หลังจากลี่จุนถิงกล่าวจบ ก็ลงไปพบปะพูดคุยกับผู้คน ในฐานะภรรยาของลี่จุนถิง เจียงหยุนเอ๋อก็จำเป็นต้องคอยอยู่เคียงข้างลี่จุนถิงด้วย
ตอนแรก ลี่จุนถิงไม่เห็นด้วย เพราะเป็นห่วงสุขภาพของเจียงหยุนเอ๋อ แต่เจียงหยุนเอ๋อยืนยันที่จะทำ
“จุนถิง ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันทำได้ อีกอย่างถ้าหากฉันเหนื่อยขึ้นมาก็ต้องบอกนายอยู่แล้ว”
โชคดี ที่สถานะของลี่จุนถิง ทำให้เขาไม่ต้องเดินชนแก้วไปทั่ว เพราะมีคนมากมายเป็นฝ่ายเข้ามาขอชนแก้วกับเขาเอง แต่ว่า เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า เจียงหยุนเอ๋อก็ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
เลยใช้จังหวะที่ไม่มีคน บอกลี่จุนถิง ลี่จุนถิงวางแก้วเหล้าลงทันที แล้วบอกกับเวียร์ที่กำลังพูดคุยอยู่กับตัวเองว่า :
“ขอโทษด้วยนะครับ คุณเวียร์ หยุนเอ๋อเหนื่อยแล้ว ผมขอพาเธอไปพักผ่อนก่อนนะครับ มีอะไรคุณก็พูดกับพี่สาวผมได้เลย”
ลี่จุนถิงพูดจบก็ทักทายลี่จุนซิน เพื่อให้เธอมาทางนี้หน่อย จากนั้นก็ส่งสายตาให้เวียร์ เวียร์เข้าใจได้ทันที เลยยิ้มให้กับลี่จุนถิงเป็นการขอบคุณ
“พี่ครับ หยุนเอ๋อเหนื่อยแล้ว ผมพาเธอไปพักสักครู่นะ พี่อยู่เป็นเพื่อนคุณเวียร์แทนผมหน่อย”
พูดจบ ก็โอบเจียงหยุนเอ๋อเดินออกไป เจียงหยุนเอ๋อหันไปส่งสายตาหยอกล้อให้กับลี่จุนซิน แล้วเดินตามลี่จุนถิงออกไป
ระหว่างที่ไปส่งเจียงหยุนเอ๋อที่ห้องรับรอง ก็ได้พบกับลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปคนหนึ่ง ลี่จุนถิงไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ จึงได้มองเจียงหยุนเอ๋ออย่างขอโทษ เจียงหยุนเอ๋อบ่งบอกว่าเข้าใจ
“ไม่เป็นไร จุนถิง ฉันไปเองได้ งานสำคัญกว่า”
เพราะที่โรงแรมแห่งนี้มีแต่คนของลี่จุนถิงเต็มไปหมด เขาจึงรู้ดีว่าเจียงหยุนเอ๋อไม่มีทางเกิดเรื่องอะไรขึ้นได้ ดังนั้น ลี่จุนถิงจึงวางใจปล่อยให้เจียงหยุนเอ๋อไปยังห้องรับรองคนเดียว
เมื่อเจียงหยุนเอ๋อมาถึงห้องรับรอง ก็นั่งลงบนโซฟา หรี่ตาลงเพื่อจะงีบหลับ แต่จู่ ๆ ก็มีพนักงานคนหนึ่งเข้ามา ในมือยกนมอุ่น ๆ มาหนึ่งแก้ว
“คุณนายคะ ประธานลี่สั่งให้เอามาให้คุณค่ะ”
เจียงหยุนเอ๋อเหนื่อยมากเลยไม่ได้ลืมตาขึ้นมา เพียงแค่พยักหน้า เพื่อบ่งบอกให้พนักงานคนนั้นวางนมไว้ก็พอ
เจียงหยุนเอ๋อสะลึมสะลือ แล้วจู่ ๆ ก็รู้สึกว่าเย็น ๆ ที่คอ เลยลืมตาขึ้นทันที แล้วเห็นพนักงานกำลังเอามีดพับสวิสจี้คอเธออยู่
เจียงหยุนเอ๋อกลืนน้ำลายอึกหนึ่งด้วยความประหม่า ใบหน้าตื่นตระหนกมาก พนักงานเห็นท่าทางของเจียงหยุนเอ๋อ ก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
“เจียงหยุนเอ๋อ ในที่สุดแกก็ตกอยู่ในกำมือฉันแล้ว”
เจียงหยุนเอ๋อไม่รู้จักเธอเลยสักนิด แต่เมื่อได้มองตาของพนักงานคนนี้ ก็ตกใจทันที
ดวงตาคู่นี้ทำให้เธอมีภาพของผู้หญิงคนหนึ่งแวบเข้ามาในหัว ก็คือก่อนหน้าที่ลี่จีถองจะเสียชีวิต หลังจากที่ตัวเองตกใจจนต้องเข้าโรงพยาบาล ก็มีพยาบาลคนนั้นมาวางยาทำแท้งให้เธอกินเพื่อจะฆ่าเธอ
พนักงานคนนี้ก็คือพยาบาลคนนั้นนั่นเอง ที่แท้ก็คือลี่จีถอง
ก่อนหน้านี้ลี่จีถองถูกลี่จุนถิงจับเข้าคุกด้วยตัวเอง หลังจากที่เธอเสียชีวิตในคุก ก็มีคนช่วยออกมา จากนั้นก็ศัลยกรรม เปลี่ยนแปลงหน้าตัวเอง แต่ไม่ว่าจะเปลี่ยนยังไง เธอก็ยังคงเป็นลี่จีถองที่ชั่วร้ายคนนั้น
เพียงแต่จนถึงตอนนี้ ลี่จุนถิงและเจียงหยุนเอ๋อก็ยังไม่รู้ว่าเธอคือลี่จีถองที่ได้เกิดใหม่หลังจากที่ศพสูญหายไป
ช่วงระยะเวลาก่อนหน้านี้ ลี่จุนถิงหายตัวไป ลี่จีถองก็คิดจะลักพาตัวถวนจื่อมาตลอด เพื่อจะใช้ถวนจื่อมาข่มขู่เจียงหยุนเอ๋อ แล้วจะฆ่าเจียงหยุนเอ๋อให้ตาย
แต่ถวนจื่อถูกดูแลปกป้องเป็นอย่างดีมาโดยตลอด มาเรียนหรือเลิกเรียนก็มีคนคอยมารับมาส่ง บริเวณรอบ ๆ โรงเรียนก็มีคนคอยดูแลปกป้อง จนทำให้ลี่จีถองไม่มีโอกาสลงมือเลย
ต่อมา เธอก็คิดจะลักพาตัวเจียงหยุนเอ๋อโดยตรง แต่รอบตัวเจียงหยุนเอ๋อมีคนคอยดูแลปกป้องมากกว่าถวนจื่อเสียอีก ลี่จีถองจึงไม่สามารถลงมือได้เช่นกัน
จากนั้น เมื่อลี่จุนถิงกลับมา ลี่จีถองก็ยิ่งไม่มีโอกาสอีกแล้ว
ภายหลังลี่จีถองได้รู้ข่าวว่ามีผู้หญิงคนหนึ่ง ก็คือซูซานนั่นเองได้ตามลี่จุนถิงกลับมาด้วย ดังนั้นเธอจึงคอยแอบสืบมาตลอดจนถึงวันนี้ ลี่จีถองได้ไปหาซูซาน หลังจากที่ได้ตกลงกับซูซานแล้ว ก็ได้ใช้เส้นสายของซูซาน ทำให้ตัวเองปลอมตัวเข้ามาเป็นพนักงานที่นี่
ในที่สุด ลี่จีถองที่กล้ำกลืนฝืนทนความอัปยศมาจนถึงวันนี้ ก็ได้มีโอกาสลงมือสักที
เจียงหยุนเอ๋อมองดวงตาที่คุ้นเคยคู่นั้น ก็นึกไม่ออกว่าใครเกลียดแค้นเธอได้มากขนาดนี้ ถึงได้คิดจะฆ่าเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
เจียงหยุนเอ๋อเห็นคนตรงหน้าตกอยู่ในภวังค์ ก็ปลอบตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง เพื่อให้ตัวเองสงบนิ่งลง แล้วนึกขึ้นได้ว่าในโรงแรมนี้มีแต่คนของจุนถิงทั้งนั้น ต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน ก่อนที่จุนถิงจะมาช่วยตัวเอง ตัวเองต้องถ่วงเวลาไว้ให้ได้
ดังนั้น เธอจึงถามไม่หยุดว่าลี่จีถองเป็นใครกันแน่
ตอนแรก ลี่จีถองเพียงแค่หัวเราะแล้วมองเธอ แต่ตอนหลังคิดว่าอีกเดี๋ยวเจียงหยุนเอ๋อก็ต้องตายในเงื้อมมือตัวเองแล้ว บอกเธอไปก็คงไม่เป็นไร
“เจียงหยุนเอ๋อ ในที่สุดวันที่ฉันรอคอยก็มาถึง ในเมื่อแกใกล้จะตายอยู่แล้ว บอกแกไปก็คงไม่เป็นไร”
“แกตั้งใจฟังฉันให้ดีนะ ฉันก็คือลี่จีถอง ลี่จีถองที่ถูกแกทำร้ายจนตายคนนั้นไงล่ะ!”
ลี่จีถองเข้าไปใกล้เจียงหยุนเอ๋อ แล้วพูดกับเธออย่างโหดร้าย
“ลี่จีถอง?”
“คุณน้า?”
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อได้ฟังลี่จีถองพูดจบ ก็รู้สึกช็อกมาก
ลี่จีถองได้ยินเจียงหยุนเอ๋อเรียกตัวเองว่าคุณน้า ก็ยิ่งโมโหขึ้นไปอีก เรื่องที่เกิดขึ้นในเมื่อก่อนก็ผุดขึ้นมาในหัวเธอไม่หยุด เธอใช้มีดเชยหน้าของเจียงหยุนเอ๋อขึ้นมา แล้วตะคอกใส่เธอด้วยสีหน้าดุร้าย
“ใครเป็นน้าของแก! ลี่จีถองคนนั้นในเมื่อก่อนได้ตายอยู่ในคุกแล้ว เป็นเพราะแกฆ่านั่นแหละ! ฉันในตอนนี้ คือฉันคนใหม่ คนที่ต้องการจะฆ่าแก”
ลี่จีถองพูดจบ ก็หยิบเอาเชือกที่อยู่ข้าง ๆ มามัดเจียงหยุนเอ๋อไว้ เพราะเมื่อครู่นี้เจียงหยุนเอ๋อยืนนานเกินไป ตอนนี้เลยค่อนข้างอ่อนเพลียไร้เรี่ยวแรง
แต่ว่าเจียงหยุนเอ๋อพยายามใช้แรงต่อสู้สุดกำลัง ขณะที่กำลังต่อสู้นั้น ก็ได้ตะโกนร้องขอความช่วยเหลือไปด้านนอก และได้กระแทกเข้ากับแจกันที่วางอยู่บนตู้ด้านข้างด้วย
เพราะเสียงที่ดังโครมครามออกมา ทำให้คนด้านนอกสังเกตได้ทันที
ลี่จีถองได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านนอก ก็ด่าเจียงหยุนเอ๋อ ลี่จีถองได้เตรียมพร้อมไว้อย่างดี เธอหยิบเอาผ้าขนหนูโปะยาสลบที่ตัวเองเตรียมไว้ออกมา แล้วโปะใส่เจียงหยุนเอ๋อจนสลบไป
เจียงหยุนเอ๋อถูกโปะยาสลบ ก็หมดสติล้มลงบนโซฟา ลี่จีถองมัดเจียงหยุนเอ๋ออย่างรวดเร็ว หลังจากมัดเสร็จแล้วก็ตบหน้าเจียงหยุนเอ๋อไปหนึ่งครั้ง
คนที่อยู่ด้านนอกเข้ามาใกล้ห้องนี้แล้ว ลี่จีถองเห็นว่าออกทางประตูไม่ได้แล้ว จึงต้องกระโดดหนีออกทางหน้าต่าง ยังดีที่ตรงนี้คือชั้นสอง
ลี่จีถองลากเจียงหยุนเอ๋อมาที่ข้างหน้าต่าง ขณะที่กำลังจะพาเจียงหยุนเอ๋อกระโดดหนีออกทางหน้าต่าง ประตูห้องก็ถูกถีบออกพอดี
ลี่จีถองเห็นท่าไม่ดีแล้ว จึงได้ทิ้งเจียงหยุนเอ๋อไว้ แล้วกระโดดหนีออกไปทางหน้าต่าง
ตอนที่บอดี้การ์ดมาถึงข้างหน้าต่าง ลี่จีถองก็ได้ไต่เชือกลงไปถึงด้านล่างแล้ว
บอดี้การ์ดสองสามคนเห็นลี่จีถองลงไปถึงด้านล่างแล้ว ก็รีบแจ้งบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านล่างตึก ให้ไปตามจับลี่จีถอง
ลี่จุนถิงก็รีบมาที่นี่อย่างรวดเร็วที่สุด เมื่อเห็นเจียงหยุนเอ๋อถูกมัดไว้ก็ปวดใจมาก รีบแก้มัดให้เจียงหยุนเอ๋อ แล้วอุ้มเธอไปส่งโรงพยาบาล