บทที่ 569 ทางเลือกที่น่ารังเกียจ
บทที่ 569 ทางเลือกที่น่ารังเกียจ
“ไร้ยางอาย?” เสียงของฉู่เทียนเซิงเย็นชา “นี่จะถือว่าไร้ยางอายได้ยังไง? ผู้หญิงสวยย่อมคู่กับชายผู้สูงศักดิ์ ข้าไม่เชื่อว่าท่านไม่เคยเห็นถึงความรู้สึกของข้าเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา!”
ฉินหว่านหรูคำรามด้วยความโกรธ “น่าขยะแขยงยิ่งนัก! ข้าเป็นพี่สะใภ้ของเจ้า! แม้ความรู้สึกชอบพอจะห้ามกันไม่ได้ แต่เจ้าก็ควรรู้ว่าสิ่งใดควรสิ่งใดไม่ควร!”
“พี่สะใภ้?” ฉู่เทียนเซิงเยาะเย้ย “มีคำกล่าวหนึ่งที่ข้าเคยได้ยินมา ไม่มีอะไรอร่อยไปกว่าเกี๊ยว และไม่มีอะไรเพลิดเพลินไปกว่าพี่สะใภ้!”
ฉินหว่านหรูจ้องมองเขาด้วยความโกรธเกรี้ยว
“เจ้าเองก็รู้ว่าตระกูลฉู่กำลังเผชิญกับวิกฤตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เราไม่ควรก่อความขัดแย้งภายในได้ในขณะนี้! ข้าสามารถทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นถ้าเจ้าขอโทษและยอมรับการกระทำผิดของเจ้า!”
ฉินหว่านหรูโกรธมากจนตัวสั่น อย่างไรก็ตาม จิตใจที่มีเหตุผลของนางบอกกับนางว่ามันไม่ฉลาดเลยที่จะทำอะไรบุ่มบ่ามตอนนี้
ฉู่เทียนเซิงหัวเราะ “ตระกูลฉู่อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากไม่ใช่เพราะความดื้อรั้นของฉู่จงเทียนเหรอ? ถ้าตระกูลฉู่ยังคงอยู่ภายใต้การนำของเขา มันคงอีกไม่นานที่เราทั้งหมดจะถึงจุดจบ! สิ่งที่ข้าทำอยู่ขณะนี้ก็เพื่อช่วยเหลือตระกูลฉู่!”
ฉินหว่านหรูตระหนักได้แล้วว่าสิ่งต่าง ๆ ตอนนี้ไม่น่าจะเรียบง่ายอย่างที่นางคิดไว้อย่างแน่นอน “เจ้าวางแผนที่จะทรยศงั้นเหรอ?”
“ที่นั่งของผู้นำตระกูล เห็นได้ชัดว่าควรเป็นของผู้ที่มีความสามารถมากที่สุด เนื่องจากฉู่จงเทียนกำลังนำตระกูลไปสู่การล่มสลาย ทำไมข้าจึงไม่ควรแทนที่เขา?” ฉู่เทียนเซิงไม่เร่งรีบ ยิ่งเขาอยู่นานเท่าไหร่ พิษก็จะยิ่งกระจายไปทั่วร่างกายของนาง
ฉินหว่านหรูอยู่ในระดับที่ 6 หากพวกเขาต่อสู้อย่างเท่าเทียมกัน เขาอาจจะไม่สามารถชนะได้
“เจ้าปลุกระดมตระกูลสายที่สามให้ร่วมมือด้วยหรือเปล่า?” ฉินหว่านหรูถาม นางต้องการทราบว่าการแก่งแย่งอำนาจครั้งนี้เลวร้ายเพียงใด นางต้องการทราบว่านี่เป็นการทรยศโดยสายรองเพียงสายเดียวหรือสายรองและสายที่สามกำลังสมคบคิดกันด้วย
ฉู่เทียนเซิงยิ้มเยาะ “ดีจริง ๆ อย่างน้อยท่านก็ยังพอจะตระหนักได้บ้างว่าท่านทำให้สายตระกูลอื่นผิดหวัง ไม่เช่นนั้นท่านคงไม่ถามออกมาเช่นนี้หรอกจริงไหม?”
ฉินหว่านหรูรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองร้อนขึ้น นางรู้ว่าการอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาด แต่นางจำเป็นต้องรู้มากกว่านี้ “ฮึ่ม! พวกเจ้าทั้งสองคนต่างก็มีความทะเยอทะยานที่ควบคุมไม่ได้มาโดยตลอด ใคร ๆ ก็เห็น!”
“มนุษย์จะไม่มีความทะเยอทะยานได้อย่างไร?” ฉู่เทียนเซิงเดินมาหานางช้า ๆ ทีละก้าว “หว่านหรู ท่านยังต้องการช่วยฉู่จงเทียนไม่ใช่เหรอ? ขอร้องข้าก็ไม่เสียหายอะไร ข้าทำให้เขากลับมาที่นี่ได้นะ”
ฉินหว่านหรูตกตะลึง นางไม่ได้โง่ นางเข้าใจความหมายของเขาทันที “เจ้าสมรู้ร่วมคิดกับซ่างหง?”
ฉู่เทียนเซิงประสานมือ “ท่านซ่างกำลังทำงานให้จักรพรรดิ ข้าแค่ทำตามน้ำโดยร่วมมือกับเขา จะเรียกว่าสมรู้ร่วมคิดได้ยังไง?”
“ฮึ่ม! ต่อให้คำพูดของเจ้าจะสวยหรูขนาดไหน มันก็ไม่สามารถซ่อนนิสัยน่ารังเกียจของเจ้าได้!” ฉินหว่านหรูปาดเหงื่อบนหน้าผากของนาง อุณหภูมิของร่างกายนางสูงขึ้น และเริ่มรู้สึกเวียนหัว นางไม่รู้ว่าตัวเองจะอดทนได้อีกนานแค่ไหน
“ผู้ชนะคือคนที่ถูก ข้าจะไม่เถียงกับท่านอย่างไร้จุดหมายอีกต่อไป” ฉู่เทียนเซิงหยิบขวดจากกระเป๋าด้านในออกมา สีหน้าของเขาดูเจ้าเล่ห์มากขึ้นเรื่อย ๆ “พี่สะใภ้รู้ไหม ข้านึกถึงท่านมาโดยตลอดทุกวันและทุกคืน แต่ท่านอยู่ไกลเกินเอื้อมข้าจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหาวิธีอื่น ที่คือสิ่งที่ข้าได้มาเมื่อนานมาแล้ว มันเรียกว่า ‘ยาคลายกังวล’ เมื่อท่านกินมันเข้าไป เมื่อตื่นขึ้นเช้าวันใหม่ท่านจะจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากกินยาจนถึงหลับไม่ได้เลย ทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติ…และครั้งต่อไปที่ข้าต้องการท่าน ข้าจะให้ท่านกินมันอีกครั้ง ด้วยวิธีนี้ ท่านจะกลายเป็นของข้าทั้งหมด แถมเรายังสามารถเก็บเรื่องนี้ไว้เงียบ ๆ ได้”
สีหน้าของฉินหว่านหรูเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อนางได้ยินคำพูดที่บ้าคลั่งของเขา ยาที่เลวทรามเช่นนี้มีอยู่ในโลกนี้ได้อย่างไร? ไม่มีทางที่นางจะสามารถตายอย่างสงบสุขได้หากนางกินยาดังกล่าว
“แต่ท้ายที่สุดข้าก็ล้มเลิกความคิดแผนที่ใช้ยาคลายกังวลกับท่านเพราะข้าคิดว่ามันคงไม่สนุกถ้ามีแค่ข้าคนเดียวที่จำเหตุการณ์ทั้งหมดได้ ข้าอยากให้ท่านที่หยิ่งผยองมองดูข้าสนุกกับท่านด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ ข้าอยากให้ท่านจำทุกรายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรา!” ดวงตาของฉู่เทียนเซิงแดงก่ำเล็กน้อย ลมหายใจของเขาถี่กระชั้นขึ้น “ดังนั้นข้าจึงค้นหาต่อไป และในที่สุดก็พบ ‘ยาน้ำนมกระทิง’ นี้ มันเป็นยามหัศจรรย์ เทียบเท่า ‘สิบแปดสายลมใบไม้ผลิ’ ได้เลย! มันสามารถเปลี่ยนสาวพรหมจารีให้กลายเป็นอีตัวได้ และมีเพียงนมกระทิงเท่านั้นที่สามารถทำให้ผลของมันบรรเทาได้ แต่ท่านจะเอานมกระทิงมาจากไหน?”
“ไร้ยางอาย!” ฉินหว่านหรูไม่กล้าอยู่ต่ออีกต่อไป คำพูดของอีกฝ่ายแฝงไปด้วยการดูถูกเหยียดหยามมากขึ้นเรื่อย ๆ และสภาพของนางก็แย่ลง นางก่นด่าพลางพุ่งไปที่ทางออก อย่างไรก็ตามฉู่เทียนเซิงเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้แล้ว เขาก็รีบพุ่งมาขวางทางนางทันที
ฉินหว่านหรูอ่อนแอลงมากหลังจากที่ได้สัมผัสกับยานี้ ความเร็วของนางลดลงอย่างมาก และนางก็ไม่สามารถผ่านเขาไปได้
ทางเลือกเดียวของนางคือถอยกลับเข้าไปในห้องต่อไปนางกังวลว่าเขาจะทำให้นางล้มลง
“ตอนแรกท่านเป็นคนที่พยายามจะป้องกันไม่ให้ข้าหลบหนีใครจะคิดว่าสถานการณ์จะกลับกลายเป็นพลิกผันเร็วขนาดนี้?” ฉู่เทียนเซิงยิ้มอย่างมีชัย “จะรีบอะไรขนาดนั้น? ข้ายังมีสิ่งดี ๆ อยู่มากมาย สิ่งที่จะแสดงให้ท่านเห็น”
เขาเริ่มถอดเสื้อผ้า
ฉินหว่านหรูตกใจ เขาทำเรื่องที่น่าขยะแขยงกับนางแบบนี้ได้ยังไง?
นางต้องการที่จะเบือนหน้าหนีและปิดตาไว้ อย่างไรก็ตาม นางก็ยังกังวลว่า หากนางทำเช่นนั้น เขาจะฉวยโอกาสจับตัวนางไว้ได้ นางไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
ต่อมา ฉู่เทียนเซิงก็หยิบบางสิ่งออกจากกางเกงของเขา มันเป็นวัตถุทรงกลมสีดำ “นี่คือหินบันทึกที่ข้าได้มาด้วยความยากลำบาก มันสามารถบันทึกทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ ข้าสามารถเล่นซ้ำได้ทุกเมื่อที่ต้องการ
“ลองคิดดูสิ ถ้าฉู่จงเทียนเห็นข้าเล่นกับภรรยาของเขาในห้องของตัวเอง บนเตียงของเขาเอง ท่านว่าเขาจะโกรธจนตายไปเลยไหม?”
“เจ้ามันน่าขยะแขยง!” ร่างกายของฉินหว่านหรูสั่นเทา ความโกรธก่อตัวขึ้นในใจจนนางแทบจะระเบิดออกมา
นางหมดความอดทนและพุ่งเข้าใส่เขา หวังจะฆ่าเดรัจฉานที่น่ารังเกียจที่อยู่ตรงหน้าให้ได้ก่อนที่ยาจะแพร่กระจายไปทั่วร่างกายของนางอย่างเต็มที่
ฉู่เทียนเซิงคาดหวังเอาไว้อยู่แล้วกับฉากนี้ เขาจงใจยั่วโมโหให้ความโกรธของนางเร่งผลของยา เขาหลบการโจมตีของนางอย่างง่ายดาย
“พี่สะใภ้ อย่าเร่งรีบอย่างนี้สิ จริง ๆ แล้วมีสองทางที่ท่านสามารถเลือกได้ อย่างแรกคือสิ่งที่ข้าอธิบายไปแล้ว ถ้าท่านต่อต้าน ข้าจะใช้กำลังเพื่อครอบครองท่าน จากนั้นข้าจะแสดงทุกอย่างให้ฉู่จงเทียนได้เห็น
เส้นทางที่สองคือรับใช้ข้าและติดตามข้า ข้าจะไม่บอกใครว่าเกิดอะไรขึ้น และข้าจะตกลงช่วยท่านปกป้องชีวิตของฉู่จงเทียน ท่านสามารถเป็นพระชายาต่อไปได้ แต่ต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขว่าท่านต้องสนองความต้องการของข้าทุกครั้งที่ข้าเรียกหา นี่เป็นข้อตกลงที่ดีอยู่นะ…ท่านว่าไหม?”
“ท่านไม่จำเป็นต้องรีบร้อนที่จะปฏิเสธข้า คนนอกอาจไม่รู้เกี่ยวกับปัญหาในตระกูลฉู่ แต่ข้าจะไม่รู้ได้ยังไง? ท่านทั้งสองคนต้องการลูกชาย แต่น่าเสียดายที่หลายปีผ่านไป ท่านคลอดออกมามีแต่ลูกสาวเท่านั้น และแถมในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ท่านก็ไม่มีวี่แววว่าจะตั้งครรภ์เพิ่มอีก ข้าพยายามอย่างหนักที่จะเข้าใจว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้ ผู้หญิงที่สวยเช่นท่าน ฉู่จงเทียนละเลยไม่ทำการบ้านได้อย่างไร?”
“แต่หลังจากการสังเกตมาหลายปี ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าร่างกายของฉู่จงเทียนสูญเสียสมรรถภาพไปแล้ว กลับกันท่านยังอยู่ในช่วงเจริญพันธุ์ แต่กลับถูกทอดทิ้งมาหลายปี ดังนั้นข้าคิดว่าท่านควรจะมีความต้องการและความปรารถนาบ้างอยู่แล้วถูกต้องไหม?”