ใบหน้า​ที่​ดูป​่วย​ของ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​ยาม​ร้องไห้​ออกมา​อย่าง​เศร้าโศก​มอง​ไป​ช่าง​น่าสงสาร​เหลือเกิน

“​เสด็จ​พ่อ​ตรัส​ว่า​เสด็จ​แม่​จากไป​ด้วย​โรค​ร้าย​กะทันหัน​ ​แต่​ข้า​ไม่เชื่อ​…​ก่อนหน้านี้​เสด็จ​แม่​ยัง​คอย​ดูแล​ข้า​อยู่​เลย​ ​หลังจากที่​เสด็จ​พ่อ​ ​และ​เสด็จ​แม่​(​ฮองเฮา​)​เดินทาง​มาหา​ข้า​แล้ว​ ​นาง​ก็​ไม่​ปรากฏตัว​ขึ้น​อีก​เลย​ ​ช่าง​ประหลาด​ยิ่งนัก​…​”​ ​นางร้องไห้​แล้ว​มอง​ไป​ทางตั​่วห​มัว​มัว​ ​สายตา​เต็มไปด้วย​ความ​อ้อนวอน​ ​“ตั​่วห​มัว​มัว​ ​ข้า​เสียใจ​มาก​เหลือเกิน​ ​ข้า​รู้​ว่า​คง​ไม่มีใคร​บอก​ข้า​หรอก​ ​แต่​ข้า​ก็​ยัง​เสียใจ​มาก​เหลือเกิน​…​”

มือ​ของตั​่วห​มัว​มัว​ตบ​ไป​ที่​หลัง​ของ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​เบา​ๆ​ ​ดวงตา​ของ​นาง​กวาด​ไปร​อบ​ห้อง

ไม่ว่า​ที่ใด​ก็​ล้วน​มี​คนที​่​คอย​เหยียบย่ำ​ผู้อ่อนแอ

เรื่อง​ที่​เหม่ย​เห​ริน​สิ้นใจ​ลง​ ​อย่า​ว่าแต่​ใน​พระราชวัง​เลย​ ​แม้แต่​นอก​วัง​ก็​ยัง​มี​คนพูด​ถึง​ ​เมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ต่อให้​ฮ่องเต้​และ​ฮองเฮา​ไม่ได้​แสดงท่าที​ตำหนิ​หรือไม่​พอใจ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​ออกมา​ ​แต่​ก็​มี​คน​มากมาย​คาดเดา​ไป​และ​ปฏิบัติตาม​ต้องการ

องค์​หญิง​ผู้​สูงส่ง​ไม่จำเป็น​ต้อง​ปฏิบัติ​กับ​นาง​อย่างรุนแรง​หรอก​ ​เพียงแค่​เหลือบตา​มอง​หรือ​เมินเฉย​เพียง​เล็กน้อย​ก็​ทำให้​นาง​รู้สึก​หดหู่​พอแล้ว

บัดนี้​องค์​หญิง​สิบ​สี่​อาศัย​ใน​เรือน​ที่ว่างเปล่า​และ​รกร้าง​เยือกเย็น​ดุจดั่ง​หิมะ

ท่ามกลาง​ห้อง​อันว่าง​เปล่า​และ​เย็นเยือก​ ​จู่ๆ​ ตั​่วห​มัว​มัว​ก็​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​องค์​หญิง​อยากรู้​จริง​หรือว่า​เฉิน​เหม่ย​เห​ริน​จากไป​เช่นไร​”

องค์​หญิง​สิบ​สี่​หยุด​สะอื้น​ ​นาง​ลืมตา​ขึ้น​มองตั​่วห​มัว​มัว​ด้วย​ความหวัง​เป็นประกาย​ใน​ดวงตา​ ​“ห​มัว​มัว​ ​ท่าน​รู้​หรือ​”

ตั​่วห​มัว​มัว​ลังเล​และ​มี​ความกังวล​เล็กน้อย​ ​“​เรื่อง​นี้​หาก​กล่าว​ให้​องค์​หญิง​รับทราบ​แล้ว​มี​ผู้ใด​รู้​เข้า​ละ​ก็​ ​บ่าว​คงมี​ความผิด​มหันต์​”

องค์​หญิง​สิบ​สี่​ใช้​มือ​บีบ​ไป​ที่​มือ​ของตั​่วห​มัว​มัว​อย่างแรง​ ​“ห​มัว​มัว​วางใจ​เถิด​ ​ข้า​จะ​ไม่​กล่าว​กับ​ผู้ใด​อย่างแน่นอน​ ห​มัว​มัว​ยินดี​บอก​กับ​ข้า​ ​ให้​ข้า​ผู้​เป็น​บุตรสาว​รู้​ว่า​มารดา​ของ​ตนเอง​จากไป​เช่นไร​ ​ไม่​ทำ​เหมือน​ข้า​เป็น​คน​ไม่รู้​เรื่องราว​และ​อยู่​กับ​ความคลุมเครือ​ ​นับว่า​มีบุญ​คุณ​กับ​ข้ามาก​แล้ว​ ​เหตุใด​ข้า​จึง​ต้อง​เอ่ย​ให้​มากความ​เป็นการ​ทำร้ายห​มัว​มัว​เล่า​”

ตั​่วห​มัว​มัว​ถอนหายใจ​ออกมา​อย่าง​โล่งอก​ ​น้ำเสียง​ของ​นาง​บางเบา​มาก​ ​“​บ่าว​เอง​ก็​ทน​ไม่ได้​ที่จะ​ให้​องค์​หญิง​เก็บตัว​เอง​อยู่​แต่​ใน​ความมืด​ ​แต่​เมื่อ​องค์​หญิง​รู้​แล้ว​โปรด​เก็บ​ซ่อน​เอาไว้​ใน​ใจ​เถิด​ ​อย่า​ให้​ใคร​มองออก​ ​ไม่เช่นนั้น​ผู้​ที่​ต้อง​ทนทุกข์​คง​เป็น​องค์​หญิง​เอง​…​”

“ห​มัว​มัว​เชิญ​กล่าว​มา​เถิด​ ​ข้า​เอง​ไม่ใช่​เด็ก​ๆ​ ​แล้ว​ ​ควร​ทำ​อย่างไร​ข้า​รู้ดี​”

“​เหม่ย​เห​ริน​…​ถูก​สั่ง​ประหารชีวิต​…​”

“​ประหารชีวิต​?​”​ ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​เบิกตา​กว้าง​ ​มือ​ที่​กุมมือ​ของตั​่วห​มัว​มัว​เอาไว้​บีบ​แน่น​ขึ้น​กว่า​เดิม​ ​“​ผู้ใด​…​ผู้ใด​สั่ง​ประหารชีวิต​แม่​ของ​ข้า​…​”

ตั​่วห​มัว​มัว​ถอนหายใจ​ออกมา​อีกครั้ง​แล้ว​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​แผ่วเบา​ว่า​ ​“​องค์​หญิง​เพ​คะ​ ​จะ​มี​ใคร​สามารถ​สั่ง​ประหารชีวิต​เฉิน​เหม่ย​เห​ริน​ได้​เล่า​”

องค์​หญิง​สิบ​สี่​กะพริบตา​น้ำตาไหล​นอง​ ​“​เป็นไปไม่ได้​ ​เสด็จ​พ่อ​มีพ​ระ​ทัย​ดี​โอบอ้อมอารี​เช่นนั้น​ ​เหตุใด​ซึ่ง​ต้อง​สั่ง​ประหารชีวิต​เสด็จ​แม่​ด้วย​”

“​ใน​สายพระ​เนตร​ของ​ฝ่า​บาท​ ​หาก​ทำผิด​ก็​จะ​ต้อง​ถูก​ลงโทษ​”

“​เสด็จ​แม่​ของ​ข้า​ทำ​สิ่งใด​ผิด​หรือ​”​ ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​เอ่ย​ถาม

ตั​่วห​มัว​มัว​ได้​แต่​นั่ง​นิ่งเงียบ

“ตั​่วห​มัว​มัว​ ​บอก​ข้ามา​เถิด​ ​ข้า​ไม่เชื่อ​ว่า​เสด็จ​แม่​จะ​ทำ​อะไร​ผิด​ถึงขนาด​ที่​เสด็จ​พ่อ​ต้อง​สั่ง​ประหารชีวิต​นาง​”

“​เฮ้อ​ ​แท้จริง​แล้ว​เหม่ย​เห​ริน​ก็​ไม่ได้​ทำ​สิ่งใด​ผิด​มาก​หรอก​เพ​คะ​ ​เพียงแค่​ดวงตา​ของ​องค์​หญิงฝู​ชิง​หาย​ดี​แล้ว​ ​บังเอิญ​องค์​หญิง​เกิด​ป่วย​ขึ้น​ ​ได้ยิน​มา​ว่า​เหม่ย​เห​ริน​คิด​ว่า​ดวงชะตา​ของ​องค์​หญิง​และ​องค์​หญิงฝู​ชิง​ขัดแย้ง​กัน​ ​ดังนั้น​เมื่อ​ดวงตา​ของ​องค์​หญิงฝู​ชิง​หาย​แล้ว​ ​ร่างกาย​ของ​องค์​หญิง​จึง​…​”

“​แล้ว​อย่างไรเล่า​”​ ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​เม้ม​ริมฝีปาก​เอ่ย​ถาม

“​ฮองเฮา​กล่าวว่า​เฉิน​เหม่ย​เห​ริน​ซ่อน​ตุ๊กตา​ตัวเล็ก​ที่​เขียน​ชื่อ​และ​วัน​เดือน​ปีเกิด​ของ​องค์​หญิงฝู​ชิง​เอาไว้​ ​จากนั้น​ใช้​เข็ม​แทง​ไป​ที่​มัน​ ​ด้วยเหตุนี้​เอง​ ​ฮ่องเต้​จึง​พิโรธ​มาก​เมื่อ​รู้เรื่อง​นี้​ ​ทรง​รับสั่ง​ประหารชีวิต​เฉิน​เหม่ย​เห​ริน​…​”

องค์​หญิง​สิบ​สี่​รับฟัง​ด้วย​ท่าทาง​งุนงง​ ​จู่ๆ​ ​นาง​ก็​ตื่นตระหนก​ขึ้น​มา​ ​“​เป็นไปไม่ได้​ ​ช่วงเวลา​ที่​ข้า​ล้ม​ป่วย​นั้น​ ​เสด็จ​แม่​ยุ่ง​อยู่​กับ​การ​ดูแล​ข้า​ ​จะ​มี​เวลา​ที่ไหน​ไป​ทำ​เรื่องไร้สาระ​เหล่านั้น​ ​พวกเขา​โกหกพกลม​ ​ฮองเฮา​เหนียง​เหนียง​มี​หลักฐาน​หรือไม่​”

จาก​เมื่อ​ครู่​ที่​เรียก​เสด็จ​แม่​กลายเป็น​ฮองเฮา​เหนียง​เหนียง​ทันที​ ​ทำให้​ดวงตา​ของตั​่วห​มัว​มัว​เปล่งประกาย​ ​นาง​ตบ​ลง​ไป​ที่​หลัง​ของ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​แล้ว​ถอนหายใจ​กล่าวว่า​ ​“​องค์​หญิงฝู​ชิง​เป็น​แก้วตาดวงใจ​ของ​ฮองเฮา​ ​ถึงแม้ว่า​เรื่อง​เหล่านั้น​จะ​เป็น​เพียง​การ​โกหก​ ​ทว่า​จำเป็นต้อง​มี​หลักฐาน​หรือ​”

ดวงตา​ของ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​เบิก​กว้าง​ขึ้น​ ​ใบหน้า​ของ​นาง​ซีดเผือด​ ​“​แม้น​ไม่มี​หลักฐาน​ก็​สามารถ​ประหารชีวิต​คน​เป็น​ๆ​ ​ได้​เช่นนี้​หรือ​”

ตั​่วห​มัว​มัว​เผยอ​ริมฝีปาก​โค้ง​ขึ้น​ ​“​องค์​หญิง​ ​คำพูด​นี้​ช่าง​เหมือนกับ​เด็ก​จริง​ ​สำหรับ​ผู้​ที่อยู่​ใน​ตำแหน่ง​สูงส่ง​นั้น​ ​การ​ที่​ประสงค์​ให้​ผู้ใด​ตาย​ ​ไม่จำเป็น​ต้องหา​เหตุผล​เสียด​้วย​ซ้ำ​…​”

องค์​หญิง​สิบ​สี่​แทรก​กาย​เข้าไป​ร้องไห้​กับตั​่วห​มัว​มัว

ตั​่วห​มัว​มัว​ปล่อย​ให้​องค์​หญิง​สิบ​สี่​ร้องไห้​จน​เพียงพอ​แล้ว​เกลี้ยกล่อม​ด้วย​น้ำเสียง​อบอุ่น​ว่า​ ​“​องค์​หญิง​เพ​คะ​ ​เช็ดน้ำ​ตา​เถิด​ ​ไม่เช่นนั้น​ ​วันพรุ่งนี้​ดวงตา​อาจ​บวม​เป่ง​”

องค์​หญิง​สิบ​สี่​หัวเราะ​ออกมา​อย่าง​ขมขื่น​ ​“​ตาบวม​แล้ว​อย่างไรเล่า​ ​ถึงอย่างไร​ข้า​ก็​ไม่มี​แม่​แล้ว​ ​ต่อจากนี้​ถ้า​ต้อง​ดูแลตัวเอง​”

“​องค์​หญิง​เข้าใจผิด​ไป​แล้ว​เพ​คะ​ ​ใน​วันนี้​ไท​เฮา​ส่ง​หม่อมฉัน​มา​เยี่ยมเยียน​ ​เมื่อ​เรื่อง​นี้​ได้ยิน​ไป​ถึง​หู​ฮองเฮา​ ​รับรอง​ว่า​ใน​วันพรุ่งนี้​ฮองเฮา​คงจะ​ต้อง​เสด็จ​มา​อย่างแน่นอน​”​

องค์​หญิง​สิบ​สี่​รีบ​เช็ดน้ำ​ตา​ ​แสง​บางอย่าง​แวบ​เข้ามา​ใน​ดวงตา​ของ​นาง​ ​“​วันพรุ่งนี้​ฮองเฮา​จะ​เสด็จ​มา​หรือ​”

การ​เรียก​ตั้งแต่​เสด็จ​แม่​เปลี่ยนเป็น​ฮองเฮา​เหนียง​เหนียง​จนกระทั่ง​เหลือ​เพียงแค่​ฮองเฮา​ ​การ​เรียกชื่อ​ที่​เปลี่ยนไป​เช่นนี้​ทำให้ตั​่วห​มัว​มัว​ตัดสินใจ​บางอย่าง

นาง​เอ่ยปาก​กล่าวว่า​ ​“​ฮ่องเต้​มี​ความกตัญญู​กตเวที​ต่อ​ไท​เฮา​ยิ่งนัก​ ​แน่นอน​ว่า​ฮองเฮา​ก็​จะ​กตัญญู​ต่อ​ไท​เฮา​เช่นกัน​ ​เมื่อ​ทรง​ทราบ​ว่า​ไท​เฮา​ส่ง​หม่อมฉัน​เดินทาง​มา​เยี่ยมเยียน​ ​เหตุผล​อัน​ใด​เล่า​ที่นาง​จะ​ไม่​แสดงท่าที​ที่​พึงมี​ของ​ตน​ออกมา​”

“​บางที​อาจจะ​แค่​ส่ง​นางใน​มา​…​”

ตั​่วห​มัว​มัว​ยิ้ม​ขึ้น​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​องค์​หญิง​คงจะ​ได้ยิน​แล้ว​ว่า​ใน​วันนี้​ฮองเฮา​มีเรื่อง​ทะเลาะเบาะแว้ง​กัน​เล็กน้อย​กับ​ฝ่า​บาท​ ​ใน​วันพรุ่งนี้​ ​แน่นอน​ว่า​ฮองเฮา​จะ​เสด็จ​มาด​้วย​ตนเอง​ ​ประการ​แรก​สามารถ​บ่งบอกถึง​การ​เคารพนับถือ​ไท​เฮา​ ​ประการ​ที่สอง​ยัง​แสดงถึง​ความปรารถนาดี​ต่อ​ฝ่า​บาท​ ​ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว​เช่นนี้​ ​หากว่า​เป็น​องค์​หญิง​จะ​ไม่​เลือก​ทำ​เช่นนี้​หรือ​เพ​คะ​”

องค์​หญิง​สิบ​สี่​นั่ง​ฟัง​อย่าง​เงียบๆ​ ​แสง​สลัว​ที่​ส่อง​กระทบ​มาบน​ใบหน้า​ของ​นาง​ทำให้​ใบหน้า​ที่​ดู​นุ่มนวล​และ​สงบนิ่ง​สง่างาม​ขึ้น​เล็กน้อย​อย่าง​อธิบาย​ไม่​ถูก

“​เช่นนั้น​หมายความว่า​ฮองเฮา​จะ​มา​อย่างแน่นอน​หรือ​”​ ​ท่ามกลาง​ห้อง​อันว่าง​เปล่า​ ​แสงไฟ​ถูก​สาดส่อง​เข้ามา​ ​นาง​เอ่ย​ถาม​ขึ้นเสียง​บางเบา

ตั​่วห​มัว​มัว​แสดงท่าที​ออกมา​ถึง​ความกังวล​อย่างเหมาะสม​ ​“​องค์​หญิง​เพ​คะ​ ​หากว่า​ใน​วันพรุ่งนี้​ฮองเฮา​เดินทาง​มา​จริงๆ​ ​ทรง​อย่า​ได้​แสดง​ความไม่พึงพอใจ​ออกมา​ ​ไม่เช่นนั้น​ ​คงจะ​ไม่​ส่งผล​ดี​ต่อ​องค์​หญิง​”

องค์​หญิง​สิบ​สี่​ใช้​ผ้าเช็ดหน้า​ขึ้น​ปิดปาก​แล้ว​ไอ​อย่างแรง​ ​ผ่าน​ไป​สักพัก​นาง​จึง​ก้มหน้า​ลง​มอง​เลือด​สีแดง​สด​ที่​ผ้าเช็ดหน้า​นั้น

“ห​มัว​มัว​ดู​นี่​เถิด​”

ตั​่วห​มัว​มัว​มองเห็น​คราบเลือด​ที่จับ​ตัว​กัน​เป็น​ก้อน​บน​ผ้าเช็ดหน้า​นั้น​ด้วย​แสงไฟ​อัน​ริบหรี่​ ​ก่อน​จะ​ตกตะลึง

“​ข้า​เอง​ก็​มีชีวิต​ได้​อีกไม่นาน​แล้ว​ ​ต่อให้​ฮองเฮา​จะ​พอใจ​ข้า​หรือไม่​ ​จะ​มีความหมาย​อย่างไรเล่า​”​ ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​พึมพำ​ออกมา​แล้ว​ใช้​มือ​เอื้อม​ไป​จับมือ​ของตั​่วห​มัว​มัว​ ​“ห​มัว​มัว​ ​การ​ที่​ท่าน​ยินดี​บอก​ความจริง​กับ​ข้า​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​เป็น​เพราะ​สงสาร​ข้า​ใช่​หรือไม่​ ​ขอร้อง​เถิด​ ​ช่วย​ข้า​หน่อย​ ​ข้า​ต้องการ​คืน​ความเป็นธรรม​ให้​แก่​เสด็จ​แม่​”

ใบหน้า​ของตั​่วห​มัว​มัว​ดู​ลังเล​เล็กน้อย

ความลังเล​ก่อนหน้า​เป็น​เพียง​การเสแสร้ง​ ​แต่​ใน​ครั้งนี้​เป็นเรื่อง​จริง

นาง​ต้องการ​จะ​ปลูกฝัง​ความเกลียดชัง​ลง​ไป​ใน​หัวใจ​ของ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​ ​จากนั้น​ก็​ติดต่อ​กับ​นาง​อีก​สอง​สาม​ครั้ง​ ​เมื่อถึง​เวลา​แล้ว​ค่อย​ลงมือ​ ​คิดไม่ถึง​ว่า​องค์​หญิง​สิบ​สี่​จะ​ล่วงรู้​ได้​ด้วย​ตนเอง​ว่า​เวลา​ของ​นาง​มี​ไม่​มาก​แล้ว​ ​และ​ไม่​ยินดี​ที่จะ​รอต​่อ​ไป​อีก

หากว่า​นาง​ลงมือ​ตอนนี้​จะ​รีบร้อน​ไป​หรือไม่

แต่​หากว่า​ยัง​ไม่​เคลื่อนไหว​ใดๆ​ ​และ​ปล่อย​ให้​องค์​หญิง​สิบ​สี่​กระทำการ​ยุ่งเหยิง​จนถึง​แก่​ชีวิต​ก็​จะ​เสีย​หมาก​ดี​ๆ​ ​ไป​ไม่ใช่​หรือ

จู่ๆ​ ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​ก็​พยายาม​ลุกขึ้น​แล้ว​คารวะตั​่วห​มัว​มัว​ ​“​คำพูด​ของ​ข้า​เมื่อ​ครู่​ถือ​เสียว​่า​ข้า​ไม่เคย​กล่าว​เถิด​ ​ข้า​ทำให้ห​มัว​มัว​ต้อง​อึดอัด​ใจ​ ​ขอ​ได้​โปรด​อย่า​กล่าว​เรื่อง​นี้​กับ​ผู้อื่น​เป็น​พอ​”

การกระทำ​ของ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​ ​ทำให้​ความลังเลใจ​ของตั​่วห​มัว​มัว​หาย​ไป​ทันที

“​องค์​หญิง​ตั้งใจ​จะ​แสวงหา​ความยุติธรรม​แก่​เสด็จ​แม่​เช่นไร​หรือ​”​ ตั​่วห​มัว​มัว​เอ่ย​ถาม​ท่ามกลาง​ห้อง​ที่​อบอวล​ไป​ด้วย​กลิ่น​ยา

องค์​หญิง​สิบ​สี่​เม้ม​ริมฝีปาก​กล่าวว่า​ ​“ห​มัว​มัว​ไม่จำเป็น​ต้อง​เอ่ย​ถาม​ให้​มากความ​ ​หาก​รู้มาก​ไป​จะ​ไม่ดี​ต่อตัว​ของ​ท่าน​”