ตอนที่ 565 เข้มงวดเพื่อหวังให้ดีขึ้น

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เมื่อ​เอ่ย​ชม​เอ้อร​์​หนิว​เสร็จ​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ถึง​ได้​หันมา​มอง​ไท่​จื่อ​ ​ตรัส​ด้วย​น้ำเสียง​เย็นชา​ ​“​ไท่​จื่อ​ก็​ไม่เลว​”

ไท่​จื่อ​แทบจะ​ร้องไห้​โฮ​ออกมา

คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​เขา​จะ​ได้รับ​คำชม​น้อยกว่า​เอ้อร​์​หนิว​!

รอ​จน​ทุกคน​ออก​ไป​หมด​ ​ใน​ห้อง​ไม่มี​คนนอก​แล้ว​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จ้อง​ไป​ที่​ไท่​จื่อ

ไท่​จื่อ​ถูก​มอง​จน​อยู่ไม่สุข​ ​ยิ้มแห้ง​ออกมา​แล้ว​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​เสด็จ​พ่อ​…​”

“​ไท่​จื่อ​ออกเดินทาง​ไป​ครั้งนี้​รู้สึก​อย่างไรบ้าง​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ตรัส​ถาม​เสียง​เรียบ

ไท่​จื่อ​ตะลึง​ไป​ครุ​่​หนึ่ง​ ​รีบ​เอ่ย​พูด​ ​“​ชาวบ้าน​ผู้ประสบภัย​น่าง​สงสาร​มาก​ ​ลูก​ทน​เห็น​ไม่ได้​จึง​…​”

รู้จัก​สงสาร​ชาวบ้าน​ก็​ถือว่า​ไม่เลว

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​พยัก​พระพักตร์​ลง​เงียบๆ​ ​ตรัส​พูด​ด้วย​สี​พระพักตร์​เรียบ​เฉย​ ​“​ชาวบ้าน​ผู้ประสบภัย​เหล่านี้​ล้วน​เป็น​ประชาชน​ของ​ต้า​โจว​ ​หาก​พวกเขา​ประสบภัย​พวกเรา​ก็​เหมือน​ประสบภัย​ไป​ด้วย​ ​เจ้า​จง​จำไว้​”

ไท่​จื่อ​พยักหน้า​รัว​ ​“​ลูก​จะ​จำไว้​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เปลี่ยน​หัวข้อ​สนทนา​ ​“​แต่ว่า​เจ้า​ต้อง​จำไว้​ด้วย​ ​หาก​ไร้​ซึ่ง​กฎเกณฑ์​ก็​ไม่​อาจมี​กรอบ​การควบ​คุม​ได้​ ​ถึง​ชาวบ้าน​ผู้ประสบภัย​จะ​น่าสงสาร​ ​แต่​การ​จัดการ​ดูแล​ ​ช่วยเหลือ​เรื่อง​เงินทอง​ว่า​ต้อง​ให้​เท่าไหร่​หลังจาก​ประสบภัย​ ​เรื่อง​เหล่านี้​ล้วน​ต้อง​มีระเบียบ​กฎเกณฑ์​ ​ไม่​อาจ​อาศัย​เพียงแค่​ความรู้สึก​ส่วนตัว​เพิ่ม​หรือ​ลด​ตามอำเภอใจ​ได้​ ​ไม่เช่นนั้น​ก็​จะ​สร้าง​ความลำบาก​ขึ้น​มา​โดยไม่จำเป็น​…​”

​ไท่​จื่อ​ได้ยิน​ก็​โมโห​ ​พูด​พึมพำ​ขึ้น​ ​“​ตาแก่​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ ​ไม่​นึก​เลย​ว่า​จะ​กล้า​ฟ้อง​!​”

“​เจ้า​ว่า​อะไร​นะ​”​ ​ไท่​จื่อ​บ่น​อยู่​ใน​ลำคอ​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จึง​ได้ยิน​ไม่ชัด

“​มีเรื่อง​หนึ่ง​ ​ลูก​ไม่รู้​ว่า​ควร​พูด​หรือไม่​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ที่​เดิม​ไม่พอใจ​กับ​การออกไป​ปฏิบัติงาน​ครั้งนี้​ของ​ไท่​จื่อ​อยู่​แล้ว​ ​ได้ยิน​เข้า​ก็​ตรัส​ออก​ไป​ด้วย​ความโมโห​ ​“​มี​อะไร​ก็​พูด​มา​ ​อย่า​ได้​เอา​นิสัย​ไม่ดี​ของ​เด็กน้อย​มา​ใช้​!​”

ไท่​จื่อ​ชะงัก​ ​รู้สึก​น้อยใจ

ที่แท้​เสด็จ​พ่อ​ไม่​ชอบ​เขา​ ​เขา​พูด​อะไร​ก็​ผิด

ถึงแม้​จะ​รู้สึก​ทุกข์ใจ​ ​แต่​ก็​ไม่กล้า​ลังเล​อีก​ ​ไท่​จื่อ​เอ่ย​พูด​สีหน้า​จริงจัง​ ​“​เสด็จ​พ่อ​ ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​หลอกลวง​ประชาชน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​!​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​พระ​เนตร​กระตุก​ ​จ้อง​ไท่​จื่อ​เขม็ง

ไท่​จื่อ​เอ่ย​พูด​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​ ​“​เดิม​นั้น​ไม่มี​เทพ​เข้าฝัน​เตือน​เจ้า​เจ็ด​ ​สุนัข​ที่​เจ้า​เจ็ด​เลี้ยง​ต่างหาก​ที่​ล่วงรู้​ว่า​เมือง​จิ๋น​หลี​่​จะ​เกิด​แผ่นดินไหว​ขึ้น​ ​เพียงแต่​ทุกคน​กังวล​ว่า​ชาวบ้าน​แห่ง​เมือง​จิ๋น​หลี​่​จะ​ไม่เชื่อ​ ​ถึง​ได้​อ้าง​เรื่อง​มี​เทพ​มา​เตือน​เจ้า​เจ็ด​ใน​ฝัน​…​”

เขามอ​งดู​ไท่​จื่อ​ที่​พูด​ไม่​หยุด​อยู่​เงียบๆ​ ​ความโกรธ​ใน​ใจ​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​คุกรุ่น​ยิ่งขึ้น​กว่า​เดิม

“​เสด็จ​พ่อ​ ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​รู้ความ​จริงอยู่​แท้ๆ​ ​ทว่า​กลับ​ใช้​เหตุผล​เรื่อง​มี​เทพ​มา​เข้าฝัน​เตือน​เจ้า​เจ็ด​เพื่อ​อ้างกับ​ผู้ตรวจการ​ ​นี่​มัน​หลอกลวง​ชัดๆ​…​”

“​พอได้​แล้ว​!​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ตบ​ฉาด​ลง​บน​โต๊ะ​อย่างแรง

ไท่​จื่อ​น้ำเสียง​อึกอัก​ ​มอง​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ด้วย​สีหน้า​ประหลาดใจ

พระพักตร์​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เต็มไปด้วย​ความ​กริ้ว​ ​ชี้หน้า​ด่า​ไท่​จื่อ​ออก​ไป​ ​“​เจ้า​สารเลว​ ​เจ้า​ออก​ไป​ทำงาน​ครั้งนี้​ ​ไม่ได้​เรียนรู้​คุณงามความดี​และ​ความลำบาก​ของ​เหล่า​ขุนนาง​ ​แต่กลับ​เรียนรู้​ที่จะ​ฟ้อง​ลับหลัง​แทน​ ​เจ้า​ไม่มี​ความอดทน​ใน​การ​เป็น​องค์​รัชทายาท​เลย​แม้แต่​นิดเดียว​ ​เจ้า​ทำ​เช่นนี้​ ​เมื่อ​เรื่อง​มัน​ถูก​เผยแพร่​ออก​ไป​ ​จะ​ไม่​ทำให้​ ​เหล่า​ขุนนาง​ทั้งหลาย​ผิดหวัง​หรือ​”

ถ้าหากว่า​เหล่า​ขุนนาง​ทั้งหลาย​ผิดหวัง​ ​สุดท้าย​คนที​่​ต้อง​เหนื่อย​จะ​เป็น​ใคร​!

ภาพ​การทำงาน​หนัก​ของ​ไท่​จื่อ​ใด​้​สลาย​หาย​ไป​ ​เหลือ​เพียง​ความผิดหวัง

พอนึก​ถึง​คำสรรเสริญเยินยอ​เจ้า​เจ็ด​ใน​จดหมาย​รายงาน​ที่​หนา​ถึง​สาม​เล่ม​ ​แล้ว​มอง​ไท่​จื่อ​ที่มา​แอบ​ฟ้อง​ ​จู่ๆ​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​มี​ความคิด​หนึ่ง​ผุด​ขึ้น​มา​ ​นี่​คิดผิด​หรือไม่​ที่​คืน​ตำแหน่ง​ไท่​จื่อ​ให้​เขา

เขา​ยับยั้ง​ความคิด​นี้​ไว้​อย่างรวดเร็ว

ไท่​จื่อ​กลับ​สู่​ตำแหน่ง​แล้ว​ ​ไม่ว่า​อย่างไรก็ตาม​ไม่​อาจ​ทำซ้ำ​ๆ​ ​ได้​อีก​ ​จนกระทั่ง​…​การแสดงออก​ของ​เจ้า​เจ็ด​โดดเด่น​ขนาด​นี้​ ​แถม​ยัง​ดึง​เรื่อง​เทพ​มา​เตือน​ใน​ฝัน​มา​เกี่ยวโยง​กับ​ตัวเอง​อีก​ ​จะ​ไม่มี​จุดประสงค์​ใด​เลย​หรือ

ใน​พระทัย​ของ​กษัตริย์​มักจะ​เต็มไปด้วย​ความสงสัย​ ​ไม่​เว้น​แม้แต่​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้

อันที่จริง​ก็​เพราะ​การแสดงออก​ครั้งนี้​ของ​อวี​้​จิ​่​นมัน​โดดเด่น​เกินไป​ ​ทั้ง​เกิน​ความคาดหมาย​ของ​เขา​ ​และ​เกิน​ความคาดหมาย​ของ​เหล่า​ขุนนาง​ทั้งหลาย​จนถึง​ประชาชน​ทั่วหล้า​ ​เขา​จึง​อด​คิดมาก​ไม่ได้

หลังจาก​ตำหนิ​ไท่​จื่อ​ไป​ยกใหญ่​ ​จิ​่ง​หมิ่ง​ฮ่องเต้​ก็​ผ่อน​ลมหายใจ​ลง​ ​โบกมือ​ตรัส​ขึ้น​ ​“​กลับ​ไป​ยัง​ตง​กง​ของ​เจ้า​ ​แล้ว​ทบทวน​พิจารณา​ตัวเอง​ซะ​!​”

ไท่​จื่อ​เดินหน้า​ม่อย​คอตก​ออก​ไป​จาก​ห้อง​ทรงพระ​อักษร​ ​ก่น​ด่า​จ้าว​ซื่อ​หลาง​อยู่​ใน​ใจ​อย่างรุนแรง​ ​ตาแก่​รอ​ถึง​วันที่​ข้ามี​อำนาจ​เอาคืน​ก่อน​เถอะ​!

ภายใน​ห้อง​ทรงพระ​อักษร​เงียบ​ไป​พัก​หนึ่ง​ ​เป็นเวลา​นาน​กว่า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จะ​ลืม​พระ​เนตร​ขึ้น​ ​ตรัส​กับ​พาน​ไห่​ออก​ไป​ ​“​เรียก​ลูกศิษย์​ของ​เจ้า​เข้ามา​”

พาน​ไห่​เดิน​ออก​ไป​ ​แล้ว​เรียก​เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​เดิน​เข้ามา​พร้อมกับ​เอ่ย​กระซิบ​ออก​ไป​เบา​ๆ​ ​“​ฝ่า​บาท​จะ​ถาม​เจ้า​เรื่อง​ที่​มี​เทพ​เข้าฝัน​เตือน​เยี​่​ยน​อ๋อง​”

“​กง​กง​…​”​ ​เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​กำลังจะ​พูด​แต่​ก็​หยุด​ ​ส่งสายตา​ขอความเห็น​ไป​ที่​พาน​ไห่

แน่นอน​ว่า​เขา​ต้อง​พูด​ให้​ถูกใจ​อาจารย์​ ​เช่นนั้น​ท่าน​อาจารย์​คิด​กับ​เยี​่​ยน​อ๋อง​อย่างไร​นั้น​จึง​อาจ​ส่งผล​กระทบ​ต่อ​สิ่ง​ที่​เขา​จะ​พูด​ออก​ไป​หลังจากนี้

คน​อย่าง​พวกเขา​นั้น​มีทั​กษะ​ใน​การ​พูด​ที่​ดีเยี่ยม​ ​เกรง​ว่า​แม้​คุณงามความดี​ที่​เยี​่​ยน​อ๋อง​ทำ​จะ​ไม่​อาจ​ลบล้าง​ได้​ ​แต่​หาก​เปลี่ยน​วิธี​พูด​ใน​รายละเอียด​เล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​มัน​ก็​จะ​ทำให้​คนที​่​ได้ยิน​เรื่อง​นี้​มี​ความประทับใจ​ต่อ​เยี​่​ยน​อ๋อง​เปลี่ยนไป​มาก​เลย​ทีเดียว

พาน​ไห่​เอ่ย​ขึ้นเสียง​เบา​ ​“​เยี​่​ยน​อ๋อง​เป็น​คนที​่​ซื่อตรง​และ​จริงใจ​”

เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​เข้าใจ​ที่​พาน​ไห่​พูด​ได้​ทันที​ ​จึง​เอ่ย​ขึ้น​มา​เบา​ๆ​ ​“​ศิษย์​เข้าใจ​แล้ว​”

“​อืม​ ​เข้าไป​ข้างใน​เถอะ​”

ไม่นาน​ ​เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​ก็​ปรากฏตัว​ขึ้น​ตรงหน้า​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้

“​ถวายบังคม​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ฝ่า​บาท​”

“​เล่า​ทุกอย่าง​ที่​เจ้า​เห็น​ใน​อำเภอ​เฉียน​เห​อมา​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ตรัส​พูด​ด้วย​สีหน้า​เย็นชา

เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​จึง​เล่า​ออก​ไป

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ฟัง​อย่างตั้งใจ​ ​ฟัง​จน​จบ​แล้วจึง​ตรัส​ถาม​ ​“​เริ่มแรก​ ​เยี​่​ยน​อ๋อง​ยก​เรื่อง​เทพ​เข้าฝัน​เตือน​อย่างไร​”

เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​ลังเล​อยู่​ครู่หนึ่ง

“​ไม่เป็นไร​ ​พูด​มา​เถอะ​ ​ข้า​เพียงแค่​อยากรู้​ความจริง​”

ช่วยไม่ได้​จดหมาย​รายงาน​นั้น​มี​คนเขียน​ขึ้น​มา​ ​เขา​จึง​ทำได้​เพียง​นำ​สิ่ง​ที่​คนอื่น​เห็น​คนอื่น​ได้ยิน​มา​เป็น​ของ​ตัวเอง​

เมื่อ​เปรียบเทียบ​กัน​ ​ขุนนาง​ที่​ใกล้ชิด​นั้น​น่าเชื่อถือ​มากกว่า​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย​

เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​จึง​เอ่ย​ขึ้น​ ​“​กระหม่อม​ไป​สืบมา​แล้ว​ ​ที่จริง​เริ่มแรก​เยี​่​ยน​อ๋อง​เสนอ​ให้​ไท่​จื่อ​เป็น​ผู้รับ​คำประกาศ​นี้​…​”

“​แต่ว่า​ไท่​จื่อ​…​”

“​ไท่​จื่อ​คิด​ว่า​แม่ทัพ​เซี่ยว​เทียน​ล่วงรู้​ล่วงหน้า​ว่า​จะ​เกิด​แผ่นดินไหว​นั้น​เป็นเรื่อง​เหลวไหล​ไร้สาระ​ ​จึง​ปฏิเสธ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​มุม​ปาก​กระตุก

เขา​รู้​เลย​ว่า​ทำไม​ไท่​จื่อ​ถึง​ปฏิเสธ​ ​คง​กลัว​ว่า​หาก​ไม่​เกิด​แผ่นดินไหว​ ​จะ​ได้​ไม่ต้อง​รับผิดชอบ​!

เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​ก้มหน้า​ลง​ ​พูด​ต่อ​ ​“​ตอนนั้น​เหล่า​ใต้เท้า​ต่าง​ก็​รู้สึก​ว่า​มัน​เสี่ยง​ ​ทว่า​เยี​่​ยน​อ๋อง​ยืนหยัด​ตั้งมั่น​ ​เช่นนั้น​…​”

“​พอแล้ว​ ​เจ้า​ออก​ไป​เถอะ​”

เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​ชำเลือง​มอง​พาน​ไห่​อย่างรวดเร็ว​ ​จากนั้น​ขานตอบ​แล้ว​เดิน​ออก​ไป​เงียบๆ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ทำ​หน้า​ขรึม​ ​รู้สึก​ไม่สบายใจ​เอา​มาก​ๆ

พาน​ไห่​พูด​เกลี้ยกล่อม​ออก​ไป​ ​“​ฝ่า​บาท​ ​มิน่าล่ะ​ไท่​จื่อ​…​ผู้อื่น​ดวงตา​หา​ได้​มีแวว​เท่า​ท่าน​ที่​พบ​ว่า​แม่ทัพ​เซี่ยว​เทียน​มี​ความสามารถ​อัน​น่ามหัศจรรย์​ ​เช่นนั้น​จึง​ไม่เชื่อ​ว่า​แม่ทัพ​เซี่ยว​เทียน​จะ​สามารถ​ล่วงรู้​ก่อน​ว่า​จะ​เกิด​แผ่นดินไหว​ ​หาก​เวลา​นั้น​ไท​จื่อ​ดึง​เรื่อง​นี้​มา​ใส่​ตัว​แล้ว​ไม่​เกิด​แผ่นดินไหว​ขึ้น​ ​คนอื่น​จะ​หัวเราะเยาะ​เอา​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ส่าย​พระพักตร์​ ​ตรัส​ด้วย​น้ำเสียง​สุขุม​ ​“​ไท่​จื่อ​ขาด​ความรับผิดชอบ​…​”

หาก​เทียบ​กับ​ชีวิต​ของ​ชาวบ้าน​ใน​เมือง​แล้ว​ ​ผู้อื่น​หัวเราะเยาะ​ใส่​จะ​นับว่า​เป็น​อะไร

บน​โลก​นี้​มัก​มีเรื่อง​ที่​ควร​ต้อง​ทำ​ถึงแม้ว่า​จะ​ถูก​มอง​เป็นเรื่อง​ตลก​ ​เพราะว่า​มัน​คุ้มค่า

แม้​ความเป็นไปได้​ที่จะ​เกิด​แผ่นดินไหว​นั้น​มีน​้อ​ยมาก​ ​ก็​ควร​ต้อง​ทำ

เมื่อ​ทำ​ไป​แล้ว​ ​เกิดเหตุ​การณ์​แผ่นดินไหว​ขึ้น​ก็​จะ​ช่วย​ชาวบ้าน​ใน​เมือง​ได้​เช่นนี้​ ​ถ้าหาก​ไม่​เกิด​แผ่นดินไหว​ขึ้น​ ​ก็​แค่​ถูก​คน​หัวเราะเยาะ​เท่านั้นเอง

องค์​รัชทายาท​ของ​บ้านเมือง​ ​ถ้าหาก​ไม่รับผิดชอบ​เพราะ​กลัว​เสี่ยง​จะ​ถูก​หัวเราะเยาะ​ใส่​ ​ในอนาคต​จะ​ทุ่มเท​ทำ​เพื่อ​ประชาชน​ใน​ใต้​หล้า​ได้​อย่างไร

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​หยิบ​ชา​ขึ้น​มา​เสวย​อึก​หนึ่ง​ ​รู้สึก​ได้​ถึง​ความขมขื่น​ที่​แผ่ซ่าน​อยู่​ใน​โอษฐ์

อวี​้​จิ​่​นพา​เอ้อร​์​หนิ​วอ​อก​ไป​จาก​วัง​ ​พูดคุย​จับมือ​กับ​จ้าว​ซื่อ​หลาง​ที่อยู่​ต่อ​เพื่อ​คุย​กับ​เขา​เป็นพิเศษ​อย่างรวดเร็ว​ ​แล้วก็​รีบ​ปรี่​กลับ​ไป​ที่​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ทันที