บทที่ 613 เกือบถูกคุณทำให้ตายแล้ว
เมื่อเจียงหยุนเอ๋อเห็นโม่เสี่ยวฮุ๋ยเริ่มใจเย็นลงแล้ว จึงไม่พูดอะไรต่อ กะว่าเมื่อกลับไปพักผ่อนที่ห้อง แล้วค่อยถามรายละเอียดลี่จีถองอีกที
เมื่อลี่จีถองกลับมาถึงห้อง เห็นเจียงหยุนเอ๋อนั่งอยู่บนโซฟาด้วยใบหน้าที่โกรธเคือง ลี่จีถองรู้สึกว่าท่าทางนี้ของเธอน่ารักมาก อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา จากนั่งเดินไปนั่งลงข้างๆ เจียงหยุนเอ๋อ
“เป็นอะไร ที่รัก？ใครทำให้โกรธเหรอ？”
“ทำไมลี่หุยพวกเขาไม่ยอมจบไม่ยอมสิ้นสักที？พวกเขานึกว่าตัวเองหลบซ่อนได้เป็นอย่างดีหรือยังไง！สุดท้ายเพื่อปกปิดความผิดตัวเอง ต้องฆ่าคนปิดปาก นั่นมันชีวิตคนทั้งคนเลยนะ หาคนก่อเหตุที่ขับรถไม่เจอ พวกเราควรทำยังไง อีกอย่างถ้าพวกเขายังก่อเรื่องต่ออย่างงี้ ลี่ซื่อกรุ๊ปต้องสูญเสียเพิ่มอีกไม่น้อยเลย”
เจียงหยุนเอ๋อเอามือเกาะอก พูดอย่างโกรธเคืองออกมา
“ไอ้โย่ว ที่แท้ที่รักของผมเป็นห่วงผมนั่นเอง” ลี่จีถองจูบแก้มเจียงหยุนเอ๋อทีหนึ่ง พูดล้อเล่นขึ้นมา
เมื่อเจียงหยุนเอ๋อเห็นลี่จีถองยังคงล้อเล่นอยู่ จึงผลักเขาทีหนึ่ง เตือนเขาให้จริงจังหน่อย
“บ้า พูดเรื่องจริงจังกับคุณอยู่นะ”
ลี่จีถองเห็นว่าเจียงหยุนเอ๋อเป็นห่วงเขาจริงๆ จึงลูบหัวเธอ และพูดปลอบใจขึ้นมาว่า
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง พวกเราไม่ต้องรีบ คนขับที่ก่อเหตุหาเจอแน่นอน ทางด้านลี่หุย ถึงแม้ครั้งนี้จะจับไม่ได้ แต่พวกเขาก็กระทบหนักเหมือนกัน และต่อจากนี้ พวกเขาก็จะเริ่มซวยแล้ว”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เจียงหยุนเอ๋อตื่นเต้นขึ้นมาทันที ลืมไปว่าเมื่อกี้เธอยังโกรธอยู่เลย
“จริงเหรอ？คุณมีแผนการแล้วเหรอ？”
“จริงสิ คุณรอดูได้เลย” ลี่จีถองพูดอย่างมีลับลมคมใน
“คุณทำอะไรลงไปเหรอ？”
เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกสงสัย ไล่ถามเขาตลอดเวลา
“ไม่ต้องถาม เดี๋ยวคุณก็รู้เอง”
ลี่จีถองเห็นท่าทางสงสัยของเจียงหยุนเอ๋อแล้ว ยิ้มออกมา แต่ก็ไม่ยอมบอกเธอ
หลังจากที่ลี่จุนซินจัดการเรื่องที่อังกฤษเสร็จ และในขณะที่กำลังเตรียมตัวพักผ่อนนั้น เธอรีบโทรศัพท์หาลี่จีถอง
“จีถอง เกิดอะไรขึ้นเหรอ？”
“พี่ ไม่มีอะไร พี่ไม่ต้องเป็นห่วง”
ถึงแม้ลี่จีถองจะตอบว่าไม่มีอะไร แต่ลี่จุนซินก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี
“ต้องให้พี่กลับไปไหม？”
“ไม่ต้อง พี่เที่ยวอังกฤษต่ออีกสองสามวันก็ได้ เมื่อพี่กลับมาในการแก้ปัญหาได้เกือบหมดแล้ว”
“ก็ได้ ถ้านายมีปัญหาอะไรก็โทรหาพี่ได้ตลอดเวลา”
“ได้ สองสามวันนี้พี่กับเวียร์เที่ยวให้สนุกนะ กลับมามีเรื่องรอพี่อีกเยอะ”
ในช่วงระหว่างที่ลี่จุนซินเที่ยวอยู่ที่ต่างประเทศสองสามวันนี้ ลี่จีถองได้เตรียมแผนการที่จะใช้จัดการลี่หุยกับลี่หยูนห่วนไว้แล้ว
หลังจากวางสายแล้ว ลี่จุนซินยังคงเป็นห่วงอยู่ จึงตัดสินใจไม่อยู่ที่นี่ต่ออีก
เมื่อเวียร์เดินเข้ามา ก็เห็นลี่จุนซินกำลังเก็บสัมภาระอยู่ เขานึกว่าตัวเขาทำให้ลี่จุนซินโกรธอีกแล้ว จึงรีบวิ่งไปดึงของในมือของลี่จุนซินไป แล้วโยนไปข้างๆ จากนั้นดึงลี่จุนซินไปกอดไว้
ลี่จุนซินตกใจเล็กน้อย “คุณทำอะไร？”
“ผมต่างหากที่ต้องถามคุณ？คุณเก็บเสื้อผ้าทำไม？ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า？”
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อฟังเวียร์พูดจบ ท่าทีอ่อนลงมาเยอะ อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา แล้วอธิบายให้เขาฟังอย่างใจเย็น
“คุณไม่ได้ทำให้ฉันโกรธ ที่ฉันเก็บเสื้อผ้าคือเป็นห่วงว่าจีถองจะจัดการเรื่องทางโน้นคนเดียวไม่ได้ ฉันอยากกลับไปช่วยเขา”
เวียร์ซุกหน้าลงไปตรงซอกคอของลี่จินซิน บ่นพึมพำออกมา
“ไม่ได้ ผมไม่ให้คุณกลับ เราคุยกันแล้วว่าจะอยู่เที่ยวต่ออีกสองสามวันแล้วค่อยกลับ คุณจะเปลี่ยนใจแบบนี้ไม่ได้”
“แต่ตอนนี้จีถองกำลังเจอปัญหา ฉันเป็นพี่สาวควรกลับไปช่วยเหลือเขา ถ้าอยากเที่ยวรอเรื่องจบก่อนฉันค่อยเที่ยวเป็นเพื่อนคุณ เมื่อถึงตอนนั้นคุณอยากไปที่ไหนก็ได้ ดีไหม？”
เวียร์เงยหน้าขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า：
“ไม่ได้！ลี่จีถองเก่งขนาดนั้น ไม่ต้องให้คุณช่วยหรอก อีกอย่างเขาเป็นคนสั่งให้คุณเที่ยวต่ออีกสองสามวัน ถ้าเขาต้องการความช่วยเหลือจากคุณ เขาต้องโทรหาคุณอยู่แล้ว เมื่อถึงเวลานั้นพวกเราค่อยกลับไปดีไหม？”
ในขณะที่เวียร์พูดอยู่นั้นได้พาลี่จุนซินนั่งลงที่เตียงนอน จากนั้น ดันตัวลี่จุนซินลงไปนอนที่เตียง
ลี่จุนซินตบเขา “คุณบอกว่าจะไปเที่ยวไม่ใช่เหรอ รีบลุกขึ้นมาเก็บเสื้อผ้าสิ คุณมาทับฉันไว้ทำไม”
เวียร์ตะแคงศีรษะและจูบที่ติ่งหูสีขาวของลี่จุนซิน พ่นลมหายใจเข้าไปในหูของเธอ น้ำเสียงต่ำและเซ็กซี่
“รอสักครู่หนึ่งสิ ตอนนี้ไม่รีบ เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วผมเก็บเอง คุณรอดู”
พูดจบ เวียร์เริ่มจูบลี่จุนซินตามซอกคอลงมา เวียร์สัมผัสได้ว่าลี่จุนซินเริ่มหวั่นไหวแล้ว จึงเงยหน้าขึ้นมองลี่จุนซิน
ดวงตาของลี่จุนซิน เต็มไปด้วยเม็ดน้ำ เลือนลานเหมือนหมอก ส่วนร่างกายนั้นก็อยู่ในอ้อมกอดเขาอย่างเชื่อฟัง เวลานี้เธอจ้องมองเขา ทำให้ ใจเวียร์อ่อนปวกเปียกไปหมด อดไม่ได้ที่จะยื่นหน้าเข้าหาลี่จุนซิน จูบลงเปลือกตาของเธอเบาๆ
รอจนลี่จุนซินเริ่มผ่อนคลายแล้ว เวียร์จึงเริ่มจูบบริเวณอื่นของร่างกายต่อไป ลี่จุนซินถูกเวียร์จูบจนคล้อยตามและหลงใหล อดไม่ได้ที่จะเอาร่างกายแนบชิดเข้าไปใกล้เวียร์มากขึ้นอีก
เวียร์ยื่นมือไปปาดเส้นผมตรงหน้าผากของลี่จุนซิน เห็นท่าทางที่ยั่วยวนของลี่จุนซินนี้แล้ว ร่างกายถูกกระตุ้นร้อนแผ่ซ่านไปทั้งตัว อยากขังเธอไว้ แล้วไม่ให้คนอื่นเห็นเธอ
ร่างกายของลี่จุนซินเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ร้อนแรง ทำให้ยิ่งดูมีเสน่ห์และน่าหลงใหล ดวงตาของเวียร์จ้องไม่กะพริบ อดกลั้นไม่ไหว เข้าไปร่างกายลี่จุนซินทันที ทั้งสองหายใจหอบอย่างมีความสุขออกมา
เวลานี้ ภายในห้องอบอวลไปด้วยความสุข
ในขณะที่ลี่จุนซินกับเวียร์มีความสุขกันอยู่นั้น ทางด้านลี่จีถองเริ่มปฏิบัติการทันที เขาให้หลักฐานที่ซู่จี้งยี้หาได้กระจายออกไป ตอนนี้ก็แค่รอดูผลงานก็พอ
วันนี้ ในขณะที่ลี่หุยกำลังนอนหลับสบายอยู่ที่บ้าน จู่ๆ โทรศัพท์ดังขึ้นมา เป็นโทรศัพท์ที่โทรมาจากสำนักงานหลักทรัพย์ เรียกตัวเขาไปที่สำนักงานหลักทรัพย์เพื่อให้ความร่วมมือในการสอบสวน
ลี่หุยไปที่นั่นด้วยความมึนงง และเมื่อถึงที่นั่น เขาก็ถูกรวบตัวทันที
“ลี่หุย คุณถูกสงสัยว่าเป็นคนยักยอกถ่ายเทหุ้นของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปอย่างผิดกฎหมาย ส่งผลกระทบให้หุ้นของลี่ซื่อกรุ๊ปปั่นป่วน ทำให้นักลงทุนจำนวนมากเทขายหุ้น ตอนนี้คุณต้องให้ความร่วมมือในการสืบสวนคดีนี้กับพวกเรา
ลี่หุยกังวลขึ้นมาทันที ตะโกนเสียงดังออกมาว่า： “ผมยักย้ายถ่ายเทหุ้นผิดกฎหมายพิสดารผมยักย้ายถ่ายเทหุ้นตั้งแต่เมื่อไร？”
หลังจากที่ลี่หุยด่าจบ ทันใดนั้นมีบุคคลคนหนึ่งเล่นเข้ามาในหัวเขาทันที
“หรือว่าเป็นอลัน？”
หลังจากที่ลี่หุยถูกคุมขังไว้ในเรือนจำแล้ว อลันติดสินบนพนักงานแล้วเข้าไปดูเขา เมื่อลี่หุยเห็นอลัน ดวงตาแดงขึ้นมาทันที
“อลันเป็นคุณใช่ไหม？คุณใช่ไหมที่เป็นคนยักย้ายถ่ายเทหุ้นของลี่ซื่อกรุ๊ป？”
อลันยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “ใช่ผมเป็นคนทำ แต่ใช้ชื่อคุณในการทำ ดังนั้น ต้องขอโทษด้วยนะ”
ลี่หุยโกรธมาก “อลันคุณมันชั่ว ผมเกือบถูกคุณทำให้ตายแล้ว”
“คุณวางใจได้ ผมจะช่วยคุณออกมาเอง ผมก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”
หลังจากที่อลันเดินออกไป ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเลือดเย็น เขาคาดคิดไม่ถึงว่าลี่จีถองจะจัดการยากขนาดนี้ การกระทำครั้งนี้ ถือว่าทั้งสองฝ่ายเสมอกัน ทางด้านของเขาสูญเสียไม่น้อย และลี่ซื่อกรุ๊ปก็สูญเสียไม่น้อยเหมือนกัน
อลันยิ้มอย่างโหดเหี้ยมออกมา “ดีมาก ลี่จีถอง เกมเพิ่งจะเริ่มต้น”