ลี่จุนถิงเดินตามที่หัวหน้าเชฟบอกเขา ก่อนจะเดินไปที่สวนแห่งหนึ่ง แล้วก็มีคนยืนรอรับอยู่หน้าประตู
ลี่จุนถิงเดาว่าเจียงหยุนเอ๋อน่าจะอยู่ที่สวน แต่ว่าตัวเขาเองนั้นไม่สามารถเข้าไปได้ แต่ว่าเมื่อเขาคิดว่าอีกสามวันเจียงหยุนเอ๋อจะต้องผ่าตัด ช่วงนี้คงต้องลำบากไม่น้อยเลย
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ลี่จุนถิงก็อยากจะแอบเข้าไปดู แต่ว่าตอนกลางวันมีคนคุมอยู่ที่นี่มากมาย จึงทำได้แค่รอจนถึงตอนกลางคืนเท่านั้น ถึงจะสามารถใช้เวลานั้น เพื่อเข้าไปผูกสัมพันธ์กับคนคนนี้ ลี่จุนถิงยังคิดอยู่ ก็ได้ยินคนมาพูดกับเขา
“เห้อ ทำไมฉันไม่เคยเห็นคุณเลยล่ะ คนก่อนหน้านี้ล่ะ？” คนที่อยู่ตรงประตูรับของไป ก่อนจะถามขึ้นมา
“วันนี้ห้องครัวค่อนข้างยุ่ง เขากำลังช่วงหัวหน้าเชฟอยู่ ฉันทำงานของฉันเสร็จแล้ว เลยเอามาส่งแทนเขา” ตอนแรกลี่จุนถิงไม่อยากจะสนใจเขาเท่าไร แต่ว่ากลัวว่าจะถูกเปิดโปง เลยตอบเขาไป มันถึงจะสามารถสนิทได้มากขึ้น ก่อนจะถามถึงสถานการณ์ของเจียงหยุนเอ๋อ
“พวกพ้อง หญิงตั้งครรภ์ทางนั้นเป็นอย่างไรบ้าง？” ลี่จุนถิงลองถามหยั่งเชิง
คนคนนี้หรี่ตาลง ด้วยความระวังตัว “คุณถามทำไม？”
“นี่มันก็ใกล้ผ่าตัดแล้วไม่ใช่เหรอ？ร่างกายของเธอต้องดีมาก ถึงจะช่วยคุณนายเบ็ตตี้ได้ไม่ใช่เหรอ ถ้าร่างกายเธอไม่ดีตรงไหน ฉันก็ต้องไปบอกกับคนในห้องครัว จะได้ทำอาหารบำรุง” ลี่จุนถิงมีสติได้ในไม่นาน
“คืออย่างนี้ ร่างกายของเธอนั้นเป็นอย่างไรฉันก็ไม่มั่นใจมากนัก แต่ว่าทุกครั้งที่เจาะเลือดกลับมา ก็ถูกเข็นกลับมาทุกครั้ง อีกอย่างหน้าก็ซีดเซียว พวกคุณจ้องทำอาหารที่บำรุงเลือดให้มากในช่วงนี้”
ลี่จุนถิงปวดใจเป็นอย่างมาก เขาอยากจะรีบเข้าไปกอดเจียงหยุนเอ๋อ แต่เขากลับไปไม่ได้ สีหน้าก็นิ่งสงบด้วย
“คืนนี้จ้องไปดูหยุนเอ๋อให้ได้” ลี่จุนถิงคิด
ตอนที่คนนั้นกำลังพูดอยู่ ลี่จุนถิงเอาแต่มองสภาพแวดล้อมภายในไม่หยุด และคิดว่าจะพลาดไม่ได้ในคืนนี้
คืนนั้น ช่างเงียบสงัด คนส่วนมากต่างนอนกันหมดแล้ว ตอนนี้มีคนคุมอยู่ด้านนอกเท่านั้น ลี่จุนถิงเลยบอกกับชิงโม่ไป
“ชิงโม่ ตอนนี้ฉันจะไปดูหยุนเอ๋อสักหน่อย มีอะไรก็รีบบอกฉัน ฉันเอาเครื่องติดต่อนี้ติดตัวไปด้วย แล้วคุณก็กำชับพวกเขาด้วย ว่าให้ควบคุมระบบกล้องวงจรปิดภายในฐานของวันนี้ด้วย”
ลี่จุนถิงกำลังจะลุกออกไป ชิงโม่ก็ดึงเอาไว้
“คุณจะไปไหน？ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณคิดถึงคุณนายเป็นอย่างมาก แต่ว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของพวกเราเอง คุณไม่สามารถจะทำอะไรก็ได้โดยไม่ปรึกษากับพวกเราได้ ถ้าเกิดอะไรขึ้น พวกเราจะยิ่งช่วยอะไรคุณไม่ได้ ลี่จุนถิง คุณอย่าคิดว่าชีวิตของตัวเองไม่มีค่าขนาดนั้น”
ปกติชิงโม่จะมีท่าทีเฮฮา ลี่จุนถิงไม่เคยเห็นท่าทีโกรธเคืองของชิงโม่ เขารู้ว่าชิงโม่กำลังเป็นห่วงเขา แต่ว่าคืนนี้เขาต้องไปสืบหาความจริง ไม่อย่างนั้นเขาคงใจเย็นไม่ลงสักที
“ชิงโม่ คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉัน วันนี้ฉันเคยไปมาแล้วครั้งหนึ่ง ดังนั้นเลยดูมุมที่ห้องวงจรปิดส่องไปไม่ถึงเอาไว้แล้ว อีกอย่างฉันยังมีเครื่องติดต่อนะ ถ้าเกิดมีอันตรายอะไรฉันจะรีบบอกพวกคุณ แต่ก่อนที่อันตรายจะเกิดขึ้นฉันก็คงจะกลับมาแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน พวกคุณรีบไปตรวจสอบเถอะ”
ลี่จุนถิงตบบ่าของชิงโม่ ก่อนจะออกไป
ชิงโม่นั้นโกรธเป็นอย่างมาก แต่ว่าเขาเองก็รู้ว่าลี่จุนถิงนั้นคิดถึงเจียงหยุนเอ๋อมากจนไม่ไหวแล้ว โดยเฉพาะที่วันนี้ได้รู้ว่าเจียงหยุนเอ๋อจะต้องผ่าตัด เขายิ่งขวางลี่จุนถิงไม่ได้เข้าไปใหญ่
ลี่จุนถิงหลบกล้องวงจรปิดกับผู้คุม เขาสามารถแอบเข้าไปในสวนของเจียงหยุนเอ๋อได้ แต่ว่าเขาไม่ได้เข้าไปได้อย่างง่ายดาย เขาเกือบถูกผู้คุมที่เดินลาดตระเวนจับได้แล้ว ยังดีที่คนนั้นดื่มเหล้ามา ดังนั้นเลยเบลอ เลยไม่ได้เห็นลี่จุนถิงที่หลบอยู่หลังไม้
อีกอย่างตอนที่เดินผ่านสวนดอกไม้เล็กๆ ก็ได้เจอกับผู้คุม อีกอย่างยังถูกผู้คุมสังเกตเห็นอีกด้วย เขาเลยได้แค่ทำเสียงเหมือนหนูร้อง เลยรอดมาได้ ตอนแรกลี่จุนถิงอยากจะร้องเสียงแมว แต่ว่าจู่ๆ ก็คิดได้ว่าเกาะโดดเดี่ยวแห่งนี้ จะไปมีแมวดุร้ายได้อย่างไร แต่ว่าหนูนั้นอยู่ทั่วทุกมุมโลก
ลี่จุนถิงได้ยินผู้คุมบ่นพึมพำก่อนจะเดินจากไปไกล ถึงจะออกมาจากพุ่มไม้
“คนทำความสะอาดคงอู้งานแล้วล่ะ ถึงได้มีหนูโผล่มาในสวนนี้ พรุ่งนี้จะต้องสั่งสอนเขาสักหน่อยแล้ว”
ถึงแม้ว่าจะถึงเวลาพักแล้ว แต่ว่าเจียงหยุนเอ๋อก็ยังไม่ได้นอน อันที่จริง ถึงเจียงหยุนเอ๋อจะเชื่อดอกเตอร์คูลี่กับเฟิงจิงเป่ยเป็นอย่างมาก แต่ว่าเธอก็ยังกลัวมากอยู่ดี ที่จู่ๆ ท้องก็ไม่ได้นิ่งสงบ โดยเฉพาะในคืนนี้ ลูกในท้องของเขาดิ้นแรงมาก จนรู้สึกปวดท้อง
เธอทนไม่ไหวแล้ว เลยใช้เครื่องมือที่เฟิงจิงเป่ยให้เอาไว้มาติดต่อกับเฟิงจิงเป่ย เพื่อให้เฟิงจิงเป่ยเอายามาให้เธอ
หลังจากได้รับข้อความจากเฟิงจิงเป่ย ก็รีบลุกขึ้นจากเตียง แล้วไปห้องวิจัยของดอกเตอร์คูลี่เพื่อหยิบยาก่อนจะเอาไปให้เจียงหยุนเอ๋อ
หลังจากที่ลี่จุนถิงเข้าไปในสวนแล้ว ก็เห็นว่ามันมีหลายห้องมาก เขามั่นใจว่าห้องที่ยังเปิดไฟอยู่นั้นคือเจียงหยุนเอ๋อ เพราะว่าเพียงแค่ตัวเองไม่อยู่ข้างกาย เจียงหยุนเอ๋อก็จะเปิดไฟนอน
ลี่จุนถิงกำลังจะแอบเข้าไป ก็เห็นเฟิงจิงเป่ยเดินเข้ามาทางนี้ ลี่จุนถิงเลยรีบซ่อนตัว
เฟิงจิงเป่ยเอายามา เขาไม่รู้ว่าเจียงหยุนเอ๋อปวดเพราะอะไร ดังนั้นเลยเอายาทั้งหมดมา แถมยังเอาของกินมาให้เธอด้วย
เจียงหยุนเอ๋อกินอาหารที่เฟิงจิงเป่ยเอามาก่อน จากนั้นถึงจะกินยา แต่กินยาไปเพียงไม่นาน ท้องของเจียงหยุนเอ๋อก็หายปวดไปในพริบตา
“ฉันว่าการที่คุณเจ็บปวดนั้นเพราะว่าเครียดเกินไป คุณเป็นแบบนี้มันไม่ดีต่อลูกนะ”
“ฉันรู้แล้ว แต่ฉันทนไม่ได้จริงๆ นี่หน่า โดยเฉพาะคืนนี้ ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี” เจียงหยุนเอ๋อลูบท้อง พลางมีใบหน้าเศร้าโศก
เฟิงจิงเป่ยปลอบเจียงหยุนเอ๋อเล็กน้อย ก่อนจะบอกแผนคร่าวๆ ให้เจียงหยุนเอ๋อฟัง
“พวกเราจะฉีดยาเร่งคลอดหรือยาเร่งให้คุณก่อน เดี๋ยวในห้องผ่าตัดพวกเราจะทำเหมือนกับว่าถ่ายเลือดให้คุณสองคนแล้ว แต่ว่าอันที่จริงจะทำคลอดให้คุณ เดี๋ยวจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปนั้น คุณไม่ต้องสนใจแล้ว แค่ตั้งใจคลอดให้ดีก็พอ”
“อีกอย่าง ดอกเตอร์คูลี่มาเสี่ยงชีวิตถึงที่นี่ เพราะว่าอาเธอร์เอาครอบครัวของเขามาข่มขู่ แต่ว่า ตอนนี้ดอกเตอร์คูลี่เลือกช่วยคุณ ตอนแรกจะปล่อยครอบครัวไปเลยด้วยซ้ำ ยังดีที่คนของฉันเตรียมเอาไว้แล้ว แล้วจะช่วยครอบครัวของเขาออกมาได้อย่างปลอดภัยอย่างแน่นอน”
“แต่ว่า เหตุการณ์ต่อจากนี้ ก็จะอันตรายมากเหมือนกัน คุณจะต้องเตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ดีๆ นะ”
“ฉันรู้ ฉันจะไม่ทำให้พวกคุณล้มเหลว ฉันจะพยายามนะ” เจียงหยุนเอ๋อมองเฟิงจิงเป่ยด้วยความแน่วแน่
เฟิงจิงเป่ยเห็นว่าเจียงหยุนเอ๋อไม่มีอะไรแล้ว เลยจากไป