ทางลี่จุนถิงนั้น หลังจากที่ตามเจียงหยุนเอ๋อไปได้ทันแล้ว ก็รีบไปรวมตัวกับเฟิงจิงเป่ย จากนั้นเลยคุยแผนการช่วยเหลือ พลางเตรียมเข้าไปช่วยภายในที่หลบซ่อนของอาเธอร์
แต่ทว่า ครั้งนี้พวกเขายังคงปลอมตัวเข้าไป เพราะว่าพวกเขารู้ ว่าอาเธอร์จะต้องเตรียมป้องกันพวกเขาเอาไว้ เมื่อผ่านเรื่องของเกาะเดี่ยว การป้องกันของอาเธอร์จะต้องแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก และความระแวงเองก็คงมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยเช่นเดียวกัน
ดังนั้นพวกเขาจะต้องวางแผนให้รอบคอบ ถึงจะสามารถช่วยพวกเจียงหยุนเอ๋อออกมาได้อย่างไร้ที่ติ
ภายในประเทศตอนนี้ โม่เสี่ยวฮุ่ยกับซูม่านลีกำลังจะออกนอกประเทศ
หลังจากที่เข้าเทียบฝั่ง แล้วลี่จุนถิงจัดแจงลูกของตัวเองเอาไว้แล้ว ก็โทรหาโม่เสี่ยวฮุ่ย โม่เสี่ยวฮุ่ยเห็นว่าคนที่โทรมาคือลูกชายของตัวเองที่หายไปนาน เลยตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“จุนถิง ในที่สุดคุณก็โทรหาแม่ ช่วงนี้คุณไม่โทรหาฉัน พวกเราเองก็ไม่กล้ารบกวนคุณ ตอนนี้คุณเป็นอย่างไรบ้าง หาหยุนเอ๋อเจอไหม？หยุนเอ๋อถูกช่วยออกมาหรือยัง？”
โม่เสี่ยวฮุ่ยคิดว่าลี่จุนถิงโทรมาเพื่อบอกข่าวดี เพราะว่าในใจของเธอ ลี่จุนถิงทำได้ทุกอย่าง เขาสามารถแก้ไขทุกปัญหาได้ เพราะว่าหลังจากที่ได้รับสายของลี่จุนถิง เลยดีใจเป็นอย่างมาก
ลี่จุนถิงถอนหายใจเบาๆ เขาได้ยินโม่เสี่ยวฮุ่ยพูดอย่างมีความสุข และอดไม่ได้ที่จะบอกเธอ แต่ว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันรีบร้อนมาก ลูกต้องการคนมาดูแล ถึงแม้ว่าจะมีหมอ แต่ว่าเขาก็ยังไม่วางใจ
เขากัดฟันกรอด ก่อนจะบอกเรื่องจริงกับโม่เสี่ยวฮุ่ย
“แม่ คุณฟังให้ดีนะ คุณใจเย็นๆ ก่อน เรื่อง…มันไม่เหมือนกับที่คุณพูด หยุนเอ๋อถูกช่วยออกมาแล้วในตอนแรก แต่ว่าเธอถูกจับไปอีก ก่อนหน้านี้ไม่ได้ติดต่อคุณเพราะว่าฉันแอบเข้าไปในที่ที่ของพวกนั้นมาตลอด”
ลี่จุนถิงยังไม่ทันพูดจบ โม่เสี่ยวฮุ่ยก็พูดตัดบทเธอ
“อะไรนะ？ช่วยมาแล้วจับกลับไปอีกหมายความว่าอย่างไร？มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”
“แม่ คุณฟังฉันพูดให้จบก่อน” ลี่จุนถิงจับขมับเล็กน้อย “เรื่องนี้ฉันยังเล่าให้ละเอียดไม่ได้ หลังจากที่ฉันพาหยุนเอ๋อกลับไป ฉันค่อยเล่าให้คุณฟังนะ”
“ตอนนี้ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง คุณต้องเตรียมใจเอาไว้ให้ดีๆ นะ……หยุนเอ๋อคลอดแล้ว เป็นเด็กผู้หญิง ลูกไม่ได้ถูกพวกเขาพาไป ตอนนี้ฉันให้เธอไปอยู่ในที่ปลอดภัยแล้ว ตอนนี้มีหมอดูแล แต่ว่าฉันยังไม่วางใจ”
“ดังนั้น คุณสามารถมากับแม่ยายของฉันได้ไหม？พวกคุณอยู่ที่นี่ฉันจะได้สบายใจขึ้นหน่อย”
“อะไรนะ？อีกเดือนหนึ่งถึงคลอดไม่ใช่เหรอ？ทำไมคลอดแล้วล่ะ？”
โม่เสี่ยวฮุ่ยร้อนใจเป็นอย่างมาก แถมยังมีเสียงร้องไห้ตามมาอีกด้วย
“แม่ เดี๋ยวค่อยคุยกันเถอะ คุณกับแม่ยายรีบมาเถอะ ฉันให้คนจองตั๋วให้พวกคุณแล้ว จองไฟลท์ที่ใกล้ที่สุดในตอนนี้เลย ตอนนี้พวกคุณรีบเก็บกระเป๋า เมื่อมาถึงที่นี่ จะมีคนมารับพวกคุณเอง”
“ตอนนี้ ฉันต้องไปช่วยหยุนเอ๋อแล้ว อย่าเพิ่งคุยกันเลย”
“โอเคๆ ตอนนี้ฉันจะไปบอกม่านลีก่อน ทางพวกเราคุณยังไม่ต้องสนใจ คุณไปช่วยหยุนเอ๋อแบบสบายใจเถอะ ระวังตัวด้วยนะ ช่วงนี้บริษัทก็มีเรื่องมากมาย ฉันเองก็อยากไปเปลี่ยนบรรยากาศหน่อย”
หลังจากวางสายไป โม่เสี่ยวฮุ่ยก็รีบบอกซูม่านลี ซูม่านลีเองก็ถามสถานการณ์จากโม่เสี่ยวฮุ่ย ก่อนจะถูกลากไปเก็บกระเป๋า
ระหว่างที่กำลังไปที่สนามบิน โม่เสี่ยวฮุ่ยก็โทรหาลี่จุนซิน ก่อนจะบอกเรื่องของลี่จุนถิงเล็กน้อย
ลี่จุนซินดูแลบริษัทในประเทศ อันที่จริงก่อนหน้านี้ที่บริษัทเริ่มเกิดความยุ่งเหยิง เธอก็คิดจะให้โม่เสี่ยวฮุ่ยออกไปพักผ่อนสักหน่อย แต่โม่เสี่ยวฮุ่ยเป็นห่วงเธอกับบริษัท โดยที่จะไม่ออกไปไหนเลย
ตอนนี้ โม่เสี่ยวฮุ่ยเองก็ออกไปแล้ว เวียร์เองก็กลับไปประเทศเพราะติดธุระ ในประเทศเลยเหลือเพียงเธอคนเดียว เธอสามารถวางเรื่องทุกอย่างลงแล้วจัดการงานอย่างตั้งใจได้แล้ว
ตั้งแต่ลี่หุยขึ้นมานั่งตำแหน่งประธาน ก็บ้าอำนาจเป็นอย่างมาก หยิ่งยโสสุดโต่ง และพยายามกดอำนาจของลี่จุนซินจนตอนนี้เธอกำลังตกที่นั่งลำบาก หาทางเดินไม่ได้เลยทีเดียว
ลี่หุยยังใช้อำนาจของตัวเอง ในการบังคับให้คนที่เคยอยู่กับลี่จุนถิงมาอยู่กับเขา ทั้งบริษัทถูกลี่หุยควบคุมเอาไว้ทั้งหมด จนชุลมุนวุ่นวาย ทั้งบริษัทเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความคดโกง
วันนี้ ลี่จุนซินกับลี่หุยเกิดการโต้เถียงกัน เกี่ยวกับโปรเจคการพักร้อน
ตอนแรกโปรเจคนี้ลี่จุนถิงเสียแรงและใช้คนรู้จักไปไม่น้อย ถึงจะได้มันมา โปรเจคนี้ใช้แรงของลี่จุนถิงกับลี่จุนซินไปมากมาย โปรเจคนี้กำลังจะไปได้ดี แต่ว่าตอนนี้ลี่หุยกลับเข้ามาคุมแทน
โปรเจคนี้เดินทางไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว เพราะว่าที่ของที่พักร้อนนั้น มีบ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติ ดังนั้นตอนแรกลี่จุนถิงเลยอยากจะทำให้ถึงที่สุด และสร้างที่พักร้อนชั้นสูงขึ้นมาให้ได้
มีเพียงคนใหญ่คนโตและคนร่ำรวยเท่านั้น ถึงจะมาพักผ่อนที่บ่อน้ำพุร้อนได้ แล้วก็จะจัดที่ประชุมงานชั้นสูงเอาไว้ให้พวกเขาด้วย
เพราะว่าที่นี่มีน้ำพุร้อนธรรมชาติของที่นี่ ดังนั้นที่ล้อมรอบเลยไม่ได้ราบเรียบขนาดนั้น เงินและแรงที่ลงไปในตอนแรกนั้นมันเยอะมาก ดังนั้นจนถึงตอนนี้เลยเกินงบไปแล้ว ซึ่งตอนที่ลี่จุนถิงอยู่ ก็รู้ถึงปัญหานี้แล้ว
แต่สิ่งที่ลี่จุนถิงตัดสินใจก็คือ จะทำต่อไป ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้จะลงทุนไปมาก การคำนวณก็เกินงบไปมาก แต่ว่าหลังจากที่เริ่มการสร้างที่พักผ่อนหย่อนใจ ความทะเยอทะยานและคนรู้จักของลี่จุนถิง ไม่เกิดหนึ่งปีก็น่าจะคืนทุนแล้ว
แต่ลี่หุยคิดว่าไม่ได้ เพราะตอนนี้มันเกินงบไปมาก เขาคิดว่าถ้าเกิดทำมาเพื่อคนร่ำรวย ก็ยากที่จะคืนทุน เพราะว่าคนเหล่านั้นไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้หนึ่งเดือนหรือนานกว่านั้นได้
แต่ว่า สิ่งที่ลี่หุยไม่รู้ก็คือ คนมีเงินนั้นมักจะเหมาที่พักและการแช่น้ำพุร้อนหลายเดือนหรือทั้งปีเลยทีเดียว เขาคิดเพียงแค่ว่าอยากจะคืนทุนให้เร็วที่สุด โดยไม่สนใจการพัฒนาต่อไปในอนาคตเลย
เขาคิดว่า ขอเพียงแค่มีเงินเล็กน้อย ก็สามารถมาเที่ยวทริปนี้ได้ แล้วก็สามารถแบ่งเขตระหว่างพวกเขาได้
ลี่จุนซินฟังเหตุผลของลี่หุย ก็โกรธเป็นอย่างมาก “งั้นคุณรู้ไหมว่าคุณทำแบบนี้ มันจะทำให้คนข้างนอกคิดว่าบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปมีการแบ่งชนชั้นกัน มันไม่ดีกับชื่อเสียงของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป”
“มีอะไรไม่ดีอีกเหรอ คุณมีเงินคุณเองก็สามารถไปส่วนที่แพงได้ คุณไม่มีเงินก็อยู่ที่นี่ไง”
เพราะว่าเรื่องนี้ ระหว่างการประชุม ทั้งสองคนถกเถียงกันมากมาย ลี่จุนซินก็สู้ไม่ถอย สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้
อีกอย่าง คนที่ร่วมการประชุมก็เป็นคนของลี่หุย ดังนั้นที่ของลี่จุนถิงเลยกลับตาลปัตรไปหมด
ลี่จุนซินเหนื่อยทั้งกายและใจ