ตอนที่ 564 กลับเมืองหลวงอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เมื่อ​กลับมา​ยัง​เมือง​อู​จี​ ​ผู้ตรวจการ​ได้​พบ​กับ​นิว​นิว​ผู้รอดชีวิต​เพียง​คนเดียว​จาก​เหตุการณ์​แผ่นดินไหว

เด็กน้อย​ยังคง​ดู​ไร้​ชีวิตชีวา​เล็กน้อย​ ​ใบหน้า​ซีดเผือด​ ​ดวงตา​แดงก่ำ​ ​แค่​ดูก​็​รู้​ว่า​ผ่าน​การร้องไห้​มา​เป็นเวลา​นาน

ผู้หญิง​ที่​ดูแล​เด็กสาว​เช็ดน้ำ​ตา​พร้อมกับ​พูด​ขึ้น​ ​“​เด็ก​เอาแต่​โวยวาย​จะ​ไปหา​พ่อ​กับ​แม่​ ​บาปกรรม​จริงๆ​ ​เลย​”

“​เจ้า​ชื่อ​นิว​นิว​หรือ​”​ ​เมื่อ​เห็น​เด็กสาว​ที่​อายุ​รุ่น​ราว​คราว​เดียว​กับ​ลูกสาว​ตัวเอง​แล้ว​คิด​ว่า​ทั้ง​พ่อ​ทั้ง​แม่​ของ​เด็กสาว​ตาย​ไป​แล้ว​ ​ผู้ตรวจการ​ก็​ใจอ่อน

เด็กน้อย​มอง​ผู้ตรวจการ​อย่าง​ขี้ขลาด​และ​หวาดกลัว​ ​พยักหน้า​ออก​ไป​ ​ดวงตา​สีดำ​ราวกับ​ลูก​องุ่น​ชำเลือง​มอง​ไป​ที่​ประตู​ตลอด

“​เจ้า​กำลัง​รอ​อะไร​อยู่​หรือ​”

เด็กสาว​เม้ม​ริมฝีปาก​ลง​ ​ในที่สุด​ก็​อ้า​ปาก​พูด​ ​“​ข้า​กำลัง​รอ​พี่ชาย​รูปงาม​”

ผู้ตรวจการ​ได้​ตะลึง​ไป​ครู่หนึ่ง

เด็กสาว​พูดเส​ริม​ ​“​พี่ชาย​รูปงาม​ที่​อุ้ม​ข้า​…​”

ผู้ตรวจการ​ลูบ​คาง​ที่​ไร้​เครา​ ​ทำ​หน้า​กลืนไม่เข้าคายไม่ออก​ ​ไร้​ซึ่ง​ความสงสัย​ต่อ​เรื่อง​ที่​จ้าว​ซื่อ​หลาง​บอกว่า​เยี​่​ยน​อ๋อง​เป็น​คน​ช่วย​เด็ก​ออกมา

มอง​ไป​ที่​เด็กน้อย​ผู้​น่าสงสาร​ ​ผู้ตรวจการ​เงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง

เด็ก​คน​นี้​เป็น​ผู้รอดชีวิต​เพียง​คนเดียว​ที่อยู่​ใน​เมือง​ ​และ​เยี​่​ยน​อ๋อง​ก็​เป็น​ผู้​ที่​ลง​ไป​ช่วย​โดย​ไม่สน​ใจความ​ปลอดภัย​ของ​ตนเอง​…

ความประทับใจ​ที่​ผู้ตรวจการ​อายุ​น้อยมี​ต่อ​อวี​้​จิ​่น​ดีขึ้น​อย่าง​ไม่เคย​เป็นมา​ก่อน

ยาม​รัตติกาล​ ​ไฟ​ใน​ห้อง​ของ​ผู้ตรวจการ​ยังคง​สว่างจ้า​ ​เมื่อ​เขียนจดหมาย​รายงาน​หนา​เป็น​ปึก​เสร็จ​ ​ก็​ปิดหน้า​ซอง​ลง​ ​จากนั้น​ก็​เรียก​ม้าเร็ว​ให้​นำ​ไป​ส่ง​ใน​เมืองหลวง

หลังจาก​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​อ่าน​จดหมาย​ของ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ต่อ​ ​ในที่สุด​ก็ได้​รับ​จดหมาย​รายงาน​จาก​ผู้ตรวจการ​กับ​เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​ที่​แยกกัน​ส่ง​มา​ ​เมื่อ​เทียบ​กัน​ดูแล​้​วก​็​ต่าง​จาก​รายงาน​ของ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ไม่​มาก

บรรยากาศ​เงียบ​ไป​พัก​หนึ่ง​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เอ่ย​กำชับ​พาน​ไห่​ออก​ไป​ ​“​ประกาศ​พระราชประสงค์​ออก​ไป​ว่า​เรียกตัว​ไท่​จื่อ​ ​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​จ้าว​หรู​ชิ่ง​ซื่อ​หลาง​ฝ่ายขวา​ประจำ​กรม​พระ​คลัง​และ​คณะ​กลับมา​ที่​เมืองหลวง​ให้​หมด​”

“​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​คิด​อะไร​บางอย่าง​ออก​ ​จึง​ตรัส​เสริม​ออก​ไป​ ​“​ใช่​แล้ว​ ​เตือน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ให้​พา​แม่ทัพ​เซี่ยว​เทียน​เข้า​วัง​มาด​้วย​”

พาน​ไห่​รีบ​แจ้ง​พระ​ประสงค์​ออก​ไป​อย่างรวดเร็ว

หลังจาก​ผ่าน​ไป​สอง​วัน​ไท่​จื่อ​และ​คณะ​ก็ได้​รับทราบ​พระราชประสงค์​ ​กว่า​จะ​กลับ​ถึง​เมืองหลวง​ ​ก็​ผ่าน​ไป​ครึ่ง​เดือน​ห้า​แล้ว

อวี​้​จิ​่น​เหลือบมอง​ไป​ยัง​ทิศทาง​ที่ตั้ง​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​ถึงแม้​จะ​อยาก​กลับ​ไป​ที่​จวน​เร็ว​ๆ​ ​แต่​ก็​จำเป็นต้อง​ตาม​ทุกคน​เข้า​วัง​ไป​ก่อน

“​นำ​ตัว​เด็ก​ทั้งสอง​คน​นี้​ไป​ที่​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ก่อน​ ​แล้ว​บอก​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ว่า​ข้า​กลับมา​แล้ว​ ​ไป​เข้าพบ​เสด็จ​พ่อ​แล้ว​จะ​รีบ​กลับ​จวน​”​ ​อวี​้​จิ​่​นม​อบ​หมาย​งาน​ให้​หลง​ต้าน​ออก​ไป

กลับ​จวน​…​แค่​คิดถึง​คำ​นี้​ออกมา​ก็​รู้สึก​หวาน​ปาน​น้ำผึ้ง​ ​ทำเอา​เขา​มีความสุข​เอา​มาก​ๆ

ออกจาก​เรือน​ไป​นาน​ขนาด​นี้​กว่า​จะ​ได้​กลับมา​ ​ไม่รู้​ว่า​ตาแก่​มีเรื่อง​อะไร​จะ​พูด​ ​เหตุใด​ต้อง​เป็นเวลา​นี้​ด้วย

เสียเวลา​ไป​เจอ​เมีย​รัก​ ​ใน​ใจ​อวี​้​จิ​่น​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เปลี่ยนเป็น​ตาแก่​ไป​อย่างรวดเร็ว

เอ้อร​์​หนิ​วก​็​รู้สึก​ไม่พอใจ​เช่นกัน

จาก​บ้าน​ไป​นาน​ ​มัน​คิดถึง​รัง​ ​คิดถึง​นาย​หญิง​ ​แล้วก็​เนื้อวัว​ต้ม​พะโล้​ ​ขา​หมู​บน​คลุก​เครื่องปรุงรส​ ​เนื้อ​นึ่ง​…

คิด​อยู่​พัก​หนึ่ง​ ​สุนัข​ตัว​โตก​็​ยิ่ง​ไม่พอใจ​ ​เดินตาม​อวี​้​จิ​่น​เข้า​วัง​ไป​อย่าง​หมดอาลัยตายอยาก

เมื่อ​เหล่า​ข้าหลวง​ที่อยู่​นอก​ห้อง​ทรงพระ​อักษร​เห็น​ทุกคน​มาก​็​รีบ​ไปรา​ยงาน

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ที่​รอ​อยู่​ใน​ห้อง​ทรงพระ​อักษน​แทบจะ​อดใจ​รอต​่อ​ไป​ไม่ไหว​แล้ว​ ​จึง​ให้​เรียก​ทุกคน​เข้ามา​อย่างรวดเร็ว

ภายใน​ห้อง​ทรงพระ​อักษร​มี​คน​แห่​กัน​เข้ามา​จำนวน​ไม่น้อย​ ​แวบ​แรก​ที่​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เห็น​ก็​คือ​ชายหนุ่ม​อัน​เลอ​ค่า​สง่างาม

ไม่ใช่​เพราะว่า​เขา​เดิน​มาตรง​หน้า​ ​แต่​เพราะ​ไม่ว่า​ด้านหน้า​จะ​มี​คน​เยอะ​เพียงใด​ก็​ไม่​อาจ​บดบัง​รัศมี​อัน​เปล่งประกาย​ของ​เขา​ได้

บน​โลก​นี้​มักจะ​มี​คน​เช่นนี้​อยู่​เสมอ​ ​ไม่ว่า​จะ​ยืน​อยู่​ใน​ฝูง​คน​อย่าง​เงียบๆ​ ​ก็​ยังคง​เป็น​ดั่ง​หงส์​ใน​ฝูง​กา​ ​สามารถ​มองเห็น​ได้​เพียง​แวบเดียว

เมื่อ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เลื่อน​สายตา​มอง​ลง​ไป​ข้างล่าง​ ​ก็​เห็น​สุนัข​ตัว​โต​ที่​ขน​นุ่ม​สลวย

อืม​ ​เซี่ยว​อ้าย​ชิง​อ้วน​ขึ้น​เล็กน้อย​…

เพิ่ง​มี​ความคิด​นี้​แวบ​ผ่าน​หัว​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ไป​ ​ก็ได้​ยิน​เสียง​ถวายบังคม​ขึ้น​มา​ ​“​ถวาย​…​”

“​ไม่ต้อง​มีพิ​ธีรี​ตอง​มาก​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มอง​ไป​ยัง​ไท่​จื่อ​ ​เห็น​ไท่​จื่อ​อ้วน​ขึ้น​กว่า​ก่อนที่จะ​ออกจาก​เมืองหลวง​ไป​เสียอีก​ ​สีหน้า​ขรึม​ลง​ทันที

ไป​สงเคราะห์​ผู้ประสบภัย​ไม่ใช่​รึ​ ​แค่​ดูก​็​รู้​แล้ว​ว่า​ไอ้​ลูก​สารเลว​คน​นี้​ไม่ได้​ออกแรง​ทำ​อะไร​เลย​!

สำหรับ​การแสดงออก​ของ​ไท่​จื่อ​ตอนที่​อยู่​ข้างนอก​นั้น​เป็น​อย่างไร​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​อ่าน​จาก​จดหมาย​รายงาน​ของ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ ​ผู้ตรวจการ​และ​เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​หมด​แล้ว​ ​และ​รู้สึก​ตะหงิด​ๆ​ ​อยู่​ใน​ใจ

แน่นอน​ว่า​ทั้ง​สาม​คน​นี้​ไม่มีใคร​กล้า​เอ่ยปาก​พูด​หรอก​ว่า​ไท่​จื่อ​ไม่ดี​ ​มี​แม้​กระ​ทั้ง​เอ่ย​ชม​ไท่​จื่อ​สอง​สาม​ประโยค​ด้วยซ้ำ

ทว่า​คำชื่น​ชม​เหล่านี้​ ​คิด​ว่า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จะ​ไม่เข้าใจ​หรือ

ไท่​จื่อ​เป็นตัวแทน​เขา​ไป​ปลอบขวัญ​ผู้ประสบภัย​ ​ทว่า​ ​เหตุใด​ใน​รายงาน​จึง​ไม่​ยกย่อง​สรรเสริญ​เขา​กัน

เจ้า​คนไร้ความสามารถ​!

จู่ๆ​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​ทำ​หน้า​เมินเฉย​ทำให้​จ้าว​ซื่อ​หลาง​รู้สึก​ไม่เข้าใจ​เล็กน้อย

ว่า​กันตาม​จริง​ครั้งนี้​ไม่ได้​ทำคุณ​งาม​ความดี​ก็​ต้อง​ทำงานหนัก​ ​ฝ่า​บาท​หมายความว่า​อย่างไร​กัน

เข้าใจ​แล้ว​ ​จะ​ต้อง​เป็น​เพราะ​ไม่พอใจ​ที่​ใช้​เงิน​สงเคราะห์​ผู้ประสบภัย​เกิน​แน่​เลย​!

เมื่อ​คิด​เช่นนี้​ ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ก็ได้แต่​ก่น​ด่า​ไท่​จื่อ​อยู่​ใน​ใจ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มอง​ไป​ทาง​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ ​สีหน้า​ผ่อนคลาย​ลง​ ​“​ลำบาก​จ้าว​อ้าย​ชิง​แล้ว​”

จ้าว​ซื่อ​หลาง​รีบ​เอ่ย​ตอบ​ทันควัน​ ​“​แบ่งเบาค​วาง​กังวล​ของ​ฝ่า​บาท​ ​เป็น​หน้าที่​ของ​พวก​กระหม่อม​อยู่​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

“​ข้า​ได้ยิน​มา​ว่า​จ้าว​อ้าย​ชิง​ลงมือทำ​ทุกอย่าง​ด้วยตัวเอง​ ​ข้า​ก็​โล่งอก​ไป​ที​ ​ถ้าหากว่า​ราชสำนัก​มี​ขุนนาง​เยี่ยง​จ้าว​อ้าย​ชิง​ ​เช่นนั้น​ข้า​ก็​คง​นอนหลับ​ได้​อย่างสบายใจ​”

แม้​จ้าว​ซื่อ​หลาง​จะ​พูด​ถ่อมตัว​ ​ทว่า​ใน​ใจ​กลับ​รู้สึก​เบิกบานใจ​มาก​ ​เพียง​รอ​ให้พรุ​่ง​นี้​เช้า​ฝ่า​บาท​ทรง​เอ่ย​ชม​ต่อหน้า​ขุนนาง​และ​นายพล​ของ​ราชสำนัก​อีก​สัก​รอบ​ ​ก็​ไม่มี​อะไร​ให้​เสียดาย​แล้ว

เมื่อ​เอ่ย​ชม​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ออก​ไป​แล้ว​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​มอง​ไป​ทาง​อวี​้​จิ​่น​ ​“​องค์​ชาย​เจ็ด​ ​ครั้งนี้​เจ้า​ทำได้​ดีมาก​ ​ช่วย​ประชาชน​ได้​หนึ่ง​พัน​กว่า​คน​ ​นี่​เป็นบุญ​บารมี​อัน​ใหญ่หลวง​ ​ไม่​ทำให้​ข้า​ผิดหวัง​เลย​…​”

ไท่​จื่อ​ได้ยิน​ก็​นึก​น้อยใจ

เป็นคุณ​งาม​ความดี​ของ​เอ้อร​์​หนิว​ชัดๆ​ ​ทำไม​ถึง​กลายเป็น​ของ​อวี​้​จิ​่น​ผู้เดียว​ล่ะ

สุดท้าย​ก็​ยัง​มีสติ​อยู่​ ​ไท่​จื่อ​จึง​ยับยั้ง​ตัวเอง​ไม่​ให้​พูด​เรื่อง​จ้าว​ซื่อ​หลาง​หลอกลวง​ประชาชน​ออกมา

หึ​ ​รอ​อีก​เดี๋ยว​เขา​จะ​แอบ​บอก​เสด็จ​พ่อ​!

อวี​้​จิ​่น​เอ่ย​ตอบ​สีหน้า​เรียบ​เฉย​ ​“​เสด็จ​พ่อ​ตรัส​ผิด​แล้ว​ ​กระหม่อม​เพียงแค่​ทำ​ไป​ดั่ง​ใจคิด​ ​ไม่ได้​คิด​ว่า​มัน​จะ​เป็นบุญ​บารมี​หรือไม่​”

“​ทำ​ไป​ดั่ง​ใจคิด​งั้น​หรือ​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ตะลึง​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​จากนั้น​ก็​ยิ้ม​ออกมา​ ​“​ทำ​ดั่ง​ใจคิด​ถึง​จะ​ดี​ ​ทำ​ดั่ง​ใจคิด​สิ​ถึง​จะ​ดี​”

พาน​ไห่​ชำเลือง​มอง​อวี​้​จิ​่น​ ​คิดในใจ​ ​ดูเหมือน​ใน​ใจ​ของ​ฝ่า​บาท​เยี​่​ยน​อ๋อง​จะ​สำคัญ​มากขึ้น​แล้ว​ ​ไม่รู้​ว่า​ในอนาคต​เยี​่​ยน​อ๋อง​จะ​โชคดี​อะไร​อีก​…

พาน​ไห่​ไม่กล้า​คิด​ไป​ไกล​ ​หลังจาก​ตัดสินใจ​เงียบๆ​ ​ก็​ทำได้​เพียง​พยายาม​แสดงออก​ต่อ​เยี​่​ยน​อ๋อง​ให้​ดี​ ​อย่างน้อย​ก็​ไม่มีผล​ร้าย

ถึงแม้​จิ​่ง​หมิ่ง​ฮ่องเต้​จะ​พอใจ​กับ​การแสดงออก​ของ​อวี​้​จิ​่​นครั​้ง​นี้​มาก​ ​แต่​อย่างไร​ก็​เป็น​ลูก​ของ​ตัวเอง​ ​หาก​ชมมาก​เกินไป​จะ​ดู​ไม่​งาม​ ​เขา​เลื่อน​สายตา​ลง​ไป​มอง​เอ้อร​์​หนิว

“​นี่​คือ​แม่ทัพ​เซี่ยว​เทียน​ที่​ข้า​เคย​บำเหน็จ​รางวัล​ให้​ใช่​หรือไม่​”

เอ้อร​์​หนิว​ได้ยิน​ก็​รีบ​ลุกขึ้น​มา

พาน​ไห่​เข้ามา​กั้น​ด้านหน้า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​อย่างรวดเร็ว

“​พาน​ไห่​ ​ถอย​ไป​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เอ่ย​เสียง​เรียบ

สุนัข​ชาญฉลาด​ที่สามา​รถ​ล่วงรู้​อันตราย​ได้​ ​แถม​ยัง​สามารถ​ค้น​เจอ​ผู้รอดชีวิต​จาก​เหตุการณ์​แผ่นดินไหว​ได้​อีก​ ​จะ​มากัด​คน​พร่ำเพรื่อ​ตามอำเภอใจ​เยี่ยง​หมา​บ้า​ได้​อย่างไร

ถ้าหาก​สุนัข​อัน​ชาญฉลาด​กัด​คน​ ​เช่นนั้น​ก็​ต้อง​มีเหตุผล

อวี​้​จิ​่น​ไม่​นึก​เลย​ว่า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จะ​คิด​เช่นนี้​ ​แต่​กลัว​ว่า​เขา​จะเข้า​ใจ​ผิด​จึง​รีบ​พูด​อธิบาย​ออก​ไป​ ​“​เสด็จ​พ่อ​ ​เอ้อร​์​หนิว​ให้ท่าน​ดูป​้าย​ที่​คอ​ของ​มัน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จ้องมอง​ ​ที่แท้​ตรง​คอ​ของ​สุนัข​ตัว​โตก​็​มี​ป้าย​ทองแดง​ห้อย​อยู่​ ​บน​นั้น​มีตั​วอั​กษร​ขึ้นอยู่​ลาง​ๆ

เอ​็​อร​์​หนิว​เห็น​ว่า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ดูแล​้ว​ ​จึง​วาง​สอง​เท้าหน้า​ลง​ที่​เดิม

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ทำ​หน้า​ดีใจ​ออกมา​ทันควัน​ ​“​ที่แท้​แม่ทัพ​เซี่ยว​เทียน​ที่​ข้า​บำเหน็จ​เป็น​รางวัล​ให้​ช่าง​เป็น​สุนัข​ที่​ฉลาด​เสีย​จริง​ ​เพียงแต่ว่า​ปลอกคอ​เล็ก​ไป​นิดหน่อย​ ​เดี๋ยว​ต้อง​เปลี่ยน​ใหม่​ให้​เซี่ยว​อ้าย​ชิง​เสีย​แล้ว​”

อืม​ ​เซี่ยว​อ้าย​ชิง​ตัว​อ้วน​ขึ้น​เล็กน้อย​จริงๆ​ ​แทบจะ​มองไม่เห็น​ป้าย​ทองแดง​ที่​ห้อย​คอ​อยู่​แล้ว​…