ตอนที่ 947 แผนที่ส่วนที่ห้า (3) / ตอนที่ 948 แผนที่ส่วนที่ห้า (4)
ตอนที่ 947 แผนที่ส่วนที่ห้า (3)
“เรื่องนั้นช่วยชะลอไว้ก่อนได้หรือไม่! ข้ามีเรื่องต้องคุยกับท่าน!” สีหน้าของชวีหลิงเย่ว์เต็มไปด้วยความร้อนใจ
จวินอู๋เสียก้าวเท้ากลับเข้าไปในห้องแล้วพูดกับทั้งสองคนว่า “เข้ามาคุยกันข้างในสิ”
นางอาจจะมีนิสัยเย็นชา แต่กับคนที่เคยช่วยเหลือนาง นางก็จะไม่ประหยัดคำพูด เมื่อเห็นชวีหลิงเย่ว์มีท่าทางร้อนรนมากขนาดนี้ แสดงว่านางต้องมีเรื่องสำคัญจะพูด และถ้ามันไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรง นางก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยเหลืออีกฝ่าย
ชวีหลิงเย่ว์กับสยงป้ารีบเข้าไปในห้องและทั้งสามคนก็นั่งลงที่โต๊ะ บนตักของจวินอู๋เสีย เจ้าแมวดำตัวน้อยยกอุ้งเท้าของมันขึ้นมาชี้ไปที่กาน้ำชาบนโต๊ะ แล้วมันก็หันหน้าไปมองจวินอู๋เสีย
“เหมียว”
เจ้านาย จะไม่รินน้ำชาให้พวกเขาสักหน่อยหรือ อย่างน้อยพวกเขาก็เคยช่วยท่านมาก่อนนะ
เจ้าแมวดำตัวน้อยต้องหดหู่ใจอยู่เสมอกับความรู้เรื่องมารยาทพื้นฐานในการต้อนรับแขกของเจ้านายมัน
จวินอู๋เสียมึนงงไปชั่วขณะ ก่อนจะยกกาน้ำชาขึ้นมาอย่างเก้ๆ กังๆ แล้วเทน้ำชาลงในถ้วยให้ชวีหลิงเย่ว์ สยงป้า และตัวนางเอง
ชวีหลิงเย่ว์พยักหน้าขอบคุณแต่ก็ไม่ได้ยกขึ้นดื่ม นางรอต่อไปไม่ไหวแล้วจึงพูดขึ้นว่า “ข้าอยากขอให้ท่านเดินทางกลับไปที่เมืองพันอสูรกับเรา ได้หรือไม่”
จวินอู๋เสียเพิ่งจะยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ พอนางได้ยินคำพูดของชวีหลิงเย่ว์ นางก็ชะงักไป สายตาของนางเต็มไปความงุนงงสงสัย นางไม่เข้าใจว่าทำไมชวีหลิงเย่ว์ถึงเชิญนางไปที่เมืองพันอสูรอย่างกะทันหัน
ที่นางได้มีปฏิสัมพันธ์กับชวีหลิงเย่ว์อยู่บ้างก็เพราะแผนการของฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนล้วนๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น พวกเขาคงไม่ได้พูดคุยกันเลย แม้ว่าจวินอู๋เสียจะไม่ได้รู้สึกเกลียดชังหรือเป็นปรปักษ์กับชวีหลิงเย่ว์ แต่นางก็นึกเหตุผลที่ชวีหลิงเย่ว์เชิญนางไม่ออก
“ทำไม”
ชวีหลิงเย่ว์กัดริมฝีปาก นางหันไปมองสยงป้าอย่างอ้อนวอน
สยงป้าสูดลมหายใจเข้าลึก เขามองจวินอู๋เสียแล้วพูดว่า “คุณหนูใหญ่ของข้าเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวังหลวงวันนี้ให้ข้าฟังหมดแล้ว ข้าต้องยอมรับว่าตัวข้าได้ประเมินคุณชายจวินต่ำไปมาก และไม่คิดว่าคุณชายจวินจะมีความสามารถมากขนาดนี้” ทุกสิ่งทุกอย่างที่ชวีหลิงเย่ว์เล่าให้เขาฟัง สยงป้าไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าแค่เดินทางเข้าวังหลวงเพียงรอบเดียว จวินอู๋เสียจะบังคับให้ฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนสละราชสมบัติได้ในเวลาไม่กี่ชั่วยามเท่านั้น!
และฮองเฮา อัครเสนาบดี กับองค์ชายสี่ที่เป็นที่โปรดปรานมากที่สุดก็พังพินาศไปด้วยพร้อมๆ กัน!
รัฐเหยียนเป็นรัฐที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในใต้หล้าและเป็นที่หวาดกลัวของผู้คนมากมาย! มันเป็นสถานที่ที่คนจำนวนมากได้แต่แหงนหน้าขึ้นมอง และราชวงศ์ของรัฐเหยียนก็มีอำนาจเหลือล้นยิ่งกว่ารัฐอื่นๆ ทั้งหมด คนที่สามารถสร้างปัญหาให้รัฐเหยียนได้มีน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย แต่จวินอู๋เสียใช้แค่สมองของนางคิดแผนการล้มล้างรัฐที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนี้ได้ ความเฉลียวฉลาดเช่นนี้ควรค่าแก่การคารวะจริงๆ!
แม้แต่คนอย่างสยงป้าที่ไม่ได้ฉลาดนักก็ยังชื่นชมแผนการของจวินอู๋เสีย
“อย่างนั้นหรือ” จวินอู๋เสียไม่รีบร้อนให้คำตอบ นางรู้ว่าสยงป้ายังมีเรื่องจะพูดอีก
สยงป้าหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อว่า “ความฉลาดเฉลียวของคุณชายจวินช่างหาตัวจับได้ยาก ข้ากับคุณหนูใหญ่มาที่นี่ก็เพื่อ…ขอให้คุณชายจวินช่วยเหลือเมืองพันอสูรของเรา!”
“ช่วยอะไรหรือ” จวินอู๋เสียถามพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น นางไม่รู้เรื่องของเมืองพันอสูรมากนัก แต่จากความหวาดหวั่นที่ฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนแสดงออกมาต่อเมืองพันอสูร นางก็บอกได้ว่าเมืองพันอสูรต้องมีอำนาจอยู่มากทีเดียว
แล้วในฐานะหัวหน้าตึกแห่งเมืองพันอสูร ทำไมสยงป้าถึงมาที่นี่กับคุณหนูใหญ่แห่งเมืองพันอสูรเพื่อขอความช่วยเหลือจากเด็กหนุ่มที่ยังเด็กมากขนาดนี้
“เราอยากขอให้ท่านช่วยแก้ไขภาวะวิกฤตที่เมืองพันอสูรกำลังเผชิญอยู่!” สยงป้าพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
จวินอู๋เสียเลิกคิ้วและตอบช้าๆ ว่า “ขออภัย แต่ข้าไม่สนใจ”
ถ้าเป็นแค่เรื่องง่ายๆ เพียงกระดิกนิ้ว นางก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยเหลือ แต่จากน้ำเสียงของสยงป้า จวินอู๋เสียเดาได้ว่าความช่วยเหลือที่พวกเขาร้องขอต้องไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แน่!
ตอนที่ 948 แผนที่ส่วนที่ห้า (4)
สยงป้าไม่แปลกใจแม้แต่น้อยที่จวินอู๋เสียปฏิเสธ เขารู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขากับจวินอู๋เสียไม่ได้ใกล้ชิดสนิทสนมกัน พวกเขาแค่เคยร่วมมือกันเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แต่คนเพียงคนเดียวที่พวกเขาต้องการให้ช่วยก็คือเด็กหนุ่มตรงหน้าคนนี้!
“จวินเสีย อย่าเพิ่งปฏิเสธพวกเราเร็วนัก ฟังพวกเราก่อน ข้าเห็นแผนที่ที่ท่านเอามาจากฮ่องเต้วันนี้แล้ว แผนที่นั่นสำคัญกับท่านมากใช่หรือไม่” ชวีหลิงเย่ว์ยังเด็กและไร้ประสบการณ์ อารมณ์ของนางไม่มั่นคงเท่าสยงป้า เมื่อนางได้ยินจวินอู๋เสียปฏิเสธ นางก็เริ่มตื่นตระหนกทันที
เมื่อได้ยินชวีหลิงเย่ว์พูดถึงแผนที่ จวินอู๋เสียก็เลิกคิ้วขึ้น
ชิ้นส่วนแผนที่หนังมนุษย์ที่ระบุที่ตั้งของสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิมีทั้งหมดแปดส่วนเท่านั้น ในแปดส่วนนี้เจ็ดส่วนอยู่ในมือของสิบสองตำหนัก และเรื่องที่สิบสองตำหนักแอบค้นหาสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิก็ทำกันอย่างหลบๆ ซ่อนๆ มาโดยตลอด คนอื่นๆ ไม่รู้ว่าแผนที่พวกนั้นเอาไว้ทำอะไร และนางก็ไม่ได้เฝ้าระวังคนอื่นที่อยู่ในท้องพระโรงตอนนั้นเลย
แต่ชวีหลิงเย่ว์ดูเหมือนจะสังเกตเห็นถึงความแตกต่างของแผนที่นั้นได้
“ใช่” จวินอู๋เสียตอบอย่างเย็นชา สายตาสงบนิ่งไร้คลื่นอารมณ์อื่นใดเจือปน มีเพียงความเย็นเยียบจางๆ ในดวงตาคู่นั้นตอนที่มองสยงป้ากับชวีหลิงเย่ว์
สยงป้าจับได้อย่างรวดเร็วว่าจวินอู๋เสียระวังตัวขึ้นมาแล้ว และกลัวว่าจวินอู๋เสียจะเข้าใจพวกเขาผิด จึงรีบพูดขึ้นว่า “คุณชายจวินอย่าเข้าใจผิด คุณหนูใหญ่ของข้าไม่ได้หมายความอย่างอื่นเลย แค่ที่พวกเราเชิญท่านไปที่เมืองพันอสูรนั้น เกี่ยวข้องกับแผนที่ที่คุณหนูใหญ่พูดถึงโดยตรง”
จวินอู๋เสียเลิกคิ้วอย่างสงสัย
“ความจริงแล้ว แผนที่แบบนั้น ที่เมืองพันอสูรของเราก็มีอยู่ชิ้นหนึ่งเหมือนกัน” สยงป้าพูด
ความสงบนิ่งในดวงตาของจวินอู๋เสียสั่นคลอนขึ้นมาทันที นางถามว่า “เมืองพันอสูรก็มีหรือ”
สยงป้าพยักหน้า
“ตอนนี้แผนที่นั้นอยู่กับท่านเจ้าเมืองของเรา และเพราะแผนที่ฉบับนั้นแหละ ที่ทำให้เมืองพันอสูรไม่สามารถดูแลปกป้องคุ้มครองตัวเองได้” สยงป้าพูดพร้อมกับยิ้มอย่างขมขื่น
“คุณชายจวินต้องรู้ก่อนว่าเหตุผลที่เมืองพันอสูรสามารถมีสถานะอย่างทุกวันนี้ได้นั้น เป็นเพราะพวกเราครอบครองขลุ่ยกระดูกควบคุมวิญญาณ แต่นอกจากนั้นแล้วก็เป็นเพราะเมืองพันอสูรเคยมีผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงถึงสองคน และสองคนนั้นหลังจากที่ทะลวงเข้าสู่ขั้นสีม่วงได้ไม่นานก็ออกจากเมืองของเราไป แต่เมื่อประมาณสิบปีที่แล้ว หนึ่งในสองคนนั้นได้กลับมาที่เมืองพันอสูรและนำแผนที่หนังมนุษย์เหมือนของท่านกลับมาด้วย ผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงคนนั้นได้สั่งให้ท่านเจ้าเมืองใช้อำนาจของเมืองพันอสูรช่วยนางค้นหาความลับของแผนที่นั้น…ตอนแรกท่านเจ้าเมืองก็ทำตามคำสั่งของนางเนื่องจากนางเป็นผู้อาวุโสที่เป็นที่เคารพนับถือของเมืองพันอสูร แต่ในภารกิจสำรวจทุกครั้งเมืองพันอสูรจะสูญเสียผู้คนไปมาก พูดได้ว่าคนที่ส่งออกไปทุกคนไม่มีใครรอดชีวิตกลับมาได้เลย”
เมื่อสยงป้าพูดถึงตอนสุดท้าย เขาก็กัดฟันแน่น ดวงตาทอแววเกลียดชัง
“ท่านเจ้าเมืองเห็นว่าพี่น้องในเมืองของเราต้องสูญเสียอย่างหนัก เขาก็เลยไม่อยากทำต่อ แต่ผู้อาวุโสคนนั้นไม่ยอมให้เลิกและยืนกรานว่าท่านเจ้าเมืองต้องทำต่อไป แม้ว่าท่านเจ้าเมืองของเราจะมีพลังวิญญาณขั้นสูง แต่เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงอยู่ดี ยิ่งกว่านั้นท่านผู้นั้นก็พาคนลึกลับคนอื่นๆ ที่มีพลังวิญญาณเหมือนนางกลับมากับนางด้วยหลายคน ทำให้ท่านเจ้าเมืองไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมทำตามความต้องการของพวกเขา หลายปีมานี้ทุกครั้งที่ท่านเจ้าเมืองส่งคนออกไป เขาก็รู้สึกเจ็บปวดใจมาก พวกเราจำไม่ได้แล้วว่าเราสูญเสียพี่น้องของเราไปมากเท่าไรกับเรื่องนี้”
“เมื่อได้เห็นคุณชายจวินเฉลียวฉลาดมากขนาดนี้ ทั้งยังสนใจในแผนที่หนังมนุษย์นั่นมาก สยงป้าผู้นี้ขอวิงวอนให้คุณชายจวินช่วยเหลือพวกเราแก้ไขภาวะวิกฤตของเมืองพันอสูรด้วย หลังจากเสร็จเรื่องนี้แล้ว เมืองพันอสูรสัญญาว่าจะมอบแผนที่ให้กับคุณชายจวินอย่างแน่นอน!” พอพูดจบ สยงป้าก็ลุกขึ้นทำการโค้งคารวะเก้าสิบองศาตามพิธีการอย่างจริงจังตรงหน้าจวินอู๋เสีย