ตอนที่ 626 กงเกวียนกำเกวียน

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เมื่อ​ชาติที่แล้ว​ ​เจียง​ซื่อ​เสียชีวิต​ขณะที่​กำลัง​เดินทาง​ไป​วัด​ไป๋​อวิ​๋​นพร​้​อม​กับ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ ​ฉะนั้น​นาง​ไม่มีทาง​ลืม​เรื่อง​รถม้า​ที่​เสียการ​ควบคุม​กะทันหัน​ ​สายลม​กระโชก​แรง​ย้ำ​เตือน​นาง​ถึง​รอยยิ้ม​เย้ยหยัน​ของ​หญิง​เบื้องหน้า​ ​หญิง​ที่​จงใจ​ปล่อยมือ​นาง​ให้​ตกลง​ไป​ใน​หน้าผา​ ​ดำ​ดิ่ง​สู่​หุบเหว​ลึก

จุด​ต่ำสุด​ของ​มนุษย์​และ​ความต่ำ​ตม​ของ​จิตใจ​ล้วนแล้วแต่​สุม​รวม​อยู่​ใน​ตัวพระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ทั้งสิ้น

ใน​ตอนแรก​นาง​ไม่​อาจ​ฟันธง​ว่า​เสียน​เฟ​ยมี​ส่วน​เกี่ยวข้อง​ใน​เรื่อง​นี้​หรือไม่​

เจียง​ซื่อ​ครุ่นคิด​พลาง​มอง​ไป​ทาง​เสียน​เฟย

บัดนี้​ดูเหมือนว่า​สิ่ง​ที่นาง​เฝ้า​ตรึกตรอง​มานา​นกำ​ลัง​จะ​ได้รับ​คำตอบ

เสียน​เฟย​เห็น​ว่า​เจียง​ซื่อ​กำลัง​มอง​มาทาง​ตัวเอง​ ​นาง​จึง​กระแอม​ไอ​เล็กน้อย​พร้อม​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​เหนื่อยอ่อน​ ​“​เจ้า​ไป​กับ​สะใภ้​สี่​เถิด​ ​สถานการณ์​ทางใต้​ชุลมุน​วุ่นวาย​ ​คิด​เสียว​่า​ไป​สวด​ภาวนา​ให้​เจ้า​เจ็ด​ก็แล้วกัน​…​”

เมื่อ​เสียน​เฟย​เอ่ย​ออกมา​เช่นนั้น​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​ลอบ​ยิ้มเยาะ​ทันที

ดีจริง​ ​ตอนนี้​นาง​ก็​มั่นใจ​ได้​แล้ว​ว่า​ ​นอกจาก​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ที่​เป็นต้นเหตุ​ที่​ทำให้​นาง​เสียชีวิต​ยัง​มี​เสียน​เฟ​ยด​้ว​ยอี​กคน

จาก​คำพูด​ของเสียน​เฟย​ที่​พยายาม​ดึง​อาจิ​่น​เข้ามา​โน้มน้าว​ ​คง​กลัว​ว่านาง​จะ​ปฏิเสธ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​สินะ

เจียง​ซื่อ​มอง​ไป​ที่​เสียน​เฟ​ยด​้ว​ยสาย​ตาราบ​เรียบ​และ​เม้มปาก​เล็กน้อย

ไม่แน่​ว่า​เสียน​เฟ​ยอาจ​เป็นตัว​การ​หลัก​ก็​เป็นได้

แน่นอน​ว่า​ ​ไม่ว่า​ใคร​คนใดคนหนึ่ง​เป็นตัว​การ​หลัก​ก็​คง​ไม่สำคัญ​ ​แต่​อย่า​ได้คิด​ว่า​จะ​หนีรอด​ไป​ได้​ ​เพราะ​อย่างไร​นาง​ก็​จะ​จัดการ​ให้​สิ้นซาก​ทั้ง​แม่​สามี​และ​ลูกสะใภ้

เมื่อ​เห็น​สีหน้า​กึ่ง​ยิ้ม​กึ่ง​ไม่​ยิ้ม​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​เสียน​เฟ​ยก​็​ขมวดคิ้ว​เล็กน้อย​พลาง​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​อิดโรย​ ​“​สะใภ้​เจ็ด​ ​หาก​เจ้า​ไม่​อยาก​ไป​ก็ช่าง​เถิด​ ​การ​ถวาย​ธูป​เป็นเรื่อง​ของ​จิตใจ​ ​มิค​วร​มาบั​งคั​บกัน​”

เจียง​ซื่อ​คลี่​ยิ้ม​ ​“​ลูก​เต็มใจ​ที่จะ​สวด​ภาวนา​ขอพร​เพื่อ​เสด็จ​แม่​เพ​คะ​”

นาง​พิศดู​อาการ​ของ​อีก​ฝ่าย​และ​เห็น​รอยยิ้ม​ส่งผ่าน​ออกมา​จาก​นัยน์ตา​ของเสียน​เฟย​ ​เป็น​รอยยิ้ม​ของ​ความ​ผ่อนคลาย​ ​ใน​ใจ​ของ​นาง​อด​คิด​ไม่ได้​ว่า​ ​แม่​สามี​กับ​ลูกสะใภ้​คู่​นี้​คง​กลัว​ว่านาง​ไม่​กิน​เบ็ด​สินะ

“​ไม่ทราบ​ว่า​ท่าน​พี่สะใภ้​สี่​จะ​เสด็จ​ไป​เมื่อใด​หรือ​เพ​คะ​”​ ​เจียง​ซื่อ​หันไป​ทาง​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ถูก​จ้องมอง​ด้วย​แววตา​เป็นประกาย​สุกใส​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​จู่ๆ​ ​คล้าย​กับ​มีความรู้สึก​บางอย่าง​พอง​ฟู​ขึ้น​ใน​ร่าง​ ​ทำให้​หัวใจ​ของ​นาง​เริ่ม​เต้น​ไม่​เป็นจังหวะ

แต่​หลังจากนั้น​กลับเป็น​ความรู้สึก​ว้าวุ่น​ใจ

เหตุใด​นาง​ต้อง​รู้สึก​ผิด​ด้วย​เล่า​ ​ในเมื่อ​คน​ตัดสินใจ​จะ​ฆ่า​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​คือ​แม่​สามี​ของ​นาง​ ​มิใช่​นาง​เสียหน่อย​ ​อีก​อย่าง​ ​สะใภ้​เจียง​ก็​ไม่​เหมาะ​จะ​อยู่​ใน​ตำแหน่ง​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​อยู่​แล้ว​ ​ต่อให้​ไม่มี​แผนการ​ของ​เสด็จ​แม่​ ​สุดท้าย​นาง​ก็​จะ​หลุด​จาก​ตำแหน่ง​อยู่ดี​ ​ตอนนี้​ก็​แค่​ชิง​ลงมือ​ไป​ก่อน​เท่านั้น

เมื่อ​คิดตก​แล้ว​ ​ความรู้สึกผิด​อัน​บางเบา​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ก็​มลาย​หาย​สิ้น​ ​นาง​หันไป​ยิ้มอ่อน​โยน​ให้​เจียง​ซื่อ​ ​“​วัน​มะรืน​ดี​ไหม​ ​เอา​ที่​น้อง​สะใภ้​เจ็ด​สะดวก​ก็แล้วกัน​”

เจียง​ซื่อ​แย้มยิ้ม​ ​“​หม่อมฉัน​สะดวก​ทุกเมื่อ​ ​ไป​สวด​ภาวนา​เผื่อ​เสด็จ​แม่​ยิ่ง​เร็ว​ยิ่ง​ดี​ ​วัน​มะรืน​ก็ได้​เพ​คะ​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ผงกศีรษะ​รับ​ด้วย​ความตื่นเต้น​ ​“​น้อง​สะใภ้​เจ็ด​ ​ถ้าอย่างนั้น​เป็นอัน​ตกลง​กัน​แล้ว​นะ​ ​อีก​สอง​วัน​ข้า​จะ​ไปรอ​เจ้าที่​หน้า​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​”

เดิมที​นาง​คิด​ว่าการ​โน้มน้าว​สะใภ้​เจียง​จะ​ต้อง​ใช้​ความอุตสาหะ​มากกว่า​นี้​ ​ไม่​คิด​ว่านาง​จะ​ตกลง​ปาก​อย่างง่ายดาย

เมื่อ​เห็น​ว่า​ทุกอย่าง​เป็นไปตาม​ที่​วาง​ไว้​ ​นาง​ก็​เริ่ม​มั่นใจ​แล้ว​ว่า​แผนการ​ใน​อีก​สอง​วันข้างหน้า​จะ​ต้อง​สำเร็จ​อย่างแน่นอน

เริ่ม​มาก​็​ราบรื่น​ออก​ปานนี้​ ​เป็น​สัญญาณ​ดี​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย

เมื่อ​เห็น​เจียง​ซื่อ​ตอบรับ​คำชวน​ ​เสียน​เฟ​ยก​็​โล่งใจ​ไม่​ต่างกัน​ ​นาง​ยกมือ​นวด​หว่าง​คิ้ว​ ​“​ข้า​เหนื่อย​แล้ว​ ​พวก​เจ้า​กลับ​ไป​เถิด​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ถวาย​ความเคารพ​เสียน​เฟย​ ​“​หม่อมฉัน​ทูล​ลา​เพ​คะ​ ​ขอ​เสด็จ​แม่​ทรง​ถนอม​พระวรกาย​ด้วย​เพ​คะ​”

เสียน​เฟ​ยพ​ยัก​หน้า​แช่มช้า​พลาง​กวาดตา​มอง​ไป​ที่​เจียง​ซื่อ

เจียง​ซื่อ​คุกเข่า​ลง​เล็กน้อย​ ​แล้วจึง​ลุกขึ้น​ ​เดินตาม​หลัง​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ไป​ ​นาง​เดิน​เกือบจะ​ถึง​ประตู​ ​แต่​แล้วก็​หันหลัง​กลับมา​ ​ทำเอา​เสียน​เฟย​ตะลึงงัน

“​มี​อะไร​งั้น​รึ​”

เจียง​ซื่อ​คลี่​ยิ้ม​ ​“​หม่อมฉัน​สะเพร่า​จน​ลืม​ถาม​เสด็จ​แม่​ไป​เลย​ว่า​พระองค์​ประชวร​ด้วย​โรค​ใด​หรือ​เพ​คะ​”

สีหน้า​ของเสียน​เฟย​คล้ำ​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​นาง​พยายาม​ควบคุม​ไม่​ให้​มุม​ปากของ​ตัวเอง​ยก​สูง​ ​และ​ตอบ​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ ​“​มิใช่​โรค​อะไร​ร้ายแรง​ ​หมอ​หลวง​แจ้ง​ว่า​เป็น​เพราะ​หวัด​ธรรมดา​เท่านั้น​”

“​เอ๋​ ​ไม่ทราบ​ว่า​เสด็จ​แม่​มีพ​ระอา​การ​ใด​บ้าง​เพ​คะ​”

เสียน​เฟย​เริ่ม​ลนลาน​เพราะ​ถูก​ถาม​ต้อน​ ​นาง​คิด​ว่า​ตัวเอง​จะ​ถูกจับ​ได้เสีย​แล้ว​ ​แต่​เมื่อ​พิจารณา​สีหน้า​ของ​อีก​ฝ่าย​อย่างดี​แล้วก็​พบ​ว่า​ ​อีก​ฝ่าย​ไม่ได้​มีท​่า​ที​ผิดปกติ​แต่อย่างใด​ ​นาง​ถึง​ได้​โล่งใจ​ ​“​ก็​แค่​ปวดศีรษะ​และ​เป็นไข้​ ​แค่ก​ๆ​…​”

“​อย่างนี้​นี่เอง​ ​เช่นนั้น​เสด็จ​แม่​พักผ่อน​เถิด​เพ​คะ​ ​วันพรุ่ง​หม่อมฉัน​จะเข้า​วัง​มา​เยี่ยม​พระองค์​อีก​เพ​คะ​”​ ​เจียง​ซื่อ​กล่าว​พลาง​ส่ง​ยิ้ม

เสียน​เฟย​แกล้ง​ไอ​พร้อม​กล่าว​เสริม​ทันควัน​ ​“​มิต​้​อง​หรอก​ ​รอ​เจ้า​กลับมา​จาก​ถวาย​ธูป​กับ​สะใภ้​สี่​แล้ว​ค่อย​มาหา​ข้า​ก็​ยัง​ไม่​สาย​”

เป้าหมาย​ใน​การ​แกล้ง​ป่วย​ของ​นาง​ถือเป็น​อัน​บรรลุผล​แล้ว​ ​นาง​ไม่ต้องการ​ให้​สะใภ้​เจียง​เข้ามา​ที่​วัง​หลวง​อีกแล้ว​ ​เพราะ​สะใภ้​ของ​นาง​คน​นี้​หู​ตาว​่​อง​ไวยิ​่​งก​ว่า​อะไร​ ​หาก​จับได้​ว่านาง​แกล้ง​ป่วย​ ​แผนที่​วาง​เอาไว้​คง​พัง​กัน​พอดี

อีก​อย่าง​ ​การ​ต้อง​แกล้ง​ป่วย​ต่อหน้า​คน​จำนวนมาก​ต้อง​ใช้​พลัง​มาก​ทีเดียว​…​ ​เสียน​เฟย​คิด​หลังจากที่​ไล่​สะใภ้​ทั้งสอง​คน​กลับ​ไป

อันที่จริง​นาง​มิได้​เป็นไข้​หรือ​ปวดศีรษะ​ ​ส่วน​แพทย์​หลวง​ผู้​วินิจฉัย​อาการ​ของ​นาง​ก็​เป็น​แพทย์​หลวง​ที่มา​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​เป็นประจำ​ ​จะ​เรียกว่า​เป็น​คน​ของ​นาง​ก็​ย่อม​ได้

ใน​เรื่อง​ของ​ผลประโยชน์​ ​หาก​คำ​โป้ปด​นั้น​ไม่ได้​สร้าง​ความเสียหาย​ใหญ่โต​ ​เหล่า​แพทย์​หลวง​ก็​มักจะ​ไม่​ปฏิเสธ​รางวัล​ตอบแทน​อัน​โอชะ

“​หง​เยี​่ย​ ​ริน​ชามา​ให้​ข้า​ที​”​ ​เสียน​เฟย​ที่อยู่​ใน​ท่า​กึ่ง​นั่ง​หันไป​สั่ง​นางใน​ข้าง​กาย

หง​เยี​่ย​รีบ​ริน​น้ำชา​มาถ​วาย

เสียน​เฟย​รับ​ถ้วย​ชา​ไป​ถือ​ ​และ​ค่อยๆ​ ​จรด​ปาก​ถ้วย​ลง​บน​ริมฝีปาก​ ​แต่​แล้ว​จู่ๆ​ ​ร่าง​ของ​นาง​ก็​แข็งทื่อ​ประหนึ่งว่า​มีท​่อน​เหล็ก​กวัดแกว่ง​อยู่​ใน​หัว​ของ​นาง

อาการ​ปวด​อย่าง​ฉับพลัน​ทำให้​ถ้วย​ชา​หลุด​ร่วง​จาก​มือ​ ​น้ำชา​หก​เลอะ​ผ้าห่ม​และ​อาภรณ์​ของ​นาง

หง​เยี​่ย​ยกมือ​อุด​ปาก​กลั้น​เสียง​ตกใจ​ของ​ตัวเอง​ ​ก่อน​จะ​รีบ​ถาม​ ​“​เหนียง​เหนียง​ ​เป็น​อะไร​ไป​หรือ​เพ​คะ​”

ใบหน้า​ของเสียน​เฟย​ซีดเผือด​ ​“​ปวด​ ​ปวดหัว​…​”

หง​เยี​่ย​ตะลึงงัน​ ​นาง​เฝ้า​พิจารณา​อาการ​ของเสียน​เฟย

เหนียง​เหนียง​แกล้ง​ป่วย​ ​นางใน​คนสนิท​ต่าง​ก็​ทราบ​ดี​ ​หาก​คนนอก​ถาม​ก็​บอกว่า​เป็นหวัด​ ​มี​อาการ​ตัวร้อน​ ​และ​เวียน​ศีรษะ​ ​เมื่อ​ครู่​ที่​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ตรัส​ถาม​ ​เหนียง​เหนียง​ก็​ทรง​ตอบ​เช่นนี้​ ​นาง​เอง​ก็​ยืน​ฟัง​อยู่​ข้างๆ

“​เหนียง​เหนียง​ ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​เสด็จ​ไป​ไกล​แล้ว​เพ​คะ​…​”​ ​หง​เยี​่ย​เอ่ย​เตือน​แผ่วเบา

เสียน​เฟ​ยปวด​ศีรษะ​เจียน​จะ​ตาย​อยู่​รอมร่อ​ ​ครั้น​ได้ยิน​นางใน​กล่าว​เช่นนั้น​ก็​กริ้ว​โกรธ​เป็นการใหญ่​ ​นาง​ฟาด​มือ​ลง​ที่​แก้ม​ของ​สาว​รับใช้​ ​พร้อม​แผดเสียง​เดือดดาล​ ​“​นาง​บ่าว​โง่​ ​ไป​ตาม​หมอ​หลวง​มา​เดี๋ยวนี้​!​”

นาง​ปวดหัว​จะ​ตาย​อยู่​แล้ว​ ​นาง​บ่าว​โง่​ยัง​คิด​ว่านาง​แสร้งทำ​ ​ช่าง​ไร้​หัวคิด​ซะ​ไม่มี

หง​เยี​่ย​ถึง​ได้​รู้​ว่า​เสียน​เฟ​ยปวด​ศีรษะ​จริงๆ​ ​นาง​กุลีกุจอ​สั่ง​คน​ให้​ไป​ตาม​แพทย์

ไม่นาน​ ​แพทย์​หลวง​ก็​รี่​เข้ามา​พร้อมกับ​กล่อง​ยา​และ​พบ​เสียน​เฟ​ยกำ​ลัง​นอน​หน้าซีด​เซียว​อยู่​ที่​ตั่ง

เนื่องจาก​ความเจ็บปวด​รุมเร้า​อย่างหนัก​หน่วง​ ​ร่าง​ของเสียน​เฟย​ใน​ตอนนี้​จึง​ชุ่ม​โชก​ไป​ด้วย​เหงื่อ​เย็นเฉียบ​ ​แค่​การ​จะ​กล่าว​เอ่ย​ยัง​ไร้​เรี่ยวแรง

“​หมอ​หลวง​ ​รีบ​มาดู​อาการ​ข้า​ที​ ​ข้า​ปวดหัว​เหลือเกิน​…​”

แพทย์​หลวง​เผย​สีหน้า​ประหลาดใจ​ ​ลงความเห็น​ใน​ใจ​ว่า​ ​เสียน​เฟย​แสดง​ได้​สมจริง​ยิ่งนัก​ ​เห็นชัด​ๆ​ ​ว่า​แกล้งทำ​ ​แต่​ไม่​คิด​ว่า​จะ​แสดง​ได้​ไร้​ที่​ติ​เช่นนี้​…​อะ​แฮ่ม​ๆ​ ​สตรีเพศ​นี่​ช่าง​น่ากลัว​เหลือเกิน

แพทย์​หลวง​มัว​แต่​คิดถึง​ได้​พิรี้พิไร

“​หมอ​หลวง​ ​มัว​อ้อยอิ่ง​อะไร​อยู่​เล่า​ ​เหนียง​เหนียง​ปวด​พระเศียร​จะ​แย่​อยู่​แล้ว​!​”​ ​หง​เยี​่ย​เร่งเร้า

แพทย์​หลวง​ชะงักงัน​และ​หันไป​มอง​หง​เยี​่​ยอย​่า​งอด​ไม่ได้

หง​เยี​่​ยพ​ยัก​หน้า​สุด​แรง​ ​ส่งสัญญาณ​ให้​แพทย์​หลวง​ว่า​เสียน​เฟ​ยมิ​ได้​แกล้งทำ

แพทย์​หลวง​จึง​รีบ​เข้าไป​ดู​อาการ​ของเสียน​เฟย​ ​เพียง​ชั่วครู่​สีหน้า​ของ​หมอ​หลวง​ก็​ผิดแผก​ไป​จาก​ปกติ​ ​“​แลดู​เหมือนว่า​พระ​อาการ​ประชวร​จะ​หนัก​กว่า​ก่อน​ ​ทำให้​มีไข้​สูง​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

เพี้ยน​แล้ว​หมอ​หลวง​ ​คราวนี้​เสียน​เฟ​ยป​ระ​ชวร​จริงๆ​!

เมื่อ​ได้​ฟัง​คำวินิจฉัย​จาก​แพทย์​ ​เสียน​เฟ​ยก​็​ชะงัก​ไป​เล็กน้อย​ก่อน​จะ​ยกมือ​ขึ้น​แตะ​หน้าผาก​ตัวเอง

หน้าผาก​ของ​นาง​ร้อนผ่าว

เสียน​เฟย​ชะงักงัน​นิ่งอึ้ง

นี่​มัน​เรื่อง​อะไร​กัน

อาการป่วย​ทั้ง​ปวดหัว​และ​เป็นไข้​เป็นเรื่อง​ที่นาง​สร้าง​ขึ้น​ทั้งหมด​ ​แต่​เหตุ​ไฉน​คราวนี้​ถึง​ได้​ป่วย​จริง​เล่า

ขณะที่​คิด​ ​ความเจ็บปวดรวดร้าว​ก็​แผ่ซ่าน​ไป​ทั่ว​ศีรษะ​จน​นาง​แทบ​ทนไม่ไหว