ตอนที่ 577 อวี้จิ่นเหลือจะทน

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

หยาง​เฟย​เป็น​สตรีที​่​งดงาม​ซึ่ง​ไม่มีใคร​เทียบ​ได้​ ​แต่​หาก​นำมา​เปรียบกับ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ที่​ยืน​อยู่​ตรงหน้า​แล้ว​นั้น​ ​ราวกับว่า​มีบา​งอย​่าง​ที่​สู้​ไม่ได้​ ​และ​ไม่รู้​ว่า​ใน​ส่วน​ใด

ดวงตา​ของ​ไท่​จื่อ​ ​จ้อง​ไป​ยัง​เจียง​ซื่อ​ด้วย​หัวใจ​อัน​เร่าร้อน

ไม่​แปลกใจ​เลย​ที่​เจ้า​เจ็ด​ไม่ยอม​ให้​ผู้อื่น​แต่​ต้อง​สิ่งของ​ของ​เขา

สุนัข​ที่​มีพลัง​เหนือธรรมชาติ​เป็น​ของ​เจ้า​เจ็ด​ ​สตรีที​่​งดงาม​อย่าง​น่าทึ่ง​ก็​เป็น​ของ​เจ้า​เจ็ด​ ​ดูเหมือน​ของดี​ทุกสิ่ง​อย่าง​ล้วน​ถูก​เจ้า​เจ็ด​นำ​ไป​ครอบครอง​เสีย​สิ้น​แล้ว​ ​แน่นอน​ว่า​เขา​คง​ไม่​อนุญาต​ให้​ใคร​แตะต้อง

ความรู้สึก​ไม่พอใจ​เกิดขึ้น​ใน​ความคิด​ของ​ไท่​จื่อ

เขา​ต่างหาก​ที่​เป็นไท​่​จื่อ​ ​เป็น​ทายาท​ผู้สืบทอด​ของ​ราชวงศ์​!​ ​แต่​เจ้า​เจ็ด​เป็น​เพียง​องค์​ชาย​ผู้​ไม่​โดดเด่น​คน​หนึ่ง​เท่านั้น​ ​เหตุใด​สิ่งของ​ดี​ๆ​ ​จึง​กลาย​ไป​เป็น​ของ​เจ้า​เจ็ด​ทั้งหมด​ไป​เสีย​ทุกอย่าง

ดูเหมือน​อวี​้​จิ​่น​จะ​สัมผัส​ได้​ ​เขามอง​ย้อนกลับ​ไป​ทาง​ไท่​จื่อ

บัดนี้​ ​ปฏิกิริยา​ของ​เขา​แตกต่าง​จาก​ตอนที่​รู้​ว่า​ไท่​จื่อ​ถูก​เอ้อร​์​หนิ​วกัด​ ​สายตา​ของ​เขา​ช่าง​สงบ​ราวกับ​แอ่งน้ำ​ลึก​มองไม่เห็น​ก้นบึ้ง​ ​ทำให้​ผู้คน​ยาก​เกิน​จะ​คาดเดา

ไท่​จื่อ​ตกตะลึง​และ​ได้สติ​กลับคืน​มา​ ​เหงื่อ​ออก​เต็ม​ฝ่ามือ

ปฏิกิริยา​นี้​ทำให้​เขา​รำคาญใจ​ยิ่งนัก

เขา​เป็นไท​่​จื่อ​ ​อวี​้​จิ​่น​เป็น​เพียงแค่​อ๋อง​ ​เขา​จะ​ไป​กลัว​เจ้า​เจ็ด​ทำไม​กัน​!​ ​เป็น​เพราะ​อากาศ​อัน​ร้อน​อบอ้าว​นี่​ต่างหาก​จึง​ทำให้​เขา​เหงื่อ​ออก

สตรีที​่​งดงาม​ไร้​ที่​ตินั​้น​ ​เขา​ไม่กล้า​ที่จะ​มอง​เนิ่นนาน​ไป​ ​เพราะ​ที่​แห่ง​นี้​มี​คน​จำนวนมาก​ ​มารยาท​เพียงเท่านี้​ไท่​จื่อ​ยัง​พอ​จะ​รู้อยู่​บ้าง

หลังจาก​ความรู้สึก​ตกตะลึง​เมื่อ​แรกเห็น​ ​ไท่​จื่อ​ก็ได้​ละสายตา​ไป​เล็กน้อย​แล้ว​มอง​ไป​ยัง​สตรี​ซึ่ง​อยู่​ข้าง​กาย​ของ​เจียง​ซื่อ

สตรี​นาง​นั้น​รูปร่างหน้าตา​คล้ายคลึง​กับ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​ผิวพรรณ​ผ่องใส​งดงาม​ ​เป็น​สตรี​รูปงาม​ที่​หาม​อง​ได้​ยาก​เช่นกัน​ ​หาก​มอง​อย่างละเอียด​จะ​สัมผัส​ได้​ว่านา​งค​ล้า​ยกับ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​เล็กน้อย​…

ไท่​จื่อ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​เม้ม​ริมฝีปาก​เล็กน้อย

จะ​ว่า​ไป​แล้ว​ ​หาก​เทียบ​กัน​กับ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ที่​งดงาม​แต่​ไม่​อาจ​คว้า​มา​ได้​ ​เขา​มี​ความสนใจ​ต่อ​สตรี​ผู้​อ่อนช้อย​คน​นี้​เสียมา​กก​ว่า

สตรี​ใน​วัย​ยี่สิบ​ ​ช่าง​น่ามอง​กว่า​สตรี​ใน​วัย​เพียง​สิบ​กว่า​ปี​มาก​เหลือเกิน

สตรี​นาง​นี้​เป็น​ผู้ใด​กัน​แน่​ ​นาง​ดู​สนิทสนม​กับ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​มาก​นัก​ ​หรือ​จะ​เป็น​พี่น้อง

หัวใจ​ของ​ไท่​จื่อ​ดู​มีชีวิตชีวา​ขึ้น​มาทัน​ที

ฉี​อ๋อง​มอง​อยู่​ข้างๆ​ ​คิ้ว​ของ​เขา​ขยับ​เล็กน้อย​เช่นกัน

ไท่​จื่อ​รู้สึก​สนใจ​สตรีที​่​อยู่​ข้าง​กาย​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​?

เขา​จึง​ได้​มอง​ไป​ทาง​สตรี​ผู้​นั้นและ​ให้ความสนใจ​ใน​ตัวนาง

ฝูงชน​พากั​นก​รู​เข้าไป​เพื่อ​กัน​แย่ง​ชม​เสี่ยวจ​วิ​้น​จู่

สำหรับ​พวกเขา​ ​ไม่ใช่​ว่า​ผู้ใด​ไม่มี​บุตร​หรือไม่​เคย​เห็น​ทารก​มาก​่อน​ ​ทว่า​พวกเขา​เพียง​อยาก​จะ​เห็น​เหลือเกิน​ว่า​เด็ก​คน​นี้​มีสิ​่ง​ใด​พิเศษ​ ​จึง​ทำให้​ฮ่องเต้​เอ็นดู​ยิ่งนัก

ทารก​น้อย​ใน​ชุด​ผ้า​สีแดง​ถูก​ห่อหุ้ม​ตัว​เอาไว้​กำลัง​หลับสนิท​ ​เจ้า​หนู​หา​ได้​รู้​ไม่ว่า​บัดนี้​มี​ผู้คน​มากมาย​มารา​ยล​้​อม

“​เสี่ยวจ​วิ​้น​จู่​ช่าง​น่ารัก​เสีย​จริง​ ​ทั้ง​จมูก​และ​ปาก​ ​เหมือนกับ​พระ​ชายา​ไม่มี​ผิด​”

“​นั่นสิ​ ​ผม​สีเข้ม​หนา​ ​ช่าง​หา​ได้​ยาก​จริง​”

ความรู้สึก​เกลียดชัง​ใน​ดวงใจ​ของ​อวี​้​จิ​่น​เมื่อ​ครู่​ก็​จางหาย​ไป​เนื่องด้วย​คำชม​เหล่านี้​ ​และ​ทำให้​เขา​สามารถ​อยู่​ต้อนรับ​แขกเหรื่อ​ได้​อย่างใจ​เย็น

เจียง​ซื่อ​ไม่ได้​อยู่​ที่นี่​นาน​จน​เกินไป​นัก​ ​หลังจากที่​เอ่ย​ขออภัย​ทุกคน​ ​นาง​ก็​พา​เสี่ยวจ​วิ​้น​จู่​จากไป

เป็น​กฎ​สำหรับ​นาย​หญิง​ที่​ต้อง​พาบุ​ตร​ธิดา​ของ​ตน​ออกมา​พบ​กับ​ญาติสนิท​ที่​เดินทาง​มาร​่ว​มงาน​เลี้ยง​ครบ​หนึ่ง​เดือน​ ​แต่​เจ้า​หนูน้อย​ยัง​เด็ก​เกินไป​ ​ไม่เหมาะสม​หาก​จะ​อยู่​ต่อ​เป็นเวลา​นาน

ฉี​อ๋อง​หันไป​ให้ความสนใจ​ต่อ​ไท่​จื่อ​อย่าง​เงียบๆ​ ​พบ​ว่า​สายตา​ของ​ไท่​จื่อ​จับจ้อง​มองตาม​สตรี​นาง​นั้น​จริง​ ​เขา​จึง​ได้​มั่นใจ​กับ​การคาด​เดา​ของ​ตน​เมื่อ​ครู่

หลัง​งานเลี้ยง​สิ้นสุด​และ​ต่าง​พากัน​แยกย้าย​ ​ฉี​อ๋อง​พร้อม​พระ​ชายา​ก็​เดินทาง​กลับ​ไป​พี่​จวน​อ๋อง​พร้อมกัน​ ​ฉี​อ๋อง​เอ่ย​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​“​สตรี​สวม​ชุด​สีเขียว​ที่​ยืน​อยู่​ข้าง​กาย​พระ​ฉายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ใน​วันนี้​คือ​ผู้ใด​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ตกตะลึง​ไป​ชั่วครู่

สตรี​ชุด​สีเขียว​ที่​เดิน​ออกมา​พร้อมกับ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​ไม่ใช่​พี่สาว​คนโต​ของ​นาง​หรือ​ ​ท่าน​อ๋อง​เอ่ย​ถาม​เรื่อง​นี้​เพื่อ​สิ่งใด

แม้​จะ​รู้สึก​ประหลาดใจ​ ​แต่​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ก็ได้​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​สตรี​ผู้​นั้น​เป็น​พี่สาว​คนโต​ของ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​และ​เคย​เป็น​สะใภ้​ตระกูล​จู​…​”

ฉี​อ๋อง​ยิ้ม​ขึ้น​ ​“​ข้า​เห็น​ว่า​ลักษณะ​ท่าทาง​ของ​สตรี​นาง​นั้น​คล้ายคลึง​กับ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​เล็กน้อย​ ​จึง​เดา​ได้​ว่า​เป็น​พี่สาว​ของ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​ข้า​นึกออก​แล้ว​ ​นาง​คือ​สตรีที​่​ทำการ​หย่าร้าง​อย่างเด็ดขาด​กับ​จู​จื่อ​อวี​้​ใช่​หรือไม่​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ขมวดคิ้ว​เข้าหา​ ​เหตุใด​ท่าน​อ๋อง​จึง​กล่าวถึง​คน​ผู้​นี้

ช่วงเวลา​ที่​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ปรากฏ​กาย​ขึ้น​ใน​ลาน​กว้าง​ ​สายตา​ของ​ชาย​ทุกคน​ล้วน​จับจ้อง​ไป​ที่นาง​ ​หึๆ​ ​ชาย​ทั้งหลาย​เหล่านี้​!

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ได้​แต่​ยิ้มเยาะ​เย้ย​อยู่​ใน​ใจ

ฉี​อ๋อง​ไม่​คิด​ว่า​ตนเอง​แสดงท่าทาง​ผิดปกติ​ใด​ออกมา​ตอน​อยู่​ใน​สวนดอกไม้​ของ​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​จึง​ได้​กล่าว​ขึ้น​ด้วย​น้ำเสียง​ต่ำ​ทุ้ม​ว่า​ ​“​ข้า​เฝ้าดูและ​พบ​ว่า​ไท่​จื่อ​รู้สึก​ประทับใจ​สตรี​นาง​นี้​”

“​ว่า​อย่างไร​นะ​เพ​คะ​!​”​ ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ตกใจ

เดิมที​นาง​ก็​พอ​จะ​รู้​ว่า​สายตา​ของ​ชาย​ทุกคน​ล้วน​จับจ้อง​ไป​ที่​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​แต่​คิดไม่ถึง​ว่า​ท่าน​อ๋อง​และ​ไท่​จื่อ​จะ​ให้ความสนใจ​ไป​ยัง​พี่สาว​ของ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง

เฮ้อ​ ​ผู้ชาย​!​…​จู่ๆ​ ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ก็​คิด​ไม่​ตก​เสีย​จริง​ว่า​บรรดา​บุรุษ​เหล่านั้น​คิด​อย่างไร

“​ท่าน​อ๋อง​หมายความว่า​…​”​

ฉี​อ๋อง​ยิ้ม​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​“​ข้า​เพียง​คิด​หา​โอกาส​ใช้​หญิง​งาม​ให้​เป็นประโยชน์​ก็​เท่านั้น​”

เขา​เข้าใจ​ความคิด​ของ​ไท่​จื่อ​เป็น​อย่างดี​

หาก​เปรียบเทียบ​กับ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ซึ่ง​ได้รับ​การปกป้อง​จาก​เจ้า​เจ็ด​เป็น​อย่างดี​ ​พี่สาว​ของ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ซึ่ง​อาศัย​อยู่​ใน​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​ดูเหมือน​จะ​ได้มา​ง่าย​กว่า​มาก​นัก​ ​ด้วย​การกระทำ​อัน​โง่​เขา​ของ​ไท่​จื่อ​ประกอบกับ​นิสัย​ของ​เจ้า​เจ็ด​ที่​ไม่ยอม​เสียเปรียบ​ผู้ใด​ ​หากว่า​พี่สาว​ของ​ภรรยา​ถูก​ทำร้าย​ ​แน่นอน​ว่า​เขา​จะ​ต้อง​ต่อสู้​กับ​ไท่​จื่อ​อย่าง​สุด​ชีวิต​แน่นอน

เมื่อถึง​เวลา​นั้น​ตน​ก็​สามารถ​นั่ง​อยู่​บน​ภูเขา​เพื่อ​ชม​เสือ​สอง​ตัวต่อ​สู้​กัน​อย่าง​สบาย​อารมณ์

หลังจากที่​ไท่​จื่อ​กลับมา​ถึง​ตง​กง​ ​หัวใจ​ดวง​นั้น​ของ​เขา​ที่​สั่นคลอน​ก็​มิ​อาจ​ทนทาน​ได้​ ​จึง​แอบ​สั่ง​ให้​ข้าหลวง​ไป​สืบ​เรื่อง​ของ​เจียง​อี

“​หมายความว่า​พี่สาว​ของ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​หลังจาก​หย่าร้าง​กับ​สามี​ของ​นาง​แล้วก็​ได้​อาศัย​อยู่​ใน​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​หรือ​”​ ​หลังจาก​ได้ยิน​สิ่ง​ที่​ข้าหลวง​นำมา​รายงาน​ ​ไท่​จื่อ​ก็ได้​คลำ​ไป​ที่​คาง​ของ​ตน​แล้ว​รู้สึก​ว่า​โอกาส​กำลัง​มา

นับแต่​กลับมา​จาก​อำเภอ​เฉียน​เหอ​ ​เสด็จ​พ่อ​ได้​ตำหนิ​ถึง​การกระทำ​ของ​เขา​ใน​หลาย​ด้าน​ ​จึง​ได้​ส่ง​เขา​ออก​ไป​เรียนรู้​กับ​ทั้ง​หก​สำนัก​ ​หมุน​เปลี่ยนไป​วัน​ละ​สำนัก​เพื่อ​ทำความ​คุ้นเคย​กับ​เรื่อง​ของ​การเมือง​การปกครอง

โอกาส​ที่จะ​เดิน​ออกจาก​พระราชวัง​มี​ไม่น้อย​…

เมื่อ​ข้าหลวง​ได้ยิน​เช่นนั้น​ก็​รู้สึก​ตกตะลึง​ ​“​ฝ่า​บาท​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​เมืองหลวง​นี้​แตกต่าง​กับ​อำเภอ​เฉียน​เหอ​ยิ่งนัก​ ​หาก​มี​ความเคลื่อนไหว​ใด​แม้กระทั่ง​ใบ​หญ้า​เล็ก​ๆ​ ​คาด​ว่า​คงจะ​ไป​ถึง​หู​ของ​ฮ่องเต้​…​”

ไท่​จื่อ​ขมวดคิ้ว​ขึ้น​ ​“​เสด็จ​พ่อ​ไม่ได้​จับจ้อง​มอง​ข้า​ทุกวัน​สักหน่อย​ ​อีก​อย่าง​เรื่อง​นี้​เพียงแค่​รอโอกาส​เท่านั้น​ ​ใน​ครั้งนี้​ข้า​จะ​ไม่​ให้​ใคร​จับได้​อย่างแน่นอน​ ​เจ้า​เพียง​หุบปาก​ไว้​เป็น​พอ​”

ใน​ครั้งนี้​?​ ​ข้าหลวง​ประหลาดใจ​เล็กน้อย

หรือ​จะ​เคย​เกิดเหตุ​การณ์​เช่นนี้​มาก​่อน

เรื่อง​สตรี​ใน​เมือง​จิ๋น​หลี​่​เขา​เป็น​คน​จัดการ​กับ​มือ​ ​เมื่อ​ลม​พัดผ่าน​ก็​ไร้​ซึ่ง​ร่องรอย​ ​ดังนั้น​จึง​ไม่ใช่​เรื่อง​ที่​ไท่​จื่อ​กล่าวถึง

เมื่อ​นึกถึง​ไท่​จื่อ​ที่​ถูก​ปลด​ครั้งก่อน​ ​บรรดา​ข้าหลวง​ที่​รับใช้​ทุกคน​ล้วน​หาย​ไป​สิ้น​ ​ข้าหลวง​ผู้​นี้​จึง​ได้​ตกตะลึง​เสีย​จน​สะดุ้ง

ไท่​จื่อ​สัมผัส​ได้​ว่า​ตน​เอ่ย​วาจา​ไม่เหมาะสม​ ​จึง​ได้​จ้อง​ไป​ที่​ข้าหลวง​กล่าวว่า​ ​“​ไป​ได้​แล้ว​ ​หาก​กล่าว​มากกว่า​นี้​ข้า​จะ​ลงโทษ​เจ้า​ไป​ขัด​ห้อง​สุขา​!​”

ข้าหลวง​จึง​รีบ​ก้าว​ขาออก​ไป​ด้วย​ความ​ลนลาน​ ​แต่​ในไม่ช้า​ก็ได้​กลับ​เข้ามา​อีกครั้ง​ ​“​ฝ่า​บาท​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ฮ่องเต้​รับสั่ง​ให้​เข้าเฝ้า​ ณ​ ​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เมื่อ​ไท่​จื่อ​เดิน​เข้าไป​ใน​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​ ​หัวใจ​ของ​เขา​ก็​รู้สึก​ถึง​ความ​กระวนกระวาย​ ​เหตุใด​เสด็จ​พ่อ​จึง​รับสั่ง​ให้​เข้าเฝ้า​ ​เขา​ยัง​ไม่ได้​ไป​ฟ้อง​เสด็จ​พ่อ​เลย

เมื่อ​เห็นท่า​ทาง​ของ​ไท่​จื่อ​ดู​งุนงง​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จึง​ไม่ได้​รู้สึก​โกรธ​ ​“​ข้า​ได้ยิน​มา​ว่า​ใน​วันนี้​เจ้า​ถูก​เอ้อร​์​หนิ​วกัด​เข้า​หรือ​”

ไท่​จื่อ​แสดงท่าทาง​อัน​คับข้องใจ​ออกมา​แล้ว​พยักหน้า​ตอบรับ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ขมวดคิ้ว​ขึ้น​ ​“​เจ้า​ทำตัว​ให้​น่านับถือ​หน่อย​ได้​หรือไม่​ ​ท่ามกลาง​ผู้คน​มากมาย​เช่นนั้น​กลับ​ไป​หยอกล้อ​เล่น​กับ​สุนัข​ใน​ลาน​ ​เจ้า​ยัง​มีศักดิ์ศรี​ของ​องค์​รัชทายาท​อยู่​หรือไม่​!​”

“​ลูก​ไม่ได้​ไป​หยอกล้อ​กับ​สุนัข​”

“​แล้ว​เหตุใด​เอ้อร​์​หนิ​วจึง​ไม่​กัด​ผู้อื่น​ ​กัด​แต่​เจ้า​เท่านั้น​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เอ่ย​ถาม​กลับ

ไท่​จื่อ​สำลัก​กระอักกระอ่วน​ ​ริมฝีปาก​เขา​สั่นเทา​แทบจะ​ร้องไห้​ออกมา

เห็นแก่​เอ้อร​์​หนิว​ ​เขา​จึง​ไม่ได้​คิด​จะ​มา​ฟ้อง​เสด็จ​พ่อ​เสียด​้วย​ซ้ำ​ ​แต่​เหตุใด​เสด็จ​พ่อ​จึง​ได้​ด่า​เขา

ที่แท้​ใน​ใจ​ของ​เสด็จ​พ่อ​ ​เขา​สู้​เอ้อร​์​หนิว​ไม่ได้​ด้วยซ้ำ​?

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ยิ่ง​คิด​ยิ่ง​พิโรธ​ ​“​เจ้า​ทำท่า​ทาง​รู้สึก​น้อยเนื้อต่ำใจ​เช่นนั้น​ทำไม​กัน​ ​หรือ​เจ้า​จะ​ติดใจ​เอา​ความ​กับ​เพียงแค่​สุนัข​ตัว​หนึ่ง​!​”

“​ลูก​ไม่กล้า​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​ไท่​จื่อ​กลืน​ความโมโห​โกรธเคือง​ลง​ไป

เดิมที​เขา​ไม่​อยาก​จะ​ติดใจ​เอา​ความมัน​ด้วย​ความสงสาร​ ​แต่​บัดนี้​เสด็จ​พ่อ​กำลัง​สั่งสอน​เขา​ ​ดุด่า​เขา​ ​จึง​ทำให้​เขา​อยาก​จะ​ตุ๋น​เอ้อร​์​หนิ​วกิน​เสีย​ให้​รู้แล้วรู้รอด​

“​กลับ​ไป​ไตร่ตรอง​ให้​ดี​”

ไท่​จื่อ​เสด็จ​ออกจาก​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​ด้วย​ท่าทาง​ห่อเหี่ยว

หลังจากที่​แขกเหรื่อ​พากัน​เดินทาง​แยกย้าย​กลับ​ไป​แล้ว​ ​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ก็ได้​สงบ​ลง​อีกครั้ง​ ​อวี​้​จิ​่น​เดิน​เข้าไป​ใน​ห้อง​กำชับ​ให้​บ่าว​รับใช้​ถอย​ออก​ไป​แล้ว​นั่งลง​ตรงข้าม​กับ​เจียง​ซื่อ​ ​กล่าว​ออกมา​ด้วย​น้ำเสียง​เยือกเย็น​ว่า​ ​“​อา​ซื่อ​ ​ข้า​อยาก​จะ​ฆ่า​ไท่​จื่อ​!​”