ตอนที่ 645 สวนดอกเหมย

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

​การ​เปิดเผย​เจ้าของ​ตัวจริง​ของ​ร้าน​ลู่​เซิง​เซียง​ไม่ได้​ทำให้​กิจการ​ขยาย​ใหญ่​ขึ้น​ ​และ​ถึงแม้​ยอดขาย​จะ​หดตัว​ลง​ ​แต่​แนวโน้ม​กลุ่ม​ลูกค้า​หลัก​เริ่ม​เอนเอียง​ไป​ทาง​กลุ่ม​สตรี​ชั้นสูง

​ด้วย​สาเหตุ​นี้​ ​แม้​รายได้​ของ​ร้าน​ลู่​เซิง​เซียง​จะ​พุ่ง​สูง​ขึ้น​ ​แต่กลับ​ยิ่ง​ทำให้​ร้าน​เข้าถึง​ยาก​ ​ฉะนั้น​โอกาส​ที่​คน​จะ​มาก​่อ​เรื่อง​ที่​ร้าน​จึง​เป็นไปได้​ยาก

​“​เจ้า​มั่นใจ​ได้​อย่างไร​ว่า​ป้า​ซิ่ว​หายตัว​ไป​”

​“​เมื่อวาน​ป้า​ซิ่ว​ไป​ที่​เขตชานเมือง​เพื่อ​ตรวจสอบ​คุณภาพ​ดอก​ล่า​เหมย​ ​แต่​จนถึง​บัดนี้​ยัง​ไม่​กลับมา​ที่​ร้าน​เลย​เพ​คะ​ ​แม่นาง​ฉู​ฉู่​เห็นท่า​ไม่ดี​จึง​ตาม​ไปดู​ ​เจ้าของ​สวน​ดอก​เหมย​แจ้ง​ว่า​ป้า​ซิ่ว​กลับ​ไป​ตั้งแต่​เมื่อวาน​แล้ว​เพ​คะ​…​”

​เจียง​ซื่อ​ขมวดคิ้ว​ ​“​ป้า​ซิ่ว​ไป​คนเดียว​งั้น​รึ​”

​อา​เฉี่ยว​ตอบ​ ​“​ไป​กับ​เด็กหนุ่ม​อีก​คน​เพ​คะ​”

​“​ก็​หมายความว่า​ ​หาย​ไป​ทั้งคู่​อย่างนั้น​หรือ​”

​อา​เฉี่ยว​พยักหน้า​ ​“​แม่นาง​ฉู​ฉู่​เค้น​ถาม​จาก​เจ้าของ​สวน​ดอก​เหมย​ ​ทว่า​ไม่ได้ความ​อัน​ใด​จึง​รีบ​ส่ง​คน​มาแจ้ง​บ่าว​เพ​คะ​ ​นาย​หญิง​ ​พระองค์​ว่า​…​”

​เจียง​ซื่อ​ครุ่นคิด​พลาง​บอก​ ​“​ไปดู​ที่​ลู่​เซิง​เซียง​ก่อน​ก็แล้วกัน​”

สาเหตุ​ที่​ป้า​ซิ่ว​หายตัว​ไป​มี​ความเป็นไปได้​หลาย​ทาง​

ระหว่างทาง​อาจ​ถูก​โจรผู้ร้าย​ปล้น​ชิงทรัพย์​สิน​ ​และ​ทำร้าย​ป้า​ซิ่ว​และ​เด็กหนุ่ม​ ​ส่วน​อีก​ความเป็นไปได้​หนึ่ง​คือ​สาเหตุ​อาจมา​จาก​ตัวนาง​เอง

​จาก​ที่นา​งคิด​ ​นาง​มองว่า​ความเป็นไปได้​ที่สอง​มีโอกาส​มากกว่า

นาง​เพิ่งจะ​กำจัด​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ ​อีกทั้ง​ยัง​ทำให้​ฉี​อ๋อง​เสียหน้า​ ​เพราะ​เมื่อ​เอ่ยถึง​ฉี​อ๋อง​ ​สิ่ง​ที่​แรก​ที่​ผู้คน​จะ​คิดถึง​คือ​ ​จวน​ฉี​อ๋อง​ช่าง​อัตคัด​เหลือเกิน​…​ ​ใน​สถานการณ์​เช่นนี้​ ​ฉี​อ๋อง​อาจจะ​วางแผน​ทำลาย​ร้าน​ลู่​เซิง​เซียง​เพื่อ​เป็นการ​แก้แค้น

แต่​การ​ที่จะ​แก้แค้น​นาง​โดยตรง​ก็​มิใช่​งาน​ง่าย​ ​ฉะนั้น​การ​จะ​ลงมือ​กับ​ร้าน​ที่​เปรียบเสมือน​บ่อ​เงิน​บ่อทอง​ของ​นาง​จะ​ง่าย​กว่า

​เจียง​ซื่อ​ขบคิด​ใน​ระหว่างทาง​ที่​ไปร​้า​นลู​่​เซิง​เซียง

​ประตู​ร้าน​ปิด​สนิท​พร้อม​แขวน​ป้าย​ทำการ​ชั่วคราว

​เจียง​ซื่อ​เดิน​เข้า​ทาง​ประตู​หลัง​และ​พบ​หลู​ฉู​ฉู่

​ใบหน้า​หลู​ฉู​ฉู่​ย่ำแย่​เกิน​บรรยาย​ ​“​พระ​ชายา​ ​ป้า​ซิ่ว​หายตัว​ไป​เพ​คะ​!​”

​“​ข้า​ได้ยิน​จาก​อา​เฉี่ยว​มา​แล้ว​”​ ​เจียง​ซื่อ​พยักหน้า​รับ​เล็กน้อย​ก่อน​จะ​ถาม​ ​“​ฉู​ฉู่​ ​เมื่อวาน​ก่อนที่​ป้า​ซิ่ว​จะ​ออก​ไป​ ​นาง​มีท​่า​ทาง​ผิดปกติ​อัน​ใด​หรือไม่​”

​หลู​ฉู​ฉู่​พยายาม​รื้อ​ค้น​ความทรงจำ​ ​นาง​ส่าย​ศีรษะ​ ​“​นาง​ทำ​เหมือน​ทุกครั้ง​เพ​คะ​ ​ป้า​ซิ่ว​ใส่ใจ​ร้าน​ยิ่งกว่า​อะไร​ทั้งหมด​ ​หาก​นาง​ได้ยิน​ว่าที่​ไหน​มีบุป​ผา​พันธุ์ดี​ ​นาง​ก็​จะ​ไป​ตรวจสอบ​ดูด​้วย​ตนเอง​ ​และ​นี่​ก็​มิใช่​ครั้งแรก​เพ​คะ​”

​“​แล้ว​เด็กหนุ่ม​คน​นั้น​ล่ะ​”

​“​เด็กหนุ่ม​คน​นั้น​เป็น​คนไว​้​ใจ​ได้​เพ​คะ​ ​เขา​อยู่​ที่นี่​มานา​นก​ว่า​หม่อมฉัน​เสียอีก​”

​“​แล้ว​สถานการณ์​ที่​บ้าน​ของ​เขา​เป็น​อย่างไร​”

​หลู​ฉู​ฉู่​ผงะ​ไป​เล็กน้อย​ก่อน​จะ​ตอบ​ ​“​หม่อมฉัน​ให้​คน​ไป​แจ้ง​ครอบครัว​เขา​แล้ว​เพ​คะ​ ​ดูเหมือนว่า​คนที​่​บ้าน​ก็​มิท​ราบ​เรื่อง​นี้​ ​ทันทีที่​ได้ยิน​ว่า​เขา​หายตัว​ ​พวกเขา​ก็​ร้อนใจ​เพ​คะ​”

​เจียง​ซื่อ​ขจัด​ความสงสัย​ใน​ตัว​เด็กหนุ่ม​ไป​สิ้น

เพราะ​หาก​เด็กหนุ่ม​รับสินบน​ ​เขา​คง​แอบ​บอก​คนใน​ครอบครัว​ไว้​ก่อน​ ​คนใน​บ้าน​ไม่น่า​จะ​อยู่​ใน​อาการ​ตื่นตระหนก​เช่นนี้

แต่​ก็​แน่นอน​ว่า​ ​โลก​นี้​อาจมี​คน​บางคน​ที่​ยอม​ละทิ้ง​ครอบครัว​เพียง​เพื่อ​ผลประโยชน์​ฉาบฉวย​ ​แต่​คน​ประเภท​นั้น​ก็​มี​ให้​เห็น​น้อย​นัก​ ​ฉะนั้น​ความเป็นไปได้​ใน​จุด​นี้​จึง​มี​ไม่​มาก

​และ​ยิ่ง​หาก​ไม่ได้​เป็น​คนที​่​มี​ฐานะ​แล้ว​ ​สาเหตุ​ที่สามัญ​ชน​จะ​ใฝ่หา​ผลประโยชน์​เหล่านี้​ก็​เผื่อ​ความเป็นอยู่​ที่​ดี​ของ​คนใน​ครอบครัว

​“​แล้ว​เจ้าของ​สวน​ดอก​เหมย​ล่ะ​”

​แววตา​ของ​หลู​ฉู​ฉู่​ขับ​ประกาย​โหดเหี้ยม​ ​นาง​กล่าว​สั้น​ๆ​ ​“​พระ​ชายา​คอย​ที่นี่​ก่อน​นะ​เพ​คะ​”​ ​นาง​แหวก​ม่าน​พุ่งพรวด​ออก​ไป​ ​ไม่นาน​เกิน​รอก​็​กลับมา​พร้อม​ลาก​ใคร​อีก​คน​มาด​้วย

​บุรุษ​วัยกลางคน​รูปร่าง​ท้วม​เล็กน้อย​ ​ภายนอก​แลดู​เป็น​คน​มีอันจะกิน​ ​ท่าทาง​เกรี้ยวกราด​ของ​ฉู​ฉู่​ทำให้​บุรุษ​ผู้​นั้น​ไม่กล้า​ขัดขืน

​“​เจ้าของร้าน​ของ​พวกเรา​มา​แล้ว​ ​จะ​ดูซิ​ว่า​ต่อหน้า​พระพักตร์​พระ​ชายา​ ​เจ้า​จะ​กล้า​ปิดบัง​อีก​หรือไม่​!​”​ ​หลู​ฉู​ฉู่​ดัน​ตัว​บุรุษ​วัยกลางคน​ให้​ไป​ยืน​อยู่​ตรงหน้า​เจียง​ซื่อ​ ​“​พระ​ชายา​ ​นาย​คน​นี้​คือ​เจ้าของ​สวน​ดอก​เหมย​เพ​คะ​ ​เขา​เป็น​คน​เชิญ​ป้า​ซิ่ว​ไป​ชมด​อก​เหมย​ที่นั่น​เพ​คะ​”

​เจียง​ซื่อ​พิศ​มอง​บุรุษ​ตรงหน้า

​เขา​รีบ​ค้อมตัว​ทำความเคารพ​ ​“​ผู้น้อย​ถวายบังคม​…​ถวายบังคม​พระ​ชายา​…​”

​เจียง​ซื่อ​คร้าน​เกิน​กว่า​จะ​ตอบรับ​คำทักทาย​ ​นาง​เข้า​ประเด็น​ ​“​เมื่อวาน​ป้า​ซิ่ว​ไป​ถึงที่​สวน​ของ​เจ้า​ตอน​ยาม​ใด​”

​“​นาง​มาถึง​ช่วง​ยาม​เวย​เจิ​้ง​[1]​ ​หลังจาก​ผู้น้อย​เพิ่ง​ทาน​มื้อ​กลางวัน​เสร็จ​ไม่นาน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

​“​แล้ว​นาง​กลับ​ไป​ตอน​ยาม​ใด​”

​บุรุษ​วัยกลางคน​ตอบ​โดย​ปราศจาก​ท่าที​ลังเล​ ​“​นาง​กลับ​ไป​ช่วง​ยาม​เซิน​เจิ​้ง​[2]​ ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

​เจียง​ซื่อ​ตริตรอง​ใน​ใจ

ป้า​ซิ่ว​มาถึง​ช่วง​ยาม​เวย​เจิ​้ง​ ​หาก​สิ่ง​ที่​เจ้าของ​สวน​พูด​เป็นความ​จริง​ก็​หมายความว่า​ป้า​ซิ่ว​ใช้เวลา​อยู่​ใน​สวน​ประมาณ​หนึ่ง​ชั่ว​ยาม​ ​เวลา​เท่านั้น​เพียงพอ​สำหรับ​ตรวจสอบ​ดู​คุณภาพ​ของ​บุปผา​ ​ระยะทาง​จาก​สวน​ดอก​เหมย​กลับมา​ที่​ร้าน​น้ำหอม​ลู่​เซิง​เซียง​ใช้เวลา​เดินทาง​หนึ่ง​ชั่ว​ยาม​เช่นกัน​ ​หาก​ป้า​ซิ่ว​ออกจาก​สวน​ช่วง​ยาม​เซิน​เจิ​้​งก​็​จะ​กลับมา​ถึง​ก่อนที่​ประตูเมือง​จะ​ปิด​ ​คาด​ว่า​ป้า​ซิ่ว​น่าจะ​กะ​เวลา​เดินทาง​ตามที่​กล่าว​มา

​เจียง​ซื่อ​พิศ​มอง​บุรุษ​วัยกลางคน​ด้วย​ใบหน้า​ที่​ไม่ได้​สื่อ​อารมณ์​ใด​ ​ทำให้​บุรุษ​ผู้​นั้น​รู้สึก​ประหม่า​จน​ผิวหน้า​สั่นสะท้าน

นี่​คือ​พระ​ชายา​ตัว​เป็น​ๆ​ ​หาก​ทำให้​นาง​กริ้ว​โกรธ​โกรธา​ ​นาง​จะ​ทำลาย​สวน​ดอก​เหมย​ของ​เขา​หรือไม่

แต่​เดี๋ยว​นะ​ ​ทำลาย​สวน​มิใช่​เรื่องใหญ่​ ​พระนาง​จะ​สั่ง​หวัด​หัว​ของ​เขา​หรือไม่​!

​เมื่อ​ความคิด​นี้​ผ่าน​เข้ามา​ใน​หัว​ ​บุรุษ​หนุ่ม​วัยกลางคน​ก็​แทบ​ล้มทั้งยืน​ ​ขา​ทั้งสอง​ข้าง​สั่น​ไม่​หยุด

​เจียง​ซื่อ​รู้สึก​ว่า​เรื่อง​นี้​อาจ​ไม่เกี่ยว​ข้อง​กับ​บุรุษ​วัยกลางคน​ผู้​นี้​ ​แต่​ถึงกระนั้น​ก็​ไม่​ควร​ละเลย​ความเป็นไปได้​เล็ก​ๆ​ ​นาง​ถาม​ ​“​ที่​เจ้า​บอกว่า​ป้า​ซิ่ว​ออกจาก​สวน​ช่วง​ประมาณ​ยาม​เซิน​เจิ​้ง​ ​มีพ​ยาน​บุคคล​หรือไม่​”

​บุรุษ​ผู้​นั้น​ชะงัก​นิ่ง

พยานบุคคล​?​ ​เหตุใด​จู่ๆ​ ​ถึง​ได้​รู้สึก​เหมือนกับ​กำลัง​ถูก​สอบปากคำ​ ​ถึงขนาด​ที่​ต้อง​มีพ​ยาน​บุคคล​ ​พยานวัตถุ​ยืนยัน

​หลู​ฉู​ฉู่​จ้องเขม็ง​ไป​ที่​เขา​ ​“​พระ​ชายา​ตรัส​ถาม​เจ้า​อยู่​ ​ยัง​ไม่​รีบ​ตอบ​อีก​!​”

​อาหมาน​จ้อง​พร้อม​แผดเสียง​ ​“​ใช่​ ​ยืน​กลอกตา​บื้อ​ใบ้​อยู่​นั่น​ ​นี่​หัว​ของ​เจ้า​กำลัง​ขบคิด​เรื่อง​ที่​ไม่​เป็น​แก่นสาร​อยู่​หรือเปล่า​”

​บุรุษ​วัยกลางคน​รีบ​คุกเข่า​ ​ใบหน้า​เว้าวอน​คร่ำครวญ​ ​“​ผู้น้อย​มิก​ล้า​ปิดบัง​พระ​ชายา​ ​พยานบุคคล​…​จริง​ด้วย​ ​ผู้น้อย​นึกออก​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ตอนที่​ผู้น้อย​เดิน​ออกมา​ส่ง​ป้า​ซิ่ว​เป็นช่วง​เดียวกัน​กับ​ที่​มี​กลุ่ม​เด็ก​ๆ​ ​มา​แอบ​เด็ด​กิ่ง​ดอก​เหมย​ที่​สวน​ ​แม่ยาย​ของ​กระหม่อม​เห็น​เข้า​จึง​รีบ​เอา​ไม้กวาด​ไล่​ตี​เด็ก​พวก​นั้น​ ​แต่​มี​เด็ก​จ้ำม่ำ​คน​หนึ่ง​สะดุด​ล้ม​อยู่​ตรงหน้า​ป้า​ซิ่ว​ ​ป้า​ซิ่ว​ช่วย​พยุง​เด็กน้อย​คน​นั้น​ขึ้น​มา​ ​นาง​ช่าง​เป็น​คนดี​จริงๆ​…​”

​“​หยุด​พูด​ไร้สาระ​!​”​ ​หลู​ฉู​ฉู่​เอ็ด​ก่อน​จะ​หันไป​มอง​เจียง​ซื่อ

​เจียง​ซื่อ​ครุ่นคิด​เพียง​ครู่หนึ่ง​ก็​ตัดสินใจ​ว่า​ ​“​ในเมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​งั้น​เรา​ลอง​ไป​ถาม​เด็ก​พวก​นั้น​กัน​”

​ป้า​ซิ่ว​หายตัว​ไป​กะทันหัน​ ​นาง​จึง​จำเป็นต้อง​ขจัด​ข้อสงสัย​เกี่ยวกับ​เด็กหนุ่ม​ที่​ติดตาม​และ​เจ้าของ​สวน​ดอก​เหมย​ให้​ได้เสีย​ก่อน​ถึง​จะ​เริ่ม​หาคำ​ตอบ​จาก​เรื่อง​อื่นๆ​

​“​พระ​ชายา​ ​พา​คน​ติดตาม​ไปมา​กหน​่อย​เถิด​เพ​คะ​”​ ​อา​เฉี่ยว​รู้สึก​ไม่สบายใจ​จึง​เอ่ย​เตือน

​เจียง​ซื่อ​พยักหน้า​และ​หันไป​สั่ง​หลง​ต้าน​ไป​พา​องครักษ์​ตาม​ได้​ด้วย​ ​คน​กลุ่ม​หนึ่ง​เดินทาง​มุ่งหน้า​สู่​สวน​ดอก​เหมย​ที่​ชานเมือง

​ในขณะนั้น​ยัง​ไม่​เข้ายา​มอู​่​ ​ดอก​ล่า​เหมย​สีเหลือง​อร่าม​ประหนึ่ง​ทองคำ​กำลัง​บาน​เบ่งบาน​ได้ที่​ ​บุปผา​สีทอง​ขยับ​ไหว​ไป​ตาม​ลม

​ดอก​ล่า​เหมย​จะ​ออกดอก​ไว​กว่า​ดอก​เหมย​ชนิด​อื่นๆ​ ​สอง​เดือน​ ​และ​ดูเหมือนว่า​นี่​จะ​เป็นช่วง​เวลา​ที่​บานสะพรั่ง​มาก​ที่สุด

​เจียง​ซื่อ​หยุดนิ่ง​พลาง​สูด​ลมหายใจ​แผ่วเบา​ ​อวล​ไอ​หอมฟุ้ง​พุ่ง​ปะทะ​ฆาน​ประสาท

​ดอก​ล่า​เหมย​เป็นหนึ่ง​ใน​บุปผา​ที่​นำมา​สกัด​เป็น​เซียง​ลู่​คุณภาพ​สูง​ ​จึง​ไม่​แปลก​หาก​ป้า​ซิ่ว​จะ​เดินทาง​มาตร​วจ​สอบ​ด้วย​ตนเอง

​“​พระ​ชายา​ ​พวก​เด็ก​ที่​แอบ​มา​เด็ด​ดอก​เหมย​มาถึง​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​หลง​ต้าน​เดิน​เข้ามา​รายงาน

​เจียง​ซื่อ​หันไป​มอง​เด็ก​สี่​ห้า​คนที​่​อายุ​ราวๆ​ ​เจ็ด​แปด​ขวบ​ที่​มี​ผู้ใหญ่​จูงมือ​เดิน​มา

​ผู้ใหญ่​เหล่านั้น​มอง​เจียง​ซื่อ​ด้วย​สายตา​ประหม่า​อย่าง​ถึงที่สุด​ ​แต่​ฝ่าย​เด็ก​ๆ​ ​กลับ​มีท​่า​ที​สงสัย​ใคร่รู้

​น้ำเสียง​ของ​เจียง​ซื่อ​พลัน​อ่อน​ลง​ ​“​ได้ยิน​มา​ว่า​เมื่อวาน​มี​คน​หกล้ม​ ​ไหน​ใคร​หกล้ม​ ​บาดเจ็บ​ตรงไหน​หรือไม่​”

​เด็ก​เหล่านั้น​หันไป​มอง​เด็กชาย​ร่าง​ท้วม​เป็น​ตาเดียว

​เด็กน้อย​หน้าแดง​ระเรื่อ​พลาง​กล่าว​เสียง​เล็ก​เสียง​น้อย​ ​“​ไม่​เจ็บ​เลย​สักนิด​”

[1]​ ยาม​เวย​เจิ​้ง​ คือ​ ​ช่วง​ระหว่าง​ ​14:00-15:00​ ​น.

[2]​ ยาม​เซิน​เจิ​้ง ​คือ​ ​ช่วง​ระหว่าง​ ​15:00-17:00​ ​น.