่ม​อยู่​ใน​สายตา​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ทั้งสิ้น​ ​นั่น​ยิ่ง​ทำให้​เขา​มั่นใจ​ยิ่งขึ้น​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ลูบ​เครา​ ​ส่ง​ยิ้ม​แน่วแน่​ ​“​ให้​ข้า​ลอง​เดา​สถานะ​ของ​สตรี​ผู้​นั้น​สักหน่อย​”

เมื่อ​เห็น​ว่า​เจิน​ซื่อ​เฉิง​จะ​ทำการ​ไต่สวน​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​รีบ​ตาม​ออกมา​ ​เขา​ที่​ยืน​แอบ​ฟัง​อยู่​หลังฉาก​ได้ยิน​ว่า​สาเหตุ​ของ​การ​ฆาตกรรม​เป็นเรื่อง​ชู้สาว​ ​ความอยากรู้​อยาก​เห็น​ของ​ฮ่องเต้​ก็​เพิ่มขึ้น​เป็น​เท่าตัว​ ​เขา​เตรียม​ท่า​เอา​หู​แนบ​เข้ากับ​ฉาก

พาน​ไห่​รีบ​ดึง​ตัว​ฮ่องเต้​เอาไว้​พร้อม​ชี้​ไป​ที่​ฉาก​กั้น

ถ้า​ฮ่องเต้​เอา​พระ​กรรณ​ไป​แนบ​ ​ฉาก​กั้น​คงได้​ล้มระเนระนาด​เป็นแน่

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ขยับ​ถอยหลัง​พร้อม​เชิด​คาง​ขึ้น​อย่าง​สงวนท่าที

ด้านหลัง​ฉาก​กั้น​ลม​ ​คำกล่าว​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ปลุกเร้า​ให้​ใจ​ของ​องครักษ์​จิน​อู๋​ผู้​นั้น​สั่นระรัว

รอยยิ้ม​มั่นอกมั่นใจ​ของ​อีก​ฝ่าย​ ​ทำให้​เขา​อด​หวั่นใจ​ไม่ได้​ ​ความรู้สึก​ประหม่า​ท่วมท้น​เต็มประดา

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ยินดี​ที่​เห็น​ว่า​องครักษ์​นาย​นั้น​ตก​อยู่​ใน​สภาวะ​กดดัน

เขา​กล่าว​ต่อ​ ​“​เมื่อ​ครู่​ข้า​บอก​ไป​แล้ว​ว่า​ ​ตลอด​ช่วง​หนึ่ง​ปี​ที่ผ่านมา​ ​เจ้า​ใช้เวลา​ส่วนใหญ่​ทำงาน​อยู่​ใน​วัง​หลวง​ ​ฉะนั้น​บ้าน​จึง​เป็น​ที่​ที่​เจ้า​ไป​พักผ่อน​เป็นครั้งคราว​เท่านั้น​ ​เขา​เดา​ว่า​ ​เป็นไปได้​สูง​ว่า​สตรี​นาง​นั้น​จะ​อยู่​ใน​วัง​หลวง​ ​เช่นนั้น​สตรี​ประเภท​ไหน​กันที่​เจ้า​จะ​มีโอกาส​คลุกคลี​มาก​ที่สุด​ ​นางกำนัล​?​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ที่​หลบ​อยู่​หลังฉาก​เหยียด​ริมฝีปาก

หาก​องครักษ์​และ​นางกำนัล​ลอบ​มีสัม​พันธ์​ ​ทั้งคู่​จะ​ถูก​ประหารชีวิต

แม้​ใน​วัง​จะ​มี​กฎ​ว่า​ ​นางกำนัล​ที่​มีอายุ​ครบ​ยี่สิบ​ห้า​ปี​บริบูรณ์​สามารถ​ออกจาก​วัง​หลวง​ได้​ ​แต่​ในอีกแง่หนึ่ง​ ​นอกจาก​ไท​เฮา​ ​องค์​หญิง​ ​และ​สตรี​เชื้อพระวงศ์​ ​สตรีที​่​เหลือ​ทั้งหมด​ถือเป็น​สมบัติ​ของ​ฮ่องเต้​แต่เพียง​ผู้เดียว

แม้​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จะ​ไม่ได้​หลับนอน​กับ​นางกำนัล​เป็น​ชีวิตจิตใจ​ ​แต่​ครั้น​ได้ยิน​เช่นนี้​แล้ว​กลับ​รู้สึก​ไม่​ชอบใจ​นัก

หาก​ทหาร​องครักษ์​ยัง​กล้า​คบหา​กับ​นางกำนัล​ ​แล้ว​ถ้า​เป็น​เหล่า​สนม​เล่า

ความคิด​นี้​ผุด​ขึ้น​ใน​หัว​พร้อมกับ​คำถาม​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​“​หรือว่า​เป็น​นางสนม​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ตัว​เซ​จน​เกือบ​ชน​เข้ากับ​ฉาก​กั้น

พาน​ไห่​ช่วย​พยุง​ฮ่องเต้​ไว้​ได้​ทัน​ ​พร้อม​ยก​แขน​เสื้อ​ขึ้น​ปาดเหงื่อ

ไอ้​คน​นี้​ ​กล้า​พูด​ทุกสิ่ง​ที่​คิด​เลย​จริง​เชียว​!

ทั้ง​หัน​หราน​และ​วัง​ไห่​ที่​ยืน​อยู่​ข้างๆ​ ​หลับตา​ลง​คล้าย​กับ​ว่า​ตน​มิได้​อยู่​ตรงนั้น

องครักษ์​จิน​อู๋​หัวเราะเยาะ​ ​“​ใต้เท้า​กล้า​เดาสุ่ม​สี่​สุ่ม​ห้า​เช่นนี้​ ​ไม่​กลัว​ฝ่า​บาท​ลงโทษ​เลย​หรือ​อย่างไร​”

เสียงหัวเราะ​เยาะ​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ดัง​ยิ่งกว่า​ ​“​ข้อสันนิษฐาน​ทั้งหมด​เพื่อ​ไข​คดี​ ​ฝ่า​บาท​ทรง​ปรีชา​ ​จะ​ลงโทษ​ข้า​ด้วย​สาเหตุ​ใด​ ​แต่​หาก​เจ้า​ลอบ​สัมพันธ์​กับ​ผู้หญิง​ของ​ฝ่า​บาท​จริง​ ​ข้าว​่า​รีบ​สารภาพ​มาต​อนนี​้​จะ​ดีกว่า​ปิดบัง​เอาไว้​!​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ที่​หลังฉาก​พยักหน้า​เห็นพ้อง

แม้​คำพูด​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​จะ​แสลงหู​ไป​บ้าง​ ​แต่​ถึงกระนั้น​ก็​มีเหตุผล​ยิ่งนัก

องครักษ์​จิน​อู๋​เค้น​เสียง​ไม่​ยี่หระ​ก่อน​จะ​เบือนหน้า​หนี

เจิน​ซื่อ​เฉิง​หัวเราะ​ ​“​แสร้ง​เป็น​โมโห​หมาย​จะ​ซ่อน​ความกลัว​ ​ดู​ไป​แล้ว​ ​ข้า​คง​เดา​ไม่ผิด​”

“​ช่าง​น่าขัน​ ​ผู้ตรวจการ​ศาลา​ว่าการ​พระนคร​ผู้​ทรง​สง่า​ใส่ร้าย​ป้ายสี​องครักษ์​ผู้​ต่ำต้อย​อย่าง​ข้า​ ​แล้ว​ข้า​ไม่มี​สิทธิ์​ที่จะ​โมโห​งั้น​รึ​”

“​แน่ว​่า​เจ้า​จะ​พาล​โมโห​เป็นฟืนเป็นไฟ​ก็​ย่อม​ได้​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​กล่าว​เสียง​เรียบ

องครักษ์​เงียบ​ปาก​โดยพลัน

ยิ่ง​พูด​ดูเหมือน​จะ​ยิ่ง​แย่​…

เจิง​ซื่อ​เฉิง​เอา​มือ​ไพล่หลัง​ ​และ​เดิน​ออกห่าง​จาก​องครักษ์​นาย​นั้น​ ​พร้อม​กล่าว​วาจา​คมคาย​ ​“​เหยื่อ​ใน​วันนี้​คือ​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ ​ซึ่ง​ก่อนหน้านี้​ข้า​ได้​สืบสวน​คดี​ที่​มี​ความเกี่ยวข้อง​กับ​เขา​ ​ดังนั้น​ข้า​จึง​บังเอิญ​รู้​ว่า​หมู่นี้​เขา​มีเรื่อง​ผิดใจ​กับ​ผู้ใด​”

ใบหน้า​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เคร่งขรึม​ขึ้น​ทันใด​ ​ส่วน​ใบหน้า​ของ​องครักษ์​จิน​อู๋​นาย​นั้น​ก็​เปลี่ยนไป​เล็กน้อย​

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ไม่ได้​ใส่ใจ​เรื่อง​พวก​นั้น​ ​เขา​ว่า​ต่อ​ ​“​เมื่อปีก่อน​ ​ใน​ตอนที่​ข้า​เพิ่ง​เข้า​เมืองหลวง​มารับ​ตำแหน่ง​ใหม่​ๆ​ ​คดี​แรก​ที่​ข้า​ทำ​คือ​ ​การ​เสียชีวิต​อย่างกะทันหัน​ของ​ ​‘​หยางกั​๋​วจิ​้ว​’​ ​สุดท้าย​พอน​้ำ​ลด​ตอ​ผุด​ปรากฏ​ว่า​ ​ผู้​ที่​ลงมือ​ฆ่า​คือ​คนรับใช้​ของ​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ ​ด้วย​สาเหตุ​ที่ว่า​ ​‘​หยางกั​๋​วจิ​้ว​’​ ​หมายตา​นาง​โลม​คนเดียว​กัน​กับ​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​”

จาก​คำบอกเล่า​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​ทำให้​ทุกคน​ใน​ที่​นั้น​หวนนึก​ถึง​คดี​โด่งดัง​เมื่อปีก่อน

เหอะ​ ​เมื่อปีก่อน​มีคดี​โด่งดัง​ตั้ง​มากมาย​ ​นอกจาก​คดี​ของ​ ​‘​หยางกั​๋​วจิ​้ว​’​ ​แล้ว​ ​ยัง​มีคดี​ของ​ฉัง​ซิง​โหว​ซื่อ​จื่อ​ที่​ฆาตกรรม​หญิงสาว​บริสุทธิ์​นับ​สิบ​ราย​…

“​แม้ว่า​คดี​จะ​ถูก​ไข​กระจ่างแจ้ง​ ​แต่​เนื่องจาก​ผู้​ที่​ลงมือ​คือ​คนรับใช้​ของ​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ ​ฉะนั้น​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​จึง​มิได้​ต้องโทษ​สถาน​หนัก​ ​เพียงแต่​ถูกปรับ​เล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​เท่านั้น​ ​เรื่อง​นั้น​ทำให้​หยาง​เฟย​ไม่พอ​พระทัย​อย่างยิ่งยวด​…​”

ใน​ตอนนั้น​ ​ใคร​ต่าง​ก็​ทราบ​ดี​ว่า​คนรับใช้​เป็น​แพะรับบาป​แทน​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ ​เพราะ​บุคคล​ที่​ต้องการ​กำจัด​ ​‘​หยางกั​๋​วจิ​้ว​’​ ​แท้จริง​คือ​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง

อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​เป็น​ลูกพี่ลูกน้อง​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ ​แม้​ฮ่องเต้​จะ​ไม่พอใจ​การกระทำ​อุกอาจ​ของ​เขา​ ​แต่​เพราะ​พิจารณา​ผล​ที่​ตามมา​อย่าง​ถี่ถ้วน​แล้ว​ ​จึง​ตัดสินใจ​ไม่​ลงโทษ​

ด้วยเหตุนี้​ ​หยาง​เฟย​ถึง​ได้​โกรธเคือง​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ตลอด​ครึ่ง​ปี​ที่ผ่านมา

เจิน​ซื่อ​เฉิง​จ้องมอง​ไป​ที่​องครักษ์​จิน​อู๋​นาย​นั้น​พลาง​เอ่ย​ช้าๆ​ ​ชัดๆ​ ​“​คนที​่​ยุ​ให้​เจ้า​สังหาร​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ก็​คือ​หยาง​เฟย​!​”

ครั้น​ประโยค​นั้น​หลุด​ออกมา​ ​ฉาก​กั้น​ก็​ล้ม​ ​ตึง​ ​เสียงดัง​สนั่นหวั่นไหว

“​ฝ่า​บาท​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ไม่สน​ใจเสียง​เรียก​รอบข้าง​ ​เขา​สาวเท้า​ก้าว​เข้าไป​หา​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​พร้อม​ถาม​ด้วย​น้ำเสียง​จริงจัง​อย่างที่​ไม่เคย​เป็นมา​ก่อน​ ​“​เจิน​อ้าย​ชิง​ ​ที่​เจ้า​พูด​เป็นความ​จริง​งั้น​หรือ​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ยกมือ​ขึ้น​คารวะ​ฮ่องเต้​ ​พร้อม​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​ราบเรียบ​เป็นปกติ​ ​“​นี่​เป็น​เพียง​ข้อสันนิษฐาน​อัน​อุกอาจ​ของ​กระหม่อม​เท่านั้น​ ​ความจริง​เป็น​เช่นไร​ ​ฝ่า​บาท​ไม่​ลอง​ถาม​จาก​หยาง​เฟ​ยดู​ล่ะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”