EP 575
By loop
“สวัสดีทุกคนฉันชื่อฮันยูและนี่คือแฟนหนุ่มของฉันเราครบกันได้สี่สิบวินาทีแล้ว!”
“ เฮ้อถ้าชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนนี้เป็นแฟนฉันจริงๆล่ะก่อ”
“ฮึแฟนฉันไม่ยอมหันมามองฉัน แต่เขาก็ยังหล่อเหมือนเดิม”
ฮันหยูที่กำลังเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลด้วยอาการข้อเท้าแผลงถ่ายวิดีโอของหลิงรันความยาวเจ็ดหรือแปด วิดีโอ หลังจากที่เธอได้พบกับหลิงรัน จากนั้นเธอก็เลือกมาสามวิดีโอและเอัปโหลดไปยังติ๊กต๊อก และ เว่ยโปร
เธอตั้งซีรีส์นี้ของเธอว่า “ที่รักของฉัน” มันได้รับการตอบรับอย่างดีบนโซเชียลมีเดีย มีแฟนคลับมากมายเข้ามาให้ความสนใจๆ รวมถึงเจ้าหน้าที่ตำรวจเจ้าหน้าที่ทหารนักบิน ฯลฯ นอกจากนี้เธอยังรวบรวมความกล้าที่จะพูดคุยกับชายหนุ่มหลายคนที่เธอพบบนท้องถนนเพื่อถ่ายวิดีโอเหล่านั้นไว้
อย่างไรก็ตามฮันหยูไม่รู้สึกพอใจจริงๆที่เธอถ่ายวิดีโอของหลิงรันในวันนี้ “เขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อมากวันนี้ฉันต้องถ่ายวิดีโอของเขาให้เยอะขึ้น ก่อนที่เขาจะตกอยู่ในเงื้อมมือของผู้หญิงคนอื่น”
ฮันหยูอัปโหลดคำเหล่านี้ไปยังเว่ยโปรของเธอ แม้หลังจากนี้เธอก็ไม่ได้วางโทรศัพท์มือถือลง เธอถ่ายภาพอีกสองภาพที่ข้อเท้าบวมเล็กน้อยก่อนที่เธอจะนิ่งไปและชี้กล้องโทรศัพท์ของเธอไปที่หลิงรันอีกครั้ง
แม้ว่าเธอจะใช้สโลแกนนี้เสมอสำหรับรูปภาพและวิดีโอที่เธออัปโหลดไปยังบัญชีโซเชียลมีเดีย แต่แพทย์ที่อยู่ต่อหน้าเธอก็ดึงดูดความสนใจของเธอได้มากที่สุด เขาหล่อและดูน่าทึ่งมาเมื่อเขายิ้ม เขาดูมีเสน่ห์ในขณะที่เขากำลังทำงานอยู่ …
ฮันหยูถึงกับทำอะไรไม่ถูก เธอปลดล็อกโทรศัพท์ของเธอได้อีกครั้ง ในขณะที่เธอดูเธอก็รู้ว่ามีความคิดเห็นขึ้นมาสองสามร้อยความคิดเห็นอยู่ใต้โพสต์เว่ยโปร ของเธอ
ฮันหยูถึงกับอึ้งไปเลยแต่ในเวลาเดียวกันเธอก็รู้สึกตื่นเต้นด้วยเช่นกัน ‘นี้มันกลายเป็นประเด็นร้อนเลยหรอเนี่ย มีคนดังบางคนมาต่อคอมเมนต์ในโพสของฉัน‘
เธอมองไปที่ส่วนความคิดเห็นอย่างรวดเร็วและตระหนักว่าบัญชีที่ไม่เปิดเผยตัวตนจำนวนมากกำลังเรียกร้องให้เขาโพสต์วิดีโอเพิ่มเติมเกี่ยวกับหลิงรัน
“เอาจริงๆพวกคุณแอบซุ่มอยู่ตลอดเวลานี้หรือเปล่ามันยากมากที่จะทำให้พวกคุณโต้ตอบกับฉันในอดีต” ขณะที่ฮันหยูพึมพำเธอก็เอาวิดีโอของหลิงรันอีกตัวหนึ่งขึ้นมาและอัปโหลด เธอยังติดแท็กบัญชีเว่ยโปร ของผู้เขียนที่เธอคุ้นเคยมากที่สุดว่า “หมู่บ้านของนกผู้ทะเยอทะยาน” ในขณะที่เธออยู่ที่นั่น
จำนวนการรีบล็อกและความคิดเห็นภายใต้โพสต์เวย์โปร ของฮัวหยูเกี่ยวกับหลิงรัน เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
“มันน่าจะเป็นเรื่องพื้นฐานถ้าถ่ายใครสักคนที่ทั้งหน้าตาดีลงไปในอินเทอร์เน็ตจะได้รับยอดคนดูเพิ่ม” ฮันหยูอัปโหลดโพสต์หลังจากโพสต์ลงในเว่ยโปร และหลาย ๆ คนก็โต้ตอบซึ่งกันและกันและกับเธอ นี่เป็นวันที่บัญชีเว่ยโปร ของเธอได้รับความสนใจมากที่สุดนับตั้งแต่เริ่มใช้งาน
“สวัสดีคุณข้อเท้าแพลงหรือเปล่า” หมอคนหนึ่งที่มีใบหน้าเหี่ยวย่นเล็กน้อยยืนอยู่ตรงหน้าฮันหยู
ฮันหยูเงยหน้าขึ้นทันทีและเธอก็ตกใจ แต่ในวินาทีต่อมาเธอก็เห็นหมอรูปหล่อที่ยืนอยู่ด้านหลังหมอวัยกลางคน
“ผู้ชายคนนี้ … ” ฮันหยูอยากแกล้งหลิงหรันและเรียกเขาว่า “แฟน” แต่เมื่อเธอมองเข้าไปในดวงตาของคนหลังเธอก็ตกใจมากจนพูดไม่ออก
“ผมหมอโจวซินเยียน นี่คือหมอหลิง” โจวซินเยียนเคยพบหญิงสาวมากมายเช่นนี้ เขาบอกได้จากสายตาที่ว้าวุ่นใจของเธอว่าเธอชอบเพ้อฝันถึงสิ่งต่างๆ
“ เจ็บขาข้างไหน” หลิงรันเดินไปข้างหน้าและมีพยาบาลเดินตามเขาไป
ฮันหยูอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแตกต่างเล็กน้อยขณะที่เธอจ้องมองไปที่หมอสองคนและพยาบาล เธอพูดเสียงเบา “ขาซ้าย”
“คุณสามารถยกขาซ้ายของคุณได้ไหมคุณสามารถยืดขาให้ผมดูหน่อยจะได้ไหม” หลิงรันยังคงออกคำสั่งต่างๆไปเรื่อยๆ
ในขณะเดียวกันพยาบาลที่ยืนอยู่ข้างๆหลิงรันก็ยืดถุงมือออกเพื่อให้หลิงรันสวมใส่ได้ง่าย
ในโรงพยาบาลหยุนหัวเป็นเรื่องยากมากที่ คนในระดับเดียวกับหลิงรันในฐานะหัวหน้าแพทย์จะมาทำการรักษาเช่นนี้ให้กับคนไข้โดยตรง
ฮันหยูที่เคยไปโรงพยาบาลสองสามครั้งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธออดไม่ได้ที่จะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เงียบสงบ “ ฉันแค่ข้อเท้าแพลงเท่านั้นฉันไม่ได้หักขา”
หลิงรันมองฮันหยูอย่างงุนงงและฮัมเพลงเพื่อเป็นการรับรู้ “ขอผมดูหน่อย.”
หลังจากที่หลิงรันพูดจบเขาก็สวมถุงมือและเริ่มคลำที่ข้อเท้าของฮันหยู
แม้ว่ามันจะเจ็บปวดเล็กน้อย แต่ฮันหยูก็รู้สึกมีความสุข
“ ก็แค่แพลง ๆ ไม่ได้ร้ายแรงมาก” หลังจากคลำข้อเท้าของฮันหยูหลิงรันก็จับขาของเธอยกขึ้นและบิดข้อเท้าของเธอสองสามครั้ง จากนั้นเขาก็วางเท้าของเธอกลับไปที่พื้นและทำการวินิจฉัย
“ ไม่มีอะไรหักใช่ไหม?” ฮันหยูรู้สึกประหม่ามากขึ้น
“ไม่” หลิงรันตอบ
โจวซินเยียนที่ยืนอยู่ข้างๆ หลิงรันกล่าวว่า “คุณเองสามารถร้องขอเพื่อให้ทำการเอ็กซเรย์ได้ถ้าคุณต้องการ”
ฮันหยูฮัมเพลงเพื่อรับทราบและไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการเอกซเรย์ เธอยกโทรศัพท์ขึ้นและพูดว่า “หมอหลิงคุณช่วยถ่ายวิดีโอร่วมกับฉันได้ไหมฉันจะอัปโหลดไปยังติ๊กต๊อก ซึ่งเป็นแอปพลิเคชันที่ได้รับความนิยมมากในปัจจุบัน”
ก่อนที่หลิงรันจะพูดว่าไม่ โจวซินเยียนก็ก้าวไปข้างหน้า “งานของแพทย์คือการรักษาคนไข้ไม่ใช่ถ่ายเซลฟี่กับคนไข้หยุดถ่ายเขาได้แล้ว”
“ขอแค่ครั้งเดียวได้ไหม” ขณะที่ฮันหยูพูดเธอยกโทรศัพท์ขึ้น
ไม่ใช่ว่าเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์จะฉกโทรศัพท์ไปจากเธอได้ พยาบาลสองคนเดินไปดูฮันหยูด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“พี่โจวซินเยียนให้เธอทำตามคำสั่งแพทย์” หลิงรันหันหลังและหลบกล้องของฮันหยู เขาว่องไวมากและเขาไม่สนใจเลยว่าฮันหยูยังคงถือโทรศัพท์ของเธออยู่
โจวซินเยียนเข้าใจสิ่งที่หลิงรันสั่งในทันที
หลังจากหลิงรันออกจากห้องรักษาแล้ว เขาก็มองไปที่สถานะเสร็จสิ้นภารกิจโดยไม่รู้ตัว โดยไม่คาดคิดเขาเห็นว่าจำนวนคนที่ให้การยอมรับเขาเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ
เนื่องจากสถานะเสร็จสิ้นภารกิจของภารกิจนี้ขึ้นอยู่กับจำนวนคนที่ให้การยอมรับและชื่นชมเขาความจริงที่ว่าตัวเลขเพิ่มสูงขึ้นหมายความว่ามีคนให้การยอมรับเขามากขึ้นเรื่อย ๆ
หลิงรันมองไปรอบ ๆ ตอนนี้มีแต่คนไข้ไม่มีญาติยู่กับเธอและมีเพียงคนไข้ไม่กี่คนอยู่ภายในห้องนี้ ขณะที่เขารักษาผู้ป่วย แล้วการรับรู้ทั้งหมดนี้มาจากไหน?
“หมอหลิงเดี๋ยวก่อนฉันขอถ่ายวิดีโอกับคุณหน่อยนะ” ฮันหยูกระโดดขาเดียวเข้าหาหลิงรัน
โจวซินเยียนซึ่งยืนอยู่ข้างหลังผู้ป่วยยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเขาจะหยุดไม่ให้ผู้ป่วยวิ่งหนีได้แม้ว่าผู้ป่วยรายนี้จะเดินกะเผลกตามหลิงรันไปเอง
จู่ๆหลิงรันก็นึกขึ้นได้และถามว่า “ก่อนหน้านี้คุณเคยถ่ายวิดีโอของผมไว้แล้วใช่ไหม”
การแสดงออกของฮันหยูเปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นเธอก็มองไปรอบ ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่เงียบสงบ “ถูกแล้วล่ะพอดีว่าฉันไม่ไม่มีอะไรทำพอดี”
“คุณอัปโหลดทางออนไลน์หรือป่าว” หลิงรันถาม
“ใช่.”
“คุณอัปโหลดไว้ที่ไหน ผมสามารถเข้าถึงมันได้ไหม”
ฮันหยูพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “เว่ยโปร และ ติ๊กต๊อก เดียวฉันเปิดให้คุณดู”
เธอปลดล็อกโทรศัพท์ของเธอและเห็นว่าจำนวนความคิดเห็นในโพสต์เว่ยโปรของเธออยู่ที่ตัวเลขหลักพันแล้วและจำนวนการแชร์ก็พุ่งสูงถึงหลักหมื่นแล้ว โพสต์เว่ยโปรของเธอทำได้ดีอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
จากนั้นเธอก็เปิดแอปพลิเคชัน ติ๊กต๊อก และเห็นว่ามีคนกดไลค์และแสดงความคิดเห็นในโพสต์ของเธอมากขึ้น ฮันหยูรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างมากและเธอก็แสดงให้หลิงวิ่งเห็นทันที
หลิงรันเหลือบมองไปที่โทรศัพท์ของเธอจากนั้นมองไปที่การแจ้งเตือนของระบบ
สถานะเสร็จสิ้นภารกิจอยู่ที่ 112/10000 แล้ว เมื่อเทียบกับการรักษาผู้ป่วยทีละคนเห็นได้ชัดว่าการทำภารกิจให้สำเร็จมันจะง่ายมากถ้าใช้สื่อทางออนไลน์ให้เป็นประโยชน์
“คุณสามารถถ่ายวิดีโอได้อีกสองสามตัว แต่คุณช่วยหยุดกระโดดด้วยขาข้างเดียวมันไม่ปลอดภัยสำหรับพวกเราทุกคน” หลิงรันจึงพูดกับพยาบาลข้างๆเขาว่า “คุณช่วยนำรถเข็นมาให้เธอได้ไหม”
“ตกลง.” แม้พยาบาลจะไม่พอใจ แต่เธอก็ไปนำรถเข็นมา
ฮันหยูมีความสุขมาก รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอสดใสมากจนเกินจะบรรยาย เธอพูดเสียงดังว่า “ฉันจะถ่ายวิดีโอออกมาให้สุดความสามารถเลย”
ในขณะที่เธอพูดฮันหยูได้เปิดฟังก์ชั่นโมหดบิวตี้ในกล่องถ่ายรูป เธอถ่ายภาพตนเองสองสามภาพก่อนที่จะเปลี่ยนมาใช้กล้องหลังและชี้ไปที่หลิงรัน
ในขณะนี้พยาบาลสาวรุมล้อมฮันหยูอย่างเป็นธรรมชาติ
“จริงแล้วกล้องโหมดบิ้วตี้ไม่จำเป็นสำหรับหมอหลิงเลยสินะ”
“การเปิดโหมดบิวตี้ ไม่ได้ทำให้หมอหลิงดูเปลี่ยนไปเลย”
“โหมดบิวตี้ในตอนนี้ดูไร้ประโยชน์ไปเลย”
พยาบาลเริ่มให้ความเห็นขณะวางท่าทางที่โทรศัพท์ของเธอ
ฮันหยูก็พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นเธอก็ปิดโหมดบิวตี้และใช้โหมดธรรมดาถ่ายไปที่หลิงรัน
ตามที่คาดไว้หลิงหรันดูดีกว่า การใช้โหมดบิ้วตี้
ทุกครั้งที่ฮันหยูถ่ายวิดีโอเธอจะอัปโหลดไปที่ติ๊กต๊อก หรือ เวย์โปร พยาบาลคนอื่น ๆ ก็เปิดโทรศัพท์อย่างเงียบ ๆ และเริ่มถ่ายวิดีโอของหลิงรัน
หลิงรันทำงานต่อไปอย่างเงียบ ๆ และเขาสามารถเห็นได้ว่าจำนวนคนที่ให้การยอมรับในภารกิจของเขาเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ