ตอนที่ 476 สาเหตุการปลดไท่จื่อ

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ฝ่าย​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ยังคง​ยืน​รอ​อยู่​ใน​ตำหนัก​ด้วย​ความประหลาดใจ​กับ​เหตุการณ์​ที่เกิด​ขึ้น

ฮ่องเต้​ประสงค์​เรียก​หยาง​เฟ​ยมา​ถามหา​ความผิด​ ​แต่​เหตุใด​พาน​ไห่​ถึง​ได้​กลับมา​รายงาน​ด้วย​ท่าที​เสีย​อาการ​เช่นนั้น​ ​อีกทั้ง​ฝ่า​บาท​ที่​ได้​ฟัง​จาก​พาน​ไห่​ก็​รี่​ออก​ไป​ทันที​ ​อีกทั้ง​ยัง​พา​ผู้บัญชาการ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​และ​ผู้บัญชา​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​ติดสอยห้อยตาม​ไป​ด้วย

ทั้ง​หัน​หราน​ ​วัง​ไห่​ ​และ​สายตรวจ​ลับ​ใน​หน่วยงาน​บูรพา​อย่าง​พาน​ไห่​ ​ล้วนแล้วแต่​เป็น​บุคคล​สำคัญ​ที่​ทำหน้าที่​ดูแล​ควบคุม​เรื่อง​ใน​และ​นอก​วัง

ต้อง​มีเรื่อง​ร้ายแรง​กว่านี​้​เกิดขึ้น​เป็นแน่​ ​เรื่อง​ที่​คอขาดบาดตาย​กว่า​การ​ที่​พระสนม​ลอบ​มีสัม​พันธ์​กับ​ทหาร​องครักษ์

สมอง​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​เพียร​ครุ่นคิด​หาคำ​ตอบ​ที่​พอ​จะ​เป็นไปได้

แต่​แล้วก็​มี​ความคิด​หนึ่ง​ผุด​ขึ้น​มา​ ​ระหว่าง​ที่​งานเลี้ยง​ดำเนิน​ไป​ได้​เพียง​ครึ่ง​เดียว​ ​ไท่​จื่อ​ขอตัว​ออก​ไป​ก่อน​เพราะ​รู้สึก​ไม่​ค่อย​ดี.​..

ความคิด​นี้​ฉาย​ซ้ำ​อยู่​ใน​หัว​ ​แล้ว​เนื้อตัว​ก็​สั่นสะท้าน​เมื่อ​เขา​นึกถึง​ความน่าจะเป็น​อัน​น่า​พรั่นพรึง

ในขณะที่​เจิน​ซื่อ​เฉิง​วิเคราะห์​กระจ่างแจ้ง​ ​ฝ่าย​หัน​หราน​และ​วัง​ไห่​ได้​แต่​ยืน​อึ้ง​เป็น​ไก่​ตา​แตก

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เหลือบมอง​ไป​ที่​ทั้งคู่​พร้อม​กล่าว​เสียง​ขรึม​ ​“​ไป​ที่​ตำหนัก​หน้า​ก่อน​ก็แล้วกัน​ ​พาน​ไห่​ ​เจ้า​จัดการ​ที่นี่​ให้​เรียบร้อย​”

ไม่ช้าไม่นาน​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ก็ได้​รับ​รายงาน​ว่า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กำลัง​เสด็จ​กลับมา

“​ฝ่า​บาท​…​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิน​ร้องทัก​เนิบนาบ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​นั่งลง​ด้วย​ใบหน้า​ขมึงทึง​ ​หัน​หราน​ผู้บัญชาการ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​รีบ​นำ​ชามา​ถวาย

เดิมที​นี่​เป็น​หน้าที่​ของ​พาน​ไห่​ ​ทว่า​เขา​มิได้​อยู่​ที่นี่​ ​หัน​หราน​จึง​ถือวิสาสะ​จัดการ​เสีย​เอง

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​หยิบ​ถ้วย​ชาก​่อน​จะ​ปาลง​พื้น

ถ้วย​ชา​ราคา​สูงลิ่ว​แตก​ละเอียด​ใน​ชั่วพริบตา​ ​น้ำชา​ร้อน​จัด​ราด​รด​บน​พื้นกระเบื้อง​เย็นเฉียบ

ทั้ง​ผู้บัญชาการ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​และ​ผู้บังคับบัญชา​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​เงียบกริบ​ไม่​ส่งเสียง

เจิน​ซื่อ​เฉิง​ถาม​อย่าง​ใคร่รู้​ ​“​ฝ่า​บาท​?​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จดจ้อง​ไป​ที่​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ก่อน​จะ​ตอบ​ ​“​ไท่​จื่อ​และ​หยาง​เฟ​ยล​อบ​มีสัม​พันธ์​กัน​…​”

ตลอดทาง​ที่​เดิน​กลับมา​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ใคร่ครวญ​ว่า​ควร​บอก​เรื่อง​นี้​แก่​เจิน​ซื่อ​เฉิง​หรือไม่​ ​และ​สุดท้าย​ก็ได้​คำตอบ

แม้ว่า​เกียรติ​จะ​สำคัญ​ ​ทว่า​การ​จัดการ​เรื่อง​ตรงหน้า​สำคัญ​ยิ่งกว่า

เจิน​ซื่อ​เฉิง​รู้เรื่อง​เพิ่ม​มา​อีก​คน​จะ​เป็นไร​ไป​ ​เพราะ​สุดท้าย​หาก​เก็บกวาด​ไม่ดี​ ​เรื่อง​นี้​ก็​อาจ​เล็ดลอด​ออก​ไป​ได้​เช่นกัน​ ​ถึง​ตอนนั้น​เขา​คง​กลายเป็น​ขี้ปาก​ให้​คน​ทั่ว​แผ่นดิน​หัวเราะเยาะ​ ​ซ้ำร้าย​ไท่​จื่อ​คง​ถูก​ตรึง​อยู่​บน​เสา​แห่ง​ความอัปยศ​ ​พร้อมทั้ง​จารึก​ชื่อเสียง​อัน​ป่นปี้​ไว้​ใน​หน้า​ประวัติศาสตร์​เป็นแน่

ผลลัพธ์​เช่นนั้น​ ​เขา​ไม่​อาจ​ทำใจ​รับได้​ลง

ครั้น​ได้ยิน​คำตอบ​จาก​ฮ่องเต้​แล้ว​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ก็​ค้อมตัว​อย่างนอบน้อม​ ​“​ขอ​ฝ่า​บาท​เย็น​พระทัย​ลง​ก่อน​ ​ขอ​ทรง​ถนอม​พระวรกาย​ไว้​ด้วย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

หัน​หราน​และ​วัง​ไห่​นับถือ​ความสามารถ​ใน​การ​รับมือ​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ยิ่งนัก

ใน​ตอนที่​พวกเขา​ทราบ​เรื่อง​ไท่​จื่อ​และ​หยาง​เฟย​ ​พวกเขา​ตกใจ​แทบจะ​ปัสสาวะ​ราด​ ​ทว่า​ใต้เท้า​เจิน​กลับ​พยายาม​โน้มน้าว​ให้​ฝ่า​บาท​ลด​โทสะ​ลง​ ​ช่าง​เป็น​คน​ใจเย็น​เสีย​เหลือเกิน

ภายใน​ห้อง​โล่งโจ้ง​ ​นอกจาก​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​แล้ว​ ​มี​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​หัน​หราน​และ​วัง​ไห่​เท่านั้น

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ปล่อย​ให้​ความ​เดือด​พล่าน​เมื่อ​ครู่​จางหาย​ไป​ ​เขา​กวาดสายตา​ผ่าน​ใบหน้า​ของ​แต่ละคน​ ​พลาง​เอ่ย​เน้น​ ​“​ข้า​จะ​ปลด​ไท่​จื่อ​!​”

ทั้ง​สาม​คุกเข่า​ลง​ถึง​พื้น​พร้อม​กล่าว​โน้มน้าว​ไม่​หยุด​ปาก

แต่​จะ​โน้มน้าว​อย่างไร​ ​ในเมื่อ​ไท่​จื่อ​กล้า​แม้แต่​หลับนอน​กับ​พระสนม​ของ​จักรพรรดิ​ ​หาก​ลูกชาย​ของ​พวกเขา​เกิด​นึก​ครึ้ม​ถือ​มีด​จะ​มา​แทง​ ​พวกเขา​ยัง​ต้อง​โน้มน้าว​อยู่​อีก​หรือ

แน่นอน​ว่า​ ​ถ้อยคำ​ทั้งหมด​ทั้งมวล​ไม่​อาจ​ฉุด​รั้ง​ความคิด​ของ​ฮ่องเต้​ไว้​ได้

ตอนนี้​คง​ทำได้​เพียง​รอคำ​สั่ง​จาก​ฮ่องเต้​ ​แต่​หาก​ฮ่องเต้​เกิด​เปลี่ยนใจ​เอา​เสียดื​้​อล​่ะ

ภายใน​ห้อง​ ​ความ​เงียบ​คั่น​กลาง​หลาย​อึดใจ

การ​ที่​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ตรัส​เช่นนี้​ ​มิได้​เป็นการ​ขอความเห็น​จาก​คน​ทั้ง​สาม

เขา​รู้แจ้ง​แก่​ใจ​ตัวเอง​ว่า​ ​ทั้ง​หัน​หราน​และ​วัง​ไห่​ต่าง​ก็​เป็น​หน่วย​องครักษ์​ที่​มีบทบาท​สำคัญ​ที่สุด​ ​ทั้งคู่​จะ​ปฏิบัติตาม​คำสั่ง​โดย​ไม่มี​การประนีประนอม​ ​นี่​คือ​เหตุผล​ที่​ทำให้​พวกเขา​ยังคง​ยืนหยัด​อยู่​ได้​ ​ไม่​เหมือนกับ​การหารือ​กับ​เหล่า​ขุนนาง​ทั้งหลาย​ที่​เอาแต่​หาเหตุ​ผล​มางั​ดง​้าง

ส่วน​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​คน​ประเภท​นี้​เรียบง่าย​อย่าง​น่าอัศจรรย์​ ​เขา​แทบจะ​ไม่​ต่าง​อะไร​จาก​ขุนนาง​ที่​รู้จัก​แต่​กล่าวโจมตี​โดย​ไม่สน​ใจ​ว่า​จะ​ต้อง​ได้รับ​ความ​โปรดปราน​จาก​ผู้ปกครอง

ครั้น​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เห็น​ว่า​ทั้ง​สาม​ยังคง​เงียบงัน​ไม่โต้ตอบ​ ​จึง​กล่าว​ต่อ​ ​“​แต่​ข้า​ไม่ต้องการ​ให้​ผู้ใด​ทราบ​ว่า​ไท่​จื่อ​มีสัม​พันธ์​กับ​หยาง​เฟย​”

ดูเหมือน​ตรงนี้​จะ​ยาก​เข้าขั้น

ไท่​จื่อ​เป็น​ผู้สืบทอด​บัลลังก์​ ​เป็น​รากฐาน​ของ​อาณาจักร​ ​มิค​วร​หวาดหวั่น​สั่นคลอน​โดยง่าย​ ​หาก​ฝ่า​บาท​ประสงค์​จะ​ปลด​ไท่​จื่อ​ ​ก็​ควร​มีเหตุผล​ที่​เหมาะสม​ ​มิฉะนั้น​แล้ว​คง​ต้อง​ไป​สู้รบตบมือ​กับ​เหล่า​ขุนนาง​จน​ยืดเยื้อ

เมื่อ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​คิดถึง​ไท่​จื่อ​ ​ไฟ​โกรธ​ก็​ปะทุ​ขึ้น​อีกครั้ง​ ​เขา​ไม่​อาจ​ทน​ดูกา​รยื​้​อยุด​เช่นนั้น​ได้​แน่

จาก​สถานการณ์​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ในขณะนี้​อาจ​สรุป​ได้​ว่า​ ​หาก​เขา​คิด​จะ​ปลด​ไท่​จื่อ​แล้ว​ ​ใคร​อื่น​คิด​จะ​พล่าม​วาจา​ไร้สาระ​ ​เขา​จะ​บั่น​คอคน​ผู้​นั้น​ให้​รู้แล้วรู้รอด

“​พวก​เจ้า​มี​ความเห็น​อัน​ใด​หรือไม่​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​สอดส่าย​สายตา​ไป​หยุด​ที่​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​หลุบ​ตา​คล้าย​กับ​ว่าไม่ได้​ยิน​เสียง​นั้น

เขา​เป็น​เพียง​ขุนนาง​ที่​ซื่อตรง​ต่อหน้า​ที่​ ​นอกจาก​เรื่อง​ไข​คดี​แล้ว​ ​เรื่อง​อื่น​มิจำ​เป็น​ต้อง​ถาม​ความเห็น​จาก​เขา

หาก​เข้าไป​ยุ่งเกี่ยว​กับ​การปลด​ไท่​จื่อ​ ​เกรง​ว่า​จะ​ถูก​ภรรยา​จอม​โหด​ที่​บ้าน​คิดบัญชี​ไป​ด้วย​อีก​คน

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มิได้​แปลกใจ​ใน​ท่าที​ของ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​เขา​กวาดสายตา​ไป​ทาง​หัน​หราน​และ​วัง​ไห่

เมื่อ​ถูก​คาดคั้น​เช่นนั้น​ ​หัน​หราน​จึง​ยอม​ปริปาก​ ​“​ฝ่า​บาท​ ​กระหม่อม​มี​วิธี​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ความคิด​บางอย่าง​ ​มิใช่​ว่า​ฮ่องเต้​คิด​เอง​ไม่ได้​ ​เพียงแต่​ไม่​อาจ​เสนอ​ออก​ไป​เอง​โต้งๆ​ ​ดังนั้น​จึง​ต้อง​รอ​ให้​ผู้อื่น​กล่าว​แทน

ใน​การ​ทำหน้าที่​เป็นหูเป็นตา​และ​เป็น​กรงเล็บ​ของ​ฝ่า​บาท​ ​ผู้บัญชาการ​หน่วย​องครักษ์​จิ​่น​หลิน​ก็​จะ​สวมบทบาท​อย่างสุดความสามารถ​ ​ต่อให้​ท้ายที่สุด​แล้ว​จะ​ถูกตาม​คิดบัญชี​ ​หรือ​แม้ว่า​ชื่อเสียง​ตนเอง​ต้อง​ป่นปี้​ไป​ชั่ว​กาล​ก็ตาม

“​ว่า​มา​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กล่าว

“​ถ้า​บอกว่า​คนที​่​ยุยง​ให้​องครักษ์​จิน​อู๋​สังหาร​อันจ​วิ​้​นอ​๋​องคือ​ไท่​จื่อ​ล่ะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ชำเลือง​มอง​หัน​หราน​แวบ​หนึ่ง​ก่อน​จะ​เงียบ​ไป

นี่​เป็น​วิธี​ที่​ดีที​่​สุด​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย

ในเมื่อ​ขณะนี้​กำลัง​สอบสวน​คดี​ของ​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ ​และ​ขุนนาง​ทุก​หมู่​เหล่า​กำลัง​เฝ้ารอ​คำตอบ​อยู่​ที่​ตำหนัก​หน้า​ ​ก็​ไม่น่า​มี​ใคร​รู้สึก​ติดขัด​กับ​บทสรุป​นี้

ความจริง​เรื่อง​ที่​หยาง​เฟ​ยมี​สัมพันธ์​กับ​องครักษ์​นำไปสู่​เรื่อง​สัมพันธ์​สวาท​กับ​ไท่​จื่อ

ไม่ว่า​เรื่อง​ใด​เรื่อง​หนึ่ง​ใน​สอง​เรื่อง​นี้​หลุด​ออก​ไป​ ​เขา​ก็​เสื่อมเสีย​เกียรติ​ด้วยกัน​ทั้งนั้น

แต่​หาก​ปล่อย​ให้การ​เสียชีวิต​ของ​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ตก​อยู่​ที่​บ่า​ของ​ไท่​จื่อ​ ​ก็​นับว่า​เป็นสาเหตุ​การปลด​องค์​รัชทายาท​ที่​สมเหตุสมผล​อย่างยิ่ง​ ​ส่วน​เรื่อง​หยาง​เฟ​ยก​็​ยังคง​เป็นความลับ​ต่อไป

นี่​เท่ากับ​ว่ายิง​ปืน​นัด​เดียว​ได้​นก​สอง​ตัว

จิ​่ง​หมิง​ฮ่อง​เต​่​ใคร่ครวญ​ก่อน​จะ​สถ​บกับ​ตัวเอง

ได้​สอง​ตัวพระ​แสง​อะไร​ล่ะ​ ​ใต้​หล้า​นี้​ไม่มี​จักรพรรดิ​คนใด​ที่​น่าเวทนา​เท่า​เขา​อีกแล้ว

ฮองเฮา​องค์​ก่อน​เหลือ​พระราชโอรส​ไว้​ให้​เพียงพระ​องค์​เดียว​ ​ไท่​จื่อ​จึง​ถือเป็น​ความหวัง​เดียว​ของ​เขา​ ​แต่​คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​เขา​จะ​ทำ​เรื่อง​ผิดศีลธรรม​จรรยา​เช่นนี้

ไท่​จื่อ​นี่​ช่าง​ไร้ประโยชน์​เหลือเกิน

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ถอนหายใจ​ยาว​พลาง​หันไป​ตรัส​กับ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ ​“​เจิน​อ้าย​ชิง​ ​คดี​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​เจ้า​เป็น​ผู้รับผิดชอบ​ ​ข้า​ฝาก​เจ้า​ด้วย​”

นี่​เป็นการ​ขอให้​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ตัดสินคดี​เท็จ

“​ฝ่า​บาท​วาง​พระทัย​ได้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​กระหม่อม​ทราบ​ดี​ว่า​ควร​จัดการ​เช่นไร​”​ ​เจิน​ซื่อ​เฉิง​รู้​ว่า​ต้อง​วางตัว​อย่างไร​ ​ต่อให้​เขา​จะ​กระตือรือร้น​ใน​การ​ไข​คดี​เพียงใด​ ​แต่​ก็​ไม่ได้ความ​คิด​จะ​ทำให้​ฮ่องเต้​กริ้ว​โกรธ​เพียง​เพราะ​ต้องการ​แถลง​ความจริง​ให้​โลก​ทราบ

แม้แต่​ไท่​จื่อ​ที่​ไร้ประโยชน์​ ​ฮ่องเต้​ยัง​ปลด​ได้​ลง​…

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ยืด​หลัง​ขึ้น​พลาง​กล่าว​อย่างไร​้​อารมณ์​ ​“​ตาม​นี้​แล้วกัน​ ​หิมะ​หยุด​ตก​เมื่อไหร่​ ​ข้า​จะ​กลับ​วัง​หลวง​ทันที​ ​ระหว่าง​นี้​หัน​หราน​และ​วัง​ไห่​ ​พวก​เจ้า​รับหน้าที่​ดูแล​ความสงบ​ทั้งหมด​”

ทั้งสอง​ยกมือ​คารวะ​โดยพลัน​ ​“​ฝ่า​บาท​วาง​พระทัย​ได้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เจิน​ซื่อ​เฉิง​หักห้ามใจ​แล้ว​ทว่า​ไม่​เป็นผล​ ​“​ฝ่า​บาท​ ​กระหม่อม​มีเรื่อง​สงสัย​อยู่​เรื่อง​หนึ่ง​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​หันไป​มอง​ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​ ​“​เจิน​อ้าย​ชิง​สงสัย​เรื่อง​ใด​งั้น​หรือ​”

“​หยาง​เฟย​ยุ​ให้​จัง​หู่​ผู้​เป็น​ทหาร​องครักษ์​จิน​อู๋​สังหาร​อันจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ ​ทว่า​พวกเขา​ทราบ​ได้​อย่างไร​ว่าวั​นนี​้​จะ​มีพา​ยุ​หิมะ​ครั้ง​ใหญ่​ ​และ​ทั้ง​ตำหนัก​จะ​ตก​อยู่​ใน​ความมืด​”